Ένα αρχείο ενός οράματος του παραδείσου ανακαλύφθηκε στα ημερολόγια ενός μοναχού Valaam.

Ένα αρχείο ενός οράματος του παραδείσου ανακαλύφθηκε στα ημερολόγια ενός

μοναχού Valaam. Υπάρχουν ενδιαφέροντα θραύσματα στις περιγραφές αυτού του οράματος. Το μέλλον της Ρωσίας και όλης της ανθρωπότητας αποκαλύφθηκε επίσης στον γέροντα. Περισσότερα για αυτό λίγο αργότερα, αλλά τώρα τι είδε ο μοναχός στον παράδεισο.

Μου έδειξαν τον παράδεισο: υπάρχει πατέρας, μητέρα και αδελφή. Οι άγγελοι είπαν ότι όλος ο κόσμος, όλος ο κόσμος, ελέγχεται από εδώ.

Η Ντάρια Ντόντσοβα, συγγραφέας στο κανάλι μας στο τηλεγράφημα, απαντά στην ερώτηση «Πώς καταφέρνεις να προσποιείσαι συνεχώς ότι είσαι ευτυχισμένη;»: «Μα δεν προσποιούμαι. Είμαι πραγματικά χαρούμενος. Κάθε μέρα. Γιατί; Πώς να γίνεις...» Ακολουθήστε τον σύνδεσμο και διαβάστε τη συνέχεια της απάντησης της Ντάρια Ντόντσοβα, https://t.me/molitvaikona/10413 .

Την τελευταία Κυριακή της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, «θυμόμαστε τη Δευτέρα και άφθαρτη Παρουσία του Κυρίου μας Ιησού Χριστού». Η έκφραση «θυμόμαστε» στο Βιβλίο των Αγίων επιβεβαιώνει ότι η Εκκλησία μας, ως Σώμα του Χριστού, αναπαράγει στη λατρεία της τη Δευτέρα Παρουσία του Χριστού ως «γεγονός» και όχι απλώς κάτι ιστορικά αναμενόμενο. Ο λόγος είναι ότι μέσω της Θείας Ευχαριστίας μεταφερόμαστε στη Βασιλεία των Ουρανών, στη μεταϊστορία. Από αυτή τη χριστιανική σκοπιά εξετάζεται το θέμα του παραδείσου και της κόλασης. Τα Ευαγγέλια (Ματθ., κεφάλαιο 5) αναφέρουν τη «Βασιλεία» και την «Αιώνια Φωτιά». Σε αυτό το απόσπασμα που παρατίθεται κατά τη διάρκεια της Λειτουργίας αυτής της Κυριακής, η «Βασιλεία» είναι ο θείος σκοπός της ανθρωπότητας. Η «φωτιά» είναι «έτοιμη» για τον διάβολο και τους αγγέλους του (δαίμονες) όχι επειδή το θέλησε ο Θεός, αλλά επειδή δεν μετανόησαν. Η «βασιλεία» είναι «προετοιμασμένη» για όσους παραμένουν πιστοί στο θέλημα του Θεού. Το «Βασίλειο» είναι ο Παράδεισος. Η «φωτιά» είναι κόλαση. Στην αρχή της ιστορίας, ο Θεός καλεί τον άνθρωπο στον ουρανό, σε κοινωνία με τη Χάρη Του. Στο τέλος της ιστορίας, ο άνθρωπος πρέπει να αντιμετωπίσει τον παράδεισο και την κόλαση. Θα δούμε τι σημαίνει αυτό παρακάτω. Ωστόσο, τονίζουμε ότι αυτό είναι ένα από τα κεντρικά αντικείμενα της πίστης μας - αυτός είναι ο φιλοσοφικός λίθος της Ορθοδοξίας.

 

Υπάρχουν συχνές αναφορές στον παράδεισο και την κόλαση στην Καινή Διαθήκη. Στο Λουκάς 23:43, ο Χριστός λέει στον κλέφτη στον σταυρό: «Σήμερα θα είσαι μαζί μου στον παράδεισο». Ωστόσο, ο κλέφτης εννοεί και τον παράδεισο όταν λέει: «Θυμήσου με, Κύριε... στη Βασιλεία Σου». Σύμφωνα με τον Θεοφύλακτο της Βουλγαρίας (Π 123, 1106), «γιατί ο ληστής βρισκόταν στον παράδεισο, με άλλα λόγια, στο βασίλειο». Ο Απόστολος Παύλος (Κορινθίους Β΄, 12:3-4) παραδέχεται ότι ακόμη και κατά τη διάρκεια αυτής της ζωής «πιάστηκε στον παράδεισο και άκουσε ανείπωτα λόγια, τα οποία δεν αρμόζει σε άνθρωπο να επαναλαμβάνει». Στην Αποκάλυψη διαβάζουμε: «Στον νικητή θα δώσω να φάει από το δέντρο της ζωής, που είναι στον παράδεισο του Θεού μου» (2:7). Και η Αρέφα Καισαρείας ερμηνεύει: «Με τον παράδεισο νοείται ευλογημένη και αιώνια ζωή» (PG 106, 529). Ο Παράδεισος, η αιώνια ζωή και η Βασιλεία του Θεού όλα σχετίζονται.

Αναφορές για την κόλαση: Ματθαίος 25, 46 («προς αιώνια καταδίκη»), 25, 41 («αιώνια φωτιά»), 25–30 («εξωτερικό σκοτάδι»), 5, 22 («τόπος πυρκαγιάς»). John I, 4, 18 («…για τον φόβο περιέχει κόλαση»). Αυτοί είναι τρόποι για να εκφράσουμε τι εννοούμε με τον όρο «κόλαση».

Ο παράδεισος και η κόλαση δεν είναι δύο διαφορετικά μέρη. Δηλώνουν δύο διαφορετικές καταστάσεις (μονοπάτια), που πηγάζουν από την ίδια πηγή και εκλαμβάνονται από ένα άτομο ως δύο διαφορετικές εμπειρίες. Ή, ακριβέστερα, πρόκειται για μία και την ίδια εμπειρία, με τη μόνη διαφορά ότι γίνονται αντιληπτές από ένα άτομο διαφορετικά, ανάλογα με την εσωτερική του κατάσταση. Αυτή είναι η εμπειρία: βλέποντας τον Χριστό μέσα στο φως της θεότητάς Του, της «δόξας» Του. Από τη στιγμή της Δευτέρας Παρουσίας Του μέχρι την αιωνιότητα, όλοι οι άνθρωποι θα δουν τον Χριστό στο φως Του. Δηλαδή, όταν «εκείνοι που έκαναν καλά έργα κατά τη διάρκεια της ζωής τους θα πάνε στην ανάσταση της ζωής τους, και όσοι έκαναν το κακό κατά τη διάρκεια της ζωής τους θα πάνε στην ανάσταση της κρίσης» (Ιωάννης 5:29). Παρουσία του Χριστού, η ανθρωπότητα θα χωριστεί («πρόβατα» και «κατσίκια» δεξιά και αριστερά Του). Με άλλα λόγια, θα χωριστούν σε δύο ξεχωριστές ομάδες: σε αυτούς που θα βλέπουν τον Χριστό ως παράδεισο («όλα καλά, λαμπερά») και σε εκείνους που θα βλέπουν τον Χριστό ως κόλαση (Εβραίους 12:29).

Ο Άγιος Ιωάννης ο Σιναΐτης (Κλίμακος) λέει ότι το φως του Χριστού είναι «πυρ που καταναλώνει τα πάντα και φως διαφωτιστικό». Ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς (Β', 498) σημειώνει: «Λέγεται λοιπόν, θα σε βαπτίσει με Άγιο Πνεύμα και φωτιά, δηλαδή με φώτιση και τιμωρία, ανάλογα με τη διάθεση του καθενός, που θα φέρει επάνω του αυτό που αξίζει.” Αλλού (Δοκίμια, Εκδόσεις Π. Χρήστου, τ. 2, σελ. 145): Το Φως του Χριστού, «αν και ένα και προσιτό σε όλους, δεν γεύεται ομοιόμορφα, αλλά με διαφορετικούς τρόπους».

Επομένως, ο παράδεισος και η κόλαση δεν είναι ούτε ανταμοιβή ούτε τιμωρία.

Ο Θεός, στην πραγματικότητα, δεν τιμωρεί, αν και η Γραφή αναφέρει την τιμωρία για εκπαιδευτικούς σκοπούς. Η κατάσταση ενός ατόμου (καθαρό - ακάθαρτο, μετανοημένο - αμετανόητο) είναι ένας παράγοντας που καθορίζει την αποδοχή του Φωτός ως «παράδεισο» ή «κόλαση».

Το σημαντικό, όμως, είναι ότι δεν ανταποκρίνονται όλοι οι άνθρωποι σε αυτή την πρόσκληση του Χριστού, και επομένως δεν μετέχουν όλοι στη δόξα Του με τον ίδιο τρόπο. Αυτό διδάσκει ο Χριστός στην παραβολή του πλούσιου και του φτωχού Λαζάρου (Λουκάς, κεφάλαιο 16). Ένα άτομο αρνείται την προσφορά του Χριστού, γίνεται εχθρός του Θεού και απορρίπτει τη λύτρωση που προσφέρει ο Χριστός (που είναι βλασφημία κατά του Αγίου Πνεύματος, επειδή είναι στο Άγιο Πνεύμα που δεχόμαστε την κλήση του Χριστού)

dzen.ru 

ΑΠΟΔΟΣΗ : ΟΡΘΟΔΟΞΑ ΘΕΜΑΤΑ.