Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τῶν ἁγίων Μαρτύρων Ἰουλιανοῦ Πρεσβυτέρου, καὶ Καισαρίου Διακόνου· καὶ οἱ ἅγιοι Μάρτυρες Εὐσέβιος πρεσβύτερος καὶ Φῆλιξ ξίφει τελειοῦνται· καὶ ὁ ἅγιος Λεόντιος ὁ Ὑπατικός, τῷ Χριστῷ πιστεύσας καὶ ἐπευξάμενος, ἐν εἰρήνῃ τελειοῦται ἐν τῇ Ταρακηνή (4ος αἰ.)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τοῦ ἁγίου Ἱερομάρτυρος Πολυχρονίου ἐκ τῆς Γαμφανήτιδος καὶ τῶν σὺν αὐτῷ Δέκα Μαρτύρων· Παρμενία, Πολυτελείου, Ἐλυμᾶ, Μωκίου, Χρυσοτέλους, Μαξίμου, Λουκᾶ, Ἀβδία, Σεμνίου καὶ Ὀλυμπιάδος (4ος αἰ.)
Οἱ Ὅσιοι ἐνενήκοντα ἐννέα Πατέρες, οἱ ἐν τῇ νήσῳ Κρήτη ἀσκήσαντες, ἐν εἰρήνῃ τελειοῦνται.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Φήλικος ἐκ Σωλιὲν Γαλλίας, Ἀνδεχίου καὶ Θύρσου (2ος αἰ.)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ Ὁσίου Σεργίου τοῦ ἐν τῶν Σπηλαίων τοῦ Κιέβου (13ος αἰ.)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ Ὁσίου Σεργίου τοῦ ἐν Νούρμα (1412)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ Ὁσίου Ἰωσὴφ τοῦ Θαυματουργοῦ τοῦ Χέβι τῆς Γεωργίας (1763)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ἡ ἀνάμνησις τῆς ἀνακομιδῆς τῶν λειψάνων τοῦ Ὁσίου Ἰωάννου Τριανταφυλλίδη τοῦ πρεσβυτέρου, τοῦ νέου χρυσοστόμου καὶ ἐλεήμονος, ἐκ Χαλδίας τοῦ Πόντου ἐν ἔτει 1906.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ἡ Σύναξις τῆς Εἰκόνος τῆς Παναγίας τῆς Τρυφερῆς τῆς ἐν Ῥωσσίᾳ.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ἡ ἀνάμνησις τῆς ἀνακομιδῆς τῶν λειψάνων (1514) τοῦ Ὁσίου Μαρτινιανοῦ τῆς Λευκῆς Λίμνης (1483)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τῶν ἁγίων νέων ἱερομαρτύρων Ἀνδρέου (Bistrov), Παύλου (Berezin), Βιταλίου (Kokorev) (1937), Νικάνδρου (Grivsky)(1939) καὶ μαρτύρων Βασιλείου (Vinogradov) Σεργίου (Mikhailov) καὶ Σπυρίδωνος (Savelie) (1937), ὑπὸ τῶν ἀθέων μπολσεβίκων τελειωθέντων ἐν Ῥωσίᾳ.
Στίχοι εἰς τὸν Ἰωάννην
Τίς τοῖς λειψάνοις προστρέχων τοῦ Ἰωάννου,
ἀμέτοχος τυγχάνει θείας παραμυθίας;
Στίχοι
Ἀβραὰμ Ἄγγελοι τρεῖς ὤφθησαν πάλαι, τέκνου γέννησιν ἀνακοινοῦντες,
Νόες Ἅγιοι τρεῖς ὤφθησαν αὖθις, σὲ καλέσαντες ἐπὶ τὰ κρείττω.
Άγιος Ιωάννης ο νέος ελεήμων
«Μακάριοι οἱ εἰρηνοποιοί ὅτι αὐτοί υἱοί Θεοῦ κληθήσονται» (Ματθ. 5:9)
Ο π. Ιωάννης Τριανταφυλλίδης γεννήθηκε στις 10 Φεβρουαρίου 1836 στο χωριό Λωρία (Μούζενα) του νομού Τραπεζούντος. Το έτος 1870, χειροτονήθηκε ιερέας .Τοποθετήθηκε εφημέριος στο χωριό που γεννήθηκε και λειτουργούσε στις Εκκλησίες του Αγίου Παντελεήμονος, της Υπεραγίας Θεοτόκου και στο Μοναστήρι του αγίου Γεωργίου (Λερμούχου και Ζαντού). Αν και ολιγογράμματος, από το ενδιαφέρον του και την ευφυϊαν του έμαθε πολύ καλά την τάξη των Ακολουθιών και τα της Ιερωσύνης, από τους μοναχούς του Αγίου Γεωργίου Χουτουρά.
Είχε χάρισμα στην ομιλία. Όποιος μιλούσε μαζί του ένιωθε χαρά. Και όταν εκήρυττε τον λόγο του Θεού, οι λόγοι του μετέδιδαν γλυκύτητα και χάρη. Παρ’ ότι δεν είχε σπουδάσει, ήταν σπουδαίος ιεροκήρυκας, γι’ αυτό τον αποκαλούσαν νέο Χρυσόστομο. Ο π. Ιωάννης αφιερώθηκε μετά την χειροτονία του στο ποιμαντικό έργο και προσπαθούσε να εργάζεται την αρετή και να τηρή με ακρίβεια τις εντολές του Θεού, ιδιαίτερα δε την ελεημοσύνη. Μολονότι ήταν μέτριος από υλικά αγαθά, έτρεφε τους πεινασμένους, έντυνε τα φτωχά και ορφανά και φιλοξενούσε τους ξένους στο σπίτι του. Τους φτωχούς του χωριού τους βοηθούσε να πληρώνουν τους φόρους. Για το καλό του χωριού έκανε δρόμους, γέφυρες και βρύσες. Το 1877, λόγω του ρωσσοτουρκικού πολέμου, έπεσε πείνα. Ο π. Ιωάννης, ο καλός ποιμήν, φρόντισε να μην λείψουν τα βασικά είδη διατροφής. Έγραψε επιστολές σε γνωστούς του πλουσίους και συγκέντρωσε τα απαραίτητα, τα οποία διένειμε στους φτωχούς και έτσι σώθηκαν από την πείνα. Η αρετή και οι φιλανθρωπίες του έγιναν γνωστές στην περιοχή του Πόντου και οι άνθρωποι τον αποκαλούσαν νέον ελεήμονα.
Ο πατήρ είχε το χάρισμα να συμφιλιώνη τους ανθρώπους που είχαν έχθρα μεταξύ τους. Ώς ειρηνοποιός έγινε το ειρηνοδικείον της ιεράς Μητροπόλεως. Όταν μεμονωμένα άτομα ή και ολόκληρα χωριά πήγαιναν στον Μητροπολίτη να εκδικάση τις διαφορές τους, αυτός τους παρέπεμπε στον π. Ιωάννη λέγοντας: «Πηγαίνετε σ’ εκείνον. Θα σας συμβιβάσει επειδή είναι σοφός, έχει γλυκειά γλώσσα και θεία χάρι».
Και όντως τους ειρήνευε. Έρχονταν σαν εχθροί ζητώντας εκδίκηση και έφευγαν σαν αδελφοί αγαπημένοι. «Ήταν εχθρός και πολέμιος του μίσους, της εκδικήσεως και των σκανδάλων, αλλά φίλος και διδάσκαλος της αγάπης και της ειρήνης.
Ο π. Ιωάννης είχε ένα εγγονάκι από την θυγατέρα του η οποία πέθανε και το άφησε ορφανό. Όταν πήγαινε στο σχολείο, κάποια μέρα έκανε μια αταξία και ο δάσκαλος το έδειρε με ραβδί και με κλωτσιές. Μετά από λίγες μέρες το ορφανό εγγονάκι πέθανε. Άλλοι συγγενείς και ο πατέρας του παιδιού ήθελαν να εκδικηθούν τον δάσκαλο και να τον σκοτώσουν. Ο π. Ιωάννης έκανε πολλή προσευχή. Στο δικαστήριο ζήτησε και κατώρθωσε να ειρηνεύση τους επαναστατημένους συγγενείς και να βγάλη από την φυλακή τον δάσκαλο. Ως παππούς του πεθαμένου ορφανού πόνεσε, αλλά ως μαθητής του Χριστού, ως κήρυκας της αγάπης, συγχώρησε και αποφυλάκισε τον δάσκαλο.
Ο π. Ιωάννης, αφού επί τριάντα τρία έτη εποίμανε θεαρέστως το λογικό του ποίμνιο, εκοιμήθη εν Κυρίω στις 13 Ιουνίου 1903, ημέρα Παρασκευή, και ετάφη στην Εκκλησία του Αγίου Παντελεήμονος. Έφυγε κατάφορτος από καλά έργα τα οποία τον ακολουθούν, και άφησε παραμυθία, στήριγμα και θησαυρό πολύτιμο στους πιστούς το ιερό του λείψανο.
Μετά τον ενταφιασμό, μια νύφη του π. Ιωάννου είδε το Άγιον Πνεύμα εν είδει περιστεράς να κατέρχεται στον τάφο του.
Ύστερα από τρία έτη, ο π. Ιωάννης παρουσιάστηκε σε όνειρο σε μια γυναίκα ονόματι Παναγίλα* και της είπε να κάνη με τον αδελφό της** την ανακομιδή των λειψάνων του, γεγονός που πραγματοποιήθηκε στις 7 Οκτωβρίου 1906 ως εξής: Όταν πήγαν στο κοιμητήριο, είδαν τον π. Ιωάννη να στέκεται επάνω από τον τάφο του με την ιερατική του στολή και να διαβάζη το Ευαγγέλιο. Το πρόσωπο του έλαμπε σαν ήλιος και τους προέτρεψε να σκάψουν. Είχαν μαζευτή πολλοί άνθρωποι, έβλεπαν την Παναγίλα να μιλάη αλλά δεν έβλεπαν με ποιόν μιλά και την θεώρησαν για τρελλή.
Όταν βρήκαν τα λείψανα του π. Ιωάννου, είδαν τα δυό του χέρια να είναι άφθορα. Έκλαψαν από χαρά και συγκίνηση, τα προσκύνησαν και πληροφορήθηκαν για την αγιότητα του δοξάζοντας τον Θεό.
Το γεγονός έγινε γρήγορα γνωστό στην περιοχή της Χαλδίας. Κάθε μέρα κατέφθαναν πλήθη ανθρώπων, χωριά ολόκληρα με τους ιερείς, ακόμη και Τούρκοι αγάδες, για να προσκυνήσουν τα άγια λείψανα, φέρνοντας λάδια και κεριά ως δώρα στον Άγιο. Έλεγαν οι Τούρκοι: «Αυτός ο παπάς εφέντης, και ζώντας άγιος ήταν και μετά τον θάνατο του (φανερώθηκε περισσότερο. Αν του κτίσετε Εκκλησία και εμείς θα προσφέρουμε».
Έγιναν τότε και θαύματα. Πολλοί ασθενείς θεραπεύτηκαν. Κάποιος νέος*** είκοσι ετών από την πόλη Μιχαήλοβα κοντά στην Τιφλίδα του Καυκάσου, που είχε τρελλαθή, τον είχαν δεμένον, για να μην προξενήση κακό στον εαυτό του ή σε άλλους. Τον πήγαν σε πολλούς γιατρούς, σε μάγους, σε Εκκλησίες και τέλος χωρίς να θεραπευθή τον έκλεισαν σε φρενοκομείο της Τιφλίδος. Μια νύχτα φαίνεται στον ύπνο της μητέρας του τρελλού παιδιού ο άγιος Ιωάννης λέγοντας της, να μην κλαίη γιατί το παιδί της θα γίνει καλά. Να του δώση να πιή νερό στο οποίο να βάλη μέσα από το χώμα του τάφου του, και να κάψη ενα κομματάκι από το φελώνι και να το θυμιάση. Έκανε όπως της είπε ο άγιος και το παιδί της έγινε καλά.
Από το βιβλίο «Ασκητές μέσα στον κόσμο», 2η διήγηση.
Κεντρική διάθεση βιβλίου: Ιερόν Ησυχαστήριον «Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος», Μεταμόρφωσις Χαλκιδικής.
* Η Παναγίλα (Παναγιώτα) ήταν η κόρη του αγίου Ιωάννου.
** Τον Τριαντάφυλλο και τον ανεψιό της Ιωάννη.
***ήταν ο γιος της εγγονής του Ελένης, κόρης του Τριανταφύλλου, ο Ιωάννης, όπου μια γυναίκα που αγάπησε σφόδρα του έκανε μάγια.
Τα ιερά λείψανα του Αγίου Ιωάννου εκ Χαλδίας
Ο Όσιος Ηλίας Διαμαντίδης, ο Μυροβλύτης από τον Πόντο που έφυγε λόγω των βιαιοτήτων των Τούρκων και μετεγκαταστάθηκε στη Μαχμουτία του Βατούμ είχε ως ευλογία το δεξί χέρι του παπα-Γιάννη Τριανταφυλλίδη.
Διάβαζε στους ασθενείς το Ευαγγέλιο, τους σταύρωνε και τους έδινε να ασπασθούν τα λείψανα του Αγίου Ιωάννου του νέου ελεήμονος και της οσίας Μαρίας της παρθένου από την Σάντα του Πόντου. Σταύρωνε ακόμη και Τούρκους και Αρμενίους οι οποίοι θεραπεύονταν.
Οι απόγονοι του Αγίου Ιωάννου εκ Χαλδίας εγκαταστάθηκαν στην Θεσσαλονίκη μετά τον διωγμό των Τούρκων, όπου ο εγγονός του Σπυρίδων Τριανταφυλλίδης δάσκαλος στην Τραπεζούντα διέσωσε σε χειρόγραφες σημειώσεις σε γλώσσα καθαρεύουσα, λίγα στοιχεία για τον βίο του. Εκοιμήθη το 1942 στην Θεσσαλονίκη. Ο γυιός του Ιωάννης Τριανταφυλλίδης τα έδωσε και συντέθηκε το συναξάρι του Αγίου. Στην κατοχή του είχε και το χέρι του σε αργυρή λειψανοθήκη. Επίσης η εγγονή του Αγίου, Αναστασία Τριανταφυλλίδη – Παυλίδη, κατείχε την αγία κάρα με άλλα λείψανα του, το ζωστικό του, το εγκόλπιό του με Τίμιο Ξύλο, το μπαστούνι του, και την αγιογραφημένη εικόνα του, έργο του Γελασίου ιερομονάχου Παλαιολόγου το έτος 1928. Όλα αυτά τα ιερά λείψανα και κειμήλια τα παρεχώρησαν και βρίσκονται σήμερα στην Ι.Μ. Αγίου Ιακώβου Αδελφοθέου Περιστεράς Θεσσαλονίκης (ακολουθεί το παλαιό ημερολόγιο), όπου ανέγειραν περικαλέστατο ιερό Ναό του Αγίου Ιωάννου εκ Μουζένης του Πόντου.
Άγιος Σωφρόνιος Σαχάρωφ του Έσσεξ
«Ειρήνην την εμήν δίδωμι υμίν»( Ιωάν. ιδ’ 27)
Η ειρήνη του Χριστού είναι πολυτιμότερη από κάθε θησαυρό, από κάθε χαρά και απόλαυση πάνω στη γη. Συνίσταται δε αυτή στην αναμφίβολη γνώση του Ζώντος Θεού, του Πατέρα μας.
Μας είναι αρκετό να έχουμε λίγη τροφή, να είμαστε κάτω από στέγη και το σώμα μας να είναι καλυμμένο για το κρύο και τη ντροπή, προκειμένου ο νους μας –το πνεύμα μας- να είναι ελεύθερο να βυθίζεται στη μελέτη του Θείου Είναι, που μας αποκαλύφθηκε από τον Χριστό. Η δίψα του άνω κόσμου, η εν αγάπη ορμή προς αυτόν, γίνεται το αγαλλίαμά μας, λαμπρύνει βασιλικά ακόμα και το επώδυνο γήρας, που είναι γεμάτο από την προσδοκία των εύσπλαγχνων «Πατρικών αγκαλών». ( πρβλ. Λουκ. ιε’ 20)
(Απόσπασμα από το βιβλίο του γέροντα Σωφρονίου Σαχάρωφ, «Οψόμεθα τον θεό καθώς εστί», σελ. 191 – 2)
***
Αγίου Σιλουανού του Αθωνίτη
… Αν κάποιος ως προϊστάμενος αναγκαστεί να δικάσει έναν άλλο για κάποιο παράπτωμα, πρέπει να παρακαλεί τον Κύριο να του δώσει συμπάσχουσα καρδιά, την οποία αγαπά ο Κύριος, και τότε θα κρίνει σωστά. Αν κρίνει όμως λαμβάνοντας υπόψη μόνο τα έργα του υποδίκου, τότε θα πέσει σε λάθη και δεν θ’ αρέσει στον Κύριο.
Πρέπει να κρίνει κανείς με σκοπό τη διόρθωση του ανθρώπου και συνεπώς είναι ανάγκη να συμπονή ο δικαστής κάθε ψυχή, κάθε πλάσμα και κτίσμα του Θεού και να έχει καθαρή συνείδηση σ’ όλες τις πτυχές της ζωής του και τότε θα βρει βαθιά ειρήνη στην ψυχή και τον νου….
… Αν εγνώριζαν οι βασιλιάδες και οι κυβερνήτες των λαών την αγάπη του Θεού, δεν θα έκαναν ποτέ πόλεμο. Ο πόλεμος προέρχεται από τις αμαρτίες και όχι από την αγάπη. Ο Κύριος μας εδημιούργησε κατά την αγάπη Του και μας παρήγγειλε να ζούμε με αγάπη. Αν οι άρχοντες τηρούσαν τις εντολές του Κυρίου και ο λαός και οι υπήκοοι υπάκουαν με ταπείνωση, θα υπήρχε μεγάλη ειρήνη και αγαλλίαση πάνω στη γη. Εξαιτίας όμως της φιλαρχίας και της ανυπακοής των υπερήφανων υποφέρει όλη η οικουμένη….
***
Γέροντας Θαδδαίος της Βιτόβνιτσα
Ερώτηση:
–Ποιο είναι το σημαντικότερο πράγμα για την πνευματική ζωή ενός ανθρώπου;
Απάντηση:
–Το να κρατήσουμε στην καρδιά μας την ειρήνη.
Μην αφήσετε αυτήν την ειρήνη να διαταραχθεί για κανένα λόγο. Η ειρήνη πρέπει να βασιλεύει στην καρδιά μας- η ειρήνη και η ησυχία.
….Παράλληλα με τη διαφύλαξη της ειρήνης στην καρδιά σας, εξασκηθείτε και στην ακινησία κατενώπιον του Θεού. Αυτό σημαίνει να έχουμε αδιαλείπτως τη συνείδηση ότι στεκόμαστε ενώπιον της παρουσίας του Κυρίου και ότι Εκείνος μας βλέπει συνεχώς. Πρέπει να μάθουμε να ξυπνάμε με τον Κύριο και να πηγαίνουμε για ύπνο μαζί Του, να τρώμε, να εργαζόμαστε και να βαδίζουμε μαζί Του. Ο Κύριος είναι πανταχού παρών σε όλα τα πράγματα.
Μπορούμε να βρούμε τη βασιλεία του Θεού μέσα μας. “Κατέλθετε στην καρδιά σας κι εκεί θα βρείτε την κλίμακα που οδηγεί στη Βασιλεία του Θεού”, λέει ο Άγιος Ισαάκ ο Σύρος.
Η Αγία Γραφή μας διδάσκει ότι “η βασιλεία του Θεού εστί… δικαιοσύνη και ειρήνη και χαρά εν Πνεύματι Αγίω” (Ρωμ. 14:17)… Ο άγιος Ισαάκ ο Σύρος λέει: «Διατήρησε την εσωτερική σου ειρήνη με κάθε τίμημα. Μην ανταλλάξεις την εσωτερική σου ειρήνη με τίποτα άλλο στον κόσμο. Ειρήνευσε με τον εαυτό σου, και ο ουρανός κι η γη θα ειρηνεύσουν μαζί σου».
Πρέπει να πασχίσετε να έχετε ειρήνη στα σπιτικά σας. Η ειρήνη ξεκινά μέσα από τον καθένα μας. Όταν έχουμε μέσα μας ειρήνη, τη διαχέουμε τριγύρω μας στους άλλους. Μπορείτε και μόνοι σας να διαπιστώσετε ότι υπάρχουν πολύ λίγες ταπεινές και μειλίχιες ψυχές πάνω στη γη. Είναι όμως και αληθινά ευλογημένες! Δεν πρόκειται να παρεξηγηθούν αν τις προσβάλεις καθ’ οιονδήποτε τρόπο. Με όποιο τρόπο κι αν τους φερθείς, είναι ήσυχες και ειρηνικές και θλίβονται πραγματικά για σένα, που περνάς τέτοιο πνευματικό βάσανο.
Δεν μπορεί να υπάρχει ειρήνη στον κόσμο, παρεκτός κι αν υπάρχει εσωτερική ειρήνη στον καθένα από μας.
Μπορούμε να περιφρουρούμε ολόκληρο τον κόσμο περιφρουρώντας την ατμόσφαιρα του παραδείσου μέσα μας, διότι αν χάσουμε τη Βασιλεία των Ουρανών, δεν θα σώσουμε ούτε τον εαυτό μας ούτε τους άλλους. Εκείνος που έχει μέσα του τη Βασιλεία του Θεού θα τη μεταδώσει ανεπαίσθητα και στους άλλους. Οι άνθρωποι θα ελκύονται από την εντός μας ειρήνη και ζεστασιά· θα θέλουν να είναι κοντά μας και η ατμόσφαιρα του ουρανού θα περάσει σταδιακά και σε κείνους. Σχεδόν δεν είναι καν απαραίτητο να μιλάμε στους ανθρώπους γι᾿ αυτή. Η ατμόσφαιρα του παραδείσου θα ακτινοβολεί από μέσα μας ακόμα κι όταν σιωπούμε ή μιλάμε για πράγματα καθημερινά. Θα ακτινοβολεί από μέσα μας ακόμα κι αν δεν έχουμε συναίσθηση ότι συμβαίνει.
Οι ΄Αγιοι Πατέρες αγωνίστηκαν να αποκτήσουν την ειρήνη. Ένας από τους Αγίους Πατέρες έχει πει: «Ο νους είναι μεγάλος πλάνος. Πάντοτε ταξιδεύει. Δεν μπορεί να βρει ανάπαυση έως ότου κάνει την εμφάνισή του Εκείνος που μπορεί να του χαρίσει την ανάπαυση». Αν οι ΄Αγιοι Πατέρες πάλεψαν τόσο σκληρά προκειμένου να αποκτήσουν την ειρήνη, τότε κι εμείς πρέπει πάντοτε να έχουμε κατά νου ότι πρέπει να πασχίζουμε να είμαστε καλοί κάθε ώρα και στιγμή. Κι έτσι, αυτό σημαίνει ότι ο νους μας δεν μπορεί να αποκτήσει την ειρήνη παρεκτός κι αν ο Παντοδύναμος, το ΄Αγιο Πνεύμα, μας φωτίσει. Κι αυτό γίνεται όταν μαθαίνουμε να τηρούμε τον νου μας με τον σωστό τρόπο, και όταν φτάνουμε πια να συνειδητοποιήσουμε ότι οι ήσυχοι και ευγενείς λογισμοί, οι γεμάτοι αγάπη και συγχώρηση, αποτελούν το δρόμο προς την ειρήνη και την ησυχία.
Το βλέπετε μόνοι σας, όταν είστε σε κατάσταση ειρήνης, όλα είναι καλά, αλλά εδώ σ’ αυτή τη ζωή τέτοια ειρήνη δεν διαρκεί για πολύ. Διαταράσσεται εύκολα. Γι’ αυτό πρέπει να είμαστε σε επαφή με την πηγή της Ζωής, τον Θεό- πάντοτε, αδιάλειπτα. Αν διαταραχθεί η εσώτερή μας ειρήνη, πρέπει αμέσως να ζητήσουμε τη βοήθειά Του, όπως ακριβώς ένα παιδί, που αμέσως μόλις αποχωρίζεται τη μητέρα του, κλαίει και αρχίζει να τη ζητάει. Φοβάται όταν είναι μόνο του. Το ίδιο συμβαίνει και με την ψυχή μας: όταν βρίσκεται μόνη της, αποχωρισμένη από τον Κύριο, υποφέρει πολύ, αλλά όταν ενώνεται μαζί Του, όποια δυσκολία κι αν της τύχει, όλα είναι καλά. Η ψυχή υπερπηδά όλες τις δυσκολίες , διότι είναι πολύ ευχάριστο να είναι μαζί με τον Κύριο- νιώθει χαρά και ειρήνη.
Άγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως
Η ειρήνη είναι θείο δώρο, που χορηγείται πλουσιοπάροχα σ’ όσους συμφιλιώνονται με το Θεό και εκτελούν τα θεία Του προστάγματα.
«Εἰρήνην διώκετε μετὰ πάντων, καὶ τὸν ἁγιασμόν, οὗ χωρὶς οὐδεὶς ὄψεται τὸν Κύριον» – Να επιδιώκετε την ειρήνη με όλους, επιδιώκετε και την αγιότητα, χωρίς την οποία κανείς δεν θ” αντικρύσει τον Κύριο» (Εβρ.12, 14). Η ειρήνη και ο αγιασμός είναι δύο αναγκαίες προϋποθέσεις για όποιον ζητάει με πόθο να δει το πρόσωπο του Θεού. Η ειρήνη είναι το θεμέλιο στο οποίο στηρίζεται ο αγιασμός.
Εκείνος που ειρηνεύει με τον εαυτό του, ειρηνεύει και με τον πλησίον του, ειρηνεύει και με το Θεό. Ένας τέτοιος άνθρωπος είναι αγιασμένος, γιατί ο ίδιος ο Θεός κατοικεί μέσα του.
***
Επιστολή
Στόν πωλητή Ἀντζέμ Σ. γιά τόν πεινασμένο Χριστό.
Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς
«Επείνασα γάρ, καὶ ἐδώκατέ μοι φαγεῖν» ( Ματθ. 25, 35), θα πει ο Κύριος την ημέρα της Κρίσεως στους ελεήμονες. Εσύ παραξενεύεσαι, διαβάζοντας το Ευαγγέλιο, πότε ήταν ο Χριστός πεινασμένος στη γη;
Δεν μιλά μόνο για την εποχή που βρισκόταν στη γη σωματικά, αλλά για όλες τις εποχές, έως τέλους. Ούτε μόνο στους ελεήμονες εκείνης της εποχής αλλά όλων των εποχών. Ο Χριστός και σήμερα αισθάνεται την πείνα των πεινασμένων σαν δική Του πείνα. Αυτός πεινά μέσω όλων των φτωχών στη γη, μέσω όλων των ζητιάνων, μέσω όλων των παραγκωνισμένων και περιφρονημένων. Η πείνα τους είναι η δική Του πείνα. Παρόλο που αυτοί είναι παραγκωνισμένοι από τον κόσμο, από τον Θεό είναι εκλεκτοί, για να δοκιμάζουν τις καρδιές των πλουσίων. «Ἐφ᾿ ὅσον ἐποιήσατε ἑνὶ τούτων τῶν ἀδελφῶν μου τῶν ἐλαχίστων, ἐμοὶ ἐποιήσατε» ( Ματθ. 25, 40 ). Αυτός, Υπέρ- πλούσιος και Παμμέγιστος, ταυτίζει τον εαυτό Του με τους φτωχότατους και ελάχιστους∙ τους ονομάζει αδέλφια Του για να μαλακώσει τις καρδιές των πλουσίων και για να τους προτρέψει στην οδό της σωτηρίας. Με τη βοήθεια των ελαχίστων θέλει να σώσει τους μέγιστους, με τη βοήθεια των φτωχότατων τους πλουσιότατους, με τη βοήθεια των πλέον αδυνάτων τους πλέον ισχυρούς αυτού του κόσμου. Τέτοια είναι η μέθοδός Του, η μέθοδος της σωτηρίας των ανθρώπων. Αφού το παντοδύναμο χέρι Του στέκει πίσω από τιποτένια εργαλεία. Αυτός θέλει, όλοι να εξαρτώνται ο ένας από τον άλλον, και να βοηθούν τη σωτηρία ο ένας του άλλου. Γι’ αυτό, όποιος δίνει στον πεινασμένο, ας δίνει με φόβο σαν να βάζει στο χέρι του Χριστού αυτοπροσώπως. Ο χορηγός να δίνει εν ονόματι του Χριστού, ενώ ο λαβών ας δέχεται εν ονόματι του Χριστού, για να είναι η ευλογία του Χριστού και στις δύο πλευρές.
Η προσευχή του φτωχού ηχεί δυνατά μπροστά στον Δημιουργό. Μας έλεγε κάποιος άνθρωπος, πως ξεκίνησε για το δικαστήριο, να ακούσει την απόφαση. Μια μέρα πριν δυο άνθρωποι δήλωσαν μπροστά στο δικαστήριο, ότι θα ορκιστούν εναντίον του. Ο άνθρωπος ήταν αθώος. Καθ’ οδόν βλέπει έναν άνθρωπο χωρίς πόδια στον δρόμο να ζητιανεύει. Αυτός του πρόσφερε ελεημοσύνη και του είπε: «έχω βάσανα, αδελφέ, προσευχήσου στον Χριστό για μένα!». «Μην φοβάσαι, ο Θεός θα σε βοηθήσει!», απάντησε ο φτωχός. Στο δικαστήριο, εκείνοι οι δύο αντίπαλοι τρέμοντας δήλωσαν, ότι δεν μπορούν να ορκιστούν. Κι εκείνος ο άνθρωπος απελευθερώθηκε.
Κι εσύ όταν δίνεις στον φτωχό παρακάλεσέ τον να προσευχηθεί στον Χριστό για σένα ή για τα παιδιά σου ή για τους νεκρούς σου!
Ειρήνη σε σένα και χαρά από τον Κύριο.
Από το βιβλίο: Δεν φτάνει μόνο η πίστη… Ιεραποστολικές Επιστολές Β΄, εκδόσεις «Ἐν πλῷ»
«Ίνα ώσιν εν, καθώς ημείς …», Όσιος Ιωάννης ο Ερημίτης και οι συν αυτώ 98 θεοφόροι Πατέρες της Κρήτης
https://iconandlight.wordpress.com/2017/10/06/19890/
Ποτέ μην πείς “Αυτοί οι ζητιάνοι με ενοχλούν!” Τόσα εκατομμύρια άνθρωποι ζουν στη γη και όλοι είναι ζητιάνοι ενώπιον του Κυρίου και ο Κύριος δεν είπε ποτέ «Αυτοί οι ζητιάνοι με ενοχλούν!»
https://iconandlight.wordpress.com/2021/11/11/%cf%80%ce%bf%cf%84%ce%ad-%ce%bc%ce%b7%ce%bd-%cf%80%ce%b5%ce%af%cf%82-%ce%b1%cf%85%cf%84%ce%bf%ce%af-%ce%bf%ce%b9-%ce%b6%ce%b7%cf%84%ce%b9%ce%ac%ce%bd%ce%bf%ce%b9-%ce%bc%ce%b5-%ce%b5%ce%bd%ce%bf/
Ουκ ήλθον βαλείν ειρήνην, αλλά μάχαιραν, δεν ήρθα να συμφιλιώσω την αλήθεια και το ψέμα, το δίκαιο και την βία, την κτηνωδία και την ανθρωπιά, τον Θεό και τον μαμωνά αλλά έφερα το ξίφος για να κόψω το ένα από το άλλο. Τούτο το ξίφος είναι σωτήριο για τον κόσμο, και όχι η ειρήνη του καλού με το κακό. Και τότε και τώρα και πάντα και για πάντα. Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς
https://iconandlight.wordpress.com/2022/03/09/%ce%bf%cf%85%ce%ba-%ce%ae%ce%bb%ce%b8%ce%bf%ce%bd-%ce%b2%ce%b1%ce%bb%ce%b5%ce%af%ce%bd-%ce%b5%ce%b9%cf%81%ce%ae%ce%bd%ce%b7%ce%bd-%ce%b1%ce%bb%ce%bb%ce%ac-%ce%bc%ce%ac%cf%87%ce%b1%ce%b9%cf%81%ce%b1/
Ἀπολυτίκιον τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Σεργίου καὶ Βάκχου.
Ἦχος δ´. Ταχύ προκατάλαβε
Οἱ Μάρτυρες σου Κύριε, ἐν τῇ ἀθλήσει αὐτῶν, τὸ στέφος ἐκομίσαντο τῆς ἀφθαρσίας, ἐκ σοῦ τοῦ Θεοῦ ἡμῶν· σχόντες γὰρ τὴν ἰσχύν σου, τοὺς τυράννους καθεῖλον· ἔθραυσαν καὶ δαιμόνων τὰ ἀνίσχυρα θράση. Αὐτῶν ταῖς ἱκεσίαις Χριστὲ ὁ Θεός, σῶσον τὰς ψυχὰς ἡμῶν.
Ἀπολυτίκιον τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Σεργίου καὶ Βάκχου.
Ἦχος α’. Τοῦ λίθου σφραγισθέντος
Τριάδος τῆς Ἁγίας ὁπλῖται τροπαιοῦχοι, ἡ λαμπρὰ δυὰς τῶν Μαρτύρων, ὡράθητε ἐν ἄθλοις, Σέργιος ὁ θεῖος ἀριστεύς, καὶ Βάκχος ὁ γενναῖος ἀθλητής· διὰ τοῦτο δοξασθέντες περιφανῶς, προΐστασθε τῶν βοώντων· δόξα τῷ ἐνισχύσαντι ὑμᾶς, δόξα τῷ στεφανώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργοῦντι δι’ ὑμῶν, πᾶσιν ἰάματα.
Ἀπολυτίκιον τοῦ ἁγίου Ἱερομάρτυρος Πολυχρονίου
Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε
Ἐργάτης γενόμενος, τῆς ἀρετῆς ἐκ παιδός, θαυμάτων ἐπλούτησας, τὴν δωρεὰν ἐκ Χριστοῦ, σοφὲ Πολυχρόνιε· ὅθεν ἱερατεύσας, τῷ Θεῷ θεοφρόνως, ἤθλησας καὶ καθεῖλες, τοῦ Ἀρείου τὴν πλάνην· διὸ Ἱερομάρτυς, ἀξίως δεδόξασαι.
Ἀπολυτίκιον τοῦ Ὁσίου Ἰωάννου τοῦ Ἐρημίτου καί τῶν 98 συνασκητῶν του Πατέρων
Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.
Χορὸς πολυάριθμος, τῶν Ἀσκητῶν τοῦ Χριστοῦ, λαμπρῶς συγκροτούμενος, τῷ τῆς ἀγάπης δεσμῶ, ἐν Κρήτῃ ἐξέλαμψεν ἔνθα καὶ ὁμοφρόνως, ἐνασκήσαντες πίστει, πάντες μία ἡμέρα, μετετέθησαν ἄνω, πρεσβεύοντες Χριστῷ τῷ Θεῷ, δοῦναι πάσιν ἠμὶν συγχώρησιν.
Ἀπολυτίκιον· Ἁγίου Ἰωάννου Τριανταφυλλίδη τοῦ νέου Ἐλεήμονος ἐκ Χαλδίας
Ἦχος πλ. α΄. Τὸν συνάναρχον Λόγον. (Ποίημα Δρ. Χαραλάμπους Μπούσια)
Ἱερέα εἰρήνην πιστοῖς βραβεύοντα, τὸν ἐλεήμονα, πρᾶον καὶ συμπαθῆ ἐκτενῶς, Ἰωάννην Τραπεζούντιον, τιμήσωμεν, χαίροις, κραυγάζοντες φωστὴρ εὐσεβείας νεαυγές, ἀκτῖσι σῆς εὐποιΐας ὁ φαίνων πᾶσι, καὶ πόθῳ αὐτοῦ πρεσβείας ἐκζητήσωμεν.
Ἀπολυτίκιον τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου Τριανταφυλλίδη τοῦ νέου Ἐλεήμονος ἐκ Χαλδίας
Ἦχος α΄. Τῆς ἐρήμου πολίτης. (τοῦ χειρογράφου)
Τῶν ἐκ Χαλδίας εὐχέτης καὶ Λωρίων αὐτάδελφος, σὺ ἡγιασμένος ἐφανης, Ἰωάννη ὁ Νέος Ἐλεήμων· νηστείᾳ, ἀγρυπνίᾳ, προσευχῇ, οὐράνια χαρίσματα λαβών, θεραπεύεις τοὺς νοσοῦντας, καὶ τὰς ψυχὰς τῶν πίστει προστρεχόντων σοι. Δόξα τῷ σὲ ἁγιάσαντι Χριστῷ· δόξα τῷ σὲ θαυμαστώσαντι· δόξα τῷ ἐν τοῖς πέρασιν κλεινέ, πρέσβυν θερμὸν σὲ ἀναδείξαντι.
Ἀπολυτίκιον Ἁγίου Ἰωάννου Τριανταφυλλίδου, τοῦ ἐκ Χαλδίας νέου ἐλεήμονος.
Ἦχος α΄. Τῆς ἐρήμου πολίτης. (παλαιό)
Τῆς Χαλδίας τὸν γόνον Ὀρθοδόξων τὸ κλέϊσμα, τὸ τῆς εὐσεβείας ταμεῖον, Ἰωάννην ὑμνήσωμεν, τὸν χέοντα ἰάματα πιστοῖς, καὶ ἔλεος τοῖς τρέχουσιν αὐτῷ, καρποδότην διδαγμάτων τῶν θεϊκῶν, εἰρήνην τὸν παρέχοντα· δόξα σοι κράζομεν σοφέ, δόξα τῷ σὲ ἀναδείξαντι, πᾶσι τοῖς προσιοῦσί σοι πιστῶς, σκέπην παρήγορον.
Ἦχος πλ. α΄. Χαίροις, ἀσκητικῶν.
Χαίροις, ὁ εἰρηνεύων πιστούς, οὕσπερ ἐπείραζεν ἐχθρὸς ὁ μισόκαλος, ὁ κάμνοντας κατοικτίρων καὶ ἐλεῶν δαψιλῶς τοὺς ἐμπεριστάτους καὶ τοὺς στένοντας, θησαύρισμα ἔμψυχον Ἱερέων τοῦ Κτίσαντος, φιλανθρωπίας πολυτίμητον μάργαρον καὶ ὡράϊσμα θεαρέστου ἁπλότητος, ὁ συζυγίαν τίμιον ἐμπράκτως, μακάριε, καθαγιάσας καὶ κόσμῳ ἐκλάμψας ὥσπερ νεόφωτος ἀστὴρ εὐσεβείας, καταυγάζων ἀσεβοῦντας σῷ παραδείγματι.
Ἦχος πλ. δ΄. Ὢ τοῦ παραδόξου θαύματος !
Πάτερ Ἰωάννη, Ὅσιε, Ποντίων εὖχος λαμπρόν, Ἱερέων ὡράϊσμα εὐλαβῶν πολύτιμον καὶ πραότητος σκήνωμα, ὁ εἰρηνεύων τοὺς σοὶ προστρέχοντας καὶ τοῦ ἐλέους δεικνύων ἅπασι σπλάγχνα, διένειμας πλοῦτον τῆ καρδίας σου τοῖς ὀρφανοῖς, ἐνδεέσι, πένησι καὶ χήραις, ἔνθεε.
Πάτερ Ἰωάννη, Κύριος μετὰ τὴν σὴν τελευτὴν σοῦ τὰς χεῖρας ἠφθάρτισε τὰς διδούσας πένησι τῆς καρδίας τὸν πλοῦτόν σου καὶ σῶν λειψάνων θήκην τὴν πάνσεπτον ἔδειξε κρήνην πολλῶν ἰάσεων· ὅθεν τὴν μνήμην σου νῦν πανηγυρίζοντες χρεωστικῶς ἀνυμνοῦμεν βίου σου τὰ κατορθώματα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου