ΠΩΣ ΚΙ ΟΤΑΝ ΠΑΡΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΟΛΙΝ
Γράφει ο Κυανούς Ουρανός
Όταν
κάποια στιγμή το 2013 είπα στον γέροντα "όταν πάρουμε την Πόλιν...",
γύρισε αγριεμένος και μου είπε "δεν θα πάρουμε ποτέ την Πόλιν". "Μα αφού
ο γέροντας Παϊσιος είπε έτσι;" απάντησα σαστισμένος. "Δεν πάει να είπε ο
γέροντας Παϊσιος έτσι, ΔΕΝ ΘΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΠΟΤΕ ΤΗΝ ΠΟΛΙΝ", μου είπε κοφτά
κι από τότε δεν τον ξαναρώτησα ποτέ (μέχρι σήμερα) περί προφητειών, με
τις οποίες διαφωνεί, όχι όσον αφορά το τι θα γίνει αλλά για τον
εσφαλμένον τρόπον αντιλήψεως των προφητικών μηνυμάτων.
Το
άκουσμα ήταν πολύ σοκαριστικό. Ειδικά από έναν γέροντα, ο οποίος μου
είχε εκμυστηρευτεί πόσες νύχτες είχε περάσει διδασκόμενος από τον Όσιον
γ. Παΐσιον κι ακόμα να λειτουργούν οι δυο τους στο κονάκι του Οσίου.
Είναι κάποιος θαυμαστής του Οσίου κι όχι κάποιος αρνητής του.
Πέρασε
πολύς καιρός μέχρι να αποκωδικοποιήσω την συμπεριφορά του. Βοήθησε κι
ένα ηχητικό του μακαριστού ιεροκήρυκος Δημητρίου Παναγοπούλου [1].
Ο
τρόπος με τον οποίον αντιλαμβανόμουν τότε την επανάκτησιν της Πόλεως
ήταν εντελώς βαρβαρικός. Νόμιζα ότι θα πάμε εκεί να τους "αλλάξουμε τα
φώτα, να τους ξεπατώσουμε, να γίνουμε χαλίφηδες στη θέση του χαλίφη".
Πέρασε
αρκετός χρόνος, ώστε να αντιληφθώ το Θεϊκό Σχέδιον περί της Πόλεως και
τον ρόλον, τον οποίον επιφυλάσσει ο Τριαδικός Θεός όχι μόνον
αποκλειστικώς για τους Έλληνες αλλά για όσους ποιούν τους καρπούς της
βασιλείας Του («αρθήσεται αφ'υμών η βασιλεία του Θεού και δοθήσεται
έθνει ποιούντι τους καρπούς αυτής» Ματθ.21.43).
Διαμαρτυρόμαστε για την καθυστέρησιν πραγματοποιήσεως των μελλουμένων αλλά δεν αναρωτώμαστε κατά πόσον είμαστε έτοιμοι ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΟΛΙΝ.
Ο
Θεός θέλει αγωνιστές της Πίστεως, να επανευαγγελίσουν την οικουμένη, να
συνεχίσουν το έργον της ενδόξου Ρωμανίας, της υπερχιλιοχρόνου
αυτοκρατορίας επί γης του Χριστού.
Για
τούτον ο γέροντας πάντοτε επέμενε στην ατομικήν κατά Χριστόν βελτίωσιν.
Πιθανόν αύριο να μας καλέσει ο Κύριος και να μην ζήσουμε τα μελλούμενα
της Πόλεως. Δεν πρέπει να είμαστε έτοιμοι; Αλλά και να ζούμε την εποχή
των μελλουμένων, πως θα επιλεγούμε αν δεν είμαστε έτοιμοι.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ : ΠΡΩΤΟΣ ΣΤΟΧΟΣ Η ΑΤΟΜΙΚΗ ΚΑΤΑ ΧΡΙΣΤΟΝ ΒΕΛΤΙΩΣΙΣ !
Ας
θυμηθούμε πόσα θαύματα αξίωσε ο Χριστός τον Μωυσή να κάνει αλλά
δείλιασε κάποια στιγμή κι ο Χριστός τον παραδειγμάτισε μη αξιώνοντάς τον
να δει την γη της Επαγγελίας παρά μόνον από μακρυά.
Να
είμαστε έτοιμοι για θαύματα με απόλυτον Πίστιν στον Χριστόν. Να
βλέπουμε φωτιά και να περνούμε από μέσα της, αν απαιτείται (προσοχή, δεν
εκπειράζουμε τον Κύριον).
ΑΠΑΙΤΕΙΤΑΙ ΜΟΝΟΝ ΠΙΣΤΙΣ ΣΤΟΝ ΚΥΡΙΟΝ ΧΩΡΙΣ ΚΑΜΜΙΑ ΑΜΦΙΒΟΛΙΑ.
Δεν
θα πάρουμε την Πόλιν για "να τους αλλάξουμε τα φώτα" αλλά για "ΝΑ ΤΟΥΣ
ΔΩΣΟΥΜΕ ΤΟ ΦΩΣ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ", να τους "εξανθρωπίσουμε" (αγαπημένη φράσις
δανεισμένη από τον Περικλή Γιαννόπουλον), όπως ανέκαθεν εις τους αιώνας
λειτουργούσε ο Ελληνισμός, ακόμα και πριν γνωρίσει το πρόσωπον της
Αληθείας του κόσμου. Ο Θεός δεν θέλει εκδικήσεις αλλά «πάντας ἀνθρώπους
θέλει σωθῆναι καὶ εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν» (Α'Τιμ.β'4)
Εκεί λοιπόν έγκειται το πρώτο θέμα του τίπλου ΠΩΣ ΘΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΟΛΙΝ.
Την Πόλιν θα την πάρουμε όταν εμπεδώσουμε το βάρος της αποστολής του
Χριστού. Προσωπική μου άποψις είναι ότι αν σήμερα καταφέρουμε να το
νοιώσουμε, αύριο κι όλας είμαστε εκεί.
Τι
αύριο; σήμερα το βράδυ!!! Πως; δεν τα ρωτούν αυτά, Θεός είναι ό,τι
θέλει μπορεί να πραγματώσει. Εμείς πως λειτουργούμε; Ας γρηγορούμε,
φταίμε για τις καθυστερήσεις, μην τα βάζουμε με τον Θεόν!
Γιατί θα πάρουμε την Πόλιν; «Είναι
θέλημα Θεού. Είναι κοντά μας και βοηθάει, γιατί πολεμάμε για την πίστη
μας, για την πατρίδα μας, για τους γέρους γονιούς, για τα αδύνατα παιδιά
μας, για την ζωή μας, την λευτεριά μας… Και όταν ο δίκαιος Θεός μας
βοηθάει ποιος εχθρός ημπορεί να μας κάνει καλά…;» (Θ.Κολοκοτρώνης)
ΟΤΑΝ
ΛΟΙΠΟΝ ΠΑΡΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΟΛΙΝ (όσοι κριθούμε ικανοί από τον Κύριον), εις την
είσοδον αυτής θα μας υποδεχθεί ο Μέγας Κωνσταντίνος (ο
χιλιοκατηγορημένος κι αδικοκατηγορημένος αυτός Άγιος, ο οποίος άλλαξε
τον ρου της ιστορίας) με την μητέρα του Αγία Ελένη, οι θεόστεπτοι
βασιλείς. Πριν 2-3 χρόνια, που προσκύνησα το λείψανο της Αγίας, της
υποσχέθηκα να βρεθούμε εκεί!
Δεξιά
κι αριστερά του δρόμου προς την Αγία Σοφία (μόνον ένας δρόμος θα
υπάρχει κι μόνον ένα κτίσμα, η Αγία Σοφία) παρατεταγμένοι όλοι οι Άγιοι
να μας ευλογούν γιατί θα έχουμε νικήσει στην μεγαλύτερη μάχην ως τότε
επί γης, όπως περιέγραψα
Θα
ξεχωρίζει η "παρέα" του Οσίου γ. Παϊσίου με τον Πατροκοσμά, την
ξεχωριστή αγία μορφή, η οποία επωμίσθηκε μόνη της όλο το βάρος της
Οθωμανοκρατίας αλλά και οι Άγιοι καβαλαρέοι, που θα κινούνται
ακατάπαυστα και επιβλητικά (Άγιοι Γεώργιος, Μηνάς, Δημήτριος, Προκόπιος
κλπ)
Υπεράνω
του δρόμου θα ίπτανται μυριάδες αγγελικά τάγματα ψέλνοντας τέτοιες
ψαλμωδίες, που θα μας φέρνουν σε κατάστασιν εκστάσεως μέχρις
αιθεροβασίας.
Πλήρης αεροπορική κάλυψις, ακόμα υψηλότερα θα ίπτανται υπερηχητικώς άλλα αγγελικά τάγματα δημιουργούντα όχι ένα Iron Dome [2] αλλά Angelic Dome, απολύτως αδιαπέραστον από οποιαδήποτε ανθρώπινο όπλο.
Όχι
ότι θα υπάρχει απειλή, αφού όλοι οι πιθανοί απειλούντες θα έχουν
εξαχνωθεί, αλλά για να μαθαίνουν όλοι τι προστασία υπήρχε ανέκαθεν αλλά
παρέμενε με ευθύνη μας αχρησιμοποίητη.
Τότε
θα καταλάβουν οι υπέρμαχοι του "συν Αθηνά και χείρα κίνει", ότι η πρώτη
κίνησις της χειρός σου πρέπει να είναι ο σταυρός, εννοώντας τον, κι όχι
οι μετά μιζών αγορές φρεγατών και πολεμικών αεροσκαφών, ανυπάρκτων
συγκρινόμενα με τον ArchMich (~Αρχάγγελος Μιχαήλ).
Σε
περίοπτη θέσιν οι Αρχάγγελοι με πρώτον τον Μιχαήλ, θα σκέπουν την Αγία
Σοφία κι όλους τους πιστούς θα σκέπει η Θεοτόκος με το μαφόριόν της,
όπως πάντοτε, αλλά οι περισσότεροι το αγνοούσαν. Πόση ύβρις...
Μετά
η Θεία Λειτουργία. Άραγε ποιός γήινος θα χοροστατήσει; Θά'ναι ο Μόρφου;
Θά'ναι κάποιος άλλος τώρα κρυφός, που μόνον ο Χριστός γνωρίζει; Πάντως
εκεί ο πανταχού παρών Χριστός μ'όλα τα Χερουβίμ και Σεραφίμ να τον
συνοδεύουν, για να στέψει τον Αυτοκράτορα, όπως πάντοτε στην Ρωμανία τον
επί γης διάκονόν Του.
Πόση λάμψις, θα την αντέξουν, όσοι αποδειχθούν άξιοι;
Και πόση τύχη για όποιον ζήσει αυτές τις μοναδικές στιγμές της ανθρωπότητος.
Μετά την Θείαν Λειτουργίαν ένα ασταμάτητο ψυχικό γλέντι πέριξ της Αγίας Σοφίας.
Ίσως μια διαιώνια πρωτοτυπία, γλέντι με ασταμάτητα δάκρυα, όμως δάκρυα άπειρης χαράς.
Θα καταλάβουμε ότι ζήσαμε όσα δεν έζησε πιθανόν καμμιά γεννεά επί γης από γενέσεως.
Θάθελα
να ακούσω το "Θάρθεις σαν αστραπή" του Σπανουδάκη, ενός από τους
ελαχιστοελαχίστους ανθρώπους της τέχνης, που πάσχιζε να αφυπνίσει κι
εμψυχώσει κόσμον. Πόσες φορές να το έχω ακούσει άραγε όλα αυτά τα χρόνια
οραματιζόμενος τις επικές στιγμές.
Το
μοναδικό γλέντι θα διαδεχθεί η ανοικοδόμησις της Πόλεως και η Αναλαμπή
της Ορθοδοξίας με τον επανευαγγελισμόν της οικουμένης. Έχουμε πολύ
δουλειά αλλά μην ανησυχούμε. Ο άνθρωπος βάζει την ψυχικήν διάθεσιν, δεν
χρειάζονται ντοκτορά και διπλώματα πανεπιστημιακά. Ψαράδες και παιδιά
στην ψυχή θέλει ο Θεός, όλα τα άλλα Εκείνος τα παρέχει.
(«Πάσα δόσις αγαθή και παν δώρημα τέλειον, άνωθεν εστί καταβαίνον εκ σου του Πατρός των φώτων»)
Ένα
μοναδικό "ψυχικόν υπερθέαμα", που όμοιόν του δεν θα έχει ξανασυμβεί επί
γης. Πιθανόν όσοι το ζήσουν να πουν «νυν απολύεις τον δούλoν σου,
Δέσποτα, κατά το ρήμα σου εν ειρήνη». Υπάρχει όμως και καλύτερον : να
υπηρετήσεις με λαχτάρα και πιστά το Θεϊκό σχέδιο, οπότε πιθανόν να
κερδίσεις την αγιότητα.
Άντε
να βελτιωθούμε ΑΜΕΣΑ, ΣΗΜΕΡΑ, ΤΩΡΑ κι αύριο νάμαστε εκεί!!! Στην ψυχή
μας εναπόκειται. Νοιαζόμαστε να είμαστε αντάξιοι των προγόνων μας κι
αμελούμε να φανούμε αντάξιοι του Πατρός μας; [3] Ας φροντίσουμε έστω μια φορά να Τον κάνουμε να χαμογελάσει.
Τι μοναδικό κατόρθωμα θα είναι... Γρηγορούμε μετά σπουδής λοιπόν!
Κυανούς Ουρανός
Δείτε κι ένα "διαφημιστικόν" πνευματιστικής ανόδου, αν δεν ξέρετε, για να αρχίσει το γλέντι...
Υ. Γ.
[2] Iron Dome : αντιαεροπορικό σύστημα αμύνης του Ισραήλ
[3] «Οι Έλληνες είναι τρελλοί, αλλά έχουν Θεόν φρόνιμον» (Θ.Κολοκοτρώνης)
[4]
Στην αρχή έγραψα ένα μικρό ψέμμα, ότι δεν ξαναρώτησα τον γέροντα περί
μελλουμένων. Τον ρώτησα "πονηρά" (σαν παιδί κι εγώ...) πέρισυ μετά το
Πάσχα αν θα ζήσουμε "βιβλικές καταστάσεις".
Κούνησε
το κεφάλι του με απόγνωσιν και ψέλλισε : "έχει να γίνει, έχει να
γίνει...". Μην τρομάζετε όμως, ο Θεός δεν δίνει ποτέ δοκιμασίες
περισσότερες από όσες αντέχει ο άνθρωπος. Ας ζήσουμε το θαύμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου