Πώς διατηρείτε τον Θεό στην καθημερινή σας ζωή, Κυρία;. Με το “Ευχαριστώ” στον Θεό,… να Τον ευχαριστούμε για το κάθε τι και πάντοτε να Του αναθέτουμε τα πάντα.

 

 

Ὁ λαὸς ἵσταται διὰ τὴν ἀνάγνωσιν τοῦ Συναξαρίου.
Συναξάριον
Τῇ ΙΕʹ (15ῃ) τοῦ μηνὸς Μαρτίου, μνήμη τοῦ Ἁγίου Μάρτυρος Ἀγαπίου, καὶ τῶν σὺν αὐτῷ Πλησίου, Ῥωμύλου, Τιμολάου, Ἀλεξάνδρων δύο, καὶ δύο Διονυσίων, ἐν Και­σα­ρείᾳ τῆς Πα­λαι­στί­νης ἀ­θλη­σάν­των. (†303)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Ἀριστοβούλου, ἐκ τῶν Ο΄, Ἐπισκόπου Βρεττανίας, ἀδελφοῦ Βαρνάβα τοῦ Ἀποστόλου. (α´ αἰ.)
Τῇ αὐ­τῇ ἡ­μέ­ρᾳ, μνή­μη τοῦ ἁ­γί­ου μάρ­τυ­ρος Φι­λο­κτή­μο­νος τοῦ ἐν Ἡ­λι­ου­πό­λει ἐ­πὶ Γορ­δι­α­νοῦ ἀ­θλή­σαν­τος. (†238-244)
Τῇ αὐ­τῇ ἡ­μέ­ρᾳ, μνή­μη τοῦ ἁ­γί­ου ἱ­ε­ρο­μάρ­τυ­ρος Ἀλεξάνδρου τοῦ ἐν Σίδῃ τῆς Παμφυλίας ἐ­πὶ Αὐ­ρη­λι­α­νοῦ ἀ­θλή­σαν­τος. (†270-275)
Τῇ αὐ­τῇ ἡ­μέ­ρᾳ, μνή­μη τοῦ ἁ­γί­ου μάρ­τυ­ρος Νι­κάν­δρου τοῦ ἐν Αἰ­γύ­πτῳ, τὴν δο­ρὰν ἀ­φαι­ρε­θέν­τος καὶ τε­λει­ω­θέν­τος. (†303)
Τῇ αὐ­τῇ ἡ­μέ­ρᾳ, μνή­μη τοῦ ὁ­σί­ου Εὐ­α­ρέ­στου, οἰ­κο­νό­μου να­οῦ τι­νος ἐν Ἱ­ε­ρο­σο­λύ­μοις.
Τῇ αὐ­τῇ ἡ­μέ­ρᾳ, μνή­μη τοῦ ἁ­γί­ου μάρ­τυ­ρος Μαν­σί­ου (Mancius) ἐν Ἐ­βό­ρᾳ τῆς Πορ­το­γα­λί­ας ἀ­θλή­σαν­τος. (ε´-Ϛ´ αἰ.)

Τῇ αὐ­τῇ ἡ­μέ­ρᾳ, μνή­μη τοῦ ὁ­σί­ου Σπε­σι­ό­σου (Speciosus), ἀ­σκή­σαν­τος ἐν Ταρ­ρα­κι­νῇ (Terracina) τῆς Ἰ­τα­λί­ας. (†555)
Τῇ αὐ­τῇ ἡ­μέ­ρᾳ, μνή­μη τοῦ ἁ­γί­ου Πρό­βου (Probus), ἐ­πι­σκό­που Ῥε­ά­της (Riati) ἐν κεν­τρι­κῇ Ἰ­τα­λίᾳ. (†571)
Τῇ αὐ­τῇ ἡ­μέ­ρᾳ, μνή­μη τοῦ ἐν ἁ­γί­οις πα­τρὸς ἡ­μῶν Ζα­χα­ρί­ου πά­πα Ῥώ­μης. (†752)
Τῇ αὐ­τῇ ἡ­μέ­ρᾳ, μνή­μη τῆς ἁ­γί­ας παρ­θε­νο­μάρ­τυ­ρος Λου­κρη­τί­ας καὶ τῶν σὺν αὐ­τῇ, τῶν ἐν Κορ­δού­ῃ τῆς Ἱ­σπα­νί­ας δι­ὰ τὴν ὀρ­θό­δο­ξον πί­στιν ὑ­πὸ τῶν Ἀ­γα­ρη­νῶν ἀ­ναι­ρε­θέν­των. (†859)
Τῇ αὐ­τῇ ἡ­μέ­ρᾳ, μνή­μη τοῦ ὁ­σί­ου πα­τρὸς ἡ­μῶν Νι­κάν­δρου τῆς ἐ­ρή­μου Γκο­ρόν­τνο ἐν Νόβ­γκο­ροντ. (†1603)
Τῇ αὐ­τῇ ἡ­μέ­ρᾳ, μνή­μη τοῦ ἁ­γί­ου μάρ­τυ­ρος Μα­νου­ὴλ τοῦ Κρη­τός, ἐν Χί­ῳ ξί­φει τε­λει­ω­θέν­τος. (†1792)
Τῇ αὐ­τῇ ἡ­μέ­ρᾳ, μνή­μη τοῦ ἁ­γί­ου νέ­ου μάρ­τυ­ρος Παρ­θε­νί­ου τοῦ δι­α­κό­νου, ἐν Δι­δυ­μο­τεί­χῳ ξί­φει τε­λει­ω­θέν­τος. (†1805)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ οἱ Ἅγιοι νεο-ἱερομάρτυρες καὶ ὁμολογητές: Σεργκέι Μπαγρυάντσεφ, Εὐφροσύνη Bobrova , Κλαυδία Burtseva , Ἰλαρίων (Udodov), Αὐξέντιος Καλάσνικοφ, Νικολάι Κοπνίνσκι, Βασίλειος Κορνέεφ, Ἀλεξέι Κοτσκάρεφ, Ἀγάπη (Zhurilo), Σεργκέι Μανσούροφ, Σεργκέι Μεθόντιεφ, Εὐδοκία Μιρόνοβα, Σοφία Olsufieva, Ἀλεξάντερ Ορλόφ , Λυδία Serova, Μιχαήλ Σοκόλοφ, Πάβελ Τροίτσκι, Βασίλειος Τουκμάτσεφ, Ἀναστασια Shilova ἐν πολλαῖς βασάνοις, φυλακαῖς καὶ διωγμοῖς ὑπὸ τῶν ἀθέων μπολσεβίκων τελειωθέντες ἐν Ῥωσίᾳ.

«Πάντοτε χαίρετε, αδιαλείπτως προσεύχεσθε, εν παντί ευχαριστείτε, τούτο γαρ θέλημα Θεού εν Χριστώ Ιησού εις υμάς»(= Πάντοτε χαίρετε. Αδιαλείπτως προσεύχεσθε. Για τα πάντα ευχαριστείτε, τούτο είναι το θέλημα του Θεού προς εσάς εν Χριστώ Ιησού) (Α΄ Θεσ. ε΄ 16-18).

Στόμα που ευχαριστεί πάντοτε τον Θεό, δέχεται από τον Θεό ευλογία. Και η καρδιά, που διαμένει στην διαρκή προς τον Θεό ευχαριστία, αυξάνει εντός της η θεία χάρη. Αββάς Ισαάκ

Οσία Γαβριηλία Παπαγιάννη.

Όταν στ’ αλήθεια συνειδητοποιούμε τα δώρα που μας κάνει ο Θεός, δεν έχουμε πια καιρό να ζητήσουμε τίποτα. Τρέχουμε και λέμε ευχαριστώ… ευχαριστώ… ευχαριστώ… Βλέπουμε έναν άνθρωπο… Ευχαριστώ. Βλέπουμε ένα λουλούδι… ευχαριστώ. Βλέπουμε ένα ποτήρι γάλα… ευχαριστώ. Για όλα… ευχαριστώ. Και έρχεται μια τέτοια χαρά στη ζωή μας, που πολλοί δεν καταλαβαίνουν, ας είναι και κοντινοί, τι είναι όλα αυτά! Μου λέγαν κάποτε στην Αγγλία:
– Τί τρέχει; Γιατί είσαι τόσο ευτυχισμένη;
– Επειδή είμαι ζωντανή και σας βλέπω!…

***

«Να ευχαριστείς τον Θεό για τον πειρασμό σου»

Ξεχνάμε να λέμε ευχαριστώ και στη θλίψη και στον πόνο.
Κάποτε ήταν ένα παιδάκι που το πείραζαν τα άλλα παιδιά, γιατί ήτανε λίγο αδύνατο, λίγο ντροπαλό κλπ. Και στενοχωριότανε και πονούσε. Πήγαινε στο σπίτι κι έκλαιγε. Παραπονιότανε στη γιαγιά –η μητέρα του είχε πεθάνει.
Η γιαγιά ήτανε πιστή. Μη στενοχωριέσαι, παιδί μου, του έλεγε, να ευχαριστείς το Θεό και γι’ αυτό και για όλα. Πέρασε καιρός, κατάλαβε. Τα καλά λογάκια όταν πέφτουν στην ψυχή, μένουν, να ξέρετε. Σιγά σιγά καλλιεργούνται, καρποφορούν και βγαίνουν».
Από το βιβλίο:: « Ανθολόγιο Συμβουλών » Αγίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου

***

Χαρούμενη στάση ζωῆς στὶς εὐεργεσίες τοῦ Θεοῦ*

Μαρτυρία μιᾶς ἀγωνιζομένης Χριστιανῆς
ἀπὸ τὶς ΗΠΑ ποὺ δημοσιεύθηκε στὸ «Wonder» ῾

 

Ως Καθηγήτρια στὸ Γυμνάσιο, ἔχω τὴν εὐλογία νὰ ἀναπτύξω σχέσεις ἐμπιστοσύνης μὲ μαθητὲς καὶ μαθήτριες. Μία ἀπὸ τὶς μαθήτριές μου, ἕνα προσευχόμενο παιδί, μὲ ἀνοιχτὴ ὁμολογία στὸν κύκλο τῶν συμμαθητῶν της γιὰ τὸν Χριστό, μὲ ρώτησε κάποια φορά: «Πῶς διατηρεῖτε τὸν Θεὸ στὴν καθημερινή σας ζωή, Κυρία;». Σκέφθηκα, τὶς φορὲς ποὺ πραγματικὰ Τὸν εἶχα στὸ μυαλό μου καὶ βρῆκα ὅτι αὐτὸ συνέβαινε, ὅταν ἁπλᾶ ἔλεγα: «εὐχαριστῶ!».
Θυμήθηκα τὴν «Ἀσκητικὴ τῆς Ἀγάπης», στὴν ὁποία δίνεται τόση σημασία στὴν εὐχαριστία, σὰν μία ἔκφραση χαρᾶς στὸν Κύριο.
Ὅταν πραγματικὰ συνειδητοποιοῦμε τὰ δῶρα τοῦ Θεοῦ, δὲν ἔχουμε τὸν χρόνο νὰ ρωτήσουμε τίποτα.
Προχωροῦμε καὶ λέμε: «Εὐχαριστῶ!», «Εὐχαριστῶ!», «Εὐχαριστῶ!», «Εὐχαριστῶ!». Βλέπουμε ἕναν ἄνθρωπο, «Εὐχαριστῶ!»· ἕνα λουλούδι, «Εὐχαριστῶ!»· ἕνα ποτήρι γάλα, «Εὐχαριστῶ!»… Εὐχαριστῶ γιὰ κάθε τι, Θεέ μου… Μία τέτοια χαρὰ μπαίνει στὴν ζωή μας καὶ πολλοί, ἀκόμα καὶ ἐκεῖνοι ποὺ εἶναι κοντά μας, δὲν καταλαβαίνουν τὶ εἶναι ὅλο αὐτὸ ποὺ μᾶς κάνει τελικὰ χαρούμενους ὅλη τὴν ἡμέρα.
Ὅταν ζοῦσα στὴν Ἀγγλία, μερικὲς φορὲς οἱ ἄνθρωποι μὲ ρωτοῦσαν: «Τί σοῦ συμβαίνει καὶ εἶσαι ἔτσι χαρούμενη;». «Γιατὶ εἶμαι ζωντανὴ καὶ σᾶς βλέπω!», τοῦς ἀπαντοῦσα…
Ἡ μητέρα Τζουλιάνα Σμέμαν εἶπε κάτι σχετικὸ μὲ αὐτὸ στὴν Ὁμιλία της: «Ἡ χαρὰ τῆς Διακονίας», σὲ ἐκπομπὴ στὸ Ancient Faith Radio: «Ἀδειάστε τοὺς ἑαυτούς σας καὶ γίνετε εὐγνώμονες στὸν Θεό, γιατὶ εἶσθε ζωντανοί, γιὰ τὸ πρωϊνὸ ποὺ ζεῖτε, γιὰ μία ἡμέρα, γιὰ μία λιακάδα, ἀκόμα καὶ γιὰ τὴν μοναξιά σας».
Ὁ καθένας μας μπορεῖ πάντοτε νὰ βρεῖ κάτι, γιὰ νὰ ἀποδώσει γι΄ αὐτὸ τὸ ἐλάχιστο τὴν εὐγνωμοσύνη του στὸν Χριστό μας, ἀκόμα καὶ γιὰ τὰ προβλήματα, τὶς ἀντιξοότητες καὶ τὰ βάσανα, γιατὶ καὶ αὐτὰ μᾶς δυναμώνουν, μᾶς φέρνουν σὲ μετάνοια, μᾶς φωτίζουν. Μήπως ὁ χρόνος ποὺ ζοῦμε δὲν εἶναι μεγάλο δῶρο πολλῶν εὐχαριστιῶν! Πρέπει, ὅμως, νὰ τὸ πιστέψουμε πιά, πῶς τίποτα δὲν προέρχεται ἀπὸ ἐμᾶς.
Τῆς μαθήτριάς μου ἡ ἐρώτηση μὲ γύρισε λίγο πίσω, σὲ μία φάση τῆς ζωῆς μου, ποὺ νοιαζόμουν πολὺ γιὰ τὸν ἑαυτό μου.
Ἤμουν πάντα ἀπασχολημένη καὶ μὲ πολλὲς ὑποχρεώσεις, μὲ πράγματα, βέβαια, ποὺ μὲ ἐνδιέφεραν ἀπὸ τὴν διδασκαλία μου στὸ σχολεῖο, μέχρι νὰ παίρνω μαθήματα γιὰ μεταπτυχιακό, μέχρι δραστηριότητες μὲ τοὺς νέους τῆς ἐνορίας, μὲ ἕναν σύζυγο καὶ μὲ πολλὰ ἄλλα. Ὑπῆρχε ἕνας σκοπὸς στὴν ζωή μου, ὅταν ἔκανα ὅλα αὐτὰ τὰ πράγματα ποὺ δὲν μὲ προβλημάτιζαν, δὲν μοῦ ἔφερναν καμμία δυσκολία. Δὲν τὸ καταλάβαινα τότε, ἀλλὰ δὲν ἀπέδιδα στὸν Θεὸ τίποτε ἀπὸ ὅλα αὐτά. Στηριζόμουν ἀποκλειστικὰ στὸν ἑαυτό μου καὶ αὐτὸ μοῦ ἔφερνε ἕνα ἄγχος, μία νευρικότητα. Δὲν κράτησε εὐτυχῶς πολὺ καὶ μία ἡσυχη ἡμέρα ποὺ γύριζα σπίτι ἀπὸ κάποιες ὧρες διδασκαλίας, ὁ Θεὸς μὲ ἄφησε νὰ καταλάβω ὅτι κάτι χανόταν στὴν ζωή μου καὶ ἀναγνώρισα ὅτι ἦταν Αὐτός.
Μπῆκα πιὰ στὸ νόημα, ὅτι χρειαζόταν νὰ ἐναποθέσω στὸν Θεὸ τὰ πάντα καὶ νὰ μὴν κάνω πράγματα μόνο γιὰ τὸν ἑαυτό μου πιά. Χωρὶς ἐμπιστοσύνη καὶ εὐγνωμοσύνη σὲ Ἐκεῖνον, πέφτουμε σὲ μεγάλο ἐγωϊσμὸ καὶ ξεχνᾶμε ἐντελῶς ἀπὸ ποῦ προέρχονται ὅλα, εὐχάριστα καὶ δυσάρεστα, καὶ πόσο ἐμεῖς ἔχουμε συντελέσει σὲ αὐτὰ…
Ἄρχισα νὰ κάνω «βρεφικοὺς βηματισμούς». Νὰ προσεύχομαι πρὶν καὶ μετὰ ἀπὸ κάθε δραστηριότητά μου, ἀνεξαρτήτως τῶν δυσκολιῶν ποὺ μπορεῖ νὰ ἐμπεριεῖχαν, καὶ νὰ εὐχαριστῶ τὸν Θεὸ ποὺ μοῦ ἔφερνε κάποιες εὐκαιρίες, ποὺ μοῦ ἄνοιγε μὲ τὸν δικό Του τρόπο τὰ μάτια τῆς ψυχῆς μου…
Ἄρχισα νὰ ἀναγνωρίζω ὅτι ἤμουν ἕνα τίποτα καὶ ὁ Θεὸς τὰ πάντα. Ὁ Ἅγιος Δωρόθεος Γάζης λέει: «Δὲν εἶμαι καλὸς σὲ αὐτό, ἀλλὰ πιστεύω ὅτι θὰ γίνω, ὅταν εὐχαριστῶ τὸν Θεὸ ἀκόμα καὶ γιὰ τὰ ἐλάχιστα πράγματα τῆς ζωῆς ποὺ μοῦ δίνει».

Αὐτὴ ἦταν ἡ ἀπάντηση ποὺ ἔδωσα στὴν μαθήτριά μου: «Βλέπεις», τῆς λέω, «μὲ τὴν δική σου καθόλου τυχαία ἐρώτηση κατάλαβα τὴν ἀξία τῆς ἐμπιστοσύνης καὶ εὐγνωμοσύνης μου στὸν Θεό, νὰ συνδέσω κάποιες στιγμὲς στὴν ζωή μου, νὰ βρῶ βαθύτερο νόημα, ἀληθινὴ ἐμπειρία μὲ τὴν ἔννοια τῆς χαρᾶς καὶ τὸ “Εὐχαριστῶ” στὸν Θεὸ γιὰ τὴν ἐπανένωσή μου μὲ Αὐτόν. Χρειάζεται νὰ Τὸν εὐχαριστοῦμε γιὰ τὸ κάθε τι καὶ πάντοτε νὰ Τοῦ ἀναθέτουμε τὰ πάντα».
(*) Ἐφημ. «Χριστιανική», ἀριθμ. φ. 885(1.198)/17.1.2013, σελ. 4. ● Ἐπιμέλ. ἡμετ.
https://www.imoph.org/pdfs/Periodicals/OIKPAR/OIKPAR11/Oik-Par-T11-Gr.pdf

***

Να κάνεις και Κομποσχοίνια μόνο με ”Ευχαριστώ”. Ὁσία Γαβριηλία

Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης

Η καρδιά η οποία ευχαριστεί διαρκώς το Θεό, γεμίζει από Θεϊκή χαρά και ευλογία!…

«… Να ζείτε σε διαρκή δοξολογία και ευχαριστία προς το Θεό, διότι μεγαλύτερη αμαρτία είναι η αχαριστία και μεγαλύτερος αμαρτωλός ο αχάριστος…»

Η δοξολογία αγιάζει τα πάντα. Με την δοξολογία διαλύεται ο άνθρωπος από ευγνωμοσύνη ,παλαβώνει με την καλή έννοια, πανηγυρίζει τα πάντα. Και όταν ο άνθρωπος ευχαριστή τον Θεό ακόμη και για τα λίγα, έρχεται μετά τόσο πλούσια η ευλογία του Θεού, που δεν μπορεί να την αντέξη και τότε ο διάβολος δεν μπορεί πια να σταθή και φεύγει.

Ο άνθρωπος, όταν έχη ευγνωμοσύνη, με όλα είναι ευχαριστημένος. Σκέφτεται τί του δίνει ο Θεός κάθε μέρα και χαίρεται τα πάντα. Όταν όμως είναι αχάριστος, με τίποτε δεν είναι ευχαριστημένος γκρινιάζει και βασανίζεται με όλα. Αν, ας πούμε, δεν εκτιμάη την λιακάδα και γκρινιάζει, έρχεται ο Βαρδάρης και τον παγώνει …; Δεν θέλει την λιακάδα θέλει το τουρτούρισμα που προκαλεί ο Βαρδάρης… όποιος σπέρνει δοξολογία, δέχεται την θεϊκή χαρά και την αιώνια ευλογία. Ο γκρινιάρης, όσες ευλογίες κι αν του δώση ο Θεός, δεν τις αναγνωρίζει. Γι’ αυτό απομακρύνεται η Χάρις του Θεού και τον πλησιάζει ο πειρασμός τον κυνηγάει συνέχεια ο πειρασμός και του φέρνει όλο αναποδιές, ενώ τον ευγνώμονα τον κυνηγάει ο Θεός με τις ευλογίες Του. 

Πολύ να προσέχετε την αχαριστία. Να ευχαριστήτε τον Θεό για όλα όσα σάς δίνει... Και να κρατή­σετε για πάντα αυτό το τυπικό: Μετά από κάθε αίτημά σας που γίνεται με καρδιακή προσευχή και πόνο, μόλις ο Καλός Θεός το εκπληρώση, να κάνετε καρδιακή δο­ξολογία με χαρά και ευχαριστία. 

Η δοξολογία είναι χαρούμενη ευχαριστία. Είναι ξέ­σπασμα της ευχαριστίας, σκίρτημα. Το σκίρτημα αυτό έρχεται από μέσα, από την καρδιά. Μπορεί κάποιος να μην ξέρη ένα τροπάριο ολόκληρο και να το λέη μισό και να βάζη και δικά του λόγια, και όμως η καρδιά του να σκιρτά. Αν ευχαριστήτε τον Θεό για τις πλούσιες ευεργεσίες Του, εκεί μέσα στην ευχαριστία και στην δοξολογία θα νιώσετε όλον τον θείο Του πλούτο…. αν η ψυχή έχη την πνευματική λεπτότητα και ευχαριστή συνέχεια τον Θεό και για τις πολύ μικρές δωρεές Του, τότε και Εκείνος ανταποκρίνεται πολλαπλάσια. 

Εγώ μπορεί να περά­σω ολόκληρη μέρα κάνοντας εργόχειρο και λέγοντας «Δόξα σοι ο Θεός. Δόξα σοι ο Θεός, γιατί ζώ. Δόξα σοι ο Θεός, γιατί θα πεθάνω και θα πάω κοντά στον Θεό. Δόξα σοι ο Θεός, ακόμη και εάν με βάλη στην κόλαση και πάρη έναν κολασμένο στον Παράδεισο. Και εάν θέλη να μη με θυμάται στην κόλαση και λυπάται, ας πάρη πολλούς κολασμένους στον Παράδεισο, ώστε η χαρά Του γι’ αυτούς να είναι περισσότερη και να λιγο­στέψη η στενοχώρια Του για μένα».
Το «δόξα σοι ο Θεός» να μη λείπη ποτέ από τα χείλη σας. Εγώ, όταν πονάω, το «δόξα σοι ο Θεός» έχω για χάπι του πόνου· τίποτε άλλο δεν με πιάνει. Το «δόξα σοι ο Θεός» είναι ανώτερο και από το «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με». Έλεγε ο Παπα-Τύχων: «Το “Κύριε ελέησον” έχει εκατό δραχμές, το “δόξα σοι ο Θεός” έχει χίλιες δραχμές· είναι δηλαδή πολύ πιο ακριβό». Ήθελε να πη ότι ο άνθρωπος ζητάει το έλεος του Θεού από ανάγκη, ενώ δοξολογεί τον Θεό από φιλότιμο, και αυτό έχει μεγαλύτερη αξία. Συνιστούσε μάλιστα να λέμε το «δόξα σοι ο Θεός», όχι μόνον όταν είμαστε καλά, αλλά και όταν περνάμε δοκιμασίες, γιατί και τις δοκιμασίες τις επιτρέπει ο Θεός για φάρμακα της ψυχής.

Ο άνθρωπος, όταν έχη ευγνωμοσύνη, με όλα είναι ευχαριστημένος. Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης
https://iconandlight.wordpress.com/2015/12/17/%ce%bf-%ce%ac%ce%bd%ce%b8%cf%81%cf%89%cf%80%ce%bf%cf%82-%cf%8c%cf%84%ce%b1%ce%bd-%ce%ad%cf%87%ce%b7-%ce%b5%cf%85%ce%b3%ce%bd%cf%89%ce%bc%ce%bf%cf%83%cf%8d%ce%bd%ce%b7-%ce%bc%ce%b5-%cf%8c%ce%bb%ce%b1/

Η γιαγιά μου, η σίτου μου, «Σ’ ευχαριστώ Θεέ μου. Σ’ ευχαριστώ. Σ’ ευχαριστώ Θεέ μου»!
https://iconandlight.wordpress.com/2017/11/16/%ce%b7-%ce%b3%ce%b9%ce%b1%ce%b3%ce%b9%ce%ac-%ce%bc%ce%bf%cf%85-%ce%b7-%cf%83%ce%af%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%bc%ce%bf%cf%85-%cf%83-%ce%b5%cf%85%cf%87%ce%b1%cf%81%ce%b9%cf%83%cf%84%cf%8e/

 

Ἀπολυτίκιον τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Ἀριστοβούλου
Ἦχος πλ. α´. Τὸν συνάναρχον Λόγον

Τὴν κιθάραν τοῦ Πνεύματος τὴν ἑξάχορδον, τὴν μελωδήσασαν κόσμῳ τὰς ὑπὲρ νοῦν δωρεάς, ὡς ἐκφάντορας Χριστοῦ ἀνευφημήσωμεν, Στάχυν, Ἀμπλίαν, Ἀπελλῆν, σὺν Ναρκίσσῳ, Οὐρβανὸν καὶ Ἀριοτόβουλον ἅμα ὡς γὰρ Ἀπόστολοι θεῖοι, χάριν αἰτοῦνται ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν.

Ἀπολυτίκιον τοῦ Ἁγίου Μάρτυρος Ἀγαπίου
Ἦχος δ´. Ταχὺ προκατάλαβε

Ἀγάπῃ τοῦ Κτίσαντος, πεπυρσευμένος τὸν νοῦν, χορείαν συνήθροισας, πανευκλεῶν Ἀθλητῶν, Ἀγάπιε ἔνδοξε· ὅθεν σὺν τούτοις Μάρτυς, ἀριστεύσας νομίμως, ξίφει τὸν σὸν αὐχένα, σὺν αὐτοῖς ἀπετμήθης· μεθ’ ὧν ἀεὶ ἐκδυσώπει, δοῦναι ἡμῖν ἄφεσιν.

Ἀπολυτίκιον.τοῦ ἁ­γί­ου μάρ­τυ­ρος Μα­νου­ὴλ τοῦ Κρη­τός,
Ἦχος γ΄. Θείας πίστεως.

Ἣν ἐφοίνιξας, σαὐτῷ ὡραίαν, τῶν αἱμάτων σου, χροιᾷ πορφύραν, τῆς ὁρωμένης ἐν τῷ κόσμῳ λαμπρότερον, ἐν δόξῃ νῦν Μανουὴλ περικείμενος, τῷ Βασιλεῖ τοῦ παντὸς συμπαρίστασαι, Μάρτυς ἔνδοξε, Αὐτῷ ἐκτενῶς οὖν πρέσβευε, ὑπὲρ τῶν εὐλαβῶς ἀνευφημούντων σε.

Ἀπολυτίκιον.τοῦ ἁ­γί­ου μάρ­τυ­ρος Μα­νου­ὴλ τοῦ Κρη­τός,
Ἦχος γ΄. Θείας πίστεως.

Ἐπιάνθη μέν, ἡ νῆσος Χίος, καὶ ἡγίασται, τῷ αἵματί σου, θηρῶν δ’ ἐφόδων ἀγρίων κατέσκαπται, τῶν ἐν αὐτῇ τε οἱ μὲν θήρα ὤφθησαν, οἱ δὲ λαθόντες αὐτοὺς διεσπάρησαν. Μάρτυς ἔνδοξε, εἰς ἓν οὓς ἐπισυνάγαγε, τὸν κόσμον εἰρηνεύων, ταῖς πρεσβείαις σου.

iconandlight.wordpress.com