«…Εκεί που ιδιαιτέρως στέκεται κανείς συγκλονισμένος και με δέος μπρος στις ικεσίες του αγίου αυτού άνδρα είναι όταν διαβάζει ότι αφενός ο ίδιος έχει χρέος και μάλιστα μεγάλο για να προσεύχεται για όλους, είτε ηγέτες, θρησκευτικούς, πολιτικούς, στρατιωτικούς, είτε συγγενείς είτε προσωπικούς ευεργέτες και την οικογένειά του – «δι᾽όλους αυτούς έχω χρέος, Κύριέ μου, μεγάλο να σε περικαλώ, ο αμαρτωλός, ο ανάξιος σκλάβος σου» – αφετέρου νιώθει την ανάγκη να δέεται και για τους εχθρούς του να τους συγχωρήσει ο Θεός.
«Συχώρεσε, Κύριέ μου, σε περικαλώ, τους ατομικούς μου οχτρούς, ότι εγώ τους έφταιξα και τους φταίγω».
Στο σημείο αυτό ο ορθόδοξος αναγνώστης της προσευχής του Στρατηγού ψαύει κυριολεκτικά την παρουσία της χάρης του Θεού που επαναπαυόταν στην καρδιά του. Γιατί μόνον ένας που ᾽χει πλούσια την ένθεη χάρη, χάρη δηλαδή της αγάπης, μπορεί να νιώθει ως χρέος την προσευχή του για όλους, κι ακόμη περισσότερο να προσεύχεται για τους εχθρούς του. Το λιγότερο, πρόκειται για χαρισματική συνέχεια του παραδείγματος του ίδιου του Χριστού πάνω στον Σταυρό: «Πάτερ, άφες αυτοίς, ου γαρ οίδασι τι ποιούσι»!
Στο σημείο αυτό ο ορθόδοξος αναγνώστης της προσευχής του Στρατηγού ψαύει κυριολεκτικά την παρουσία της χάρης του Θεού που επαναπαυόταν στην καρδιά του. Γιατί μόνον ένας που ᾽χει πλούσια την ένθεη χάρη, χάρη δηλαδή της αγάπης, μπορεί να νιώθει ως χρέος την προσευχή του για όλους, κι ακόμη περισσότερο να προσεύχεται για τους εχθρούς του. Το λιγότερο, πρόκειται για χαρισματική συνέχεια του παραδείγματος του ίδιου του Χριστού πάνω στον Σταυρό: «Πάτερ, άφες αυτοίς, ου γαρ οίδασι τι ποιούσι»!
Τι κι αν ο απλοϊκός Στρατηγός, λόγω της άγνοιας αλλά και των πολλαπλών τραυμάτων του στο κεφάλι, έπεσε θύμα μιας μάγισσας που συχνά τον παραπλανούσε με όνειρα και οράματα; Άνθρωπος ήταν, αμαρτωλός πολύ, όπως το πίστευε και το δήλωνε, και γι᾽αυτό έπεσε σ᾽αυτήν την παγίδα. Μα, πιστεύουμε ακράδαντα ότι δεν είναι αυτό στο οποίο θα σταθεί ο δίκαιος Κριτής. Εκεί που φανερώνεται το μεγαλείο του είναι η σταθερή κατά τα άλλα πίστη του, η ατσάλινη και γιγάντια θέλησή του, η γεμάτη αγάπη καρδιά του.
Αυτή η καρδιά φλεγόταν για όλους, κυρίως όμως για την πατρίδα και τη θρησκεία του. Κι εδώ επίσης πρέπει λίγο να σταθούμε.
Ο
άγιος Στρατηγός προσεύχεται, και μάλιστα «αδιαλείπτως», για την πατρίδα
και τη θρησκεία. Αυτές ήταν οι μεγάλες του αγάπες, οι οποίες τον
κινούσαν όχι βεβαίως ιδεολογικά – έχουμε πολλά πάθει από τα ιδεολογήματα
τέτοιου τύπου – αλλά βιωματικά, τόσο που και τη ζωή του ανά πάσα στιγμή
έδινε γι᾽αυτές. Μη ξεχνάμε εκτός από τις συνεχείς προσευχές, τις
νηστείες και τις μετάνοιες του Στρατηγού, και τα επτά χαίνοντα τραύματά
του και στο κεφάλι και στα πόδια και στα χέρια του και σ᾽ όλο του το
σώμα.
Και πρέπει να σημειώσουμε ότι η αγάπη του για την πατρίδα προσδιοριζόταν απολύτως από την πίστη του στον Χριστό. Την πατρίδα την ήθελε ελεύθερη και αγωνίστηκε με πάθος γι᾽αυτήν, προκειμένου οι Έλληνες να ζουν με πίστη στον Θεό, με τιμιότητα και δικαιοσύνη».
*Το σκίτσο σχεδιάστηκε από τον αγιογράφο-ζωγράφο Νεκτάριο Σταματέλο και συμπεριλαμβάνεται στο βιβλίο.
Και πρέπει να σημειώσουμε ότι η αγάπη του για την πατρίδα προσδιοριζόταν απολύτως από την πίστη του στον Χριστό. Την πατρίδα την ήθελε ελεύθερη και αγωνίστηκε με πάθος γι᾽αυτήν, προκειμένου οι Έλληνες να ζουν με πίστη στον Θεό, με τιμιότητα και δικαιοσύνη».
*Το σκίτσο σχεδιάστηκε από τον αγιογράφο-ζωγράφο Νεκτάριο Σταματέλο και συμπεριλαμβάνεται στο βιβλίο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου