Ένα πολύ όμορφο κείμενο γραμμένο από τον Jacques Prévert. Όμορφο και τόσο αληθινό:
«Η μέρα μόλις ξεκίνησε και... είναι ήδη έξι το βράδυ.
... και ο μήνας έχει ήδη τελειώσει.
... και η χρονιά έχει σχεδόν τελειώσει.
... και έχουν περάσει ήδη 30, 40, 50 ή 60 χρόνια από τη ζωή μας.
... και συνειδητοποιούμε ότι χάσαμε τους γονείς, τους φίλους μας.
... και συνειδητοποιούμε ότι είναι πολύ αργά για να γυρίσουμε πίσω...
Οπότε... ας προσπαθήσουμε πάντως, να αξιοποιήσουμε στο έπακρο τον χρόνο που μας απομένει...
Ας μην σταματήσουμε να ψάχνουμε για δραστηριότητες που μας αρέσουν...
Ας βάλουμε λίγο χρώμα στο γκρι μας... Ας χαμογελάμε στα μικρά πράγματα στη ζωή που βάζουν βάλσαμο στην καρδιά μας.
Και
παρ' όλα αυτά, πρέπει να συνεχίσουμε να εκμεταλλευόμαστε αυτόν τον
χρόνο που απομένει με γαλήνη. Ας προσπαθήσουμε να εξαλείψουμε το
«μετά»…
Το κάνω μετά...
θα πω μετα...
Θα το σκεφτώ μετά...
Τα αφήνουμε όλα για αργότερα σαν το «μετά» να ήταν δικό μας.
Γιατί αυτό που δεν καταλαβαίνουμε είναι ότι:
μετά κρυώνει ο καφές...
μετά αλλάζουν οι προτεραιότητες…
μετά σπάει το ξόρκι...
μετά η υγεία περνάει...
μετά μεγαλώνουν τα παιδιά...
μετά από αυτό, οι γονείς γερνούν….
Μετά από αυτό, οι υποσχέσεις ξεχνιούνται...
μετά από αυτό η μέρα γίνεται νύχτα...
μετά τελειώνει η ζωή...
Και τότε είναι συχνά πολύ αργά...
Ας μην αφήσουμε λοιπόν τίποτα για αργότερα...
Γιατί περιμένοντας πάντα μέχρι αργότερα, μπορούμε να χάσουμε τις καλύτερες στιγμές,...
καλύτερες εμπειρίες,
ΚΑΛΥΤΕΡΟΙ ΦΙΛΟΙ,
η καλυτερη οικογενεια...
Η μέρα είναι σήμερα... Η ώρα είναι τώρα...
Δεν είμαστε πλέον σε μια ηλικία που έχουμε την πολυτέλεια να αναβάλλουμε για αύριο αυτό που πρέπει να γίνει άμεσα…»
Ας δούμε λοιπόν αν έχετε χρόνο να διαβάσετε αυτήν την ανάρτηση…
Ή ίσως θα το αφήσετε για ... "αργότερα" ...
Και δεν θα το μοιραστείς ποτέ...»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου