Ο Χριστός είναι ο μόνος Σπορέας του Καλού στο χωράφι του κόσμου.

 

 

Δ’ Κυριακή του Λουκα:
Παραβολή του σπορέως (Λουκ η΄5-15)

Συναξάριον
Τῇ ΙϚ´(16ῃ) τοῦ μηνὸς Ὀκτωβρίου, μνήμη τοῦ Ἁγίου Ἐνδόξου Μάρτυρος Λογγίνου τοῦ παρὰ τὸν Σταυρὸν τοῦ Χριστοῦ Ἑκατοντάρχου, τοῦ Καππαδόκου ξίφει τελειοῦται(35)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῶν ἁγίων δύο μαρτύρων Ἰσαύρου καὶ Ἀφροδισίου, τῶν συναναιρεθέντων τῷ ἁγίῳ Λογγίνῳ (35)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Λεοντίου, Δομετίου, Τερεντίου καὶ Δομνίνου.
Τὴ αὐτῆ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ Ὁσίου Πατρὸς ἡμῶν Μαλοῦ τοῦ ἐρημίτου .
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ Ὁσίου καὶ Θεοφόρου Πατρὸς ἡμῶν Γάλλου, φωτιστοῦ τῆς Ἑλβετίας (645)

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ Ὁσίου καὶ Θεοφόρου Πατρὸς ἡμῶν Δομετίου, κτίτορος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τῆς Ἁγίας Τριάδος Μετεώρων
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου Νεομάρτυρος Ἰωάννου τοῦ ἐκ Τουρκολέκα τῆς Ἀρκαδίας καταγομένου καὶ εἰς Μονεμβασίαν ἀθλήσαντος ἐν ἔτει 1816ῳ.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῆς Ἁγίας Ὁσιομάρτυρος Εὐπραξίας, πριγκηπίσσης τοῦ Πσκώφ καὶ ἡγούμένη τῆς Μονῆς Πσκώφ Ῥωσίας (1243)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ Ὁσίου καὶ Θεοφόρου Πατρὸς ἡμῶν Λογγίνου, Πορτάρη (ἤτοι θυρωροῦ) τῆς Λαύρας τῶν Σπηλαίων τοῦ Κιέβου τοῦ Ῥώσσου(13ος-14ος αἰ.)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ ὁ Ἅγιος Λογγίνος ὁ ἐν Γκιαρένσκ (Γιάραγκα) (1544/1569)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ Ὁσίου Ἰακώβου Νετσέτωφ, ἱεραποστόλου ἐν Ἀλάσκᾳ (καί 26/7 -κοίμησις, 1865)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ Ὁσίου Ἀμβροσίου Ἐπισκοπου Cahors, τοῦ ἐρημίτου ἐν Saint-Ambroise-sur-Arnon τῆς Berry Γαλλίας (752)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῆς Ὁσίας Δόμνης (Καρπόβνα) τῆς διὰ Χριστὸς Σαλῆς τοῦ Τόμσκ Ῥωσίας (1872)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ἡ Ὁσία Νεονίλα τοῦ Νεὰμτς Ῥουμανίας (1853)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ Ἁγίου νεοϊερομάρτυρος Ἀγαθαγγέλου τοῦ Γιαροσλὰβ ὑπὸ τῶν ἀθέων μπολσεβίκων τελειωθέντος ἐν Ῥωσίᾳ (1928).
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ὁ ὅσιος Ἰερώνυμος ὁ Καππαδόκης τῆς Αἰγίνης ἐν εἰρήνῃ τελειοῦται ἐν ἔτει 1966ῳ.

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Κυριακῇ μετὰ τὴν ἑνδεκάτην Ὀκτωβρίου, μνήμην ἐπιτελοῦμεν τῶν Ἁγίων καὶ μακαρίων τξε´ (τριακοσίων καὶ ἑξήκοντα πέντε) Πατέρων, τῶν ἐν Νικαίᾳ συνελθόντων τὸ δεύτερον, ἐπὶ τῶν εὐσεβῶν καὶ φιλοχρίστων Βασιλέων, Κωνσταντίνου καὶ Εἰρήνης, κατὰ τῶν δυσσεβῶς καὶ ἀμαθῶς καὶ ἀπερισκέπτως τὴν Ἐκκλησίαν τοῦ Θεοῦ εἰδωλολατρεῖν εἰπόντων, καὶ τὰς σεπτὰς καὶ ἁγίας εἰκόνας διαβαλόντων καὶ καθαιρεσάντων, οἵτινες Πατέρες τὴν Ἑβδόμην Οἰκουμενικὴν Σύνοδον συνεκρότησαν

‘Οσιος Σεραφείμ του Σάρωφ.

Στον ιδρυτή ενός μοναστηριού (στον μακάριο ιερομόναχο Τίμωνα, πιστό του μαθητή πού ασκήτευε στην έρημο Ναντιέβσκυ ) ο άγιος έδωσε κάποτε τις ακόλουθες συμβουλές:
«Σπείρε παντού τον καλό σπόρο, το λόγο του Θεού. Σπείρε στην καλή γη, σπείρε στην άμμο, σπείρε ανάμεσα στις πέτρες, σπείρε στο δρόμο, σπείρε ανάμεσα στα ζιζάνια. Ίσως μερικοί από τους σπόρους αυτούς, αμέσως ή αργότερα, να αναπτυχθούν και να καρποφορήσουν. Μη θάψεις το τάλαντο που σου έδωσε ο Θεός, για να μη σε τιμωρήσει. Δώσε το στους εμπόρους και άσε εκείνους να το εμπορευθούν».

Γέροντας Μιχαὴλ του Νέου Βαλαὰμ ο εκ Λετονίας (1962)
Ο τελευταίος μεγάλος γέροντας του Βάλαμ

»Η αποστολή σου, αγαπητέ Σέργιε, είναι η ίδια με αυτήν που είπε ο Άγιος Σεραφείμ στον π. Τίμωνα, τον Ηγούμενο του Ναντέεβσκ: “Σπέρνε την καλή σπορά όποιο κι αν είναι το έδαφος: στον δρόμο, στα αγκάθια, στα πετρώδη μέρη και στην αγαθή γη. Κάποιοι σπόροι θα βλαστήσουν και θα αποφέρουν καρπό, ακόμη και εκατονταπλάσιο”. Ο κάθε ένας πρέπει να προσπαθή να αποκτήση την ησυχία του πνεύματος, διότι κανένα καλό δεν μπορεί να προέλθη από μία ταραγμένη ψυχή. Όταν τελικά κατασταλάξης και γίνης σοφός, θα έχης επιτελέση πολλά. Σου μίλησα για την εσωτερική ησυχία –αυτή είναι η αληθινή αναχώρησις και ο αληθινός ασκητισμός. Η Προσευχή του Ιησού, η οποία δεν παύει να αινή τον Θεόν εντός της καρδιάς, όπου υπάρχει η Βασιλεία του Θεού, κατανοημένη σωστά, θα σε βοηθήση σε όλα».

***

Παραβολή του σπορέως (Λουκ η΄5-15)
Anthony Bloom (Metropolitan of Sourozh)
29 Οκτωβρίου 1989

Πόσο οικεία, και πόσο απλή μας φαίνεται η σημερινή Παραβολή του σπόρου και του σπορέως• και όμως πόσο σχετική είναι με μας, πόσο περισσότερο θα πρέπει να την σκεφτούμε. Λησμονούμε την εικόνα του σπορέα και του σπόρου, όπως φαίνεται μέσα από την παραβολή, δεν βλέπουμε την εικόνα του Χριστού να περπατάει στους δρόμους και τα μονοπάτια της Γαλιλαίας και της Ιουδαίας• και παντού όπου πήγε, οι άνθρωποι έρχονταν στην άκρη του δρόμου, επειδή είχαν ακούσει, όπως είχε ακούσει ο Τυφλός, για τον οποίο μιλάει ο Απόστολος Μάρκος, ότι ήταν Δάσκαλος, ότι τα λόγια του ήταν αληθινά, ότι έφεραν την δύναμη της ζωής.

Και οι άνθρωποι ήρθαν και γέμισαν τους δρόμους και άκουσαν. Κάποιοι ήταν έτοιμοι για το μήνυμα της σωτηρίας• κάποιοι αγωνιούσαν, και έκαναν στον εαυτό τους ερωτήσεις που μέχρι τότε κανείς δεν μπορούσε να απαντήσει. Αλλά ήλθαν άλλοι άνθρωποι, όπως τόσοι πολλοί έρχονται τώρα σ’ έναν ιερέα, σ’ έναν ευαγγελιστή, σ’ έναν ηγέτη οποιασδήποτε παράταξης, ήλθαν να δούν ένα άνθρωπο που κάποιος τους μίλησε γι’ αυτόν, ν’ ακούσουν τι είχε να πεί. Δεν απαντούσε σε καμία από τις ερωτήσεις τους, δεν ικανοποιούσε καμία από τις ανάγκες τους, εκτός ίσως από την επιθυμία να δούν κάποιον που ήταν ξεχωριστός, κάποιον μοναδικό για την εποχή του. Άκουσαν τον λόγο Του, αλλά δεν τον κράτησαν μέσα τους, τον βρήκαν όμορφο, αληθινό – αλλά δεν πήγαν πιο πέρα. Άκουσαν λόγια, δεν άκουσαν την κραυγή της ψυχής τους που πεινούσε για λόγο αληθείας.

Έτσι όταν Εκείνος είχε διαβεί, όλοι επέστρεψαν στις συνηθισμένες τους ασχολίες, στην κανονική τους ζωή. Θα μπορούσαν να έχουν πάει στο σπίτι και να έχουν επαναλάβει αυτά τα λόγια, λέγοντας: «Δεν ήταν θαυμάσια; Δεν μίλησε ωραία;» – και έπειτα επέστρεψαν στην συνηθισμένη, καθημερινή ζωή τους…

Άλλοι που στάθηκαν στην άκρη του δρόμου, δέχτηκαν το μήνυμα με συγκίνηση, κάτι αναδεύτηκε στην καρδιά, στο μυαλό τους, τους έδωσε απάντηση σε κάτι. Και το δέχτηκαν, το αγκαλίασαν, και επέστρεψαν στην οικία τους• αλλά την στιγμή που δεν ήταν πιά στον δρόμο, τους κυρίευσαν οι ανησυχίες του σπιτιού τους: υπήρχαν τόσα πράγματα στην ζωή τους να κάνουν, να σκεφτούν, δεν υπήρχε καιρός να συλλογιστούν ξανά και ξανά τα λόγια που είχαν ακούσει, δεν υπήρχε καιρός να καθίσουν με ηρεμία και να φανταστούν το πρόσωπο που είχαν δεί, να ξαναθυμηθούν την φωνή που είχαν ακούσει.

Υπάρχει άλλη μία παραβολή που μιλά για εκείνους που είχαν κληθεί στο Γαμήλιο Βασιλικό Δείπνο: άκουσαν το κάλεσμα, ήξεραν ότι είχαν κληθεί προσωπικά – αλλά μπόρεσαν να πάνε; Ο ένας είχε αγοράσει έναν αγρό, ήταν ριζωμένος σ’ αυτόν, δεμένος με αυτόν, φυλακισμένος• άλλοι είχαν αγοράσει πέντε ζευγάρια βόδια – έπρεπε να τα δοκιμάσουν, έπρεπε κάτι να κάνουν στη ζωή, ένα επάγγελμα, μία εργασία- η απλά κάτι που επειδή αφορά την προσωπική μας ζωή, έχει πολύ μεγάλη σημασία, όπως η τελευταία περίπτωση εκείνου που είχε παντρευτεί- πως μπορούσε να ξοδέψει χρόνο για κάποιον άλλον;

Αυτοί είναι οι άνθρωποι που δέχονται τον λόγο του Θεού, που τον δέχονται αληθινά στην καρδιά τους, αλλά υπάρχουν τόσα πολλά πράγματα που έχουν σημασία – θα το κάνουμε αύριο, ή, αν μπορούσαμε μοναχά να αλλάζαμε το μήνυμα του Κυρίου με ένα πιο εφικτό, πιο απλό, να μην είναι τόσο απόλυτο όσο αυτό.

Και έπειτα, εκείνοι που δέχονται τον λόγο του Θεού, όπως η πλούσια γη που θα μπορούσε να λάβει το μήνυμα της σωτηρίας, δέχονται τον σπόρο και καρποφορούν. Εκείνοι οι άνθρωποι δεν ήταν απλά καλύτεροι άνθρωποι, πιθανόν δεν ήταν καλύτεροι• ήταν άνθρωποι που είχαν ένα ερώτημα στο νού και την καρδιά, άνθρωποι που είχαν καημό, που η καθημερινή ζωή τους ήταν πολύ περιορισμένη, μικρή, άνθρωποι που είχαν συναίσθηση ότι η ψυχή τους είναι απέραντη, και δεν μπορούσε να γεμίσει από τα ασήμαντα της καθημερινότητας- ούτε καν από τα ευγενικά και καλά πράγματα της ζωής: αποδέχτηκαν το μήνυμα βαθιά μέσα στην καρδιά τους, και αυτό επειδή έδωσε απάντηση στις ανάγκες τους, η ζωή τους καρποφόρησε.

Τώρα ας το εφαρμόσουμε στην δική μας ζωή• πόσοι από εμάς ακούν τα λόγια του Ευαγγελίου, τα λόγια του κηρύγματος, μελετούν βιβλία ενδιαφέροντα με βάθος και τα διατηρούν στη μνήμη τους, τα χαίρονται- αλλά μέχρι εκεί• μπορούν να τα επαναλάβουν, να τα μεταδώσουν στους άλλους,- αλλά αυτό είναι όλο.
Και υπάρχουν τόσοι πολλοί από εμάς που έλαβαν το μήνυμα με ενθουσιασμό, με πάθος, γνωρίζοντας ότι είναι πράγματι η απάντηση στην λαχτάρα, την πείνα, το μεγαλείο που υπάρχει μέσα μας• αλλ’ όμως η ζωή είναι τόσο σύνθετη, έχουμε τόσα πράγματα να κάνουμε! Και σ’ όλη τούτη την πολυπλοκότητα και το καθημερινό «γίγνεσθαι», τα λόγια που ακούσαμε, παραμερίζονται- για μια άλλη μέρα, για μια άλλη φορά, όταν θα είμαι αρκετά μεγάλος για να έχω οποιεσδήποτε ανησυχίες: τότε θα μπορώ να στραφώ πίσω και να θυμηθώ εκείνη την λαμπρή στιγμή που η ζωή ξεδίπλωσε όλο το μεγαλείο της..- την κρατώ στην μνήμη μου!

Τι συμβαίνει με μας, δεχόμαστε το μήνυμα και αυτό καρποφορεί μέσα μας;
Πως μπορεί το μήνυμα να μας αγγίξει; Θυμάμαι έναν Ρώσο ιερέα να μου λέει• «μελετώ καθημερινά το Ευαγγέλιο και πολύ σπάνια η ζωή μου ανταποκρίνεται σ’ αυτό. Αλλά το μελετάω καθημερινά γιατί δεν γνωρίζω ποτέ κατά πόσο σήμερα, αύριο ή κάποια άλλη ημέρα θα είμαι η άγονη πλευρά του δρόμου ή τα αγριόχορτα, κατά πόσο τούτος ο λόγος θα πέσει σε ένα μικρό κομμάτι γης μέσα μου, ικανό να τον δεχτεί και να φέρει καρπούς».

Δεν είναι τόσο απλό, τόσο ενθαρρυντικό; Όλοι μας βρισκόμαστε και στις τρεις περιπτώσεις που περιγράφονται στην παραβολή του Ευαγγελίου• αλλά εάν δώσουμε μια ευκαιρία στον Κύριο που μιλάει, στον Κύριο που διαβαίνει από την ζωή μας, που κρούει την πόρτα της καρδιάς μας – από καιρό σε καιρό θα δεχτούμε το μήνυμα με χαρά• με τον καιρό, θα φθάσει στο βάθος της καρδιά μας, στον πυρήνα της ζωής μας και θα είναι η απάντηση που θα την αλλάξει.

Επομένως, ας ακούμε μέρα με τη μέρα τα λόγια του Ευαγγελίου• ας ακούμε τη φωνή της συνείδησής μας, ας ακούμε τι μας λέει ο βαθύτερος εαυτός μας για την ζωή, την αλήθεια, την πραγματικότητα• και από καιρό σε καιρό, θα έχουμε το γόνιμο έδαφος που να μπορεί να φέρει καρπούς.
Αυτή η παραβολή, η τόσο απλή, η τόσο ξεκάθαρη, αν μοναχά την εφαρμόσουμε, μπορεί να είναι το ξεκίνημα μιάς νέας ζωής. Αμήν.
http://masarchive.org/Sites/texts/1989-10-29-1-E-E-S-EM03-036Sower.html
http://www.agiazoni.gr/article.php?id=71302931544587870664

Ω αγία υπομονή, συ παίρνεις τα ταπεινά φύλλα της μουριάς και τα κάνεις μετάξι. Όποιος έχει υπομονή, θα φτειάξη στολή, στολή αρετών, για να ‘χη να ντυθή. επίσκοπος Αυγουστίνος – Τα φάρμακα, ο Χριστός, οι γιατροί.
https://iconandlight.wordpress.com/2021/10/16/%cf%84%ce%b1-%cf%86%ce%ac%cf%81%ce%bc%ce%b1%ce%ba%ce%b1-%ce%bf-%cf%87%cf%81%ce%b9%cf%83%cf%84%cf%8c%cf%82-%ce%bf%ce%b9-%ce%b3%ce%b9%ce%b1%cf%84%cf%81%ce%bf%ce%af/

Αδελφοί, πόσο μικρόψυχοι είναι ορισμένοι χριστιανοί οι οποίοι παρότι αναγνωρίζουν τον Χριστό ως αναστάντα, ως τον Νικητή και Νικηφόρο μέσω των χιλιάδων αγίων Του, παρ ‘όλα αυτά διατηρούν στην καρδιά τους την αμφιβολία, σαν δηλητηριώδες φίδι που τους δηλητηριάζει καθημερινά και θάβει τη ζωή τους στο αιώνιο σκότος. Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς
https://iconandlight.wordpress.com/2021/10/15/%ce%b1%ce%b4%ce%b5%ce%bb%cf%86%ce%bf%ce%af-%cf%80%cf%8c%cf%83%ce%bf-%ce%bc%ce%b9%ce%ba%cf%81%cf%8c%cf%88%cf%85%cf%87%ce%bf%ce%b9-%ce%b5%ce%af%ce%bd%ce%b1%ce%b9-%ce%bf%cf%81%ce%b9%cf%83%ce%bc%ce%ad/

Όσιος Γέρων Ιερώνυμος της Αίγινας, το ”ταλαίπωρον και δύστυχον πτηνόν” της Ανατολής. Εγώ, Χριστός θέλω να ακούς και να κλαίεις, να κατανύσσεσαι, να σκιρτάει η καρδιά σου!!!
https://iconandlight.wordpress.com/2019/10/15/%CF%8C%CF%83%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CE%B3%CE%AD%CF%81%CF%89%CE%BD-%CE%B9%CE%B5%CF%81%CF%8E%CE%BD%CF%85%CE%BC%CE%BF%CF%82-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B1%CE%AF%CE%B3%CE%B9%CE%BD%CE%B1%CF%82-%CF%84%CE%BF/

Η Ελλάδα είναι μία ωραία πριγκίπισσα, και όλοι θέλουν να την πάρουν, και κουτσοί και στραβοί·… Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης
https://iconandlight.wordpress.com/2017/10/16/%CE%B7-%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B1-%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9-%CE%BC%CE%AF%CE%B1-%CF%89%CF%81%CE%B1%CE%AF%CE%B1-%CF%80%CF%81%CE%B9%CE%B3%CE%BA%CE%AF%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%83%CE%B1-%CE%BA/

Ἀπολυτίκιον τῶν Πατέρων
Ἦχος πλ. δ’

Ὑπερδεδοξασμένος εἶ Χριστὲ ὁ Θεὸς ἡμῶν, ὁ φωστῆρας ἐπὶ γῆς τοὺς Πατέρας ἡμῶν θεμελιώσας, καὶ δι’ αὐτῶν πρὸς τὴν ἀληθινὴν πίστιν πάντας ἡμᾶς ὁδηγήσας, πολυεύσπλαγχνε δόξα σοι.

Ἀπολυτίκιον τοῦ Ἁγίου Μάρτυρος Λογγίνου τοῦ Ἑκατοντάρχου καὶ τῶν δύο συμμαρτύρων αὐτοῦ Ἰσαύρου καὶ Ἀφροδισίου
Ἦχος δ´.

Οἱ Μάρτυρές σου Κύριε, ἐν τῇ ἀθλήσει αὐτῶν, στεφάνους ἐκομίσαντο τῆς ἀφθαρσίας, ἐκ σοῦ τοῦ Θεοῦ ἡμῶν· σχόντες γὰρ τὴν ἰσχύν σου, τοὺς τυράννους καθεῖλον, ἔθραυσαν καὶ δαιμόνων, τὰ ἀνίσχυρα θράση. Αὐτῶν ταῖς ἱκεσίαις, Χριστὲ ὁ Θεός, σῶσον τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Ἀπολυτίκιον τοῦ Ἁγίου Μάρτυρος Λογγίνου τοῦ Ἑκατοντάρχου, τοῦ ἐπὶ τοῦ Σταυροῦ.
Ἦχος α´. Τοῦ λίθου σφραγισθέντος.

Τὸν Ἥλιον τῆς δόξης Σταυρῷ προσηλωθέντα, καὶ τοῖς ἐν σκιᾷ θανάτου, ἐκλάμποντα ὡς εἶδες, ηὐγάσθης αὐτοῦ ταῖς ἀστραπαῖς, καὶ ἤθλησας Λογγίνε εὐσεβῶς· διὰ τοῦτο νοσημάτων παντο‐ δαπῶν, λυτροῦσαι τοὺς ἐκβοῶντας· δόξα τῷ δεδωκότι σοι ἰσχύν, δόξα τῷ σὲ στεφανώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργοῦντι διὰ σοῦ, πᾶσιν ἰάματα.

Ἀπολυτίκιον τοῦ Ἁγίου Μάρτυρος Λογγίνου τοῦ Ἑκατοντάρχου.
Ἦχος β΄. Ὅτε κατῆλθες πρὸς τὸν θάνατον.

Ὅτε κατεῖδες σαρκὶ πάσχοντα, ἐπὶ ξύλου τὸν Κύριον, τότε Αὐτὸν ὡμολόγησας, Υἱὸν Θεοῦ θείῳ στόματι· ὅτε δὲ καὶ τοῦ μαρτυρίου, τὸν δίαυλον Λογγῖνε ἐτέλεσας, ᾔσχυνας τελείως, εἰδωλομανίας τὴν ἔπαρσιν, καὶ μετέστης λαμπρῶς, πρὸς ζωὴν τὴν αἰώνιον.

Ἀπολυτίκιον Ἁγίου Ἰωάννου ἐκ Τουρκολέκα.
Ἦχος γ´. Θείας πίστεως. (ὑπὸ Ἀρχιμ.Νικοδήμου Ἀεράκη)

Μέγαν μάρτυρα τῆς Ἀρκαδίας, εὐφημήσωμεν τὸν Ἰωάννην, ἀνυμνοῦντες αὐτοῦ θείαν ἄθλησιν· καταβαλὼν γὰρ ἀπίστων φρυάγματα, ὁμολογίας Χριστοῦ στέφος εἴληφεν· ὅθεν Κύριε, λιταῖς σοῦ ἐνδόξου μάρτυρος, χαρίτωσον πιστοὺς τοὺς προσκυνοῦντάς σε.

Ἀπολυτίκιον Ὁσίου Δομετίου Μετεωρίτου.
Ἦχος πλ. α´. Τὸν συναναρχον Λογον.(ὑπὸ Ἱερομ.Ἀθανασίου Σιμωνοπετρίτου)

Ἀγαπήσας ἐνθέως Τριάδα πάντιμον, οἶκος ταύτης ἐγένου σεπτὲ Δομέτιε, ὅθεν εἰς πέτραν ἀνελ‐ θὼν τὴν ὑψίθωρον, ᾠκοδόμησας Μονήν, ἐπ᾿ ὀνόματι Αὐτῆς· καὶ νῦν ἑστὼς σὺν Ἁγίοις, ὑπὲρ ἡμῶν ἱκετεύων, μὴ παύσῃ Πάτερ ὡς φιλότεκνος

Ἀπολυτίκιον Ὁσίου Ἱερωνύμου τοῦ Νέου τοῦ Καππαδόκου, τοῦ ἐν Αἰγίνῃ
Ἦχος πλ. δ’.

Ἐν σοί, Πάτερ ἀκριβῶς, διεσώθη τὸ κατ’ εἰκόνα· λαβὼν γὰρ τὸν Σταυρόν, ἠκολούθησας τῷ Χριστῷ, καὶ πράττων ἐδίδασκες, ὑπερορᾶν μὲν σαρκός, παρέρχεται γάρ· ἐπιμελεῖσθαι δὲ ψυχῆς, πράγματος ἀθανάτου· διὸ καὶ μετὰ Ἀγγέλων συναγάλλεται, Ὅσιε Ἰερώνυμε τὸ πνεῦμά σου.

iconandlight.wordpress.com