Το προφητικό όραμα του αγίου Καλλινίκου της Τσερνίκα και επισκόπου Ρίμνικ της Ρουμανίας.

 

 

Ὁ λαὸς ἵσταται διὰ τὴν ἀνάγνωσιν τοῦ Συναξαρίου.
Συναξάριον.
Τῇ ΙΑ´ (11ῃ) τοῦ μηνὸς Ἀπριλίου, μνήμη τοῦ ἁγίου ἱερομάρτυρος Ἀντίπα, ἐπισκόπου Περγάμου. (†92)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῆς ὁσίας Μητρὸς ἡμῶν Τρυφαίνης, τῆς ἐν Κυζίκῳ, τῆς μονοχίτωνος καὶ ἀνυποδήτου. Καὶ τῆς σὺν αὐτῇ συνασκητρίας Ματρώνης.

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἐν ἁγίοις πατρὸς ἡμῶν Φιλίππου, ἐπισκόπου Γορτύνης. (†180)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρὸς ἡμῶν Φαρμουθίου τοῦ ἐγκλείστου, ἀναχωρητοῦ ἐν Αἰγύπτῳ. (δ´ αἰ.) ἐν Καππαδοκίᾳ δὲ ἀσκήσαντος ἔνδον Σπηλαίου, καὶ τὸν Ὅσιον Ἰωάννην τὸν ἐν τῷ Φρέατι ποδηγετήσαντος.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρὸς ἡμῶν Παύλου τοῦ Εὐεργετινοῦ, Κτίτορος τῆς Μονῆς τῆς Εὐεργέτιδος ἐν Κωνσταντινουπόλει, (†1054)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῶν ἁγίων μαρτύρων Προκέσσου (Processus) καὶ Μαρτινιανοῦ τῶν ἐν Ῥώμῃ. (~†67)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου ἱερομάρτυρος Δομνίνου (Domninus), ἐπισκόπου Σαλώνων τῆς Δαλματίας, καὶ τῶν σὺν αὐτῷ ὀκτὼ στρατιωτῶν. (~†100)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου ὁσιομάρτυρος Βάκχου τοῦ Σαββαΐτου. (η´ αἰ.)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρὸς ἡμῶν Ἰωάννου, μαθητοῦ τοῦ ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Δεκαπολίτου. (†820)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου Μαχάι (Machai), μαθητοῦ τοῦ ἁγίου Πατρικίου, ἱδρυτοῦ μονῆς ἐν τῇ νήσῳ Βούτῃ (Bute) ἐν Σκωτίᾳ. (ε´ αἰ.)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου Ἀεδάνου (Maedhog, Aedhan), ἡγουμένου τῆς μονῆς Κλονμόρης (Clonmore) ἐν Ἰρλανδίᾳ. (Ϛ´ αἰ.)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου Γουθλάκου (Guthlac), ἐρημίτου ἐν Κροβλάνδῃ (Crowland) τῆς Ἀγγλίας. (†714)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου Ἀγερίκου (Agericus), ἡγουμένου τοῦ ἀββαείου Ἁγίου Μαρτίνου Τουρώνης (Tours) ἐν Γαλλίᾳ. (†680)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρὸς ἡμῶν Γεωργίου, κτίτορος τῆς μονῆς Χρυσοστόμου ἢ Χρυσοστομάτου ἐν Κουτσοβέντῃ Πενταδακτύλου τῆς Κύπρου, ἐν ἔτει ͵αϞ´ (1090) συσταθείσης.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῶν ὁσίων πατέρων ἡμῶν Ἰακώβου (†1442), ἡγουμένου τῆς μονῆς Ζελέζνυ Βὸρ (Zhelezny Bor) καὶ τοῦ συνασκητοῦ αὐτοῦ Ἰακώβου (ιε´ αἰ.) τοῦ ἐν Βρυλὲφσκ τῆς Ῥωσσίας.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῶν ὁσίων πατέρων ἡμῶν Εὐθυμίου (†1456) καὶ Χαρίτωνος (†1509), ἡγουμένων τῆς μονῆς Συανζέμα (Syanzhema) ἐν Βολογκτᾷ τῆς Ῥωσίας.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἐν ἁγίοις πατρὸς ἡμῶν Βαρσανουφίου, ἐπισκόπου Τβὲρ καὶ Καζάν. (†1576)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρὸς ἡμῶν Καλλινίκου τῆς μονῆς Τσερίνκα ἐν Ῥουμανίᾳ, κτίτορος δὲ καὶ τῆς Μονῆς Φρασινέϊ (†1868)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου ἱερομάρτυρος Γεωργίου Σκρέκα, Πρεσβυτέρου τῆς Μεγάρχης Τρικάλων καὶ ἐν Νεραϊδοχώρι τῆς Πίνδου ἐν πολλαῖς βασάνοις σταυρωθείς (+1947, Μ. Παρασκευή)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου ἱερομάρτυρος Γεωργίου Καλώτσου ἐκ Καστανιάς Φθιώτιδος (1947)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, οἱ Ἅγιοι νεο-ἱερομάρτυρες καὶ ὁμολογητες ἐν Ῥωσίᾳ: Ἀνδρέας (Perikov ), Μυρων Μπαλάχνιν, Κωνσταντῖνος Valkovich, Ἰωάννης Βασίλιεφ, Μιχαὴλ Βικτόροφ, Γρηγόριος Γκλάντισεφ, Ἀλέξανδρος Γκρόμοφ, Ἀλέξανδρος Γκουτάρεβιτς, ἡ θυγάτηρ αὐτοῦ Ἀγγελινα Γκουτάρεβιτς καὶ ἡ φίλη Εὐγενία, Σεμιόν Ζιγκάλοφ, Μιχαὴλ Ζεμλινίτσιν (Ζεμλινίτσιν), Ἀνδρέας Καζίντσεφ, Ἀλέξανδρος Κίκιν, Πέτρος Κοτσένγκιν, Γρηγόριος Λεβτσούκ, Βασίλειος Μουτόβιν, Λεονίδας Νεκλιούντοφ, Ἰωάννης Νικήτιν, Ἰωάννης Ὀρφάνοφ, Πέτρος Περεπελίτσιν, Σεραφείμ (Akashev ), Σέργιος Ἰβάνοβιτς, Ταράσιος (Λιβάνοφ ), Γρηγόριος Φεντόρισσεφ, Βενιαμὶν Χρουστσόφ ἐν πολλαῖς βασάνοις, φυλακαῖς καὶ διωγμοῖς ὑπὸ τῶν ἀθέων μπολσεβίκων τελειωθέντες.

Στίχοι
Ὑπὸ τῆς Εὐεργέτιδος Θεοτόκου φιλοτεχνηθεὶς τῇ ψυχῇ, πάτερ,
Εὐεργετικὴν πάνυ ἐφιλοτέχνησας τοῖς πιστοῖς βίβλον.
Στίχοι
Καλλίνικος ἐν Τσερνίκᾳ μεγάλος ἐφάνη,
ἑπόμενος Ποιμένος τοῦ Γέροντος τοῖς τρίβοις.

Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης

Πολύ ωφελούν τά διάφορα πατερικά βιβλία, πού στις µέρες µας, δόξα τω Θεώ, κυκλοφορούν κατά χιλιάδες. Σ’ αυτά βρίσκει κανείς ο,τι ποθεί, ό,τι τού χρειάζεται. Είναι γνήσια πνευµατική τροφή και οδηγούν µέ ασφάλεια στον πνευµατικό δρόµο. Γιά να βοηθήσουν όµως, πρέπει να διαβάζωνται µε ταπείνωση και προσευχή.
Τα πατερικά κείµενα µοιάζουν µε αξονικές τοµογραφίες, γιατί όπως σ’ εκείνες φωτογραφίζεται η σωµατική κατάσταση τού άνθρωπου, έτσι καί σ’ αυτά φωτογραφίζεται η πνευµατική του κατάσταση. Κάθε πρόταση των πατερικών κειµένων δεν κρύβει ένα αλλά πολλά νοήµατα, και καθένας τα καταλαβαίνει ανάλογα µε την πνευµατική του κατάσταση.

Ο Ευεργετινός είναι ευεργεσία µεγάλη, γιατί µπορούµε να γνωρίσουµε όλο το πνεύµα των Αγίων Πατέρων. Βοηθάει, γιατί περιγράφει τους αγώνες των Πατέρων γιά όλα τά πάθη µε την σειρά, και η ψυχή γνωρίζει πώς εκείνοι δούλεψαν και βοηθιέται. Τα Συναξάρια πάλι είναι αγιασµένη ιστορία, γι’ αυτό πολύ βοηθούν – ιδίως τα παιδιά –, αλλά να µήν τα διαβάζουµε σαν ιστορίες.
∆εν χρειάζεται να έχουµε γνώση πολλή, γιά να αποκτήσουµε ευλάβεια. Έάν τα λίγα πού ξέρουµε τα συλλογιζώµαστε, θα κεντηθή η καρδιά. Ένας από ένα τροπάριο τινάζεται στον αέρα, και άλλος τα ξέρει όλα άπ’ έξω και δεν νιώθει τίποτε, γιατί κινείται έξω από τήν πνευµατική πραγµατικότητα. ∆ιαβάζετε λοιπόν Πατέρες, έστω µιά ή δυο γραµµές την ηµέρα. Είναι βιταµίνες πολύ δυναµωτικές.
Από το βιβλίο Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου – Πνευματική αφύπνιση, Λόγοι Β’, Ι. Ησυχαστήριον ” Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος” Σουρωτή Θεσσαλονίκης

***

Προφητικό όραμα του αγίου Καλλινίκου της Τσερνίκα
και επισκόπου Ρίμνικ της Ρουμανίας

Πριν εκλεγεί Επίσκοπος στο Ρίμνικ ο Άγιος Καλλίνικος ήταν επί 31 χρόνια ηγούμενος στο Μοναστήρι Τσερνίκα που ευρίσκεται πλησίον του Βουκουρεστίου, την πρωτεύουσα της Ρουμανίας. Σήμερα στην κεντρική εκκλησία (Καθολικό) ευρίσκονται τα λείψανα του, τα οποία αδιάκοπα θαυματουργούν και θεραπεύουν κάθε είδους σωματικές και ψυχικές ασθένειες. Η ζωή του Αγίου Καλλίνικου γράφτηκε από το στενότερο μαθητή του, τον Αρχιμανδρίτη Αναστάσιο Μπαλντοβίν, ο οποίος την άκουσε από το στόμα του. Είδε και πολλά άλλα θαυμαστά γεγονότα της ζωής του Αγίου Γέροντος του, από τα οποία, καθώς αναφέρει, ένα πολύ μικρό μέρος έγραψε προς ωφέλεια των πνευματικών του αδελφών. Προς καλλίτερη κατανόηση του μνημονευόμενου γεγονότος αναφέρω ότι το μοναστήρι Τσερνίκα ευρίσκεται σε πεδινή περιοχή, όπου υπάρχουν και δυο νησάκια, μέσα στην κοίτη του ποταμού Κολεντίνα: το νησί του Αγίου Νικολάου και το του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου.
Το έτος 1832, όταν έγινε το αποκαλυπτικό αυτό όραμα, το μοναστήρι Τσερνίκα ευρισκόταν τότε, στο νησί του Αγίου Νικολάου, ενώ το σημερινό, που βρίσκεται στο νησί του Αγίου Γεωργίου, δεν είχε κτισθεί ακόμη. Ο στάρετς Καλλίνικος είχε αναγνωρισθεί από όλους ως άγιος άνθρωπος, μεγάλος ασκητής, και με σπουδαία πνευματικά χαρίσματα. Γι’ αυτό και είχε συγκεντρώσει τριγύρω του ένα μεγάλο πλήθος μοναχών και τα κελιά στο νησί του Αγίου Νικολάου ήταν ανεπαρκή για όλους.

Τον Ιούνιο του 1829, ο Άγιος βρισκόταν στο κελλί του, στο μεγάλο νησί του αγίου Νικολάου, κοντά στον ξενώνα της Μονής. Κοιτάζοντας από το παράθυρό του είδε πλήθος προσκυνητών και τους επιτετραμένους Μοναχούς να αγωνίζονται να τους εξυπηρετήσουν. «Θεέ μου — σκέφθηκε — πόσο έχει δυσφημισθεί το μοναχικό σχήμα από την συναναστροφή των μοναχών με λαϊκούς»! Κατόπιν πολύ στενοχωρημένος άρχισε να διαβάζει τον βίο του αγαπημένου του αγίου Νικολάου. Τότε αξιώθηκε της «κατ’ όναρ» εμφανίσεως των εφόρων της Μονής Αγίων Νικολάου επ. Μύρων και Γεωργίου του Τροπαιοφόρου, τους οποίους συνόδευε ο Όσιος Στάρετς Γεώργιος, ο Ηγούμενος των νεανικών του χρόνων.
«Σήκω — του είπε ο άγιος Νικόλαος — να κτίσεις στο μικρό νησί μία εκκλησία στο όνομα του αγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου».
«Εμείς οι ίδιοι θα σου στείλουμε ο,τι χρειαστείς», πρόσθεσε ο άγιος Γεώργιος.
«Να μην έχεις καμμία αμφιβολία στην καρδιά σου», πρόσθεσε ο Στάρετς Γεώργιος.
Ο άγιος Καλλίνικος ταραγμένος από την εμφάνιση αυτή, επισκέφθηκε αμέσως τον Γέροντα και Πνευματικό του Πατέρα Στάρετς Ποιμένα. «Δεν είναι, παιδί μου, διαβολική φαντασία — τον διαβεβαίωσε ο Γέροντας — αλλά αληθινή θεία οπτασία, διότι μου εφάνη κι εμένα τρεις φορές αυτή την νύκτα. Αφού έκανα τον κανόνα μου, κάθισα σ’ αυτό το σκαμνί να ξεκουραστώ λίγο, μέχρι να χτυπήσει το σήμαντρο και με πήρε ο ύπνος. Ξαφνικά είδα, ότι άνοιξε η πόρτα του κελλιού και μπήκε ο Όσιος Πατήρ ημών Γεώργιος και μαζί του άλλοι δύο. Ο ένας ήταν ντυμένος αρχιερατικά και ο άλλος στρατιωτικά και έμοιαζαν με τον άγιο Νικόλαο και τον άγιο Γεώργιο.
«Πως αγωνίζεται ο δούλος σου Ποιμήν στην μοναχική του άσκησι;”, ρώτησε ο Αρχιερεύς τον Στάρετς.
«Καλά περνάει μέχρι τώρα, δι’ ευχών σας Άγιοι», απάντησε ο Στάρετς Γεώργιος.
Τότε γύρισε σε μένα ο άγιος Νικόλαος και μου είπε: «Ποιμήν, τέκνον μου, να καλέσεις και να πείς στο τέκνο μου Καλλίνικο, να κτίσει στο νησί αυτό μία εκκλησία προς τιμήν του αγίου Γεωργίου, ώστε να μην αναμιγνύονται οι μοναχοί με τους λαϊκούς και δυσφημείται το μοναχικό πολίτευμα».
Στην συνέχεια ο άγιος Γεώργιος πρόσθεσε: «Ο, τι χρειαστήτε θα σας τα στείλουμε».
Τότε ο Στάρετς Γεώργιος πρόσθεσε: «Ποιμήν, παιδί μου, να είσαι επικεφαλής σ’αυτό το έργο». Και στην συνέχεια μου είπε: «Ποιμήν, παιδί μου, πήγαινε στην εκκλησία». Και τότε ξύπνησα».
Την εποχή του οράματος στο νησί του αγίου Γεωργίου υπήρχαν μόνον μερικά κελλιά και ένα Παρεκκλήσιο αφιερωμένο στον Τροπαιοφόρο Μεγαλομάρτυρα. Κατά θεία οικονομία ο άγιος Γεώργιος είχε από προηγουμένως φροντίσει για τα υλικά μέσα της ανεγέρσεως του Ναού του.

Κατά Θεία ευδοκία, τότε ακριβώς ο ηγούμενος έλαβε ένα μεγάλο ποσό χρημάτων, για την ίδρυση μιας μονής. ∆εν του έμενε πλέον τίποτε άλλο, παρά να αρχίσει αυτό το έργο. Είχε όμως κάποια αμφιβολία. Τι είχε συμβεί; Εκείνο τον καιρό στη Ρουμανία είχε διαδοθεί ότι σύντομα, δηλαδή το έτος 1848, θα γίνει το τέλος του κόσμου. Γεγονός πάντως που συνέβη και είναι γνωστό, είναι ότι το 1848 ήταν έτος επαναστάσεων και κοινωνικών μεταβολών σέ ολόκληρη την Ευρώπη.
Σκεπτόμενος αυτά, ημέρα και νύκτα, προσευχόμενος στο Θεό με όλη την καθαρότητα της ψυχής του και έχοντας αμφιβολία ν’ αρχίσει ή όχι την ανοικοδόμηση της Μονής, δεν το απεφάσιζε, αφ’ εφόσον πίστευε ότι το 1848 θα γίνει το τέλος του κόσμου.
Μια νύχτα, αρχίζοντας την νυχτερινή προσευχή του και σκεπτόμενος όλα αυτά, εκάθησε για λίγο στο σκαμνί του, διότι σέ αυτό αναπαυόταν λίγο, και ουδέποτε εξάπλωνε σε κρεββάτι. Ξαφνικά ευρέθηκε, στην πραγματικότητα και όχι στο όνειρό του, στο διπλανό νησί του Αγίου Γεωργίου… Από δεξιά του είχε, τον Άγιο ιεράρχη Νικόλαο, προστάτη της μονής και από αριστερά του τον άγιο Μεγαλομάρτυρα Γεώργιο, οι οποίοι και του έκαναν παρατήρηση, γιατί δεν αρχίζει την κατασκευή της Μονής σέ αυτό το νησί, αφού έλαβε τα χρήματα από τον αρχιερέα Στρατόνικο.
Τότε ο ηγούμενος Καλλίνικος με πολύ φόβο και τρόμο τους είπε: «Συγχωρέστε με, Άγιοι του Θεού, αλλά διάβασα μερικές προφητείες για το μέλλον και επίστευσα ότι το έτος 1848 θα γίνει το τέλος του κόσμου για εμάς». Τότε εκείνοι τού είπαν: « Κοίταξε προς την ανατολή…» Όταν ο στάρετς σήκωσε τά μάτια του προς ανατολάς, δεν μπορούσε να ιδεί τον ουρανό, παρά μόνο μία μεγάλη φωτεινή λάμψη. Αμέσως λύγισαν τα γόνατά του και έπεσε στη γη σαν νεκρός.
Τότε οι Άγιοι τον σήκωσαν όρθιο καί τού είπαν: «Κοίταξε τώρα προς ανατολάς, και θα ιδείς το μέγα Μυστήριο της Θείας Πρόνοιας». ∆υναμωμένος από την χάρη του Θεού είδε την Αγία Τριάδα, έτσι όπως είναι ζωγραφισμένη στις άγιες Εικόνες, ενώ κάτω από την Αγία Τριάδα, είδε μια μεγάλη περγαμηνή από χρυσό, στην οποία ήταν γραμμένα με μεγάλα γράμματα: «7500 από Αδάμ…»
Οι άγιοι λοιπόν που τον κρατούσαν από τα μπράτσα, του είπαν: «Βλέπε ότι, όχι το 1848 είναι το τέλος του κόσμου, αλλά το τέλος του ορατού κόσμου θα αρχίσει, όταν συμπληρωθούν 7500 χρόνια από κτίσεως Αδάμ. Οπότε, πρόσθεσαν, άρχισε να κτίζεις το μοναστήρι στη μνήμη του Αγίου Γεωργίου». Έτσι και έγινε.
Μετά από αυτό το όραμα ο στάρετς Καλλίνικος άρχισε αμέσως την ίδρυση της εκκλησίας και των κελιών υπό την μορφή του τετράγωνου φρουρίου, όπως φαίνεται μέχρι σήμερα. Αυτό είναι το όραμα από την βιογραφία του Αγίου Καλλίνικου της Τσερνίκας..
https://www.imdleo.gr/diaf/2022/orama-agKal-Tsernika.pdf

***

Ο όσιος συνήθιζε συχνά να ψαρεύει στη λίμνη πού είναι πλησίον του μοναστηρίου. Τα ψάρια πού έπιανε τα έδινε στην αδελφό­τητα για την τροφή των πατέρων. Κάποια ημέρα ένας νέος μοναχός καθάριζε μια μικρή μαρίδα από τα λέπια, και άρχισε να γκρινιάζει, να κτυπά το ψάρι με το μαχαίρι, και να λέει: «Να! Να! γιατί δεν έφερες τον πατέρα σου, την μητέρα σου, τον πάππου σου, τους προγό­νους σου πού έχουν λέπια μεγαλύτερα, για να μη στενοχωριέμαι τό­σο!». Ύστερα πάλι ο ίδιος απάντησε: «Ήλθα και με πατέρα και με μητέρα και με πάππου και με προγόνους, αλλά τους έπιασαν οι πνευματικοί πατέρες της Γεροντίας και ο ηγούμενος». Αλλά τα λό­για έφθασαν στ’ αυτιά του οσίου στάρετς Καλλινίκου. Αμέσως ο στάρετς κατάλαβε τους λογισμούς του και για να εξαλείψη οποιαδήποτε αιτία σκανδάλου στο μοναστήρι, είπε: Από τώρα και στο έξης δεν θα βάλω πλέον ψάρι στο στόμα μου! Και πράγματι μέχρι το τέλος της ζωής του δεν έφαγε ουδέποτε ψάρι, φυλάγοντας μ’ ευλάβεια την υπόσχεση πού έδωσε στο Θεό. Τρεφόταν μόνο με χορταρι­κά και αυτά μια φορά την ημέρα με πολλή εγκράτεια.

Έλεγαν οι πατέρες και τούτο, ότι ο μεγάλος στάρετς δεν ε­πέτρεπε καθόλου την συκοφαντία στους μοναχούς, καθόσον το θεωρούσε θάνατο της ψυχής. Συμβούλευε τους μαθητάς του αντί να πιάνουν άσκοπες συζητήσεις, να εξασκούνται στην αδιάκοπη σιωπή και στην καρδιακή προσευχή.

Τον καιρό πού ο όσιος ήταν ηγούμενος, ήλθε ο οικονόμος του μοναστηριού και του ανακοίνωσε ότι τελείωσε το αλεύρι. Τότε αυτός απάντησε: «Ας έχουμε την ελπίδα μας στην Μητέρα του Κυ­ρίου και στον άγιο ιεράρχη Νικόλαο και τίποτε δεν θα στερηθούμε». Κατόπιν μπήκε στο κελί του, γονάτισε για προσευχή μπροστά στην εικόνα του προστάτου του, και είπε: «Άγιε αρχιερέα του Χριστού Νικόλαε, προστάτα των πτωχών και θερμότατε ευεργέτα όσων σε επικαλούνται με πίστη, έλα και τώρα, βοήθησε το ταπεινό σου ποίμνιο. Απάλλαξε μας από την πείνα, όπως έσωσες αυτούς πού πνίγονταν στην θάλασσα. Δεν έχουμε άλλη βοήθεια, μετά την Θεοτόκο Μητέρα μας, εκτός από σένα…». Κατόπιν μετά τον εσπε­ρινό, έβαλε να διαβάσουν στην εκκλησία την Παράκληση του αγίου Νικολάου. Και ό άγιος ιεράρχης Νικόλαος άκουσε την προσευχή του αγαπητού δούλου του και ήλθε αμέσως να βοηθήσει το μοναστή­ρι Τσερνίκα. Την ίδια ώρα έφθασε στο αρχονταρίκι της μονής ένα κάρο με βόδια, φορτωμένο αλεύρι. Δύο άγνωστοι άνθρωποι είχαν σταλεί μ αυτή την ελεημοσύνη από το αφεντικό των, οι οποίοι ξεφόρτωσαν το φορτίο και αμέσως αναχώρησαν.
Με την πρέπουσα ευγνωμοσύνη ο μεγάλος στάρετς σύναξε την συνοδεία στην εκκλησία και μετά τον εσπερινό έψαλλαν τους χαιρετισμούς του αγίου Νικολάου. Κατόπιν, αφού ευλόγησε το αλεύρι, το έδωσε να ζυμώσουν την ίδια νύκτα ψωμί για να ανάπαυση σωματικά τους αδελφούς και τους πατέρες.

 

Ἀπολυτίκιον Ἁγίου Ἀντίπα. (Ἁγίου Νικοδήμου Ἁγιορείτου)
Ἦχος α´. Τῆς ἐρήμου πολίτης.

Μυροβλύτην τὸν θεῖον καὶ Μαρτύρων τὸν σύναθλον, τὸν πανευκλεῆ ἱεράρχην καὶ Περγάμου τὸν πρόεδρον, τιμήσωμεν Ἀντίπαν οἱ πιστοί, ὡς τάχιστον καὶ μέγαν ἰατρόν, τῆς δεινῆς ὀδόντων νόσου, καὶ πρὸς αὐτὸν ἀπὸ ψυχῆς βοήσωμεν· Δόξα τῷ σε δοξάσαντι Χριστῷ, δόξα τῷ σε στεφανώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργοῦντι διὰ σοῦ, πᾶσιν ἰάματα.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον.Ἁγίου Ἀντίπα. (Ἁγίου Νικοδήμου Ἁγιορείτου)
Ἦχος δ´. Ὁ ὑψωθεὶς ἐν τῷ Σταυρῷ.

Τὸν Ἰσαπόστολον Χριστοῦ Ἱεράρχην, καὶ ἀθλητὴν παναληθῆ τοῦ Σωτῆρος, καὶ ἰατρὸν πανάριστον τῶν νόσων ἐν ᾠδαῖς, ἅπαντες τιμήσωμεν, πρὸς αὐτὸν ἐκβοῶντες· Πρόφθασον καὶ λύτρωσαι, τῆς ὀδόντων ὀδύνης, τῆς ἀφορήτου ἵνα σε ἀεί, ὡς εὐεργέτην Ἀντίπα γεραίρωμεν.

Ἀπολυτίκιον. (Χαραλάμπους Μπούσια)
Ἦχος πλ. α´. Τὸν συνάναρχον Λόγον.

Ἰατρὲ ἀλγηδόνων ὀδόντων ἄμισθε, ὁ τῶν σεπτῶν ἀποστόλων ἀκολουθήσας ὁδοῖς καὶ τὸ αἷμά σου ἐκχύσας ὑπὲρ πίστεως, ὡς ἱεράρχην λογικῆς ποίμνης τῶν Περγαμηνῶν τιμῶντές σε νῦν, Ἀντίπα θαυματουργέ, τὰς θερμάς σου λιτὰς πρὸς Κύριον αἰτούμεθα.

Ἀπολυτίκιον πάντων τῶν Νεοφανῶν Μαρτύρων (Ἁγίου Νικοδήμου Ἁγιορείτου)
Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.

Νέοι Μάρτυρες, παλαιὰν πλάνην, καταστρέψαντες, ὕψωσαν Πίστιν, τῶν ᾽Ορθοδόξων, καὶ στεῤῥῶς ἠγωνίσθησαν· τὴν γὰρ ἀνόμων θρησκείαν ἐλέγξαντες, ἐν παῤῥησίᾳ Χριστὸν ἀνεκήρυξαν, Θεὸν τέλειον. Καὶ νῦν ἀπαύστως πρεσβεύουσι , δωρήσασθαι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.

Κοντάκιον. (Ἁγίου Νικοδήμου Ἁγιορείτου)
Ἦχος α´. Τὸν τάφον Σου Σωτήρ.

Ἀγάλλου μυστικῶς, ἡ Χριστοῦ ᾽Εκκλησία, ὁρῶσα Σοὺς υἱούς, Νεομάρτυρας κύκλῳ, τραπέζης Σου καὶ βήματος, ἱσταμένους ἐν κόνεσιν, ὡς νεόφυτα, τῶν ἐλαιῶν καὶ τῷ Κτίστῃ ἀνακραύγαζε· Σὺ τῶν Μαρτύρων ὑπάρχεις, Χριστὲ τὸ στερέωμα.

iconandlight.wordpress.com