Αδελφοί μου, ας αφυπνιστούμε και ας εργαστούμε για να γίνουμε άξιοι να αποκτήσουμε εκείνον τον ευλογημένο κόσμο, όπως η ισάγγελη Οσία Παρασκευή η νέα η Επιβατηνή! Κύριε, βοήθησε μας να γίνουμε άξιοι της αθανάτου Σου Βασιλείας.

 

 

Συναξάριον.
Τῇ ΙΔ’ (14ῃ) τοῦ μηνὸς Ὀκτωβρίου, Μνήμη τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Ναζαρίου, Γερβασίου, Προτασίου, καὶ Κελσίου ἐν Μεδιολάνῳ (54-68)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τῆς Ὁσίας Μητρὸς ἡμῶν Παρασκευῆς τῆς νέας τῆς Ἐπιβατινῆς, ἀδελφῆς τοῦ ὁσίου Εὐθυμίου, ἐπισκόπου Μαδύτου, τοῦ Μυροβλύτου (10ος – 11ος αἰ.)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ Ὁσίου Κοσμᾶ τοῦ Ποιητοῦ, Ἐπισκόπου Μαϊουμᾶ τοῦ Ἁγιοπολίτου (750/787)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ Ἁγίου Μάρτυρος Σιλβανοῦ τοῦ γέροντος, τοῦ διὰ ξίφους τελειωθέντος (311)

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, οἱ Ἅγιοι τεσσαράκοντα Μάρτυρες μετὰ τοῦ Ἁγίου Σιλβανοῦ οἱ ἐξ Αἰγύπτου καὶ Παλαιστίνης ξίφει τελειοῦνται (311)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ Ἁγίου μάρτυρος Πέτρου τοῦ Αὐσελάμου, πυρὸς τελειωθέντος (292/309)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ὁ Ἅγιος Εὐθύμιος ὁ Νέος ὁ ἐν Θεσσαλονίκῃ, ὁ ὑπὲρ τῶν ἁγίων εἰκόνων ἀγωνισάμενος, τελειοῦται (898) [και 15 /10]
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ὁ Ἅγιος Θεράπων ὁ Ἀλαμάνος, ἐκ των 300 Ἀλαμάνων Πατέρων (καί 14/5, 12ος αἰ.)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ Ἁγίου Ἰγνατίου, ἀρχιεπισκόπου Μηθύμνης τοῦ Ἀγαλλιανοῦ (1566)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ἀνάμνησις τῆς παραδόξου σωτηρίας τὴν ὁποίαν ἐτέλεσε ἐν τῇ Νήσῳ τῆς Χίου, ἡ Ἁγία καὶ ἔνδοξος Ὁσιομάρτυς Παρασκευὴ χαλινώσασα τὴν ὁρμὴν τῆς θαλάσσης, καὶ εἰς τὰ ὀπίσω αὐτὴν ἀποστρέψασα, ἥτις ὡς ἐφάνη ὥρμησεν ὑπὸ θεϊκῆς ὀργῆς, διὰ νὰ καταποντίσῃ τὴν χώραν ὅλην.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ Ὁσίου Νικολάου τοῦ ἁπλοῦ, Δουκὸς Τζερνηγοβίας τοῦ ἐν τῇ Ἱ.Λ. τῶν Σπηλαίων ἀσκήσας θαυματουργοῦ τοῦ Ῥώσσου (1143)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ὁ ὅσιος Κοσμᾶς τῆς Μονῆς ἐν Γιαχρόμα (1494)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ὁ ὅσιος Γερβάσιος ὁ Καρακαλληνός, ὁ διὰ Χριστὸς Σαλὸς ὁ ἐκ Γοματίου τῆς Χαλκιδικῆς (1830) [καὶ Σάββατον τοῦ Θωμᾶ]
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ἡ Σύναξις τῆς Ἱ. Εἰκόνος τῆς Θεοτόκου ἐν τῇ Ἱ. Μ. Γιαχρὸμ (Ρωσία)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ Ὁσίου Παχωμίου, τοῦ ἐν Χίῳ (1905)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ οἱ Ἅγιοι νεοϊερομάρτυρες Μιχαὴλ (Λεκτόρσκυ, 1921)· Γεώργιος (Archangelsky, 1937), ᾿Αλέξανδρος (Agafonikov, 1937), Γρηγόριος, Νικόλαος (Kuligin, 1937), ᾿Ιωάννης (Artemov, 1937) ἐν Μπούτοβω· ᾿Ισμαὴλ (Ροζντεστβένσκυ) ὁ ἐν ῾Αγίᾳ Πετρουπόλει (1938), Θεόδωρος (1940), ὑπὸ τῶν ἀθέων μπολσεβίκων τελειωθέντες ἐν Ῥωσίᾳ.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ὁ Ἅγιος Ναζάριος ἐπισκόπος Κουταΐσι Γεωργίας (1918) [14 Αὐγούστου]

Στίχοι
Τὸν Ναζάριον καὶ συνάθλους τρεῖς ἅμα,
Χριστῷ προσῆξε Ναζαρηνῷ τὸ ξίφος.
Σὺν τρισὶ Ναζάριος τμήθη δεκάτῃ γε τετάρτῃ.
Στίχοι
Παρασκευὴν ὡς σκεῦος ἐκλελεγμένον,
Χριστὸς τίθησιν, ἐν ταμείῳ τοῦ πόλου.

Ύμνος
στην Οσία Παρασκευή (Πέτκα)
Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

 

Καρδίαν καθαράν επιθυμεί ο Κύριος,
έτσι ορίζει το Ευαγγέλιο
κι εσύ παρθένος αγνή παρέμεινες,
διέπρεψες με τον όσιο βίο σου,
και παρέδωσες την καθαρή καρδιά σου στον Θεό,
Ω πανέμορφη αγία,
αγία Παρασκευή, πρότυπό μας!

Ο Κύριος αναζητά νου διαυγέστατο,
χωρίς φαντασία και χωρίς ψεύδος
εσύ Του παρουσίασες τον νου σου πάναγνο,
όμοιο, ομοειδή με των αγγέλων,
ω πανθαυμαστη αγία,
εισάκουσε τις ικεσίες μας, αγία Παρασκευή!

Ο Κύριος αναζητά ψυχή καθαρή,
σαν ουράνια αγία Τράπεζα.
Εσύ, τέτοια ψυχή απαστράπτουσα τελειοποίησες
και τώρα λάμπεις στους ουρανούς.
Ω, αγία παναοίδιμη,
αγία Παρασκευή, πρέσβευε υπέρ ημών!

Δια των πρεσβειών σου, βοήθησέ μας
στις συμφορές του βίου.

Έλα, μέσα απ’ τα σύννεφα των επιγείων θλίψεων,
έλλαμψον φως, σαν ουράνιο τόξο!
Αγνή παρθένε πανθαύμαστη,
αγία Μητέρα Παρασκευή!
Ο Πρόλογος της Αχρίδος, Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς
http://prologue.orthodox.cn/October14.htm

***

Οσία Παρασκευή η νέα η Επιβατηνή

«Γῆρας γὰρ τίμιον, οὐ τὸ πολυχρόνιον, οὐδὲ ἀριθμῷ ἐτῶν μεμέτρηται. (Σοφία Σολομώντος δ, 7-8 ).»

 

Η Οσία γεννήθηκε στο χωριό Επιβάται της Θράκης ανάμεσα στα χρόνια 910 και 930, ήταν κατά σάρκα αδελφή του Αγίου Ευθυμίου* του Μυροβλύτη Επισκόπου της Μαδύτου (5 Μαΐου), και καταγόταν από την βυζαντινή οικογένεια Ρετσέλη με τον πατέρα της να ονομαζόταν Νικήτας ενώ για την μητέρα της δεν γνωρίζουμε το ονομά της. Από μικρή αγαπούσε την Εκκλησία και όταν κάποτε άκουσε τα λόγια του θείου Eυαγγελίου «Πούλησε τα υπάρχοντα σου και μοίρασέ τα στους πτωχούς και ακολούθησέ με»· ευθύς πού βγήκε από την Eκκλησία, συνάντησε μια πτωχή, και κρυφά από την μητέρα της έβγαλε τα λαμπρά φορέματα πού φορούσε κι έντυσε την πτωχή κι αυτή φόρεσε τα δικά της. Άλλη φορά που δεν είχε τίποτα άλλο να δώσει έβγαλε τον χρυσό σταυρό της και τον έδωσε σε μια φτωχή κοπέλλα. Μοίραζε κρυφά ακόμη και το φαγητό της στα πτωχά παιδιά του δρόμου.
Σε ηλικία των 15 ετών εγκατέλειψε κρυφά το πατρικό της σπίτι, και με τα πόδια ήλθε στην Ηράκλεια του Πόντου στην Μικρά Ασία, οπου ασκήτευσε επί πέντε χρόνια με σκληρή άσκησι σε μία εκκλησία της Παναγίας. Κατόπιν πήγε στα Ιεροσόλυμα, προσκύνησε τον Πανάγιο Τάφο, και όλα τα ιερά Προσκυνήματα. Τελευταία εισήλθε σε ένα γυναικείο μοναστήρι στην έρημο του Ιορδάνου, όπου και παρέμεινε μέχρι τα είκοσι πέντε χρόνια της, κάνοντας μεγάλη άσκησι.
Στην ηλικία αυτή λοιπόν, με την χάρη του Αγίου Πνεύματος, είδε μιά θεϊκή οπτασία, μία νύκτα, ενώ προσευχόταν, εμφανίσθηκε μπροστά της άγγελος Κυρίου και της είπε: «Άφησε την έρημο και γύρισε στην πατρίδα σου όπου θα εναποθέσης το σώμα σου στη γη – ὅτι γῆ εἶ καὶ εἰς γῆν ἀπελεύσῃ· – την δε ψυχή σου θα την οδήγησης στον ουρανό κοντά στον Νυμφίο σου, τον οποίο αγάπησες περισσότερο από όλα».
Κατάλαβε ότι ήταν θεϊκή οπτασία και είχε μεγάλη χαρά για τον χωρισμό της από τη γη και την αναχώρησι για τον ουρανό. Λυπήθηκε όμως γιατί άφηνε την αγαπημένη της έρημο, τίποτε άλλο δεν καθαρίζει την ψυχή και δεν φέρνει κοντά στο Θεό όπως η έρημος και η ησυχία.

Έφθασε στην πατρίδα της κι αφού προσκύνησε τους τάφους των γονέων της, μετά από πολλούς κινδύνους και δυσκολίες, ήλθε στην Κωνσταντινούπολι για να προσκυνήση και εκεί όλους τους Αγίους Τόπους. Κατόπιν εγκαταστάθηκε σε ένα παράπηγμα δίπλα στον ναό των Αγίων Αποστόλων που ευρισκόταν στο χωριό Καλλικράτεια πλησίον της θαλάσσης ως ξένη και άγνωστος. Εκεί αγωνίσθηκε ακόμη δύο χρόνια και αφού στόλισε την ψυχή της με κάθε είδους αρετές, προσκλήθηκε από τον Νυμφίο της ψυχής της Χριστό, για τις αιώνιες μονές. Ξαφνικά κάποια ημέρα αισθάνθηκε ένα μικρό πόνο στο κεφάλι και παρέδωσε έτσι το πνεύμα της ειρηνικά σε ηλικία 27 ετών. Οι χριστιανοί του χωριού έθαψαν σαν ξέ­νη το σκήνωμά της πλησίον του ναού, στο Κοιμητήριο των Ξένων, κοντά στην θάλασσα.

Πέρασαν πολλά χρόνια. Λησμονήθηκε η ξένη κι υπομονετική μοναχή που ασκήτεψε και υπηρέτησε το Ναό τους. Ο Θεός όμως που δοξάζει αυτούς που τον αγάπησαν δεν ξέχασε την πιστή δού­λη Του. Μετά από ένα διάστημα η θάλασσα ξέβρασε στην παραλία της Καλλικράτειας το νεκρό σώμα έναν ναύτη που ανέδιδε μία ανυπόφορη δυσοσμία και ενταφιάστηκε κοντά της.

Η Οσία εμφανίστηκε στο όνειρο σε δυ­ο ευ­λα­βείς ανθρώπους και τους προέτρεπε να ξεχωρίσουν τα Λείψανα της από το πτώμα του α­μαρ­τω­λού ναύ­τη.
Ένας ευλαβής από το χωριό, ονόματι Γεώργιος, αγαπούσε τον Χριστό μας και συχνά προσευχόταν τις νυχτερινές ώρες στο σπίτι. Τα ξημερώματα τον πήρε για λίγο ο ύπνος και είδε μιά λευκοφορεμένη σαν βασίλισσα, καθισμένη σ’ ένα λαμπρό θρόνο και περικυκλωμένη από πλήθος λαμπρών στρατιωτών.
Όταν τους είδε ο φιλόχριστος φοβήθηκε και έπεσε στη γη και δεν τολμούσε να βλέπη την δική τους λαμπρότητα και ομορφιά. Ένας από τους λαμπροφορεμένους στρατιώτες τον έπιασε από το χέρι, τον σήκωσε και του είπε: «Γεώργιε, γιατί περιφρονήσατε το σώμα της οσίας Παρασκευής; Πάρτε το γρήγορα και βάλτε το σε κιβώτιο λαμπρό, γιατί ο Βασιλιάς του Ουρανού την τίμησε στον ουρανό και θέλει να την δοξάση και στη γη». Και η λευκοφορεμένη βασίλισσα του είπε: «Πάρτε γρήγορα το λείψανό μου και βάλτε το σε λαμπρό χώρο, γιατί δεν μπορώ να υποφέρω την δυσοσμία αυτού του ανθρώπου». «Ἆρον τὰς σάρκας μου μακρὰν ἀπὸ ἐδῶ. ἥλιος γάρ οὖσα καί φῶς, σκότους καί δυσωδίαν οὐκ ἀνέχομαι». Του αποκαλύπτει δε και τον τόπον όπου ήταν θαμμένη και το όνομά της και τον τόπο καταγωγής της.

Το ίδιο βράδυ και μιά άλλη ευλογημένη γυναίκα του χωριού, η ευλαβής Μαρία είδε στον ύπνο της το ίδιο όραμα. Το πρωί διηγήθηκαν και οι δύο το όραμά τους στους συγχωριανούς τους.
Πράγματι, σκάβοντας ανακάλυψαν το σεπτό σκήνωμα της Οσίας Παρασκευής. Το σώμα της ήταν άφθαρτο και ακέραιο και πλημμυρισμένο από μία απερίγραπτη γλυκειά θεϊκή ευωδία. 
Μ’ αυτό τον τρόπο έγινε γνωστή η ζωή της Οσίας. Το Λεί­ψα­νό της μεταφέρθηκε με πομπή στο ναό των Αγίων Αποστόλων της Καλ­λικρά­τειας, το τοποθέτησαν σε μία σκαλιστή λάρνακα που την είχε φτιάξει κάποιος κάτοικος από το Οικονομείο και ξεκίνησε να κάνει πάρα πολλά θαύ­μα­τα. Το Ιερό και άγιο σκήνωμά της έγινε πηγή ιάσεων και παρέμεινε για μεγάλο χρονικό διάστημα ως πολύτιμος θησαυρός στον ναό των αγίων Αποστόλων της Καλλικρατείας.

***

Αρ­γό­τε­ρα όμως οι ι­στο­ρι­κές συνθήκες έ­κα­ναν το ιερό και χαριτόβρυτο Λεί­ψα­νό της να μεταφέρεται σε δι­ά­φο­ρα μέ­ρη.
Κατά παραχώρησι Θεού, εξαιτίας των αμαρτιών μας, επέτρεψε ο Κύριος οι φράγκοι σταυροφόροι να κυριέψουν την Κωνσταντινούπολι και να λεηλατήσουν ολόκληρη την αυτοκρατορία. Τότε ο βασιλιάς των Βουλγάρων Ιωάννης Ασέν ο Β’ ζήτησε από τις λατινικές αρχές της Κωνσταντινουπόλεως να του παραδώσουν το λείψανο της Αγίας κι έτσι το 1238 μεταφέρθηκε στην δεύτερη πρωτεύουσα της Βουλγαρίας στο Μεγάλο Τύρνοβο. Εδώ παρέμεινε το άγιο λείψανο ως το 1393.
Όταν το άγιο Λείψανο της Οσίας μεταφερόταν από την Καλλικράτεια στο Τύρνοβο της Βουλγαρίας, πέρασε και από τον τόπο όπου γεννήθηκε η Οσία, τους Επιβάτες. Το αμάξι που μετέφερε το Λείψανο σταμάτησε στους Επιβάτες και ήρθαν όλοι οι Χριστιανοί και το ασπάσθηκαν. Ο αμαξηλάτης ετοιμάσθηκε να ξεκινήση. Στάθηκε όμως αδύνατο να προχώρηση. Μόνον τότε ξεκίνησε όταν ήρθε μιά γιαγιά ευλαβής και ασπάσθηκε το άγιο Λείψανο της οσίας Παρασκευής.
Με την ήττα των Βουλγάρων από τους Τούρκους μεταφέρεται για λίγο στο Βιδίνιο (1393-1398) και μέσω Βιδινίου χάρη στις προσπάθειες της ηγεμονίδας Μίλιτσας, συζύγου του Σέρβου μάρτυρα ηγεμόνα αγίου Λαζάρου, στο Βελιγράδι της Σερβίας, όπου παρέμεινε ως το 1521, 125 ολόκληρα χρόνια. Στο Βελιγράδι υπάρχει Ναός και αγίασμα της Οσίας και τιμάται ιδιαίτερα στη Σερβία. Το έτος 1521 ο Σουλεϋμάν ο μεγαλοπρεπής κυριεύει το Βελιγράδι και όλα τα Βαλκάνια, τότε πήρε το άγιο λείψανο και το έστειλε στην Κωνσταντινούπολι, αναγκάζοντας τον Πατριάρχη να το αγοράσει έναντι 12.000 χρυσών δουκάτων, ετσι τοποθετήθηκε στο Ναό της Παμμακαρίστου, έπειτα στον ναο του αγίου Δημητρίου Ξυ­λό­πορ­τας και τελικα στον πατριαρχικό ναό του αγίου Γεωργίου στο Φανάρι.

Το 1641, ο άρχοντας της μοναδικής, μέχρι τότε, αήττητης από τους Τούρκους, ορθόδοξης χώρας της Μολδοβλαχίας (σημερινής Ρουμανίας και Μολδαβίας), ο Ηγεμόνας Βασίλειος Λούπου, πρόσφερε μεγάλη οικονομική βοήθεια για να καλυφθεί το τεράστιο χρέος του Οικουμενικού Πατριαρχείου στην Υψηλή Πύλη, Και ο Πατριάρχης Παρθένιος ο γέρων με την σύμφωνη απόφαση της Ιεράς Συνόδου παραχώρησε ως ένδειξη μεγάλης ευγνωμοσύνης το σκήνωμα της Αγίας. Το Λείψανο κατέβασαν κρυφά από τις τουρκικές αρχές από τα τείχη της πόλεως στη θάλασσα και το μετέφεραν με ασφάλεια στο Ιάσιο της Ρουμανίας, στην έδρα του ηγεμόνα στίς 13 Ιουνίου του 1641.
Μετά από πολλές περιπέτειες από το 1641 το άγιο Λείψανο της οσίας Παρασκευής βρίσκεται στο Ιάσιο της Ρουμανίας στον περικαλλή καθεδρικό Ναό του Ιασίου στην Ρουμανία που τιμάται στην μνήμη της Οσίας Παρασκευής και του αγίου Γεωργίου. Χιλιάδες πιστοί προστρέχουν στην Χάρι της καθημερινά, ιδιαίτερα στην εορτή της την 14η Οκτωβρίου. Η σειρά των πιστών που ε­πι­θυ­μούν να προσκυνήσουν τα ιερά Λεί­ψα­να ε­πε­κτεί­νε­ται εως και 3-4 χλμ, και περιμένουν με υπομονή δέκα ίσως και είκοσι ή και 30 ώρες και παραπάνω. Είναι μία δοκιμή πίστης και υπομονής.
Όλες αυτές οι μετακινήσεις του σκηνώματός της, καθιέρωσαν την Οσία Παρασκευή ως Προστάτιδα των Βαλκανίων.
Πολλοί ασθενείς που ασπάσθηκαν το άγιο Λείψανο της με θερμή προσευχή και δάκρυα θεραπεύτηκαν, άλλοι πέτυχαν στις εργασίες τους, άλλοι πέτυχαν στις εξετάσεις στα μαθήματά τους και πολλοί φυλακισμένοι ελευθερώθηκαν.

***

Το άγιο Λείψανο της Οσίας ομοιάζει μ’ ένα ζωντανό άνθρωπο ο οποίος κοιμάται και φυλάγεται μέσα σε μία ασημένια λειψανοθήκη. Είναι σκεπασμένο με ένα λευκό μεταξωτό ύφασμα και στο κεφάλι ένα ασημένιο στεφάνι σκεπάζει το πρόσωπο. Επάνω στο άγιο Λείψανο υπάρχει μία εικόνα της Οσίας για ασπασμό.

Όταν στη Ρουμανία επεκράτησε ο υπαρκτός σοσιαλισμός. Η Εκκλησία διώχθηκε. Πολλοί μαρτύρησαν. Φυλακίστηκαν, εξωρίσθηκαν, κλείσθηκαν σε ψυχιατρεία. Όμως ο λαός έμεινε πιστός στον Θεό. Στο Ιάσιο καθημερινά πλήθη πιστών συνέρρεαν στο Ναό και ασπάζονταν το Λείψανο της Οσίας ετσι δυναμωνε η πίστις των Χριστιανών. Τα μέλη του κόμματος φοβούνταν και ετρέμαν το νεκρό σώμα της οσίας Παρασκευής και αντί με τον διωγμό να λιγοστέψουν οι πιστοί, αντιθέτως αυξάνονταν και ομολογούσαν την πίστι τους. Παίρνουν απόφασι να απομακρύνουν το άγιο Λείψανο της Οσίας από το Ιάσιο σε κάποιο απομακρυσμένο μοναστήρι για να μη μπορούν να πηγαίνουν οι Χριστιανοί. Φεύγει η επιτροπή από το Βουκουρέστι να εκτέλεση την απόφασι. Όταν πια πλησιάζουν στο Ιάσιο – ώ Θεέ μεγαλοδύναμε –ξεσπάει μιά θύελλα με βροχή, δυνατό αέρα, χαλάζι, αστραπές και κεραυνούς που τους εμποδίζει να προχωρήσουν. Πέφτουν δένδρα, κολώνες του ηλεκτρικού, σπάζουν βιτρίνες, χαλασμός Κυρίου. Αυτό ήταν ένα μεγάλο θαύμα της Οσίας. Δεν ξανατόλμησαν να σκεφτούν οι άθεοι να πειράξουν το άγιο Λείψανο. Απ’ εναντίας εμψύχωσε περισσότερο τους πιστούς.

Στις 13 Οκτωβρίου 1951 την ώρα που προσκυνούσε ο λαός κατά σειράν το σκήνωμα της Αγίας, κατέφθασαν κουρασμένες δύο γυναίκες ντυμένες στα μαύρα. Παρεκάλεσαν να προσκυνήσουν αμέσως, διότι δεν μπορούσαν από την κόπωση να στέκονται στα πόδια τους. Είπαν επί λέει τα εξής: Μόνο να προσκυνήσουμε το άγιο λείψανο, να ασπασθούμε την εικόνα της και να βάλουμε κάτω από το κεφάλι της Αγίας αυτό το μαξιλάρι που το κεντήσαμε με τα χέρια μας. Παρότι δεν επιτρέπεται να εγγίζουν το ιερό λείψανο, οι ιερείς μπροστά στην επιμονή τους, τους επέτρεψαν. Τότε έγινε ένα θαύμα που κατέπληξε τους πάντας. Ανάμεσά τους ήταν και ο Αρχιμανδίτης π. Κλεόπας, πνευματικός της Συχαστρίας, ο οποίος και το διηγείται συχνά. Ενώ οι γυναίκες έβγαλαν το μαξιλάρι από τον ντορβά τους και ετοιμάζονταν να το τοποθετήσουν, ω του παραδόξου θαύματος, σήκωσε μόνη της η Αγία το κεφάλι της! Εκείνες έβαλαν το μαξιλάρι και πάλι η Αγία έγειρε το κεφάλι της στην αρχική του θέση.

Ένας ιερεύς από την Τρασυλβανία υπέφερε από ασθένεια των πνευμόνων. Νοσηλεύθηκε στο νοσοκομείο, αλλά χωρίς βελτίωσι. Άλλη αρρώστια εν τω μεταξύ του παρουσιάζεται στα μάτια και έχασε το φως του. Έχοντας βαθειά πίστι στην θαυματουργική δύναμι της Οσίας Παρασκευής, απελπισμένος από τους ιατρούς, ήλθε στο Ιάσιο. Ήταν τότε η ώρα 10 το βράδυ, η εκκλησία κλειστή, και ο ιερεύς χωρίς δισταγμούς ξενύχτισε προσευχόμενος έξω, δίπλα στον τοίχο της εκκλησίας, όπου ευρίσκεται μέσα το ιερό λείψανο. Την δεύτερη ημέρα αισθάνθηκε καλλίτερα, ασπάσθηκε τα άγια λείψανα και ανεχώρησε για τον τόπο του. Σήμερα, με την χάρι της Αγίας είναι τελείως υγιής.

Τον Μάρτιο του 1968 ήλθε στην Αγία μία γυναίκα από την Βουλγαρία. Με την βοήθεια κάποιου μεταφραστού είπε τον πόνο της, ότι το παιδί της, φοιτητής, τρελάθηκε και οι ιατροί το κρατούν κλεισμένο μέσα σε μία κλούβα. Κάποια νύχτα, συνέχισε, αφού προσευχήθηκε πολύ, είδε στον ύπνο της μία μαυροφορεμένη γυναίκα και της είπε: Εάν θέλης να γίνη το παιδί σου καλά, να έλθης σε μένα! Μετά από ολίγη ώρα ονειρεύθηκε την Αγία λαμπροφορούσα που της επανέλαβε τα ίδια λόγια. Ποια είσαι εσύ, και που μένεις; την ρώτησε. Εγώ είμαι η Αγία Παρασκευή του Ιασίου, της είπε.
Εκείνη την ημέρα λοιπόν, έμεινε γονατιστή μέχρι το βράδυ δίπλα στο λείψανο της Οσίας. Αφού προσευχήθηκε πολύ, ανεχώρησε για την Βουλγαρία. Την επόμενη χρονιά, ήλθε με την μητέρα της ηλικίας 90 ετών, για να ευχαριστήσουν την Αγία, διότι το παιδί της εν τω μεταξύ είχε θεραπευθή τελείως.

Αστείρευτη πηγή ιάσεων και ευλογίας το άγιο Λείψανο της Οσίας Παρασκευής . Η οσία μητέρα Παρασκευή, η οποία έγινε «ευωδία του Χριστού» ας χαροποιήσει τις ψυχές και τις καρδιές όλων μας, που διψάμε για την αγιοσύνη και τη χαρά της σωτηρίας που παρέχει ο Θεός.
*Η φήμη της διορατικότητας του Αγίου Ευθυμίου έφθασε μέχρι τα ανάκτορα, κάνοντας τον αυτοκράτορα Βασίλειο Β΄, να μεταβεί από την Κωνσταντινούπολη μέχρι την Μάδυτο για να ζητήσει την γνώμη του Αγίου. Εκεί ο Άγιος Ευθύμιος προέβλεψε την νίκη του Βασιλείου κατά του Βάρδα Φωκά το 989 μ.Χ. Κοιμήθηκε μεταξύ των ετών 989 – 996 μ.Χ. Κατά την κοίμησή του αναφέρεται ότι το σκήνωμά του ανέβλυσε μύρο και πολλοί ασθενείς θεραπεύθηκαν. Γι’ αυτό και επωνομάσθηκε Μυροβλήτης.

 

Ομιλία:
για την αγγελική κατάσταση των αγίων
Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

«οἱ δὲ καταξιωθέντες τοῦ αἰῶνος ἐκείνου τυχεῖν – οὔτε γὰρ ἀποθανεῖν ἔτι δύνανται· ἰσάγγελοι γάρ εἰσι» (Λουκ. 20: 35-36).

Έτσι μιλά Αυτός που γνωρίζει, Αυτός που βλέπει και Αυτός που δεν μπορεί να εξαπατηθεί. Αδελφοί, τι λόγο έχουμε να αμφιβάλλουμε πια; Αυτή η μαρτυρία είναι διαυγέστερη και από το μεσημέρι του καλοκαιριού, ανθεκτικότερη κι από τα διαμάντια και πιο πολύτιμη από όλα τα πλούτη αυτού του κόσμου· η μαρτυρία είναι η εξής: Αυτοί που “οἱ καταξιωθέντες” του κόσμου του μέλλοντος αιώνος και της αναστάσεως “οὔτε γὰρ ἀποθανεῖν ἔτι δύνανται·”-δεν είναι δυνατόν πλέον να πεθάνουν, διότι είναι αθάνατοι, όπως οι άγγελοι του Θεού.

Πως είναι οι άγγελοι; Αυτοί οι ίδιοι άγγελοι που εμφανίστηκαν την εποχή του Αβραάμ προστρέχοντας σε βοήθεια των ανθρώπων, είναι οι ίδιοι [οι άγγελοι] που σήμερα εμφανίζονται και βοηθούν τους ανθρώπους. Δεν είναι νεκροί αλλά ζωντανοί· δεν έχουν γεράσει, αλλά είναι νέοι. Είναι οι ίδιοι [οι άγγελοι] που έβλεπαν τον Αδάμ στον Παράδεισο και που θα δουν την Τελική Ανάσταση και την Κρίση και τη Βασιλεία των Αγίων.

Οι δίκαιοι είναι όμοιοι με τους αγγέλους. Οι απόστολοι, οι προφήτες, οι άγιοι και οι μάρτυρες ζουν ακόμη και σήμερα και θα ζουν πάντα και “οὔτε γὰρ ἀποθανεῖν ἔτι δύνανται·”-δεν είναι δυνατόν πλέον να πεθάνουν. Πέρασαν εκατοντάδες και χιλιάδες χρόνια, αλλά αυτοί είναι αδύνατον πλέον να πεθάνουν, ούτε να γεράσουν, μάλλον «ἰσάγγελοι γάρ εἰσι».

Με τα παραπάνω λόγια ο Κύριος μας μαρτυρεί, ότι οι δίκαιοι θα στεφανωθούν με τον άφθαρτο στέφανο της αθανασίας, και ότι το έδειξε αυτό με τη δική Του Ανάσταση και το αποδεικνύει μέσω των δοξασμένων αγίων Του.

Αδελφοί μου, ας αφυπνιστούμε και ας εργαστούμε για να γίνουμε άξιοι να αποκτήσουμε εκείνον τον ευλογημένο κόσμο!

Αναστημένε και Αθάνατε Κύριε, βοήθησε μας να γίνουμε άξιοι της αθανάτου Σου Βασιλείας, στην οποία βασιλεύεις με τους αγγέλους Σου και τους αγίους Σου εις αιώνας αιώνων!

Σοι πρέπει πάσα δόξα, τιμή και προσκύνησις, εις τους αιώνας. Αμήν!
Πηγή: Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, «Ο Πρόλογος της Οχρίδας»,
http://livingorthodoxfaith.blogspot.com/2009/12/prologue-january-23-february-5.html

Ας μη φοβούνται οι δίκαιοι. Τους φυλάει ο Παντεπόπτης Θεός. Κύριε και Προστάτη των δικαίων, πολλαπλασίασε τα δίκαια έργα μας με το Άγιο Πνεύμα Σου, χωρίς το Οποίο κανένα καλό δεν μπορεί να γίνει, και σώσε μας, όχι κατά τα έργα μας αλλά κατά το μέγα έλεός Σου. Άγιοι Ναζάριος, Γερβάσιος, Κέλσιος και Προτάσιος.
https://iconandlight.wordpress.com/2021/10/13/%ce%bf%ce%b9-%ce%ac%ce%b3%ce%b9%ce%bf%ce%b9-%ce%bd%ce%b1%ce%b6%ce%ac%cf%81%ce%b9%ce%bf%cf%82-%ce%b3%ce%b5%cf%81%ce%b2%ce%ac%cf%83%ce%b9%ce%bf%cf%82-%ce%ba%ce%ad%ce%bb%cf%83%ce%b9%ce%bf%cf%82-%ce%ba/

Όλος ο κόσμος είναι σαν μια λύρα δεκάχορδη, που δεν βγάζει ήχο, αν δεν την αγγίξει το χέρι του Θεού. Γενηθήτω το θέλημά Σου, Πατέρα! Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς
https://iconandlight.wordpress.com/2020/06/17/%cf%8c%ce%bb%ce%bf%cf%82-%ce%bf-%ce%ba%cf%8c%cf%83%ce%bc%ce%bf%cf%82-%ce%b5%ce%af%ce%bd%ce%b1%ce%b9-%cf%83%ce%b1%ce%bd-%ce%bc%ce%b9%ce%b1-%ce%bb%cf%8d%cf%81%ce%b1-%ce%b4%ce%b5%ce%ba%ce%ac%cf%87%ce%bf/Ἀπολυτίκιον τῆς Ὁσίας Μητρὸς ἡμῶν Παρασκευῆς τῆς νέας.
Ἦχος α΄.

Τῆς χαμαιζήλου τρυφῆς σοφῶς τὴν ἀπόλαυσιν, ὑπεριδοῦσα πρὸς θεῖα ἤρθης σκηνώματα, καὶ τῶν ἰάσεων τοῖς πιστοῖς πηγὴν κατέλιπες, τὸ ἱερόν σου σκῆνος Μῆτερ πανεύφημε, Ἐπιβατῶν τὸ καύχημα τὸ σεπτόν, καὶ βεβαία προστάτις Παρασκευή. Μὴ παύσῃ θερμῶς Χριστῷ τῷ Θεῷ, ὑπὲρ ἡμῶν ἀεὶ πρεσβεύουσα.

Ἀπολυτίκιον τῆς Ὁσίας Μητρὸς ἡμῶν Παρασκευῆς τῆς νέας.
Ἦχος α΄. Τοῦ λίθου σφραγισθέντος.

Ἐκ βρέφους τὸν Κύριον τὸν ζυγὸν ὑπεισῆλθες, ἀγῶνας ὑπὲρ φύσιν τελέσασα ἐν βίῳ, ἀοίδιμε Παρασκευή, διὸ σὲ ἐδόξασε Χριστός, ὑπὲρ φύσιν ἀσινές σου διατηρῶν τὸ σῶμα χαριτόβρυτον. Δόξα τῷ σὲ δοξάσαντι Χριστῷ, δόξα τῷ σὲ θαυμαστώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργοῦντι διὰ σοῦ πᾶσιν ἰάματα.

Ἀπολυτίκιον τῆς Ὁσίας Μητρὸς ἡμῶν Παρασκευῆς τῆς νέας τῆς Ἐπιβατινῆς
Ἦχος α’. Τῆς ἐρήμου πολίτης

Ὥσπερ βλάστημα θεῖον Ἐπιβάται τιμῶσί σε, καὶ ἡ Καλλικράτεια Μῆτερ ὡς προστάτιν καὶ ἔφορον· παρέχεις γὰρ ἀεὶ Παρακσευή, ὡς χάριν κεκτημένη ἐκ Θεοῦ, τῆς θερμῆς σου προστασίας τὰς δωρεάς, τοῖς εὐλαβῶς βοῶσί σοι· δόξα τῷ δεδωκότι σοι ἰσχύν, δόξα τῷ σὲ σταφανώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργοῦντι διὰ σοῦ, πᾶσιν ἰάματα.

Ἀπολυτίκιον τῆς Ὁσίας Μητρὸς ἡμῶν Παρασκευῆς
Ἦχος α΄.

Τὴν σπουδήν σου τῇ κλήσει κατάλληλον, ἐργασαμένη φερώνυμε, τὴν ὁμώνυμόν σου πίστιν εἰς κατοικίαν κεκλήρωσαι, Παρασκευὴ ἀθλοφόρε· ὅθεν προχέεις ἰάματα, καὶ πρεσβεύεις ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν.

Ἀπολυτίκιον τῶν Μαρτύρων Ναζαρίου, Γερβασίου, Προτασίου, καὶ Κελσίου
Ἦχος δ’ Ταχὺ προκατάλαβε

Οἱ Μάρτυρές σου, Κύριε, ἐν τῇ ἀθλήσει αὐτῶν, στεφάνους ἐκομίσαντο τῆς ἀφθαρσίας, ἐκ σοῦ τοῦ Θεοῦ ἡμῶν· σχόντες γὰρ τὴν ἰσχύν σου, τοὺς τυράννους καθεῖλον, ἔθραυσαν καὶ δαιμόνων, τὰ ἀνίσχυρα θράση. Αὐτῶν ταῖς ἱκεσίαις, Χριστὲ ὁ Θεός, σῶσον τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Ἀπολυτίκιον τῶν Μαρτύρων Ναζαρίου, Γερβασίου, Προτασίου, καὶ Κελσίου
Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε

Τετράριθμον σύνταγμα, τῶν Ἀθλητῶν τοῦ Χριστοῦ, Ναζάριον μέλψωμεν, σὺν Γερβασίῳ ὁμοῦ, Προτάσιον Κέλσιον· οὗτοι γὰρ τὴν Τριάδα, ἀνεκήρυξαν πᾶσι, λύσαντες δι’ ἀγώνων, τὴν πολύθεον πλάνην. Αὐτῶν Χριστὲ ἱκεσίαις, πάντας ἐλέησον.

Ἀπολυτίκιον Ὁσίου Πατρός ἡμῶν Κοσμᾶ τοῦ Ποιητοῦ, τοῦ Ἁγιοπολίτου, Ἐπισκόπου Μαϊουμᾶ.
Ἦχος α΄. Τῆς ἐρήμου πολίτης.

Τὸ θεόφθογγον στόμα καὶ αὐλὸν τὸν γλυκύλαλον, τὴν πνευματοφόρον κινύραν καὶ τὸ εὔηχον ὄργανον, τιμήσωμεν συμφώνως οἱ πιστοί, Κοσμᾶν τὸν μελουργὸν καὶ ποιητήν, τὸ τῆς χαρίτος δοχεῖον, τὸ τιμαλφὲς καὶ πίστει ἐκβοήσωμεν· δόξα τῷ σὲ δοξάσαντι Χριστῷ, δόξα τῷ σὲ στεφανώσαντι, δόξα τῷ ἐμπιπλῶντι εὐσεβεῖς, πνεύματι ζέοντι.

Ἀπολυτίκιον Ὁσίου Πατρός ἡμῶν Κοσμᾶ τοῦ Ποιητοῦ
Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.

Οὐράνιον ἅμιλλαν διατυπῶν ἐν σαρκί, ἐπίγειον αἴνεσιν τῷ ἐν ὑψίστοις Θεῷ, πανσόφως συνήρμοσας, σὺ γὰρ ὥσπερ κιθάρα, τῆς εὐσήμου σοφίας, ἤνεσας ὑψηγόρως, τοῦ Σωτῆρος τὴν δόξαν. Διὸ σὲ Κοσμᾶ θεηγόρε, ὕμνοις γεραίρομεν.

Ἀπολυτίκιον τοῦ Ἁγίου Ἰγνατίου Μηθύμνης τοῦ Ἀγαλλιανοῦ
Ἦχος ἀ’. Τῆς ἐρήμου πολίτης

Τὸν ποιμενάρχην Μηθύμνης Ἰγνάτιον ᾄσμασι, τὸν μετὰ πάντων ἁγίων δοξασθέντα ἐν θαύμασιν, ὑμνήσωμεν ἀπαύστως οἱ πιστοί, συμφώνως ἐν τῇ τούτου ἑορτῇ, καὶ ὡς πλεῖστα κατιδόντες ὑπ’ αὐτοῦ, θεραπευθέντα πάθη ἐκβοήσωμεν. Δόξα τῷ σὲ δοξάσαντι, δόξα τῷ σὲ στεφανώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργούντι διὰ σοῦ πᾶσιν ἰάματα.

Ἀπολυτίκιον τοῦ Ὁσίου Παχωμίου, τοῦ ἐν Χίῳ
Ἦχος δ΄. Ταχὺ προκατάλαβε.

Ἀσκήσας ὡς ἄσαρκος ἐν τοῖς ἐσχάτοις καιροῖς, τὴν Χίον ἡγίασας ἱδρώτων ἀσκητικῶν, Παχώμιε, ῥείθροις σου· βίῳ γὰρ ἐναρέτῳ θεωθεὶς ἐποπτεύεις, ἄνωθεν ὑμνηπόλων εὐλαβῶν σοῦ χορείας, καὶ ἅπασι βραβεύεις ἰσχύν, ῥῶσιν καὶ δύναμιν.

Ἀπολυτίκιον τοῦ Ὁσίου Εὐθυμίου τοῦ νέου ἐν Περιστεραῖς τῆς Θεσσαλονίκης
Ἦχος γ΄. Θείας πίστεως.

Θείῳ Πνεύματι, διηυγασμένος, ἠκολούθησας, Χριστῷ ὁσίως, θεοφόρε παμμάκαρ Εὐθύμιε· καὶ διαφόροις ἐν τόποις ἐξέλαμψας, Περιστεραῖς τὴν Μονὴν ὠκοδόμησας. Πάτερ Ὅσιε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.

Ἦχος δ΄. Ἔδωκας σημείωσιν .

Ζυγὸν ἐπωμάδιον, Παρασκευὴ ἐπιφέρουσα, τὸν Σταυρὸν τοῦ Παντάνακτος, οὐ βάρος ἐνόμιζε, τοῦτον ἀλλ’ ὀξείας πτέρυγας τῷ ὄντι, δι’ ὧν εἰς ὕψος οὐρανοῦ, ἀγαλλιάσει καρδίας ἔφθασεν, ἔνθα περιχορεύουσα, Ἀγγέλων τάξεις καὶ πνεύματα, τῶν δικαίων ἀγάλλονται, ἐν Θεῷ Παντοκράτορι.

Δόξα. Ἦχος πλ. Β΄.

Δεῦτε πιστοί, τὴν ἐν Χριστῷ κεκρυμμένην ζωὴν τῶν Ἁγίων ὑμνήσωμεν, καὶ λαμπροῖς στεφάνοις ἐγκωμίων ἀναδήσωμεν, καλυπτόμενη γὰρ ἐν πολλῇ ταπεινώσει, καὶ ὑπεροψία τῆς κατὰ σάρκα ἀνέσεως, ὡς ἐβδελυγμένη νέκρωσις ἐν τῷ κόσμῳ λογίζεται. Θεῷ δὲ τῷ τῶν κρυπτῶν γνώστῃ, τιμία τε καὶ ζωηφόρος ὑπάρχει, χαρᾶς τε καὶ πάσης χρηστότητος ἔμπλεως. Ὅθεν καὶ τὴν καλλιπάρθενον Παρασκευήν, ἐκλεξαμένην ταύτην καὶ λαθεῖν σπουδάζουσαν, Χριστὸς ἡ ζωὴ ἡμῶν, ὁ φανερωθεὶς ἐν δόξῃ τῆς Ἀναστάσεως, μετὰ τέλος ἔνδοξον ἀναδείκνυσι, παραστήσας αὐτὴν δι’ ἀποκαλύψεως, πεποικιλμένην ὡς βασίλισσαν, ἐν ἱματισμῷ διαχρύσῳ κεκοσμημένην. Αὐτῆς ταῖς ἱκεσίαις Χριστὲ ὁ Θεός, σῶσον τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

iconandlight.wordpress.com