Η Παναγία, η Βασίλισσα του Ουρανού, ανέλαβε η ίδια τη διαδοχή της εξουσίας της ρωσικής αυτοκρατορίας την ημέρα της παραίτησης από τον θρόνο του αγίου Τσάρου της Ρωσίας Νικολάου Β’ (2 Μαρτίου 1917).

 

 

Εύρεση της εικόνας Παναγίας της «Βασιλεύουσας» της Κολομένσκογιε, ”Παναγίας της Ενθρόνου”, την ημέρα της παραίτησης από τον θρόνο του αγίου μάρτυρος Τσάρου της Ρωσίας Νικολάου Β ‘ (1917)

Εορτάζουν στις 2 Μαρτίου

Αυτή η θαυματουργή εικόνα εμφανίστηκε στο χωριό Κολόμσκογιε κοντά στη Μόσχα στις 2/15 Μαρτίου 1917, την ημέρα της παραίτησης του Τσάρου Νικολάου Β ‘.

Στις 2 Μαρτίου στις 3:00 μ.μ. ο Τσάρος έπειτα από αλλεπάλληλα τηλεγραφήματα κρατικών αξιωματούχων υπέγραψε την παραίτησή του μέσα στο τρένο που τον μετέφερε για το Τσάρσκοϊε Σέλο, “για το καλό της Ρωσίας”, όπως ο ίδιος είπε. Προτίμησε να θυσιάσει τον εαυτό του για χάρη του λαού του, παρά να θυσιαστεί ο λαός του για χάρη του. 

“Λίγο μετά την παραίτηση του θρόνου από τον αυτοκράτορα Νικόλαο Β’, σε όλη την Ρωσσία πολύ γρήγορα διαδόθηκε ότι αυτή την ημέρα, στο χωριό Kolomskoye κοντά στη Μόσχα, βρέθηκε θαυματουργικά η εικόνα της Παναγίας, που ονομάζεται “Βασιλεύουσας”, κι αυτό θεωρήθηκε ένα Ουράνιο σημάδι, ένα θαύμα που έδειχνε την αγάπη του Θεού και της Βασίλισσας των Ουρανών για την ορθόδοξη πιστή Ρωσία.

Τον Φεβρουάριο του 1917 μια απλή και ευλαβής γυναίκα του χωριού, η Ευδοκία Ανδριάνοβα που ζούσε στο χωριό Pererva, είδε τρεις φορές σε όνειρο την Παναγία και άκουσε να της λέγει να πάει στην εκκλησία του χωριού Κολόμσκογιε, και να βρει μια μεγάλη παλιά εικόνα της. Πήγε στο χωριό και δείχνοντας της ο π. Νικόλαος Λικατσέφ όλες τις εικόνες δεν αναγνώρισε σε καμμία την εικόνα που είχε δει. Ο π. Νικόλας άρχισε να αναζητά την εικόνα παντού: στο καμπαναριό, σε ντουλάπια, και τελικά στο υπόγειο. Εκεί ανάμεσα σε παλιές εικόνες, διάφορα υφάσματα και παλιά χρησιμοποιημένα σκεύη, σκονισμένα, βρέθηκε μια μεγάλη, παλαιά μαυρισμένη εικόνα που δεν μπορούσε κανείς να διακρίνει τίποτα. Όταν όμως προσεκτικά καθαρίστηκε όλοι είδαν μιαν εικόνα της Μητέρας του Θεού έχοντας στην αγκαλιά της τον Χριστό, καθισμένης μεγαλόπρεπα ως Βασίλισσα του Ουρανού σε βασιλικό θρόνο, με πορφυρό – κόκκινο βασιλικό ένδυμα με στέμμα στο κεφάλι της, με αυτοκρατορικό σκήπτρο και σφαίρα στο χέρι της. Ήταν επιβλητική, θλιμμένη, και τα θλιμμένα μάτια της γεμάτα με δάκρυα. Η Ευδοκία Ανδριανόβα αμέσως αναγνώρισε αυτήν που είδε στο όραμα της.

Αυτή η εικόνα ήταν επικεφαλής του ρωσικού στρατού το 1812, τον οδηγούσε εναντίον του  Ναπολέοντα που επιτίθονταν στη Ρωσία. 

Η εικόνα έκανε πολλά θαύματα θεραπεύοντας σωματικές και ψυχικές ασθένειες. Η ιδια εικόνα της Ουράνιας Βασίλισσας λίγο αργότερα ανανεώθηκε με θαυματουργικό τρόπο, έγινε φωτεινότερη και ο μανδύας της Θεοτόκου όσο περνούσε ο καιρός γινόνταν όλο και πιο κόκκινος, όπως το προείπε η Παναγία στην γερόντισσα Ευδοκία .

Καθώς η εικόνα εμφανίσθηκε την ημέρα που παραιτήθηκε ο Τσάρος, πολλοί πίστευαν ότι η Βασίλισσα του Ουρανού είχε αναλάβει την βασιλική εξουσία στη ρωσική γη, τη στιγμή της μεγαλύτερης πτώσης του Ορθοδόξου λαού και έτσι η εικόνα έγινε γνωστή ως η «Βασιλεύουσα» εικόνα. 

Γι ‘αυτό το βλέμμα της ήταν τόσο επιβλητικό και γεμάτο με τέτοια θλίψη: ήταν γεμάτο με τα δάκρυα του Θείου πόνου και της μητρικής αγάπης, γι’ αυτό το βασιλικό της ένδυμα έγινε κόκκινο: ήταν εμποτισμένο με το αίμα των μαρτύρων, και τα πολύτιμα δάκρυα των αθώων Ρώσων μαρτύρων διακοσμούσαν το στέμμα της. Το συμβολικό νόημα αυτής της ιερής εικόνας είναι σαφές για τα πνευματικά μάτια: μέσω της αμέτρητης ταλαιπωρίας, γεμάτης αίματος και δακρύων, μετά από μετάνοια, ο ρωσικός λαός θα συγχωρεθεί και η Ανώτατη εξουσία, που θα διατηρηθεί από την Ουράνια Βασίλισσα, θα επιστρέψει χωρίς αμφιβολία στη Ρωσία. Διαφορετικά, γιατί η αγία Μητέρα του Θεού πρέπει να κρατήσει αυτήν την εξουσία.

Με χαρούμενο φόβο και μετάνοια, ο ρωσικός λαός άρχισε να προσεύχεται ενώπιον της «βασίλισσας» της Μητέρας του Θεού σε όλη τη χώρα, και αμέτρητα αντίγραφα αυτής της εικόνας, άρχισαν να στολίζουν όλες τις ρωσικές εκκλησίες. Ένας θαυμάσιος ακάθιστος κανόνας συντάχθηκε αφιερωμένος σ ‘αυτή την ιερή εικόνα, τον οποίο ακούγοντας τον ολόκληρο το εκκλησίασμα έπεφτε στα γόνατα. (Αναφέρεται ότι ο νεομάρτυς και ομολογητής Πατριάρχης Τυχων [1917-1925] έγραψε αυτόν τον ακάθιστο στην εικόνα της «Βασιλεύουσας» Μητέρας του Θεού. Ο άγιος Τυχωνας ήταν πατριάρχης εκείνη την εποχή κι έκανε τον Ακάθιστο συχνά). Περνώντας τα χρόνια και γινόμενος ο διωγμός των ευσεβών πιο σκληρός, σε όλη τη Ρωσία προσευχόταν ενώπιον αυτής της ιερής εικόνας. Η αυθεντική εικόνα της Παναγίας κατασχέθηκε και αποθηκεύτηκε στους θησαυρούς του Ιστορικού Μουσείου.

Είναι γνωστό ότι ο Τσάρος είχε ιδιαίτερα μεγάλη ευλάβεια στη Μητέρα του Θεού και πιστεύεται από πολλούς ότι ήταν η ένθερμη προσευχή του προς Εκείνη που την έκανε να δείξει το έλεός της στο ρωσικό λαό μέσα από αυτή την αποκάλυψη και τα πολλά θαύματα που έκανε. 

Η Μητέρα του Θεού ήρθε στο «Σπίτι της» που είχε προετοιμαστεί γι ‘αυτήν από ολόκληρη τη Ρωσική ιστορία, στις πιο δύσκολες στιγμές της ζωής του λαού του Θεού, τη στιγμή της μεγαλύτερης πτώσης του, και πήρε η ίδια τη διαδοχή της εξουσίας της ρωσικής αυτοκρατορίας, όταν η ίδια η ιδέα του Ορθόδοξου Τσάρου είχε καταπατηθεί υπέρ της σατανικής τυραννίας.

***

Πέμπτη. 15 Μαρτίου. Ο στρατηγός Ρουζσκυ παρέδωσε στον Νικόλαο τα τηλεγραφήματα των στρατηγών. Οι απαντήσεις ήταν απόλυτα ομόφωνες, ο Νικόλαος έπρεπε να παραιτηθη. Η κατάσταση στο μέτωπο ήταν ανεξέλεγκτη. Οι στρατιώτες είχαν προσχωρήσει στον πυρετό της επανάστασης και οι στρατηγοί μετά μεγάλης δυσκολίας διατηρούσαν κάποια τάξη. Ο Νικόλαος συγκλονίστηκε. Το πρόσωπό του χλωμιασε. Ανασηκώθηκε, πήγε στο παράθυρο του βαγονιού, το άνοιξε κι έβγαλε έξω το κεφάλι του….

…Στράφηκε προς τους παρισταμένους
‘’Μπορείτε να υποσχεθείτε ότι η παραίτηση μου θα είναι προς το συμφέρον της Ρωσσίας;’’
‘’Μεγαλειότατε, είναι το μόνο το οποίο μπορεί να σώση την Ρωσσία στην παρούσα κρίση.’’
Τότε, με σταθερή και καθαρή φωνή, ανακοίνωσε,’’ Για χάρη της ευημερίας, της ειρήνης και της σωτηρίας της Ρωσσίας, την οποία αγαπώ φλογερά, προτίθεμαι να παραιτηθώ του θρόνου για χάρη του γιου μου. Παρακαλώ όλους σας να τον υπηρετήσετε με αφοσίωση και ειλικρίνεια’’
Μόλις ολοκλήρωσε την φράση αυτήν, έκανε τον σταυρό του. Το ίδιο έκαναν και οι υπόλοιποι. Στις 3.00 μ.μ. ο Νικόλαος υπέγραψε το επίσημο έγγραφο της παραίτησής του και της παράδοσης της εξουσίας στον γιο του….

Στις 9.00 το βράδυ, έφθασαν οι αντιπρόσωποι της προσωρινής κυβέρνησης… του παρέδωσαν να υπογράψει το έγγραφο παραίτησης, που συντάχθηκε από την προσωρινή κυβέρνηση. Ο Νικόλαος το πήρε κι αποσύρθηκε στο δωμάτιό του. Όταν επέστρεψε, τους παρέδωσε ένα έγγραφο με το κείμενο της παραίτησης που συνέταξε ο ίδιος. Η αρχοντική ευγένεια και ο θερμός πατριωτισμός που χαρακτήριζε κάθε γραμμή του κειμένου αυτού προκάλεσε τον θαυμασμό και αυτών ακόμη των εχθρών το τσάρου.

…Ο Νικόλαος έγραφε στο ημερολόγιό του, ‘’…Στις 1.00 το πρωί αναχώρησα από το Πσκωφ με βαρειά καρδιά για όλα όσα βίωσα. Παντού γύρω μου βλέπω προδοσία, δειλία και δόλο’’.

Όπως ο ίδιος είχε πει, δεν εκτιμούσε καθόλου την τακτική του Μεγάλου Πέτρου, ο οποίος ενσάρκωνε τον δεσποτισμό και την τυραννία σε απόλυτο βαθμό. Προτιμούσε να μην επιβάλλη αλλά να εμπνέη στους υπηκόους του το αγαθό παράδειγμα, θυσιαζόμενος ο ίδιος για την ευημερία του λαού του, παρά να θυσιάζη άλλους. Η πολύ χαρακτηριστική μέθοδος διακυβέρνησης του ήταν απόλυτα προσωπική του επιλογή κι όχι ένδειξη αδυναμίας.
Η Αλεξάνδρα ανέφερε κάποτε στην στενή της φίλη Λίλι Ντεν με παράπονο: «Τον κατηγορούν ότι είναι αδύνατος. Είναι ο πιο ισχυρός, όχι ο πιο αδύνατος! …Οι άνθρωποι ξεχνούν ότι ο μεγαλύτερος κατακτητής είναι αυτός που κατακτά τον εαυτό του… Αναρωτιέμαι γιατί δεν τον κατηγορούν ότι είναι υπερβολικά καλός; Αυτό τουλάχιστον θα ήταν αλήθεια!»

Το αποκορύφωμα της μεγαλοψυχίας και της αυτοθυσίας του Νικολάου φανερώθηκε κατά τους τελευταίους πειρασμούς της ζωής του. Τον Μάρτιο του 1917 μετά από συνεχείς εξεγέρσεις και ταραχές παραιτήθηκε από τον θρόνο του. Προτίμησε να θυσιάσει τον εαυτό του για χάρη του λαού του, παρά να θυσιαστεί ο λαός του για χάρη του. Παρόλα αυτά η εσωτερική κατάσταση συνεχώς χειροτέρευε. Οι εχθροί του τσάρου όχι μόνο δεν ησύχασαν και δεν ικανοποιήθηκαν από την παραίτησή του, αλλά τότε άρχισαν να φανερώνουν όλο το δαιμονικό τους μίσος εναντίον του Νικολάου και της οικογενείας του.

Όταν βρισκόταν στο κέντρο της φοβερής θύελλας στην αρχή της Ρωσικής επανάστασης, λέει στον υπουργό Εξωτερικών Αλέξανδρο Ιζβόλσκυ:‘«Αν με βλέπετε τόσο ήρεμο, είναι διότι έχω την σταθερή, την απόλυτη πεποίθηση ότι τα πεπρωμένα της Ρωσσίας, εμένα του ιδίου και της οικογένειάς μου βρίσκονται στα χέρια του Παντοδύναμου Θεού, ο Οποίος με τοποθέτησε στην θέση που βρίσκομαι. Ό,τι και αν συμβεί, θα υποκλιθώ στο θέλημά Του, έχοντας την συνείδηση ότι ποτέ δεν είχα τίποτα άλλο στην σκέψη μου εκτός από το να υπηρετήσω την χώρα, την οποία (ο Ίδιος) μου εμπιστεύθηκε».

Έχοντας μεγάλη πίστη στο θέλημα του Θεού, έγραφε στο ημερολόγιό του: «Όλα εξαρτώνται από το θέλημα του Θεού και εναποθέτω την πίστη μου στο έλεος Του, ενατενίζοντας το μέλλον με ειρήνη και γαλήνη».
«…Όλα είναι στα χέρια του Θεού. Όλες μας οι ελπίδες είναι σ’Αυτόν».
Ακόμη και στη βαθειά μας θλίψη, ο Κύριος μας δίνει ειρηνική και φωτεινή χαρά»

Με την οκτωβριανή επανάσταση, τον Οκτώβριο του 1917, ολόκληρη η Ρωσία μαστίζεται από τον εμφύλιο πόλεμο, από μίση, προδοσίες, βία, φρικτά εγκλήματα και πρωτάκουστες ιεροσυλίες. Το νέο καθεστώς εγκαθίδρυσε μια πρωτοφανή τυραννία, ένα κράτος τρόμου και αίματος, το οποίο θα παρέμενε στην εξουσία για εβδομήντα χρόνια, μια νέα βαβυλώνια αιχμαλωσία.

Η πορεία του Νικολάου ήταν κατά τον τύπο του Χριστού. Ο Νικόλαος βάσταξε το βάρος της ευθύνης των παράλογων διαθέσεων και ενεργειών του λαού του, και τελικά η διακυβέρνησή του σφραγίστηκε με την θυσία του, η οποία ήλθε ως αποτέλεσμα της γενικής αυτής διαφθοράς. Πριν χρόνια στην αγιοκαταταξη (19.7.1903) του Οσίου Σεραφείμ, το βασιλικό ζεύγος επισκέφθηκε την γυναικεία Μονή του Ντιβέγιεβο, εκεί συνωμίλησε κατ᾿ ιδίαν με την Οσία Παρασκευή του Σάρωφ (Πάσσα Σαρώφσκαγια, † 22.9.1915), την δια Χριστον σαλή. Η οσία Πάσσα του αποκάλυψε το πεπρωμένο της Ρωσσίας το μαρτύριό του και την καταστροφή της Εκκλησίας· επίσης τον προέτρεψε, ‘’Μεγαλειότατε, κατέβα μόνος σου από τον θρόνο’’. Και φεύγοντας του έδωσε ένα δέμα με πολλή ζάχαρη, επειδή “θα είχε να κάνη μεγάλο ταξίδι…”»

Και ο Άγιος Ιωάννης της Κρονστάνδης έλεγε προφητικά το ίδιο έτος, το 1905: «Έχουμε έναν ενάρετο και ευλαβή Τσάρο. Ο Θεὸς έστειλε σε αυτὸν έναν βαρὺ σταυρὸ δοκιμασιών, γιατί είναι το εκλεκτὸ και αγαπημένο παιδί Του. Εάν δεν υπάρξει Μετάνοια στον Ρωσσικό λαό, ο Θεός θα απομακρύνει τον ευλαβή Τσάρο Του και θα στείλη μαστίγιο στο χέρι ανήθικων, σκληρών, αυτόκλητων Κυβερνητών, οι οποίοι θα πνίξουν όλη την γη στο αίμα και στα δάκρυα.»

Ο Άγιος Ιωάννης Μαξίμοβιτς (+2 Ιουλίου 1966) αναφέρει: Ο Τσάρος Νικόλαος έδειξε μεγαλοψυχία ανάλογη με αυτήν του Δικαίου Ιώβ, δολοφονήθηκε, επειδή ως Τσάρος έβλεπε το αυτοκρατορικό στέμμα ως υπηρεσία. .. στο Θεό…, ήταν η ενσάρκωση της Ορθοδοξίας, ήταν ένας δούλος του Θεού, χρισμένος από τον Θεό, επειδή ήθελε την ενότητα των ορθοδόξων πιστών της Ρωσίας! Η μάχη εναντίον του συνδέεται στενά με την μάχη εναντίον του Θεού και της Πίστεως. Με μία λέξι, έγινε Μάρτυς, επειδή έμεινε πιστός στον Κύριο των κυρίων και εδέχθη τον θάνατο, όπως τον εδέχθησαν οι Μάρτυρες»… Τα πάντα εξεγέρθηκαν εναντίον του κατεξοχήν πράου, αγνού και άκρως στοργικού Τσάρου, σε τέτοιο βαθμό, ώστε εκείνη την τρομερή ώρα του αγώνα εναντίον του, παρέμεινε μόνος. Αισχρές συκοφαντίες διαδόθηκαν προκαταβολικά εναντίον του Τσάρου και της Οικογένειάς του, ώστε ο λαός να επιδείξει αναίδεια στο πρόσωπό του. Ο Τσάρος έμεινε εντελώς μόνος, περιβαλλόμενος από προδοσία, χυδαιότητα και δειλία. Κατά τις ημέρες του Μαρτίου, το Πσκώφ έγινε η Γεθσημανή του Τσάρου και το Εκατερίνμπουργκ ο Γολγοθάς του. Ο Τσάρος Νικόλαος πέθανε ως Μάρτυρας, με ακλόνητη πίστη και υπομονή, έχοντας πιει το ποτήριον του πόνου μέχρι το κατακάθι.»

Κι ο Αρχιεπίσκοπος της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας εκτός της Ρωσίας Αβέρκιος (Taushev) αρκετές φορές στα διάφορα κηρύγματα του έγραψε για το νόημα της εύρεσης της εικόνας, σαν παράδειγμα: «Τι μπορεί να σημαίνει αυτό εάν όχι ότι η Μητέρα του Θεού η ίδια ανέλαβε την υπέρτατη βασιλική εξουσία επί της Ρωσικής γης στα χέρια της, αφού ο απογοητευμένος Ρωσικός λαός απέρριψε τον Ηγεμόνα του, τον Χρισμένο του Θεού; Και κοιτάζει με θλίψη τα οδυνηρά δεινά του ρωσικού λαού, που αναπόφευκτα προκαλούνται από τη δαιμονική κατοχή του, και περιμένει υπομονετικά, σαν αληθινή Μητέρα, τη μετάνοιά του και τη μεταστροφή του στο Θεό. Ξυπνήστε, ξυπνήστε!

Άγιος Παϊσιος Αγιορείτης

Ω, αν καταλαβαίναμε την μακροθυμία του Θεού! Εκατό χρόνια χρειάσθηκαν για να γίνη η Κιβωτός του Νώε. 
Μήπως ο Θεός δεν μπορούσε να κάνη γρήγορα μια Κιβωτό; Αλλά άφησε τον Νώε να παιδεύεται εκατό χρόνια, για να καταλάβουν και οι άλλοι και να μετανοήσουν. Εκείνος έλεγε: «Δέστε, θα γίνη κατακλυσμός! Μετανοήστε!» Εκείνοι τον κορόιδευαν. «Κλουβιά, έλεγαν, φτιάχνει» και είχαν τον χαβά τους. 
Και τώρα, σε δύο λεπτά μπορεί ο Θεός όλον τον κόσμο να τον συγκλονίση και να τον κάνη να αλλάξη, να γίνουν όλοι πιστοί, σούπερ πιστοί! Πώς; Αν γυρίση το κουμπί στον σεισμό σιγά-σιγά από τα 5 στα 6 ρίχτερ…, στα 7… Στα 8, οι πολυκατοικίες θα πάνε σαν τους μεθυσμένους∙ θα αρχίση η μία να χτυπά την άλλη. Στα 10 όλοι θα πουν: «Ήμαρτον! Σε παρακαλούμε, σώσε μας». Μπορεί και όλοι να πουν: «Καλόγεροι θα γίνουμε!».
Μόλις όμως τελειώση ο σεισμός, ενώ ακόμη θα κουνιούνται λίγο, αλλά δεν θα πέφτουν, πάλι στα μπουζούκια θα τρέξουν. Γιατί η επιστροφή τους αυτή δεν θα έχη πραγματική μετάνοια, αλλά απλώς θα πουν έτσι, για να γλυτώσουν το κακό…

Ορισμένοι, χωρίς να γνωρίζουν τους πνευματικούς νόμους που λειτουργούν, προσεύχονται με πόνο, αλλά δεν εισακούονται, γιατί είναι πια οργή Θεού. Ορισμένοι πάλι δεν προσεύχονται, δεν κάνουν ούτε ένα κομποσχοίνι, γιατί συμφωνούν με την δικαία οργή του Θεού, που σκοπό έχει να συνετίση τους ανθρώπους. Ο Θεός να φωτίση περισσότερο εμάς τους μοναχούς, γιατί οι περισσότεροι είμαστε μωρές παρθένες και τα λυχνάρια μας έχουν νερό με λίγο λάδι στο φιτίλι. Οι κοσμικοί περιμένουν από εμάς να τους φωτίσουμε τον δρόμο, για να μη σκοντάφτουν!

Να παρακαλούμε να δίνη ο Θεός μετάνοια στον κόσμο, για να αποφύγουμε την δικαία οργή του Θεού. Η μέλλουσα οργή του Θεού δεν μπορεί ν’ αντιμετωπιστεί διαφορετικά παρά μόνο με μετάνοια και τήρηση των εντολών Του. (Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου Λόγοι A’)

Η μετάνοια βοηθάει να εξαφανισθή το κακό, η μετάνοια είναι μεγάλη υπόθεση. Δεν έχουμε καταλάβει ότι ο άνθρωπος με την μετάνοια μπορεί να αλλάξη την απόφαση του Θεού. Τα βιβλία των Μακκαβαίων να τα διαβάσετε όλα. Είναι πολύ δυνατά.
Όλη η βάση εκεί είναι: Να μετανοήση ο κόσμος.

«Και ένας Χριστιανός να μείνη μόνο, ο Χριστός θα κάνει το σχέδιό Του». «Αν δεν είχα εμπιστοσύνη στον Θεό, δεν ξέρω τι θα γινόμουν. Ο άνθρωπος να ενεργή μέχρις ενός σημείου. Μετά ο Θεός. Να έχουμε απόλυτη εμπιστοσύνη». Ο άνθρωπος, αν θέλη να μη βασανίζεται, πρέπει να πιστέψη στο « χωρίς εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν », που είπε ο Χριστός. «Την πάσαν ελπίδα μου εις σε ανατίθημι ». Δεν αφήνουμε το Θεό νοικοκύρη να μας κυβερνάει• γι’ αυτό ταλαιπωρούμαστε. Πρέπει να αφήσουμε εν λευκώ τον εαυτό μας και το μέλλον μας στη Θεία Πρόνοια, στο θείο θέλημα, και ο Θεός θα μας φροντίσει. Να έχουµε απόλυτη εµπιστοσύνη.
“Όλοι οι μεγάλοι έχουν τα δικά τους σχέδια. Θέλουν δε θέλουν όμως, προωθούν το σχέδιο του Θεου”.
Όσο μπορείτε, να κρατάτε σφιχτά από το φόρεμα την Μεγάλη μας Αρχόντισσα Παναγία, για να σας βοηθάη. 
Εύχομαι η Παναγία, που είναι η Φιλόστοργος Μητέρα όλου του κόσμου, να προστατεύη όλες σας και όλον τον κόσμο (Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου Λόγοι Β’«Πνευματική αφύπνιση»)

Κοντάκιον
Ἦχος πλ. δ’.

Τη Υπερμάχω Στρατηγώ τα νικητήρια,
ως λυτρωθείσα των δεινών ευχαριστήρια,
αναγράφω σοι η Πόλις σου, Θεοτόκε.
Αλλ’ ως έχουσα το κράτος απροσμάχητον,
εκ παντοίων με κινδύνων ελευθέρωσον.
ίνα κράζω σοι, Χαίρε, Νύμφη Ανύμφευτε.

Οτε εκ του ξύλου

Πάντων προστατεύεις Αγαθή,
των καταφευγόντων εν πίστει τη κραταιά σου χειρί.
άλλην γαρ ουκ έχομεν, αμαρτωλοί προς Θεόν,
εν κινδύνοις και θλίψεσιν, αεί μεσιτείαν,
οι κατακαμπτόμενοι, υπό πταισμάτων πολλών,
Μήτερ του Θεού του Υψίστου. όθεν σοι προσπίπτομεν.
ρύσαι, πάσης περιστάσεως τους δούλους σου.

Απολυτίκιον του αγίου Τσάρου Νικολάου Β’ Ρομανώφ της Ρωσίας και της οικογένειάς του
Ήχος γ’ Θείας πίστεως

Θείω στέμματι καταστεφθέντες και Βασίλειον ευρόντες χάριν, αρεταίς θεοπρεπώς διελάμψατε, ου την επίγειον δόξαν ποθήσαντες αλλά του Πνεύματος κάλλος το άφθορον όθεν, άγιοι Ρομάνοφ βασιλομάρτυρες, πρεσβεύσατε σωθήναι τας ψυχάς ημών.

Δέσποινα, πρόσδεξε τας δεήσεις των δούλων σου και λύτρωσε ημάς από πάσης ανάγκης και θλίψεως.

Την πάσαν ελπίδα μου εις σε ανατίθημι, Μήτηρ του Θεού, φύλαξόν με υπο την σκέπην σου.

Εκ παντοίων κινδύνων τούς δούλους σου φύλαττε, ευλογημένη Θεοτόκε, ίνα σε δοξάζωμεν, τήν ελπίδα τών ψυχών ημών.

iconandlight.wordpress.com