Άγιος Δημήτριος ο Μυροβλύτης, Θα μιμηθώ εσένα τον Δεσπότη, θα θυσιάσω την ψυχή μου γι’ αυτούς, κι αν χαθούν θα χαθώ μαζί τους, διότι η πόλη επικαλείται το όνομά σου και διότι συ είσαι Θεός των μετανοούντων.

 

 

Άγιος Δημήτριος ο Μυροβλύτης (306)
Άγιος Δημήτριος εκ Μιστίου Νίγδης Καππαδοκίας ή αϊ –Ρημήτ
Μνήμη του μεγάλου και φρικώδους σεισμού το έτος 740 επί βασιλείας Λέοντος του Ισαύρου.

Εορτάζουν στις 26 Οκτωβρίου.

Στίχοι.
Δημήτριον νύττουσι λόγχαι, Χριστέ μου,
Ζηλούντα πλευράς λογχονύκτου σης πάθος.
Εικοστή μελίαι Δημήτριον έκτη ανείλον.

Έσεισας, άλλ” έσωσας αύθις γήν, Λόγε”
Της σης γαρ οργής οίκτος εστί το πλέον.

Ο άγιος Δημήτριος σώζει την Θεσσαλονίκη τό 597 μ.Χ., από λοιμό

….Πριν από λίγο χρόνο ήλθε στην πόλη αυτή «θεήλατος οργή», η παμφάγος, παντοφθόρος και παντοφόνος, επειδή ενωρίτερα δεν συμμορφώθηκαν οι Θεσσαλονικείς προς το θέλημα του Θεού, μετά από μικρότερες μάστιγες που έπληξαν τα φυτά και τα ζώα. Ούτε, όταν μετέφερε την πληγή στα θηλάζοντα μικρά παιδιά, έγιναν οι κάτοικοι καλύτεροι. Το πνευματικό οίδημα, το οίδημα των ψυχών, δεν υποχώρησε ούτε με αυτήν την τομή, γι᾽ αυτό και επέτρεψε ο Θεός να επιπέσει στην πόλη ο σκληρός και ανυπόφορος καυτήρας της λοίμωξης, ο οποίος δεν έδειξε οίκτο ούτε για τα νήπια, ούτε για τις γυναίκες, ούτε για τους νέους, ούτε κάποια φειδώ για τους άνδρες που ήσαν απαραίτητοι για την άμυνα της πόλης, που δεινοπαθούσε από τις επιθέσεις των βαρβάρων. Όλοι αναρπάζονταν ορμητικά, από τα νήπια μέχρι τους άντρες, με εξαίρεση εκείνων που βρίσκονταν σε βαθιά γεράματα. Και αυτό για να φανεί ότι την φθορά δεν την προκάλεσε κάποια φυσική δυσκρασία του αέρα, που θα έπληττε πρώτα τους ηλικιωμένους, αλλά ο Κύριος• καταστρέφονταν οι νέοι και ακμαίοι, ενώ διατηρούνταν οι γέροι που ήσαν στα πρόθυρα του τάφου και εβίωναν έτσι διπλό θάνατο με όσα συνέβαιναν. Όλες οι πύλες της πόλης ήσαν γεμάτες από τις ολοήμερες εκφορές των νεκρών. Σε όλα τα φέρετρα μετέφεραν περισσότερους από έναν νεκρούς, δύο και τρεις σε περίπτωση ανδρών και γυναικών και, αν ήσαν παιδιά, τέσσερα και πέντε. Πολλοί νεκροί έμεναν άταφοι στα σπίτια, αφού δεν υπήρχαν υγιή συγγενικά πρόσωπα για να τους μεταφέρουν. Τραύματα δεν φαίνονταν πουθενά στα σώματα• ξαφνικά ερχόταν ο θάνατος με βρύσες αίματος από το στόμα, σημάδι που έδειχνε ότι αυτός που το έπαθε θα πέθαινε. Στεναγμοί και πένθη απλωμένα παντού. Σε κάθε σπίτι οι νεκροί ήσαν περισσότεροι από τους ζωντανούς. Πολλοί έμεναν άταφοι και κάποιες φορές γίνονταν και βέβηλοι ενταφιασμοί• ανοίγονταν παλαιοί τάφοι και γέμιζαν από πτώματα σωρηδόν κρυφά την νύκτα από ανθρώπους που δεν ήθελαν να μείνουν άταφοι οι δικοί τους.
Μπροστά σ᾽ αυτόν τον κίνδυνο όλοι έφευγαν από τα σπίτια τους και κατέφευγαν στους ναούς, στους οίκους των Αγίων και οι περισσότεροι κατέφυγαν «εις τον ιαματικόν και φυλακτήριον οίκον του πανενδόξου μάρτυρος, και τοσούτοι ήσαν, τεκμαίρομαι ειπείν, ως μηδέ άλλον ένα χωρείν το άγιον τέμενος». Τέτοιος συνωστισμός υπήρχε στον ναό του Αγίου Δημητρίου, ώστε δεν χωρούσε ούτε ένας ακόμη. … Και κατά την διάρκεια της νύκτας εμφανιζόμενος ο Άγιος Δημήτριος εθεράπευε τους περισσοτέρους, και την άλλη ημέρα έφευγαν υγιείς μέσα από τον υγιόδωρο ναό του μεγαλομάρτυρος Δημητρίου.

Είναι συγκλονιστική η περιγραφή των συμπτωμάτων της λοίμωξης που συνόδευαν αυτούς που έμπαιναν στον ναό του Αγίου Δημητρίου. Άλλοι φλέγονταν από κακοήθεις πυρετούς με βουβονικά οιδήματα. Σε άλλους ανέβλυζαν από το στόμα βρύσες αιμάτων, σαν να είχαν σφαχθή αοράτως. Άλλων σάλεψε ο νούς από τον έντονο υψηλό και συνεχή πυρετό και έμοιαζαν με μανιακούς. Μερικών καίγονταν τα εσωτερικά, χωρίς οι γιατροί να μπορούν να διαγνώσουν την αιτία. Τα φάρμακα που τους έδιναν δεν απέδιδαν την υγεία, αλλά ούτε κάποια προσωρινή ανακούφιση από τους πόνους. Σε άλλους ενέσκηψε μία παράξενη και αγνοούμενη από τους ιατρούς πάθηση• είχαν σφοδρότατο πυρετό που τον άντεχαν μόνο επί οκτώ μέχρι δέκα ώρες και, όταν πέθαιναν, δεν μπορούσαν οι οικείοι ούτε να τους στολίσουν ή να τους λούσουν και να τους πλύνουν ή να τους μεταφέρουν σε άλλο τόπο, διότι τα μέλη διαλύονταν αμέσως, σαν να τα είχε κανείς συγκολλήσει με απλό κερί ή με απαλό έμπλαστρο.

Η διήγηση περιλαμβάνεται στο Γ´ κεφάλαιο του Α´ Βιβλίου των θαυμάτων του Αγίου Δημητρίου που φέρει τον τίτλο «Διήγησις Θαυμάτων». Το πρώτο αυτό βιβλίο περιλαμβάνει δεκαπέντε κεφάλαια με ισάριθμα θαύματα. Το Γ´ κεφάλαιο που μας ενδιαφέρει εδώ επιγράφεται «Περί του λοιμού» και ο συγγραφεύς δηλώνει ότι είναι αυτόπτης μάρτυς, όπως και πολλών άλλων θαυμάτων του Βιβλίου. Συγγραφεύς είναι ο αρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης Ιωάννης, ο οποίος αρχιεράτευσε στην Θεσσαλονίκη μεταξύ των ετών 610-625, τα περιγραφόμενα δε στο Βιβλίο θαύματα συνέβησαν κατά την διάρκεια της αρχιερατείας του προκατόχου του Ευσεβίου κατά τα έτη 590-610. Η λοίμωξη συνέβη το 597. (π. Θεόδωρος Ζήσης, Καθηγητής Θεολογικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ.)

Κάποιος Ιλλούστριος, αξιωματούχος που ήταν προϊστάμενος στον ναό του Αγίου, ήταν πολύ ενάρετος άνθρωπος. Αυτός, τον καιρό του πολέμου των Αβάρων επί βασιλέως Μαυρικίου, είδε (σε όραμα) δυο μεγαλόπρεπους άνδρες που ήρθαν στο ναό και ζήτησαν τον υπηρέτη να τους παρουσιάσει στον κύριο του οίκου. Καθώς εκείνος τους έμπασε στο ναό, εμφανίσθηκε από τη λάρνακά του ο Άγιος και τους ρώτησε τι επιθυμεί ο Βασιλεύς. Εκείνοι του αποκρίθηκαν ότι ο Βασιλεύς διατάζει την αγιωσύνη σου να αφήσεις την πόλη και να πας προς εκείνον, διότι η πόλη θα πέσει στους εχθρούς. Όταν άκουσε τα λόγια αυτά, ο Άγιος δάκρυσε και έγειρε το κεφάλι και έμεινε πολλή ώρα άφωνος από το βάρος της λύπης για όσα άκουσε, και ο υπηρέτης είπε στους δυο άνδρες: «Αδελφοί, αν ήξερα ότι η παρουσία σας θα δυσαρεστούσε τόσο πολύ τον κύριό μου, δεν θα σας οδηγούσα σ’ αυτόν». Και τότε μόνο ο Άγιος είπε: «Αλήθεια, αυτό θέλησε; Αυτό επιθυμεί ο Κύριος και Δεσπότης των όλων, μια τέτοια πόλη που την εξαγόρασε με το αίμα του να την αφήσει στα χέρια εκείνων που δεν τον γνωρίζουν;»

Όταν εκείνοι απάντησαν ότι αυτό ήταν το θέλημά του, ο συμπαθέστατος Μάρτυρας τους είπε να πάνε την ακόλουθη απόκριση στον Δεσπότη: «Γνωρίζω τους οικτιρμούς σου, φιλάνθρωπε Κύριε, ότι πάντα νικούν την αγανάκτησή σου, που την υποδαυλίζουν οι αμαρτίες μας. Γνωρίζω ότι συ έδωσες τη ζωή σου για τους αμαρτωλούς κι έχυσες το αίμα σου γι’ αυτούς, και ότι η καλοσύνη σου δεν εμποδίζεται από τις αμαρτίες μας. Κι επειδή έβαλες κι εμένα φύλακα αυτής της πόλης, θα μιμηθώ εσένα τον Δεσπότη: θα θυσιάσω την ψυχή μου γι’ αυτούς, κι αν χαθούν θα χαθώ μαζί τους, διότι η πόλη επικαλείται το όνομά σου και οι άνθρωποί της δεν απομακρύνθηκαν από σένα, αν και αμάρτησαν, και διότι συ είσαι Θεός των μετανοούντων». Και τότε οι άνδρες είπαν: «Αυτά να πούμε στον Βασιλέα που μας έστειλε;», κι εκείνος απάντησε «Αυτά να πείτε», και μόλις τα είπε ξαναγύρισε στο κοιμητήριό του και έκλεισε το ιερό κιβώτιο μπροστά στους αγγελιοφόρους, που αναχώρησαν.

Όταν είδε και άκουσε αυτά ο ιερός Ιλλούστριος, βγήκε αμέσως και έτρεξε να ενθαρρύνει όσους είχαν μείνει στην πόλη, που ήσαν κατατρομαγμένοι από την προηγηθείσα λοιμώδη νόσο και την έφοδο των εχθρών και βρίσκονταν σε αμηχανία και αδράνεια, και τους έπεισε ότι ο Άγιος είναι μαζί τους και ότι θα σωθούν με τη δική του πρεσβεία. Και αυτό απέδειξε στη συνέχεια η εξέλιξη των γεγονότων.
[Από την αφήγηση του Συμεών του Μεταφραστού για τον Άγ. Δημήτριο, όπως παρατίθεται στο Μηναίο του Οκτωβρίου, σε ελεύθερη διασκευή]Απ’ τα βάθη της Μικράς Ασίας στον Άγιο Δημήτριο Ξηροκρήνης (Κουρού Τσεσμέ)

Πάμε για τη λειτουργία στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό του Αγίου Δημητρίου Ξηροκρήνης (Κουρού Τσεσμέ) προς την πλευρά του Βοσπόρου… Η Θεία Λειτουργία τελείωσε. Βλέπω όμως ότι ο πολύς κόσμος εξαφανίζεται δεξιά σε μια στενή σκάλα. Που πάνε; ρώτησα. Στο αγίασμα, μου απαντούν. Μπαίνουν σε μια σπηλιά. Ακολουθώ. Υγρασία παντού. Το αγίασμα τρέχει κάτω απ’ τα πόδια μας. Αναβλύζει από τον βράχο. Ύδωρ εκ πέτρας.
Στο παρεκκλήσι βλέπω δυο ζευγάρια δεκανίκια κι άλλα τάματα. Αρχίζω τις ερωτήσεις: Είδα κάτι πατερίτσες επάνω, ποιος τις άφησε; Οι «λεγάμενοι» (εννοεί τους Τούρκους) μου απήντησε. Εδώ, πάτερ μου, γίνονται πολλά θαύματα.
Έρχονται «λεγάμενοι» απ’ όλα τα μέρη της Τουρκίας, λούζονται με το αγίασμα, πίνουν και θεραπεύονται. Έρχονται πολλοί. Όταν γίνεται η Μεγάλη Είσοδος στρώνονται στο δάπεδο του ναού τόσοι πολλοί πού δυσκολευόμαστε να περάσουμε. Μας ζητούν να τους κοινωνήσουμε. Αυτό δεν είναι για σας, τους λέμε. Τους δίδουμε όμως λίγο ψωμάκι κομμένο σαν αντίδωρο προς παρηγορίαν τους. Ανεβαίνουν στο αγίασμα, λούζονται, πίνουν, ζητούν να προσκυνήσουν Σταυρό.
Τα δεκανίκια που είδες τα άφησαν πέρυσι. Μάλιστα ένας ήρθεν απ’ το Ερζερούμ. Είδε όραμα τον Άγιο Δημήτριο. Θα πάς, του λέγει, στο τάδε μέρος και θα λουσθείς τρεις φορές στο αγίασμα μου και θα θεραπευθείς. Ξεκίνησε απ’ τα βάθη της Μικράς Ασίας, ήλθε, έπραξεν όπως του παρήγγειλεν ο Άγιος και έγινε καλά.
Ήλθε με πατερίτσες και έφυγε πηδώντας. Άφησε στον Άγιο τα δεκανίκια του. Είναι αθώες ψυχές πάτερ μου, και τις ακούει ο Θεός. 
Μόνον ο φιλάνθρωπος Θεός γνωρίζει. «Τις γαρ έγνω νουν Κυρίου, ή τις σύμβουλος αυτόν εγένετο;» (προς Ρωμαίους ΙΑ’, 34).
Από το βιβλίο: «Θέλω να πιω όλο το Βόσπορο»,του Αρχιμ. Δοσιθέου Κανέλλου, Εκδ. Ι.Μ. Παναγίας Τατάρνης Ευρυτανίας

***

Άγιος Δημήτριος εκ Μιστίου Νίγδης Καππαδοκίας ή αϊ –Ρημήτ

Ο Άγιος Δημήτριος ήταν από το Μιστί της Νίγδης της Καππαδοκίας όπου έζησε βίο οσιακό. Έγινε κατοικητήριο του Αγίου Πνεύματος. Τα χαριτόβρυτα λείψανά του βρέθηκαν με θαυματουργικό τρόπο κατά τα έτη 1860 με 1870 όταν μια αγράμματη αλλά θεοσεβής γυναίκα η Ελευθερία Ελεκίδου από το Μιστί είδε ένα όνειρο. Οδηγεί τον σύζυγό της κι όλους του κατοίκους του Μιστίου σε μια κατακόμβη ανάμεσα στα χωριά Μιστί και Λιμνά, όπου τα βρήκαν αναβλύζοντα μυρίπνοον ευωδία και δίνοντας έκτοτε πλούσιες ευλογίες και πολλές ιάσεις σε όσους τον επικαλούνται. Κατά την Μικρασιατική καταστροφή οι Καππαδόκες μετέφεραν τα άγια λείψανα και την εικόνα του αγίου Δημητρίου στο χωριό Ιάνα της Αλεξανδρούπολης όπου εγκαταστάθηκαν. Στην εικόνα εμφανίζεται ένας Άγιος με λαϊκή καππαδοκική ενδυμασία, μάλλον ποιμένας ή γεωργός, ο οποίος κρατάει σταυρό. Άλλα αγιογραφικά στοιχεία για τον Άγιο δεν υπάρχουν. Τα λείψανα του Αγίου μέχρι πρόσφατα, φυλάσσονταν στην Καππαδοκική Εστία της Αλεξανδρουπόλεως, στην εκκλησία του Αγίου Δημητρίου Ιάνας και από τον Ιανουάριο του 2012 τα αποθησαύρισαν στον Ι.Ναό της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Αλεξανδρουπόλεως. Επίσης τμήμα από τα άγια λείψανά του, υπάρχουν στον Ιερό Ναό Αγίου Βασιλείου και Αγίου Παντελεήμωνος Ν. Αγιονερίου Κιλκίς.

***

Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης
Στη Μικράν Ασίαν έχουμε πολλά άγια λείψανα. Κάθε σπιθαμή και βρίσκεις άγια λείψανα

‘’Παιδί μου, Χρήστο, μου λέει, ο Θεός μας λυπήθηκε το 1920 και ήθελε να μας την δώση. Το θωρηκτό «ΑΒΕΡΩΦ» και το θωρηκτό «ΚΙΛΚΙΣ», είχαν ελλιμενισθή στον Κεράτιο κόλπο της Κωνσταντινούπολης, αλλά εμείς, τότε, είχαμε μία μεγάλη αμαρτία. Είμασταν βλάσφημοι. Υβρίζαμε τα θεία και, δυστυχώς, ξέρω ότι θα σε στενοχωρήσω, αλλά πρέπει να σου το ειπώ. Πιο πολύ ήσαν βλάσφημοι οι Ελληνες Αξιωματικοί. Σήμερα, έχουμε άλλο αμάρτημα, μεγαλύτερο του προηγουμένου. Οι Ελληνίδες μάνες, σκοτώνουν τα παιδιά τους, πριν ακόμη τα γεννήσουν. Αν αυτό το αμάρτημα μηδενισθή, τότε ο Θεός θα μας λυπηθή και θα μας δώση την Πόλη. Η Τουρκία έχει τα κόλλυβα στο ζωνάρι της και θα διαλυθή. Εγώ, είμαι γέρος, δεν θα προλάβω να τα ιδώ και θα αποθάνω. Εσύ είσαι νέος και θα το ιδής’’. ‘’Γέροντα, όλα αυτά είναι καλά που μου τα λέτε, αλλά πότε;’’ ‘’Το ‘πότε’ το ξέρει μόνο ο Θεός.

Με προειδοποιούσε και μου έλεγε, θα ‘ρθούνε δύσκολα χρόνια και πρέπει να προετοιμαζόμαστε και καλύτερη προετοιμασία θεωρούσε την πνευματική ζωή. Θα παρασυρθούν πολλοί. Μόνο αυτοί που είναι καλά δεμένοι με την Εκκλησία και τα Μυστήρια, μόνο αυτοί θ’ αντέξουν. Να κοινωνάς, να προσεύχεσαι, να ζεις πνευματικά. Αυτό το θεωρούσε το πάνω απ’ όλα.

Θα γίνη ένας μεγάλος πόλεμος! Πολύ μεγάλος! Θα χυθή πολύ αίμα. Θα πάρουμε και την Πόλη! Θα χυθή, όμως, πολύ αίμα! Όπως λέει και η προφητεία του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού, τριών χρονών Δαμάλι θα πλέη στο αίμα. Αυτός ο πόλεμος, θα είναι πολύ μεγάλος. Θα είναι γενικός πόλεμος. Τέτοιος πόλεμος, δεν έχει ξαναγίνει.

Μας είπε πως θα γίνουν πολύ σύντομα˙ «Εσείς θα τα ζήσετε» είπε. Και συνέχισε: «όταν η Τουρκία νομίσει πως απέκτησε δύναμη στην περιοχή τότε “θα ξυστεί στην γκλίτσα του τσοπάνη”. Τότε θα γίνει κάτι και με μια ευκαιρία που θα δοθεί θα μας πάρουν ξαφνικά και γρήγορα δύο νησιά. Τότε οι Ρώσοι θα βρουν αφορμή τάχα να βοηθήσουν αν και θα κινηθούν για το δικό τους συμφέρον, στην πραγματικότητα. Ωστόσο θα χτυπήσουν πράγματι την Τουρκιά ˙ θα εμπλακούν μάλιστα επτά δυτικά κράτη και θα χυθεί πολύ αίμα. Στα ανοιχτά της Μυτιλήνης θα μαζευτεί τεράστιος στόλος. Η Ελλάδα, όμως δεν θα συμμετάσχει σ’ αυτόν τον πόλεμο. Κι έτσι θα πάρουμε την Πόλη.» (Γρηγοριάδης Αναστάσιος, Υπάλληλος ΔΕΗ, Μαυροδένδρι, Κοζάνη )

Όταν τον ρώτησα, πολλές φορές, αν, σε ενδεχόμενο πόλεμο μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας, θα πάθουμε μεγάλη ζημιά, μου έλεγε: «Εμείς, έχουμε τον Τριαδικό Θεό• δε φοβόμαστε τίποτα». Έλεγε, όμως, χαρακτηριστικά, ότι, όπως όταν κάτση ένα κουνούπι να σε τσιμπήση, αν θες να το σκοτώσης, τ’ αφήνεις να ρουφήξη λίγο αίμα, να πάρη την πρώτη ρουφηξιά, να γλυκαθεί, οπότε μετά το σκοτώνης πολύ εύκολα, γιατί έχει ναρκωθεί, έτσι θα την πάθουν οι Τούρκοι…

Η Τουρκία θα διαμελισθεί σε 3-4 κομμάτια.
Ήδη έχει αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση. Εμείς θα πάρουμε τα δικά μας εδάφη, οι Αρμένιοι τα δικά τους και οι Κούρδοι τα δικά τους. Το κουρδικό θέμα έχει ήδη δρομολογηθεί. Αυτά θα γίνουν, όχι τώρα, αλλά σύντομα, όταν θα πάψει αυτή η γενιά που κυβερνάει την Τουρκία και θα αναλάβει νέα γενιά πολιτικών.
Τότε θα γίνει ο διαμελισμός της Τουρκίας. Πολύ σύντομα, οι προσευχές που γίνονται κάτω από την επιφάνεια της γης, θα γίνονται επάνω στην γη και τα κεράκια που ανάβονται κάτω, θα ανάβονται επάνω. (Ο Γέροντας αναφερόταν στους Έλληνες κρυπτοχριστιανούς της Τουρκίας). Θα τα δεις, παιδί μου. Πίστη και ελπίδα στο Θεό να υπάρχει και θα χαρούν πολλοί. Όλα αυτά θα γίνουν μέσα στα χρόνια αυτά. Έφτασε ο καιρός.. Ελπίδα στον Θεό και πίστη»

Στη Μικράν Ασίαν έχουμε πολλά άγια λείψανα. Κάθε σπιθαμή και βρίσκεις άγια λείψανα. Θα πάρουμε την Αγία Σοφία και θ’ ανοίξει η Πύλη. Αυτή την Πύλη, δεν την ξέρει κανένας

Θα λειτουργήσουν οι πνευματικοί νόμοι. Οι Τούρκοι έχουν να πληρώσουν πολλά, από αυτά που έχουν κάνει. Αυτό το Έθνος θα καταστραφεί, διότι δεν προήλθε με την ευλογία του Θεού. Τα κόλλυβα τους τα έχουν στο ζωνάρι τους (δηλαδή πλησίασε το τέλος τους). Ο Άγιος Αρσένιος έλεγε πριν την Ανταλλαγή: ¨Την πατρίδα μας θα την χάσουμε, αλλά πάλι θα την βρούμ娻 .

Μας έφερε ο γέροντας ένα τετράδιο που είχε γραμμένες κάτι προφητείες του Αγίου Αρσενίου του Χατζηεφεντή. Εκεί μέσα ο Άγιος προφήτευε τα γεγονότα του 1923 και έλεγε ότι θα ξαναγυρίσουν εκεί στην πατρίδα πάλι οι Έλληνες.
Ο Γέροντας είπε ότι εκτός που θα κάνουν κράτος οι Κούρδοι και οι Αρμένιοι, θα πέσει και χολέρα στην Τουρκία και θα αποδεκατισθούν από την αρρώστια οι Τούρκοι. (βιβλίο, Ο Πατήρ Παΐσιος μου είπε )

…Έγγραφε πολλά αλλά αναφέρουμε αυτά που μας έκαναν εντύπωση καθότι δεν μας επέτρεψε να έχουμε κάποιο αντίγραφο.

« στις αρχές της νέας χιλιετίας θα κάνουν πρόβα για να σας βουλώσουν με τον δυσώνυμο αριθμό»

« θα τους προλάβει μεγάλος πόλεμος που θα ανάψει στην περιοχή της Βαβυλώνας και ο απόηχος του θα φτάσει στην νέα Βαβυλώνα»

« η Ρωσία θα σαρώσει μέχρι το Σουέζ αλλά μετά θα γυρίσει πίσω»

« Μέχρι τότε μην συγκοινωνείτε με τα έργα του σκότους για να σωθείτε από το παγκόσμιο κακό».

Εμείς να λέμε αυτό που είπε ο Νέστωρ: «Θεέ Δημητρίου, βοήθει μοι!» Π. Β. Πάσχος
https://iconandlight.wordpress.com/2016/10/25/%CE%B5%CE%BC%CE%B5%CE%AF%CF%82-%CE%BD%CE%B1-%CE%BB%CE%AD%CE%BC%CE%B5-%CE%B1%CF%85%CF%84%CF%8C-%CF%80%CE%BF%CF%85-%CE%B5%CE%AF%CF%80%CE%B5-%CE%BF-%CE%BD%CE%AD%CF%83%CF%84%CF%89%CF%81-%CE%B8/

Η συνάντηση του Αγίου Δημητρίου και του αγίου Αχιλλίου στα Θεσσαλικά Τέμπη
https://iconandlight.wordpress.com/2014/10/25/%CE%BF-%CE%AC%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CE%B4%CE%B7%CE%BC%CE%AE%CF%84%CF%81%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CE%BF-%CE%BC%CF%85%CF%81%CE%BF%CE%B2%CE%BB%CF%8D%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%BF-%CE%AC%CE%B3/

Ο Άγιος Δημήτριος αγάπησε με όλη την καρδιά του, με όλη την ύπαρξή του το Μύρο της Ζωής, τον Χριστό, κι έγινε μυροβλήτης. Γι’ αυτό να μην φοβούμαστε τους σύγχρονους Λυαίους και Γολιάθ, όποιοι κι αν είναι. Εμείς να λέμε αυτό πού είπε ο Νέστωρ: «Θεέ Δημητρίου, βοήθει μοι!» π. Γεράσιμος Φωκάς της Κεφαλληνίας – Παντελής Β. Πάσχος
https://iconandlight.wordpress.com/2020/10/25/%ce%bd%ce%b1-%ce%bc%ce%b7%ce%bd-%cf%86%ce%bf%ce%b2%ce%bf%cf%8d%ce%bc%ce%b1%cf%83%cf%84%ce%b5-%cf%84%ce%bf%cf%85%cf%82-%cf%83%cf%8d%ce%b3%cf%87%cf%81%ce%bf%ce%bd%ce%bf%cf%85%cf%82-%ce%bb%cf%85%ce%b1/

Απολυτίκιον Αγίου Δημητρίου του Μυροβλήτου. Ήχος γ’.

Μέγαν εύρατο εv τοις κιvδύvοις, σε υπέρμαχοv, η οικουμένη, Αθλοφόρε τα έθνη τροπούμενον. Ως ούν Λυαίου καθείλες την έπαρσιν, εν τω σταδίω θαρρύvας τον Νέστορα, ούτως Άγιε, Μεγαλομάρτυς Δημήτριε, Χριστόν τον Θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος.

Απολυτίκιον Οσίου Δημητρίου εκ Μιστίου Καππαδοκίας. Ήχος δ΄. Ταχύ προκατάλαβε.

Χριστώ ηκολούθησας καταλιπών τα της γης, και βίον ισάγγελον επαληθεύσω σαφώς, ως άσαρκος Όσιε· συ γαρ εν τω Μιστίω, προσχωρών θείω πόθω, σμίλλη πικρά την πάλαι, πικράν γεύσιν απώσω· διό Δημήτριε Καππαδόκη, αξίως δεδόξασαι.

Απολυτίκιον του Σεισμού, Ήχος πλ. δ’.

Ο επιβλέπων επί την γην, και ποιών αυτήν τρέμειν, ρύσαι ημάς της φοβεράς του σεισμού απειλής, Χριστέ ο Θεός ημών, και κατάπεμψον ημίν, πλούσια τα ελέη σου, πρεσβείαις της Θεοτόκου, μόνε Φιλάνθρωπε.

Απολυτίκιον πάντων των εν Καππαδοκία Αγίων (Α΄ Κυριακή του μηνός Νοεμβρίου ) Ήχος δ΄. Ταχύ προκατάλαβε.

Χορέ θεοσύλλεκτε παρεμβολή ιερά, πανεύφημοι Μάρτυρες και των Οσίων πληθύς, ημάς διασώζοιτε, κλέη Καππαδοκίας, τους υμάς ευφημούντας, ρύσασθε πολυπλόκων, συμφορών και κινδύνων, πρεσβείαις υμών αόκνοις, προς τον Παντάνακτα.

Ωδή θ’ Φωτίζου, φωτίζου

Δημήτριε Μάρτυς, σύν Γεωργίω τώ κλεινώ, αγαθοί γάρ οι δύο, μηδαμώς ελλίπητε, τόνδε τον χώρον φρουρούντες αεί, και πειρασμών, όλας μυριάδας, μετακινούντες αμφότεροι.

Στιχηρά του Αγίου Μεγαλομάρτυρος
Ήχος πλ.α’ Χαίροις ασκητικών

Δεύρο Μάρτυς Χριστού προς ημάς, σου δεομένους, συμπαθούς επισκέψεως· και ρύσαι κεκακωμένους, τυραννικαίς απειλαίς, και δεινή μανία της αιρέσεως· υφ’ ης ως αιχμάλωτοι, και γυμνοί διωκόμεθα, τόπον εκ τόπου, συνεχώς διαμείβοντες, και πλανώμενοι, εν σπηλαίοις και όρεσιν. Οίκτειρον ούν πανεύφημε, και δος ημίν άνεσιν, παύσον την ζάλην και σβέσον, την καθ’ ημών αγανάκτησιν, Θεόν ικετεύων, τον παρέχοντα τω κόσμω το μέγα έλεος.

Τείχος ωχυρωμένον ημίν, τας ελεπόλεις των εχθρών μη πτοούμενον, εδόθης τας των βαρβάρων, επιδρομάς καταργών, και πασών των νόσων τα συμπτώματα· κρηπίς ακατάβλητος, και θεμέλιος άρρηκτος, και πολιούχος, οικιστής και υπέρμαχος, εχρημάτισας, τη ση πόλει Δημήτριε· ην και νυν παμμακάριστε, δεινώς κινδυνεύουσαν, και τρυχομένην αθλίως, ταίς σαίς πρεσβείαις διάσωσον, Χριστόν ικετεύων, τον παρέχοντα τω κόσμω το μέγα έλεος.

(«Έλα, μάρτυρα του Χριστού, σε μας, που έχουμε μεγάλη ανάγκη από τη συμπονετικιά σου την επίσκεψη και γλύτωσέ μας από τις τυραννικές φοβέρες κι απὸ τη δεινή μανία της αιρέσεως• που μας κατατρέχει σα νάμαστε σκλάβοι και περπατούμε γυμνοί δώθε και κείθε κι αλλάζουμε ολοένα τόπο με τόπο και πλανιόμαστε σαν τ αγρίμια στα βουνά και στα σπήλαια. Λυπήσου μας, πανεύφημε, και δώσε μας ανάπαψη, πάψε τη ζάλη και σβήσε την αγανάχτηση που σηκώθηκε καταπάνω μας, παρακαλώντας το Θεό, που δίνει στον κόσμο το μέγα έλεος».)

iconandlight.wordpress.com