Γράφει ὁ Ἐλευθέριος Ἀνδρώνης
Μέ τό νέο ἐργασιακό νομοσχέδιο, ἡ κυβέρνηση καταπατά τήν κυριακάτικη ἀργία καί τήν ἱερότητά της καί μεταφράζει τήν ἀσέβεια σέ κέρδη.
Κυριακάτικη ἀργία: Τό ἐκτρωματικό νομοσχέδιο τοῦ Ἄδωνι Γεωργιάδη γιά τά ἐργασιακά πού στό σύνολό του τινάζει στόν ἀέρα θεμελιώδη δικαιώματα τοῦ ἐργατικοῦ δικαίου, προβλέπει μεταξύ ἄλλων τήν κατάργηση τῆς ἀργίας τῆς Κυριακῆς γιά μεγάλους κλάδους ἐπιχειρήσεων. Ὁ ἴδιος ὁ ὑπουργός Ἐργασίας δήλωσε χωρίς καμία ντροπή ὅτι οἱ ἐργαζόμενοι «θά τσακώνονται γιά τό ποιός θά πρωτοδουλέψει τίς Κυριακές», γιά νά πάρουν τό +115% τοῦ ἡμερομισθίου τους.
Πρόκειται γιά ἄλλη μιά τρανή ἀπόδειξη γιά τό πόσο... ἄθεο, ὑλιστικό καί ἀντιχριστιανικό ἔχει καταντήσει τό ἑλληνικό κράτος. Ἡ κυριακάτικη ἀργία κατατεμαχίζεται καί τά κομμάτια της μοιράζονται στά συμφέροντα τῆς πλουτοκρατίας. Τό θηρίο τοῦ καταναλωτισμοῦ εἶναι μονίμως πεινασμένο καί καταβροχθίζει ἀχόρταγα πλέον κάθε ἱερότητα πού ἔχει ἀπομείνει στήν ἑλληνική κοινωνία.
Ἀπό τήν ἄλλη πλευρά καί ὁ φασισμός τῆς πολιτικῆς ὀρθότητας θέλει νά ἐκμηδενίσει τίς ἱερές μέρες τῆς Χριστιανοσύνης καί νά τίς κάνει ἄψυχα καταναλωτικά πανηγύρια ἤ συνηθισμένες μέρες πού ἐνσωματώνονται στή φάμπρικα τοῦ καπιταλισμοῦ. Ἐνοχλούν τά Χριστούγεννα ὡς λέξη, ἐνοχλεί τό Χριστός Ἀνέστη ὡς εὐφρόσυνο μήνυμα, ἐνοχλούν οἱ Τρεῖς Ἱεράρχες ὡς σχολική ἀργία, τώρα τό κράτος ἀποχαρακτηρίζει καί τήν Κυριακή ὡς μέρα ἀφιερωμένη στόν Θεό.
Ἡ καταπάτηση τῆς ἱερότερης ἡμέρας τῆς Ὀρθοδοξίας, παρουσιάζεται ἀπό τόν ὑπουργό Ἐργασίας ὡς ἐργασιακό κελεπούρι γιά bonus χρήματα. Ὁ ἀναστάσιμος χαρακτήρας τῆς Κυριακῆς παραμερίζεται ἀπό τή λατρεία του Μαμωνά, σέ μιά φρενήρη ἀναζήτηση ἐπιπλέον χρημάτων πού οὕτως ἤ ἄλλως δέν ἐπαρκούν γιά τίς σημερινές ἀνάγκες διαβίωσης τοῦ μέσου πολίτη.
Στήν παροῦσα φάση δέν ἐξετάζουμε τήν ἀπώλεια τῆς κυριακάτικης ἀργίας ἀπό τήν «ἐργατοπατερική» πλευρά τῶν κοσμικῶν, πού διαμαρτύρονται μόνο καί μόνο ἐπειδή χάνεται ἕνα ρεπό. Ἡ διαφύλαξη τῶν ἐργατικῶν δικαιωμάτων ἔχει καί ἐκείνη τή σημασία της, ἄλλα πρώτα ἀπ' ὅλα ἔχουμε νά κάνουμε μέ παραβίαση τῆς πνευματικῆς οὐσίας τῆς Κυριακῆς.
Σέ ἕναν ἀλλοπρόσαλλο κόσμο πού ἔχει χάσει τήν ταυτότητά του καί τόν προορισμό του, ἀκόμα καί οἱ ἔννοιες μένουν ὀρφανές ἀπό νόημα. Κυριακή σημαίνει μέρα τοῦ Κυρίου, καί ὄχι μέρα τοῦ βαλαντίου. Ἡ Κυριακή εἶναι ἀφιερωμένη στή Θεία Λατρεία καί στήν ἀνάπαυση καί ὄχι στό σαφάρι τοῦ κέρδους καί τήν βιομηχανοποίηση τῆς ἀνθρώπινης ζωής.
Ὁ Χριστός ἐξοργίστηκε καί ἔβγαλε φραγγέλιο γιά νά διώξει τούς ἐμπόρους πού εἶχαν μετατρέψει τόν οἶκο τοῦ Πατρός του σέ οἶκο ἐμπορίου. Στήν ἐποχή μας, ἡ ἀσέβεια ἔχει ἀναβαθμιστεί σέ ἀσύγκριτο βαθμό. Τή θέση τῶν ἐμπόρων, τήν ἔχει πάρει τό ἴδιο τό κράτος πού μαγαρίζει μιά ἱερή ἡμέρα χάριν τῶν ἐπιχειρηματικῶν συμφερόντων καί μετατρέπει τήν κυριακάτικη εὐλογία σέ ἐργατοῶρες. Καί τόν «οἶκο τοῦ Πατρός», δηλαδή τήν Ἐκκλησία, δεν την οἰκειοποιοῦνται ὅπως τότε, ἄλλα ἀκόμα χειρότερα τήν ἐξορίζουν ἐντελῶς ἀπό τόν δημόσιο βίο ὡς ἐνοχλητικό ἐμπόδιο γιά τήν «ἀνάπτυξη» καί τήν προσωπική εὐημερία.
Πόσα τιμωρητικά «φραγγέλια» χρειάζονται ἐδῶ ἄραγε;
Ἡ Κυριακή εἶναι ἡ μέρα τῆς ἑβδομάδας πού τό Σώμα τοῦ Χριστοῦ, ἡ Ἐκκλησία συνέρχεται στούς ἱερούς ναούς γιά νά δοξολογήσει τόν Θεό καί νά ἑνωθεῖ μέ Αὐτόν μέσῳ τοῦ Ἱεροῦ Μυστηρίου τῆς Θείας Εὐχαριστίας. Ἡ Κυριακή εἶναι ἡ κατ' ἐξοχήν μέρα ἕνωσης τῶν ἀνθρώπων μέ τόν Θεό καί τῶν ἀνθρώπων μεταξύ τους. Ἡ ὑλιστική αὐτοκρατορία τῆς Νέας Ἐποχής ὅμως ἀπεχθάνεται ὁτιδήποτε ἐξασφαλίζει τήν ἐγγύτητα μεταξύ τῶν ἀνθρώπων, καί πόσο μᾶλλον τή Θεανθρώπινη ἕνωση πού γίνεται στό κοινό Ποτήριο, πού εἶναι ἡ ὕψιστη μορφή κοινής συνείδησης πού γνώρισε ποτέ ἡ ἀνθρωπότητα.
Ἡ νεοταξική κουλτούρα ἐπιζητεί νά φτιάξει μιά κοινωνία ἀποστάσεων καί ἀποϊεροποίησης τῆς ζωῆς, χρησιμοποιῶντας πολλούς τρόπους γιά νά ἐπιβληθεῖ, μέ πιό πρόσφατο παράδειγμα τήν ἀποξένωση καί τόν φόβο πού διέσπειρε ἡ πανδημία, δυστυχῶς ἀκόμα καί σέ ἐκκλησιάσματα. Στήν περίπτωση τῆς κατάργησης τῆς Κυριακάτικης ἀργίας, τό κυνήγι τοῦ κέρδους καί ἡ ἀγωνία γιά τό πῶς θά ἐξασφαλιστούν τα πρός τό ζήν, σαμποτάρουν τή χριστιανική κοινωνία.
Περάστε κόσμε, κλέψαμε τόν χρόνο τῆς Κυριακῆς ἀπό τόν Θεό καί σᾶς τόν μοιράζουμε σέ ζεστό χρήμα, μᾶς λένε οἱ κυβερνῶντες σήμερα.
Ὅμως τί ρίζα μπορεῖ νά ἔχει ἡ οἰκονομική προκοπή τοῦ ἀνθρώπου ἄν βγάλει ἀπό τή ζωή του τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ; Τί νά τό κάνεις τό αὐξημένο ἡμερομίσθιο, ἄν τό καλό της ψυχής σου πέσει σέ ἀργία; Πώς γίνεται νά ξεχνάς ὅτι τό ψωμί στό τραπέζι δέν μᾶς τό φέρνει κανένας ὑπουργός, κανένας πρωθυπουργός καί κανένας δημαγωγός τοῦ κόσμου, ἄλλα πρωτίστως ὁ Θεός πού καθημερινά τοῦ λέμε «τόν ἄρτον ἡμῶν τόν ἐπιούσιον δός ἡμῖν σήμερον».
Τά ἔξτρα χρήματα πού θά ἀπαρνηθείς ἐάν ἐπιμείνεις νά τιμάς τήν ἱερότητα τῆς Κυριακῆς, ὁ Θεός θά εὐδοκήσει γιά νά στά ἐξοικονομήσει ἀπό ἀλλοῦ. Ἀπό τήν ἄλλη πλευρά, ἀκόμα καί περισσότερα χρήματα ἄν βγάζεις παραβιάζοντας τήν κυριακάτικη ἀργία, αὐτό θεωρεῖται ἐπάρατο κέρδος στήν κρίση τοῦ Θεοῦ καί ἴσως νά σοῦ στερηθεῖ ἀπό ἀλλοῦ.
Ἀπολυτότητες σέ αὐτά δέν ὑπάρχουν βέβαια. Ὑπάρχουν καί περιπτώσεις πού ὁ ἐργαζόμενος δέν ἔχει ἐπιλογή νά μήν ἐργαστεί τήν Κυριακή ἤ ἐπαγγέλματα πού δέν ἐπιδέχονται ἀργίας. Ἀκολουθῶντας τον λόγο τοῦ Χριστοῦ, μποροῦμε νά ποῦμε ὅτι ἡ Κυριακή ἔγινε γιά τόν ἄνθρωπο καί ὄχι ὁ ἄνθρωπος γιά τήν Κυριακή, ὅμως ὅσο περνάει ἀπό τό χέρι μας, ἡ Κυριακή πρέπει νά τιμάται, καί ἰδιαίτερα ἡ Θεία Λειτουργία.
Ἡ πίστη εἶναι αὐτή πού μᾶς λείπει περισσότερο γιά νά ὀρθοποδήσουμε στή ζωή μας, καί ὄχι τά ἐργασιακά «παραθυράκια» γιά ἔξτρα κέρδος.
Ἡ κυριακάτικη ἀργία εἶναι πρωτίστως πνευματικό, ἄλλα καί κοινωνικό ἀγαθό. Τήν Κυριακή ἐκτός ἀπό τόν ἐκκλησιασμό, θά μπορέσεις νά ἀκούσεις ἕνα κήρυγμα, θά πάς τό παιδί σου στό κατηχητικό, θά ξεκουραστείς, θά δείς τήν οἰκογένειά σου, θά κάνεις ἐπίσκεψη σέ ἕναν ἄρρωστο, θά κάτσεις στό κυριακάτικο τραπέζι, θά πάς ἕναν περίπατο ἤ μία ἐκδρομή, θά θυμηθείς ὅτι εἶσαι ἄνθρωπος καί ὄχι ἐργοστασιοποιημένος μετάνθρωπος πού ζεί μόνο γιά νά ἐργάζεται, νά καταναλώνει καί νά ὑπηρετεῖ τά πάθη του.
Μποροῦμε νά ποῦμε ὅτι ἡ Κυριακή μέ τήν ἱερότητα πού τήν περιβάλλει εἶναι τό τελευταῖο προπύργιο πού ἀντιστέκεται στήν ἀπανθρωποποίηση τοῦ ἀνθρώπου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου