Η αληθινή Εκκλησία πάντα θα διώκεται. Αυτοί που θέλουν να σωθούν, θα σώζονται με τις ασθένειες και τις θλίψεις. Ο τρόπος που θα γίνονται οι διωγμοί θα είναι πολύ πονηρός και θα είναι πολύ δύσκολο κανείς να τους προβλέψει. Άγιος Σεραφείμ της Βίριτσα – Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης.

 

Άγιος Σεραφείμ της Βίριτσα (1949)
Παγκράτιος ιεραπόστολος μάρτυς στην Taormina Σικελίας της Ιταλίας, από Αντιόχεια Συρίας (1ος αἰ.)
Νικήτας ο ομολογητής υπέρ των Ι. Εικόνων σε νήσο του κόλπου της Νικομηδείας, της Μονής του Μηδικίου στα Μουδανιά Βιθυνίας και σε Μονή της Κωνσταντινουπόλεως αναπαυόμενος, από Καισάρεια Καππαδοκίας (824)
Ιωσήφ ο υμνογράφος, στήν Κωνσταντινούπολι, από Σικελία (886)
Ιλλυριός εν τω ὄρει του Μυρσινώνος της Πελοποννήσου
Ελπιδοφόρος, μάρτυς (3ος αἰ.)
Νεκτάριος, ιδρυτής της Μονής Bezhetsk, Tver (1492)
Σύναξις της Υπεραγίας Θεοτόκου του Αμαράντου Ρόδου

Εορτάζουν στις 3 Απριλίου

Παρά το ότι ήταν πολύ αδύναμος και είχε πολλές ασθένειες ο πατήρ Σεραφείμ την νύχτα προσευχόταν και την ημέρα χιλιάδες άνθρωποι έφερναν σ’ αυτόν τις θλίψεις, τον πόνο και τα προβλήματά τους. Δεν θα ήταν υπερβολή αν λέγαμε ότι ήταν πέλαγος τα θαύμα­τα που έγιναν με την προσευχή του Γέροντα και ιδιαί­τερα την εποχή του δευτέρου Παγκοσμίου πολέμου.

Στην αρχή του πολέμου πολλοί κάτοικοι της Βίρι­τσα επισκέπτονταν τον Γέροντα και τον ρωτούσαν αν πρέπει ν’ αφήσουν τα σπίτια τους και να φύγουν για να σωθούν από τους Γερμανούς ή να μείνουν στην Βί­ριτσα. Και ο Γέροντας τους απαντούσε με σιγουριά:
– Η Βίριτσα θα σωθεί, ούτε ένα σπίτι δεν θα καεί και ούτε ένας άνθρωπος δεν θα σκοτωθεί εδώ.
Έτσι ακριβώς και έγινε. Το Σεπτέμβριο του 1941 οι Γερμανοί μπήκαν στην Βίριτσα αλλά δεν έκαναν λεηλασίες και δεν σκότωσαν ούτε έναν κάτοικο της πόλης…

Τον καιρό του πολέμου ο πατήρ Σεραφείμ εκτός από την αυστηρή νηστεία και την προσευχή, για να σωθεί ο λαός της Ρωσίας από αφανισμό, προσευχόταν χίλιες νύχτες πάνω σε μία πέτρα μπροστά στην εικό­να του αγίου Σεραφείμ του Σαρόβ, μιμούμενος σ’ αυτό τον προστάτη του τον άγιο Σεραφείμ.

Ο γέροντας το 1942 έγραψε ένα μικρό ποίημα γι’ αυτή την προσευχή του:

Στην χαρά και την θλίψη μοναχός, αδύνατος γέροντας
Στον κήπο κατεβαίνει και στην ηρεμία της νύχτας γονατίζει μπροστά στην αγία εικόνα
Και ικετεύει τον Θεό για τον κόσμο όλο, για τον κάθε άνθρωπο
Και στον Άγιο προσεύχεται για την πατρίδα του:
Πρέσβευε στην Βασίλισσα του κόσμου, μεγάλε Σεραφείμ,
Αυτή είναι η δεξιά του Χριστού και η βοήθεια των πονεμένων,
Η προστασία των αδυνάτων και η περιβολή των γυμνών,
Θα σώσει στις μεγάλες θλίψεις τους δούλους της…
Στις αμαρτίες μας χανόμαστε, γιατί έχουμε αφήσει τον Θεό
Είναι ύβρις κατά του Θεού όλα τα έργα μας.

Τα πνευματικά παιδιά και οι συγγενείς του Γέρο­ντα λένε ότι ο πατήρ Σεραφείμ όλες τις νύχτες προσευχόταν. Την ημέρα μαζεύονταν πολλά χαρτιά με ο­νόματα για μνημόνευση υπέρ υγείας και υπέρ αναπαύσεως που τα φέρνανε οι επισκέπτες. Την νύχτα ο Γέ­ροντας τα διάβαζε όλα και το πρωί τα πηγαίνανε στην εκκλησία της Παναγίας του Καζάν, όπου στέλνανε και περισσότερα χρήματα και δώρα που φέρνανε στον Γέροντα οι επισκέπτες…

Την άνοιξη του 1949 αρρώστησε βαριά. Λίγο πριν πεθάνει κοιμόταν δώ­δεκα μέρες και δώδεκα νύχτες συνεχόμενες. Όλο αυτό το διάστημα τον παρακολουθούσε ο γιατρός. Η καρ­διά του σχεδόν δεν ακουγόταν όλες αυτές τις ημέρες. Λίγο πριν το θάνατό του τον επισκέφθηκε η Παναγία. Η Θεοτόκος ήρθε την νύχτα. Ο Γέροντας γνώριζε ποιος θα τον επισκεφθεί, γι’ αυ­τό, είπε, στις γυναίκες που τον υπηρετούσαν, να ανάψουν όλα τα καντήλια. Η Παναγία του φανερώθηκε κάτω από μία σημύ­δα που φύτρωνε μπροστά στο παράθυρο του κελιού του. Ο πατήρ Σεραφείμ έλεγε, σε καμία περίπτωση να μην κόψουν αυτό το δένδρο.

«…Θα έλθει καιρός που όχι οι διωγμοί αλλά τα χρήματα και τα αγαθά αυτού του κόσμου θα απομακρύνουν τους ανθρώπους από τον Θεό. Και θα χαθούν ψυχές πολύ περισσότερες από ότι τον καιρό των διωγμών. Από την μία θα χρυσώνουν τους τρούλους και θα βάζουν επάνω τους τούς σταυρούς και από την άλλη παντού θα βασιλεύει κακία και ψεύδος. Η αληθινή Εκκλησία πάντα θα διώκεται. Αυτοί που θέλουν να σωθούν, θα σώζονται με τις ασθένειες και τις θλίψεις. Ο τρόπος που θα γίνονται οι διωγμοί θα είναι πολύ πονηρός και θα είναι πολύ δύσκολο κανείς να προβλέψει τους διωγμούς. Φοβερός θα είναι αυτός ο καιρός, λυπάμαι αυτούς που θα ζούνε τότε».
Και στους πιο δύσκολους καιρούς θα μπορέσει εύκολα να σωθεί αυτός που  θα ασχοληθεί με επιμέλεια με την προσευχή του Ιησού, ανεβαίνοντας με την συχνή επίκληση του ονόματος του Υιού του Θεού στην αδιάλειπτη προσευχή.
Ο Κύριος έχει δύναμη να αναδείξει τους εργάτες αν εμείς θα Τον παρακαλάμε. Ας προσευχόμαστε και ας Τον ικετεύουμε  και τότε από τις πέτρες θα αναδείξει ο Κύριος τους εκλεκτούς του.
Ο Κύριος μπορεί και χίλια χρόνια να περιμένει για να σωθεί έστω και ένας άνθρωπος για να αναπληρωθεί  ο αριθμός των αγγέλων που έπεσαν.
– Έχασες κάτι, μην λυπάσαι. Βρήκες, μην χαίρεσαι υπερβολικά αλλά πάντα να ευχαριστείς τον Θεό…

Ο Γέροντας έλεγε, ότι θα έλθει καιρός που κοντά σε κάθε πιστό θα είναι σαράντα άπιστοι και θα τον ικετεύουν να τους σώσει.

Πάντα και για όλα, ακόμα και για τις θλίψεις, να ευγνωμονείς τον Κύριο και την Παναγία.

Η προσευχή μάς προφυλάσσει από τις υποβολές των σκοτεινών δυνάμεων. Και η πιο δυνατή προσευχή είναι η προσευχή των συγγενών και των φίλων μας. Η προσευχή της μάνας μας ή κάποιου φίλου μας έχει πολλή δύναμη.
Πηγή: Βίος-Θαύματα-Προφητείες του Αγίου Σεραφείμ της Βίριτσα – Νέου Αγίου της Ορθοδόξου Ρωσικής Εκκλησίας 1866-1949, Εκδόσεις Ορθόδοξος Κυψέλη», Θεσσαλονίκη, 2003.

«… Η ευλογηµένη Ρωσία κατέχει τον ανεκτίµητο θησαυρό: την ορθόδοξη πίστη. Στη ∆ύση που φαίνεται να ακµάζει, σκοπός όλων είναι η επίγεια ευηµερία…
Η Αγία Ρωσία ζούσε πάντα µε το όραµα του Ουρανού, έψαχνε πάντα πάνω απ’ όλα για τη βασιλεία του Θεού και την αλήθεια Του και ήταν σε ζωντανή επαφή µε τον Ουρανό… Ο αληθινός διαφωτισµός είναι ο διαφωτισµός της ψυχής µε το φως της Ορθοδοξίας».

Η Ανατολή θα βαφτιστεί στη Ρωσία. Ολόκληρος ο ουράνιος κόσμος προσεύχεται για τη φώτιση της Ανατολής.

Θα έρθει μια στιγμή που θα υπάρξει πνευματική άνθηση στη Ρωσία. Θα ανοίξουν πολλές εκκλησίες και μοναστήρια, ακόμη και ανθρωποι άλλων θρησκειών θα έρθουν σε εμάς με πλοία για να βαπτιστουν. Αλλά αυτό δεν θα διαρκέσει πολύ – για περίπου δεκαπέντε χρόνια, μετα θα έρθε ο Αντίχριστος …

Έλεγε επίσης ο στάρετς:
«Πολλές χώρες θα προσβάλουν τη Ρωσία, αλλά αυτή θα αντέξει, αν και θα χάσει ένα µεγάλο µέρος του εδάφους της. Ο πόλεµος που µνηµονεύθηκε από τους Προφήτες και το Άγιο Ευαγγέλιο, θα προκαλέσει την ένωση του ανθρωπίνου γένους. Οι λαοί του κόσµου θα αντιληφθούν ότι κινούνται προς ένα αδιέξοδο καταστροφής κάθε ζωής, και θα εκλέξουν τελικά µία κοινή (Παγκόσµια) Κυβέρνηση. Αυτό θα είναι ο προάγγελος της ενθρόνισης του Αντιχρίστου. Κατόπιν θα αρχίσει η δίωξη των Χριστιανών παντού. ».

***

Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης
«Ουράνια ευωδία και αγγελική ψαλμωδία πλημμύρισε το κελλί του»

Θεία ευωδία πλημμύρισε το κελλί του και έναν χρόνο αργότερα, στις 26 Μαρτίου 1984. Ενώ προσευχόταν όρθιος μπροστά στις εικόνες του κελλιού του, είδε ξαφνικά τον Χριστό και την Παναγία να κινούνται μέσα στις εικόνες Τους, σαν ζωντανοί! Αμέσως έπεσε να Τους προσκυνήσει με ευλάβεια λέγοντας: «Χριστέ μου, ευλόγησέ με! Παναγία μου, ευλόγησέ με»! Ταυτόχρονα το κελλί του γέμισε από μια ευωδία τόσο έντονη, ώστε ευωδίαζε ακόμη και το κατασκονισμένο χαλάκι που ήταν μπροστά στο κρεββάτι του. Τον έπιασε «θεία τρέλλα»· έμεινε εκεί γονατιστός και ασπαζόταν το χαλάκι. Η ευωδία αυτή κράτησε αρκετές ημέρες.

Λίγους μήνες αργότερα, στις 2 Νοεμβρίου το πρωί, ενώ βρισκόταν στο Ησυχαστήριο του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου, άρχισε ξαφνικά να ακούει ψαλμωδίες. Νόμισε ότι έψαλλαν Αδελφές αλλά, όταν βγήκε έξω από το καλύβι του να δει, δεν βρήκε κανέναν. Καθώς η ψαλμωδία αυτή συνεχιζόταν, κατάλαβε ότι έψαλλαν Άγγελοι. Τους άκουγε να ψάλλουν με ανέκφραστη γλυκύτητα τα Μεγαλυνάρια, «Μεγαλύνει η ψυχή μου τον Κύριον…» και «Την Τιμιωτέραν των Χερουβείμ». Μόλις τελείωναν όλους τους στίχους, έψαλλαν και το «Άπας γηγενής», μία φορά σε σύντομο μέλος και μία φορά σε μέλος αργό· πρώτη φορά άκουγε τόσο αργό μέλος. Αυτό συνεχίσθηκε για δύο περίπου ώρες, οπότε η αγγελική ψαλμωδία άρχισε σιγά-σιγά να σβήνει, μέχρι που σταμάτησε.
από το βιβλίο: «Ο Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης» – Έκδοση του Ιερού Ησυχαστήριου «Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος». Σουρωτή Θεσσαλονίκης

– Γέροντα, όταν είμαι στενοχωρημένη, πώς θα βρω παρηγοριά;

– Να καταφύγης στην προσευχή. Και μόνον το κεφάλι σου να ακουμπήσης σε μια εικόνα, θα βρης παρηγοριά. Κάνε το κελλί σου σαν εκκλησάκι με εικόνες που σε αναπαύουν, και θα δης, θα βρίσκης μέσα σε αυτό πολλή παρηγοριά.

– Μερικές φορές, Γέροντα, κατά την ώρα της προσευχής ασπάζομαι τις εικόνες. Είναι σωστό;

– Σωστό είναι. Κανονικά έτσι πρέπει να ασπαζώμαστε τις εικόνες: Να ξεχειλίζη η καρδιά μας από αγάπη προς τον Χριστό, την Παναγία και τους Αγίους, και να πέφτουμε, να προσκυνούμε τις άγιες εικόνες τους.

Μια χρονιά, στις 26 Μαρτίου , που γιορτάζουμε την Σύναξη του Αρχαγγέλου Γαβριήλ, προσευχόμουν όρθιος μπροστά στις εικόνες του Χριστού και της Παναγίας. Για μια στιγμή βλέπω τον Χριστό και την Παναγία να κινούνται σαν ζωντανοί! «Χριστέ μου, είπα, ευλόγησέ με». Και, καθώς έπεφτα να προσκυνήσω, μια έντονη ευωδία γέμισε το κελλί. Με έπιασε τρέλλα! Το χαλάκι που είχα στρωμένο κάτω, αν και ήταν γεμάτο χώμα, ακόμη και αυτό ευωδίαζε. Έμεινα γονατιστός και ασπαζόμουν αυτό το χαλάκι. Τέτοια ευωδία!

***

«Όποιος έχει πολλή ευλάβεια στην Παναγία, ακούει το όνοµά Της και αλλοιώνεται. 
Ή, αν το βρει κάπου γραµµένο, το ασπάζεται µε ευλάβεια και σκιρτάει η καρδιά του. Μπορεί να κάνει ολόκληρη Ακολουθία µε έναν συνεχή ασπασµό στο όνοµα της Παναγίας. Και όταν προσκυνά την εικόνα Της, δεν έχει την αίσθηση ότι είναι εικόνα, αλλά ότι είναι η ίδια η Παναγία»! 

***

Φως από την εικόνα του Χριστού.

Στις 19 Οκτωβρίου του 1978 (π. η.) συνέβη στον Όσιο ένα ακόμη θαυμαστό γεγονός. Ήταν βράδυ, και γονατιστός στο κρεββάτι του ξεκίνησε να κάνει το Απόδειπνο με κομποσχοίνι. Στο προσκέφαλό του είχε ακουμπισμένη και μία χάρτινη εικόνα του Χριστού, εκτύπωση της αγιογραφίας που είχαν κάνει οι αδελφές με την καθοδήγησή του. Μόλις λοιπόν άρχισε το κομποσχοίνι, η εικόνα αυτή άρχισε να αστράφτει! Την πήρε και την ασπαζόταν με πολλή ευλάβεια και, καθώς την ασπαζόταν, πάλι αστραποβολούσε. Το ίδιο γινόταν και όταν την άγγιζε στο σημείο όπου ο Χριστός κρατάει το Ευαγγέλιο.

Το βράδυ εκείνο φιλοξενούσε έναν μοναχό, που την ίδια ώρα έκανε και αυτός το Απόδειπνο στο εκκλησάκι. Τον φώναξε, και είδε και εκείνος τις θείες αστραπές που έβγαιναν από την εικόνα. Του είπε: «Χάιδεψέ την και εσύ», αλλά εκείνος σαστισμένος την πίεζε με δύναμη. Του είπε: «Δεν γίνεται με το πάτημα, χάιδεψέ την απαλά». Την άγγιξε απαλά, και αμέσως βγήκε φως· το χέρι του φαινόταν διάφανο, όπως φαίνονται τα δάχτυλα, όταν πίσω τους υπάρχει δυνατό φως. Στην συνέχεια το θαυμαστό αυτό γεγονός επαναλαμβανόταν, κάθε φορά που ο Όσιος άγγιζε ή ασπαζόταν την εικόνα. Αυτό το είδαν και το μαρτυρούν και άλλοι μοναχοί. Για να μην γίνει όμως ευρύτερα γνωστό και το εκμεταλλευθή ο διάβολος, ο Γέροντας έδωσε την εικόνα ευλογία σε κάποιον. Ο Όσιος Παΐσιος, «τω φωτί της διακρίσεως περιλαμπόμενος», προτίμησε να στερηθή την φωτοβολούσα εικόνα.

***

Ο χρυσοχόος

Νέα Μονή Χίου. Κάποτε οι Μοναχοί ανέθεσαν σ’ ένα Χιώτη χρυσοχόο να επενδύσει με χρυσό ένα μέρος της Ιερής Εικόνας, για να την προφυλάξουν από τη φθορά. Ο εκκλησιάρχης την τοποθέτησε στον κυρίως Ναό, και ο τεχνίτης άρχισε την εργασία του με ευλάβεια.

Ξαφνικά ακούει μία γλυκεία φωνή να του λέει ψιθυριστά: «Ελαφρά χτύπα, ελαφρά να ‘χεις την ευχή μου, γιατί η Εικόνα είναι παλαιά»! Σηκώνει τα μάτια ο χρυσοχόος και βλέπει μια μεγαλόπρεπη γυναίκα με ολόχρυση φορεσιά. Δεν πρόλαβε να τη ρωτήσει ποια ήταν, γιατί μπήκε αμέσως στο Ιερό Βήμα από τη νότια πύλη. Τρέχει να την προφθάσει, αλλά Εκείνη είχε εξαφανιστεί.

Μπαίνει στο Ιερό, και τότε αναγνωρίζει στη μορφή της Πλατυτέρας (Παναγίας) τη γυναίκα, που πριν από λίγο του είχε φανερωθεί.

Πηγή: http://www.pigizois.gr/I.M.paraklytoy/emf_panagias/Pan_niamonitisa.htm

Όχι αυτό που θέλεις εσύ, αλλά ότι θέλει ο Θεός! όσιος Σεραφείμ της Βίριτσα
https://iconandlight.wordpress.com/2020/10/30/%cf%8c%cf%87%ce%b9-%ce%b1%cf%85%cf%84%cf%8c-%cf%80%ce%bf%cf%85-%ce%b8%ce%ad%ce%bb%ce%b5%ce%b9%cf%82-%ce%b5%cf%83%cf%8d-%ce%b1%ce%bb%ce%bb%ce%ac-%cf%8c%cf%84%ce%b9-%ce%b8%ce%ad%ce%bb%ce%b5%ce%b9/

Να ξέρεις και να θυμάσαι πάντα, όπου και να είσαι, ότι οποιοδήποτε κεντρί, θα αμβλυνθεί… μόλις θα μάθεις σε όλα να βλέπεις Εμένα… Όλα σου στάλθηκαν από Μένα για την τελείωση της ψυχής σου. Άγιος Σεραφείμ της Βίριτσα
https://iconandlight.wordpress.com/2020/10/10/%ce%bd%ce%b1-%ce%be%ce%ad%cf%81%ce%b5%ce%b9%cf%82-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%ce%bd%ce%b1-%ce%b8%cf%85%ce%bc%ce%ac%cf%83%ce%b1%ce%b9-%cf%80%ce%ac%ce%bd%cf%84%ce%b1-%cf%8c%cf%80%ce%bf%cf%85-%ce%ba%ce%b1%ce%b9/

Δεν τον εγκατέλειψε ο Θεός, του έστειλε έναν φίλο… Άγιος Σεραφείμ της Βίριτσα
https://iconandlight.wordpress.com/2018/02/04/%ce%b4%ce%b5%ce%bd-%cf%84%ce%bf%ce%bd-%ce%b5%ce%b3%ce%ba%ce%b1%cf%84%ce%ad%ce%bb%ce%b5%ce%b9%cf%88%ce%b5-%ce%bf-%ce%b8%ce%b5%cf%8c%cf%82-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%ad%cf%83%cf%84%ce%b5%ce%b9%ce%bb%ce%b5/

Απολυτίκιον οσίου Σεραφείμ της Βίριτσα. Ήχος πλ. α΄. Τον συνάναρχον Λόγον.
Δρ Χαραλάμπης Μ. Μπούσιας

Σεραφείμ, ασωμάτων εν πόλω τάξεων τον ζηλωτήν, εξ εγγάμων και θαυμαστόν ασκητήν ευφημήσωμεν ψαλμοίς και ύμνοις Βίριτσα, Πνεύματος σκήνωμα σεπτόν Παρακλήτου, Σεραφείμ, Ρωσίας φωστήρα νέον, ως προοράσεως λύχνον και πρεσβευτήν ημών θερμότατον.

Εις τον Στίχον. Στιχηρά Προσόμοια.
Ήχος πλ. α΄. Χαίροις, ασκητικών.

Χαίροις, ο αγιάσας Μονήν δακρύων ρεύμασι της Βίριτσα, όσιε, και πέτραν αυτής εν κήπω αδιαλείπτοις ευχαίς σαίς προς τον Δεσπότην πάσης κτίσεως, του Σάρωφ μιμούμενος ασκητήν σον φερώνυμον, πνευματοφόρε ποδηγέτα προσφύγων σου προς μετάνοιαν και χαράν ατελεύτητον, την εν του πολου δώμασιν, εν οις Θεία Χάριτι συνεπαγάλλη Αγγέλοις και δόξαν πέμπεις αέναον Θεώ, δωρουμένω διά σου τοις σε τιμώσι το μέγα έλεος.

Δόξα. Ήχος β΄.

Τον ζηλώσαντα Ιώβ την πίστιν εν τοις παθήμασι
και Σεραφείμ του Σάρωφ εν προσευχή και σκληραγωγία,
ελεήμονα και ασκητικώτατον πατέρα τιμήσωμεν,
Σεραφείμ, της Βίριτσα κλέισμα, ούτω λέγοντες·
Ο Θεώ και ανθρώποις ευαρεστήσας
βίω αμέμπτω, φιλανθρωπία και φιλοθεΐα,
Ρωσίας νέον τιμαλφές σεμνολόγημα,
μη παύση Θεόν ημίν ιλεούμενος,
τοις εορτάζουσι πόθω την αγίαν μνήμην σου.

Εις τους Αίνους ιστώμεν στίχους δ΄ και ψάλλομεν τα εξής Προσόμοια·
Ήχος πλ. δ΄. Ω του παραδόξου θαύματος!

Χαίρε, Σεραφείμ, ομόζηλε αγώνων ασκητικών και ευχής φερωνύμου σου, Σάρωφ του κοσμήτορος, επί πέτρας δεόμενος του Ζωδότου και πανοικτίρμονος Κτίστου απάσης σοφού της φύσεως, πάτερ φιλεύσπαγχνε, υπέρ πάντων, όσιε, εν λυπηροίς, ασκητά, και θλίψεσι στενόντων, Βίριτσα.

iconandlight.wordpress.com