Η θλίψι είνε χαρά και ο σταυρός ανάστασι. Είμαστε τώρα ακριβώς όπως ήταν οι παλαιοί χριστιανοί μαζί με τα λιοντάρια στη Ρωμαϊκή αρένα. Άγιος Ιουστίνος Πάρβου.

 

Συναξάριον
Τῇ Ιʹ (10η) τοῦ μηνός Σεπτεμβρίου μνήμη τῶν ἁγίων Μαρτύρων αὐταδέλφων γυναικῶν, Μηνοδώρας, Μητροδώρας, καὶ Νυμφοδώρας ἐν «Πύθια Λουτρά», καὶ νῦν «τῆς Γιάλοβας» ἐν Νικομήδειᾳ (304)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τοῦ ἁγίου Μάρτυρος Βαρυψαβᾶ (2ος αιών.)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ ἡ ἁγία Πουχερία ἡ βασίλισσα, ἀδελφὴ τοῦ Βασιλέως Θεοδοσίου τοῦ μικροῦ, ἐν εἰρήνῃ τελειοῦται (453)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τῶν ἁγίων Ἀποστόλων Ἀπελλοῦ ἐπισκόπου τῆς ἐν Θρᾴκῃ Ἡρακλείας, Λουκᾶ ἐπισκόπου Λαοδικείας ( Λαττάκια) τῆς ἐν Συρίᾳ, καὶ Κλήμεντος Σάρδεων ἐκ τῶν Εβδομήκοντα (1ος αιών.)

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τῆς ἁγίας Μάρτυρος Ἴας, τῆς ἐν Περσίᾳ ἥτις ξίφει ἐτελειώθη (363)
Τῆ αὐτῆ ἡμέρᾳ, μνήμη τῆς Ἁγίας Εὐδοκίας τῆς παιδός. (363)
Τῆ αὐτῆ ἡμέρᾳ, μνήμη τῶν Ἁγίων Παύλου καὶ Πέτρου ἐπισκόπων Νικαίας (9ος αιών.)
Τῆ αὐτῆ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ Ὁσίου Παύλου τοῦ Ὑπάκουου, τοῦ ἐν τῷ Σπηλαίῳ τοῦ Ῥώσσου (13ο-14ο αιών.)
Τῆ αὐτῆ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ Ὁσίου Εὐφροσύνου τοῦ νέου, προστάτου τῆς ἱερᾶς Μονῆς Κηπουραίων τῆς νήσου Κεφαλληνίας, ἔνθα καὶ τὰ ἱερὰ αὐτοῦ λείψανα τεθησαύρισται, ἐν εἰρήνῃ τελειοῦται ἐν ἔτει ᾳωια΄
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμην ἐπιτελοῦμεν τῆς Εὑρέσεως τῆς Ἁγίας καὶ θαυματουργοῦ Εἰκόνος τῆς Κυρίας ἡμῶν Θεοτόκου, τῆς εὑρεθείσης ἐν τῇ νήσῳ παλαιᾶ Τρίκερα τοῦ Μαγνησιακοῦ Κόλπου, ὑπὸ τὰς ῥίζας ἐλαίας (1825)
Τῆ αὐτῆ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ θαύματος τῆς Ὑπεραγίας Δεσποίνης Θεοτόκου τῆς Σκιποῦ, ἐν τῇ πόλει τῶν Ὀρχομενών, ὅτε ἐκ τῆς γερμανικῆς καταστροφῆς αὐτὴν ἐλυτρώσατο (1943)
Τῆ αὐτῆ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου Ἠσαΐου τοῦ Κυπρίου, κτήτορος τῆς Ἱερᾶς Βασιλικῆς καὶ Σταυροπηγιακῆς Μονῆς Παναγίας τοῦ Κύκκου (12ο αιων)
Τῆ αὐτῆ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ Ὁσίου Τύχωνοςτοῦ Ῥώσσου τοῦ ἀσκήσαντος ἐν τῇ Καψάλᾳ τοῦ Ἁγίου Ὄρους (1968)

Κυριακῇ πρὸ τῆς τοῦ Τιμίου Σταυροῦ Ὑψώσεως

Στίχοι
Ὡς ἁπλοῦς καὶ ταπεινός, Ὑψίστου δόξης,
ἠξιώθης Τύχων πολιστὰ ἐρήμου.

Αγία Νεομάρτυς Τατιάνα Νικολάγιεβνα Γκρίμπλιτ

Θα έδινα και το κεφάλι μου για τον σταυρό που φοράω. Κανείς δεν θα μου τον βγάλει από πάνω μου, όσο είμαι ζωντανή. Αν κάποιος επιχειρήσει να βγάλει τον σταυρό μου, θα πρέπει να πάρει και το κεφάλι μου μαζί.
(Αγία Νεομάρτυς Τατιάνα Νικολάγιεβνα Γκρίμπλιτ – Την τουφέκισαν στις 23 Σεπτεμβρίου του 1937 και τάφηκε σε άγνωστο τόπο μέχρι σήμερα. Η μνήμη της τιμάται στις 10/23 Σεπτεμβρίου ημέρα μνήμης των Ρώσων Νεομαρτύρων και Ομολογητών)

***

Πάνω στο σταυρό η ψυχή έχει την απόλυτη ελευθερία
Η θλίψι είνε χαρά και ο σταυρός ανάστασι.
Άγιος Ιουστίνος Πάρβου

Τα χρόνια εκείνα ήταν σατανικά, όλες οι δυνάμεις τού σατανά είχαν εξαπολυθεί εναντίον των Χριστιανών, εναντίον μιας ολόκληρης κοινωνίας.

Ο ίδιος ο π. Ιουστίνος διηγείται, ότι εκείνη η περίοδος της φυλακίσεώς του ήταν περίοδος περισυλλογής, ηρεμίας και αναζητήσεως του εσωτερικού του κόσμου. Μέσα από την ταλαιπωρία βρήκε πνευματική παρηγοριά. Τότε κατάλαβε την εξάρτηση του από το Θεό, το ότι δεν είναι μόνος του και το ότι μεγαλώνει και ωριμάζει κανείς πνευματικά ανακαλύπτοντας το σκοπό της ζωής μέσα από τις δοκιμασίες και τούς πειρασμούς. Υπέφερε το μαρτύριο με χαρά, προσφέροντάς το ως εξιλέωση των δικών του αμαρτιών αλλά  και του έθνους του. Έμαθε να προσεύχεται αληθινά μέσα στις κακουχίες και τα βασανιστήρια.
Επίσης έλεγε ότι, αν σηκώνεις το βάρος πού έχει εναποθέσει ο Θεός στους ώμους σου με συνετό τρόπο, με το πέρασμα του χρόνου αυτό αγιάζει, καθαρίζει και φωτίζει την ψυχή και σπάζει τις πύλες του σκότους μέσα σου.
«Όλοι οι φυλακισμένοι βρίσκονταν κάτω από την προστασία της Θείας Προνοίας. Δεν υπάρχουν λόγια να περιγράψει κανείς τις συνθήκες κρατήσεως. Είχαν φτάσει σε τέτοιο σημείο αδυναμίας, πού κρατιούνταν από τούς τοίχους για να περπατήσουν.
Η θέα του θανάτου βρισκόταν συνεχώς μπροστά του και θεωρούσε την κάθε μέρα ως δώρο του Θεού για τη μετάνοιά του. ”Ο θάνατος ήταν μέρος της ζωής μας. Ήταν μια λύτρωσι, γιατί ήταν μια πύλη στην αιώνια ζωή». 
Ο π. Ιουστίνος θυμάται ότι παρ᾿όλη τη βαθειά του πίστι, στην αρχή της δοκιμασίας του, στις φυλακές Aiud, πέρασε στιγμές ολιγοπιστίας.
Οι πολιτικοί κρατούμενοι ζούσαν κάτω από χειρότερες συνθήκες απ᾿ο,τι οι εγκληματίες και οι κλέφτες. Κι αυτό γιατί οι αρχές πίστευαν, ότι οι εγκληματίες μπορούσαν να σκοτώσουν ένα – δυό ανθρώπους, ενώ οι πολιτικοί κρατούμενοι είχαν τη δυνατότητα να «σκοτώσουν» ολόκληρο το έθνος• οι ιδέες και το μυαλό τους ήταν επικίνδυνα για το κράτος.
Παρ᾿όλη όμως την απάνθρωπη αυτή συμπεριφορά, ο Θεός τους έδινε το κουράγιο ν᾿αντέξουν. Κρατιόνταν από την πίστι τους σ᾿ Εκείνον.

Είχε όμως μάθει μέσα στη φυλακή, ότι ο νικητής δεν είναι αυτός πού νικάει αλλά αυτός πού ξέρει να υπομένει.

Ο πατήρ Ιουστίνος, ανακαλώντας στη μνήμη του τα 16 χρόνια που πέρασε στις φυλακές και στα στρατόπεδα συγκεντρώσεως, αναφέρει• «Δεν υπάρχει κανένα άλλο μέρος από το οποίο ν᾽αποκομίζης τέτοιο κέρδος και να ζης μια τόσο αυθεντική μοναχική ζωή, όσο η φυλακή. Εκεί μέσα μαθαίνεις την αληθινή ταπείνωσι και την πραότητα. Εκεί βλέπεις καθημερινά τη ζωή σου να οδεύη και να αγγίζη το θάνατο. Η φυλακή σε μαθαίνει να ζης ασκητικά, να προσεύχεσαι, να νηστεύης και να έχης την εν Χριστώ κοινωνία με τους συνανθρώπους σου. Εκεί έχεις την εμπειρία της συνεχούς παρουσίας του Θεού μέσω των θαυμάτων Του. Εκεί γεύεσαι τη γλυκύτητα της προσευχής και τους καρπούς της».

Εκεί, στα έγκατα της γης, λέγονταν οι πιο θερμές, οι πιο δυνατές, οι πιο αληθινές προσευχές. Πολλά δάκρυα χύθηκαν• δάκρυα λύπης, χαράς αλλά και καθάρσεως.
Βιώναμε την εξαθλίωσι του σώματός μας, τον ίδιο το θάνατο… περιμένανε πάντοτε το θάνατο και ετοιμαζόμασταν γι᾽ αυτό.
Οι κομμουνιστές δεν είχαν καταλάβει ότι πάνω στο σταυρό η ψυχή έχει την απόλυτη ελευθερία και ότι όλες οι μέθοδοι βασανισμού και η ψυχολογική βία δεν παράγουν σκλάβους αλλά μάρτυρες, αγίους που ποτίζουν τον τόπο τους με το αίμα τους».
Και συνεχίζει ο π. Ιουστίνος• «Στις ημέρες μας οι δυνάμεις της ψυχής μας έχουν ατονήσει. Έχουμε συνηθίσει να ζούμε στην άνεσι, στην αλόγιστη ελευθερία, στην εποχή της τηλεοράσεως, και έτσι δεν έχουμε ούτε τη σωματική δύναμι ν᾿ αντισταθούμε σε τίποτε.
Επομένως μη ψάχνετε λύσεις. Αγαπητοί, δεν υπάρχουν ανθρώπινες λύσεις. Η μόνη λύσι είνε ο θάνατος για το Χριστό. Σε περιόδους διωγμών οι Χριστιανοί θα πρέπη να συγκεντρώνωνται δίπλα στους ιερείς και να παίρνουν δύναμι από τη θ. Κοινωνία. Μ᾽ αυτό τον τρόπο και λέγοντας την ευχή του Ιησού και επικαλούμενοι τη βοήθεια της υπεραγίας Θεοτόκου θα προστατευθούν από οποιονδήποτε».

«Πρέπει ν᾽αποκτήσουμε την κάθαρσι της καρδιάς και να έχουμε πολύ κουράγιο την ώρα του διωγμού. Δεν πρέπει να περιμένουμε την ώρα του διωγμού ή του πολέμου για να ετοιμάσουμε τις ψυχές μας. Ο αληθινός Χριστιανός είνε πάντα έτοιμος να συναντήση το Νυμφίο της ψυχής του και ψάχνει τρόπους για να θυσιάση τον εαυτό του για τον πλησίον και για το Θεό. Ψάχνει τη βασιλεία των Ουρανών μέσα του και δε φοβάται τίποτα σ᾽ αυτή την πρόσκαιρη ζωή. Γι᾽ αυτόν η θλίψι είνε χαρά και ο σταυρός ανάστασι.
Η ζωή μας βρίσκεται στα χέρια του Θεού. Δεν θα πρέπη να μας φοβίζουν πόλεμοι και φοβερά γεγονότα. Αντίθετα, θα πρέπη να φοβώμαστε και ν᾿ανησυχούμε γιατί η ψυχή μας δεν είνε έτοιμη ν᾿αντικρύση τον Κύριο».

Πρέπει να επιμένουμε στην εσωτερική εργασία. Όταν δεν ζούμε αυτά πού λέμε στην προσευχή, αυτές οι προσευχές είναι μάταιες. Μέχρι τώρα μπορούσαμε να ξεπερνάμε τις καθημερινές μας δυσκολίες κάνοντας κάποια επιφανειακά θρησκευτικά καθήκοντα, αλλά αυτό δεν θα είναι αρκετό για τούς καιρούς πού έρχονται. Αν δεν έχουμε συντετριμμένη καρδιά, δεν θα μπορούμε να αντέξουμε στα ψυχολογικά βασανιστήρια.
Θα έρθει εποχή πού μόνο αυτοί πού έχουν πείρα της χάριτος τού Θεού θα μπορέσουν να διακρίνουν το καλό από το κακό. Θα γίνουν φοβερές προδοσίες, γι’ αυτό προσευχηθείτε, προσευχηθείτε, για να μην πέσετε στην παγίδα της προδοσίας.

«Οι νέοι θα τον βρουν το Θεό και θα βρουν και αυτούς που έζησαν εν πνεύματι και αληθεία αν ψάξουν, αν θελήσουν οπωσδήποτε να ζήσουν και αυτοί εν Αληθεία, μια ζωή με αξίες, καθαρή και άξια να πάει στην αιωνιότητα. Ο λόγος που πρέπει ν’ ακούγεται στο εσωτερικό της εκκλησίας είναι: πίσω στη διδασκαλία των Αγίων Πατέρων και των Αγίων που εδόξασε ο Θεός με αγία λείψανα. Αυτοί είναι τα μοντέλα της Ορθόδοξης Εκκλησίας».

Είμαστε τώρα ακριβώς όπως ήταν οι παλαιοί χριστιανοί μαζί με τα λιοντάρια στη Ρωμαϊκή αρένα. Να είσαι μέσα στην αρένα και να περιμένεις όπως κάνανε και οι παλαιοί Χριστιανοί να απελευθερώσουν τα λιοντάρια. Περιμένετε να σας σφάξουν, να σας κόψουν, δεν υπάρχει άλλη σωτηρία.
Ο πόλεμος είναι ανοικτός, πολεμάτε μέχρι το τέλος. Μη φοβείσθε. Όπως άρχισε ο Χριστιανισμός έτσι και θα τελειώσει, με πολύ πόνο και ταλαιπωρία. Σφραγίστε το Χριστιανισμό με το μαρτύριό σας.

***

Αγίου Παϊσίου του Αγιορείτου

Περνάμε τα πιο δύσκολα χρόνια, αλλά έχω μεγάλη ελπίδα κι εμπιστοσύνη στον Θεό.

Ο Θεός έχει τόσο μεγάλη και αγνή αγάπη για το πλάσμα Του, τον άνθρωπο, που εμείς ούτε καν μπορούμε να διανοηθούμε μέχρι, που μερικές φορές, φτάνει.

***

Ο Άγιος παπά Τύχων ο Ρώσος της Καψάλας,
Ένα κρυμμένο διαμάντι, ένα λουλούδι που ευωδίασε με τις αρετές του το Περιβόλι της Παναγίας

Όταν εμπιστευώμαστε τον εαυτό μας στον Θεό, ο Καλός Θεός μας παρακολουθεί και μας οικονομάει. Σαν καλός οικονόμος δίνει στον καθένα μας ό,τι του χρειάζεται και μας φροντίζει ακόμη και σε λεπτομέρειες για τις υλικές ανάγκες μας. Και για να καταλάβουμε την φροντίδα Του, την πρόνοιά Του, μας δίνει ακριβώς ό,τι μας χρειάζεται. Να μην περιμένης όμως πρώτα να σού δώση ο Θεός, αλλά εσύ να δώσης όλο τον εαυτό σου στον Θεό. Γιατί, εάν ζητάς συνέχεια από τον Θεό και δεν αφήνης τον εαυτό σου με εμπιστοσύνη στον Θεό, αυτό δείχνει ότι έχεις δικό σου σπίτι και αποξενώνεσαι από τις αιώνιες ουράνιες Μονές. Όσοι άνθρωποι τα δίνουν όλα στον Θεό και δίνονται ολόκληροι σ᾿ Αυτόν, στεγάζονται κάτω από τον μεγάλο τρούλλο του Θεού και προστατεύονται από την θεία Του πρόνοια. Η εμπιστοσύνη στον Θεό είναι μια συνεχής μυστική προσευχή, που φέρνει αθόρυβα τις δυνάμεις του Θεού εκεί που χρειάζονται και την ώρα που χρειάζονται, και τότε τα φιλότιμα παιδιά Του Τον δοξολογούν συνέχεια με πολλή ευγνωμοσύνη.

Ο Παπά-Τύχων, όταν είχε πάει στο Καλύβι του Τιµίου Σταυρού, δεν είχε Ναό, αν και του ήταν απαραίτητος. Ούτε χρηµατα είχε για να φτιάξη, παρά µόνο µεγάλη πίστη στον Θεό. Μια µέρα προσευχήθηκε και ξεκίνησε για τις Καρυές, µε την πίστη ότι ο Θεός θα του οικονοµούσε τα χρηµατα πού χρειαζόταν, για να φτιάξη τον Ναό. Πριν φθάση ακόµη στις Καρυές, τον φώναξε από µακριά ο δικαίος159 της Σκήτης του Προφήτη Ηλία. Όταν πλησίασε ο Παπα-Τύχων, ο δικαίος του είπε:
 -«Κάποιος καλός Χριστιανός από την Αµερική µου έστειλε αυτά τα δολλάρια, για να τα δώσω σε κανέναν ασκητή που δεν έχει Ναό. Εσύ δεν έχεις Ναό• παρ’ τα και φτιάξε». ∆άκρυσε ο Παπα-Τύχων από συγκίνηση και ευγνωµοσύνη στον Καλό Θεό που, σαν καρδιογνώστης που είναι, είχε φροντίσει για τον Ναό, πριν ακόµη εκείνος Τον παρακάλεση, ώστε να του έχη έτοιµα τα χρήµατα, όταν θα του τα ζητούσε. 160
Όταν κανείς αφήνεται στον Θεό, ο Θεός δεν τον αφήνει. Και πράγματι, αν χρειασθής αύριο στις δέκα η ώρα κάτι, όταν δεν είναι παράλογο και είναι ανάγκη πραγματική, εννιά και σαράντα πέντε λεπτά ή εννιά και μισή θα το έχη έτοιμο ο Θεός, για να σού το δώση. Π.χ. σού χρειάζεται ένα κύπελλο στις εννιά η ώρα. Στις εννιά παρά πέντε σού έρχεται το κύπελλο. Σού χρειάζονται πεντακόσιες δραχμές. Την ώρα που τις θέλεις έρχονται ακριβώς πεντακόσιες δραχμές· ούτε πεντακόσιες δέκα ούτε τετρακόσιες ενενήντα. Έχω παρατηρήσει ότι, αν μου χρειασθή λ.χ. κάτι αύριο, ο Θεός το έχει προνοήσει από σήμερα· πριν δηλαδή το σκεφθώ εγώ, το έχει σκεφθή ο Θεός πιο νωρίς και το παρουσιάζει την ώρα που το χρειάζομαι. Γιατί από εκεί που έρχεται, για να φθάση σ’ εμένα ακριβώς την ώρα που το χρειάζομαι, βλέπω πόσος χρόνος απαιτείται. Άρα ο Θεός το φρόντισε νωρίτερα.
Όταν από φιλότιμο κάνουμε τον Θεό να χαίρεται με την ζωή μας, τότε Εκείνος δίνει άφθονες τις ευλογίες Του στα φιλότιμα παιδιά Του, την ώρα που τις χρειάζονται. Όλη η ζωή μετά περνάει με ευλογίες της θείας πρόνοιας. Μπορώ ώρες να σάς λέω παραδείγματα από την θαυμαστή πρόνοια του Θεού.
159 Ο Γέροντας μιας Καλύβης, στον οποίο ανατίθεται κάθε χρόνο η διοίκηση της Σκήτης και η φροντίδα του Κυριακού (τού κυρίως Ναού της Σκήτης) και των προσκυνητών.
160 Βλ. Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου, Αγιορείται Πατέρες και Αγιορείτικα, σ. 18-19.
Αγίου Παϊσίου του Αγιορείτου, λογοι β΄, Πνευματική αφύπνιση, ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1 – Η πρόνοια του Θεού για τον άνθρωπο, Ευλογίες της θαυμαστής πρόνοιας του Θεού, σελ. 250

Στην συνέχεια, βρίσκει δύο Μοναχούς τεχνίτες, για να λένε και την ευχή, την ώρα που θα εργάζωνται. Όταν λοιπόν, τελείωσε ο Ναός, τον αφιέρωσε στον Τίμιο Σταυρό, γιατί τον είχε σε ευλάβεια, αλλά και για να αποφεύγη τα Πανηγύρια με τον φυσιολογικό αυτόν τρόπο, επειδή της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού νηστεύουν, και η ημέρα είναι πένθιμη. Ο Γέροντας δεν αναπαυόταν στα Πανηγύρια, γιατί δημιουργούν ανησυχία και περισπασμό, ενώ αυτός πανηγύριζε κάθε μέρα πνευματικά, με το ήσυχο Σταυροαναστάσιμο τυπικό του, με την πολλή του άσκηση και με την καθόλου σχεδόν ανθρώπινη παρηγοριά, μέσα στον λάκκο της Καλιάγρας, όπου έβλεπε ουρανό και ζούσε παραδεισένιες χαρές, μαζί με τους Άγγελους και τους Αγίους. Όταν τον ρωτούσε κανείς: Μόνος σου μένεις εδώ στην ερημιά; απαντούσε ο Γέροντας.
–Όχι, εγώ μένω μαζί με τους Αγγέλους και Αρχαγγέλους, με τους Αγίους Πάντες, με την Παναγία και τον Χριστό.
Πράγματι την ένιωθε την παρουσία των Αγίων και την βοήθεια του φύλακα Αγγέλου του. Μία μέρα που τον είχα επισκεφθή, ενώ ανέβαινε τα σκαλάκια, έπεσε ανάποδα και σφηνώθηκε στην πόρτα, γιατί φορούσε πολλά καπιά, και δυσκολεύτηκα να τον σηκώσω. Όταν τον ρώτησα μετά: Τι θα έκανες Γέροντα μόνος σου, εάν δεν ήμουν εδώ; με κοίταξε παράξενα και μου απήντησε με βεβαιότητα:
-Ο φύλακάς μου Άγγελος, θα με σήκωνε.
Ενώ βρισκόταν σε ερημικό τόπο, μόνος του, και το Κελλί του δεν είχε σχεδόν τίποτα, για να έχη όμως τον Χριστό μέσα του, δεν του χρειαζόταν τίποτα, γιατί όπου Χριστός, εκεί και Παράδεισος, και για τον Παπά-Τύχωνα το Περιβόλι της Παναγίας ήταν επίγειος Παράδεισος.
Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου, Αγιορείται Πατέρες και Αγιορείτικα, σ. 18-19

***

Πώς προσευχόταν ο Παπα-Τύχων
Αγίου Παϊσίου του Αγιορείτου

– Γέροντα, ο Παπα-Τύχων πώς προσευχόταν;
– Ο Παπα-Τύχων είχε φθάσει στον χώρο της δοξολο­γίας και αντί για την ευχή είχε την δοξολογία. Συνέχεια άκουγε κανείς από το στόμα του το «δόξα σοι ο Θεός, δόξα σοι ο Θεός», και όλες σχεδόν οι ημέρες του χρό­νου ήταν γι’ αυτόν Διακαινήσιμες186, αφού ζούσε πάντα την πασχαλινή χαρά.
Όσοι βρίσκονται στην προχωρημένη αυτή κατά­σταση έχουν συνέχεια Πάσχα, Ανάσταση! Καμπάνες, σήμαντρα, τάλαντα, όλα μαζί χτυπούν χαρμόσυνα187. «Αινείτε Αυτόν εν κυμβάλοις ευήχοις, αινείτε Αυτόν εν κυμβάλοις αλαλαγμού»188. Όλη την ημέρα δοξολο­γούν τον Θεό και χτυπά σαν καμπάνα η καρδιά τους.
186. Διακαινήσιμος ονομάζεται η εβδομάδα μετά την Κυριακή του Πάσχα.
187. Στην Αγρυπνία της Αναστάσεως σύμφωνα με το Τυπικό «κρούονται άπαντα», χτυπούν δηλαδή συγχρόνως όλες οι καμπάνες, τα σήμαντρα και τα τάλαντα (χειροσήμαντρα).
188. Ψαλμ. 150, 5 και στιχολογία των Αίνων.
Αγίου Παϊσίου του Αγιορείτου, λογοι στ΄, Περί Προσευχής, ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2 – Ο χώρος της δοξολογίας, Οι δύο καταστάσεις της δοξολογίαςσελ. 238.

Δόξα Σοι ὁ Θεός, δόξα Σοι ὁ Θεός, κάθε τόσο ἔλεγε μὲ τὴν βαρειὰ φωνή του. Καὶ πρόσθετε: –Πάντα λέει δόξα Σοι ὁ Θεός· ὄχι μόνο στὰ καλά, αὐτὸ κόσμος λέει, ὄχι μοναχός. Καὶ στὰ κακά: Δόξα Σοι ὁ Θεός. Λέει αὐτὸ καὶ Ἅγιος Γιάννης Χρυσόστομος. Πώ, πώ, πώ, μεγάλος Ἅγιος!
Χ. Φιλοαθωνίτου (Νικολάου Σελέντη μητροπολίτου Χαλκίδος): «Ὁ παπά Τύχων, Ἕνα λουλούδι ἀπό τό Περιβόλι τῆς Παναγίας» Ἀθήνα, 1981

Κάθε χτύπος τῆς καρδιᾶς σου φωνάζει· Ὁ Θεὸς σὲ ἀγαπᾷ! Τόσο πολὺ ἀγάπησε ὁ Θεὸς τὸν ἀποστάτη κόσμο, ὥστε παρέδωσε τὸν Υἱό του. Μακάρι νὰ εἶχα δύναμι Χρυσοστόμου καὶ Βασιλείου, νὰ τὸ ἐμφυτεύσω στὶς ψυχές σας. π. Αυγουστίνος Καντιώτης – Αντώνιος Bloom του Σουρόζ
https://iconandlight.wordpress.com/2021/09/11/%CE%BA%CE%AC%CE%B8%CE%B5-%CF%87%CF%84%CF%8D%CF%80%CE%BF%CF%82-%CF%84%E1%BF%86%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CF%81%CE%B4%CE%B9%E1%BE%B6%CF%82-%CF%83%CE%BF%CF%85-%CF%86%CF%89%CE%BD%CE%AC%CE%B6%CE%B5%CE%B9%C2%B7/

Ο Άγιος παπά Τύχων ο Ρώσος της Καψάλας, ποτέ δεν πλήγωνε άνθρωπο, αλλά του θεράπευε τα τραύματα με το βάλσαμο της αγάπης του Χριστού. Ταπεινό άντρωπο τέλει Θεός. Στον ταπεινωμένο αμαρτωλό, πει Κύριος, περάσει γλυκὸ παράντεισο..
https://iconandlight.wordpress.com/2022/09/09/%ce%bf-%ce%ac%ce%b3%ce%b9%ce%bf%cf%82-%cf%80%ce%b1%cf%80%ce%ac-%cf%84%cf%8d%cf%87%cf%89%ce%bd-%ce%bf-%cf%81%cf%8e%cf%83%ce%bf%cf%82-%cf%84%ce%b7%cf%82-%ce%ba%ce%b1%cf%88%ce%ac%ce%bb%ce%b1%cf%82/

Γλυκό μου Παΐσιο, εμείς, παιδί μου, θα έχουμε ακριβή αγάπη εις αιώνας αιώνων… Εγώ θα λειτουργώ στον Παράδεισο. Εσύ να κάνης ευχή από εδώ, και εγώ θα έρχωμαι κάθε χρόνο να σε βλέπω. Άγιος παπά-Τύχων ο Ρώσσος ερημίτης της Καψάλας
https://iconandlight.wordpress.com/2021/09/09/%ce%b3%ce%bb%cf%85%ce%ba%cf%8c-%ce%bc%ce%bf%cf%85-%cf%80%ce%b1%ce%90%cf%83%ce%b9%ce%bf-%ce%b5%ce%bc%ce%b5%ce%af%cf%82-%cf%80%ce%b1%ce%b9%ce%b4%ce%af-%ce%bc%ce%bf%cf%85-%ce%b8%ce%b1-%ce%ad%cf%87/

Ναι, να είσαι βέβαιος για την συγχωρητικότητα του Θεού, να είσαι βέβαιος ότι ο Θεός απαντά στις προσευχές σου. Μπορούμε να πούμε στον Θεό: Συγχώρησέ με, όπως συγχωρώ; Η σωτηρία είναι στα χέρια μας! Αντώνιος Bloom του Σουρόζ
https://iconandlight.wordpress.com/2022/09/10/%ce%bd%ce%b1%ce%b9-%ce%bd%ce%b1-%ce%b5%ce%af%cf%83%ce%b1%ce%b9-%ce%b2%ce%ad%ce%b2%ce%b1%ce%b9%ce%bf%cf%82-%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%b7%ce%bd-%cf%83%cf%85%ce%b3%cf%87%cf%89%cf%81%ce%b7%cf%84%ce%b9/

Εμπειρίες από τον παπα -Τύχωνα της Καψάλας
https://iconandlight.wordpress.com/2019/09/09/%CE%B5%CE%BC%CF%80%CE%B5%CE%B9%CF%81%CE%AF%CE%B5%CF%82-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CF%80%CE%B1%CF%80%CE%B1-%CF%84%CF%8D%CF%87%CF%89%CE%BD%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CF%88%CE%AC/

Το ακριβό χάρισμα των δακρύων του αγίου παπά – Τύχωνα του Ρώσσου της Καψάλας. -Ντάκρυα, παιδί μου, ντάκρυα, αυτό τέλει ο Θεός.
https://iconandlight.wordpress.com/2020/09/09/51065/

Ἀπολυτίκιον τῶν ἁγίων Μηνοδώρας, Μητροδώρας, Νυμφοδώρας
Ἦχος α’.Τὸν συνάναρχον Λόγον

Τὸν τρισάριθμον σύλλογον καὶ θεόπλοκον τῶν αὐτάδελφων παρθένων στέψωμεν θείαις ᾠδαῖς· ἀνδρικῶς γὰρ τὸν ἐχθρὸν κατετροπώσαντο· ὅθεν προϊστάντι ἡμῶν τῶν βοώντων ἐκτενῶς· χαῖρε, σεμνὴ Μηνοδώρα, σὺν Μητροδώρα τῇ θείᾳ καὶ Νυμφοδώρα τῇ θεόφρονι.

Ἀπολυτίκιον τοῦ Ὁσίου Τύχωνος τοῦ ἀσκήσαντος ἐν τῇ Καψάλᾳ
Ἦχος πλ. α΄. Τὸν συνάναρχον Λόγον.

Τῆς Ῥωσίας φωστῆρα νεολαμπέστατον, καὶ τοῦ Ἁγίου Ὄρους, ἐρημιῶν οἰκιστήν, τὸν ἁπλουν καὶ ταπεινὸν ἀνευφημήσωμεν, Τύχωνα ὥσπερ θεαυγῆ, ἀσκητὴν ἀεὶ Θεόν, δοξάζοντα ἐκβοῶντες· τυχεῖν εὐκλείας ἀλήκτου, τοὺς σὲ τιμῶντας καταξίωσον.

Ἀπολυτίκιον τῆς ἁγίας Μάρτυρος Ἴας (Βιολέτας), τῆς ἐν Περσίᾳ
Ἦχος πλ. α΄. Τὸν Συνάναρχον Λόγον.

Εὐωδέστατον ἄνθος Χριστοῦ τῆς πίστεως, ὀδμαῖς καθήδυνας πάντας, εὐψύχου διαγωγῆς, Ἴα πίστεως περίδοξε Ἀθλήτρια, ἡ ὡς νεᾶνις τὴν ὁδόν, ἐν σῷ γήρατι καλῶς, ἀνύσασα μαρτυρίου, καὶ πρὸς τὸν Κτίστην δειχθεῖσα, ἡμῶν μεσίτρια διάθερμος.

Ἀπολυτίκιον τῆς ἁγίας Πουλχερίαςτῆς παρθένου, τῆς βασιλίσσης καὶ ἱσαποστόλου
Ἦχος γ΄. Τὴν ὡραιότητα.

Τὴν ὡραιότητα, τῆς σωφροσύνης σου, καὶ τὸ ὑπέρλαμπρον, τῆς εὐσεβείας σου, πᾶς συνετὸς κατανοῶν, ἐκπλήττεται Πουλχερία. Πῶς εἰς τὰ βασίλεια, παρθενίαν ἐφύλαξας, πῶς δὲ τὸν ἀρχέκακον, ὄφιν μόνη κατήργησας. Διὸ σὲ εὐφημοῦντες βοῶμεν· δόξα Θεῷ τῷ ἐν Τριάδι.

Ἀπολυτίκιον τοῦ Ὁσίου Εὐφροσύνου τῆς Μονῆς Κηπουραίων τῆς Κεφαλληνίας.
Ἦχος α΄. Τῆς ἐρήμου πολίτης.

Κηπουραίων τὸ ἄνθος, μοναζόντων τὸ σύνδημον, τῆς ἀγγελικῆς πολιτείας, τὸν ἐργάτην τὸν ἔνθεον, αἰνέσωμεν Εὐφρόσυνον πιστοί, μιμούμενοι αὐτοῦ τὰς ἀρετάς· ἀναβλύζει γὰρ ἰάσεις παντοδαπάς, τοῖς πρὸς αὐτὸν κραυγάζουσι· δόξα τῷ σὲ δοξάσαντι Χριστῶ, δόξα τῷ σὲ χαριτώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργοῦντι διὰ σοῦ, πᾶσιν ἰάματα.

Δόξα. Καὶ νῦν. Τῆς Ἑορτῆς.
Ἦχος δ΄.

Ἡ γέννησίς Σου Θεοτόκε, χαρὰν ἐμήνυσε πάσῃ τῇ οἰκουμένῃ· ἐκ Σοῦ γὰρ ἀνέτειλεν ὁ ἥλιος τῆς δικαιοσύνης, Χριστὸς ὁ Θεὸς ἡμῶν· καὶ λύσας τὴν κατάραν, ἔδωκε τὴν εὐλογίαν· καὶ καταργήσας τὸν θάνατον, ἐδωρήσατο ἡμῖν ζωὴν τὴν αἰώνιον.

Ἦχος πλ. α΄. Χαίροις ἀσκητικῶν.

Χαίροις, θεωριῶν μυστικῶν, ὁ ὑπελθὼν τὸν γνόφον πᾶσι δειξάμενος, ἰσάγγελον πολιτείαν, Τύχων ἀζύγων φωστήρ, νεαυγὲς τοῦ Ἄθω, καὶ καλλώπισμα, ἐντεῦθεν αἰδέσιμος, τοῖς μονάζουσι πέφηνας, καὶ τοῖς μιγάσιν, οὓς ἀπαύστως ἐδίδασκες, κλίνειν γόνασι, τῆς ψυχῆς καὶ τοῦ σώματος, τῷ Πλαστουργῷ τῆς κτίσεως, ὀλίγον ἐργάζεσθαι, πρὸς ἐξασφάλισιν ἄρτου, ἐπιουσίου καὶ εὔχεσθαι, ὑπὲρ ζώντων πάντων, ἅμα καὶ κεκοιμημένων, ἀόκνως Ὅσιε

Χαίροις, ὁ ταπεινὸς καὶ ἁπλοῦς, ὁ νηστευτὴς καὶ ἀσιγήτως εὐχόμενος, στρουθίον τὸ ἐν ἐρήμῳ, ἀσκητικὴν καλιάν, πήξας ὄρους Ἄθω, Τύχων Ὅσιε, ἐν ᾗ αἶνον Κτίσαντι, ἀενάως ἀνέπεμπες, τῷ δωρουμένῳ, τοῖς Ἐκεῖνον δοξάζουσιν, ἀντιμίσθιον, πολλαπλάσιον πάνσοφε, τοῖς ἐκζητοῦσιν ἔλεος, Ἐκείνου τὸ ἄμετρον, πνευματοφόρε λευΐτα, Ἀθωνιτῶν νέον σέμνωμα, διὸ καὶ σὴν μνήμην, γεγηθότες ἐκτελοῦμεν, τὴν ἀεισέβαστον.

Δόξα. Ἦχος πλ. δ΄.

Ἀμέριμνον σεαυτὸν ποιήσας τῶν βιοτικῶν φροντίδων, καὶ Χριστῷ ἀναθεὶς τὸν σὸν βίον, ἀπαθείας πρὸς ἀκρώρειαν Τύχων κατήντησας. Ζηλῶν γὰρ τὰ κρείττονα χαρίσματα παιδιόθεν, τῶν ἀρετῶν ἀνῆλθες τὴν κλίμακα, καὶ Ἀγγέλων ἰσοστάσιος γέγονας μακάριε. Καὶ νῦν τοῦ ξύλου τῆς ζωῆς ἀπολαύων, καὶ θέσει θεούμενος, ἀπαύστως πρέσβευε τῷ Κυρίῳ τῆς δόξης, ἐλεηθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Το Ευαγγελικό Ανάγνωσμα της Κυριακής Προ της Υψώσεως (Ιωάν. γ´ 13-17)

Εἶπεν ὁ Κύριος· Οὐδεὶς ἀναβέβηκεν εἰς τὸν οὐρανὸν εἰ μὴ ὁ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καταβάς, ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ὁ ὢν ἐν τῷ οὐρανῷ. Καὶ καθὼς Μωϋσῆς ὕψωσε τὸν ὄφιν ἐν τῇ ἐρήμῳ, οὕτως ὑψωθῆναι δεῖ τὸν Υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου, ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς αὐτὸν μὴ ἀπόληται, ἀλλ᾿ ἔχῃ ζωὴν αἰώνιον. Οὕτω γὰρ ἠγάπησεν ὁ Θεὸς τὸν κόσμον, ὥστε τὸν Υἱὸν αὐτοῦ τὸν μονογενῆ ἔδωκεν, ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς αὐτὸν μὴ ἀπόληται, ἀλλ᾿ ἔχῃ ζωὴν αἰώνιον. Οὐ γὰρ ἀπέστειλεν ὁ Θεὸς τὸν Υἱὸν αὐτοῦ εἰς τὸν κόσμον ἵνα κρίνῃ τὸν κόσμον, ἀλλ᾿ ἵνα σωθῇ ὁ κόσμος δι᾿ αὐτοῦ.

iconandlight.wordpress.com