Η εποχή που διανύουμε είναι η εποχή του Θεού! Εμείς ζούμε στον καιρό της Χάριτος… Είμαστε βαπτισμένοι, έχουμε και τον Παράκλητο, τα έχουμε όλα. Να κάνετε τον σταυρό σας και να μη φοβάσθε. Άγιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης – π. Ἀνανίας Κουστένης.

Συναξάριον.
Τῇ ΙΕʹ(15η) τοῦ μηνὸς Σεπτεμβρίου μνήμη τοῦ ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Νικήτα τοῦ Γότθου. (372)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τοῦ Ὁσίου Πατρὸς ἡμῶν Φιλοθέου Πρεσβυτέρου, τοῦ θαυματουργοῦ. (10ο αἰ.)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τοῦ ἁγίου Πορφυρίου τοῦ ἀπὸ Μίμων. (361)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη ἡ εὕρεσις τοῦ λειψάνου τοῦ ἁγίου Ἀκακίου, Ἐπισκόπου Μελιτινῆς. (251)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ ὁ ἅγιος Μάρτυς Μάξιμος ξίφει τελειοῦται.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ αἱ ἅγιαι δύο Κόραι ξίφει τελειοῦνται.

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ ἡ εὕρεσις τοῦ λειψάνου τοῦ ἁγίου Πρωτομάρτυρος Στεφάνου.(415)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ ὁ ὅσιος Ἰωσήφ ἡγούμενος Μονῆς στήν Ἀλαβέρντ Γεωργίας, ἐκ Συρίας (ἐκ των 12 Σύρων ἱεραποστόλων τῆς Γεωργία) (570)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ ὁ ὅσιος Εὐστόχιος Ἐπίσκοπος Ἱεροσολύμων (563)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ τῶν Ἀγίων Βησσαρίωνος Α’ (1490-1499) καὶ Βησσαρίωνος Β’(1527-1540) ἀρχιεπισκοπων Λαρίσης, ἐν εἰρήνῃ τελειωθεντων.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ Ἀγίου Συμεῶν, ἀρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης (1429)
Ὁ ὅσιος Ἰωσήφ ὁ νέος, Ἐπίσκοπος Τιμισοάρας Ρουμανίας ὁ Λαυριώτης (1656)
Ὁ ὅσιος Γεράσιμος, ὁ κτήτωρ τῆς μονῆς τῆς ἁγίας Τριάδος, τῆς ἐπονομαζομένης Σουρβιᾶς, τῆς παρὰ τὴν Μακρυνίτσαν τῆς Σαγορᾶς, ἐν εἰρήνῃ τελειοῦται. (1740)
Ὁ ἅγιος Νεομάρτυς Ἰωάννης ὁ Κρής, ὁ μαρτυρήσας ἐν τῇ νέᾳ Ἐφέσῳ κατὰ τῷ ͵αωιαʹ (1811), ξίφει τελειοῦται.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ Ὁσίου Νικήτα, ἐπισκόπου Χυτρῶν τῆς Κύπρου.
Ὁ ἅγιος Νεομάρτυς Ἀμβρόσιος Ἐπίσκοπος Μοσχονησίων Μ. Ἀσίας καί οἱ μετ’ αὐτοῦ 9 Πρεσβύτερος οἱ ὁποῖοι τάφηκαν ζωντανοί, ἱερομάρτυρες ἐν Κυδωνίαις Μ. Ἀσίας (12/9, 15/9 μνήμη καί Κυριακή πρό τῆς Ὑψώσεως, +1922)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Ὁ ἅγιος νέος Ἱερομάρτυς Δαμασκηνός (Τσεδρίκ), ἐπίσκοπος Σταροντούµπ, ὁ ἐν Καραγκάντᾳ (Καζακστάν) μαρτυρήσας κατὰ τὸ ἔτος 1937, πυροβοληθεὶς τελειοῦται·

Στίχοι
Φλέγῃ, Νικῆτα, καὶ γίνῃ νικηφόρος,
Ἤ μᾶλλον εἰπεῖν, πυρφόρος νικηφόρος.
Πέμπτῃ καὶ δεκάτῃ καμίνῳ βλήθη Νικήτας.

“Χριστέ μου, πάνω στον Σταυρό άνοιξες τις αγκάλες σου, για να μας βάλεις όλους μέσα σ’ αυτές”, έλεγε με λυγμούς ο μακαριστός άγιος Γέροντας Παναγής της Λύσης της Κύπρου

Ὁ Ἅγιος Νικήτας ὁ Γότθος και ἡ Γερόντισσα Μηλιὰ Μασοῦρα
Πανιερωτάτου Μητροπολίτου Μόρφου κ. Νεοφύτου

Ὅταν κινδύνευσε ὁ ἀδελφός μου Χάρης μὲ δύσκολη ἀσθένεια, κι ἐμεῖς τῆς κρύβαμε τὴν ἀσθένειά του, τῆς τὴν ἀποκάλυψε ἕνας ἅγιος! Μοῦ εἶπε μιὰ μέρα· «Δεσπότη, μὰ ὁ ἅγιος Νικήτας ἦταν ξανθός;» Τῆς λέω, «Ναί. Ἦταν Γότθος. Ἡ πατρίδα του ἦταν ἐκεῖ, ποὺ σήμερα εἶναι ἡ Ρουμανία. Ἀλλά, γιατί μὲ ἐρωτᾶς;» «Τὸν εἶδα», μοῦ λέει «ὅταν πῆγα νὰ προσκυνήσω ἕνα ἀπόγευμα, καὶ μοῦ εἶπε· ‘’Να μὴν στεναχωριέσαι γιὰ τὸν Χάρη! Αὐτὴ ἡ ἀσθένεια οὐ πρὸς θάνατον, ἀλλὰ παιδαγωγία Χριστοῦ’’. Τί σημαίνει ὅμως αὐτὸ τὸ τελευταῖο;» «Εἶναι γιὰ νὰ τὸν φέρει κοντά του ὁ Χριστός, μάνα.» Τότε ἀναφώνησε· «Δόξα σοι, ὁ Θεός! Νὰ μᾶς δώσει ὅ,τι δοκιμασία θέλει! Φτάνει νὰ εἴμαστε κοντὰ στὸν Χριστό!» Καὶ τῆς λέω· «Γιατί, μάνα, νὰ νιώθουμε τόσην ἀγάπη, ὅταν εἴμαστε κοντὰ στὸν Χριστό;» «Εἶσαι Δεσπότης, γυιέ μου, καὶ μ᾽ ἐρωτᾶς ἐμένα; Ὁ Χριστὸς εἶναι ἡ ζωὴ ἡ αἰώνιος· τὰ ἄλλα ὅλα εἶναι προσωρινά!» Νὰ ἀναφέρω ἀκόμη γιὰ τὴν αἴσθηση τῶν ἁγίων Μυστηρίων, ποὺ εἶχε, ὅταν συμμετεῖχε σ᾽ αὐτά. Πόση σοβαρότητα καὶ εὐλάβεια αἰσθανόταν ἀπέναντι στὰ Μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας μας! (Πανιερωτάτου Μητροπολίτου Μόρφου κ. Νεοφύτου, Λόγος ἐπικήδειος στὴ μητέρα του, κ. Μηλιὰ Μασοῦρα )

***

Ἡ ἐποχὴ τοῦ Θεοῦ.
Γέροντας Ἀνανίας Κουστένης

Ἡ ἐποχὴ ποὺ διανύουμε εἶναι ἡ ἐποχὴ τοῦ Θεοῦ! Οἱ ἄνθρωποι τώρα εἶναι ὅλοι ἕτοιμοι νὰ πᾶνε στὸν Θεό. Ὅλοι! Ὅπως ἔλεγε ἕνας ποιητής, πρὸ ἐτῶν: «Κυοφορῶ μιὰ θάλασσα δάκρυα». Ἡ ἀμετανοησία αὐτὴ κυοφορεῖ μιὰ θάλασσα δάκρυα. Ποῦ θὰ πᾶνε ὅλα αὐτά; Θὰ βγοῦν! Θὰ βγοῦν! Λίγο ν’ ἀγγίξεις, λίγο νὰ αὐτώσεις, κάτι νὰ γίνει… Θὰ δεῖς. Ὁ Θεὸς τὰ χρησιμοποιεῖ ὅλα αὐτά. Ἔ… Ὁ 20ὸς αἰώνας ἦταν ὁ αἰὼν τῆς ἀθεΐας, λὲν ἐκεῖνοι ποὺ ξέρουν. Ὁ 21ος εἶναι ὁ αἰὼν τοῦ Θεοῦ. Τῆς ἐνθεότητος.

***

Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου

Εμείς ζούμε στον καιρό της Χάριτος, γι΄ αυτό δέν έχουμε ελαφρυντικά. Είμαστε βαπτισμένοι, έχουμε και τον Παράκλητο, τα έχουμε όλα. Τότε δεν είχε σταυρωθή ακόμη ο Χριστός, και είχε, κατά κάποιον τρόπο, εξουσία ο διάβολος και εύκολα παρέσυρε τους ανθρώπους. Μετά την Σταύρωση δόθηκε σ” όλους η δυνατότητα από τον Χριστό να έχουν τον θείο φωτισμό. Θυσιάσθηκε ο Χριστός και μας ελευθέρωσε. Βαπτισθήκαμε στο όνομα Του. Την μπρίζα την έχει συνέχεια βαλμένη. Τώρα εμείς γινόμαστε αιτία να μην περνάη το ρεύμα τής θείας Χάριτος, γιατί αφήνουμε τα καλώδια μας σκουριασμένα.

-Γέροντα, οι παππούδες μας έλεγαν ότι θα έρθη καιρός που θα έχουμε απ’ όλα τα αγαθά, αλλά δεν θα μπορούμε να φάμε. Σήμερα οι άνθρωποι για τις περισσότερες τροφές έχουν ερωτηματικά.
– Τι να κάνουμε; Μόλυναν όλο το περιβάλλον. Μη σας πιάνη όμως φοβία. Να κάνετε τον σταυρό σας και να μη φοβάσθε. Έχω υπ’ όψιν μου ανθρώπους που κάνουν την ζωή τους μαρτύριο, γιατί φοβούνται τα πάντα και είναι Χριστιανοί, βαπτισμένοι, μυρωμένοι, κοινωνούν, διαβάζουν το Ευαγγέλιο, τα έχουν μάθει απ’ έξω τα ρητά.
Δεν βλέπουν τι δύναμη έχει η Χάρις του Θεού; «Οτιδήποτε θανάσιμο κι αν πιήτε, δεν θα σας βλάψη», είπε ο Χριστός και, «σας δίνω εξουσία να πατάτε πάνω στα φίδια και στους σκορπιούς χωρίς να παθαίνετε κακό». Αν ο άνθρωπος έχη την Χάρη του Θεού δεν φοβάται τίποτε.
Γι’ αυτό πάντα να ζητάμε την Χάρη του Θεού κάνοντας τον σταυρό μας. Θυμάστε το περιστατικό που αναφέρει το Λαυσαϊκό;
Πήγε ένας μοναχός να πάρη νερό από το πηγάδι και, επειδή είδε μέσα μια ασπίδα, έφυγε κατατρομαγμένος, χωρίς να πάρη νερό. «Πάει, Αββά, χαθήκαμε, είπε στον Γέροντά του, μια ασπίδα είναι μέσα στο πηγάδι!». «Καλά, του λέει ο Γέροντας ,αν πάνε σ’ όλα τα πηγάδια δηλητηριώδη φίδια, τι θα κάνης; Θα πεθάνης απ’ την δίψα;». Πήγε ο Γέροντας, σταύρωσε το πηγάδι, πήρε νερό και ήπιε. «Όπου σταυρός επιφοιτά, του είπε, ουκ ισχύει κακία του σατανά». (Πάθη και αρετές , σελ. 280)

***

Άγιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης

Αργότερα θα δείτε ότι όλα τα τρόφιμα θα είναι μολυσμένα. Να μην φοβόσαστε. Εσείς θα κάνετε τον σταυρό σας και θα τρώτε. Ο Θεός είναι που μας προστατεύει όλους.

Ἅγιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης:
«Νά ξέρης, ὁ Σταυρός περνάει ἀπ’ ἐδῶ ὡς τήν Ἀμερική, τήν Αὐστραλία…»

Μία φορά πήγα στον Γέροντα Πορφύριο ως λαϊκός το 1989, είχα ένα πρόβλημα με το στομάχι μου, πονούσε πολύ και δεν με άφηνε, παρ’ όλο ότι έπαιρνα και φάρμακα κατά καιρούς, να ηρεμήσω.
Όταν μπήκα μέσα στο κελλί του, ο Γέροντας ήταν ξαπλωμένος, γιατί ήταν άρρωστος, και όλοι θυμάμαι λέγανε ότι θα φύγη ο Γέροντας για την άνω Ιερουσαλήμ, όμως ο Γέροντας έζησε.
Το δεξί του χέρι ήταν τυλιγμένο μέχρι τα μέσα του αγκώνα με λωρίδες άσπρο πανί σαν γάζες και κρατούσε ένα ξύλινο Σταυρό. Το κελλάκι του ήταν σκοτεινό, για φως είχε μία κανδήλα ακοίμητη σε προσκυνητάρι με μεγάλη εικόνα αγιογραφημένη της Υπεραγίας Θεοτόκου.
Μόλις αντίκρυσα την αγγελική μορφή του Γέροντος, είδα γύρω-γύρω απ’ το πρόσωπό του, στο κρεββάτι που ήταν ξαπλωμένος, να τον περιλούζη ένα γλυκύτατο απαλό φως και έμεινα άναυδος. Με δέος γι’ αυτό που αντίκρυσα, του λέω: «Την ευχή σας, Γέροντα!» «Του Κυρίου μας», μου απαντά εκείνος. Μ’ αξίωσε ο Θεός τον ανάξιο και αμαρτωλό δούλο του να δουν τα μάτια μου αυτήν την φορά τον Γέροντα, εκείνη την αγιασμένη ψυχή, λουσμένη με θεϊκό φως (άκτιστο φως), η οποία έμεινε ανεξίτηλα χαραγμένη στην μνήμη μου και δεν περιγράφεται με λόγια.
Αμέσως με ρωτάει: «Τι πρόβλημα έχεις, παιδί μου;» με απαλή γλυκιά φωνή. Και του απαντώ: «Το στομάχι μου με πονάει, Γέροντα». Και εκείνος μου λέει: «Για έλα εδώ κοντά στο κρεββάτι μου, γιατί δεν μπορώ να σηκωθώ να σε σταυρώσω».
Αμέσως πήγα κοντά, γονάτισα, φίλησα τον Τίμιο Σταυρό και το χέρι του. Εκείνος μου λέει: «Πού ακριβώς πονάς;» Και του έδειξα το σημείο επακριβώς. Τότε εκείνος πήγε να κάνη το σημείο του σταυρού, με τον Σταυρό που κρατούσε, στο πονεμένο μέρος. Εγώ αμέσως άνοιξα το σακκάκι μου για να με σταυρώση.
Εκείνη την στιγμή άκουσα τον Γέροντα, όχι με απαλή φωνή αλλά με δυνατή, λες και τον χτύπησε ηλεκρικό ρεύμα, να με επιπλήττη και να μου λέη: «Γιατί; Δεν περνά απ’ έξω απ’ το σακκάκι σου, ολιγόπιστε;» Τότε εγώ του απαντώ: «Περνάει και παραπερνάει, συγχώρα με, Γέροντα, για την ολιγοπιστία μου».
Αφού με σταύρωσε, μου λέει: «Να ξέρης, ο Σταυρός περνάει απ’ εδώ ως την Αμερική, την Αυστραλία κλπ., άλλη φορά να έχης περισσότερη πίστη». «Να ‘ναι ευλογημένο Γέροντα», του είπα. Έβαλα μετάνοια, ξαναπήρα την ευχή του, ασπάστηκα τον Τίμιο Σταυρό και το χέρι του και αναχώρησα ωφελημένος, αφού από τότε δεν με ξαναπόνεσε το στομάχι μου.
Μαρτυρία π. Παύλου Τσουκνίδα

***

Ο αδελφός μου είχε επί 20 συνεχόμενες ημέρες υψηλό πυρετό, ακατέβατο. Κάποια ηγουμένη με συμβούλευσε να πάω στην Αθήνα και να επισκεφτώ τον χαρισματουχο και πασίγνωστο από τότε γέροντα Πορφύριο.
Εάν και δεν είχα κλείσει τα 19 μου χρόνια, μόνη μου πήρα το αεροπλάνο και κατέβηκα στην πρωτεύουσα. Όταν πήγα να πάρω το λεωφορείο για το Μήλεσι, με ενημέρωσαν πως είχε φύγει μόλις πριν λίγα λεπτά. Τελικά, επειδή είχε πολύ κόσμο που ήθελε να πάει στον Άγιο, βάλανε έκτακτο δρομολόγιο που ξεκινήσαμε. Όταν φτάσαμε, είδα πλήθος ανθρώπων που περιμέναμε τη σειρά τους. Σε λίγο βγήκε μια μοναχή και μας ενημέρωσε ότι έπρεπε να φύγουν όλοι, διότι ο γέροντας δε θα δεχόταν κανέναν. Ο κόσμος άρχισε να αποχωρεί και εγώ, πολύ στενοχωρημένη, πήγα σε μια άκρη και άρχισα να κλαίω. Σε λίγο με πλησίασε η μοναχή και με ρώτησε:” Είσαι η Χρυσούλα; Έλα, σε θέλει ο Γέροντας. Μόνο εσένα θα δει “.
Μόλις μπήκα στο κελί του, μου είπε:” Έλα, έλα… Γιατί κλαις παιδί μου; Κλαις για τον αδελφό σου τον Θωμά, που είναι άρρωστος με πυρετό; Απ ‘ τον πονηρό είναι… Να, τώρα τον σταυρώνω και έγινε καλά. Δε θα ξανααρρωστήσει. Μη στενοχωριέσαι “. Και σηκώνοντας το άγιο χέρι του σταύρωσε βόρεια προς τη Θεσσαλονίκη.
Δεν ξέρω εάν από την αγωνία και την κούραση, όπως κάθησα εκεί κοντά στον Άγιο με πήρε ο ύπνος, πάντως όταν βγήκα έξω είχε νυχτώσει. Νέα αγωνία με περιέβαλε. Τότε με πλησίασε ένας νεαρός και προσφέρθηκε να με βοηθήσει. Με ρώτησε:” Ήσουν μέσα στον Γέροντα; Πού θέλεις να σε πάω; Πες μου… Όπου μου πεις θα σε πάω. Για μένα ο Γέροντας είναι Άγιος, διότι μου έκανε μεγάλο θαύμα και ό,τι μου πει το κάνω αμέσως. Που θέλεις να σε πάω;”.
Πήγαμε στο αυτοκίνητό του και ξεκινήσαμε για το αεροδρόμιο. Το εισιτήριό μου ήταν με επιστροφή. Δεν μιλούσα καθόλου, διότι ήμουν με έναν άγνωστο άνθρωπο σε μια άγνωστη μεγαλούπολη.
Όταν τελικά έφτασα στο σπίτι μου, έμαθα πως εκείνη ακριβώς την ώρα που τον σταύρωσε ο Άγιος, ο αδελφός μου είχε συνέλθει! Ο Άγιος σταύρωσε από την Αθήνα και το δαιμόνιο στη Θεσσαλονίκη έφυγε! Με την ευλογία του Αγίου δεν ξανανέβασε ποτέ αυτόν τον πειρασμικό πυρετό, όπως ακριβώς μου είπε.
Μαρτυρία κ Χρυσούλα Πεγιου, Εκδότριας (των γραφικών τεχνών: Το Παλίμψηστον), Θεσσαλονίκη
Όσιος Πορφύριος ο προφήτης, μαρτυρίες τομ. Β’, σελ 53-55

***

Τη σταύρωσα κι έγινε καλά

Μου ήρθε, λέει ο γέροντας, μια μοναχούλα και είχε βγάλει εδώ στο χέρι της ένα πράγμα σαν καρύδι. Όταν μου το έδειξε:
– Έλα να σε πάω επάνω στον καθηγητή, της είπα (ήμουν τότε στην Πολυκλινική).
– Εγώ δεν ήλθα για τον καθηγητή, μου λέει, ήλθα για σας.
Τη σταύρωσα στο μέτωπο, της σταύρωσα το χέρι και την έστειλα στο μοναστήρι της. Έγινε καλά. (Ανθολόγιο, σελ 97)

***

Από καιρό είχα βγάλει στην πλάτη μου ένα σπυράκι, το οποίο με πονούσε πάρα πολύ. Ήταν πολύ μικρό, σαν μια κεφαλή καρφίτσας. Ο πόνος απλωνόταν σε μεγάλη περιφέρεια της αριστερής πλευράς της πλάτης. Ήταν αφόρητος. Στο κελί μου στο Μήλεσι είχαμε κάνει ευχέλαιο. Έτσι όπως πονούσα, μου σταυρώσανε το σπυράκι με ευχέλαιο και αμέσως έσβησε ο πόνος. Και τόσο πολύ είχα ευχαριστηθεί με την επίσκεψη αυτή του Θεού, ώστε, όποιος ερχότανε, του έλεγα:
-Πάρε απ αυτό το ευχέλαιο. Ό,τι πόνο έχεις, απ αυτό να βάζεις.
Συγγνώμη που το λέω, αλλά είναι προς δόξαν Θεού. (Βίος και λόγοι, σελ 225)

***

Στη λατρεία του Θεού είναι όλα άγια. Τί έλεγαν για τους αποστόλους την ημέρα της Πεντηκοστής; “Μεμεστωμενοι γλεύκους εισι”. Όταν μεθούσαν οι άγιοι με τη θεία μέθη από την αγάπη τους προς τον Θεό, άνοιγαν τα χέρια σε σχήμα σταυρού και ατενιζαν τον ουρανό και ηνουντο με το θείον. (Βίος και λόγοι, σελ 355)

***

Παραδώσου στα χέρια του Θεού με την ίδια πίστη που είχε ο Αβραάμ όταν πορευόταν για να θυσιάσει το γιο του. Μόνο αν ακολουθούμε πίσω Του θα μπορούμε να κουβαλάμε το σταυρό μας. Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς
https://iconandlight.wordpress.com/2019/09/15/32276/

Πάτερ, άφες αυτοίς• ου γαρ οίδασι τι ποιούσι… Τι θα ωφελήσει τον άνθρωπο η κοσμική γνώση αν δεν μπορεί με κανέναν τρόπο να συγχωρέσει τον πλησίον του, να του πει ένα καλό λόγο ή να του ρίξει μια γλυκιά ματιά; Τίποτα απολύτως. Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς
https://iconandlight.wordpress.com/2020/09/14/%cf%80%ce%ac%cf%84%ce%b5%cf%81-%ce%ac%cf%86%ce%b5%cf%82-%ce%b1%cf%85%cf%84%ce%bf%ce%af%cf%82-%ce%bf%cf%85-%ce%b3%ce%b1%cf%81-%ce%bf%ce%af%ce%b4%ce%b1%cf%83%ce%b9-%cf%84%ce%b9-%cf%80%ce%bf/

Ἀπολυτίκιον Ἦχος α’.

Σῶσον Κύριε τὸν λαόν σου καὶ εὐλόγησον τὴν κληρονομίαν σου, νίκας τοῖς Βασιλεῦσι κατὰ βαρβάρων δωρούμενος καὶ τὸ σὸν φυλάττων διὰ τοῦ Σταυροῦ σου πολίτευμα.

Ἀπολυτίκιον ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Νικήτα τοῦ Γότθου
Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.

Νίκην ἔστησας, κατὰ τῆς πλάνης, νίκης εἴληφας, ἄφθαρτον γέρας, ἐπαξίως Νικήτα φερώνυμε, σὺ γὰρ νικήσας ἐχθρῶν τὴν παράταξιν, διὰ πυρὸς τὸν ἀγῶνα ἐτέλεσας. Μάρτυς ἔνδοξε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἠμὶν τὸ μέγα ἔλεος.

Ἀπολυτίκιον.
Ἦχος πλ. α΄. Τὸν συνάναρχον Λόγον.

Ι᾿ωσήφ, Ἀλαβέρντι κοσμῆτορ πάντιμε, τῆς ὡραιότης Καχέτης, τριῶν καὶ δέκα σεπτῶν ἀσκητῶν ἐκ τῆς Συρίας ἐγκαλλώπισμα, ὡς ταπεινώσεως φανόν, ἀρετῆς ὑπογραμμὸν καὶ στῦλον κακοπαθείας σὲ ἀνυμνοῦντες εὐχάς σου θεοπειθεῖς ἀπεκδεχόμεθα.

Ἀπολυτίκιον τοῦ Ὁσίου Φιλοθέου Πρεσβυτέρου καὶ θαυματουργοῦ
Ἦχος α΄. Τῆς ἐρήμου πολίτης.

Φερωνύμως ἐγένου τοῦ Θεοῦ φίλος γνήσιος, τῇ σῇ καθαρᾷ πολιτείᾳ, θεοφόρε Φιλόθεε, καὶ Πνεύματι Ἁγίῳ δοξασθείς, θαυμάτων ἀνεδείχθης αὐτουργός, πάσης βλάβης ἐκλυτρούμενος καὶ φθορᾶς, τοὺς πίστει ἐκβοῶντάς σοι· δόξα τῷ σὲ δοξάσαντι λαμπρῶς, δόξα τῶ σὲ θαυμαστώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργοῦντι διὰ σοῦ πᾶσιν ἰάματα.

Ἀπολυτίκιον Ἀγίου Βησσαρίωνος Β’ Ἀρχιεπισκόπου Λαρίσης.
Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.

Τῆς Πύλης τὸ βλάστημα τῆς Θεσσαλίας φωστήρ, τῆς Τρίκκης τὸ σέμνωμα καὶ τῶν θαυμάτων πηγὴ ἐδείχθης τρισόλβιε· πάσαν δοκιμασίαν ἐν Χριστῷ ὑπομείνας, δόξη ἠγλαϊσμένος σὺν Ἀγγέλοις ἀγάλλη. Ἅγιε Βησσαρίων πανάριστε, πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ σωθῆναι τᾶς ψυχᾶς ἡμῶν.

Ἀπολυτίκιον τοῦ Ἀγίου Συμεῶν, ἀρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης
Ἦχος α’. Τῆς ἐρήμου πολίτης.

Ποιμὴν Θεσσαλονίκης ἀνεδείχθης ἐν Πνεύματι, καὶ θεῖος ὑποφήτης μυστηρίων τῆς χάριτος, σοφίᾳ καὶ φωτὶ τῶν ἀρετῶν, ἐκλάμπων Ἱεράρχα Συμεὼν· διὰ τοῦτο ὥσπερ θεῖον μυσταγωγόν, τιμῶμέν σε κραυγάζοντες· δόξα τῷ σὲ δοξάσαντι Χριστῷ δόξα τῷ σὲ στεφανώσαντι, δόξα τῷ χορηγοῦντι διὰ σοῦ χάριν ἡμῖν καὶ ἔλεος.

Ἀπολυτίκιον τοῦ ὁσίου Γερασίμου εν Μακρυνίτσα τῆς Ζαγορᾶς
Ἦχος δ´.

Ὁ ἔνσαρκος Ἄγγελος, τῶν Ἀσκητῶν ἡ κρηπίς, ὁ νέος Γεράσιμος, τῆς Ἐκκλησίας Χριστοῦ, φωστὴρ ὁ ἀνέσπερος, ἄνωθεν συγκαλεῖται, τὴν πληθὺν τῶν Ἀγγέλων, κάτωθεν συναθροίζει τῶν ἀνθρώπων τὸ γένος, τὴν θείαν αὐτοῦ μνήμην ψάλλειν ἐν ᾄσμασι.

Ἀπολυτίκιον τοῦ ἁγίου Πορφυρίου τοῦ ἀπὸ Μίμων
Ἦχος πλ. α΄. Τὸν συνάναρχον Λόγον.

Ὡς ἐδέξω τὸ φέγγος τῆς θείας χάριτος, ἐξ αἱμάτων πορφύραν λαμπρῶς ἐφοίνιξας, ἐναθλήσας ἀνδρικῶς, Μάρτυς Πορφύριε· ὅθεν τῆς δόξης τοῦ Χριστοῦ, κοινωνὸς ἀναδειχθείς, ἱκέτευε Ἀθληφόρε, ὑπὲρ τῶν πίστει τιμώντων, τὴν μακαρίαν σου ἄθλησιν.

Ἀπολυτίκιον τοῦ Ἁγίου Ἱερομάρτυρος Δαμασκηνοῦ (Τσεδρίκ)
Ἦχος δ’

Καὶ τρόπων μέτοχος, καὶ θρόνων διάδοχος, τῶν Ἀποστόλων γενόμενος, τὴν πρᾶξιν εὗρες θεόπνευστε, εἰς θεωρίας ἐπίβασιν· διὰ τοῦτο τὸν λόγον τῆς ἀληθείας ὀρθοτομῶν, καὶ τῇ πίστει ἐνήθλησας μέχρις αἵματος, Ἱερομάρτυς Δαμασκηνέ. Πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Ἀπολυτίκιον. Τοῦ Σταυροῦ.
Ἦχος αʹ.

Σῶσον, Κύριε, τὸν λαόν σου καὶ εὐλόγησον τὴν κληρονομίαν σου, νίκας τοῖς βασιλεῦσι κατὰ βαρβάρων δωρούμενος, καὶ τὸ σὸν φυλάττων διὰ τοῦ Σταυροῦ σου πολίτευμα.

iconandlight.wordpress.com