Την 27ην Αυγούστου 1904 διαβαίνοντας τα τότε Εληνοτουρκικά σύνορα, από τη Θεσσαλία προς Μακεδονία, κοινώνησε των Αχράντων Μυστηρίων, στο Μοναστήρι της Μερίτσας. Γράφει στην αγαπημένη του και την αποχαιρετά για πάντα:
Ουδέποτε με τόσην κατάνυξιν μετέλαβα. Ο νους μου διαρκώς εστρέφετο προς Εκείνον, ο οποίος χάριν ημών και της Θείας θρησκείας Του, υπέστη το μαρτύριον. Το μέγεθος της θυσίας Του, το μέγεθος της αποστολής Του μ' έκαμναν να αισθάνωμαι πόσον μικροί και πόσον μακράν Αυτού ευρισκόμεθα, αλλά και συγχρόνως με ενεθάρρυναν, Πάντοτε Τον ελάτρευσα διά την θρησκείαν Του, και το εθαυμασα διά την θυσίαν Του. Ελπίζω να μας βοηθήσει. Αισθάνομαι τώρα ισχυρός, γενναίος και καλύτερος, έτοιμος να κάμω τα πάντα Χαίρε, αγάπη μου, μη με σκέπτεσαι πλέον εμένα, αλλ' ευχήσου διά την επιτυχίαν της αγίας αποστολής μας. Τα παιδια φιλώ και ευλογώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου