ΑΘΕΟΙ ΑΡΧΟΝΤΕΣ ΕΝΟΣ ΠΑΡΑΛΥΤΟΥ ΛΑΟΥ...

Εμπρός παιδιά, άς βάλει ο καθένας το χεράκι του να τήν θάψουμε αυτή την χώρα...

Ο παρακάτω λόγος ενός απλού  υπάλληλου μιάς λαϊκής αγοράς πού τυχαία συναντήσαμε δίνει πολύ πιθανόν, ανάγλυφη τήν εντύπωση τού λαού γιά τούς άρχοντές του σήμερα :

" Τί νά περιμένεις τώρα από Άθεους καί άπιστους πολιτικούς καί Κυβερνήτες; Πότε σηκώθηκε πρωϊ - πρωί ο κάθε Σαμαράς καί ο κάθε Βενιζέλος να πάνε στήν Εκκλησία τής Ενορίας τους;  Άσε τον Φανούρη, αυτός δεν πηγαίνει σε  Εκκλησίες μόνος του, περιμένει να τον πάνε κάποτε οί τέσσερεις άλλοι...

Αλλά πέραν τούτου... Μήπως θα ξέρουν καί οί ίδιοι σε ποιά επιτέλους Ενορία ανήκουν; Μήπως τούς έχει δεί ποτέ ο παπάς τής Ενορίας τους οικογενειακώς με την γυναίκα τους καί τα παιδιά τους; Αυτοί όλο με δεσποτάδες, Αρχιεπισκόπους καί Πατριάρχες συνομιλούνε, μέ τόν κάθε παπαδάκο τής Ενορίας τους τώρα θα ασχολούνται; 

Όλοι τους, πλήν ελαχίστων εξαιρέσεων δακτύλων τής μιάς χειρός, έχουνε να Εξομολογηθούνε καί να κοινωνήσουνε σωστά από τότε πού κάποια γιαγιά τούς έσερνε από το χέρι καί τούς πήγαινε στήν Εκκλησία...  έ, από τότε έχουνε να δούνε Χριστό μέσα στήν Αγία λαβίδα.... Άσε πού μερικοί είχανε καί μοντέρνες γιαγιάδες ποτέ τους καί οί ίδιες δεν πατούσαν σε Εκκληίες...Άντε τώρα να τούς βοηθήσει ο Χριστός πού ούτε τον ξέρουνε ούτε τούς ξέρει, στό δύσκολο  έργο τους...

Άντε τώρα να έχουνε Θεία βοήθεια καί θάρρος να αντιμετωπίσουνε τά δαιμόνια τής Τρόϊκας. Αυτοί θα συνομιλούνε με τούς ξένους καί θα στέκονται σάν βρεγμένες καί  κατ...νες γάτες τρέμοντας εσωτερικά από τον φόβο τους... Είναι δυνατόν ποτέ να βγεί τίποτα καλό από κάτι τέτοιες διαπραγματεύσεις ; " 

Αυτά μάς είπε αγανακτισμένος ο θεοσεβούμενος αυτός άνθρωπος, καί ο καθένας μας άς κάνει τώρα τίς σκέψεις του...

Ἀκοῦμε συχνὰ γιὰ τὶς συναντήσεις ποὺ ἔχουν οἱ κυβερνητικοὶ καὶ οἱ ὑπουργοὶ καὶ λοιποὶ τὴν Κυριακὴ τὸ πρωί. Κλείνουν δηλαδὴ συναντήσεις καὶ ταξίδια ἐν ὥρᾳ θείας Λειτουργίας. 

Ἀλήθεια, δὲν ὑπάρχει ἄλλη ὥρα; 

Δὲν εἶναι βαπτισμένοι οἱ ἄνθρωποι αὐτοί; 

Δὲ θὰ πᾶνε ποτὲ ἐκκλησία; Μόνο ἐπίσημα στὶς δοξολογίες ἢ στὸ Ἅγιον Ὄρος καὶ στὴν Παναγία τῆς Τήνου θὰ ἐμφανίζονται καὶ σύμφωνα πάντα μὲ ἕνα πρωτόκολλο, μετὰ τὴ Λειτουργία; Σὰν ψυχὲς δὲν αἰσθάνονται τὴν ἀνάγκη καὶ μάλιστα μέσα σὲ τόσα προβλήματα νὰ καταφύγουν στὸν Θεό; Λέει τὸ πρωτόκολλο ὅτι δὲν πρέπει νὰ ἐκκλησιάζεται ὁ πρωθυπουργὸς καὶ ὅτι πρέπει νὰ πηγαίνει πάντοτε μὲ ὅλο τὸν ἀστυνομικὸ μηχανισμό; Ἔρχονται πάντοτε συνοδευόμενοι – φυλασσόμενοι καὶ οὔτε ἀντίδωρο παίρνουν.

Ὅμως στὸ Μέτωπο τῆς Β. Ἠπείρου τὸ 1940 μέσα στὸν ὀρυμαγδὸ τοῦ βομβαρδισμοῦ ὑπαίθρια ἐκκλησιάζονταν ὅλοι. Ὁ Καποδίστριας πήγαινε κάθε Κυριακὴ πρῶτος στὸν Ὄρθρο, μέχρι ποὺ βρέθηκαν οἱ ἀνεγκέφαλοι βαλτοὶ καὶ τὸν δολοφόνησαν. 

Οἱ ἀγωνιστὲς τοῦ 1821, ὅταν δὲν εἶχαν μάχες, ξημεροβραδιάζονταν στὰ μοναστήρια μὲ προσευχὲς καὶ ἐξομολογήσεις. Ὁ Κανάρης εἶχε ὁ ἴδιος Ἐκκλησία δίπλα στὸ σπίτι του, ὅπου καὶ ἔψελνε. Οἱ Μακεδονομάχοι μὲ πρῶτο καὶ καλύτερο τὸν Π. Μελᾶ ἐκκλησιάζονταν καὶ κοινωνοῦσαν. Τὰ ἐκστρατευτικά μας σώματα εἶχαν πάντοτε τὸν στρατιωτικό τους ἱερέα. 

Τί δηλαδή, πάνω ἀπὸ τὴν Λειτουργία καὶ τὴν ἀθάνατη ψυχὴ εἶναι οἱ δουλειές μας καὶ τὰ Ὑπουργεῖα μας; Πάνω ἀπὸ τὴν ὀρθόδοξη χριστιανική μας ταυτότητα εἶναι ἡ πολιτικὴ καὶ κομματικὴ ἰδιότητα;

Καὶ ὄχι μόνο αὐτό. 

Ἡ ἀπαράδεκτη αὐτὴ συνήθεια ἔχει περάσει καὶ στὸ λαό. Φροντιστήρια, προπονήσεις, συναντήσεις, σεμινάρια, ἐξετάσεις, ὅλα εἰς βάρος τοῦ ἐκκλησιασμοῦ. Τὰ παιδιὰ ἐκκλησιάζονται, ὅταν καὶ ἄν, στὴν ἑορτὴ τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν καὶ λίγο πρὶν ἀπὸ τὶς Πανελλήνιες. Ἔτσι ὅμως δὲν πᾶμε μπροστά. Χωρὶς Θεὸ ὅλα ἐπιτρέπονται καὶ τίποτε δὲν εὐλογεῖται.

Μάλιστα φτάσαμε στὸ σημεῖο λόγῳ Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης, ὅταν ἔχουν Μ. Πέμπτη ἢ Πάσχα οἱ καθολικοί, νά ᾽χουν ἀργία ἐκεῖνοι, ὄντως στὶς χῶρες τους νὰ μὴ γίνεται τίποτε ἐκεῖνες τὶς μέρες, καὶ ὅταν ἐμεῖς ἔχουμε τὶς δικές μας μεγάλες γιορτὲς τῆς Ὀρθοδοξίας μας, τότε νάχουμε καὶ Γιοῦρο γκροὺπ καὶ ποδοσφαιρικὲς συναντήσεις καὶ νὰ μὴ μποροῦμε νὰ μεταθέσουμε τίποτε.

Τί πιὸ ὡραῖο θὰ ἦταν, οἱ χριστιανοὶ ὀρθόδοξοι ἄρχοντες, ὄχι ἐθιμοτυπικά, ἀλλὰ πραγματικὰ καὶ οὐσιαστικά, ὅσοι θέλουν, νὰ ἐκκλησιάζονται μὲ τὶς οἰκογένειές τους. Ἐκτὸς ἂν δὲν θέλουν. Ἀλλὰ αὐτὸ νὰ μᾶς τὸ ποῦνε προεκλογικά. Παλιὰ στὰ ἀνάκτορα ὑπῆρχε ναὸς καὶ ἱερέας. 

Τώρα ἂς κάνουν στὴ Βουλὴ ἕνα ναὸ ἢ στὸ Μαξίμου καὶ ἐκεῖ ἐπὶ τόπου νὰ ἐκκλησιάζονται. 

Νὰ γίνεται λειτουργία καὶ μὲ ἀσφάλεια κάθε Κυριακή. Ἐκτὸς κι ἂν προσκυνᾶνε ἀλλοῦ στὰ σκοτάδια καὶ στὰ άγρια μεσάνυχτα…

Δὲν ἔχουν ἀφήσει τζαμὶ καὶ συναγωγή, ὅπου πᾶνε, κι ἐδῶ στὴν Πατρίδα; Καλὰ δὲν μιλᾶμε γιὰ τοὺς ἀπροσκύνητους στὸ Σταυρὸ τοῦ Χριστοῦ μας ἢ τοὺς μουσουλμάνους βουλευτές…Τοὺς ἀγαπᾶμε καὶ τοὺς συμπονᾶμε κι αὐτούς, ἀλλὰ δὲν θὰ καθορίσουν αὐτοὶ τὶς πνευματικὲς συντεταγμένες τοῦ ἐθνικοῦ μας βίου.

Δὲν εἶναι λοιπὸν ὅλα κομματικὰ καὶ διπλωματικά, ὑπάρχουν καὶ ψυχὲς ποὺ ἔχουν κι αὐτὲς δικαιώματα σωτηρίας καὶ αἰώνιας ζωῆς. 

Ἀλήθεια, γιατί μιὰ ὁλόκληρη ἐκκλησία, τὸ ἐκκλησίασμα δηλαδή, κλῆρος καὶ λαός, νὰ περιμένει στὶς Ἐθνικὲς Ἐπετείους τὰ τύμπανα ἀπ᾽ ἔξω νὰ βαρέσουν, πότε θά ᾽ρθει ὁ ὑπουργὸς καὶ ὁ πρόεδρος καὶ οἱ ἄλλοι, καὶ στὶς ἐπαρχίες μάλιστα νὰ περιμένουν στὰ γραφεῖα καὶ τὰ αὐτοκίνητά τους, πότε θὰ πάει 10:00 ἡ ὥρα γιὰ νὰ ἐμφανισθοῦν οἱ “βασιλιάδες”, μπροστὰ στὰ ἔκπληκτα καὶ περίεργα μάτια τῶν ἀφελῶν συνήθως ἐκκλησιαζομένων καὶ τότε νὰ ἀρχίσει ἡ δοξολογία; 

Νὰ ἔρθουν ὅλοι στὴν ὥρα τους! Κι αὐτοὶ στὸ λαὸ τοῦ Θεοῦ ἀνήκουν. Προηγουμένως γίνεται Θεία Λειτουργία. Ἡ Ἐκκλησία θὰ τοὺς βάλει μπροστά, ὅπως καὶ τώρα γίνεται, σεβόμενη τὴ λαϊκὴ ἐτυμηγορία, ποὺ τοὺς ἐξέλεξε, ἀλλὰ ὄχι νὰ συμβαίνει κι αὐτὸ τὸ σημερινὸ χάλι.

Καὶ δὲν χρειάζεται ἔξω ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία ἡ Φιλαρμονικὴ νὰ προαναγγέλλει καὶ νὰ παιανίζει γιὰ τὸν καθένα ἐπίσημο, λὲς καὶ κάνει κάτι σπουδαῖο ποὺ ἐκκλησιάζεται. Καθῆκον του εἶναι. Οὔτε τὰ χειροκροτήματα στὴν κατάθεση στεφάνων χρειάζονται. Τί ἀνοησίες εἶναι αὐτές; Μετὰ δακρύων ἔπρεπε νὰ στεφανώνουμε τοὺς ἥρωές μας.

Αὐτὸ τὸ πρωτόκολλο πρέπει νὰ σπάσει. Γιατί ὅλα ἐδῶ πληρώνονται. Καὶ ἐδῶ. Νὰ μὴ στενοχωριοῦνται μετὰ ποὺ δὲν τοὺς κοιτᾶνε τὰ ἑλληνόπουλα στὴν Παρέλαση ἢ τοὺς μουτζώνουν ἢ ποὺ δὲν μποροῦν νὰ κυκλοφορήσουν στὸ δρόμο ἀσυνόδευτοι καὶ ἀφύλακτοι. Ὁ σεβασμὸς καὶ ἡ τιμὴ ἐμπνέονται καὶ ὑπαγορεύονται ἀπὸ τὴ ζωὴ καὶ δὲν ἐπιβάλλονται ἀπὸ πρωτόκολλα.

Τὸ καλύτερο παράδειγμα γιὰ τὸ λαὸ θὰ ἦταν ὁ ἐκκλησιασμὸς τῶν ἀρχόντων, ἀλλὰ καὶ γιὰ τοὺς ἴδιους θὰ ἦταν ὠφέλιμο. Θὰ δίσταζαν μετὰ νὰ διαπράττουν ἐγκλήματα καὶ ἀδικίες. Θὰ εἶχαν τὴ χάρη καὶ τὴν εἰρήνη τοῦ Θεοῦ. Ἡ συμμετοχή τους στὴν Ἐκκλησία ἀπὸ τὴ μία μεριὰ καὶ μία ἀντίθετη ζωὴ ἀπὸ τὴν ἄλλη, θὰ ἔφερνε σὰν ἀποτέλεσμα τὴν κατακραυγὴ τοῦ λαοῦ, ὁπότε καὶ αὐτοὶ θὰ ἦταν πιὸ συγκρατημένοι. 

Τώρα ὑπάρχει ἀσυδοσία, ἀναισθησία, ἔλλειψη ἐλέγχου καὶ τὸ στίγμα τῆς πολιτικῆς ζωῆς τὸ δίνει συνήθως ὁ ἄθεος κομματισμὸς τῶν ἀνεκκλησίαστων πολιτικῶν καὶ δημοσιογράφων. Κρίμα!

Κρίμα νὰ καταστρέφεται μία μακραίωνη παράδοση εὐσέβειας τοῦ λαοῦ μας, ἡ ὁποία ὡς πρακτικὴ ὑπῆρχε καὶ πρὸ Χριστοῦ μὲ τὴν συμμετοχὴ στὶς μεγάλες ἑορτὲς τῶν Ἀθηναίων καὶ τῶν ἄλλων πόλεων πρώτων καὶ καλύτερων τῶν ἀρχόντων… 

Ἂς ἀφήσουμε τὴν πάγια συνήθεια στὴ Βυζαντινή μας παράδοση νὰ «ψάλλει δεξιὰ ὁ βασιλιάς, ζερβὰ ὁ Πατριάρχης…». 

Τουλάχιστον ἂς ἐκκλησιάζονται ταπεινὰ οἱ ἄρχοντές μας καὶ ὄχι ἐθιμοτυπικὰ ἢ ψηφοθηρικά. Διότι αὐτὸ καταντᾶ τελικὰ βεβήλωση τῆς θείας Λειτουργίας, τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ σώματος, τῆς παράδοσής μας καὶ τῆς ψυχῆς μας.

christianvivliografia.wordpress.com