ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΠΡΟ ΤΟΥ ΦΑΓΗΤΟΥ
Πάτερ ημών ό έν τοίς ούρανοίς, άγιασθήτω τό όνομά σου ελθέτω ή βασιλεία σου γενηθήτω τό θέλημά σου ώς έν ουρανώ και έπί τής γης. Τον άρτον ημών τον επιούσιον δός ήμίν σήμερον, και άφες ημίν τά οφειλήματα ήμών ώς και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών και μή εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν, άλλα ρύσαι ήμάς άπό του πονηρού. Ότι σου εστίν ή βασιλεία και ή δύναμις και ή δόξα, του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος,νυν και άει και εις τούς αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Χριστέ ό Θεός, ευλόγησον τήν βρώσιν και τήν πόσιν των δούλων σου, ότι Άγιος ει πάντοτε, νυν και αεί καί εις τού αιώνας των αιώνων. Αμήν.
ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΜΕΤΑ ΤΟ ΦΑΓΗΤΟ
Εύχαριστούμεν σοι, Χριστέ ό Θεός, ότι ενέπλησας ή μας των επιγείων σου αγαθών. Μή στερήσης ημάς και τής επουρανίου σου βασιλείας. Άλλ’ ώς έν μέσω τών μαθητών σου παρεγένου, Σωτήρ, τήν ειρήνην διδούς αύτοίς, έλθέ και μεθ’ ημών και σώσον ημάς.
ΟΤΑΝ ΦΕΥΓΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ
Τά διαβήματά μου κατέθυνον, Κύριε, κατά τό λόγιόν σου και μή κατακυριευσάτω μου πάσα ανομία.
Γνώρισόν μοι, Κύριε, οδόν έν ή πορεύσομαι, ότι προς σέ ήρα τήν ψυχήν μου.
ΟΤΑΝ ΘΥΜΙΑΖΟΥΜΕ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ
Κατευθυνθήτω ή προσευχή μου ώς θυμίαμα ενώπιόν σου έπαρσις τών χειρών μου θυσία εσπερινή, εισάκουσόν μου, Κύριε.
Θυμίαμα Σοι προσφέρομεν, Χριστέ ό Θέος ήμών, είς οσμήν ευωδίας πνευματικής, ό προσδεξάμενος εις τό υπερουράνιόν Σου Θυσιαστήριον, άντικατάπεμψον ημίν τήν χάριν τού Παναγίου Σου Πνεύματος.
ΟΤΑΝ ΠΙΝΟΥΜΕ ΑΓΙΑΣΜΟ
Κύριε, ποίησον αύτό και δι’ έμέ «Αφθαρσίας πηγήν, άγιασμού δώρον, αμαρτημάτων λυτήριον, νοσημάτων αλεξιτήριον, δαίμοσιν όλέθριον, ταίς εναντίαις δυνάμεσιν απρόσιτον, αγγελικής ισχύος πεπληρωμένον».
ΟΤΑΝ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΜΕ ΛΑΔΙ ΚΑΝΔΗΛΑΣ η ΑΛΛΟ ΑΓΙΑΣΜΑ ΠΡΟΣ ΘΕΡΑΠΕΙΑΝ ΑΣΘΕΝΕΙΩΝ
Πάτερ Άγιε. ιατρέ τών ψυχών καί τών σωμάτων ημών, ό πέμψας τόν μονογενή σου Υιόν, τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν, πάσαν νόσον ιώμενον καί έκ θανάτου λυτρούμενον, ίασαι καί τόν δούλον σου (τό όνομα), έκ τής περιεχούσης αυτόν σωματικής καί ψυχικής ασθενείας, καί ζωοποίησον αύτόν, διά της χάριτος του Χριστού σου.
ΟΤΑΝ ΑΝΑΒΟΥΜΕ ΤΟ ΚΑΝΔΗΛΙ Η ΕΝΑ ΚΕΡΙ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΑΣ.
Άρτος ζωής αιωνιζούσης γενέσθω μοί τό Σώμα σου τό άγιον, εύσπλαγχνε Κύριε, καί τό τίμιον Αίμα, καί νόσων πολυτρόπων άλεξιτήριον. Τού δείπνου σου τού μυστικού, σήμερον Υιέ Θεού, κοινωνόν μέ παράλαβε. ού μή γάρ τοις έχθροίς σου τό μυστήριον ειπω, ού φίλημα σοί δώσω καθάπερ ό Ιούδας άλλ’ ώς ό ληστής ομολογώ σοί. Μνήσθητί μου, Κύριε, εν τη βασιλεία σου. Ιδού γάρ βαδίζω προς θείαν Κοινωνίαν Πλαστουργέ, μή φλέξης με τή μετουσία πύρ γάρ ύπάρχεις τούς αναξίους φλέγον. άλλ’ούν κάθαρον έκ πάσης κηλίδος.
ΟΤΑΝ ΠΕΡΝΑΜΕ ΑΠΟ ΝΑΟ ’Ή ΠΑΡΕΚΚΛΗΣΙΟ
Το απολυτίκιο τού Ναού ή όταν είναι τούτο άγνωστο, τό:«Κύριε Ιησού Χριστέ έλέησόν με» (τρεις φορές), κάνοντας ευλαβικά τό σημείον τού Σταυρού.
ΟΤΑΝ ΠΗΓΑΙΝΟΥΜΕ ΓΙΑ ΥΠΝΟ
Έν τή σκέπη των πτερύγων σου σκεπασθήσομαι και υπνώσω. ότι σύ, Κύριε, κατά μόνας έπ’ έλπίδι κατώκησάς με. Εις χείρας σου, Κύριε, παρατίθημι την ψυχήν καί τό σώμα μου. Αύτός με ευλόγησον, αυτός με ελέησον καί ζωήν τήν αιώνιον χάρισαί μοι. Αμήν.
ΟΤΑΝ ΤΑΞΙΔΕΥΟΥΜΕ
Δέσποτα Κύριε, ό πολλάκις συμπλεύσας τοις αγίοις μαθηταίς καί Αποστόλοις σου συμπλεύσον καί ημίν τοις αναξίοις δούλοις σου, καί πάντα εναντίον άνεμον καταπράυνον, Κυβερνήτης σύ ημών γενόμενος καί τήν χάριν τήν σήν δωρούμενος πάσιν ήμίν, Κύριε, δόξα σοί.
ΟΤΑΝ ΑΝΑΜΕΝΕΤΑΙ ΣΕΙΣΜΟΣ
Ό επιβλέπων έπί τήν γην καί ποιων αύτήν τρέμειν, ρύσαι ήμάς τής φοβέρας του σεισμού απειλής, Χριστέ ό Θεός, και κατάπεμψον ήμίν πλούσια τά ελέη σου. Πρεσβείαις της Θεοτόκου μόνε Φιλάνθρωπε.
ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΑΙΤΗΜΑ η ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ
Ψάλλουμε τον μικρόν ή τον μεγάλον Παρακλητικόν Κανόνα προς τήν Παναγία, όπως και τον Ακάθιστον Ύμνον (τούς Χαιρετισμούς), πού υπάρχουν σέ πολλές αύτοτελείς έκδόσεις. Επίσης τά ωραία «Θεοτοκία».
πηγή: ι. ν. Αγ. Νικολάου
http://www.dogma.gr/diafora/mikres-prosefches-gia-diafores-peristaseis/46906/
Πάτερ ημών ό έν τοίς ούρανοίς, άγιασθήτω τό όνομά σου ελθέτω ή βασιλεία σου γενηθήτω τό θέλημά σου ώς έν ουρανώ και έπί τής γης. Τον άρτον ημών τον επιούσιον δός ήμίν σήμερον, και άφες ημίν τά οφειλήματα ήμών ώς και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών και μή εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν, άλλα ρύσαι ήμάς άπό του πονηρού. Ότι σου εστίν ή βασιλεία και ή δύναμις και ή δόξα, του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος,νυν και άει και εις τούς αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Χριστέ ό Θεός, ευλόγησον τήν βρώσιν και τήν πόσιν των δούλων σου, ότι Άγιος ει πάντοτε, νυν και αεί καί εις τού αιώνας των αιώνων. Αμήν.
ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΜΕΤΑ ΤΟ ΦΑΓΗΤΟ
Εύχαριστούμεν σοι, Χριστέ ό Θεός, ότι ενέπλησας ή μας των επιγείων σου αγαθών. Μή στερήσης ημάς και τής επουρανίου σου βασιλείας. Άλλ’ ώς έν μέσω τών μαθητών σου παρεγένου, Σωτήρ, τήν ειρήνην διδούς αύτοίς, έλθέ και μεθ’ ημών και σώσον ημάς.
ΟΤΑΝ ΦΕΥΓΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ
Τά διαβήματά μου κατέθυνον, Κύριε, κατά τό λόγιόν σου και μή κατακυριευσάτω μου πάσα ανομία.
Γνώρισόν μοι, Κύριε, οδόν έν ή πορεύσομαι, ότι προς σέ ήρα τήν ψυχήν μου.
ΟΤΑΝ ΘΥΜΙΑΖΟΥΜΕ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ
Κατευθυνθήτω ή προσευχή μου ώς θυμίαμα ενώπιόν σου έπαρσις τών χειρών μου θυσία εσπερινή, εισάκουσόν μου, Κύριε.
Θυμίαμα Σοι προσφέρομεν, Χριστέ ό Θέος ήμών, είς οσμήν ευωδίας πνευματικής, ό προσδεξάμενος εις τό υπερουράνιόν Σου Θυσιαστήριον, άντικατάπεμψον ημίν τήν χάριν τού Παναγίου Σου Πνεύματος.
ΟΤΑΝ ΠΙΝΟΥΜΕ ΑΓΙΑΣΜΟ
Κύριε, ποίησον αύτό και δι’ έμέ «Αφθαρσίας πηγήν, άγιασμού δώρον, αμαρτημάτων λυτήριον, νοσημάτων αλεξιτήριον, δαίμοσιν όλέθριον, ταίς εναντίαις δυνάμεσιν απρόσιτον, αγγελικής ισχύος πεπληρωμένον».
ΟΤΑΝ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΜΕ ΛΑΔΙ ΚΑΝΔΗΛΑΣ η ΑΛΛΟ ΑΓΙΑΣΜΑ ΠΡΟΣ ΘΕΡΑΠΕΙΑΝ ΑΣΘΕΝΕΙΩΝ
Πάτερ Άγιε. ιατρέ τών ψυχών καί τών σωμάτων ημών, ό πέμψας τόν μονογενή σου Υιόν, τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν, πάσαν νόσον ιώμενον καί έκ θανάτου λυτρούμενον, ίασαι καί τόν δούλον σου (τό όνομα), έκ τής περιεχούσης αυτόν σωματικής καί ψυχικής ασθενείας, καί ζωοποίησον αύτόν, διά της χάριτος του Χριστού σου.
ΟΤΑΝ ΑΝΑΒΟΥΜΕ ΤΟ ΚΑΝΔΗΛΙ Η ΕΝΑ ΚΕΡΙ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΑΣ.
Άρτος ζωής αιωνιζούσης γενέσθω μοί τό Σώμα σου τό άγιον, εύσπλαγχνε Κύριε, καί τό τίμιον Αίμα, καί νόσων πολυτρόπων άλεξιτήριον. Τού δείπνου σου τού μυστικού, σήμερον Υιέ Θεού, κοινωνόν μέ παράλαβε. ού μή γάρ τοις έχθροίς σου τό μυστήριον ειπω, ού φίλημα σοί δώσω καθάπερ ό Ιούδας άλλ’ ώς ό ληστής ομολογώ σοί. Μνήσθητί μου, Κύριε, εν τη βασιλεία σου. Ιδού γάρ βαδίζω προς θείαν Κοινωνίαν Πλαστουργέ, μή φλέξης με τή μετουσία πύρ γάρ ύπάρχεις τούς αναξίους φλέγον. άλλ’ούν κάθαρον έκ πάσης κηλίδος.
ΟΤΑΝ ΠΕΡΝΑΜΕ ΑΠΟ ΝΑΟ ’Ή ΠΑΡΕΚΚΛΗΣΙΟ
Το απολυτίκιο τού Ναού ή όταν είναι τούτο άγνωστο, τό:«Κύριε Ιησού Χριστέ έλέησόν με» (τρεις φορές), κάνοντας ευλαβικά τό σημείον τού Σταυρού.
ΟΤΑΝ ΠΗΓΑΙΝΟΥΜΕ ΓΙΑ ΥΠΝΟ
Έν τή σκέπη των πτερύγων σου σκεπασθήσομαι και υπνώσω. ότι σύ, Κύριε, κατά μόνας έπ’ έλπίδι κατώκησάς με. Εις χείρας σου, Κύριε, παρατίθημι την ψυχήν καί τό σώμα μου. Αύτός με ευλόγησον, αυτός με ελέησον καί ζωήν τήν αιώνιον χάρισαί μοι. Αμήν.
ΟΤΑΝ ΤΑΞΙΔΕΥΟΥΜΕ
Δέσποτα Κύριε, ό πολλάκις συμπλεύσας τοις αγίοις μαθηταίς καί Αποστόλοις σου συμπλεύσον καί ημίν τοις αναξίοις δούλοις σου, καί πάντα εναντίον άνεμον καταπράυνον, Κυβερνήτης σύ ημών γενόμενος καί τήν χάριν τήν σήν δωρούμενος πάσιν ήμίν, Κύριε, δόξα σοί.
ΟΤΑΝ ΑΝΑΜΕΝΕΤΑΙ ΣΕΙΣΜΟΣ
Ό επιβλέπων έπί τήν γην καί ποιων αύτήν τρέμειν, ρύσαι ήμάς τής φοβέρας του σεισμού απειλής, Χριστέ ό Θεός, και κατάπεμψον ήμίν πλούσια τά ελέη σου. Πρεσβείαις της Θεοτόκου μόνε Φιλάνθρωπε.
ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΑΙΤΗΜΑ η ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ
Ψάλλουμε τον μικρόν ή τον μεγάλον Παρακλητικόν Κανόνα προς τήν Παναγία, όπως και τον Ακάθιστον Ύμνον (τούς Χαιρετισμούς), πού υπάρχουν σέ πολλές αύτοτελείς έκδόσεις. Επίσης τά ωραία «Θεοτοκία».
πηγή: ι. ν. Αγ. Νικολάου
http://www.dogma.gr/diafora/mikres-prosefches-gia-diafores-peristaseis/46906/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου