Οι όγκοι προκύπτουν από την υπερβολική φροντίδα για τα παιδιά. Τι
φροντίδα; Η ανησυχία είναι μια προσευχή για αυτό που δεν θέλουμε.
Γιατί; Γιατί δείχνει την απιστία μας.
Ανησυχούμε
μόνο για το τι προτείνει ο Σατανάς, και πάντα προτείνει κάτι κακό. Και
ότι θα είναι κακό, και ότι θα μας πάει πίσω στο παρελθόν, για να
σκεφτούμε γιατί δεν κάναμε αυτό ή εκείνο. Το παρελθόν είναι παρελθόν,
δεν έχουμε τίποτα να αλλάξουμε εκεί!
Αν
έχουμε μετανοήσει, αν έχουμε εξομολογηθη αυτό σημαίνει ότι αν
συνεχίσουμε να επιστρέφουμε σε αυτό - εκεί ο δαίμονας πίνει το αίμα
μας! Είμαστε εκεί που πρέπει να είμαστε, είμαστε στο παρόν. Αν μας
προτείνει ότι πάντα κάτι κακό θα συμβαίνει, δεν ξέρει καθόλου τι θα
γίνει, δεν του δόθηκε, δεν είναι προφήτης! Αλλά αυτό είναι το όπλο του:
ψέματα, φόβος και φροντίδα!
Πατέρας
του ψέματος, δολοφόνος! Η προσπάθειά του λοιπόν είναι πάντα να χαλάει
κάθε καλή πράξη, να χωρίζει κάθε άνθρωπο, να κάνει κάθε άνθρωπο μόνο και
απελπισμένο. Αυτή είναι η πολιτική του και την εργάζεται συνεχώς.
Αν
δεχθούμε τις σκέψεις μας, χρησιμοποιήσουμε ακόμα τη φαντασία μας,
εμπίπτουμε στον κανόνα. Έτσι παθαίνεις κατάθλιψη και όλα αυτά. Πρέπει
να μάθουμε να πολεμάμε και να φυλάμε τις σκέψεις μας! Αυτό αναζητούσαν
οι Άγιοι Πατέρες. Αν παρατηρήσουμε ότι οι σκέψεις μας έχουν πάει σε
άλλη κατεύθυνση και αν βρισκόμαστε συνεχώς σε κάποιες σκέψεις,
ανησυχίες... τότε ας σταυρωθούμε στο όνομα του Πατέρα, του Υιού και του
Αγίου Πνεύματος, και ας πούμε δεν δέχομαι! Ή, αν είναι πραγματικά κακή,
βλάσφημη σκέψη, λέμε: Κύριε Ιησού Χριστέ, Κύριε Ιησού Χριστέ, Κύριε
Ιησού Χριστέ και θα φύγουν!
Ό,τι
είναι του Σατανά ξεφεύγει από το όνομα του Χριστού! Και προσευχόμαστε
λίγο μετά, τουλάχιστον με τον Κύριο ελέησον, ή με την Υπεραγία Μητέρα
του Θεού, σώσε με. Ό,τι πέσει πρώτα, ας χρησιμοποιήσουμε αυτήν την
προσευχή και ας διώξουμε αυτές τις κακές σκέψεις, άρα πρέπει να μάθουμε
να το πολεμάμε και δεύτερον, πρέπει να μάθουμε να ΧΑΙΡΟΥΜΕ!
Οι
πρώτοι Χριστιανοί ήταν τόσο γεμάτοι χαρά που ήθελαν όλοι να γίνουν
Χριστιανοί Ορθόδοξοι! Ήταν ενός πνεύματος και ήταν συνεχώς στη χάρη.
Έτσι, όπου υπάρχει χάρη, δεν υπάρχει: θλίψη, φόβος, κατάθλιψη. Οι
άνθρωποι έρχονται σε μένα και απλώς παραπονιούνται. Πότε λοιπόν ήταν η
τελευταία φορά που κοινωνήσατε; «Λοιπόν, δεν θυμάμαι». Είναι καλό να
είσαι ζωντανός! Ευτυχώς που ζεις! Ποιος δεν έχει κοινωνία εδώ και
αρκετούς μήνες, τι να περιμένουμε!; Δεν έχουμε τη δύναμη να πολεμήσουμε
το κακό, αλλά όταν κοινωνούμε, όταν ζούμε σωστά, όταν κοινωνούμε σωστά,
τότε οι δαίμονες βλέπουν ένα φως ισχυρότερο από τον ήλιο και δεν τους
επιτρέπεται ούτε να μας κοιτάξουν, πόσο μάλλον να μας πλησιάσει!».
Πατήρ Σεραφείμ Πέτκοβιτς (Διδασκαλίες του Πατέρα Σεραφείμ)
Μοναστήρι της Αγίας Τριάδας του Λευκού Νερού κοντά στη Λιουμπόβια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου