Είμαστε όλοι ζωντανές εικόνες του Θεού και αυτό το γεγονός αποτελεί για μας μία τεράστια ευθύνη… θα πρέπει να μπορούν να διακρίνουν σε μας τη λάμψη της παρουσίας του Αγίου Πνεύματος, να αναγνωρίζουν τον ίδιο τον Θεό που αποκαλύπτει τον εαυτό Του. Δεν πρέπει να δίνουμε ψευδή μαρτυρία για όσα κηρύττουμε, με τον τρόπο της ζωής μας. Αντώνιος Bloom του Σουρόζ.

 

 

Φίλιππος ο Διάκονος, εκ των 7 Διακόνων, ο βαπτίσας τον Αιθίοπα ευνούχο της βασίλισσας Κανδάκης, μαρτύρησε στην Ιεράπολι Φρυγίας Μ. Ασίας (1ος αι.)
Ζηναΐς και Φιλονίλλα οι ανάργυρες ιατροί, αυτάδελφες, συγγενής Απ. Παύλου, ερημίτριες [μέσα σε σπήλαιο-νοσοκομείο εξάσκησαν δωρεάν την ιατρική] (1ος αι.)
Θεοφάνης ο Γραπτός, επίσκοπος Νικαίας Βιθυνίας Μ. Ασίας, ομολογητής και ποιητής Κανόνων, εκ Παλαιστίνης (778-845), αδελφός του Θεοδώρου του Γραπτού (27 Δεκεμβρίου) – Ευστράτιος Μηθύμνης, εκ των 365 Πατέρων της εν Νικαίας εβδόμης Οικουμενικης Συνόδου (787)
Αναστάσιος πρεσβύτερος, αποκρισιάριος της Εκκλησίας της Ρώμης στην Κωνσταντινούπολι και ομολογητής στη Κωνσταντινούπολι και στη Γεωργία, μαθητής Αγ. Μαξίμου του Ομολογητού (20/9 και 11/10 κοίμησι, +666)
Θεοφάνης Σολέας και Ιωνάς ο θαυματουργός, ερημίτης στην Πέργαμο της Λάρνακας Κύπρου (12ος αι.)
Κέννεθ ιδρυτής Μονής στην Agahaboe Ιρλανδίας και ιεραπόστολος Σκωτίας, εξ Ιρλανδίας (599) 
Τάτα/Εθελβούργα ιδρύτρια Μονής στο Barking Essex Αγγλίας, αδελφή του αγίου Erconwald (30 Απριλίου) του Λονδίνου Αγγλίας (675)
Φιλόθεος ο Κόκκινος, ο Κωνσταντινουπόλεως, εκ Θεσσαλονίκης (1379)
Λεωνίδας, Στάρετς της Όπτινα (1841)
Σύναξι Πάντων των Αγίων της Μονής Όπτινα Ρωσίας
Μνήμη του θαύματος της εικόνας του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού στη Βηρυτό της Φοινίκης όπου έρευσε αίμα και ύδωρ (7ος αιώνας)
Ο Δαυίδ Μπάλφουρ (David Balfour) «η πιο αγαπητή και συγγενή ψυχή» του Γέροντος Σωφρονίου του Έσσεξ εκοιμήθη την 11η Οκτωβρίου 1989

Εορτάζουν στις 11 Οκτωβρίου.

Στίχοι
Ειρηνικώς ύπνωσαν ειρήνης φίλαι,
Η Φιλονίλλα Ζηναΐς τε αι δύο.
Ζηναΐς ενδεκάτη Φιλονίλλα, συν θάνε κηδείη.

Στίχοι
Εικόνα τιμών Ευστράτιος και λείψανα,
Τον κόσμον λιπών εικόνι ου πορεύεται.

Στίχοι
Ο Γραπτός εν γη την θέαν Θεοφάνης,
Και κλήσίν εστιν εκθανών Γραπτός πόλω.

Ύμνος
στον όσιο Θεοφάνη τον Γραπτό
Αγίου Νικολάου Βελιμιροβιτς

Ο Θεοφάνης ο Αγιοσαββίτης, ήταν μεγάλος ασκητής,
βαθύς θεολόγος και υμνογράφος εξαίσιος,
μάρτυρας Χριστού και ομολογητής της Πίστεως,
κόσμημα της Εκκλησίας, ένας Πατέρας της Ορθοδοξίας.

Άφησε το κελί του από υπακοή,
και εξερχόμενος από τη σιωπή του, βγήκε έξω στον κόσμο, για μια ακόμη φορά,
για να διδάξει την αλήθεια στον ασεβή αυτοκράτορα,
και να ομολογήσει την Αλήθεια ενώπιόν του.

Ο Άγιος Θεοφάνης αντάλλαξε ένα τέταρτο του αιώνα
για την αληθινή χαρά,
όλα αυτά τα χρόνια υπέμεινε βάσανα φρικτά,
και εκεί στην σκοτεινή φυλακή,
έφερε στο πρόσωπό του τη σφραγίδα του μαρτυρίου.

Αλλά, εμπνευσμένος από το Πνεύμα, αυτός ο άγιος του Θεού
πότισε αυτά τα χρόνια με θαυμάσιους ύμνους,
δοξάζοντας τον Κύριο και τους αγίους του Θεού
με θερμή ελπίδα, αγάπη και πίστη.
Ο Πρόλογος της Αχρίδος – Οκτώβριος του Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς από τις εκδόσεις Άθως.
http://prologue.orthodox.cn/October11.htm

Ο όσιος Θεοφάνης ο Γραπτός

Ο Θεοφάνης ήταν ομολογητής και συγγραφέας εκκλησιαστικών κανόνων. Γεννήθηκε στην Αραβία από πλούσιους και ευσεβείς γονείς. Μαζί με τον αδελφό του Θεόδωρο (27 Δεκεμβρίου), έγιναν μοναχοί στη Μονή του Αγίου Σάββα του Ηγιασμένου. Καθώς ήταν πολύ μορφωμένοι μοναχοί, ο Πατριάρχης Θωμάς των Ιεροσολύμων τους έστειλε στον αυτοκράτορα Λέοντα τον Αρμένιο, για να υπερασπιστούν την Πίστη και την προσκύνηση των εικόνων. Ο ασεβής αυτοκράτορας βασάνισε σκληρά αυτούς τους αγίους αδελφούς και τους έβαλε στη φυλακή. Αργότερα, ο εικονομάχος αυτοκράτορας Θεόφιλος ξανάρχισε τα βασανιστήρια τους και διέταξε να χαράξουν με πυρωμένα σίδερα στα πρόσωπά τους λέξεις χλευασμού*, για να τους εκθέσουν στη γελοιοποίηση του κόσμου. Όταν λύθηκε η εικονομαχική διαμάχη, ο Θεοφάνης απελευθερώθηκε και λίγο αργότερα χειροτονήθηκε επίσκοπος Νικαίας. Κοιμήθηκε ειρηνικά το έτος 847, έχοντας υποφέρει για τις άγιες εικόνες είκοσι πέντε ολόκληρα χρόνια κι έχοντας γράψει 145 Κανόνες. Εισήλθε στην αιώνια χαρά του Κυρίου του.
Ο Πρόλογος της Αχρίδος – Οκτώβριος του Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς
http://prologue.orthodox.cn/October11.htm

*Ο εικονομάχος αυτοκράτορας Θεόφιλος χάραξε στα μέτωπά τους με πυρακτωμένο σίδερο, τους παρακάτω δώδεκα στίχους για να τους στιγματίσει.
«Πάντων ποθούντων προστρέχειν προς την πόλιν,
Όπου πάναγνοι του Θεού Λόγου πόδες
Έστησαν, εις σύστασιν της οικουμένης,
Ώφθησαν ούτοι τω σεβασμίω τόπω,
Σκεύη πονηρά δεισιδαίμονος πλάνης.
Εκείσε πολλά λοιπόν εξ απιστίας,
Πράξαντες δεινά αισχρά δυσσεβοφρόνως,
Εκείθεν ηλάθησαν ως αποστάται.
Προς την πόλιν δε του κράτους πεφευγότες,
Ουκ εξαφήκαν τας αθέσμους μωρίας.
Όθεν γραφέντες ως κακούργοι, την θέαν,
Κατακρίνονται και διώκονται πάλιν». Με απλά λόγια:
«Επειδή όλοι ποθούν να πάνε στην πόλη, όπου στάθηκαν τα πάναγνα πόδια του Θεού Λόγου
με σκοπό να συνενωθεί η οικουμένη, παρουσιάσθηκαν στον σεβάσμιο αυτόν τόπο και τα πονηρά αυτά δοχεία της δεισιδαίμονος πλάνης. Εκεί λοιπόν, αφού έπραξαν λόγω της απιστίας τους πολλά και φοβερά αίσχη με φρόνημα μισητό στον Θεό, εκδιώχθηκαν από εκεί σαν αποστάτες. Και όταν κατέφυγαν στην πόλη του κράτους, δεν εγκατέλειψαν τις παράνομες ανοησίες τους. Γι’ αυτό, αφού καταγράφηκαν σαν κακούργοι στα μέτωπά τους κατακρίνονται και διώχνονται πάλι».
Απ’ αυτή την αιτία ονομάστηκαν και οι δύο Γραπτοί. 

***

Η θαυματουργική δύναμη των αγίων εικόνων
Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

Όπως κατά την Πρόνοια του Θεού δίνεται θαυματουργική ιαματική δύναμη στο αγιασμένο νερό ή στο αγιασμένο έλαιο, αντιστοίχως η ίδια δύναμη μεταδίδεται και στις εικόνες. Ο άγιος και μέγας Αθανάσιος παραθέτει ένα θαυμάσιο παράδειγμα της θαυματουργικής δυνάμεως των ιερών εικόνων.
Στην πόλη της Βηρυτού ζούσε κάποτε ένας χριστιανός σ’ ένα σπίτι το οποίο νοίκιαζε. Όταν έφυγε απ’ αυτό το σπίτι οριστικά, ξέχασε εκεί μια εικόνα του Σωτήρα. Ύστερα μετακόμισε στο ίδιο σπίτι ένας Εβραίος. Στη Βηρυτό υπήρχαν πολλοί Εβραίοι που έτρεφαν ιδιαίτερα πικρά αισθήματα για τη χριστιανική πίστη. Έτσι, λοιπόν, όταν βρέθηκε η εικόνα στο σπίτι, οι Εβραίοι τη μετέφεραν εκεί που συνάζονταν και άρχισαν να τη χλευάζουν όπως και οι πρόγονοι τους είχαν άλλοτε χλευάσει τον ίδιο τον ζωντανό Σωτήρα. Επίσης έκαναν στην εικόνα ό,τι και οι πρόγονοί τους είχαν κάνει στον Σωτήρα: τρύπησαν τα χέρια και τα πόδια με καρφιά, άλειψαν με ξίδι τα χείλη της εικόνας· μυκτήρισαν με κάθε δυνατό τρόπο την εικόνα του Σωτήρα. Τέλος, κάποιος απ’ αυτούς πήρε μια λόγχη και έπληξε την αγία εικόνα κάτω απ’ το πλευρό.
Τότε –ω του θαύματος- αίμα και νερό ανάβλυσαν από την πληγή της εικόνας, ακριβώς όπως και απ’ το ζωντανό σώμα του Εσταυρωμένου Κυρίου. Δεν περιγράφεται ο προκληθείς τρόμος των Εβραίων! Ωστόσο έφεραν γρήγορα ένα δοχείο και μάζεψαν εκεί μέσα το αίμα και ύστερα έφεραν πολλούς άρρωστους, τυφλούς, κωφούς, χωλούς και δαιμονισμένους για να ιαθούν απ’ την εικόνα. Μόλις οι Εβραίοι έχριαν με το αίμα τους αρρώστους αυτοί θεραπεύονταν. Όλη η πόλη συγκεντρώθηκε εκεί για να δει το θαύμα και όλοι δόξαζαν τον Ιησού Χριστό, τον αληθινό Θεό· όλοι οι Εβραίοι σ’ εκείνη την πόλη μεταστράφηκαν και πίστεψαν στον ζωντανό και ζωοδότη Κύριο Ιησού Χριστό.
Αγ. Νικολάου Βελιμίροβιτς, «Ο Πρόλογος της Αχρίδος»
http://prologue.orthodox.cn/October11.htm

***

Είμαστε όλοι ζωντανές εικόνες του Θεού
Αντώνιος Bloom του Σουρόζ

Ο καθένας μας, δημιουργήθηκε κατ’ εικόνα του Θεού. Είμαστε όλοι ζωντανές εικόνες του Θεού και αυτό το γεγονός αποτελεί για μας μία τεράστια ευθύνη, γιατί μία εικόνα ίσως να μοιάσει με παρωδία και να γίνει μέσο βλασφημίας του Θεού. Πρέπει να σκεφτούμε και να αναρωτηθούμε: αξίζουμε, είμαστε ικανοί να καλούμαστε εικόνα του Θεού; Ένας συγγραφέας της Δύσης είπε, ότι οι άνθρωποι που συναντούν ένα Χριστιανό, θα έπρεπε να τον βλέπουν όπως ένα όραμα, σαν μία αποκάλυψη που ποτέ πριν δεν είχαν, ότι η διαφορά ανάμεσα σε ένα Χριστιανό και σε έναν μη Χριστιανό, είναι το ίδιο σπουδαία, ριζοσπαστική και εντυπωσιακή, όσο διαφέρει ένα άγαλμα από έναν ζωντανό άνθρωπο. Ένα άγαλμα ίσως να είναι όμορφο, αλλά είναι φτιαγμένο από πέτρα ή από ξύλο και είναι άψυχο. Ένας άνθρωπος, ίσως με την πρώτη εντύπωση να μην φανερώνει ότι ζει μία τέτοια ομορφιά, αλλά όσοι τον συναντούν, θα πρέπει να μπορούν να διακρίνουν σ’ εκείνον τη λάμψη της παρουσίας του Αγίου Πνεύματος, να αναγνωρίζουν τον ίδιο τον Θεό που αποκαλύπτει τον εαυτό Του, μέσα από την ταπεινή μορφή μιάς ανθρώπινης ύπαρξης, όπως αυτοί που προσκυνούν ευλαβικά μια εικόνα, μια εικόνα ιερή και ευλογημένη από την Εκκλησία.

Όσο δεν είμαστε για τους γύρω μας μια τέτοια εικόνα, έχουμε αποτύχει στην αποστολή μας, δεν διακηρύττουμε με την ζωή μας, τον θρίαμβο της Ορθοδοξίας, δίνουμε ψευδή μαρτυρία για όσα κηρύττουμε. Και για τούτο, ο καθένας από εμάς και όλοι μαζί συνολικά φέρουμε την ευθύνη, επειδή ο κόσμος που συναντά χιλιάδες χριστιανών, δεν μεταστρέφεται από το όραμα της παρουσίας του Θεού, ανάμεσά τους, που με τα χοϊκά, αλλά δοξασμένα, άγια σώματά τους μεταμορφώνουν τον κόσμο.

Ο,τι είναι απλά αληθινό για μας, είναι αληθινό για τις εκκλησίες μας. Ο Χριστός ονόμασε τις εκκλησίες μας οικογένεια, μια κοινότητα Χριστιανών που θα γίνει ένα ανθρώπινο σώμα, όπου οι άνθρωποι είναι ενωμένοι μέσα από την ολοκληρωτική αγάπη, την αυτοθυσία, που είναι η ίδια η αγάπη του Θεού προς εμάς. Η Εκκλησία κλήθηκε και καλείται ακόμα να αποτελέσει ένα σώμα ανθρώπων που το χαρακτηρίζει η σαρκωμένη αγάπη του Θεού. Αλίμονο, αυτό που συναντούμε σε όλες τις εκκλησίες μας, δεν είναι το θαύμα της Θείας Αγάπης.

Από την αρχή, αλίμονο, η Εκκλησία οικοδομήθηκε με αυστηρό και επίσημο τρόπο, σύμφωνα με την ιεραρχία του Κράτους. Σε αυτό το σημείο, αποτύχαμε στο να μοιάσουμε στ’ αλήθεια στην πρώτη κοινότητα των Χριστιανών. Ο Τερτιλλιανός στα κείμενά του υπέρ των Χριστιανών, λέει στον Ρωμαίο Αυτοκράτορα: «Όταν οι άνθρωποι μας συναντούν, στέκονται και λένε: Πόσο αγαπιούνται αυτοί οι άνθρωποι!» Δεν αποτελούμε στο σύνολο ένα σώμα ανθρώπων, για το οποίο κάποιος θα μπορούσε να μιλήσει έτσι. Και πρέπει να μάθουμε αυτό που θέλει ο Θεός από εμάς, αυτό που ήταν μια φορά η Εκκλησία: να ξαναφτιάξουμε τις κοινότητες, τις εκκλησίες, τις ενορίες, τις επισκοπές, τα πατριαρχεία, ολόκληρη την Εκκλησία, έτσι που ολόκληρη η ζωή, η πραγματικότητα της ζωής θα είναι η πραγματικότητα της αγάπης. Αλίμονο, ακόμα δεν το έχουμε μάθει αυτό…  είναι μία τεράστια ευθύνη για όλους μαζί και για τον καθένα χωριστά το ότι δεν πρέπει να δίνουμε ψευδή μαρτυρία για όσα κηρύττουμε, με τον τρόπο της ζωής μας. Ένας δυτικός θεολόγος είχε πεί ότι πιθανόν να κηρύττουμε όλη την αλήθεια της Ορθοδόξου πίστεως, και ταυτόχρονα να την ακυρώνουμε, να την διαψεύδουμε με την ζωή μας, αποδεικνύοντας ότι πρόκειται για λόγια, και όχι για πραγματικότητα. Πρέπει να μετανοήσουμε γι’ αυτήν την κατάσταση και να αλλάξουμε. Πρέπει να γίνουμε τέτοιοι που οι άνθρωποι που οταν μας συναντούν, θα βλέπουν σε μας την αλήθεια, το φως του Θεού, την αγάπη Του για τον καθένα χώρια και για όλους μαζί. 

Κυριακή της Ορθοδοξίας, 16 Μαρτίου 1997
http://www.mitras.ru/eng/eng_58.htm / http://www.agiazoni.gr/article.php?id=67984616399161883631

Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου

Αν οι Χριστιανοί δεν ομολογήσουν, δεν αντιδράσουν, αυτοί θα κάνουν χειρότερα. Ενώ, αν αντιδράσουν, θα το σκεφτούν. Αλλά και οι σημερινοί Χριστιανοί δεν είναι για μάχες. Οι πρώτοι Χριστιανοί ήταν γερά καρύδια, άλλαξαν όλο τον κόσμο. Και στην Βυζαντινή εποχή μια εικόνα έβγαζαν από την Εκκλησία και αντιδρούσε ο κόσμος. Εδώ ο Χριστός σταυρώθηκε, για να αναστηθούμε εμείς, και εμείς αδιαφορούμε!

Η παρουσία των Χριστιανών είναι πλέον ομολογία πίστεως. Μπορεί κανείς με την προσευχή να βοηθήσει περισσότερο, αλλά την σιωπή του θα την εκμεταλλευτούν οι άλλοι και θα πουν: «Ο τάδε και ο τάδε δεν διαμαρτυρήθηκαν, επομένως είναι με το μέρος μας». Αν δεν αρχίσουν μερικοί να χτυπούν το κακό, να ελέγχουν δηλαδή αυτούς που σκανδαλίζουν τους πιστούς, θα γίνει μεγαλύτερο κακό. Έτσι θα τονωθούν λίγο οι πιστοί, αλλά και θα εμποδιστούν λίγο όσοι πολεμούν την Εκκλησία. Η Εκκλησία δεν είναι δικό τους καΐκι, να κάνουν βόλτες• είναι το σκάφος του Χριστού…

Βλέπεις να βρίζουν τα άγια και ο άλλος δεν λέει τίποτε. Σ’ αυτήν την περίπτωση η πραότητα είναι δαιμονική.

***

Σήμερα, για να μπορέση ο άνθρωπος να αντιμετωπίση τις δυσκολίες που συναντά, πρέπει να έχη μέσα του τον Χριστό, από τον οποίο θα παίρνη θεία παρηγοριά, για να έχη κάποια αυταπάρνηση. Αλλιώς σε μια δύσκολη στιγμή τί θα γίνη;

***

Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς.

Το πιο σημαντικό δώρο που μπορούν οι γονείς να προσφέρουν στο παιδί τους είναι να του μάθουν να αναγνωρίζει και να επαναστατεί εναντίον του κακού.

Ο Χριστός είναι το υπόδειγμα της Χριστιανικής αγωγής. Επαναστατείτε πρώτα εναντίον του εαυτού σας, των παθών σας και στη συνέχεια εναντίον της κακίας που υπάρχει γύρω σας και μέσα στον κόσμο. Αναθρέψτε τα παιδιά σας με τέτοιο τρόπο, ώστε αυτά να επαναστατούν ενάντια στην κακία και τότε θα έχετε καταφέρει να τους δώσετε σωστή αγωγή.

***

Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης

«Ο χριστιανός δεν θα μπορέσει ποτέ να φθάσει την αληθινή αγάπη προς τον Θεό ή την αληθινή αγάπη προς τον άνθρωπο, αν δεν περάσει από πολλές και μεγάλες θλίψεις. Η χάρη έρχεται μόνο στην ψυχή που έπαθε μέχρι τέλους»
«Το θέλημα του Θεού συχνά οδηγεί στον Γολγοθά»
Είναι αδύνατον επάνω στη γη να αποφύγεις τις θλίψεις. Όποιος, όμως, παραδόθηκε στο θέλημα του Θεού, εκείνος εύκολα τις υπομένει. Βλέπει τις θλίψεις, αλλά ελπίζει στον Κύριο και αυτές περνούν.

Η βαθιά αδελφική φιλία του Γέροντος Σωφρονίου του Έσσεξ με τον Δαυΐδ Μπάλφουρ (David Balfour)
https://iconandlight.wordpress.com/2017/10/11/19962/

Στην εποχή μας η κόλαση έχει ξεσηκώσει όλες τις στρατιές της εναντίον του Χριστού και οι πραγματικοί χριστιανοί πρέπει χωρίς φόβο να κοιτούν μπροστά τους, με δυνατή πίστη και εμπιστοσύνη στον μοναδικό Ανίκητο. Μην φοβάστε, λοιπόν, η νίκη της πίστης του Χριστού είναι πιο ισχυρά εγγυημένη και από τα θεμέλια της οικουμένης. Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς
https://iconandlight.wordpress.com/2021/03/21/%cf%83%cf%84%ce%ae%ce%bd-%e1%bc%90%cf%80%ce%bf%cf%87%ce%ae-%ce%bc%ce%b1%cf%82-%e1%bc%a1-%ce%ba%cf%8c%ce%bb%ce%b1%cf%83%ce%b7-%e1%bc%94%cf%87%ce%b5%ce%b9-%ce%be%ce%b5%cf%83%ce%b7%ce%ba%cf%8e%cf%83/

Απολυτίκιον. Ήχος γ’.

Απόστολε Άγιε Φίλιππε, πρέσβευε τω ελεήμονι Θεώ, ίνα πταισμάτων άφεσιν, παράσχη ταίς ψυχαίς ημών.

Απολυτίκιο των Αγίων Ήχος γ’. Την ωραιότητα.

Την πολυθαύμαστον Ταρσόν τιμήσωμεν την εξανθήσασαν άνθη τα τίμια, την Ζηναΐδα την σοφήν και Φιλονίλλαν. Άμα δε έχουσαι της πίστεως την κρηπίδα ασάλευτον, πάσαν πλημμυρίδα των δαιμόνων κατήσχυναν. Διό και συν Αγγέλοιςχορεύουσαι, υπέρ ημών αεί πρεσβεύουσιν.

Απολυτίκιον. Ήχος πλ. δ’.

Ορθοδοξίας οδηγέ, ευσεβείας Διδάσκαλε και σεμνότητος, της Οικουμένης ο φωστήρ, των Μοναζόντων θεόπνευστον εγκαλλώπισμα, Θεόφανες σοφέ, ταις διδαχαίς σου πάντας εφώτισας, λύρα του Πνεύματος. Πρέσβευε Χριστώ τω Θεώ, σωθήναι τας ψυχάς ημών.

Απολυτίκιον. Ήχος α΄. Της ερήμου πολίτης.

Την του Πνεύματος χάριν προφανώς κληρωσάμενος, της θεολογίας εδείχθης υποφήτης θεόσοφος, και θείος Ιεράρχης του Χριστού, ως σκεύος ουρανίων αρετών, διά τούτό σε Φιλόθεε ιερέ, τιμώμεν ανακράζοντες· δόξα τω σε δοξάσαντι Χριστώ, δόξα τω σε θαυμαστώσαντι, δόξα τω χορηγούντι διά σου, ημίν πταισμάτων άφεσιν.

Ἀπολυτίκιον Ιωνά του εν Περγάμω της Κύπρου
Ήχος α’.

Της ερήμου πολίτης και εν σώματι άγγελος και θαυματουργός ανεδείχθης, Θεοφόρε Ιωνά πατήρ ημών νηστεία, αγρυπνία, προσευχή, ουράνια χαρίσματα λαβών, θεραπεύεις τους νοσούντας, και τας ψυχάς των πίστει προστρεχόντων σοι. Δόξα τω δεδωκότι σοι ισχύν, δόξα τω σε στεφανώσαντι, δόξα τω ενεργούντι δια σου πάσιν ιάματα.

Εις τον Στίχον. Ήχος πλ. α΄. Χαίροις ασκητικών.

Χαίροις, θείων ασμάτων αυλός, του Παρακλήτου παναρμόνιον όργανον, κινύρα η ενηχούσα, εν ταις καρδίαις ημών, ουρανίου μέλους την ηδύτητα, ψαλτήριον έμψυχον, των ωδών των της χάριτος, κιθάρα έμπνους, αρμονίας της άνωθεν, σκεύος τίμιον, ενεργείας της κρείττονος, νάβλα η δωδεκάχορδος, και τέττιξ ηδύφωνος, και αηδών θείων ύμνων, ώ υμνογράφε Θεόφανες· αεί γάρ ευφραίνει, η της γλώττης σου γλυκύτης, πιστώς το πλήρωμα.

Μύστης, της αρετής γεγονώς, τω θεηγόρω Γρηγορίω συνέδεσαι, και τούτω οικείος ώφθης, καθαρωτάτη ψυχή, θαυμαστής εν πάσι και ομότροπος, και τούτου ιστόρησας, τα λαμπρά κατορθώματα, και τας ελλάμψεις, και θαυμάτων τας χάριτας, τη λαμπρότητι, του σου λόγου Φιλόθεε, ρήτωρ θείος γαρ πέφηνας, και έμψυχον όργανον, φιλοσοφίας της θείας, και επιπνοίας της άνωθεν, αιτούμενος πάσιν, ιλασμόν και σωτηρίαν, και θείον έλεος.

Αίνοι. Ήχος β ́. Ότε εκ του ξύλου.

Δεύτε, υμνογράφοι ποιηταί, δεύτε μελωδοί και συνθέται, και ο χορός των ψαλτών, Αγίαν Τριάδα οι τρανώς υμνήσαντες, των Αγγέλων τα Τάγματα, αγνήν Θεοτόκον, και Αγίους άπαντας, εν Εκκλησία Χριστού, ασμασιν ωδαίς τε και ύμνοις, νυν τον ποιητήν Θεοφάνην, υμνωδών τον μέγιστον υμνήσατε.

iconandlight.wordpress.com