Ο Χριστός πήρε τον Σταυρό Του και την ευλογία Του και απομακρύνθηκε από την Ευρώπην. Πώς λοιπόν να μην αρχίσουν πόλεμοι ανάμεσα στους ανθρώπους; Πώς να μην επικρατήσει η τρέλα και η λύσσα; Ποιος όμως μπορεί να διώξει αυτό το πνεύμα του κακού από την Ευρώπη; Ο μοναδικός εξορκιστής δαιμόνων. Ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, ο Σωτήρας του κόσμου. Άγιε Ιάκωβε Αδελφόθεε προσεύχου υπέρ της σωτηρίας του κόσμου… Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς.

 

 

Συναξάριον
Τῇ ΚΓ´(23ῃ) τοῦ μηνὸς Ὀκτωβρίου, μνήμη τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου Ἀποστόλου Ἰακώβου τοῦ ἀδελφοθέου, πρώτου Ἐπισκόπου Ἱεροσολύμων, τοῦ Μυστιπόλου καὶ Μάρτυρος.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ Ὁσίου καὶ Θεοφόρου Πατρὸς ἡμῶν Ἰγνατίου, Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως, τοῦ Ραγκαβέ. (799 -878)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ Ὁσίου καὶ Θεοφόρου Πατρὸς ἡμῶν Μακαρίου τοῦ Ῥωμαίου.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ὁ Ὅσιος Πατὴρ ἡμῶν Νικηφόρος, ὁ ἱδρυτὴς τῆς ἐν Χαρσιανῷ Μονῆς ἐν εἰρήνῃ τελειοῦται .
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, οἱ ἅγιοι δύο παῖδες εἰς πῦρ κατὰ γῆς στρωθέν, τρέχειν ἀναγκασθέντες, τελειοῦνται.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρὸς ἡμῶν Πετρωνίου, μαθητοῦ καὶ διαδόχου τοῦ μεγάλου Παχωμίου, ἐν εἰρήνῃ τελειωθέντος.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ἀνάμνησις τῆς εὑρέσεως καὶ ἀνακομιδῆς τῶν τιμίων λειψάνων τῆς ἁγίας ὁσιομάρτυρος Ἀνυσίας τῆς ἐν Θεσσαλονίκῃ.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ἀνάμνησις τῆς ἀνακομιδῆς (†1544) τῶν τιμίων λειψάνων τοῦ ὁσίου Ἰακώβου ἐν Βοροβίτσι Νόβγκοροντ τῆς Ῥωσίας. (†1540)

Κυριακή ΣΤ’ Λουκά
Η θεραπεία του δαιμονιζομένου των Γαδαρηνών Λουκ. η’ 26-39

Στίχ. Κληθεὶς ἀδελφὸς τοῦ κατακρίτου ξύλῳ,
Θνῄσκεις δι᾿ αὐτόν, παμμάκαρ, κρουσθεὶς ξύλῳ.
Ἐσθλὸν Ἀδελφόθεον τριτάτῃ ξύλῳ εἰκάδι πλῆξαν.

«Τέκνον μου, να διαβάζεις την επιστολή του Αγίου Ιακώβου να στηρίζεσαι, να παίρνεις Χάρη…» Άγιος γέροντας Ιάκωβος Τσαλίκης (†21 Νοεμβρίου 1991)

Ύμνος δοξολογίας
στον Άγιο Απόστολο Ιάκωβο, τον Αδελφόθεο
Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

 

Ο Ιάκωβος ο Αδελφόθεος, ο πάγκαλλος δίκαιος,
ερμήνευε τη διδασκαλία του Χριστού με τη ζωή του,
και όταν τον βασάνιζαν, εκείνος γονάτισε ταπεινά,
και προσευχήθηκε στον Θεό για τους εχθρούς του.
Σε ένα τόπο δύσκολο πολύ, σε δύσκολους χρόνους,
Έφερε υπομονετικά τον επισκοπικό ζυγό.
Ποίμανε την Εκκλησία ως καλός ποιμένας,
και δόξαζε τον Κύριο με λόγο και έργο.
Δίδασκε τους ανθρώπους να αγαπούν τον Ιησού,
και δίδασκε τους πιστούς να προσεύχονται στον Θεό.

“Κενόδοξε άνθρωπε, τι είναι μόνο η πίστη;
Η πίστη χωρίς έργα είναι σαν το κούφιο άχυρο.
Όποιος έχει αυτιά, ας ακούσει τη διδασκαλία:
Η πίστη χωρίς έργα είναι σώμα χωρίς πνεύμα.

Από πού έρχονται οι πόλεμοι, απεχθείς για όλους;
Από τα ακάθαρτα πάθη του σώματος.
Οι άνθρωποι πάντα πολεμούν και δεν έχουν ειρήνη,
γιατί οι καρδιές τους επιθυμούν το κακό και μετά χύνουν το αίμα τους.
Όποιος απομακρύνει έναν αμαρτωλό από την πλάνη
θα λάβει ως δώρο από τον Κυρίο, την ανταμοιβή της αιωνίου ζωής.
Οι Εβραίοι θανάτωσαν τον δίκαιο Ιάκωβο-
αλλά μάλλον τους εαυτούς τους δολοφόνησαν και εκείνον δόξασαν!

Ω εξαίσιε Ιάκωβε, άγιε απόστολε,
Βοηθήσε τους πιστούς που προσεύχονται σε σένα.
Ο Πρόλογος από την Οχρίδα: Βίοι Αγίων του Αγίου Νικολάι Βελιμίροβιτς

***

Τέλειος σε όλες τις αρετές της πράξεως και της θεωρίας, ο Ιάκωβος ενδεδυμένος ύφασμα λινό, εισερχόταν κάθε μέρα μόνος στον Ναό για να τελέσει τα άγια Μυστήρια, και επί ώρες στεκόταν γονυπετής πρεσβεύοντας υπέρ του λαού και της σωτηρίας του κόσμου, σε βαθμό που τα γόνατά του έγιναν σκληρά σαν της καμήλας.

«Είμαι ο Ιάκωβος, μ΄ έστειλε ο παπα-Νικόλας!»

εύχεσθε υπέρ αλλήλων, όπως ιαθήτε· πολύ ισχύει δέησις δικαίου ενεργουμένη. (Ιακ. 5,16 )

 

Πριν από σαράντα και παραπάνω χρόνια κάλεσε τον Άγιο Νικόλαο τον Πλανά μια οικογένεια εδώ στην Αθήνα, να πάει να της κάνει Ευχέλαιο. Ένα δωμάτιο του σπιτιού της το είχε νοικιάσει κάποιος που ήταν άρρωστος σε προχωρημένο επίφοβο βαθμό. Όταν τελείωσε το Ευχέλαιο, του είπε η οικοδέσποινα να περάσει και στον ασθενή να τον μυρώσει. Αφού τον μύρωσε σταυροειδώς με το λάδι του Ευχελαίου, κάθισε κοντά, και τον ρώτησε πώς τον λένε κλπ. Του λέει ο ασθενής ότι τον λένε Ιάκωβο.
–«Ααα! Μπράβο, παιδί μου! Έχεις και τ΄ όνομα του Αδελφοθέου Ιακώβου, αδελφού του Κυριού!».
Αυτός, όμως, με αρκετή απιστία και με σχετική ειρωνεία, του είπε: «Μπααα! Είχε κι άλλα αδέλφια ο Χριστός;»
Κάθισε ο Παππούς και του ανέπτυξε το ζήτημα και του εξιστόρησε ότι ο Ιωσήφ ο Μνήστωρ, πριν ακόμη μνηστευθεί την Κύρια Θεοτόκο, είχε από νόμιμο γάμο πέντε παιδιά, γι αυτό και ο γιος του, ο Ιάκωβος, ονομάσθηκε «Αδελφόθεος».
Του ανθρώπου αυτού, του ήρθε κατάνυξη από την αφήγηση του Αγίου Πατέρα μας Νικολάου και είπε: «Αχ, πάτερ μου! Παρακάλεσε τον Άγιο Ιάκωβο να γίνω καλά κι εγώ θα τον γιορτάζω κάθε χρόνο, όσο πιο επίσημα μπορώ!»
Διηγείται τα περαιτέρω ο ίδιος ο Άγιος Νικόλαος ο Πλανάς: «Όταν πήγα στο σπίτι μου, έκαμα το καθήκον μου ως ιερεύς…»
Ζήτημα δηλαδή είναι αν θα κοιμήθηκε εκείνο το βράδυ ο Άγιος Πατέρας Νικόλαος. Για΄τι, το ίδιο εκείνο βράδυ, βλέπει στον ύπνο του, ο ασθενής, έναν μεγαλοπρεπή Αρχιερέα να κρατά στα χέρια του ένα κουτάκι με αλοιφή και να του λέει: «Γύρισε μπρούμυτα να σταυρώσω τις πλάτες σου!».
Γύρισε κι ο ασθενής και μ΄ αυτή την αλοιφή του σταύρωσε τις πλάτες. Τον ρωτά, μετά ο άρρωστος: «Ποιος είσαι συ;» Και του απαντά: «Είμαι ο Ιάκωβος, μ΄ έστειλε ο παπα-Νικόλας!».
Με το όραμα αυτό έγινε ο άνθρωπος σωματικά καλά, αλλά αναγεννήθηκε και ψυχικά και, από την πλησμονή της χαρά του, παντρεύτηκε και την κόρη της οικογένειας όπου έμενε.
Έκτοτε, ο άνθρωπος αυτός, γιόρταζε τον Άγιο Ιάκωβο τον Αδελφόθεο επισημότατα, με αρτοκλασία και γλυκά. Μέχρι και μπάντα μουσικής έφερε για να παίξει εορταστικό εμβατήριο προς τιμήν του Αγίου Ιακώβου του Αδελφοθέου.

 

Αγίου Νικολάου Επισκόπου Αχρίδος

«Ο Χριστός απομακρύνθηκε από την Ευρώπη, όπως κάποτε απομακρύνθηκε από τη χώρα των Γαδαρηνών, επειδή το ζήτησαν οι Γαδαρηνοί. Όμως μόλις απομακρύνθηκε, ήρθε ο πόλεμος, η φτώχεια, η φρίκη, η καταστροφή. Ξανά γύρισε στην Ευρώπη, ο προχριστιανικός βαρβαρισμός των Αβάρων, των Ούνων, των Λογγοβάρδων, αλλά σε μέγιστη φρίκη. Τον Σταυρό Του και την ευλογία Του πήρε ο Χριστός και απομακρύνθηκε. Έμεινε το σκοτάδι και η βρωμιά. Εσείς τώρα αποφασίστε με ποιόν θα πάτε. Με τη σκοτεινή και βρώμικη Ευρώπη, ή με τον Χριστό; Αμήν.»
«Μέσα Από Το Παράθυρο Της Φυλακής, Μηνύματα Στο Λαό», Εκδόσεις «Ορθόδοξος Κυψέλη»

“Ο Χριστός επήρε τον Σταυρόν Του και την ευλογίαν Του και απεμακρύνθη από την Ευρώπην. Έμεινε ζόφος και δυσωδία. Και σεις τώρα αποφασίστε με ποίον θα υπάγετε, ποίον θα ακολουθήσετε: την σκοτεινήν και δυσώδη Ευρώπην ή τον Χριστόν;”. (αγ. Ιουστίνου Πόποβιτς, “Ορθόδοξος Εκκλησία και Οικουμενισμός”, εκδ. “Ορθόδοξος Κυψέλη”, σελ. 252).

***

Η Ευρώπη είναι ο θάνατος και ο Χριστός η ζωή
Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

Πού το σκοτάδι είναι πιο βαθύ; Εκεί που λάμπει το πιο μεγάλο φως, και ύστερα σβήνει. Σε μία πλατεία, που φωτίζεται με εκατοντάδες χιλιάδες λάμπες, τη στιγμή που σβήνουν όλες οι λάμπες, τότε το σκοτάδι είναι πιο βαθύ. Πότε το σκοτάδι είναι βαθύ; Τη νύχτα λίγο πριν ξημερώσει. Αδελφοί μου, στην εποχή μας αντικρίσαμε μία πλατεία που φωτιζόταν με εκατοντάδες χιλιάδες λάμπες, τόσο φωτεινή που συναγωνιζόταν το φως του ήλιου. Όταν όμως οι λάμπες έσβησαν, αντικρίσαμε μία πλατεία χωρίς φως, τόσο σκοτεινή σαν τη φωλιά του τυφλοπόντικα κάτω από τη γη. Αυτή η πλατεία στο χάρτη του κόσμου έχει το όνομα Ευρώπη. Ποια είναι η Ευρώπη; Ευρώπη είναι η απληστία και η ευφυΐα. Και τα δύο είναι ανθρώπινα χαρακτηριστικά. Και η απληστία και η εξυπνάδα. Και τα δύο είναι προσωποποιημένα στα πρόσωπα του πάπα και του Λούθηρου.

Ποια λοιπόν είναι η Ευρώπη; Ευρώπη είναι ο πάπας και ο Λούθηρος, η κορεσμένη δηλαδή ανθρώπινη απληστία και ο ικανοποιημένος μέχρι έσχατου βαθμού ανθρώπινος νους. Ο πάπας είναι το συνώνυμο της ανθρώπινης απληστίας για εξουσία. Ο Λούθηρος είναι το συνώνυμο της ανθρώπινης θέλησης να ερμηνεύσει, εξηγήσει τα πάντα με τη λογική. Ο πάπας παρουσιάζεται σαν κυβερνήτης αυτού του κόσμου και ο Λούθηρος παρουσιάζεται σαν ο επιστήμονας αυτού του κόσμου. Αυτοί οι δύο είναι η Ευρώπη με δύο λόγια, και σύμφωνα με την ιστορία έως τώρα.

Ο ένας έριξε την ανθρωπότητα στη φωτιά και ο άλλος στο νερό. Και οι δύο μαζί σημαίνουν απομάκρυνση του ανθρώπου από το Θεό. Σημαίνουν άρνηση της πίστης και άρνηση της Εκκλησίας του Χριστού.

Δια μέσου αυτών των δύο επιδρά αρνητικά εδώ και αιώνες το πνεύμα του κακού στο σώμα της Ευρώπης.

 

Ποιος όμως μπορεί να διώξει αυτό το πνεύμα του κακού από την Ευρώπη; Κανείς, εκτός από Εκείνον, το όνομα του οποίου γράφεται με κεφαλαίο γράμμα. Αυτός που στην ιστορία του ανθρώπου υπήρξε ο μοναδικός εξορκιστής δαιμόνων. Υποψιάζεστε ποιον εννοώ; Εννοώ τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό, τον Μεσσία και Σωτήρα του κόσμου, τον Υιό της Παρθένου, τον Σταυρωθέντα από τους ανθρώπους και Αναστηθέντα από τον Θεό, τον Δοξασμένο από τους αγγέλους, Αυτόν που οι πρόγονοί μας πίστεψαν και προσκύνησαν.

Μέχρι τότε που η Ευρώπη προσκυνούσε τον Χριστό ως τον Ήλιο της Δικαιοσύνης, και μέχρι την στιγμή που η Ευρώπη σεβόταν τους δικούς Του αποστόλους, μάρτυρες, αγίους, και αμέτρητους χριστιανούς, ομοίαζε με πλατεία φωτισμένη με εκατοντάδες χιλιάδες φώτα.

Όταν όμως η ανθρώπινη απληστία και ευφυΐα κυρίεψαν την Ευρώπη, τότε εκείνη απομακρύνθηκε από τον Χριστό. Τότε τα φώτα της πλατείας έσβησαν μπροστά στα μάτια όλων των ανθρώπων και έπεσε βαθύ σκοτάδι. Επικράτησε το σκοτάδι που επικρατεί στην φωλιά του τυφλοπόντικα… Εξαιτίας της απληστίας κάθε λαός και κάθε άνθρωπος, μιμούμενος τον πάπα, άρχισε να αναζητά την εξουσία, την απόλαυση, την δόξα. Εξαιτίας της ανθρώπινης ευφυΐας κάθε λαός και κάθε άνθρωπος θεώρησε πως αυτός είναι πιο έξυπνος από τους άλλους και πως έχει πετύχει πολύ περισσότερα από τους υπόλοιπους λαούς.

Πώς λοιπόν να μην αρχίσουν πόλεμοι ανάμεσα στους ανθρώπους; Πώς να μην επικρατήσει η τρέλα και η λύσσα; Πώς να μην υπάρξουν αρρώστιες, ξηρασίες, να μην ξεσπάσουν πλημμύρες;

Όλα αυτά έπρεπε να γίνουν, για να βγει το πύον από την μολυσμένη πληγή. Ο παπισμός χρησιμοποίησε την πολιτική, επειδή μόνο με αυτόν τον τρόπο μπορούσε να αποκτήσει εξουσία. Ο λουθηρανισμός χρησιμοποίησε τη φιλοσοφία και την επιστήμη, επειδή νόμισε πως με αυτό τον τρόπο θα κερδίσει τον ανθρώπινο νου. Έτσι όμως ξεκίνησε η απληστία να πολεμά με το νου και ο νους ξεκίνησε να πολεμά με την απληστία.

Η νέα Βαβυλώνα, αυτή είναι η Ευρώπη.

Στην εποχή μας ξεσηκώθηκαν οι νέες γενιές της Ευρώπης και πάντρεψαν την απληστία με την ευφυΐα. Το αποτέλεσμα του γάμου αυτού ήταν η αθεΐα. Έτσι στην συνέχεια αρνήθηκαν τον πάπα και τον Λούθηρο. Τώρα κανείς δεν κρύβει την απληστία του και όλοι κολακεύουν την ανθρώπινη λογική. Η ανθρώπινη απληστία και η ανθρώπινη ευφυΐα είναι συζευγμένα στην εποχή μας. Από τη μεταξύ τους σύζευξη δημιουργήθηκε ένας γάμος, ο οποίος δεν είναι ούτε καθολικός ούτε λουθηρανικός, αλλά είναι ολοφάνερα, δημόσια σατανικός.

Η σημερινή Ευρώπη δεν είναι πια ούτε παπική, ούτε λουθηρανική. Είναι πια κάτι μακριά από τα παραπάνω… Η Ευρώπη είναι πλέον κοσμική και δεν έχει πλέον τη βούληση να ανεβεί στον ουρανό. Δεν επιθυμεί να ανυψωθεί ούτε με το διαβατήριο του αλάνθαστου πάπα ούτε επιθυμεί να ανυψωθεί με την κλίμακα της ανθρώπινης λογικής των Προτεσταντών. Γενικότερα αρνείται να ταξιδέψει από αυτόν τον κόσμο. Επιθυμεί να παραμείνει σ’ αυτόν τον κόσμο. Θέλει ο τάφος της να είναι εκεί που είναι το λίκνο της. Δεν γνωρίζει τίποτε για τον κόσμο. Δεν αισθάνεται την ουράνια οσμή. Δεν βλέπει στα όνειρά της αγγέλους και αγίους. Δεν επιθυμεί να ακούσει για την Παναγία. Η ακολασία της δυναμώνει το μίσος της για την παρθενία.

Όλες οι λάμπες στην πλατεία έσβησαν. Τι φοβερό σκοτάδι! Ο αδελφός βάζει το μαχαίρι στο στήθος του αδελφού θεωρώντας τον εχθρό του. Αρνιέται ο πατέρας τον γιο του και ο γιος αρνιέται τον πατέρα. Ο λύκος στον λύκο είναι πιο πιστός φίλος απ’ ό,τι είναι ο άνθρωπος στον άνθρωπο.

Αδελφοί μου, δεν το βλέπετε όλοι; Δεν αισθανόσαστε το σκοτάδι και το έγκλημα της αντιχριστιανικής Ευρώπης; Τι λοιπόν επιθυμείτε; Να είστε με το μέρος της Ευρώπης ή με το μέρος του Χριστού; Επιθυμείτε να είστε με το θάνατο ή με τη ζωή; Αναρωτιέστε; Αποφασίστε. Ή θάνατος ή ζωή. Αυτή την ερώτηση έθεσε ο Μωϋσής στον λαό του (Δευτ. 30:15-20). Εμείς την θέτουμε σε σας. Καλό είναι να θυμόσαστε πως η Ευρώπη είναι ο θάνατος και ο Χριστός η ζωή. Επιλέξτε την ζωή, για να ζήσετε και για να κερδίσετε την αιώνια βασιλεία. Αμήν.
(Από το βιβλίο: Αγίου Νικολάου Επισκόπου Αχρίδος, ¨Μέσα από το παράθυρο της φυλακής. Μηνύματα στο λαό”, Εκδόσεις «Ορθόδοξος Κυψέλη», Θεσσαλονίκη 2012, σ. 109)

***

Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης είπε για την Ευρωπαϊκή Ένωση:

 

Καραφείζης Βασίλειος, ταξίαρχος ε.α., Διδυμότειχο, Έβρου: Την 10η Ιανουαρίου 1992 έλαβε χώρα η έξης συνομιλία μεταξύ του Γέροντος και εμού:
«Γέροντα, πώς βλέπετε τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας»; «Έ, καλό θα βγει για την Ελλάδα». «Τι γίνεται με το “μουσουλμανικό τόξο”; Υπάρχει κίνδυνος για μας;» «Καλό και απ’ αυτό θα βγει». Επειδή προβληματίσθηκα και δεν κατάλαβα το νόημα των λόγων του, μου εξήγησε στη συνέχεια ότι:
«Ο διάβολος επιθυμεί την καταστροφή του ανθρώπου. Πάντα, όμως, ο Θεός δεν επιτρέπει να γίνει έτσι, όπως το θέλει ο διάβολος. Αλλά τι κάνει; Παραχωρεί στο διάβολο το δικαίωμα να κάνη κακό μέχρις ενός σημείου, γιατί από το κακό αυτό θα προκύψει κάτι καλό. Είπε πώς ό,τι έπαθε το Ιράκ, το ίδιο θα πάθει και η Τουρκία από μία συμμαχική δύναμη και κυρίως από τους Αμερικανούς. Θα χάσει ακόμη και τους πατροπαράδοτους φίλους της, τους Γερμανούς».
Είπε, επίσης, ότι: «Στην Ιταλία θα παρουσιασθεί ένας νέος Μουσολίνι, στη Γερμανία ένας νέος Χίτλερ και η ΕΟΚ (τώρα Ε.Ε.) θα διαλυθεί». H ΕΟΚ, είπε, δεν έχει καμμία σχέση με την Αμερική. Η Αμερική μοιάζει μ’ έναν αργαλειό, που αφομοιώνει όλα τα κουρέλια, ενώ στην ΕΟΚ υπάρχουν αντιτιθέμενα και διαπλεκόμενα συμφέροντα. Μαρτυρίες προσκυνητών Ν. Ζουρνατζόγλου, Εκδόσεις Αγιοτόκος Καππαδοκία, Α΄Τόμος, Β΄ Έκδοση, σελ. 411

«Το καλοκαίρι του 1992 ρωτήσαμε το Γέροντα Παΐσιο: «Γέροντα, τι επιπτώσεις θα έχει η ΕΟΚ για την Ελλάδα;»
«Κοιτάξτε παιδιά», απήντησε ο Γέροντας. «Στην Αμερική πήγαν άνθρωποι από διάφορα μέρη. Κουβάλησε ο καθένας το κουρέλι του και έτσι έγινε εκεί μία κουρελού. Η Αμερική έγινε σαν τον αργαλειό που αφομοίωσε όλα τα κουρέλια. Στην ΕΟΚ, όμως, οι χώρες που μπαίνουν είναι έτοιμα χαλιά. Τα χαλιά, όσο και να τα ενώσεις, το ένα πάει από δω και το άλλο απ’ εκεί. Έτσι, μη φοβάστε για δυσμενείς συνέπειες από την ΕΟΚ. Δεν πρόκειται ποτέ οι χώρες της Ευρώπης να ενωθούν πλήρως, ώστε να μας βλάψουν». (Μαρτυρια Παπατζήμας Αθανάσιος, σελ. 280)
«Η ΕΟΚ είναι το κράτος του Ισραήλ… Λίγα είναι τα ψωμιά της …». «Δεν θα κάνουν χωριό στην ΕΟΚ , γιατί είναι έθνη με διαφορετικές παραδόσεις».
«Σε μια ομάδα από φοιτητές και καθηγητές του ΤΕΙ Λογιστικής Θεσσαλονίκης (σε άλλη επίσκεψη) μερικοί από τους καθηγητές του έλεγαν ότι τα 12 κράτη μέλη της ΕΟΚ θα γίνονταν μελλοντικά ένα κράτος με μια κυβέρνηση ισχυρή, ένα ενιαίο λογιστικό σύστημα, μια ενιαία οικονομία, ενιαίο στρατό και εξωτερική πολιτική και ότι τα κράτη θα ήταν ως επαρχίες. Περιέγραφαν το μέλλον λαμπρό, με οικονομική ευμάρεια όπως αυτή των ΗΠΑ.
Αφού τους άκουσε ο Άγιος Παΐσιος απάντησε ότι: δώδεκα χαλιά ακόμα και αν τα ράψεις δεν γίνονται ένα. Πριν από πενήντα χρόνια οι μεγάλοι της ΕΟΚ αιματοκύλισαν τον κόσμο και έχουν τόσο εγωισμό, που δεν ζήτησαν συγγνώμη και δεν ομονοούν μέχρι σήμερα. Είναι δυνατόν να κάνουν κοινό κράτος με κοινά συμφέροντα, όταν θα πρέπει κάθε κράτος να ξεχάσει τα δικά του συμφέροντα; Θα διαλυθεί η ΕΟΚ μας είπε εξ αιτίας του εγωισμού των μεγάλων.
Σε όλα αυτά ο Άγιος Παΐσιος επαναλάμβανε ότι τα δώδεκα χαλιά ακόμα και αν τα ράψεις δεν γίνονται ένα, κάθε ένα θα είναι διαφορετικό. Θα αλλάξουν οι καιροί, μας είπε, δεν θα είναι τα πράγματα όπως είναι τώρα. Αυτό που σχεδιάζουν οι μεγάλοι είναι να φέρουν τους ανθρώπους πιο κοντά στο να δεχτούν το χάραγμα, δίχως να μπορούν να αντιδράσουν. Βέβαια, χωρίς να το καταλαβαίνουν, υπηρετούν το θέλημα του Θεού…»

Τώρα µια µπόρα θα είναι, µια µικρή κατοχή του αντίχριστου σατανά. Θα φάει µετά µια σφαλιάρα από τον Χριστό, θα συγκλονισθούν όλα τα έθνη και θα έρθει η γαλήνη στον κόσµο για πολλά χρόνια. Αυτήν την φορά θα δώσει ο Χριστός µια ευκαιρία, για να σωθεί το πλάσµα Του. Θα αφήσει το πλάσµα του ο Χριστός; Θα παρουσιασθεί στο αδιέξοδο των ανθρώπων, για να τους σώσει από τα χέρια του Πονηρού. Θα επιστρέψουν στο Χριστό και θα έρθει µια πνευµατική γαλήνη σε όλη την οικουµένη για πολλά χρόνια. ∆εν θα είναι η ∆ευτέρα Παρουσία του Χριστού, όταν έρθει ως Κριτής, αλλά µια επέµβαση του Χριστού, γιατί είναι τόσα γεγονότα που δεν έχουν γίνει ακόµη. Θα επέµβει ο Χριστός, θα δώσει µια σφαλιάρα σε όλο αυτό το σύστηµα, θα πατάξει όλο το κακό, και θα βγάλει απ’ αυτό, καλό τελικά. Θα γεµίσουν οι δρόµοι προσκυνητάρια. Έξω τα λεωφορεία θα έχουν εικόνες. Θα πιστέψουν όλοι οι άνθρωποι. Θα σε τραβάν, για να τους πεις για το Χριστό! Έτσι θα κηρυχθεί το Ευαγγέλιο σε ολόκληρη την οικουµένη και µετά (αργότερα), ο Χριστός θα έρθει ως Κριτής, να κρίνει τον κόσµο. Άλλο Κρίση, άλλο µια επέµβαση του Χριστού, για να βοηθήσει το πλάσµα Του. (Από το βιβλίο “Πνευµατική Αφύπνιση”, Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου, έκδοση Ιερού Ησυχαστηρίου Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος – Σουρωτή Θεσσαλονίκης)

 

Να προτιμάτε τις ελιές που δεν έχουν δάκο (σ.σ. τα μικρά έντομα που καταστρέφουν τον καρπό της ελιάς). Αν δεν υπάρχουν τέτοιες, να προτιμάτε εκείνες που έχουν λιγότερο δάκο. Φαίνονται αυτές ποιες είναι.

π. Ανανίας Κουστένης : «Κι έγραψε ο Άγιος Ιάκωβος και την Καθολική Επιστολή του, που είναι ένα κοινωνικό ευαγγέλιο. Μιλάει για όλους και για όλα, με τον καλύτερο και στοργικότερο τρόπο. Και περισσότερο για την αγάπη, την ευσπλαχνία, την προσευχή και την ισότητα, μάλλον την ισοτιμία των ανθρώπων μεταξύ των. Γιατί όλοι προερχόμεθα από ένα χώμα, τη γη, το σώμα μας, και από την ίδια πνοή, την ανάσα του Θεού. Είμεθα κατ’ εικόνα Κυρίου. Και έτσι έχομε ισοτιμία. Ισότης δεν υπάρχει, γιατί είναι ισοπέδωση. Ισοτιμία, όμως, υπάρχει. και αυτό είναι η ομορφιά μέσα στην ποικιλία και μέσα στην ανισότητα και στη χαρά του Θεού.

Ιακώβου
https://orthodoxoiorizontes.gr/Kainh_Diathikh/Epistolh_Iakwbou/Epistolh_Iakwbou.htm

Η θεραπεία του δαιμονισμένου στα Γάδαρα, Αντώνιος (Μπλούμ) Μητροπολίτης Σούροζ – Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς
https://iconandlight.wordpress.com/2019/10/18/%CE%B7-%CE%B8%CE%B5%CF%81%CE%B1%CF%80%CE%B5%CE%AF%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B4%CE%B1%CE%B9%CE%BC%CE%BF%CE%BD%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%BF%CF%85-%CF%83%CF%84%CE%B1-%CE%B3%CE%AC%CE%B4%CE%B1/

Ο Διοκλητιανός έγινε συνεργάτης του διαβόλου βασανίζοντας τους Χριστιανούς σκληρά. Αλλά, χωρίς να το θέλη, έκανε καλό στην Εκκλησία του Χριστού, γιατί την πλούτισε με Αγίους. Όλα τα επιτρέπει ο Θεός για το καλό μας. Να το πιστέψουμε αυτό. Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης
https://iconandlight.wordpress.com/2020/10/24/53025/

Οσία Ευδοκία η δια Χριστόν σαλή της μονής Αγίας Σκέπης Μιχαϊλόφ του Ρυαζάν (1890)
https://iconandlight.wordpress.com/2017/10/23/20147/

Διάβαζα την επιστολή του Αποστόλου Ιακώβου. Ξαφνικά αισθάνομαι μια δροσερή αύρα να με περιβάλλη, η οποία κατόπιν μπήκε μέσα μου και γέμισε την ύπαρξί μου με χαρά και γαλήνη πνευματική.
https://iconandlight.wordpress.com/2021/10/22/%ce%b4%ce%b9%ce%ac%ce%b2%ce%b1%ce%b6%ce%b1-%cf%84%ce%b7%ce%bd-%ce%b5%cf%80%ce%b9%cf%83%cf%84%ce%bf%ce%bb%ce%ae-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%b1%cf%80%ce%bf%cf%83%cf%84%cf%8c%ce%bb%ce%bf%cf%85-%ce%b9%ce%b1-2/

Πᾶσαν χαρὰν ἡγήσασθε, ἀδελφοί μου, ὅταν πειρασμοῖς περιπέσητε ποικίλοις…Άγιος Ιάκωβος ο Αδελφόθεος
https://iconandlight.wordpress.com/2014/10/22/%CF%80%E1%BE%B6%CF%83%CE%B1%CE%BD-%CF%87%CE%B1%CF%81%E1%BD%B0%CE%BD-%E1%BC%A1%CE%B3%E1%BD%B5%CF%83%CE%B1%CF%83%CE%B8%CE%B5-%E1%BC%80%CE%B4%CE%B5%CE%BB%CF%86%CE%BF%E1%BD%B7-%CE%BC%CE%BF%CF%85/

Τὸ Ἀναστάσιμον Ἀπολυτίκιον.
Ἦχος β´.

Ὅτε κατῆλθες πρὸς τὸν θάνατον, ἡ ζωὴ ἡ ἀθάνατος, τότε τὸν ᾅδην ἐνέκρωσας, τῇ ἀστραπῇ τῆς θεότητος· ὅτε δὲ καὶ τοὺς τεθνεῶτας, ἐκ τῶν καταχθονίων ἀνέστησας, πᾶσαι αἱ δυνάμεις τῶν ἐ‐ πουρανίων ἐκραύγαζον· Ζωοδότα Χριστέ, ὁ Θεὸς ἡμῶν δόξα σοι.

Ἀπολυτίκιον τοῦ Ἱερομάρτυρος.
Ἦχος δ´. Αὐτόμελον.

Ὡς τοῦ Κυρίου μαθητής, ἀνεδέξω Δίκαιε τὸ Εὐαγγέλιον, ὡς Μάρτυς ἔχεις τὸ ἀπαράτρεπτον, τὴν παῤῥησίαν ὡς Ἀδελφόθεος, τὸ πρεσβεύειν ὡς ἱεράρχης. Πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Ἀπολυτίκιον τῆς Ἁγίας Ἀνυσίας.
Ἦχος πλ. α´. Τὸν Συνάναρχον Λόγον.

Ἀρετῶν ταῖς ἀκτῖσι τὸν νοῦν λαμπρύνασα, τῶν αἱμάτων τοῖς ρείθροις τὴν τῆς ἁγνείας στολήν· ἐπορφύρωσας σεμνὴ λαμπρῶς ἀθλήσασα, Ὁσιομάρτυς τοῦ Χριστοῦ, Ἀνυσία θαυμαστή· διό σε Θεσσαλονίκη χρεωστικῶς μακαρίζει, σεμνυνομένη τῇ ἀθλήσει σου.

Ἀπολυτίκιον τοῦ Ὁσίου Μακαρίου τοῦ Ῥωμαίου.
Ἦχος γ´. Θείας πίστεως.

Θεῖον βλάστημα, πόλεως Ῥώμης, καὶ διδάσκαλος, τῆς ἐγκρατείας, ἀνεδείχθης θεοφόρε Μακάρι‐ ε, τοῦ σοῦ Δεσπότου βαδίσας τοῖς ἴχνεσι, διὰ Ὁσίων τῷ κόσμῳ ἐγνώρισαι, Πάτερ Ὅσιε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.

Ἀπολυτίκιον τοῦ Ὁσίου Πετρωνίου (Γεωργίου Γαλανόπουλου)
Ἦχος δ´. Ὁ ὑψωθείς.

Ἐρημικῷ σπηλαίῳ ᾤκησας πάτερ, θεοφιλῶς καὶ θεαρέστως βιώσας, καὶ τοῖς ἀνθρώποις ἔδωκας ὠφέλειαν ψυχῆς, Ὅσιε θεοχαρίτωτε, ποδηγέτα τῶν μοναστῶν, εὐεργέτα τῶν βροτῶν πρὸς σωτή‐ ριον τρίβον· διὸ Πετρώνιε τιμῶμέν σε ᾠδαῖς καὶ τὸ σεπτόν σου τελοῦμεν μνημόσυνον.

iconandlight.wordpress.com