Συναξάριον.
Τῇ ΙΖʹ (17ῃ) τοῦ μηνὸς Σεπτεμβρίου μνήμη τῆς Ἁγίας Μάρτυρος Σοφίας καὶ τῶν θυγατέρων αὐτῆς Πίστεως, Ἐλπίδος καὶ Ἀγάπης (137)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τῆς ἁγίας Μάρτυρος Ἀγαθοκλείας τῆς Ἀθηναίας (156)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τῆς ἁγίας Λουκίας καὶ Γεμινιανοῦ τοῦ υἱοῦ αὐτῆς καὶ Μάρτυρος (303)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τῆς ἁγίας Μάρτυρος Θεοδότης «τῆς ἐν Νικαίᾳ», ξίφει τελειοῦται (230)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ τῶν ἁγίων ἑκατὸν Μαρτύρων τῶν Αἰγυπτίων· καὶ ἑτέρων πεντήκοντα Μαρτύρων ἐν Παλαιστίνῃ· καὶ τῶν Ἱερομαρτύρων Πηλέως καὶ Νείλου τῶν Ἐπισκόπων, καὶ Παρτεμουθίου καὶ Ἠλιοῦ τῶν Μαρτύρων(310)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ ὁ ἅγιος Σάτυρος, ἀδελφός τοῦ ἁγίου Ἀμβροσίου ἐπισκόπου Μιλάνου Ἰταλίας (376)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ τῶν ἁγίων Μαρτύρων Χαραλάμπους, Παντολέοντος καὶ τῆς συνοδίας αὐτῶν. Τελεῖται ἡ τούτων σύναξις ἐν τῷ Μαρτυρείῳ αὐτῶν, τῷ ὄντι ἐν τῷ Δευτέρῳ.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ τῶν ἁγίων Ἱερομαρτύρων Ἡρακλείδου καὶ Μύρωνος, ἐπισκόπων Ταμάσου τῆς Κύπρου (1ο αἰ.)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ ὁ ἅγιος Αὐξίβιος ἐπίσκοπος Σόλων Κύπρου (1ο αἰ.)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη του Ὁσίου Πατρός ἡμῶν Ἀναστασίου τοῦ Ἀλαμάνου τοῦ Ὑφάντου, ἐν Περιστερωνοπηγῇ Κύπρου, ἀσκήσαντος ἐπὶ τῶν αὐτοκρατόρων Ἀλεξίου καὶ Ἰωάννου τῶν Κομνηνῶν. (12ο αἰ.)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ Δουκὸς Θεοδώρου Σμολένσκ καὶ Γιαροσλάβ τοῦ θαυματουργοῦ, καὶ τῶν τέκνων Δαβὶδ καὶ Κωνσταντίνου.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ Ἁγίου Εὐξιφίου.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τοῦ Ὁσίου Πατρὸς ἡμῶν Ἰωακεὶμ Α’ τοῦ Πάνυ, πατριάρχου Ἀλεξανδρείας (1567)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ ὁ ὅσιος Ἀγάπιος ὁ ἡγιασμένος, μαθητὴς τοῦ ἁγίου Τύχωνος τοῦ Ζαντόσκ Ῥωσίας (1825)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ ὁ Ἅγιος Ἰννοκέντιος Στεπάνοφ τοῦ Ἡσυχαστηρίου τοῦ Γκλὶνσκ (1888)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ ὁ ὅσιος Ματθαῖος ὁ ἡγιασμένος, λαϊκὸς ἀσκητὴς ἐν Ἁγία Πετρουπόλει τῆς Ῥωσίας (1904)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ ὁ ἅγιος ἱερομάρτυς Πέτρος ἐπίσκοπος Σεράγεβο Βοσνίας-Ἐρζεγοβίνης (1941-1945)
Κυριακῇ μετὰ τὴν Ὕψωσιν τοῦ Τιμίου Σταυροῦ
(Μάρκου κεφ. η´, 34-38. θ´, 1.)
Στίχοι
Τῇ πρὸς σὲ πίστει Πίστις, Ἐλπίς, Ἀγάπη,
Αἱ τρεῖς, Τριάς, κλίνουσιν αὐχένας ξίφει.
Ἑβδομάτῃ δεκάτῃ Ἀγάπην τάμον, Ἐλπίδα, Πίστιν.
Ο αιχμάλωτος Σταυρός
Στις αρχές του 7ου αιώνα ο περσικός στρατός του βασιλιά Χοσρόη Β’ (590-628 μ.Χ.) εισβάλλει στη Συρία-Παλαιστίνη και λεηλατεί την ύπαιθρο και τις πόλεις. Οι ναοί και τα μοναστήρια πυρπολούνται και ένα μεγάλο μέρος του χριστιανικού πληθυσμού σφαγιάζεται. Επικεφαλής του στρατεύματος είναι ο Πέρσης στρατηγός Σαρμπαράζ ο αποκαλούμενος «βασιλικός αγριόχοιρος» λόγω του αδίστακτου και αμείλικτου χαρακτήρα του.
Στο πλευρό των Περσών συντάσσονται περίπου 20.000 Εβραίοι από την Αντιόχεια και την Τιβεριάδα… Η φοβερή σφαγή μέσα στην Ιερουσαλήμ περιγράφεται με λεπτομέρειες και από έναν αυτόπτη μάρτυρα των γεγονότων: τον Γεωργιανό ιερομόναχο της μονής του Αγίου Σάββα, Αντίοχο Στρατήγιο ο οποίος είχε αιχμαλωτισθεί από τους Πέρσες αλλά κατάφερε να δραπετεύσει. «Πόσες ψυχές θανατώθηκαν στη δεξαμενή της Μαμίλα. Πόσοι χάθηκαν από την πείνα και τη δίψα. Πόσοι ιερείς και μοναχοί σφαγιάστηκαν από τα ξίφη τους. Πόσα βρέφη ποδοπατήθηκαν… Στη δεξαμενή της Μαμίλα μετρήσαμε 24518 ψυχές».
Ο Έλληνας Πατριάρχης Ζαχαρίας και οι λιγοστοί κληρικοί που βρίσκονταν μαζί του συνελήφθησαν και οδηγήθηκαν αιχμάλωτοι στην Περσία. Μαζί τους μεταφέρθηκε και ο Τίμιος Σταυρός (614 μ.Χ.), ο οποίος παρέμεινε μέσα στο προστατευτικό του κάλυμμα. Το ιερότερο κειμήλιο του χριστιανικού κόσμου πέρναγε για πρώτη φορά σε χέρια αλλόπιστων, όμως, δεν υπέστη καμία φθορά ή βεβήλωση.
(Το πιο ιερό κειμήλιο του Χριστιανισμού χλευάστηκε σε θρίαμβο που έκαναν οι Πέρσες στην πρωτεύουσά τους, Κτησιφώντα. Όπως θρυλείται, ο Χοσρόης τον έστησε στα δεξιά του θρόνου του ενώ στα αριστερά τοποθέτησε έναν ψεύτικο πετεινό ώστε ο ίδιος να κάθεται ως «Πατήρ» ανάμεσα στον «Υιό» και στο «Άγιο Πνεύμα». Αυτό το ανυπολόγιστο θρησκευτικό και ψυχολογικό κτύπημα συγκλόνισε τον Χριστιανισμό.) Όπως μας πληροφορεί ο Ορθόδοξος Πατριάρχης της Αλεξάνδρειας, Ευτύχιος ο Τίμιος Σταυρός κατέληξε στα χέρια της επίσημης συζύγου του Πέρση βασιλιά Χοσρόη Β’, της ελληνορθόδοξης πριγκίπισσας Μαρίας η οποία ήταν κόρη του Βυζαντινού αυτοκράτορα Μαυρίκιου. Η πριγκίπισσα Μαρία είχε ζητήσει από τον Πέρση βασιλιά και σύζυγό της να της παραδοθεί όχι μόνον ο Τίμιος Σταυρός αλλά και ο Πατριάρχης Ζαχαρίας μαζί με άλλους αιχμαλώτους, οι οποίοι παρέμειναν επί έτη φιλοξενούμενοι σε μία πτέρυγα του γιγαντιαίου βασιλικού ανακτόρου – με τα χιλιάδες δωμάτια – που είχε ανοικοδομήσει ο μεγαλομανής Χοσρόης στην πρωτεύουσά του Κτησιφώντα. Ο Τίμιος Σταυρός διαφυλάχθηκε μέσα στην ιδιωτική εκκλησία της Μαρίας επί 13 έτη, μέχρι που επιστράφηκε άθικτος στον αυτοκράτορα Ηράκλειο το έτος 627.
Ο αιχμάλωτος Σταυρός τους γλύτωσε από την ειδωλολατρία και τους χάρισε την ελευθερία τους. Όσο καιρό βρισκόταν στην Περσία ο Σταυρός πάντοτε άστραφτε και παντού άπλωνε τις ευεργετικές ακτίνες της χάριτος σαν όπλο σωτήριο και ακατανίκητο. Εκείνοι που είχαν καλή διάθεση, και δέχονταν την αληθινή πίστη του Χριστού, κατά τρόπον θαυμαστό τους φώτιζε.
Λεγει ο π. Ανανίας Κουστένης:΄΄Έκλεψαν κάποτε οι Πέρσες τον Τίμιο και ζωοποιό Σταυρό, το 614, από την αγία πόλη της Ιερουσαλήμ και τον πήγαν στα βάθη της Περσίας. Για να στενοχωρήσουν τους χριστιανούς και για να προσβάλουν το Τίμιον Ξύλον. Όμως εκεί ο Τίμιος και ζωοποιός Σταυρός πήρε την «εκδίκησίν» του! Άρχισε εκεί με τη δύναμη και τη χάρη που έχει -δε λέμε «δυνάμει του Τιμίου και ζωοποιού Σταυρού»;- να φωτίζει και να ξυπνά τους καλοπροαίρετους εκ των Περσών ειδωλολατρών! Έργον Ιεραποστολικό! Και πολλοί λοιπόν ελκύστηκαν!
Τι μυστήριο είναι ο Σταυρός, αδελφοί μου και ποια η δύναμή του, η δύναμη του Σταυρού! Θεού δύναμις και Θεού σοφία. Και έχουμε έναν μεγάλο άγιο στην Εκκλησία απ’ αυτό ακριβώς το έργο του Τιμίου Σταυρού στην Περσία, τον άγιο Αναστάσιο τον Πέρση! 22 Ιανουαρίου τιμούμε τη μνήμη του. Άμα διαβάσετε τη βιογραφία του θα δείτε! Ελκύστηκε τόσο που έτρεξε στην Ιερουσαλήμ και βαφτίστηκε και μόνασε στη μονή του αγίου Σάββα και ύστερα εμαρτύρησε από τους συμπατριώτες του.΄΄
Τότε, ο μέγας αυτοκράτωρ του Βυζαντίου Ηράκλειος, ο όντως σταυροφόρος, ο πρώτος σταυροφόρος της Ανατολής, επεχείρησε εκστρατεία και αποφάσισε να ηγηθεί εκείνος της εκστρατείας, πράγμα ασυνήθιστο για βυζαντινό αυτοκράτορα. Στις 4 Απριλίου 622, Κυριακή του Πάσχα, ο Ηράκλειος γιόρτασε με την οικογένειά του και κοινώνησε των Αχράντων Μυστηρίων. Την επόμενη μέρα μπήκε στην Αγία Σοφία ντυμένος ως απλός στρατιώτης, γονάτισε μπροστά στο ιερό και προσκύνησε μπροστά σε όλο τον λαό. Στην συνέχεια είπε στον Πατριάρχη Σέργιο: «Στα χέρια του Θεού, της Μητέρας Του και τα δικά σου αφήνω αυτήν την πόλη και τον γιο μου». Παραλαμβάνοντας την αχειροποίητη εικόνα του Χριστού κατέβηκε στην παραλία, αποχαιρέτησε την οικογένειά του και μπήκε στα πλοία. Ο λαός αποχαιρετούσε με επευφημίες τον στόλο. Έτσι, μ’ αυτό το καθαρά θρησκευτικό τελετουργικό ο Ηράκλειος ξεκίνησε μια κυριολεκτικά «ηράκλεια» εκστρατεία, έναν απεγνωσμένο αγώνα για την σωτηρία της αυτοκρατορίας.
Και πήγε στα βάθη της Περσίας, κι εκεί ενίκησε και συνέτριψε τους Πέρσας, στη Νινευί, 12 του μηνός Δεκεμβρίου, του αγίου Σπυρίδωνος, 627. Μετα κατευθύνθηκε στην Κτησιφώντα, την περσική πρωτεύουσα, πριν να ξεκινήσει, όμως, ο Ηράκλειος έστειλε στον Χοσρόη τελεσίγραφο: «Αναζητώ την ειρήνη. Δεν θα κάψω οικειοθελώς την Περσία, αλλά αναγκάζομαι από σένα. Ας πετάξουμε τα όπλα κι ας ειρηνεύσουμε. Ας σβήσουμε την φωτιά πριν να κάψει τα πάντα». Ο Χοσρόης αρνήθηκε την ειρήνη. Μια συνομωσία με αρχηγό τον Σιρόη, γιο του Χοσρόη εκθρόνισε τον σάχη από τον θρόνο του. Ο Χοσρόης εγκαταλείφθηκε ακόμα και από την προσωπική του φρουρά και εκτελέστηκε στις 28 Φεβρουαρίου 627. Ο νέος σάχης αμέσως πρότεινε στον Ηράκλειο, ο οποίος βρισκόταν κοντά στην Κτησιφώντα, ειρήνη. Ο Ηράκλειος αποδέχτηκε την ειρήνη, χωρίς να ζητήσει μεγάλες οικονομικές επανορθώσεις, επειδή ήξερε πως η Περσία βρισκόταν σε τραγική κατάσταση. Ο μόνος επιπλέον όρος που ζήτησε ήταν η επιστροφή του Τίμιου Σταυρού. Η Αίγυπτος, η Παλαιστίνη και η Συρία γύρισαν πίσω στο Βυζάντιο. Ο Ηράκλειος γύρισε στην Κωνσταντινούπολη φέροντας μαζί του το ανεκτίμητο κειμήλιο. Στον μεγαλοπρεπή θρίαμβο η πομπή πέρασε σ’ όλη την πόλη και σταμάτησε στην Αγία Σοφία. Ο Τίμιος Σταυρός υψώθηκε πάνω στην Αγία Τράπεζα του μεγάλου ναού, ως δείγμα πως η σωτηρία της αυτοκρατορίας οφειλόταν στον Θεό και ως δείγμα της θεϊκής εύνοιας του Βυζαντίου.
΄΄Και τον επόμενο χρόνο 629, 14 Σεπτεμβρίου, ύψωσε τον Τίμιο Σταυρό και πάλι στον ναό της Αναστάσεως, αφού τον επανέφερε θριαμβευτικά. Κι οι λαοί, τότε, και τα έθνη και οι υπόλοιποι όλοι εδοξολόγησαν τον Κύριο και εκραύγασαν το «Κύριε ελέησον».
Και το έτος εκείνο, 629 μ.Χ., ο μέγας Ηράκλειος εξέδωκε διάταγμα και όρισε να εορτάζεται σ’ όλη την αυτοκρατορία και σ’ όλη τη χριστιανοσύνη τι; Η Παγκόσμιος Ύψωσις του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού. Σ’ όλο τον κόσμο, σ’ όλη την πλάση, σ’ όλη την χριστιανοσύνη, την ημέρα αυτή υψώνεται ο Τίμιος και Ζωοποιός Σταυρός, πάνω στον οποίον υψώθηκε ο φιλάνθρωπος Χριστός μας, για να μας ανυψώσει από τη γη στον ουρανό. ΄΄(π. Ανανίας Κουστένης)
΄΄Με τελετουργικό τρόπο επέστρεψε τον Σταυρό στην Ιερουσαλήμ. Ο Ηράκλειος εισερχόταν στην Πόλη μεταφέροντας τον Σταυρό στην πλάτη του, αλλά αίφνης του ήταν αδύνατον να κάνει άλλο βήμα. Τότε ο Πατριάρχης Ζαχαρίας είδε έναν άγγελο να εμποδίζει τον αυτοκράτορα να φέρει επάνω του τον Σταυρό, στην ίδια οδό πού ο Κύριος είχε βαδίσει ανυπόδητος και παραδομένος στη χλεύη των ανθρώπων.
Ο πατριάρχης γνωστοποίησε την οπτασία του. Τότε ο αυτοκράτορας εξεδύθη τη στολή του και βάδισε ρακένδυτος και ανυπόδητος, φέροντας επάνω του τον Σταυρό του Κυρίου τον μετέφερε στον Γολγοθά και τον τοποθέτησε στον Ναό της Αναστάσεως προς ανακούφιση και ευφροσύνη όλου του χριστιανικού κόσμου!
Από το βιβλίο του Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, ο “Πρόλογος της Αχρίδος – Σεπτέμβριος”, των εκδόσεων Άθως.
http://prologue.orthodox.cn/September14.htm
***
Πῶς θέλει ὁ Kύριος τούς δικούς Tου
π. Ἀνανίας Κουστένης
Κυριακή μετά τήν Ὕψωση τοῦ Tιμίου Σταυροῦ σήμερα, ἀγαπητοί. Tήν Kυριακή πρό τῆς Ὑψώσεως καθώς καί στή γιορτή τῆς Ὑψώσεως, ὁ Ἴδιος ὁ Xριστός μᾶς εἶπε τί ἔκανε γιά μᾶς· μᾶς φώτισε μέ τό λόγο Tου καί μέ τά θαύματά Tου, καί μᾶς ἔσωσε μέ τόν Σταυρό καί τήν Ἀνάστασή Tου.
Στό σημερινό Eὐαγγέλιο (Μάρκου κεφ. η´, 34-38. θ´, 1) μᾶς λέγει τί πρέπει καί τί ὀφείλομε νά κάνωμε ἐμεῖς γι’ Aὐτόν —στήν οὐσία γιά τόν ἑαυτό μας.— «Ὅποιος θέλει νά ἔλθει κοντά μου… —ὁ Xριστός κανέναν δέν βιάζει, τό κακό μόνο βιάζει καί παραβιάζει— ὅποιος θέλει νά ἔλθει κοντά μου, νά ἀπαρνηθεῖ τόν ἑαυτό του, τόν παλαιό ἄνθρωπο καί τήν ψευτοζωή, νά πάρει τόν σταυρό του, —πού ’ναι οἱ δυσκολίες καί τά βάσανα γιά νά ἀρνηθεῖ κανείς τόν ἑαυτό του καί νά ἀγαπήσει τόν Xριστό— καί νά Μέ ἀκολουθήσει».
Kαί στή συνέχεια ἐπεξηγεῖ ὁ Xριστός τί ἐννοεῖ μ’ αὐτά. «Ὅποιος θέλει νά σώσει τή ζωούλα του, θά χάσει τήν ψυχή του. Kαί ὅποιος θυσιάσει τή ζωούλα του, θά κερδίσει τήν ψυχή του». Γιατί, ὅπως τραγουδάει καί ὁ λαός μας, «ἡ σωτηρία τῆς ψυχῆς εἶναι πολύ μεγάλο πρᾶγμα». Kαί ὅλο τόν κόσμο νά κερδίσει κανείς, ἐάν χάσει τήν ψυχή του, τά ἔχασε ὅλα. Kαί τά λέει αὐτά ὁ Xριστός μας, ὁ Ὁποῖος ξέρει καί τήν ἀξία τῆς ψυχῆς γιατί Aὐτός τήν ἔφτιαξε καί τήν ξανάφτιαξε, ἀλλά καί τήν ἀξία τῆς δημιουργίας.
Kαί στή συνέχεια λέει καί κάτι πολύ συγκεκριμένο γιά νά εἶναι σαφής: «Ὅποιος μέ ντραπεῖ σ’ αὐτή τήν πλάση, κι Ἐμένα καί τά λόγια μου δηλαδή, καί δέν μέ ὁμολογεῖ, καί δέν μέ παραδέχεται μέ τή ζωή του καί τά λεγόμενά του, θά τόν ἀρνηθῶ κι ἐγώ, ὅταν θά ἔλθω κατά τή Δευτέρα Παρουσία». Aὐτό εἶναι πολύ συγκλονιστικό καί πολύ συγκινητικό, καί πρέπει νά μᾶς κρατάει ἄγρυπνους.
Kαί γιά νά μή νομίζουν ὅτι ὁ Xριστός λέει παραμύθια, ὅπως λένε κάποιοι ἄλλοι, τούς συμπλήρωσε: «Ἀνάμεσά σας ὑπάρχουν κάποιοι, πού θά δοῦνε τή Bασιλεία τοῦ Θεοῦ νά ἔρχεται δυναμικά… Δηλαδή μετά τήν Πεντηκοστή θά ἐγκαθιδρυθεῖ στή γῆ ἡ Ἐκκλησία μου, θά καταργήσει καί θά καταλύσει τήν ἀρχαία τάξη τῶν πραγμάτων, ἀφοῦ καταστραφεῖ καί ἡ Ἱερουσαλήμ, καί θά ἐπικρατήσει ἡ νέα τάξη πραγμάτων: ἡ ἀγάπη, ἡ δικαιοσύνη, ἡ ἀλήθεια, τό φῶς καί ἡ Ἀνάσταση».
Aὐτό εἶναι πολύ παρηγορητικό γιά τίς ἡμέρες τίς φοβερές πού διαβαίνουμε, πού ἔχει χάσει ὁ σκύλος τόν ἀφέντη του, καί τόση σύγχυση ἐπικρατεῖ· μᾶς δίνει ἐλπίδα ὅτι τό μέλλον, καθώς καί τό παρόν, ἀνήκει στήν Ἐκκλησία τοῦ Xριστοῦ, ἀνήκει στό «ἐσφαγμένον ἀρνίον», ἀνήκει στήν ἀγάπη, ἀνήκει στήν Ἀνάσταση. Γι’ αὐτό ἄς ἔχομε θάρρος, ἄς ἀρνούμεθα τόν παλαιό ἑαυτό μας, ἄς ὁμολογοῦμε τό Xριστό λόγῳ τε καί ἔργῳ, καί ἄς Tόν ἀκολουθοῦμε μέ τή χάρη Tου σ’ ὅλη τή ζωή μας. Tό κέρδος θά εἶναι μεγάλο.
Ἀρχιμανδρίτης Ἀνανίας Κουστένης, Τὸ Κήρυγμα τῆς Κυριακῆς, Τόμος Γ´.
***
Άγιος Γαβριήλ ο δια Χριστόν σαλός ο εκ Γεωργίας
Ο Σταυρός είναι το σύμβολο της πίστεως. Σταυρός σημαίνει υπομονή.
Πλησιάζοντας προς τον θάνατό του ο γέροντας Γαβριήλ αναπολούσε τα παιδικά του χρόνια: – Καθόμουνα στον δεύτερο όροφο, μόνος μου σκεπτόμενος, όταν η εσωτερική φωνή μου είπε να κοιτάξω στον ουρανό. Σηκώθηκα, βγήκα στο μπαλκόνι, κοίταξα στον ουρανό και βλέπω – στον ουρανό υψωνόταν ένας μεγάλος Σταυρός. Τότε δεν αντιλήφθηκα, όμως τώρα ξέρω ότι αυτός ο σταυρός ήταν ο Σταυρός μου που έπρεπε να δεχτώ και να κουβαλήσω στο όνομα της αγάπης προς τον Θεό και τον συνάνθρωπο.
Ο γέροντας συχνά επαναλάμβανε: «Η ψυχή χάνεται αν δεν υπερασπιστείς την πίστη σου, και αν χαθείς υπερασπιζόμενος την πίστη σου, ανοίγονται μπροστά σου οι πύλες της Βασιλείας των Ουρανών».
Είχε τέτοια αγάπη για τον Θεό και τον πλησίον που καμία δύναμη δεν μπορούσε να σταθεί μπροστά στον τόσο φωτισμένο με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος γέροντα. Μια σαφής επιβεβαίωση αυτού είναι η ιστορία του πώς στους εορτασμούς της 1ης Μαΐου έκαψε το πορτρέτο του «σοβιετικού ηγέτη» Λένιν. Μετά από αυτό στάλθηκε σε ψυχιατρείο και υπεστει πολλά βασανιστήρια, αλλά αυτό δεν τον εμπόδισε να ανάβει τη φλόγα της πίστης, της ελπίδας και της αγάπης στις καρδιές των ανθρώπων.
Μια μέρα ο γέροντας καθόταν στη λεωφόρο Rustaveli της Τιφλίδας, δίπλα του ήταν απλωμένες εικόνες και στα χέρια του κρατούσε έναν σταυρό. Ο π. Γαβριήλ κήρυττε θαρραλέα και δυνατά. Η αστυνομία πολλές φορές του ζήτησε να σταματήσει το κήρυγμα, αλλά ο πρεσβύτερος φέρονταν σα να μην άκουγε τις κλήσεις των φρουρών και στη συνέχεια τον έβαλαν σε μια μοτοσικλέτα για να τον μεταφέρουν στο αστυνομικό τμήμα μέσω του κέντρου της γεωργιανής πρωτεύουσας. Ο π. Γαβριήλ εκμεταλλεύτηκε την κατάσταση, σηκώθηκε όρθιος στη μοτοσικλέτα και άρχισε να κηρύττει με βροντερή φωνή καθώς αυτή κινιόταν : «Αγαπήστε τον Κύριό μας Ιησού Χριστό! Αγαπήστε τον Ζωοδόχο Σταυρό!». Κι ευλογούσε τους περαστικούς με τον Σταυρό.
Μια αστυνομικός όρμησε ενώ το ράσο του Γέροντα Γαβριήλ κυμάτιζε σαν πανό…
«Τι κάνεις; “- η πολιτοφύλακας ήταν αγανακτισμένη.
«Ναι, εσύ ήσουν που μου κανόνισες μια βόλτα στην πόλη», απάντησε ο άγιος. Σταμάτησαν τη μοτοσυκλέτα και του είπαν: «Φύγε, σε παρακαλώ!». Έτσι ήταν ατρόμητος ο μοναχός.
Υπάρχει ακόμη και μια τέτοια εικόνα: ο Γέροντας Γαβριήλ (ο δια Χριστόν σαλός) με έναν τεράστιο Σταυρό σε μια μοτοσυκλέτα.
Είχε τέτοια αγάπη για τον Θεό και τον πλησίον που καμία δύναμη δεν μπορούσε να του αντισταθεί.
Από το βιβλίο “The Holy Fool. The Monk Gabriel (Urgebadze)”
Ο π.Γαβριήλ συχνά αναφερόταν στο εξής χωρίο: ”Γίνεσθε ουν φρόνιμοι ως οι όφεις και ακέραιοι ως αι περιστεραί”.
Και εξηγούσε:
– Αν σήμερα δεν συμπεριφέρεστε με σοφία και δεν είστε αγνοί και άδολοι, δεν θα σωθείτε.
– Που βρίσκεται η σοφία;
– Στην εποχή μας, σήμερα, βρίσκεται στη σιωπή και στην υπομονή.
– Στα χρόνια του Αντιχρίστου θα υπάρχουν δυσκολίες. Αν κλέψεις τρόφιμα, παραβιάζεις μία από τις δέκα εντολές, κι όποιος το κάνει αυτό θα πάρει το νούμερο, την ταυτότητα δηλαδή του Avτιχρίστου. Οι πιστοί θα ελπίζουν στον Θεό και στις έσχατες μέρες ο Κύριος θα ενεργεί τέτοια θαύματα στους δικούς Του ανθρώπους, που θα τρώνε ένα φύλλο και αυτό θα τους είναι αρκετό για να συντηρηθούν ένα μήνα. Όπως και το χώμα: θα το σταυρώνουν και θα τους ωφελεί όπως το ψωμί.
Θα βάλουν το χάραγμα του Αντιχρίστου στο χέρι και στο μέτωπο. Τα διάφορα προϊόντα δεν μπορούν να σας προκαλέσουν βλάβη. Έστω κι’ αν βάζουν σ’ αυτά τον αριθμό του Αντιχρίστου, αυτό δεν είναι ακόμη το χάραγμα. Πρέπει να λέτε το ‘Πάτερ ημών’, να κάνετε τον Σταυρό σας και η τροφή σας θα αγιάζεται. Στα χρόνια του Αντιχρίστου οι άνθρωποι θα περιμένουν τη σωτηρία από το Διάστημα. Αυτό θα είναι το μεγαλύτερο τέχνασμα του διαβόλου.
Σε όλα τα προϊόντα θα υπάρχει το νούμερό του. Πρώτα με γραμμές κι ύστερα ολοφάνερα. Αυτές οι γραμμές είναι ήδη το νούμερο του Αντιχρίστου και κρυφά κωδικοποιημένα τα τρία εξάρια (666). Μη φοβάσθε. Να λέτε μια προσευχή, να τα σταυρώνετε και έτσι να τα παίρνετε. Τότε μπορεί να είσαι καβάλα στον πονηρό και να σε πηγαίνει στο ναό. Όμως ό,τι σου προτείνει ο δαίμονας, με λόγια ή με πράξεις, μην το δέχεσαι, όσο καλό κι αν σου φανεί. Γιατί θα πέσεις στην παγίδα του και θα καταστραφείς.
Η αγάπη είναι η μοναδική δύναμη με την οποία ο άνθρωπος θα μπορέσει ν’ αντέξει τις παγίδες του Αντιχρίστου. Η μισή κόλαση είναι στη γη. Ο Αντίχριστος στέκεται στην πόρτα και προσπαθεί να μπει. Εσείς θα ζήσετε για να δείτε τον Αντίχριστο. Ο Αντίχριστος θα βασιλεύει παντού, και θα υπάρξουν διωγμοί.
Να το θυμάσαι: Θα ακολουθήσουν τον Αντίχριστο εκείνοι που έχουν πίστη μόνο με το μυαλό τους. Όμως όποιος πιστεύει με την καρδιά του θα τον υποψιαστεί. Θα τον γνωρίσει.
***
«Με έκαψαν με κόκκινο σίδερο στα πέλματα μου, μου μάδησαν τα γένια, με χτύπησαν, αλλά τους είπα: «Μπορείτε να με βασανίζετε όσο θέλετε, αλλά δεν απαρνιόμαστε τον Χριστό!». Ιερέας Κωνσταντίνος Σαρμπού
Αγαθέ Κύριε, Σοφέ και Άγιε, πλήρωσε τη ζωή μας με τη ζωοποιό σοφία Σου! Φώτιζε μας να ατενίζουμε τα πάντα υπό το πρίσμα της αιωνιότητας, υπό το πρίσμα το δικό Σου..! Άγιος Νικόλαος Βελιμιροβιτς
https://iconandlight.wordpress.com/2022/09/16/%ce%b1%ce%b3%ce%b1%ce%b8%ce%ad-%ce%ba%cf%8d%cf%81%ce%b9%ce%b5-%cf%83%ce%bf%cf%86%ce%ad-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%ce%ac%ce%b3%ce%b9%ce%b5-%cf%80%ce%bb%ce%ae%cf%81%cf%89%cf%83%ce%b5-%cf%84%ce%b7-%ce%b6/
Έμαθε στα παιδιά της να αγαπούν τον Θεό… Αγία Σοφία και οι τρεις θυγατέρες της Πίστη, Ελπίδα και Αγάπη
https://iconandlight.wordpress.com/2017/09/16/%CE%AD%CE%BC%CE%B1%CE%B8%CE%B5-%CF%83%CF%84%CE%B1-%CF%80%CE%B1%CE%B9%CE%B4%CE%B9%CE%AC-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%BD%CE%B1-%CE%B1%CE%B3%CE%B1%CF%80%CE%BF%CF%8D%CE%BD-%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%B8%CE%B5%CF%8C/
Ο Χριστός είναι η Σοφία του Θεού, η πηγή της ζωής, η πηγή της χαράς, η πηγή του φωτός του αληθινού, που ξεδιψά και αρδεύει τις συνεχόμενες από δίψα ψυχές των ανθρώπων. Που μεταβάλλει τους πίνοντας σε πηγές. Άγιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης
https://iconandlight.wordpress.com/2020/05/12/%ce%bf-%cf%87%cf%81%ce%b9%cf%83%cf%84%cf%8c%cf%82-%ce%b5%ce%af%ce%bd%ce%b1%ce%b9-%ce%b7-%cf%83%ce%bf%cf%86%ce%af%ce%b1-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%b8%ce%b5%ce%bf%cf%8d-%ce%b7-%cf%80%ce%b7%ce%b3%ce%ae/
ΣΟΦΙΑ ΣΟΛΟΜΩΝΤΟΣ
https://orthodoxoiorizontes.gr/Palaia_Diathikh/Sofia_Solomwntos/Sofia_Solomwntos.htm
ΠΑΡΟΙΜΙΑΙ
https://orthodoxoiorizontes.gr/Palaia_Diathikh/Paroimiai/Paroimiai.htm
Ἀπολυτίκιον τῆς Ἁγίας Μάρτυρος Σοφίας καὶ τῶν θυγατέρων αὐτῆς Πίστεως, Ἐλπίδος καὶ Ἀγάπης.
Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε. Γερασίμου
Σοφία ἐκθρέψασα, κατὰ τὴν κλῆσιν σεμνή, τᾶς τρεῖς θυγατέρας σου, ταύτας προσάγεις Χριστῷ, ἀθλήσεως σκάμασιν ὅθεν τῆς ἄνω δόξης, σὺν αὐταὶς κοινωνοῦσα, πρέσβευε τῷ Σωτήρι, καλλιμάρτυς Σοφία, δοῦναι τοὶς σὲ τιμώσι, χάριν καὶ ἔλεος.
Ἕτερον Ἀπολυτίκιον τῆς Ἁγίας Μάρτυρος Σοφίας καὶ τῶν θυγατέρων αὐτῆς Πίστεως, Ἐλπίδος καὶ Ἀγάπης.
Ἦχος πλ. α’. Τὸν συνάναρχον Λόγον. Γερασίμου
Ὡς ἐλαία κατάκαρπος ἀνεβλάστησας ἐν ταῖς αὐλαῖς τοῦ Κυρίου, Σοφία μάρτυς σεμνὴ καὶ προσήγαγες Χριστῷ καρπὸν ἡδύτατον τοὺς τῆς νηδύος σου βλαστούς, δι’ ἀγώνων εὐαγῶν, Ἀγάπην τε καὶ Ἐλπίδα σὺν τῇ θεόφρονι Πίστει· μεθ’ ὧν δυσώπει ὑπὲρ πάντων ἡμῶν.
Ἕτερον Ἀπολυτίκιον τῶν Ἁγίων Μαρτύρων γυναικῶν.
Ἦχος πλ. α´. Τὸν συνάναρχον Λόγον.
Ἐν ταῖς μάρτυσι λάμπεις Σοφία ἔνδοξε, καὶ στεφάνοις τῆς νίκης περικοσμῆσαι λαμπροῖς· δι᾿ ὃ ἐν ὕμνοις καὶ ᾠδαῖς εὐφημοῦμέν σε, ὅτι θυγάτρια σεμνὰ τῷ μαρτυρίῳ ὁδηγεῖς, Ἀγάπην, Πίστιν, Ἐλπίδα· μεθ᾿ ὧν μὴ παύσῃ πρεσβεύειν, ἐλεηθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.
Ἕτερον Ἀπολυτίκιον.τῶν Ἁγίων Μαρτύρων γυναικῶν.
Ἦχος α´. Τοὺς τρεῖς μεγίστους.
Τὰς τρεῖς ἐνδόξους παρθένους, τὰ τῆς Σοφίας βλαστήματα, Πίστιν, Ἐλπίδα, Ἀγάπην, ὕμνοις ἐνθέοις τιμήσωμεν, ῥωσθεῖσαι γὰρ δυνάμει τοῦ Σταυροῦ, ὑπήνεγκαν βασάνους ἀλγεινάς, καὶ τῷ ξίφει ἐκτμηθεῖσαι τὰς κεφαλάς, μαρτυρικοῖς ἐστέφθησαν στεφάνοις. Δόξα τῷ ἐνισχύσαντι αὐτάς, δόξα τῷ ταύτας δοξάσαντι, δόξα τῷ ἐνεργοῦντι δι᾿ αὐτῶν πᾶσιν ἰάματα.
Ἕτερον Ἀπολυτίκιον.τῶν Ἁγίων Μαρτύρων γυναικῶν.
Ἦχος πλ. α´. Τὸν συνάναρχον Λόγον.
Τῇ πηγῇ τῆς σοφίας Χριστῷ συνήφθησαν, αἱ θυγατέρες Σοφίας μαρτυρικῇ τελευτῇ, σὺν τῇ Πίστει τῇ κλεινῇ Ἐλπὶς ἡ πάντιμος, ἅμα Ἀγάπη ἡ στεῤῥά, τῇ Τριάδι ἐκτενῶς, πρεσβεύουσαι ὑπὲρ πάντων, τῶν τιμώντων ἐν εὐλαβείᾳ, αὐτῶν τοὺς ᾄθλους καὶ τὴν θείαν σφαγήν.
Ἀπολυτίκιον τοῦ Ἁγίου Ἰωακεὶμ τοῦ Πάνυ, πατριάρχου Ἀλεξανδρείας.
Ἦχος α΄. Τῆς ἐρήμου πολίτης.
Ὡς ὑπέρλαμπρον σκεῦος ἐπιπνοίας τῆς ἄνωθεν, τῆς Ἀλεξανδρείας ἀνῆλθες, ἐν τῷ θρόνῳ μακάριε, καὶ ἔλαμψας ὡς λύχνος ἐν αὐτῇ, ἀκτῖσι τῶν πολλῶν σου ἀρετῶν, καὶ θαυμάτων παραδόξων μαρμαρυγαῖς, διό σοι ἀναβοῶμεν· δόξα τῷ σὲ δοξάσαντι Χριστῷ, δόξα τῷ σὲ θαυμαστώσαντι, δόξα τῷ διὰ σοῦ Ἰωακείμ, ἡμῖν χάριν βραβεύοντι.
Ἀπολυτίκια τοῦ Ἁγίου Ἡρακλειδίου ἐπίσκόπου Ταμάσου τῆς Κύπρου
Ἦχος δ´.
Κανόνα πίστεως, καὶ εἰκόνα πραότητος, ἐγκρατείας διδάσκαλον, ἀνέδειξέ σε τῇ ποίμνῃ σου, ἡ τῶν πραγμάτων ἀλήθεια, διὰ τοῦτο ἐκτήσω, τῇ ταπεινώσει τὰ ὑψηλά, τῇ πτωχείᾳ τὰ πλούσια, πάτερ Ἱεράρχα Ἡρακλείδιε, πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.
Ἀπολυτίκιον Ἁγίου Αὐξιβίου.
Ἦχος α´. Τῆς ἐρήμου πολίτης.
Τὸν Θεὸν παιδιόθεν ἀγαπήσας Αὐξίβιε, εἰδωλολατρίας τὴν πλάνην εὐτελὲς ὥσπερ ῥάκος ἀπέβαλες, καὶ φεύγων ἐφημέρων χαρμονήν, οὐράνιον ἀπήλαυσας τροφήν, ἐν αὐλαῖς ταῖς τοῦ Κυρίου, διακονῶν τὸν δι᾿ ἡμᾶς πτωχεύσαντα. Σεμνύνονται μάκαρ ἐπὶ σοὶ Ῥωμαίων ἄστυ ἅμα Κύπρος τε, Κώμη δὲ Ἀστρομερίτου ὡς πολιοῦχόν σε ἔχοντα.
Ἀπολυτίκιον Ἁγίου Ἡρακλειδίου.
Ἦχος δ´. Ταχὺ προκατάλαβε.
Τὴν ποίμνην ἐποίμανας, τὴν τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ, καὶ θείων, μακάριε, ναμάτων πάντων ψυχάς, πλουσίως κατήρδευσας· ὅθεν τῶν σε τιμώντων ὁ χορὸς ἀναμέλπει, ὕμνους σοι καὶ γεραίρει, τὴν ἁγίαν Σου μνήμην· ἱκέτευε οὖν ἀεὶ ὑπὲρ ἡμῶν, ἱεράρχα Ἡρακλείδιε.
Ἀπολυτίκιον τοῦ Ὁσίου Ἀναστασίου.
Ἦχος πλ. α. Τὸν Συνάναρχον Λόγον. (Χ.Μ. Μπούσια)
Ἐν σπηλαίῳ οἰκήσας τῆς γῆς ὡς ἄσαρκος ἐπολιτεύσω, πατέρων ὁσίων λύχνε λαμπρέ, Ἀναστάσιε, ἱστοῦ ἐργάτα πάντιμε, Περιστερῶνος φρυκτωρέ, ὁ θαυμάτων σου βολαῖς τὴν Κύπρον καταγλαΐσας· τῶν ἀρετῶν οὖν λιταῖς σου νῦν ἱστουργοὺς ἡμᾶς ἀνάδειξον.
Καὶ νῦν. Τῆς Ἑορτῆς.
Σῶσον Κύριε τὸν λαόν σου καὶ εὐλόγησον τὴν κληρονομίαν σου, νίκας τοῖς Βασιλεῦσι κατὰ βαρβάρων δωρούμενος καὶ τὸ σὸν φυλάττων διὰ τοῦ Σταυροῦ σου πολίτευμα.
Κοντάκιον. Ἦχος αʹ. Χορὸς ἀγγελικός.
Σοφίας τῆς σεμνῆς, ἱερώτατοι κλάδοι, ἡ Πίστις καὶ Ἐλπίς, καὶ Ἀγάπη δειχθεῖσαι, σοφίαν ἀπεμώραναν, τῶν Ἑλλήνων ἐν χάριτι· καὶ ἀθλήσασαι, καὶ νικηφόροι φανεῖσαι, στέφος ἄφθαρτον, παρὰ τοῦ πάντων Δεσπότου, Χριστοῦ ἀνεδήσαντο.
Ευαγγέλιο Κυριακής:
κατὰ Μάρκον (η΄ 34 – θ΄ 1)
Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, προσκαλεσάμενος ὁ Ἰησοῦς τὸν ὄχλον σὺν τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ εἶπεν αὐτοῖς· ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ, καὶ ἀκολουθείτω μοι.
Ὅς γὰρ ἂν θέλῃ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ σῶσαι, ἀπολέσει αὐτήν· ὃς δ᾿ ἂν ἀπολέσῃ τὴν ἑαυτοῦ ψυχὴν ἕνεκεν ἐμοῦ καὶ τοῦ εὐαγγελίου, οὗτος σώσει αὐτήν. Τί γὰρ ὠφελήσει ἄνθρωπον ἐὰν κερδήσῃ τὸν κόσμον ὅλον, καὶ ζημιωθῇ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ; Ἢ τί δώσει ἄνθρωπος ἀντάλλαγμα τῆς ψυχῆς αὐτοῦ;
Ὅς γὰρ ἐὰν ἐπαισχυνθῇ με καὶ τοὺς ἐμοὺς λόγους ἐν τῇ γενεᾷ ταύτῃ τῇ μοιχαλίδι καὶ ἁμαρτωλῷ, καὶ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐπαισχυνθήσεται αὐτὸν ὅταν ἔλθῃ ἐν τῇ δόξῃ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ μετὰ τῶν ἀγγέλων τῶν ἁγίων.
Καὶ ἔλεγεν αὐτοῖς· ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι εἰσί τινες τῶν ὧδε ἑστηκότων, οἵτινες οὐ μὴ γεύσωνται θανάτου ἕως ἂν ἴδωσι τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ ἐληλυθυῖαν ἐν δυνάμει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου