Ο Άγιος Σιλουανός Αθωνίτης, ζούσε το πάθος όλου του κόσμου, επιθυμούσε να σωθεί όλη η οικουμένη, να εισέλθουν όλοι στη Βασιλεία των Ουρανών και η προσευχή του δεν είχε τέλος. Τι ευαισθησία είχε αυτός ο άνθρωπος!!!

 

Σύναξη της Παναγιάς της Μυρτιδιώτισσας
Σύναξη της Παναγίας της Φιλερήμου ή «των Χαρίτων»
Αγία Θέκλα η Ισαπόστολος, μαθήτρια του Αποστόλου Παύλου (1ος αιων.)
Όσιος Κόπρις ερημίτης στη Μονή του Αγ. Θεοδοσίου του Κοινοβιάρχου (+530)
Δωροθέα οσία στο Κασίν Ρωσίας (6/2 & 24/9, +1620)
Ανάμνησι της πρώτης αφίξεως Ορθοδόξων ιεραποστόλων στην Αμερική κατά το έτος 1794 απ’ τους Αγίους Γερμανό, Ιωάσαφ, Ιουβενάλιο κλπ. (1794)
Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης (1938)

Εορτάζουν στις 24 Σεπτεμβρίου

«Διαβάστε προσεκτικά τον Σιλουανό, για να μη χάνετε την οδό». Όσους έρχονται εδώ τους ικετεύω: Αφομοιώστε το πνεύμα τού πατέρα μας Σιλουανού! Τότε θα σας επισκιάσει το άκτιστο φώς, και στο φώς αυτό θά δείτε τη θεία απειρότητα και θα αντιληφτείτε ότι είναι αδύνατον να περιοριστεί ο Χριστός σε οποιοδήποτε άλλο πλαίσιο, πέρα από εκείνο τού απολύτου Θεού, του Δημιουργού του κόσμου, του ουρανού και της γης». Άγιος Σωφρόνιος Σαχάρωφ του Έσσεξ

Άγιος Σιλουανός Αθωνίτης

Τι ευαισθησία είχε αυτός ο άνθρωπος!!!

Από τα παιδικά μου χρόνια προσευχόμουν για όσους με πρόσβαλλαν και έλεγα: «Κύριε, μη τους καταλογίσεις αμαρτίες για όσα μου κάνουν». Αλλά, αν και μου άρεσε να προσεύχομαι, δεν απέφυγα την αμαρτία. Ο Κύριος, όμως, δεν θυμήθηκε τις αμαρτίες μου και μου έδωσε αγάπη για τους ανθρώπους. Η ψυχή μου επιθυμεί να σωθεί όλη η οικουμένη, να εισέλθουν όλοι στη Βασιλεία των Ουρανών, να δουν την δόξα του Κυρίου και να απολαύσουν την αγάπη του Θεού.
Κρίνω από την δική μου εμπειρία: Αν ο Κύριος αγάπησε εμέ τόσο πολύ, αυτό σημαίνει πως αγαπά όλους τους αμαρτωλούς, όπως αγάπησε κι εμένα.
Ω, η αγάπη του Κυρίου! Δεν έχω δυνάμεις να την περιγράψω, γιατί είναι άπειρα μεγάλη και θαυμαστή.

Θυμάμαι ότι ήμουν στον Ναό της Αγίας Σκέπης για τον εσπερινό, και ο πνευματικός πατήρ Ν., διάβαζε τον Ακάθιστο.
Βλέποντάς τον σκέφτηκα.
Ο ιερομόναχος είναι παχύς, δεν μπορεί να κάνει βαθιές μετάνοιες.
Την ίδια στιγμή προσπάθησα εγώ να κάνω μετάνοια και παρευθύς κάποιος με χτύπησε αοράτως στην μέση. Ήθελα να φωνάξω “βοήθεια”, αλλά από τον δυνατό πόνο δεν μπορούσα….
Έτσι ο Κύριος με τιμώρησε με το Έλεός Του και με νουθέτησε να μην κρίνω κανένα.……

***

Όταν ο Άγιος Σιλουανός έγινε οικονόμος και γυρνούσε από το ηγουμενείο στο κελί του, προσευχόταν θερμά να τον βοηθάει ο Κύριος να εκπληρώνει όπως πρέπει το υπεύθυνο διακόνημα.
Μετά από πολλή προσευχή, η ψυχή του πήρε την απάντηση: «Διατήρησε την Χάρη που σου δόθηκε!». Τότε κατάλαβε πως η διατήρηση της Χάριτος είναι σπουδαιότερη και πολυτιμότερη από όλα τα άλλα.
Και έτσι, όταν ανέλαβε το νέο του διακόνημα, πρόσεχε άγρυπνα να μην προκαλέσει εμπόδιο στην προσευχή του. Είχε στις διαταγές του, διακόσιους περίπου εργάτες.
Το πρωί επισκεπτόταν τα εργαστήρια και έδινε σε γενικές γραμμές υποδείξεις στους αρχιεργάτες. Έπειτα επέστρεφε στο κελί του να κλάψει «για τον λαό του Θεού».
Η καρδιά του πονούσε για τους εργάτες κι έχυνε δάκρυα για τον καθένα τους…: «Να, ο Μιχάλης! Άφησε τα παιδιά και την γυναίκα του στο χωριό κι εργάζεται εδώ για λίγα χρόνια.
Πώς να αισθάνεται, τόσο μακριά από το σπίτι του, χωρίς να βλέπει ούτε την γυναίκα, ούτε τα αγαπημένα του παιδιά;…
Να, ο Νικήτας! Μόλις παντρεύτηκε κι εγκατέλειψε την νεαρή έγκυο γυναίκα του και την ηλικιωμένη μητέρα του. Τί να ένοιωσαν τάχα, όταν αποχωρίζονταν από τον νεαρό γιο και άνδρα;…
Να, ο Γρηγόρης! Εγκατέλειψε γέρους γονείς, νέα γυναίκα και δυο μικρά παιδιά κι ήρθε εδώ να εργαστεί για ένα κομμάτι ψωμί. Τί θα εξοικονομήσει εδώ; Τί φτώχεια θα είχαν, για να αποφασίσουν να εγκαταλείψουν όλους τους δικούς τους;… Σε ποιά φοβερή στέρηση και θλίψη ζει όλος αυτός ο λαός!…
Να, ο Νικόλας! Παιδί, ακόμη! Με πόση λύπη θα τον έστειλαν οι γονείς του, τόσο μακριά, σε ξένους ανθρώπους για να πάρει ένα μεροκάματο! Πόσο θα λυπάται η καρδιά των γονιών του!… Ω, σε τί φτώχεια και παθήματα ζει ο λαός!… Και όλοι είναι σαν απολωλότα πρόβατα. Μαθαίνουν κάθε είδους διαστροφές, γίνονται άγριοι, σκληροί!…».
Έτσι έλεγε ο μακάριος Γέροντας, και η καρδιά του έπασχε για όλους τους φτωχούς. Χωρίς αμφιβολία, έπασχε περισσότερο απ’ αυτούς τους ίδιους, γιατί αυτός έβλεπε στην ζωή τους, όλα όσα οι ίδιοι αγνοούσαν… «Η καρδιά, μιλάει στην καρδιά», λέει η παροιμία.
Ο Γέροντας προσευχόταν μυστικά για τον «λαό του Θεού». Οι εργάτες, το αισθάνονταν αυτό και τον αγαπούσαν. Ποτέ δεν τους επιβάρυνε με την παρουσία του και με την επιτήρηση κατά την εργασία.

Κι εκείνοι πρόθυμοι εργάζονταν, μάλλον χαρούμενοι και πιο δραστήρια, απ’ ό,τι στους άλλους οικονόμους που –κατά τ’ άλλα– «αγρυπνούσαν για τα συμφέροντα» της Μονής.

Ποιός όμως δεν ξέρει πως, όταν παρεμβάλλεται η μέριμνα για το «συμφέρον» ο άνθρωπος παραθεωρείται;! Ο Γέροντας έβλεπε το συμφέρον, το πραγματικό συμφέρον της Μονής, προπάντων στην εργασία των εντολών του Χριστού.

«Ο Κύριος σπλαχνίζεται τους πάντες», έλεγε· και όχι μόνον το έλεγε, αλλά συνέπασχε και ο ίδιος μαζί με όλους γεμάτος από Πνεύμα Χριστού.

Απ’ όσα έβλεπε στην ζωή γύρω του, από τις αναμνήσεις του παρελθόντος του και από την βαθύτατη προσωπική του πείρα, ζούσε το πάθος του λαού, όλου του κόσμου, και η προσευχή του δεν είχε τέλος.
Προσευχόταν «εὐχῇ μεγάλῃ» για όλον τον κόσμο. Λησμονούσε τον εαυτό του, ήθελε να πάσχει για τον λαό, από συμπόνια για τους ανθρώπους. Για να έχουν ειρήνη και για να σωθούν, ποθούσε να χύσει το αίμα του, όπως και πράγματι το έχυνε στις προσευχές του.
«Το να προσεύχεσαι για τους ανθρώπους, σημαίνει να χύνεις αίμα!», έλεγε ο Γέροντας. Είναι τάχα ανάγκη να πούμε ποια ένταση προσευχής κρύβουν αυτά τα λόγια;

***

«Ο Γέρων Σιλουανός ήτο άνθρωπος αληθώς τρυφεράς καρδίας, συγκινητικής αγάπης, εξαιρέτου λεπτότητος και ευσπλαγχνίας εις πάσαν θλίψιν και πάντα πόνον, άνευ ουδεμιάς νοσηράς και θηλυπρεπούς αισθηματικότητος. Το συνεχές βαθύ πνευματικόν πένθος ποτέ δεν μετετρέπετο εις συναισθηματικούς κλαυθμηρισμούς. Η ακοίμητος εσωτερική έντασις ουδέ σκιάν νευρικότητος είχεν.

Ο Γέρων ήτο άνθρωπος βαθείας, γνησίας ταπεινώσεως, και ενώπιον του Θεού και ενώπιον των ανθρώπων. Ηγάπα να δίδη το προβάδισμα εις τους άλλους, ηγάπα να είναι κατώτερος, να χαιρετίζη πρώτος, να λαμβάνη ευλογίαν παρά των φερόντων ιερατικόν βαθμόν, ιδίως παρά των επισκόπων και του ηγουμένου, και πάντα ταύτα άνευ ουδεμιάς ανθρωπαρεσκείας ή κολακείας. Ετίμα ειλικρινώς τους ανθρώπους οίτινες είχον αξίωμα ή θέσιν, και τους πεπαιδευμένους, αλλ’ ουδέποτε εντός αυτού υπήρχεν αίσθημα φθόνου ή μειονεκτικότητος, ίσως επειδή βαθέως εγνώριζε το εφήμερον πάσης κοσμικής θέσεως, εξουσίας, πλούτου, προσέτι δε επιστημονικών γνώσεων. Εγνώριζε «πόσον πολύ αγαπά ο Κύριος τους ανθρώπους Αυτού», και εξ αγάπης προς τον Θεόν και τους ανθρώπους ετίμα αληθώς και εσέβετο πάντα άνθρωπον.

Η εξωτερική αυτού διαγωγή ήτο απλή, και ταυτοχρόνως η αναμφίβολος ποιότης αυτού ήτο η εσωτερική ευγένεια, η αριστοκρατία, αν θέλητε, εν τη υψηλοτέρα σημασία της λέξεως. Εν τη υπό διαφόρους συνθήκας επικοινωνία μετ’ αυτού ο άνθρωπος και της λεπτοτέρας εισέτι διαισθήσεως δεν ηδύνατο να παρατηρήση εις αυτόν τραχείας κινήσεις καρδίας: αντιπάθειαν, απροσεξίαν, περιφρόνησιν, προσποίησιν και τα παρόμοια. Ήτο ανήρ όντως ευγενής, ως δύναται να είναι μόνον ο χριστιανός.
Ο Γέρων ποτέ δεν εγέλα ηχηρώς. Ποτέ δεν ωμίλει κατά τρόπον διφορούμενον. Ουδέποτε περιεγέλασε και ουδέποτε ηστειεύθη άλλους ανθρώπους. Επί του συνήθως σοβαρού γαληνίου προσώπου αυτού μόλις εσχεδιάζετο ενίοτε ελαφρόν τι μειδίαμα, μη ανοιγομένων των χειλέων (εκτός εάν ωμίλει).
Ανθίστατο εις τους πειρασμούς και υπέμενεν αυτούς μετά μεγάλης ανδρείας. Το πάθος του θυμού δεν είχε θέσιν εις αυτόν. Αλλά παρά την φανεράν απλότητα, την σπανίαν διαλλακτικότητα και την υπακοήν, ήτο απολύτως αντίθετος προς παν ψευδές, πονηρόν και άσχημον. Κατάκρισις, χυδαιότης, μικρότης και τα τοιαύτα εις αυτόν δεν ευρίσκοντο. Επί τούτου εξεδήλου έμμονον ακαμψίαν, αλλά και τρόπον ώστε να μη θλίβη τον αμαρτάνοντα, και προσείχε να μη προσβάλη αυτόν ουχί μόνον εξωτερικώς, αλλά, το κυριώτερον, ούτε και δια της κινήσεως της καρδίας αυτού, διότι ο λεπτός άνθρωπος αισθάνεται και τας κινήσεις της καρδίας. Επετύγχανε δε τούτο προσευχόμενος εσωτερικώς και μένων ήσυχος, ανεπηρέαστος από παντός δυστρόπου.»

Ω άνθρωπε, μάθε την κατά Χριστόν ταπείνωση και θα σου χαρίσει ο Κύριος να γευθείς τη γλυκύτητα της προσευχής. Και αν θέλεις να προσεύχεσαι καθαρά, τότε γίνε ταπεινός, εγκρατής, να εξομολογείσαι ειλικρινά και θα σε αγαπήσει η προσευχή. Γίνε υπάκουος, υποτάξου ευσυνείδητα στις αρχές και να είσαι ευχαριστημένος για όλα, και τότε ο νους σου θα καθαριστεί από μάταιους λογισμούς. Να θυμάσαι ότι σε βλέπει ο Κύριος και να φοβάσαι μήπως λυπήσεις με κάτι τον αδελφό -μην τον κατακρίνεις και μην τον στενοχωρήσεις ούτε μ’ ένα βλέμμα- και το Άγιο Πνεύμα θα σε αγαπήσει και Αυτό θα σε βοηθήσει σε όλα.

«Ω, Κύριε, αξίωσέ μας με τη δύναμη της χάριτος του Αγίου Πνεύματος να ζούμε σύμφωνα με το άγιο θέλημά Σου».Ο πατήρ Ραφαήλ Νόϊκα μιλά για τον Άγιο Σιλουανό τον Αθωνίτη, Ο καλός Θεός ήθελε να μας χαϊδέψει και να μας γλυκάνει με τα λόγια του, πολλοί βρήκαν παρηγοριά και λύτρωση σ’ αυτά τα λόγια.
https://iconandlight.wordpress.com/2019/09/24/%ce%bf-%cf%80%ce%b1%cf%84%ce%ae%cf%81-%cf%81%ce%b1%cf%86%ce%b1%ce%ae%ce%bb-%ce%bd%cf%8c%cf%8a%ce%ba%ce%b1-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%ad%cf%83%cf%83%ce%b5%ce%be-%ce%bc%ce%b9%ce%bb%ce%ac-%ce%b3%ce%b9%ce%b1/

Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης, Να, τέτοιον Γέροντα ήθελα να έχω. Το άγιο παράδειγμα του πατέρα του.
https://iconandlight.wordpress.com/2019/09/23/%CE%AC%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CF%83%CE%B9%CE%BB%CE%BF%CF%85%CE%B1%CE%BD%CF%8C%CF%82-%CE%BF-%CE%B1%CE%B8%CF%89%CE%BD%CE%AF%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%BD%CE%B1-%CF%84%CE%AD%CF%84%CE%BF%CE%B9%CE%BF%CE%BD/

Με το Άγιο Πνεύμα όλα γίνονται ωραία, χαρούμενα, υπέροχα… Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης
https://iconandlight.wordpress.com/2016/06/20/12620/

Το να αγαπήσεις τον πλησίον σου «ως σεαυτόν» σημαίνει να τον αγαπήσεις όπως την ίδια σου την ζωή. Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης
https://iconandlight.wordpress.com/2015/12/13/%CF%84%CE%BF-%CE%BD%CE%B1-%CE%B1%CE%B3%CE%B1%CF%80%CE%AE%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%82-%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CF%80%CE%BB%CE%B7%CF%83%CE%AF%CE%BF%CE%BD-%CF%83%CE%BF%CF%85-%CF%89%CF%82-%CF%83%CE%B5%CE%B1/

Απολυτίκιον αγ. Σιλουανού του Αθωνίτου. Ήχος γ’. Θείας πίστεως.

Κήρυξ δέδοσαι, τη οικουμένη, συ γλυκύτατος, εν θεολόγοις, της του Χριστού αγάπης τρισόλβιε• τον Ταπεινόν γαρ και Πράον εώρακας, και την Εκείνου καρδίαν κατέμαθες. Όθεν άπαντες, Σιλουανέ ελλαμπόμενοι, τοις θεογλώσσοις ρήμασι, δοξάζομεν το Πνεύμα το δοξάσαν σε.

Ήχος α’. Των ουρανίων ταγμάτων.

Η του Θεού Βασιλεία, εντός ανθρώπου εστί, καθώς φησίν αψεύστως, ο ημών Νομοθέτης, διό σφοδρώς εγκύψας, Σιλουανέ, εύρες ταύτης τα ρεύματα, καταδροσίζοντα γην σου την νοητήν, και τα σπέρματα αυξάνοντα.

Ήχος β’. Ότε εκ του ξύλου σε.

Δος μοι, την του Πνεύματος χαράν, δος μοι της αγάπης ω Πάτερ, την τελειότητα, δος την επιπόθησιν, του γλυκυτάτου Χριστού, αρετών την πληρότητα, ταπείνωσιν θείαν, ίνα πνευματέμφορος, όλως δοξάζω σε, Όρους του Αγίου η δόξα, και της Εκκλησίας το στόμα, ω Σιλουανέ θεομακάριστε.

Μεγαλυνάριον.

Πνεύμα το Πανάγιον σαις ευχαίς, εγκαίνισον Πάτερ, τοις τιμώσί σε ευλαβώς, και τον κόσμον πάντα, αξίωσον πλησθήναι, της γνώσεως Κυρίου, μακαριώτατε.

iconandlight.wordpress.com