Θεέ μου! Ζω με το έλεος σου!… Θαυμαστά τα έργα Σου, Κύριε!…

Ὁ λαὸς ἵσταται διὰ τὴν ἀνάγνωσιν τοῦ Συναξαρίου.
Συναξάριον
Τῇ ΙΒ´ (12ῃ) τοῦ μηνὸς Φεβρουαρίου, Μνήμη τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρὸς ἡμῶν Μελετίου, Ἀρχιεπισκόπου Ἀντιοχείας τῆς μεγάλης. (†381)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, οἱ Ἅγιοι ἔνδοξοι Μάρτυρες Σατορνῖνος καὶ Πλωτῖνος ξίφει τελειοῦνται.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τῆς Ὁσίας Μαρίας, τῆς μετονομασθείσης Μαρῖνος. (6ος αἰ.)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ὁ ὅσιος Εὐγένιος ἐν Ἀλεξανδρεία Αἰγύπτου, συγγενής τῆς ὁσίας Μαρίας τῆς μετονομασθείσης “Μαρῖνος”, (6ος αἰ.)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ Ὁσίου καὶ Θεοφόρου Πατρὸς ἡμῶν Ἀντωνίου (Β´) Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως, τοῦ Στουδίτου. (901)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ὁ Ἅγιος Σισίννιος ὁ Ἐπίσκοπος τοῦ Θεοῦ ἐν Ἐφέσω (919 – 944 μ.Χ.)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ Ὁσίου πατρὸς ἡμῶν Προχόρου τοῦ Γεωργιανοῦ, Κτίτορος τῆς Μονῆς τοῦ Τιμίου Σταυροῦ τῶν Ἱεροσολύμων ἐν ἔτει 1025/1066.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου Ὁσιομάρτυρος  Ἰωάννου,  Ἀρχιεπισκόπου  τοῦ  Θεοβαδίστου ὄρους Σινᾶ καὶ μαρτυρήσαντος ἐν ἔτει 1091ῳ.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ὁ Ἅγιος Ὁσιομάρτυς Λουκᾶς (Μουκχάιντζε) ὁ Γεωργιανός, τῆς ἐν Ἱεροσολύμοις Μονῆς τοῦ Τιμίου Σταυροῦ. (1277)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ὁ Ἅγιος Ὁσιομάρτυς Νικόλαος (Ντβάλι) ὁ Γεωργιανός, τῆς ἐν Ἱεροσολύμοις Μονῆς τοῦ Τιμίου Σταυροῦ (1311)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ὁ ἐν Ἁγίοις Πατὴρ ἡμῶν Ἀλέξιος, Μητροπολίτης Μόσχας, ἐν εἰρήνῃ τελειοῦται κατὰ τὸ ἔτος 1378.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ Ὁσίου καὶ Θεοφόρου Πατρὸς ἡμῶν Βασσιανοῦ, Ἡγουμένου τῆς Μονῆς τοῦ δάσους τοῦ Ῥιαμπόβσκ ἐν Οὔγκλιτς.. (1509)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ὁ Ἅγιος ἔνδοξος Νεομάρτυς Χρῆστος ὁ κηπουρός, ὁ ἐν Κωνσταντινουπόλει μαρτυρήσας ἐν ἔτει ͵αψμη´ (1748ῳ), ξίφει τελειοῦται.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ Ὁσίου Πατρὸς ἡμῶν Μελετίου τοῦ ἐκ Λάρδου, κτίτορος τοῦ Ἱερᾶς Μονῆς Ὑψενῆς ἐν Ῥόδῳ, κατὰ τὸν ΙΗ´ αἰῶνα διαλάμψαντος. (ιθ´ αἰ.)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ Ὁσίου Μελετίου Ἐπισκόπου Χαρκώφ (καί 29/2, +1840)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τῆς Ὁσίας Ἀναστασίας Λογκάτσεβα τῆς Σπηλαιωτίσσης (1875)

Στίχοι
Τὰς χεῖρας αἴρων Μελέτιος Κυρίῳ,
Ταῖς χερσί σου τίθημι τὴν ψυχήν, λέγει.
Δωδεκάτῃ Μελέτιος ἔδυ χθόνα πουλυβότειραν.
Στίχοι Πολλὰ μοχθήσας ὑπὲρ τῆς Ἐκκλησίας,
Ἀναπέπαυται Ἀλέξιος ὁ Μόσχας.
Στίχοι Σταυροῦ φιλῶν ὁ Πρόχορος πολιτείαν,
Ἔνθα Σταυρὸς ἐπάγη Μονὴν ἱδρύει.

Η συγκλονιστική μακροθυμία του Αγίου Μελετίου Αντιοχείας
Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

 

Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος αναφέρει το ακόλουθο παράδειγμα από τη ζωή του Αγίου Μελετίου, το οποίο δείχνει την απέραντη αρχοντιά αυτού του μεγάλου ιεραρχού. «Θα ήταν άδικο να παραλείψουμε αυτό που συνέβη, όταν ο Μελέτιος εκδιώχθηκε από την Αντιόχεια για να οδηγηθεί στην εξορία. Όταν ο διοικητής κάθισε στην άμαξα και έβαλε τον άγιο να καθίσει πλάι του, άρχισε να την οδηγεί με μεγάλη ταχύτητα καθώς περνούσε μέσα από την πλατεία. Οι πολίτες έβγαιναν από όλες τις πλευρές και πετούσαν πέτρες σαν χαλάζι στο κεφάλι του κυβερνήτη, επειδή δεν μπορούσαν να χωριστούν εύκολα από τον ιεράρχη τους και όλοι ήταν έτοιμοι να αποχωριστούν τη ζωή τους μάλλον παρά τον άγιο!
Τι έκανε τότε ο ευλογημένος αυτός άνθρωπος; Βλέποντας τις πέτρες να εκσφενδονίζονται προς το μέρος τους, κάλυψε την κεφαλή του κυβερνήτη με το μανδύα του, και έτσι νίκησε τους αντιπάλους του με την τεράστια του μακροθυμία και, με αυτό, δίδαξε ένα μάθημα τους πιστούς του για το είδος της συγχώρεσης που πρέπει να δείχνουμε σε όσους μας προσβάλλουν. Τους έδειξε ότι δεν αρκεί να αποφύγουμε να τους κάνουμε κακό, αλλά με όλη μας τη δύναμη να απομακρύνουμε κάθε κίνδυνο που τους απειλεί.»

Σχετικά με την εξωτερική εμφάνιση του οσίου Μελετίου, ο άγιος Χρυσόστομος λέει τα εξής: « Ήταν πραγματικά, μέγιστη απόλαυση να αντικρίζεις το ιερό του πρόσωπο. Όχι μόνο όταν δίδασκε ή κήρυττε, αλλά και όταν απλώς τον κοίταζαν οι άνθρωποι, ενστάλαζε στις ψυχές τους κάθε αρετή.»
Αγ. Νικολάου Βελιμίροβιτς, «Ο πρόλογος της Αχρίδος», εκδ. Άθως
http://prologue.orthodox.cn/February12.htm

***

“Θα σας βοηθήσω…”…
π. Αρσένιος. – ο Κατάδικος “ΖΕΚ–18376”

 

Ένα βράδυ, καθώς ο Σαζίκωφ συζητούσε με τον π. Αρσένιο, του είπε: –Βλέπω, μπάτουσκα, ότι λέτε απ’ έξω τις προσευχές σας. Εκκλησιαστικά βιβλία δεν έχετε. Αν θέλετε, κάτι μπορούμε να βρούμε. Ο Σέριι συζήτησε το θέμα με τα «παιδιά» και είπαν ότι υπάρχουν τέτοια βιβλία.
–Για το Θεό! Μην τ’ αρπάξετε, σας παρακαλώ, από άλλον. Μη μου φορτώσετε τέτοιο κρίμα!
–Μα τι λέτε, π. Αρσένιε! Από κανέναν δεν θ’ αρπάξουμε. Ξέρετε την Αποθήκη, όπου συγκεντρώνουν τα προσωπικά αντικείμενα των κρατουμένων, ιδιαίτερα εκείνων που έρχονται από τους Σταθμούς Προσωρινής Κρατήσεως. Εκεί λοιπόν υπάρχουν και βιβλία, όπως μάθαμε από έμπιστους ανθρώπους. Τα «παιδιά» αποφάσισαν να βάλουν χέρι στα πράγματα της Αποθήκης. Βρήκαν έναν ασφαλή και σίγουρο τρόπο – εύκολη «δουλειά» ! Εγώ τους είπα να πάρουν και κάνα –δυο βιβλία.
Ανησύχησε ο π. Αρσένιος. Όλη νύχτα προσευχόταν. Λίγο πριν τα χαράματα τον πήρε για λίγο ο ύπνος. Και, τότε, βλέπει έναν ηλικιωμένο μοναχό να τον ευλογεί και να του λέει: «Μη φοβάσαι, Αρσένιε! Να πάρεις ό,τι χρειάζεσαι και να προσεύχεσαι στον άγιο Αλέξιο, τον ιεράρχη της Μόσχας. Ο Κύριος, δε θα σε αφήσει! ». Τον ευλόγησε για δεύτερη φορά και χάθηκε, έτσι ξαφνικά, όπως είχε παρουσιασθεί, γαλήνιος και μεγαλόπρεπος.
Μετά από δυο μέρες έγινε μεγάλη αναμπουμπούλα – έρευνες στους θαλάμους, φωνές, απειλές, κλήσεις στο Ειδικό Τμήμα. Η «δουλειά», είχε γίνει…
Πέρασαν άλλες δέκα μέρες. Και τότε μόνο παρέδωσε ο Σαζίκωφ στον π. Αρσένιο δυο μικρά βιβλία. Το Ευαγγέλιο και το Ιερατικό.
Τα πήρε ο μπάτουσκα ευλαβικά κι έτρεξε στο κρεβάτι του. Με χέρια τρεμάμενα και με μάτια βουρκωμένα, άνοιξε το Ευαγγέλιο. Στην εσωτερική πλευρά του σκληρού εξωφύλλου ήταν κολλημένο ένα τετράγωνο κομματάκι μεταξωτού υφάσματος, πλευράς τεσσάρων περίπου εκατοστών, τριμμένο και κιτρινισμένο από την πολυκαιρία.
Λίγο πιο κάτω, ήταν γραμμένες από άγνωστο χέρι κάποιες λέξεις : «Αντιμήνσιο – Λείψανα αγίου Αλεξίου, μητροπολίτου Μόσχας – 1883 ». Και δίπλα, ήταν σφηνωμένη μια οβάλ ασημένια εικονιτσα του αγίου, όχι μεγαλύτερο από ένα εικοσάρικο.
Ο π. Αρσένιος προσκύνησε τα άγια λείψανα.
–Θεέ μου!… ψιθύρισε. Ζω με το έλεος σου!… Θαυμαστά τα έργα Σου, Κύριε!…
Καιρός πνευματικής ευφροσύνης είχε έρθει για τον παππούλη. Την ημέρα εκτελούσε την υπηρεσία του και τη νύχτα, μέσα στο μισοσκόταδο, διάβαζε την ακολουθία του και μελετούσε το Ευαγγέλιο. Πριν πιάσει δουλειά, έδινε τα δυο βιβλία στον Σαζίκωφ για να τα φυλάει. Του το είχε προτείνει και, πολύ συνετά μάλιστα, ο ίδιος:
Μόλις τελειώνετε , μπατουσκα, την ακολουθία σας , να δίνετε τα βιβλία είτε σε μένα είτε στον Σεριι. Σ’ εμάς δεν θα τα βρουν. Μην ανησυχείτε, θα τα φυλάμε με προσοχή, δεν πρόκειται να καταστραφούν η να βεβηλωθούν.
Πέρασαν δυο μήνες. Η διάρρηξη της Αποθήκης ξεχάστηκε και οι έρευνες σταμάτησαν. Ο π. Αρσένιος ξεθάρρεψε και κρατούσε το Ευαγγέλιο επάνω του όλη την ημέρα. Μόνο σε περίπτωση ανάγκης το έκρυβε κάπου μέσα στο σανίδωμα της παράγκας, σ’ ένα κρυψώνα που είχε φτιάξει ο Σαζίκωφ με πολλή μαστοριά.
Κάποτε που όλοι ήταν στη δουλειά, ο π. Αρσένιος, αφού συγύρισε το θάλαμο, κάθισε στην άκρη του κρεβατιού, έβγαλε το Ευαγγέλιο και άρχισε να διαβάζει. Μα την ίδια στιγμή, άνοιξε η πόρτα κι όρμησε μέσα το απόσπασμα Ερευνών: ο ανθυπολοχαγός του Ειδικού Τμήματος, τρεις στρατιώτες και ο επόπτης Σπραβεντλίβιι – ο λεγόμενος δίκαιος.
Ο π. Αρσένιος τα χασε. Μόλις που πρόλαβε να χώσει το Ευαγγέλιο στην εσωτερική τσέπη του μπουφάν του. Σηκώθηκε όρθιος και στάθηκε προσοχή, όπως όριζε ο κανονισμός.
Οι στρατιώτες τα’ αναποδογύρισαν όλα μέσα στον θάλαμο. Πέταξαν τα στρωσίδια από τα κρεβάτια. Ξεκάρφωσαν από το πάτωμα τις σανίδες που κουνιόντουσαν. Άδειασαν τα τσουβάλια με τα λιγοστά πράγματα των κρατουμένων.
–Ψάξε τον παπά, σύντροφε! πρόσταξε τον Σπραβεντλίβιι ο ανθυπολοχαγός και τραβήχτηκε προς το μέρος των στρατιωτών.

Ο επόπτης άρχισε να ψαχουλεύει τον π. Αρσένιο. Σχεδόν αμέσως ψηλάφησε το Ευαγγέλιο. Κράτησε για μερικά δευτερόλεπτα το χέρι επάνω του και, μετά, με μια γρήγορη κίνηση, το έβγαλε από την τσέπη του παππούλη και το έβαλε στη δική του. Έκανε πως ψάχνει για λίγο ακόμα και έπειτα πλησίασε τον ανθυπολοχαγό για ν’ αναφέρει :
-Σύντροφε, ανθυπολοχαγέ, δεν βρήκα τίποτα!…
Πολύ γρηγορα τελείωσες!.. Γδύσου παπά!.. Θα σε ψάξουμε εμείς, με τον δικό μας τρόπο!…
Ο π. Αρσένιος έβγαλε όλα του τα ρούχα.
Οι στρατιώτες τα πασπάτεψαν με τα δάχτυλά τους, τα γύρισαν μέσα–έξω, άδειασαν τις τσέπες, ξήλωσαν πολλές ραφές – φυσικά, χωρίς αποτέλεσμα. Ο ανθυπολοχαγός θύμωσε, έβρισε τον π. Αρσένιο και βγήκε. Οι υπόλοιποι τον ακολούθησαν. Ο παππούλης ντύθηκε, έραψε όπως–όπως τις ξηλωμένες ραφές των ρούχων και ανασκουμπώθηκε για να συμμαζέψει το θάλαμο, που τον είχαν κάνει άνω–κάτω.
Μιάμιση ώρα αργότερα, παρουσιάστηκε πάλι ο Σπραβεντλίβιι. Αυτή τη φορά ήταν μόνος.
–Είναι κανένας άλλος εδώ; φώναξε από την πόρτα.
–Όχι. Λείπουν όλοι στις δουλειές.
Ο επόπτης μπήκε μέσα, γυρόφερε σ’ όλο το θάλαμο, έσκυψε κάτω από μερικά κρεβάτια και, ξάφνου, ρώτησε :
–Εκείνο το Ευαγγέλιο είναι από την Αποθήκη;
Ο π. Αρσένιος σώπαινε.
–Πέστε μου! Πέστε μου, από πού είναι;
–Ναι, από την Αποθήκη! Αποκρίθηκε στεγνά ο παππούλης.
–Μα καλά δεν έχετε μυαλό; Πήρατε το Ευαγγέλιο δεν έπρεπε να το κρύψετε; Αν το έβρισκε ο ανθυπολοχαγός ξέρετε τι θα παθαίνατε; Θα σας χτυπούσαν μέχρι θανάτου!
Πλησίασε πιο κοντά και ψιθύρισε ήρεμα:
–Συγχωρέστε με, μπατουσκα! Ξέρω τι τραβάτε εδώ μέσα. Αλλά, τούτο το στρατόπεδο είναι μια κόλαση και για μας· όχι, μόνο για σας. Θα σας βοηθήσω!.. Θα σας βοηθήσω, αλλά πρέπει να κινηθώ με πολλή προσοχή. Καταλαβαίνετε… Μπροστά στους άλλους πρέπει να δείχνω σκληρότητα και αγριάδα. Κρυφά όμως, θα κάνω ό,τι μπορώ για σας. Και πάλι συγχωρέστε με!..
Χωρίς να περιμένει απάντηση, έκανε στροφή και βγήκε από το θάλαμο. Ο π. Αρσένιος στάθηκε στην πόρτα και τον ακολούθησε με το βλέμμα, ώσπου τον έχασε από τα μάτια.
Γι’ άλλη μια φορά διαπίστωνε πόσο πολύπλευρη, πόσο πλούσια είναι η ανθρώπινη ψυχή –η κάθε ψυχή– που κρύβει πάντα μέσα της τη σπίθα της αγάπης, την πνοή του Θεού.
Θυμήθηκε το όνομα του «δίκαιου» –Ανδρέας! – και άρχισε να προσεύχεται γι’ αυτόν από τα βάθη της καρδιάς του…
(«Ο π. Αρσένιος. – ο Κατάδικος “ΖΕΚ–18376”». Βιβλίο Α’, κεφ. 16ο , σελ.149- 154,

Η συγκλονιστική μακροθυμία του Αγίου Μελετίου Αντιοχείας. Εσένα, πώς σε ανέχεται ο Θεός; Το σκέφτηκες καμμιά φορά; Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς -Αγίου Νεκταρίου Αιγινης – Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου
https://iconandlight.wordpress.com/2022/02/11/%ce%b7-%cf%83%cf%85%ce%b3%ce%ba%ce%bb%ce%bf%ce%bd%ce%b9%cf%83%cf%84%ce%b9%ce%ba%ce%ae-%ce%bc%ce%b1%ce%ba%cf%81%ce%bf%ce%b8%cf%85%ce%bc%ce%af%ce%b1-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%b1%ce%b3%ce%af%ce%bf%cf%85/

Οι ολόθερμες προσευχές της αγίας Περπέτουας και της οσίας Αθανασίας (Αναστασίας Λογκάτσεβα) βοήθησαν τις ψυχές των κεκκοιμημένων αδελφών τους
https://iconandlight.wordpress.com/2020/02/21/39705/

Οσία Πελαγία του Ντιβέγιεβο η διά Χριστόν Σαλή και Οσία Αθανασία Λογκάτσεβα
https://iconandlight.wordpress.com/2015/01/29/%CE%BF%CF%83%CE%AF%CE%B1-%CF%80%CE%B5%CE%BB%CE%B1%CE%B3%CE%AF%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%B2%CE%AD%CE%B3%CE%B9%CE%B5%CE%B2%CE%BF-%CE%B7-%CE%B4%CE%B9%CE%AC-%CF%87%CF%81%CE%B9%CF%83/

 

Ἀπολυτίκιον Μελετίου Ἀντιοχείας.
Ἦχος δ´. Ταχὺ προκατάλαβε.

Κανόνα πίστεως καὶ εἰκόνα πραότητος, ἐγκρατείας διδάσκαλον, ἀνέδειξε σε ἡ ποίμνη σου, ἡ τῶν πραγμάτων ἀλήθεια· διὰ τοῦτο ἐκτήσω τῇ ταπεινώσει τὰ ὑψηλά, τῇ πτωχείᾳ τὰ πλούσια, πάτερ ἱεράρχα Μελέτιε· πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον. (Γερασίμου Μικραγιαννανίτου)
Ἦχος γ´. Θείας πίστεως.

Νόμον ἔνθεον ἐμμελετήσας, τὴν οὐράνιον, γνῶσιν ἐκλάμπεις, τῇ Ἐκκλησίᾳ Ἱεράρχα Μελέτιε· τὴν γὰρ Τριάδα κηρύττων Ὁμότιμον, αἱρετικῶν διαλύεις τὰς φάλαγγας. Πάτερ Ὅσιε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον. (Γερασίμου Μικραγιαννανίτου)
Ἦχος γ´. Τὴν ὡραιότητα.

Σοφίας ἔλλαμψιν, Πάτερ δεξάμενος, πίστεως πρόμαχος, σαφῶς γεγένησαι, μίαν οὐσίαν ἐν τρισί, κηρύττων ὑποστάσεσιν· ὅθεν ὥσπερ ἥλιος, ἐν Συνόδῳ ἐξέλαμψας, καὶ τὸν Μακεδόνιον, τοῖς σοῖς λόγοις κατέκαυσας, Ποιμένων προηγούμενος πάντων, τῇ σῇ προσούσῃ θείᾳ χάριτι.

Ἀπολυτίκιον Νεομάρτ. Χρήστου τοῦ Κηπουροῦ. (Χαραλάμπους Μπούσια)
Ἦχος πλ. α. Τὸν Συνάναρχον Λόγον.

Τοῦ Χριστοῦ δι᾿ ἀγάπην ἀμνὸν ὡς ἄμωμον σφαγιασθέντα ἐν χρόνοις ἐσχάτοις, δεῦτε, πιστῶς Χρῆστον, πάντες κηπουρόν, ἀνευφημήσωμεν· ὥσπερ νεόδρεπτον ἡδὺ ῥόδον μεταφυτευθὲν εἰς κήπους Ἐδὲμ ἀφθίτους, ὧν καὶ ἡμᾶς ἀπολαῦσαι θερμῶς πρεσβεύει τῷ Παντάνακτι.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον. (Χαραλάμπους Μπούσια)
Ἦχος δ´. Ταχὺ προκατάλαβε.

Γενναίᾳ ἐνστάσει σου ὡς ἀριστεὺς τοῦ Χριστοῦ ἐνίκησας ἅγιε τὰς παρατάξεις ἐχθροῦ διὸ καὶ δεδόξασαι· ὅθεν γεραίροντές σε Χρῆστε, πίστεως μάρτυς νέε, σὰς θερμὰς ἱκεσίας ἐκδεχόμεθα πάντες, πρὸς Κύριον ἡμῶν καὶ Θεόν, τὸν πολυεύσπλαγχνον.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον Ὁσίου Μελετίου Ὑψενῆς. 
Ἦχος γ´. Θείας πίστεως.

Σκεῦος ἔμψυχον, τῆς εὐσεβείας, λύχνος ἄσβεστος, τῆς ἐγκρατείας, ἀναδείχθης ἐσχάτοις ἐν ἔτεσι· σὺ γὰρ ζηλώσας Ὁσίων τὴν ἄσκησιν, ἐπολιτεύσω ἐν κόσμῳ ὡς ἄσαρκος. Ὅθεν πρέσβευε, Χριστῷ τῷ Θεῷ Μελέτιε, δωρήσασθαι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον Ὁσίου Μελετίου Ὑψενῆς. (Γεωργίου Γαλανόπουλου)
Ἦχος α´. Τῆς ἐρήμου πολίτης.

Τὸ θεόφυτον δένδρον καρπὸν φέρον τὸν εὔχυμον, Λάρδου καὶ Ῥοδίων τὸ κλέος, ἀσκητῶν τὸ ἀγλάϊσμα, Μελέτιον τιμήσωμεν ψαλμοῖς, τὸν κτίτορα Μονῆς τῆς Ὑψενῆς, θείᾳ νεύσει ὑπὸ δένδρον, Κόρης μορφὴν εὑρόντα πίστει κράζοντες· Δόξα τῷ σὲ δοξάσαντι Χριστῷ, δόξα τῷ σὲ θαυμαστώσαντι, δόξα τῷ δωρουμένῳ διὰ σοῦ πᾶσιν ἰάματα.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον Ὁσίου Μελετίου Ὑψενῆς. (Γεωργίου Γαλανόπουλου)
Ἦχος α´. Τῆς ἐρήμου πολίτης.

Τὸν πυρσὸν εὐσεβείας καὶ Ῥοδίων τὸν κήρυκα, πίστιν τοῦ Χριστοῦ ἐν ὑστέροις, τοῖς καιροῖς ἐνισχύσαντα, θερμὸν πνευματικὸν ἀφυπνιστήν, κοσμήσαντα τὸν βίον ἀρεταῖς, σὺν παλαίσμασιν ἐνθέοις καὶ ἱεροῖς, ὑμνήσωμεν κραυγάζοντες· Χαίροις τῶν ἀσκητῶν κλέος λαμπρόν, χαίροις τῶν Ὁσίων καύχημα, χαίροις Μελέτιε πιστῶν ὁ πρέσβυς πρὸς τὸν Κύριον.

iconandlight.wordpress.com