Οί
παρακάτω λόγοι πού είπε η Παναγία μας : » Νά μή φοβᾶσαι! Νά μήν
ἀμφιβάλλεις! Ἡ νίκη θά εἶναι τοῦ Ὑιοῦ μου! Ὁ κόσμος ἀνήκει στόν Χριστό!
Έστω κι αν σας φαίνεται ότι δεν υπάρχει πια πίστη στη γη, να ξέρετε ότι η
απολύτρωση θα έλθει, αλλά με φωτιά και εμπρησμούς. Ο κόσμος πρέπει
ακόμη να υποφέρει. Εδώ, όμως, υπάρχει πολλή πίστη και ήρθα να σας
ενθαρρύνω. Κρατείτε την ομολογία σας. Ο κόσμος ανήκει στον Χριστό!».
Οί
λόγοι αυτοί πρέπει να μάς βάλουν σε σοβαρές σκέψεις διόρθωσης τής ζωής
μας, μιά καί ήδη ζούμε στά χρόνια τών καταστροφών καί όσων άλλων δεινών
ήλθαν καί έρχονται…
Στο
μεγαλομάρτυρα των αθεϊστικών φυλακών της Ρουμανίας Άγιο Βαλέριο
Γκαφένκου (†18.2.1952) εμφανίστηκε η Παναγία,και τον στήριξε στο
μαρτύριό του :
Τα
Χριστούγεννα ο Βαλέριος ήταν αρκετά ζωογονημένος. Τη νύχτα εκείνη των
αγγελικών ψαλμωδιών συνέθετε τα θαυμάσια κάλαντα των κρατουμένων στίς
φυλακές του Τίργου Όκνα. Εκείνη τη νύχτα των Χριστουγέννων δε θα την
ξεχάσω ποτέ (διηγείται ο συγκρατούμενός και φίλος του Ιωάννης).
Στο
διπλανό κρεβάτι ξεψύχησε ο αρχιμανδρίτης Γ. Είχε έλθει σε σοβαρή
κατάσταση από το Κανάλι του Δούναβη και ήταν ένας από τους στύλους της
αντίστασης. Τη νύχτα της Γεννήσεως του Ιησού ο αρχιμανδρίτης πέρασε στον
ουρανό. Έφυγε με ακλόνητη την πίστη του. Επειδή δεν είχε καλά ρούχα,
διότι τα δικά του ήταν βρεγμένα από τον ιδρώτα, ο Βαλέριος πρόσφερε τα
δικά του και κράτησε για τον εαυτό του τα ρούχα του ιερέα.
-Αυτά είναι τα μοναστικά μου άμφια! Είπε συγκινημένος. Με αυτά να με κηδέψετε!
Εκείνη
τη νύχτα των Χριστουγέννων δε θα την ξεχάσω ποτέ. Τριγυρνούσα συνεχώς
από τον ένα ασθενή στον άλλο, παίρνοντάς τους το σφυγμό και κοιτώντας
τους. Κάθε τόσο κοίταζα και τον Βαλέριο. Ήταν χαρούμενος, μακάριος μέσα
του, με τα βλέφαρα κλειστά, με το κεφάλι κατεβασμένο στο στήθος.
—
Ιωάννη, μού είπε, εσύ είσαι ο καλύτερός μου φίλος. Αλλά τώρα δεν
έρχομαι σαν φίλος σε σένα. Έρχομαι να σου ζητήσω μια συμβουλή, να σου
κάνω υπακοή. Θέλεις να με ακούσεις;Μόλις τελείωσα τη διακονία μου,
αισθάνθηκα ότι με καλεί με τη ματιά του. Με παρακαλεί να πάω κοντά του.
Με κοιτούσε με ένα βάθος που ποτέ μέχρι τη στιγμή εκείνη δεν τον είχα
αισθανθεί. Έκανε το σταυρό του. Μετά πήρε το χέρι μου. Ένα βαθύ ρίγος με
διεπέρασε. Ο Βαλέριος ήταν πολύ συγκεντρωμένος, κάτι παράξενο γι’ αυτόν
διότι με την προχωρημένη πνευματική του κατάσταση μπορούσε να
παραμείνει χαλαρός μέχρι και στις πιο οδυνηρές φάσεις, που έπρεπε όλοι
εμείς να περάσουμε. Ένιωσα ότι θέλει να μου πει κάτι.
— Σε ακούω, απάντησα, αλλά δεν ξέρω αν είμαι άξιος για την εμπιστοσύνη σου σε μένα.
Ο Βαλέριος έκλεισε τα μάτια και μου είπε ήρεμος:
—
Αυτή την νύχτα αγρυπνούσα. Περίμενα να ακούσω τη μελωδία από τα κάλαντα
που συνέθετα. Ήθελα να είναι πολύ ωραία. Την έψαλλα στο νου μου. Την
αισθάνθηκα να κατεβαίνει από τους ουρανούς.
Ήμουν
άγρυπνος, νηφάλιος και ήρεμος όταν ξαφνικά σήκωσα τα μάτια μου και στην
άκρη του κρεβατιού είδα την Παναγία, ντυμένη στα λευκά, όρθια, ζωντανή,
πραγματική. Ήταν χωρίς το Βρέφος…
Η
παρουσία της μου φαινόταν ζωντανή. Η Παναγία ήταν πραγματικά δίπλα μου.
Ήμουν πολύ ευτυχής. Είχα ξεχάσει τα πάντα. Τότε Αυτή μου είπε:
«Εγώ
είμαι η αγάπη σου! Να μη φοβάσαι! Να μην αμφιβάλλεις! Η νίκη θα είναι
του Υιού μου! Αυτός αγίασε τώρα αυτό τον τόπο (την Ρουμανία;) και τον
ετοίμασε για όσα θα γίνουν στο μέλλον. Οι δυνάμεις του σκότους αυξάνουν
και ακόμη θα φοβίζουν τον κόσμο, αλλά θα αφανιστούν.
Ο
Υιός μου περιμένει τους ανθρώπους να επιστρέψουν στην πίστη. Σήμερα οι
υιοί του σκότους είναι πιο ατρόμητοι από τους υιούς του φωτός. Έστω κι
αν σας φαίνεται ότι δεν υπάρχει πια πίστη στη γη, να ξέρετε ότι η
απολύτρωση θα έλθει, αλλά με φωτιά και εμπρησμούς.
Ο
κόσμος πρέπει ακόμη να υποφέρει. Εδώ, όμως, υπάρχει πολλή πίστη και
ήρθα να σας ενθαρρύνω. Κρατείτε την ομολογία σας. Ο κόσμος ανήκει στον
Χριστό!»
Μετά η Παναγία εξαφανίστηκε και εγώ έμεινα πλημμυρισμένος από ευτυχία.
Ο
Βαλέριος μιλούσε απλά, ανοιχτά, χωρίς υπηρηφάνεια. Η ψυχή του ήταν σαν
ένα βάζο από γνήσιο κρύσταλλο, ένα βάζο που αξιώθηκε να δεχτεί τον
Χριστό. Η ταπεινή του σκέψη και η ειρήνη με την οποία μου μίλησε μου
έδωσαν την πεποίθηση ότι αυτό που έζησε δεν ήταν πλάνη. Αισθανόμουν κι
εγώ αγιασμένος, ανακαινισμένος, συμμετέχοντας στο θαύμα. Με συστολή,
αλλά και με πεποίθηση του είπα απλά:
-Ο
Θεός μας προστατεύει. Εμείς μπορούμε να πέσουμε, αλλά Αυτός θα νικά.
Χρειαζόμαστε πίστη και τώρα μπορούμε να έχουμε περισσότερη. Να
προσευχόμαστε!
(Από
το συγκλονιστικό βιβλίο του Ιωάννη Ιανολίδε «Ρουμάνοι Ομολογητές και
Μάρτυρες του 20ού αιώνα», εκδ. «Ορθόδοξος Κυψέλη», Θεσσαλονίκη , σελ.
171).
Ποιος ήταν
Ο Βαλέριος Γκαφένκου όταν ήταν φοιτητής
Ο
Βαλέριος Γκαφένκου υπήρξε ένας από τους σύγχρονους μάρτυρες και
ομολογητές της Ορθοδόξου πίστεως στη Ρουμανία στην εποχή του
ολοκληρωτικού αθέου καθεστώτος.
Γεννήθηκε
το 1921. Ενώ σπούδαζε Νομική και Φιλοσοφία στο Πανεπιστημίου του Ιασίου
στο δεύτερο έτος φοιτήσεώς του, το 1941, φυλακίστηκε για τις
χριστιανικές πεποιθήσεις του με ποινή 25 έτη φυλάκισης σε καταναγκαστικά
έργα. Αγαπούσε και ζούσε την Ορθοδοξία και βοηθούσε με κάθε τρόπο τους
συγκρατουμένους του στις φυλακές που έζησε. Ονομάστηκε “ο άγιος των
φυλακών”.
Εξαιτίας
των κακουχιών που υπέστη στις φυλακές προσβλήθηκε από φυματίωση και
πέθανε στις 18 Φεβρουαρίου 1952 στο δεσμωτήριο του Τίργου Όκνα, ενώ είχε
πάρει “πληροφορία” από τον Θεό για τον θάνατό του ημέρες πριν και είχε
ενημερώσει τους στενούς συγκρατουμένους του. Στις φυλακές βίωσε την Χάρη
του Θεού σε τέτοιο βαθμό, που ομολογούσε συνέχεια ότι ήταν ο πιο
ευτυχισμένος άνθρωπος του κόσμου…
Λίγα λόγια πίστεως από τόν Γέροντα Σωφρόνιο του Έσσεξ
«…Η πιο αποτελεσματική συνεισφορά μας στη νίκη του καλού είναι να προσευχόμαστε για τους εχθρούς μας και όλο τον κόσμο.
Είναι
ζωτική ανάγκη όλοι σήμερα να στερεώσουμε την πίστη στην αιώνια νίκη του
Χριστού, ώστε και εμείς οι ίδιοι να μπορέσουμε να γίνομε πνευματικά
ανίκητοι.
Δεν
μας επιτρέπεται να παρεκκλίνουμε από τον σκοπό να παραμείνουμε στο φως
των εντολών του Κυρίου.Αν γίνουμε μία από τις σκοτεινές δυνάμεις που
πολεμούν για την επικράτηση επάνω στους αδελφούς,θα επισκιάσουμε το φως
που έφερε στη γη ο Θεός.
Ενδέχεται
η αποστασία να λάβει ακόμη μεγαλύτερες διαστάσεις.Δεν αποκλείεται ο
καθένας από μας, για να σταθεί στην πίστη, να πρέπει να είναι έτοιμος να
αντισταθεί σε όλο τον υπόλοιπο κόσμο. Ας είναι αυτοί δισεκατομμύρια· ας
μας θεωρούν μωρούς όλοι οι διανοούμενοι και οι αμαθείς….
Μπορούμε
να αποκαταστήσουμε τη μεγάλη λάμψη της Εκκλησίας μόνο με την ακραία
προσπάθεια να ζήσουμε χριστιανικά, ευαγγελικά, χωρίς να στρέφουμε την
προσοχή μας στο πώς θα μας συμπεριφερθούν οι σύγχρονοί μας.
Αν
δεν αποκτήσουν οι χριστιανοί τα γνήσια πνευματικά χαρίσματα,και
πρωτίστως την αγιότητα, το κήρυγμα με τα λόγια θα παραμένει ως«κύμβαλον
αλαλάζον».Το παράδειγμα του Χριστού,ας μας ενισχύει να βαδίσουμε στα
ίχνη του…»
Απολυτίκιον Ήχος δ’ εκ γ’
Η Γέννησή
σου Χριστέ ο Θεός ημών, ανέτειλε τώ κόσμω, τό φώς τό τής γνώσεως, εν
αυτή γάρ οι τοίς άστροις λατρεύοντες, υπό αστέρος εδιδάσκοντο, σέ
προσκυνείν, τόν Ήλιον τής δικαιοσύνης, καί σέ γινώσκειν εξ ύψους
ανατολήν, Κύριε δόξα σοι.
Πηγές :
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου