27ΙΟΥΝ
Η δειλία είναι νηπιακή συμπεριφορά μία ψυχής πού γέρασε στην κενοδοξία. Η δειλία είναι απομάκρυνση της πίστεως, με την ιδέα ότι αναμένονται απροσδόκητα κακά.
Ο φόβος είναι κίνδυνος που προμελετάται. Ή διαφορετικά, ο φόβος είναι έντρομη καρδιακή αίσθηση, που συγκλονίζεται και αγωνιά από αναμονή απροβλέπτων συμφορών.Ο φόβος είναι μία στέρηση της εσωτερικής πληροφορίας.
Η υπερήφανη ψυχή είναι δούλη της δειλίας, έχοντας πεποίθηση στον εαυτό της και όχι στο Θεό, φοβείται τους κρότους των κτισμάτων και τις σκιές.
Εκείνος που έγινε δούλος του Κυρίου, θα φοβηθεί μόνο τον δικό του Δεσπότη. Και εκείνος που δεν φοβείται ακόμη Αυτόν, φοβείται πολλές φορές την σκιά του.
Όταν πλησιάσει αοράτως ένα πονηρό πνεύμα, φοβείται το σώμα. Όταν όμως πλησιάσει κάποιος Άγγελος, αγάλλεται η ψυχή των ταπεινών. Γι’ αυτό, μόλις από την ενέργεια αυτή αντιληφθούμε την παρουσία του, ας τρέξουμε γρήγορα στην προσευχή, διότι ήρθε να προσευχηθεί μαζί μας ο αγαθός μας φύλακας.
Όποιος ενίκησε τη δειλία, είναι φανερό ότι ανέθεσε στο Θεό και την ζωή και την ψυχή του.
Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου