Η πίστη είναι το μεγάλο μήνυμα της σημερινής ευαγγελικής περικοπής.
Πολλές φορές ο Κύριος την εξήρε αποκαλύπτοντας στους ανθρώπους τον
ουράνιο πνευματικό κόσμο και την διαφώτιση του «όλου ανθρώπου».
Όταν δε την συνοδεύουν η καθαρότητα της καρδίας και η ανυπόκριτη αγάπη, τότε ο πιστός πληρούται πνεύματος, σοφίας και χάριτος και φέρει αγλαούς καρπούς στον πνευματικό του βίο.
Αντίθετα η απιστία είναι να μην αποδέχεσαι τους Λόγους και τα θαύματα του Κυρίου, να αρνείσαι την θεότητά του, το θεανδρικό Του πρόσωπο και τις δύο τέλειες φύσεις Του, την θεία και την ανθρώπινη, να θεωρείς δηλαδή ότι υπήρξε ένας κοινός άνθρωπος.
Όσοι αρνούνται καθ’ οιονδήποτε λόγο την ιστορικότητα του Προσώπου του Χριστού αμφιβάλλουν σοβαρά και δυσπιστούν και στην θεότητά Του.
Το θαύμα που αφηγείται το σημερινό Ευαγγέλιο συγκεντρώνει όχι πλήρη πίστη και δυσπιστία.
Ο πατέρας του σεληνιαζομένου νέου αφού διηγείται την οικτρά κατάσταση που περιέρχεται ο ασθενής υιός του λέγει προς τον Κύριο «εάν δύνασαι βοήθησον σπλαχνισθείς εφ’ ημάς». Όχι πλήρης πίστις αλλά δυσπιστία και ο Κύριος τον ενισχύει, ενισχύει την δυσπιστία του λέγοντάς του «ει δύνασαι πιστεύσαι, πάντα δυνατά τω πιστεύοντι».
Εθεράπευσε τον νέο, τον κράτησε από το χέρι και «ανέστη». Η πίστις διατυπώνεται στους λόγους του Απ. Παύλου «έστι δε πίστις ελπιζομένων υπόστασις, πραγμάτων έλεγχος ου βλεπομένων» (Εβρ. ΙΙ, Ι). Η πίστις προς τον θεό ενισχύεται από το γεγονός ότι το θρησκευτικό συναίσθημα είναι έμφυτο στον άνθρωπο.
Δια τις αγιαστικής δε χάριτος του Σωτήρος Χριστού αισθάνεται ο πιστός την παρουσία Του εντός της ταπεινής του ψυχής.
Μεγάλα τα της πίστεως
κατορθώματα! Εις αυτά αναφαίρεται ο Απ. Παύλος και εξυμνεί όσα δια της
θερμουργού και ακραδάντου πίστεως επέτυχαν οι ευσεβείς και δίκαιοι (Εβρ.
ΙΙ, 33-40).
Και σήμερα ιδιαίτερα στην εποχή που ζούμε ο άνθρωπος δεν έχει την απαιτούμενη πίστη. Πολλοί εμπιστεύονται την θεραπεία των προβλημάτων τους στην αστρολογία, τη χειρομαντεία, τα ταρώ και πάσης φύσεως απατεώνες, ψευδοχρίστους και ψευδοπροφήτες για τους οποίους τα πάνελ των τηλεοράσεων είναι πάντοτε ανοικτά. Ο χριστιανός έχει στα χέρια του την αλήθεια. Γνωρίζει το φως της αποκαλύψεως που είναι ο Χριστός αλλά δεν φωτίζεται από την θεία Παρουσία Του.
Ο θεός θέλει καθαρή καρδία για να μπορέσει να επέμβει θαυματουργικά.
Καρδία χωρίς σκοτεινούς διαλογισμούς και πονηρών ενθυμήσεων. Καρδία που να πληρούται από φως αληθείας και πίστεως.
Την υστάτη στιγμή ο πατέρας του νέου του Ευαγγελίου συμμορφώνεται και παρακαλεί «βοήθει μου την απιστία». Βρίσκει το θάρρος προς τον ουράνιο Πατέρα και λυτρώνεται η δυστυχισμένη ασθενής ψυχή του. Ο υιός του είναι άρρωστος στο σώμα ο ίδιος όμως είναι άρρωστος στην ψυχή του. Αναβλέπει από την ψυχική του τύφλωση και απιστία.
Ειδικά στις μέρες, στις τραγικές μέρες που ζούμε, από πάσης πλευράς όταν τα είδωλα όλων των χώρων και θεσμών έχουν γκρεμιστεί γύρω μας, βλέπουμε την κορυφή του Πύργου της Εκκλησίας, της Εκκλησίας του Χριστού.
Εκεί σε αυτόν τον τρούλλο ας ατενίσουμε και με ψυχική δύναμη που θα βρούμε όπως ο πατέρας του σεληνιαζομένου νέου του σημερινού Ευαγγελίου θα επικοινωνήσουμε με Εκείνον για κάθε βοήθεια στην ζωή μας.
Ας επαναλάβουμε την φράση του πατέρα του σημερινού Ευαγγελίου ο οποίος καίτοι ευρίσκετο μπροστά από το θείο φως δεν καταλαμβάνονταν από τις θείες ακτίνες του. «Πιστεύω Κύριε, βοήθει μου την απιστία».
Ο Αρχιμανδρίτης Κωνσταντίνος Χαραλαμπόπουλος
είναι εφημέριος στον Ι.Ν. Αγιου Δημητρίου Παλαιού Ψυχικού. http://dogma.gr/default.php?pname=Article&art_id=2059&catid=14
Όταν δε την συνοδεύουν η καθαρότητα της καρδίας και η ανυπόκριτη αγάπη, τότε ο πιστός πληρούται πνεύματος, σοφίας και χάριτος και φέρει αγλαούς καρπούς στον πνευματικό του βίο.
Αντίθετα η απιστία είναι να μην αποδέχεσαι τους Λόγους και τα θαύματα του Κυρίου, να αρνείσαι την θεότητά του, το θεανδρικό Του πρόσωπο και τις δύο τέλειες φύσεις Του, την θεία και την ανθρώπινη, να θεωρείς δηλαδή ότι υπήρξε ένας κοινός άνθρωπος.
Όσοι αρνούνται καθ’ οιονδήποτε λόγο την ιστορικότητα του Προσώπου του Χριστού αμφιβάλλουν σοβαρά και δυσπιστούν και στην θεότητά Του.
Το θαύμα που αφηγείται το σημερινό Ευαγγέλιο συγκεντρώνει όχι πλήρη πίστη και δυσπιστία.
Ο πατέρας του σεληνιαζομένου νέου αφού διηγείται την οικτρά κατάσταση που περιέρχεται ο ασθενής υιός του λέγει προς τον Κύριο «εάν δύνασαι βοήθησον σπλαχνισθείς εφ’ ημάς». Όχι πλήρης πίστις αλλά δυσπιστία και ο Κύριος τον ενισχύει, ενισχύει την δυσπιστία του λέγοντάς του «ει δύνασαι πιστεύσαι, πάντα δυνατά τω πιστεύοντι».
Εθεράπευσε τον νέο, τον κράτησε από το χέρι και «ανέστη». Η πίστις διατυπώνεται στους λόγους του Απ. Παύλου «έστι δε πίστις ελπιζομένων υπόστασις, πραγμάτων έλεγχος ου βλεπομένων» (Εβρ. ΙΙ, Ι). Η πίστις προς τον θεό ενισχύεται από το γεγονός ότι το θρησκευτικό συναίσθημα είναι έμφυτο στον άνθρωπο.
Δια τις αγιαστικής δε χάριτος του Σωτήρος Χριστού αισθάνεται ο πιστός την παρουσία Του εντός της ταπεινής του ψυχής.
Και σήμερα ιδιαίτερα στην εποχή που ζούμε ο άνθρωπος δεν έχει την απαιτούμενη πίστη. Πολλοί εμπιστεύονται την θεραπεία των προβλημάτων τους στην αστρολογία, τη χειρομαντεία, τα ταρώ και πάσης φύσεως απατεώνες, ψευδοχρίστους και ψευδοπροφήτες για τους οποίους τα πάνελ των τηλεοράσεων είναι πάντοτε ανοικτά. Ο χριστιανός έχει στα χέρια του την αλήθεια. Γνωρίζει το φως της αποκαλύψεως που είναι ο Χριστός αλλά δεν φωτίζεται από την θεία Παρουσία Του.
Ο θεός θέλει καθαρή καρδία για να μπορέσει να επέμβει θαυματουργικά.
Καρδία χωρίς σκοτεινούς διαλογισμούς και πονηρών ενθυμήσεων. Καρδία που να πληρούται από φως αληθείας και πίστεως.
Την υστάτη στιγμή ο πατέρας του νέου του Ευαγγελίου συμμορφώνεται και παρακαλεί «βοήθει μου την απιστία». Βρίσκει το θάρρος προς τον ουράνιο Πατέρα και λυτρώνεται η δυστυχισμένη ασθενής ψυχή του. Ο υιός του είναι άρρωστος στο σώμα ο ίδιος όμως είναι άρρωστος στην ψυχή του. Αναβλέπει από την ψυχική του τύφλωση και απιστία.
Ειδικά στις μέρες, στις τραγικές μέρες που ζούμε, από πάσης πλευράς όταν τα είδωλα όλων των χώρων και θεσμών έχουν γκρεμιστεί γύρω μας, βλέπουμε την κορυφή του Πύργου της Εκκλησίας, της Εκκλησίας του Χριστού.
Εκεί σε αυτόν τον τρούλλο ας ατενίσουμε και με ψυχική δύναμη που θα βρούμε όπως ο πατέρας του σεληνιαζομένου νέου του σημερινού Ευαγγελίου θα επικοινωνήσουμε με Εκείνον για κάθε βοήθεια στην ζωή μας.
Ας επαναλάβουμε την φράση του πατέρα του σημερινού Ευαγγελίου ο οποίος καίτοι ευρίσκετο μπροστά από το θείο φως δεν καταλαμβάνονταν από τις θείες ακτίνες του. «Πιστεύω Κύριε, βοήθει μου την απιστία».
Ο Αρχιμανδρίτης Κωνσταντίνος Χαραλαμπόπουλος
είναι εφημέριος στον Ι.Ν. Αγιου Δημητρίου Παλαιού Ψυχικού. http://dogma.gr/default.php?pname=Article&art_id=2059&catid=14
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου