Ούτω κάποτε προσευχόμενος επί πολύ ώρα, ξαφνικά αισθάνθηκα την Παρουσία του Θεού μπροστά μου! (όχι να τον βλέπω).
Εκείνη την ώρα, το τι αισθάνθηκα, δεν περιγράφεται.
Ένας Θείος έρως ανέκφραστος, μία αγάπη που δεν περιγράφεται.
Δεν μπορείς να κρατηθείς, πέφτεις κάτω.
Αν κρατούσε πάνω από 2-3 λεπτά θα πέθαινα, δεν αντέχεις.
– Από τι θα πεθαίνατε Γέροντα;
– Από την πολλή αγάπη καίεσαι μέσα σου, από την πολλή γλυκύτητα και μακαριότητα, από, τον πολύ θείο έρωτα για τον Χριστό.
Πέφτεις κάτω και άλλο τίποτα δεν λες μόνο, σώσε με- σώσε με, φωνάζεις διότι θα πεθάνεις αν κρατήσει, λίγο ακόμη.
Τρία λεπτά εάν κρατήσει θα ξεψυχήσει ο άνθρωπος από τον πολύ έρωτα στον Χριστό, από την πολλή αγάπη.
Μετά όταν υποχώρησε, επί τρεις ώρες περίπου έλεγα την ευχή και άφθονα γλυκύτατα δάκρυα έτρεχαν.
Και πολλές φορές ενθυμούμενος την κατάσταση εκείνη της χάριτος, όπου αισθανόμουν δίπλα μου, μπροστά μου την παρουσία, του Θεού, έρχονται γλυκύτατα δάκρυα και προσευχή συνεχής.
~ Παπα-Χαράλαμπος Διονυσιάτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου