Συναξάριον
Τῇ ΚΑ'(21ῃ) τοῦ μηνὸς Σεπτεμβρίου, ἡ ἀπόδοσις τῆς Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ· καὶ μνήμη τοῦ Ἁγίου Προφήτου Ἰωνᾶ. (9ο αἰ. π.Χ.)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Κοδράτου, ἐκ τῶν 70΄ Ἀποστόλων, ἐπισκόπου Ἀθηνῶν (117/130)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ Ὁσίου Ἰωνᾶ τοῦ Σαββαΐτου, πατρὸς τῶν ἁγίων Θεοδώρου καὶ Θεοφάνους τῶν Γραπτῶν (9ο αἰ.)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ Ἁγίου μάρτυρος Εὐσεβίου τοῦ Ὁμολογητοῦ, ἐν Φοινίκῃ Λιβάνου (2ο αἰ.)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τῶν Ἁγίων Μελετίου καὶ Ἰσαακίου Σίτης ἐπισκόπων Κύπρου .
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ Ἁγίου Μάρτυρος Πρίσκου ἐν Φρυγία
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τῶν Ἁγίων ς'(ἓξ ) μαρτύρων, ὑπασπιστῶν ὄντων Μαξιμιανοῦ , ξίφει τελειωθέντων ἐν ἔτει 298
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῆς Ἁγίας μάρτυρος Βάσσης τῆς ἐν Τύρῳ.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ Ὁ ὅσιος Δανιήλ τῆς Μονῆς τοῦ ἐν Σουζγκόρσκ Ῥωσίας (16ο αἰ.)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ Ὁσίου καὶ Θεοφόρου Πατρὸς ἡμῶν Ἰωσήφ, ἀσκήσαντος ἐν τῇ ἱερᾷ Μονῇ τοῦ Ζαονίκεφ (1612)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου Νέου Ἱερομάρτυρος Πλάτωνος, τοῦ Ἀϊβαζίδου, ἐν Ἀμασείᾳ καὶ ὑπὸ τῶν ἀνόμων υἱῶν τῆς Ἄγαρ ἀπαγχονισθέντος, ὑπὲρ τῆς τοῦ Κυρίου ἡμῶν ἁγίας πίστεως καὶ τῆς τοῦ εὐσεβοῦς ἡμῶν λαοῦ προστασίας ἐν ἔτει 1921
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῶν Ὁσίων πατέρων ἡμῶν Ἰωάννη (Μαϊσουράτζε) (1957) καὶ Γεωργίου (Μχεΐτζε) (1960) τῆς Μονῆς Μπετάνια, τῶν ἁγίων Ὁμολογητῶν τῆς Γεωργίας, ἐν εἰρήνῃ τελειωθέντων.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρὸς ἡμῶν Δημητρίου Μπεζὰν τοῦ Νέου Ὁμολογητοῦ τοῦ Ῥουμάνου, ἐν πολλαῖς βασάνοις, φυλακαῖς καὶ ἐξορίαις ὑπό τῶν μπολσεβίκων ὑπωπιασθεὶς, ἐν εἰρήνῃ ἐτελειώθη ἐν ἔτει 1995.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ἡ ἀνάμνησις τῆς ἀνακομιδῆς τῶν λειψάνων τῆς Ἁγίας μάρτυρος Πραξέδης τῆς Ῥωμαίας, θυγατρὸς Ἁγίων Ἀπ. Ῥούφου-Πούδη καὶ Κλαυδίας, (140)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ἡ ἀνάμνησις τῆς Ἀνακομιδῆς τῶν λειψάνων (1752) τοῦ Ἁγίου Δημητρίου ἐπισκόπου Ῥοστόφ (1709)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τελεῖται ‐ἰδίᾳ ἐν τῇ ἡγιασμένῃ Νήσῳ Σκιάθῳ‐ τῆς ἁγίας ἐνδόξου, θεοστέπτου καὶ ἰσαποστόλου Βασιλίδος Ἑλένης, καθ᾿ ὃ ἠξιώθη αὕτη, διὰ τὴν πολλὴν αὐτῆς πίστιν καὶ εὐλάβειαν, τὸν Πάντιμον Σταυρὸν τοῦ Λυτρωτοῦ ἀνευρεῖν.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ἡ Σύναξις τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου τῆς Γιάτρισσας ἐν τῇ Θηρασίᾳ
Στίχοι
Οὐ παύεται λαὸς Θεοῦ ὑψοῦν τὸ Ξύλον
Ὡς σημεῖον Χριστοῦ νίκην ἀεὶ φέρον.
Στίχοι
Σταυρὸν ἀνευρεῖν ἠξιώθης, Ἑλένη,
Βασιλὶς περίδοξε τοῦ Βυζαντίου.
Στίχοι εἰς τὸν Προφήτην
Ἀπὸ προσώπου τοῦ Θεοῦ φεύγεις πάλαι,
Νῦν δὲ πρόσωπον, Ἰωνᾶ, τούτου βλέπεις.
Εάν εγώ είμαι ο Ιωνάς … πετάξτε με στην θάλασσα.
Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς
Ο π. Ιουστίνος με το μεγαλύτερο μέρος των φίλων του από τις σπουδές του στην Οξφόρδη, συνέταξε και εξέδωσε την “Χριστιανική ζωή “ ( περιοδικό για τον χριστιανικό πολιτισμό και την εκκλησιαστική ζωή). Ο π. Ιουστίνος, εκτός από την ασκητικότητά του και τον ζήλο του σε κάθε θεάρεστο αγώνα, ήταν επίσης ένθερμος στην εργασία για την αποκάλυψη της αλήθειας και την δημιουργία εκκλησιαστικής συνείδησης στον σερβικό λαό, καθώς και για την δημιουργία ορθοδόξων κριτηρίων εκκλησιαστικότητας…
Όλα τα έργα του τότε και κατεξοχήν τα άρθρα του δεν έχασαν ούτε και σήμερα τίποτε από την δροσιά και την ζωντάνια τους, επειδή είναι όλα εμποτισμένα με το αγιοπατερικό, χαριτόβρυτο και ελευθεροποιό Πνεύμα, καθώς και με την αγάπη του για την Εκκλησία του Χριστού και με τον κόπο του για την σωτηρία των ανθρώπων. Καθετί που ήταν αληθινά ανθρώπινο, αυθεντικά ορθόδοξο και εκκλησιαστικό, αν και φαινόταν δυσχερές και δυσάρεστο, έβρισκε απήχηση και υποστήριξη στο έντυπο αυτό του πατρός Ιουστίνου και των συνεργατών του. “Είναι εύκολο να είσαι ρωμαιοκαθολικός”, έγραφε τότε ο αββάς Ιουστίνος, “ακόμη πιο εύκολο να είσαι προτεστάντης, αλλά είναι πολύ δύσκολο να είναι κανείς Ορθόδοξος. Διότι το να είσαι Ορθόδοξος σημαίνει να βρίσκεσαι σε αδιάκοπο αγώνα από τον άνθρωπο στον Θεάνθρωπο, να είσαι σε διαρκή ανάπλαση του εαυτού σου με τις θεανθρώπινες αρετές “.
Σε ορισμένους όμως εκκλησιαστικούς ανθρώπους, όπως και σ εκείνους στις υψηλότερες θέσεις, τοιούτου είδους ή παραπλήσια δραστηριότητα δεν τους ευχαριστούσε. …
Σημειώνει ο ίδιος:”… Ο,τιδήποτε είναι του Χριστού είναι λίθος προσκόμματος και πέτρα σκανδάλου… Η Ορθόδοξη Εκκλησία είναι τόσο άγια, τόσο εξαγνισμένη, τόσο χαριτωμένη και υπεράνω ανθρώπων, ώστε καθετί που είναι της Εκκλησίας πρέπει να προσεγγίζεται μετά φόβο Θεού και πίστεως, διότι εγγίζει τον ζώντα Κύριο Ιησού. Η “Χριστιανική ζωή ” αδίστακτα συνιστά τέτοια ιερατική και ορθόδοξη μέθοδο και εργασία μέσα στην Εκκλησία. Αδιάλειπτα ομολογεί ότι ο Κύριος Ιησούς με το Πνεύμα το Άγιο και μέσω των Αγίων Πατέρων καθοδηγεί την Εκκλησία. Δεν κηρύττουμε τον εαυτό μας, αλλά τον Κύριο Ιησού Χριστό μέσω των Αγίων Πατέρων ‘ γι αυτό και την “Χριστιανική ζωή ” δεν την συμπαθούν αυτοί που κηρύττουν τους εαυτούς τους, αυτοί οι οποίοι το είναι τους το τοποθετούν στην θέση των αγίων Πατέρων, αυτοί οι οποίοι το αιώνιο το παραλλάσσουν με το παροδικό. Εμείς δεν θα πάψουμε να υποστηρίζουμε ότι στην Εκκλησία πολύ καλά σκέφτονται οι άγιοι Πατέρες, διότι με το Πνεύμα το Άγιο συλλογίζονται. Υπάρχουν κάποιοι που ζητούν μεταρρύθμιση στην Εκκλησία και δεν αντιλαμβάνονται ότι ο μοντέρνος μετασχηματισμός είναι για την Ορθόδοξη Εκκλησία το ίδιο με την παραμόρφωση… Ο ορθόδοξος δρόμος φανερώθηκε σ΄ εμάς μέσω των αγίων, για την μεταμόρφωση του ανθρωπίνου προσώπου και της κοινωνίας. Μετάπλασε πιο πριν τον εαυτό σου με την χάρη του Αγίου Πνεύματος, και ο ίδιος ο Κύριος μέσω σου θα μεταβάλει και τους άλλους. Επειδή απομακρυνθήκαμε από τους αναντικατάστατους ορθόδοξους αγίους μας, πατέρες και ασκητές, μολυνθήκαμε από την επιδερμική και αποφλοιωμένη δυτική μεταρρύθμιση. Ξεχάσαμε την εντολή:”καὶ μὴ συσχηματίζεσθαι τῷ αἰῶνι τούτῳ, ἀλλὰ μεταμορφοῦσθαι τῇ ἀνακαινώσει τοῦ νοὸς ὑμῶν, εἰς τὸ δοκιμάζειν ὑμᾶς τί τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, τὸ ἀγαθὸν καὶ εὐάρεστον καὶ τέλειον.”(Ρωμ.ιβ’ 2).
… Δεν άργησε να επαληθευθεί στον πιστό δούλο του Χριστού πατέρα Ιουστίνο η αγιογραφική και αγιοπατερικη αλήθεια, ότι δηλαδή: “Η δικαιοσύνη πορεύεται πάνω στα βήματα των βασάνων “. Όλοι οι άνθρωποι του Θεού, και ιδιαιτέρως οι διαπρύσιοι και φλογεροί εργάτες στον αμπελώνα του Κυρίου, από τα αποστολικά χρόνια μέχρι τις ημέρες μας πάντοτε περνούσαν από θλίψεις, πειρασμούς και βάσανα. Υπερασπίζοντας και ομολογώντας την αλήθεια του Θεού ανέκαθεν συναντούσαν γύρω από τον εαυτό τους αντιθέσεις και οξύτητες. Γιατί η αρετή είναι δύσκολο και τραχύ επίτευγμα για τους ανθρώπους που δεν είναι έτοιμοι να την υπομείνουν με αυτοπροαίρετο κόπο και θυσία. Γι αυτό είναι η μοίρα όλων των ενάρετων και ζηλωτών ανθρώπων στο έργο του Θεού να συναντούν ως επί το πλείστον εμπόδια και αντιδράσεις γύρω τους και στο τέλος να τους κατατρέχουν. Έτσι έγινε και με τον πατέρα Ιουστίνο. Το καλοκαίρι του 1927, αν και τυπικά μόνο “μετατέθηκε ” , ωστόσο στην πραγματικότητα εκδιώχθηκε στο Πρίζρεν …
Σε άρθρο που γράφτηκε με αφορμή αυτό το γεγονός ο πατήρ Ιουστίνος ούτε λυπάται ούτε θλίβεται εξ αιτίας του προσωπικού του διωγμού και των ταλαιπωριών του:” Ο άνθρωπος καταδιώκει τον άνθρωπο, ο σκώρος διώκει τον σκώρο”, έγραφε ο αββάς. “Τί το παράξενο σε αυτό; Τίποτα “.
…”Μπορώ να υπερασπιστώ τον δρόμο τον οποίον ακολουθώ, όχι γιατί αυτός είναι δικός μου, αλλά διότι είναι δικός Του, του Χριστού, επειδή Αυτός τον αποκάλυψε, τον βάδισε και τον καθιέρωσε. Αυτός είναι ο πρώτος και μοναδικός δρόμος από την δυσώδη άβυσσο της γης μέχρι την κορυφή του ευώδους ουρανού. Πρώτος και αποκλειστικός και άλλος δεν υπάρχει. Όλοι οι άλλοι δρόμοι οδηγούν στο ερμητικό αδιέξοδο της φρίκης. Η οδός Του είναι το δικό Του ανεξάντλητο και αδιατίμητο θεανθρώπινο πρόσωπο…. Αυτός ο δρόμος του Χριστού αναβλύζει στην Ορθόδοξη Εκκλησία με το Πνεύμα το Άγιο, διά μέσου των αγίων Πατέρων. Εάν εγώ είμαι ο Ιωνάς στο πλοιάριο της σερβικής Εκκλησίας, πετάξτε με στην θάλασσα. Μόνο ας γαληνέψει η θαλασσοταραχή, μόνο ας σωθεί το πλοίο. Εμένα ίσως το φιλόξενο κήτος με δεχθεί στα έγκατα του, και όταν προσταχθεί, με εκβάλλει στην ξηρά. Καλώς ήρθε κάθε βάσανο χάριν του απειραγάθου Κυρίου Ιησού. Όσο περισσότερες ταλαιπωρίες προκαλούν θόρυβο στην πίστη μου, τόσο περισσότερο αυτή δυναμώνει στην καρδιά μου. Για τον χριστιανό οι θλίψεις είναι καθαρτήριο και επιπροσθέτως αναπτέρωση για την ψυχή του και αναψυχή και αναζωογόνηση. Στον αγώνα για την Ορθοδοξία ακολούθησα πιστά τον αγιοπατερικό δρόμο της ορθόδοξης αλήθειας του Χριστού και ποτέ δεν έγινα αρεστός στους ανθρώπους, διότι, αν ήμουν ευχάριστος στους ανθρώπους, τότε δεν θα ήμουν ούτε ο έσχατος δούλος του Κυρίου. Είμαι επιπλέον πεπεισμένος ότι μόνο με την προσήλωση στην αγιοπατερική αντίληψη και την ασκητική θεώρηση της Ορθοδοξίας μπορεί να ξαναζωντανέψει η ρυπαρή και παραμελημένη αίσθηση της εκκλησιαστικότητας μας. Ενώ οι άνθρωποι ξεσπούν επάνω μας και οι αμαρτίες μέσα μας, η φιλόθεη ορθόδοξη ψυχή λαχταρά συν πάσι τοις αγίοις την καθολική χαρά στην πολύπαθη Εκκλησία μας, ποθώντας και προσφεύγοντας προσευχητικά σε λυγμούς:”Της Παναγίας ενδόξου, υπερευλογημένης, αχράντου, δεσποίνης ημών Θεοτόκου και αειπαρθένου Μαρίας, μετά πάντων των αγίων μνημονεύσαντες, εαυτούς και αλλήλους και πάσαν την ζωήν ημών Χριστώ τω Θεώ παραθώμεθα. Σοι, Κύριε!”.
Βίος του οσίου Ιουστίνου Πόποβιτς, π. Αθανασίου Γιεφτιτς, σελ 107, εκδόσεις Ν. Παναγόπουλου
***
Ὁ προφήτης Ἰωνᾶς
Ἀναφέρεται ὅτι ἡ μητέρα του ἦταν ἡ πτωχή ἐκείνη χήρα γυναίκα, ἡ ὁποία προσέφερε πρόθυμα στον προφήτη Ἠλία ἀπό το ὐστέρημα της, την ἐποχή κατά την ὁποία ἡ πείνα μάστιζε τη Σαμάρεια και ὅλη την ἐπικράτεια τῶν δέκα φυλῶν. Ὁ θεσβίτης Ἠλίας, θέλοντας ν’ἀνταμείψει την φιλοξενία της, εὐλόγησε το λιγοστό της ἀλεύρι και λάδι, ὥστε αὐτά δεν τελειώσαν σε ὅλη τη διάρκεια τῆς πείνας. Και το ἐκπληκτικότερο, ἀνέστησε και τον μοναδικό γυιό της, ὁ ὁποίος – ὅπως ἐπίσης ἀναφέρεται – ἦταν ὁ προφήτης Ἰωνᾶς.
Ὅταν πέρασε ὁ καιρός τῆς πείνας, ὁ προφήτης Ἰωνᾶς ἦλθε στη γῆ Ἰούδα, και ἐκεῖ προεφήτευσε με τη χάρι τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἡ προφητική φωνή του, ἠχησε σε μία ἐξαιρετικά δύσκολη και ταραγμένη περίοδο. Ἐμφύλιοι πόλεμοι, πόλεμοι με γειτονικούς λαούς, ἀποστασία ἀπό τον Ἀληθινό Θεό και προπάντων ἠθική κατάπτωσι ταλάνιζαν την ἐποχή του.
Μέσα σ’ἐκεῖνο τό διεφθαρμένο περιβάλλον, ὁ προφήτης Ἱωνᾶς ἐπικοινωνοῦσε με τόν Θεό τῶν πατέρων του, δίδασκε στο λαό το θέλημα τοῦ Θεοῦ και προέλεγε στοῦς βασιλεῖς γεγονότα, που ἐπρόκειτο να συμβοῦν.
Εσύ Ιωνά λυπήθηκες για την κολοκύνθη αλλά ο Θεός λυπήθηκε τους ανθρώπους. Πολυεύσπλαχνε Κύριε, βοήθησέ μας να μετανοήσουμε, προτού πεθάνουμε, για να μπορούμε να ζούμε αιώνια! Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς
https://iconandlight.wordpress.com/2022/09/20/84304/
Ο Άγιος Γαβριήλ ο δια Χριστόν Σαλός με τους αγίους μοναχούς της μονής Μπετάνια, άγιο Ιωάννη και άγιο Γεώργιο
https://iconandlight.wordpress.com/2018/10/04/25499/
ΙΩΝΑΣ
https://orthodoxoiorizontes.gr/Palaia_Diathikh/Iwnas/Iwnas.htm
Ἀπολυτίκιον τοῦ Τιμίου Σταυροῦ
Ἦχος α’
Σῶσον Κύριε τὸν λαόν σου καὶ εὐλόγησον τὴν κληρονομίαν σου, νίκας τοῖς Βασιλεῦσι κατὰ βαρβάρων δωρούμενος καὶ τὸ σὸν φυλάττων διὰ τοῦ Σταυροῦ σου πολίτευμα. (Ἐκ τρίτου)
Ἀπολυτίκιον τοῦ Ἀποστόλου
Ἦχος γ’
Ἀπόστολε Ἅγιε Κοδρᾶτε, πρέσβευε τῷ ἐλεήμονι Θεῷ ἵνα πταισμάτων ἄφεσιν, παράσχῃ ταῖς ψυχὰς ἡμῶν.
Ἕτερον Ἀπολυτίκιον τοῦ Ἀποστόλου
Ἦχος α΄. Τοῦ λίθου σφραγισθέντος.
Σοφίας ταῖς ἀκτῖσι φαιδρύνας σου τὸν βίον, εἵλκυσας τοῦ Πνεύματος, μάκαρ, τὴν πυρίπνοον χάριν καὶ ηὔγασας δόγματα ζωῆς, Κοδρᾶτε, ὡς ἀπόστολος Χριστοῦ· διὰ τοῦτο ὡς φωστῆρα σὲ ἀπλανῆ γεραίροντες ἐκβοῶμεν· δόξα τῷ δοξάσαντι Χριστῷ, δόξα τῷ σὲ στεφανώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργοῦντι διὰ σοῦ πᾶσιν ἰάματα.
Ἕτερον Ἀπολυτίκιον τοῦ Ἀποστόλου. (Χαραλάμπη Μπούσια)
Ἦχος α´. Χορὸς ἀγγελικός.
Ἀπόστολε Χριστοῦ, ἡ λαμπὰς τῶν σῶν λόγων ἐφώτισε λαοὺς ἐν σκοτίᾳ κειμένους, Κοδρᾶτε θεο‐ φόρητε, ἀρετῶν ἐνδιαιτημα· Ὅθεν ἅπαντες τοὺς πανιέρους σου ᾄθλους μεγαλύνοντες ἀναβοῶ‐ μεν λιταῖς σου ἡμᾶς σκότους λύτρωσαι
Ἀπολυτίκιον τοῦ Προφήτου Ἰωνᾶ. (Γερασίμου Μικραγιαννανίτου)
Ἦχος γ´. Θείας πίστεως.
Σάλπιγξ εὔηχος, θείων κριμάτων, κόσμῳ πέφηνας, ἀναφωνοῦσα, Ἰωνᾶ τοῖς Νινευΐταις μετάνοι‐ αν· καὶ συσχεθεὶς ἐν τῷ κήτει προέγραψας, τὴν τοῦ Σωτῆρος τριήμερον ἔγερσιν· ὅθεν πρέσβευε, δοθῆναι τοῖς σὲ γεραίρουσι, πταισμάτων ἱλασμὸν καὶ μέγα ἔλεος
Ἕτερον Ἀπολυτίκιον τοῦ Προφήτου Ἰωνᾶ. (Ἱερομονάχου Ἀθανασίου Σιμωνοπετρίτου)
Ἦχος δ´. Ταχὺ προκατάλαβε.
Προφήτης γενόμενος, τῆς παρουσίας Χριστοῦ, αὐτοῦ τὴν τριήμερον, μάκαρ Ἀνάστασιν, σαφῶς προεμήνυσας, κήτους τριημερεύσας, ἀβλαβῶς ἐν κοιλίᾳ, κράζων νῦν ἀναβήτω, ἐκ φθορᾶς ἡ ζωή μου, πρὸς σὲ τὸν ἐκ φθορᾶς τοὺς βροτούς, μέλλοντα ῥύσασθαι.
Ἀπολυτίκιον Ἁγίας Ἑλένης Αὐγούστης τῆς Ἰσαποστόλου. (Χαραλάμπη Μπούσια)
Ἦχος δ´. Ταχὺ προκατάλαβε.
Τὴν πάνσεμνον ἄνασσαν τὴν ἐν καμάτοις πολλοῖς εὑροῦσαν τὸ πάντιμον καὶ ζωηφόρον φυτόν, Σταυρὸν τὸν πανάγιον, κλώνοις τοῖς τοῦ ὠκίμου καταστέψωμεν ταύτην σὺν ὑμνῶν μελῳδίαις καὶ βοήσωμεν Μῆτερ, πιστοὺς σαῖς λιταῖς πρὸς Κτίστην, Ἑλένη, λύτρωσαι.
Ἀπολυτίκιον τοῦ Νέου Ἱερομάρτυρος Πλάτωνος. (Χαραλάμπη Μπούσια)
Ἦχος πλ. α´. Τὸν συνάναρχον Λόγον
Ὑπ᾿ ἀνόμων τῆς Ἄγαρ υἱῶν σκαιότατα, ἀπῃωρήθης ἐσχάτως, διὰ τὴν πίστιν Χριστοῦ, Ἀμασείας Πρωτοσύγκελλε στεῤῥόψυχε, Πλάτων ὀφθεὶς ὑπογραμμός, πολιτείας ἀκραιφνοῦς, καὶ γνώμων εὐθὺς ἀνδρείας· διὸ σὲ πάντες τιμῶντες, τὰς σὰς θερμὰς εὐχὰς αἰτούμεθα.
Δόξα. Ἀπολυτίκιον τῆς Εὑρέσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ καὶ τῶν Τιμίων Ἥλων, ὑπὸ τῆς Ἁγίας Ἑλένης.
Ἦχος πλ. α΄. Τὸν συνάναρχον Λόγον.
Τοῦ Σταυροῦ τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν τὴν εὕρεσιν, ὑπὸ Ἑλένης Ἁγίας, ἐν τοῖς λαγόσι τῆς γῆς, ἀνυμνοῦντες οἱ πιστοὶ εὐτάκτως κράζομεν· Ξύλον πανάγιο σεπτόν, καὶ μακάριον ἐν ᾧ, ἐτάθη Χριστὸς ἡ πάντων, ζωὴ σταυρῶσαι τὰ πάθη, ἡμᾶς δυνάμει Σου ἀξίωσον.
Τὸ Κοντάκιον τῆς Ἑορτῆς.
Αὐτόμελον. Ἦχος δ´.
Ὁ ὑψωθεὶς ἐν τῷ Σταυρῷ ἑκουσίως, τῇ ἐπωνύμῳ σου καινῇ πολιτείᾳ, τοὺς οἰκτιρμούς σου δώρη‐ σαι, Χριστὲ ὁ Θεός. Εὔφρανον ἐν τῇ δυνάμει σου, τοὺς πιστοὺς Βασιλεῖς ἡμῶν, νίκας χορηγῶν αὐτοῖς, κατὰ τῶν πολεμίων, τὴν συμμαχίαν ἔχοιεν τὴν σήν, ὅπλον εἰρήνης, ἀήττητον τρόπαιον.
ᾨδὴ ε΄. Ἐξέστη τὰ σύμπαντα.
Ἰθύντωρ προσφύγων σου, ἐδείχθης ἀπλανέστατος, πάτερ Γαβριὴλ πρὸς σωτήριαν, οἷς ἐβοήθεις, ὥσπερ πατὴρ συμπαθής, ἐν πτώσεσι ταῖς βιοτικαῖς, πρὸς ταχεῖαν ἔγερσιν, καὶ οὐράνιον ἄνοδον.
Ὁσίως ἐβίωσας, καὶ χαίρων διηκόνησας, τὴν δυάδα τῶν πνευματικῶν σου, πατέρων μάκαρ, ἐν Μπετανίας Μονῇ, λαβόντων τὴν χάριν ὁμιλεῖν,, Γαβριὴλ πανθαύμαστε, τοῖς νεκροῖς ὑπὲρ ἔννοιαν.
Ἦχος δ΄. Ὡς γενναῖον ἐν μάρτυσιν.
Πειρασμοὶ κυματούμενοι, ὥσπερ ὄρη ἐγείρονται, βυθισμὸν αἰώνιον προμηνύοντες, διὸ προφῆτα βοῶμέν σοι· ὡς σὺ θηρὸς σέσωσαι, τοῦ βυθίου θαυμαστῶς, οὕτω σῶσον τοὺς μέλποντας, καὶ γεραίροντας, Ἰωνᾶ τὴν ἁγίαν ἑορτήν σου, καὶ πρὸς Κύριον ἱκέτην, προβαλλομένους ἀείποτε.
Δόξα. Ἦχος δ΄..
Τοῦ Φιλανθρώπου Κυρίου προβλέπων τὴν εὐσπλαγχνίαν, καὶ χαίροντος ἐπὶ τῇ ἐπιστροφῇ τῶν ἁμαρτανόντων, λανθάνων ἐζήλωσας Ἰωνᾶ ἀποσταλείς, κηρύξαι τὴν μετάνοιαν Νινευΐταις. Καὶ ἐκ προσώπου Αὐτοῦ νομίσας διαφυγεῖν, εἰς κλύδωνα καταποντισμοῦ παιδευτικῶς κατέληξας. Ἀλλὰ διασωθεὶς ὑπὲρ πάντα λόγον καὶ νόησιν, πρέσβευε λυτρωθῆναι καὶ ἡμᾶς ἐκ τοῦ πνιγμοῦ τῆς ἁμαρτίας, τοὺς γεραίροντας ἐν ὕμνοις, τὴν χαροπάροχον μνήμην σου.
Ὁμιλίες εἰς τό βιβλίο Ἰωνᾶς – π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος ·
Προφήτης Ιωνάς (α) – Εἰσαγωγή στό βιβλίο τοῦ προφήτη Ἰωνᾶ.
https://www.youtube.com/watch?v=DtQTc6bybuY
Προφήτης Ιωνάς (β) – Έχει ένα σχέδιο ο Θεός που πρέπει να πραγματοποιηθεί. Πολλές φορές στη ζωή μας θα αντιμετωπίσουμε θύελλες. Η πίστη στην πρόνοια του Θεού.
https://www.youtube.com/watch?v=YfJvb3rzqMM
Προφήτης Ιωνάς (γ) – ωδή προφητική και αφορά τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό.
https://www.youtube.com/watch?v=OuKdZOXUfA0
Προφήτης Ιωνάς (δ) – Όσοι φεύγουν από το θέλημα του Θεού κάνουν κύκλους περιπέτειας στη ζωή τους. Το κήρυγμα του προφήτη στη μεγάλη πόλη Νινευή.
https://www.youtube.com/watch?v=tjeIOpPnvjo
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου