(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)
Από την Καμπέρα πήγαν* στην Μελβούρνη, όπου τους φιλοξένησε ο εφημέριος του Ιερού Ναού του Αγίου Νεκταρίου.
Κάθε πρωί ένας Ιερέας τους έπαιρνε με το αυτοκίνητο και τους πήγαινε σε άλλες ενορίες.
Μια μέρα ο ιερέας αυτός πήγε τον Πατέρα Παΐσιο στο Κεντρικό Νοσοκομείο της Μελβούρνης, όπου νοσηλευόταν ένας νέος οικογενειάρχης τριάντα δύο ετών από την Ζάκυνθο, ο Δ.Σ**.
Τον προηγούμενο χρόνο είχε πάθει εγκεφαλική αιμορραγία από ανεύρυσμα και ύστερα από πέντε εγχειρήσεις δεν επικοινωνούσε με το περιβάλλον.
Ο Όσιος τον σταύρωσε με ιερό Λείψανο του Αγίου Αρσενίου [του Καππαδόκη], και σε λίγη ώρα ο άρρωστος άρχισε να συνέρχεται.
Την επόμενη ημέρα που ο ιερέας ξαναπέρασε από το νοσοκομείο, ο ασθενής μπόρεσε να ασπασθή το χέρι του και να του πη:
«Θαύμα»!
****
Στο σπίτι όπου φιλοξενήθηκε, η
πρεσβυτέρα βλέποντας τον να κινήται αθόρυβα, σαν να μην υπήρχε, και να
τρώη μόνον παξιμάδι με λίγο τσάι, έλεγε στα παιδιά της:
«Ένας Άγιος μένει στο σπίτι μας».
Κράτησε λοιπόν ως ευλογία την κουβέρτα που του είχε στρώσει στο κρεββάτι.
Και ύστερα από τρία χρόνια, επειδή υπέφερε από ίλιγγους, σκεπάσθηκε μια μέρα με την κουβέρτα αυτή και ποοσευχήθηκε:
«Πάτερ Παίσιε, εσύ Άγιος είσαι, εδώ σε φιλοξένησα, αυτήν την κουβέρτα
είχες στο κρεββάτι σου, σε παρακαλώ, βοήθησε με να γιατρευτώ».
Και πράγματι από τότε οι ίλιγγοι σταμάτησαν.
* Ο άγιος Παΐσιος και ο
τότε Ηγούμενος της Ιεράς Μονής Σταυρονικήτα Βασίλειος, μετέπειτα
Ηγούμενος της Ιεράς Μονής Ιβήρων. Η επίσκεψη έγινε το 1977 κατόπιν
προσκλήσεως του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Αυστραλίας Στυλιανού.
** Ολόκληρο το ονοματεπώνυμο είναι γραμμένο στο πιο κάτω βιβλίο.
Από το βιβλίο ο «Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης», έκδοση Ιερού Ησυχαστηρίου «Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος», Βασιλικά Θεσσαλονίκης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου