Η μετάνοια είναι ένα εργόχειρο που δεν τελειώνει ποτέ… κι όταν είναι πύρινη, μπορεί να αποκαταστήσει κάθε απώλεια. Η Οσία Μαρία είχε φτάσει σε τέτοια πνευματικά μέτρα, που βρισκόταν έναν πήχυ πάνω από την γη, όταν προσευχόταν.

 

Συναξάριον Τοῦ Μηναίου.
Τῇ Αʹ τοῦ αὐτοῦ μηνός Απριλίου, μνήμη τῆς ὁσίας Μητρὸς ἡμῶν Μαρίας τῆς Αἰγυπτίας (527-565) .
Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τῶν ἁγίων μαρτύρων ῾Ερμοῦ καί Θεοδώρας, τῶν αὐταδέλφων (132).
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ Ὁσίου Πατρὸς ἡμῶν καὶ ὁμολογητοῦ Μακαρίου, Ἡγουμένου τῆς Μονῆς τῆς καλουμένης Πελεκητῆς (830).
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῶν ἁγίων Μαρτύρων Γεροντίου καὶ Βασιλείδου.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου καὶ δικαίου Ἄχαζ.
Τῇ αὐτῇ μέρα, μνήμη τοῦ ἁγίου νεομάρτυρος ᾿Αβρααμίου, τοῦ ἐκ Βουλγαρίας (1229).
Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρός ἠμῶν ᾿Ιωάννου (Σκιαβτέλι), τοῦ Φιλοσόφου, τοῦ ἐκ Γεωργίας (12ος – 13ος αἰών)
Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρός ἠμῶν Εὐλογίου, τοῦ διά Χριστόν σαλοῦ, τοῦ ἐκ Γεωργίας.
Μνήμη τοῦ ὁσίου πατρὸς ἡμῶν Εὐθυμίου Σουζδαλιάς τοῦ θαυματουργοῦ, τοῦ Ρώσου.
Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρός ἠμῶν Βαρσανουφίου, τῆς ῎Οπτινα (1913).
Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου ἱερομάρτυρος Μακαρίου τοῦ Νέου τῆς Μονῆς Λέζνα τοῦ ἐν Ρωσίᾳ μαρτυρήσαντος (1944).
Ταῖς αὐτῶν ἁγίαις πρεσβείαις, ὁ Θεός, ἐλέησον ἡμᾶς. Ἀμήν

Συναξάριον Τοῦ Τριωδίου.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Σαββάτῳ τῆς πέμπτης Ἑβδομάδος τῶν Νηστειῶν, ἑορτάζομεν τὸν Ἀκάθιστον Ὕμνον τῆς Ὑπεραγίας Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου, καὶ Ἀειπαρθένου Μαρίας, καὶ τὴν μνήμην τῆς θαυμαστῆς αὐτῆς εἰκόνος, τῆς ἐπικαλουμένης Ἐγγυητρίας.

Στίχοι.
Ὕμνοις ἀΰπνοις εὐχαρίστως ἡ Πόλις,
τὴν ἐν μάχαις ἄγρυπνον ὑμνεῖ Προστάτιν.

Στίχοι
Ἀπῆρε πνεῦμα, σάρξ ἀπερρύη πάλαι.
Τὸν ὅστινον γῆ κρύπτε νεκρὸν Μαρίας.
Πρώτῃ Ἀπριλίου Μαρίη θάνεν εὖχος ἐρήμου.

π. Ιουστίνος Πίρβου (16 Ιουνίου 2013)
ως Πνευματικός

Ως πνευματικός μου έδωσε ένα μάθημα που δεν θα ξεχάσω ποτέ. Είχα κάνει ένα λάθος, αλλά δεν με είχε θλίψει και τόσο η αμαρτία μου, το πήρα επιπόλαια.

Πήγα στον πατέρα Ιουστίνο για να εξομολογηθώ:
«Πάτερ, έκανα το τάδε πράγμα».
Κοίταζα τα μάτια του για να δω την αντίδρασή του: Θα με μαλώσει, θα μου φωνάξει, τι θα κάνει;
Δεν είπε τίποτα. Άφησε το κεφάλι του κάτω ως συνήθως. Τον κοίταξα προσεκτικά και τότε τα έχασα από την αντίδραση του γέροντα.
Έκλαιγε. Πραγματικά έκλαιγε.
Από τα μάτια του έτρεχαν άφθονα δάκρυα.

Την στιγμή εκείνη κατάλαβα την βαρύτητα του αμαρτήματός μου, και τότε άνθισε μέσα μου, για πρώτη φορά, η αυθεντική μετάνοια. Αυτή ήταν η δύναμή του. Σε έκανε να αισθάνεσαι συντριβή για τα αμαρτήματά σου χωρίς να σου πει κάτι.
Ιερομόναχος Ιουστίνος Πέτρε– Ι.Μ.Αγ.Κασσιανού Δοβρουτζά Ρουμανίας

***

Άγιος Γαβριήλ ο διά Χριστόν σαλός του Σαμτάβρο της Γεωργίας

Ο Κύριος ελέησε την πόρνη, έσωσε τον κλέφτη. Η Μαρία η Αιγύπτια ήταν πόρνη, αλλά με τη βοήθεια του Θεού άρχισε να ασκείτε στην έρημο, νήστεψε, προσευχήθηκε και νίκησε τα πάθη, καθάρισε τον εαυτό της και έγινε άξια της Βασιλείας των Ουρανών. Ο Κύριος θα μειώσει και θα εξυψώσει.

***

Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης

Η μετάνοια για τον αγωνιζόμενο είναι
ένα εργόχειρο που δεν τελειώνει ποτέ.

Μετάνοια πραγματική είναι πρώτα να συναισθανθή ο άνθρωπος το σφάλμα του, να πονέση, να ζητήση συγχώρεση από τον Θεό καί μετά να έξομολογηθή. Έτσι θα έρθη η θεία παρηγοριά. Γι’ αυτό πάντα συνιστώ μετάνοια και εξομολόγηση. Μόνον εξομολόγηση ποτέ δεν συνιστώ.

Να, και όταν γίνεται ένας σεισμός, βλέπει κανείς ότι όσοι έχουν καλή προαίρεση συγκλονίζονται, μετανοούν καί αλλάζουν ζωή. Οι άλλοι, οι περισσότεροι, έρχονται προς στιγμήν σέ συναίσθηση, μόλις όμως περάση ό κίνδυνος, πάλι γυρίζουν στην παλιά τους ζωή. Γι’ αυτό, όταν μου είπε κάποιος ότι στην πόλη πού μένει έγινε δυνατός σεισμός, του είπα: Σας κούνησε δηλαδή γερά σας ξύπνησε όμως;. Μάς ξύπνησε, μάς ξύπνησε, μου λέει. Πάλι όμως θα κοιμηθήτε, του είπα.

Ο καρδιακός πόνος και ο εσωτερικός αναστεναγμός είναι τα εσωτερικά δάκρυα, που είναι ανώτερα από τα εξωτερικά. Ένας καημένος, έλεγε: «Τί σκληρός που είμαι, πάτερ! Ούτε ένα δάκρυ! Η καρδιά μου είναι σαν πέτρα. Τί σκληροκαρδία! Αχ!». Ενώ ήταν πολύ ευαίσθητος, αισθανόταν πολύ σκληρός, γιατί δεν έκλαιγε. Αναστέναζε όμως βαθιά, βογγούσε ο καημένος, και έβλεπες έναν αναστεναγμό να βγαίνη από τα βάθη της καρδιάς του!

Κανένας αμαρτωλός δεν πρέπει να απελπισθή ποτέ, αρκεί να μετανοήση, διότι και οι αμαρτίες του είναι λιγότερες από του διαβόλου, και ελαφρυντικά έχει, διότι επλάσθη από χώμα και από απροσεξία γλίστρησε και λασπώθηκε.
Δεν δικαιολογούμαστε, όταν δεν θέλουμε να μετανοήσουμε.

Να παρακαλούμε να δίνη ο Θεός μετάνοια στον κόσμο, για να αποφύγουμε την δικαία οργή του Θεού. Η μέλλουσα οργή του Θεού δεν μπορεί ν’ αντιμετωπιστεί διαφορετικά παρά μόνο με μετάνοια και τήρηση των εντολών Του.

***

Η μελέτη του βίου του Αγίου της ημέρας, και γενικά των Συναξαρίων, πολύ βοηθάει, γιατί θερμαίνεται η ψυχή και παρακινείται να μιμηθεί τους Αγίους. Αφήνει τότε ο άνθρωπος στην άκρη κάθε είδους κακομοιριά και προχωρεί με λεβεντιά. Τα Συναξάρια βοηθούν στην ανδρεία την ψυχική, ακόμη και στο μαρτύριο.
– Πως συμβαίνει, Γέροντα, Άγιοι που έχουν το ίδιο όνομα να έχουν και το ίδιο μαρτύριο;
-Eσένα πως σε λένε;
-Μαρία.
-Αγία Μαρία υπάρχει;
-Η Αγία Μαρία η Αιγυπτία, Γέροντα.
–Η Αγία Μαρία μαρτύριο δεν έχει, οπότε το γλυτώνεις. Έχει όμως άσκηση, να την μιμηθείς στην άσκηση, για να έχετε… το ίδιο Συναξάρι!
Ευλογημένη, οι Άγιοι αυτοί προσπάθησαν να μιμηθούν τον Άγιό τους, που τον είχαν σε ευλάβεια.
Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου, Λόγοι Στ΄, Περί Προσευχής, εκδ. Ιερόν Ησυχαστήριον «Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος», Σουρωτή Θεσσαλονίκης, 2012, σελ. 98.

***

Οι αμαρτωλοί έχουν πολύ υλικό για ταπείνωση

Όσοι έζησαν αμαρτωλή ζωή και ύστερα μετανόησαν και άρχισαν να ζουν πνευματικά, πρέπει να δέχωνται με χαρά τις ταπεινώσεις και τις θλίψεις που τους συμβαίνουν, γιατί έτσι εξοφλούν.
Βλέπουμε την Οσία Μαρία την Αιγυπτία, που έζησε αμαρτωλή ζωή, όταν μετανόησε και άλλαξε ζωή, οι κοσμικές επιθυμίες την βασάνιζαν. Έκανε όμως μεγάλη πάλη, για να τις διώχνη. Της έλεγε ο διάβολος: «Τι θα χάσης, αν δης λιγάκι την Αλεξάνδρεια; Δεν σου λέω να διασκεδάσης, μόνο να την δης λίγο από μακριά», και εκείνη ούτε γύριζε να κοιτάξη.
Τι μετάνοια είχε! Άλλες Όσιες, που δεν είχαν ζήσει κοσμική ζωή, δεν είχαν πόλεμο. Η Οσία Μαρία, που είχε ζήσει κοσμική ζωή, είχε και πόλεμο. Η ταλαιπωρία αυτή είναι η καυτηρίαση των πληγών της αμαρτίας. Και έτσι φθάνουν και οι μεν και οι δε στην ίδια κατάσταση.

-Σε αυτές τις περιπτώσεις , Γέροντα, δεν υπάρχει καθόλου θεία παρηγοριά;

-Πώς! Πολλή, πολλή ! Η Οσία Μαρία είχε φτάσει σε τέτοια πνευματικά μέτρα, που βρισκόταν έναν πήχυ πάνω από την γη, όταν προσευχόταν.
Οι πολλοί αμαρτωλοί, αν γνωρίσουν τον εαυτό τους , έχουν φυσιολογικά και πολύ υλικό για ταπείνωση. Η κάθε πτώση είναι φυσικά πτώση, αλλά είναι και υλικό για ταπείνωση και προσευχή.
Οι αμαρτίες, αν αξιοποιηθούν για ταπείνωση, είναι σαν την κοπριά που ρίχνουμε στα φυτά. Γιατί να μην χρησιμοποιήση λοιπόν κανείς αυτό το υλικό , για να λιπάνη το χωράφι της ψυχής του, για να γίνη γόνιμο και να καρποφορήση; Ένας δηλαδή που έχει κάνει μεγάλες αμαρτίες, αν αισθανθή πόσο έφταιξε και πη: «δεν πρέπει να σηκώνω κεφάλι, να βλέπω άνθρωπο», επειδή ταπεινώνεται πολύ, δέχεται πολλή Χάρη, προχωρεί σταθερά και μπορεί να φτάση σε μεγάλα μέτρα.
Ενώ ένας που δεν έχει κάνει μεγάλες αμαρτίες, αν δεν τοποθετηθή σωστά , ώστε να πη: «με φύλαξε ο Θεός από τόσες κακοτοπιές. Είμαι πολύ αχάριστος, είμαι πιο αμαρτωλός από τον αμαρτωλό», υστερεί πνευματικά από τον άλλον.

Θυμηθήτε π.χ. τον Φαρισαίο και τον Τελώνη. Ο Φαρισαίος είχε έργα, αλλά είχε και υπερηφάνεια. Ο Τελώνης είχε αμαρτίες, αλλά είχε αναγνώριση, συντριβή, ταπείνωση –το κυριότερο που ζητάει από τον άνθρωπο ο Χριστός- , για αυτό με εύκολο τρόπο σώθηκε. Είδατε πώς τον έχουν τον Φαρισαίο σε μια εικόνα! Δείχνει με το δάχτυλό του τον Τελώνη: «Δεν είμαι σαν κι αυτόν!» …
Ο καημένος ο Τελώνης κρυβόταν πίσω από την κολόνα. Δεν είχε μούτρα να δη γύρω του. Και ο Φαρισαίος έδειξε στον Χριστό πού βρισκόταν ο Τελώνης ! Το προσέξατε; Λες και ο Χριστός δεν ήξερε πού ήταν ο Τελώνης ! Ο Φαρισαίος , ενώ έκανε όλα τα τυπικά, όλα πήγαν χαμένα. Τι κάνει η υπερηφάνεια !

Όταν ένας άνθρωπος έχει αμαρτίες και δεν έχει ταπείνωση, τότε έχει τις αμαρτίες του Τελώνη και την υπερηφάνεια του Φαρισαίου. Διπλά… χαρίσματα! «Εμ ψωριάρης, εμ κασσιδιάρης», όπως λένε στην Ήπειρο.
Όσο μπορείτε προσπαθήστε να αποβάλετε τις πνευματικές τοξίνες, τα πάθη, για να αποκτήσετε την πνευματική σας υγεία.
από το βιβλίο: «Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου – Λόγοι τ. Γ’ «Πνευματικός Ἀγῶνας», εκδ. Ιερό Ησυχαστήριο Αγίου Ιωάννου. του Θεολόγου στη Σουρωτή Θεσσαλονίκης, 2007

Ο Καλός Θεός να μας φωτίση
και να μας δώση καλή μετάνοια σ’ όλους,
για να αξιωθούμε όλοι οι άνθρωποι
τον Καλό Παράδεισο. Αμήν.

***

Η μετάνοια είναι η βάση κάθε ασκητικής και πνευματικής ζωής.
Γέροντας Σωφρόνιος του Έσσεξ

Με τη μετάνοιά μας, δε ζούμε μόνο το ατομικό μας δράμα· ζούμε μέσα στον ίδιο τον εαυτό μας την τραγωδία όλου του κόσμου, το δράμα της ιστορίας του από την αρχή του χρόνου.

Καλύτερα, ασφαλώς να μην αμαρτήσουμε. Αλλά όταν η μετάνοια είναι πύρινη, μπορεί να αποκαταστήσει κάθε απώλεια.

Οφείλουμε να φυλάξουμε το πνεύμα της μετανοίας κατά τη διάρκεια όλης της ζωής μας μέχρι τέλους. Η μετάνοια είναι η βάση κάθε ασκητικής και πνευματικής ζωής.

Μπορούμε να κλαίμε για ώρες, για εβδομάδες, για χρόνια, μέχρις ότου το είναι μας να αναγεννηθεί ολοκληρωτικά από το λόγο του Χριστού, από τις εντολές Του και προπαντός από τη χάρη του Αγίου Πνεύματος. Αυτή η μεταμόρφωση του είναι μας, μετά την πτώση του Αδάμ, απαιτεί πολλές προσπάθειες, και πολύ χρόνο.

Η μετάνοια δεν έχει τέλος πάνω στη γη, γιατί το τέλος της μετάνοιας θα σήμαινε ότι γίναμε σε όλα όμοιοι με τον Χριστό.

Μόνον όταν μας φωτίσει το φως του Χριστού μπορούμε να βλέπουμε τις αμαρτίες μας.

Δεν μπορούμε να αποκτήσουμε την καθαρά προσευχή παρά μόνο με την μετάνοια. Όταν μετανοούμε, δηλαδή όταν καθαριζόμαστε από κάθε αμαρτωλό πάθος, γινόμαστε σιγά-σιγά ικανοί να εισέλθουμε στο Θείο Φως.

Το βασικότερο πράγμα είναι να κρατούμε πάντοτε την επίγνωση της ανεπάρκειάς μας ενώπιον του Θεού. Τότε μπαίνουμε σε διαρκή ένταση ανάμεσα στην αυτομεμψία και την αγάπη του Χριστού, τη μετάνοια και την ελπίδα στο έλεος του Θεού. Από τη μια πλεύρά ζούμε στην οδύνη γιατί είμαστε τόσο μακριά από τον Θεό που αγαπάμε. Από την άλλη αυτή η οδύνη και αυτή η αγάπη ενεργούν σαν εσωτερική φωτιά και μας ωθούν με δύναμη προς τον Θεό.

Χωρίς το πνεύμα της μετανοίας, χωρίς την εμπειρία της αληθινής υπακοής, δεν μπορεί κανείς να γίνει αληθινός θεολόγος ή ιερέας, δηλαδή πρόσωπο ικανό να διδάξει στους άλλους την αληθινή χριστιανική οδό.

Αν είμαστε ικανοποιημένοι με τον εαυτό μας, η προσευχή παύει να είναι αυτό που πρέπει να είναι: έκρηξη ηφαιστείου!

Το πρόβλημα της καθημερινής ζωής από ασκητική άποψη συνδέεται με το φόβο του Θεού. Αυτός ο φόβος είναι δώρο εξαιρετικά πολύτιμο. Μέσω αυτού ζητούμε από τον Θεό να μας καθοδηγεί στην καθημερινή ζωή, σε κάθε στιγμή.

Μην παραλείπετε να παρακαλείτε κάθε μέρα τον Θεό να σας δίνει το Άγιο Πνεύμα, τη χάρη, για να εκπληρώνετε και να αφομοιώνετε τις εντολές του Χριστού, μέχρις ότου γίνουν δεύτερη φύση σας.
Αρχιμανδρίτου Σωφρονίου (Σαχάρωφ): Περί Πνεύματος και Ζωής, Έσσεξ Αγγλίας 1992.

Η Παναγία η Εγγυήτρια, όπως οικονόμησε τη σωτηρία της οσίας Μαρίας της Αιγυπτίας, έτσι και στις μέρες μας, εγγυάται τη σωτηρία όλων όσων με ευλάβεια και πίστη προστρέχουν στη σκέπη της.
https://iconandlight.wordpress.com/2021/04/16/%CE%B7-%CF%80%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%B3%CE%AF%CE%B1-%CE%B7-%CE%B5%CE%B3%CE%B3%CF%85%CE%AE%CF%84%CF%81%CE%B9%CE%B1-%CF%8C%CF%80%CF%89%CF%82-%CE%BF%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%BD%CF%8C%CE%BC%CE%B7%CF%83%CE%B5/

Η Οσία Μαρία η Αιγυπτία, πρότυπο μετανοίας, Κύριε! Συ κατελάμπρυνες ένα σκεύος ακάθαρτο, Συ το υπερχείλισες με την Χάρη Σου. Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς
https://iconandlight.wordpress.com/2020/03/31/%ce%b7-%ce%bf%cf%83%ce%af%ce%b1-%ce%bc%ce%b1%cf%81%ce%af%ce%b1-%ce%b7-%ce%b1%ce%b9%ce%b3%cf%85%cf%80%cf%84%ce%af%ce%b1-%cf%80%cf%81%cf%8c%cf%84%cf%85%cf%80%ce%bf-%ce%bc%ce%b5%cf%84%ce%b1%ce%bd%ce%bf/

Άγιοι Βονιφάτιος και Αγλαΐα η Ρωμαία, Ο Θεός παίρνει τα χάλια μας και τα κάνει χαλιά για τον Παράδεισο, τα σπασμένα βάζα τα φτιάχνει ωραίο μωσαϊκό, τα πάντα αξιοποιεί για το καλό.
https://iconandlight.wordpress.com/2019/12/18/%ce%ac%ce%b3%ce%b9%ce%bf%ce%b9-%ce%b2%ce%bf%ce%bd%ce%b9%cf%86%ce%ac%cf%84%ce%b9%ce%bf%cf%82-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%ce%b1%ce%b3%ce%bb%ce%b1%ce%90%ce%b1-%ce%b7-%cf%81%cf%89%ce%bc%ce%b1%ce%af%ce%b1-%ce%bf/

Η μετάνοια είναι ένα ανεκτίμητο δώρο, με τη μετάνοια συντελείται η θέωσή μας. Γέροντας Σωφρόνιος του Έσσεξ
https://iconandlight.wordpress.com/2019/03/10/%CE%BB%CF%8C%CE%B3%CE%BF%CF%82-%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%B5%CF%83%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%B9%CE%BD%CF%8C-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CF%83%CF%85%CE%B3%CF%87%CF%89%CF%81%CE%AE%CF%83%CE%B5%CF%89%CF%82-%CE%B1/

Ἀπολυτίκιον τῆς Παναγίας Ἐγγυητρίας. Ἦχος πλ.α’. Τὸν συνάναρχον.

Σὲ κεκτήμεθα ἄμεσον ἐγγυήτριαν, ὡς Αἰγυπτία Μαρία, πρὸς τὸν Δεσπότην Χριστόν, πρὸς τὴν σκέπην σου πιστῶς ὄθεν προστρέχομεν, τῶνμοναζόντων οἱ χοροὶ καὶ μιγάδων ἡ πληθύς, Παντάνασσα καθ ̓ἑκάστην. Ἐγγυήτριαν διὸ πάντες, σὲ προσφωνοῦμεν Θεοτόκε ἁγνή.

Ἀπολυτίκιον Οσίας Μαρίας Αιγυπτίας
Ἦχος πλ. δ’.

Ἐν σοί Μῆτερ ἀκριβῶς διεσώθη τό κατ᾽ εἰκόνα· λαβοῦσα γάρ τόν σταυρόν, ἠκολούθησας τῷ Χριστῷ, καί πράττουσα ἐδίδασκες, ὑπερορᾷν μέν σαρκός, παρέρχεται γάρ· ἐπιμελεῖσθαι δέ ψυχῆς, πράγματος ἀθανάτoυ· διό καί μετά Ἀγγέλων συναγάλλεται, Ὁσία Μαρία τό πνεῦμά σου.

Στιχηρὰ τῆς Ὁσίας
Ἦχος πλ. β’ Ὅλην ἀποθέμενοι

Σὲ μὲν διεκώλυε, τῆς τῶν σεπτῶν ἐποπτείας, μολυσμῶν τῶν πρότερον, τὸ ἐπισυρόμενον μιαντήριον, ἡ δὲ σὴ αἴσθησις, καὶ τῶν σοὶ θεόφρον, πεπραγμένων ἡ συνείδησις, τὴν πρὸς τὰ κρείττονα, σοὶ ἐπιστροφὴν ἐνειργάσατο· εἰκόνι γὰρ προσβλέψασα, τῆς εὐλογημένης Θεόπαιδος, πάντων καταγνοῦσα, πταισμάτων σου πανεύφημε τῶν πρίν, ἐν παρρησίᾳ τὸ τίμιον, Ξύλον προσεκύνησας.

Ἦχος πλ. β’

Τόπους προσκυνήσασα, περιχαρῶς τοὺς ἁγίους, ἀρετῆς ἐφόδιον, σωτηριωδέστατον ἔνθεν εἴληφας, καὶ φαιδρῶς ἔδραμες, τὴν καλὴν πορείαν, καὶ τὸ ῥεῖθρον ἐκπεράσασα, τὸ Ἰορδάνειον, τὸ τοῦ Βαπτιστοῦ ἐνδιαίτημα, προθύμως κατεσκήνωσας, καὶ τὴν τῶν παθῶν ἀγριότητα· διὰ πολιτείας, ἡμέρωσας λεπτύνασα σαρκός, δι’ ἐγκρατείας ἀείμνηστε, Μῆτερ τὰ οἰδήματα.

Δοξαστικὸν, Ἦχος β’

Τὰ τῆς ψυχῆς θηρεύματα, καὶ τὰ πάθη τῆς σαρκός, τῷ ξίφει τῆς ἐγκρατείας ἔτεμες, τὰ τῆς ἐννοίας ἐγκλήματα, τῇ σιγῇ τῆς ἀσκήσεως ἀπέπνιξας, καὶ ῥείθροις τῶν δακρύων σου, τὴν ἔρημον ἅπασαν κατήρδευσας, καὶ ἐβλάστησας ἡμῖν τῆς μετανοίας καρπούς· διό σου τὴν μνήμην Ὁσία ἑορτάζομεν.

Αἴνους στιχηρὰ τῆς Ἐγγυητρίας.
Ὅτε ἐκ τοῦ ξύλου σε νεκρόν. Ἦχος β ́

Ὅτε ἡ σωτήριος Χριστοῦ, τῆς δαπανησάσης τὸν βίον, ταῖς σαρκικαῖς ἡδοναῖς, χάρις, Ἐγγυήτρια, καρδίας ἥψατο, ἀβιάστως ἐπτέρωσε, πρὸς ἔρωτα θεῖον, βίον τε ἰσάγγελον, τῇ ἐγγυήσει σου· ταύτης καὶ ἡμῶν τῶν κυκλούντων, σήμερον τὴν θείαν μορφήν σου, πίστει τὰς καρδίας καταξίωσον.

Κοντάκιον τῆς Ἐγγυητρίας. Ἦχος πλ.δ ́. Τῇ ὑπερμάχῳ.

Τῆς ἀπογνώσεως τὸν βρόχον ἀποῤῥίψωμεν, ἐκ τῶν κευθμώνων ἀπωλείας πρὸς οὐράνια, ἀναβαίνουσαν τὴν ἄσωτον καθορῶντες· ὡς Μαρία, ἀδελφοί, ταχέως δράμωμεν, προσπεσεῖν Ἐγγυητρίας εἰκονίσματι, ἀνακράζοντες· Σὺ γενοῦ μοι ἐγγύησις.

Κοντάκιον. Ἦχος πλ. δʹ. Αὐτόμελον.

Τῇ ὑπερμάχῳ στρατηγῷ τὰ νικητήρια, Ὡς λυτρωθεῖσα τῶν δεινῶν εὐχαριστήρια, Ἀναγράφω σοι ἡ Πόλις σου Θεοτόκε. Ἀλλ’ ὡς ἔχουσα τὸ κράτος ἀπροσμάχητον, Ἐκ παντοίων με κινδύνων ἐλευθέρωσον, Ἵνα κράζω σοι· Χαῖρε νύμφη ἀνύμφευτε.

Ταῖς τῆς σῆς ὑπερμάχου τε καὶ ἀπροσμάχου Μητρὸς πρεσβείαις, Χριστὲ ὁ Θεός, τῶν περικειμένων καὶ ἡμᾶς ἀπάλλαξον συμφορῶν, καὶ ἐλέησον ἡμᾶς, ὡς μόνος φιλάνθρωπος.

iconandlight.wordpress.com