Αυτά τα μικρά παιδιά μέ τούς γονείς τους ίσως λύσουν τήν πολιορκία τής χώρας από μάσκες καί εμβόλια...

Αὐτά τά μικρά παιδιά εἶναι διαχρονικά ἁγνά, ἄδολα, ἄκακα, γιατί δέν ἔχουν μολυνθεῖ ἀπό τά λασπόνερα τῆς ἁμαρτίας.
Ἀπό αὐτά τά παιδιά – ἐφήβους, ζητήσαμε νά μᾶς ἐκφράσουν τά συναισθήματά τους γιά τό πῶς βιώνουν τά γεγονότα αὐτῶν τῶν ἡμερῶν – σχετικά μέ τήν ἐπιδημία τοῦ κορωνοϊοῦ...

 

Ορθόδοξο  ΒΗΜΑ…

«Ὁ δέ Ἰησοῦς εἶπεν. ἄφετε τά παιδία καί μή κωλύετε αὐτά ἐλθεῖν πρός με. τῶν γάρ τοιούτων ἐστίν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν. Καί ἐπιθείς τάς χεῖρας αὐτοῖς ἐπορεύθη ἐκεῖθεν» (Ματθ. 19, 14-15).

Τήν ὥρα πού κηρύττει ὁ Χριστός, γονεῖς ἔφεραν τά μικρά παιδιά τους γιά νά βάλει ἐπάνω τους τά χέρια Του, γιά νά τά εὐλογήσει καί νά προσευχηθεῖ ὑπέρ αὐτῶν. Οἱ μαθητές τοῦ Κυρίου, ὅμως, ὅταν εἶδαν τούς γονεῖς νά πλησιάζουν, τούς ἐπέπληξαν. Ὁ δέ Ἰησοῦς τούς λέγει: «Ἀφῆστε τά παιδιά καί μήν τά ἐμποδίζετε νά ἔλθουν σέ μένα. γιατί γι’ αὐτούς, πού θά γίνουν σάν αὐτά, εἶναι ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν. Καί ἀφοῦ ἔβαλε τά χέρια Του ἐπάνω τους πρός εὐλογία, ἔφυγαν ἀπό ἐκεῖ».
Ὁ Χριστός συνήθιζε, ὅταν ἔφερναν τούς ἀσθενεῖς πρός Αὐτόν, νά θέτει τά χέρια Του ἐπάνω τους καί νά τούς θεραπεύει. Γι’ αὐτό, καί οἱ γονεῖς σκέφτηκαν, ὅτι θά ἦταν πλεονέκτημα γιά τά παιδιά τους, ἐάν τά εὐλογοῦσε ὁ Κύριός Τους. Αὐτά τά μικρά παιδιά εἶναι διαχρονικά ἁγνά, ἄδολα, ἄκακα, γιατί δέν ἔχουν μολυνθεῖ ἀπό τά λασπόνερα τῆς ἁμαρτίας.
Ἀπό αὐτά τά παιδιά – ἐφήβους, ζητήσαμε νά μᾶς ἐκφράσουν τά συναισθήματά τους γιά τό πῶς βιώνουν τά γεγονότα αὐτῶν τῶν ἡμερῶν – σχετικά μέ τήν ἐπιδημία τοῦ κορωνοϊοῦ. Ἄς τά ἀφήσουμε παρακάτω νά ἐκφραστοῦν ελεύθερα:

++++++++++++++++++++++++++++

• Ἄννα (10 ἐτῶν)

«Ένα όμορφο πρωινό ξύπνησα λυπημένη, επειδή έκλεισαν τα σχολεία. Οι γονείς μου, μου είπαν, ότι έκλεισαν και τις Εκκλησίες. Όταν το άκουσα κεραυνός έπεσε ἐπάνω από το κεφάλι μου.

Στενοχώρια που έκανα τότε! Μου ήρθε τότε στο μυαλό: δεν θα κάνουμε λοιπόν Ανάσταση;

Εκείνες τις στιγμές αισθάνθηκα λύπη και στενοχώρια. Θυμήθηκα τότε, πριν εμφανιστεί η επιδημία, κάθε Κυριακή ξυπνούσαμε πρωί και χαρούμενα όλα τα αδελφάκια πηγαίναμε στην Εκκλησία με τη μαμά. Καθόμασταν μπροστά, κι εγώ περίμενα με λαχτάρα να πω το «Πάτερ ημών».

Όταν τελείωνε η Εκκλησία πήγαινα στο Κατηχητικό. Πόσος καιρός θα περάσει που δεν θα νιώθω αυτή τη χαρά; Γιατί έκλεισαν τις Εκκλησίες και όχι τα Σούπερ Μάρκετ; Έχω τόσες απορίες, ποιός θα μου τις λύσει;»

 

• Σοφία (14 ἐτῶν)

«Έχουν περάσει αρκετοί μήνες που κυκλοφορεί μια επιδημία παγκοσμίως η οποία, λένε, έχει σκοτώσει χιλιάδες κόσμο. Δεν το περίμενε κανείς ότι θα πάρουν τόσο αυστηρά μέτρα. Πρώτα έκλεισαν τα σχολεία, κίνηση πολύ περίεργη που με προβλημάτισε αρκετά. Έπειτα έκλεισαν τις Εκκλησίες. Για ποιο λόγο; Για να μη μαζεύεται πολύς κόσμος;

Μήπως και στα Super Market το ίδιο δεν γίνεται; Αυτά, γιατί δεν έκλεισαν; Για να αγοράζουμε τρόφιμα για να τρέφουμε το σώμα μας; Μήπως η ψυχή δεν χρειάζεται τροφή; Αυτή την τροφή από πού θα την πάρουμε, εφόσον οι Εκκλησίες έκλεισαν;

Πώς θα περάσουμε μια τέτοια επιδημία, αν δεν είμαστε στον Οίκο του Θεού, προσευχόμενοι σ’ Αυτόν, για να μας απαλλάξει από το κακό που μας βρήκε; Πώς θα περάσουμε μαζί με το Χριστό τα Άγια Πάθη Του και έπειτα πώς θα νιώσουμε τη μεγάλη χαρά της Αναστάσεώς Του;»

• Γιάννης (12 ἐτῶν)

«Ο κορωνοϊός ήρθε πολύ γρήγορα και στην Ελλάδα. έχει τρομοκρατήσει ολόκληρο τον κόσμο. Άρχισαν τα πρώτα κρούσματα αυτού του ιού. Στην αρχή δεν δώσαμε αρκετή σημασία, αλλά όταν μάθαμε ότι θα κλείσουν τα σχολεία τρομάξαμε πολύ. κι όταν έκλεισαν τις Εκκλησίες δεν μας έπιασε μόνο τρόμος, αλλά λύπη και ανησυχία. Μου δημιουργήθηκαν πολλά συναισθήματα και σκέψεις όλο αυτό το διάστημα. Σκεφτόμουν. τι θα κάνουμε τη Μεγάλη εβδομάδα; Την Ανάσταση; Αν κάνουμε Πάσχα θα ψήσουμε αρνί; Θα γιορτάσουμε με κόσμο, φίλους και συγγενείς; Συνεχώς σκεφτόμουν τι θα κάνουμε.

Θα δούμε, μέχρι τότε, μου έλεγαν οι γονείς μου. Θα πάω Εκκλησία; Πότε θα ξαναπάω στο Σχολείο; Θα βγάλουμε τη φετινή χρονιά; Θα πάω κατασκήνωση; Τι θα κάνω; Τι θα γίνει; Γιατί τόσος πανικός για μια απλή ίωση, όπως είναι όλες οι άλλες; Η γρίπη τόσο κόσμο δεν σκότωσε, γιατί δεν πήραν τέτοια μέτρα;»

• Κωνσταντίνα (13 ἐτῶν)

«Άγχος για το αν θα συνεχίσουμε έτσι, αλλά και στενοχώρια. Θυμό, γιατί έχουν πάρει υπερβολικά αυστηρά μέτρα. Επιθυμία για καθαρό αέρα, αφού δεν αφήνουν να βγούμε έξω. Ευτυχισμένη, γιατί περνάω περισσότερο χρόνο με την οικογένειά μου.

Δυστυχισμένη, γιατί δεν μπορώ να δω τις φίλες μου και κάποια ξαδέρφια μου, που συμπαθώ πολύ. Αλλά για κάποιο λόγο νιώθω και φόβο πως αν τον κολλήσω, τότε μπορεί και να πεθάνω, δηλαδή όποιος τον κολλήσει. Και εκτός από αυτό νομίζω πως αν μολυνθεί η περισσότερη Ελλάδα από τον ιό, τότε φοβάμαι πως κάποιος θα έρθει να μας την πάρει και θα έχουμε πόλεμο. και εγώ σκέφτομαι πως αυτή θα είναι μάλλον η Τουρκία.

Επίσης έχω και ένα συναίσθημα που δεν ξέρω πώς να το πω. Νιώθω, πως βλέπω συνέχεια τους ίδιους ανθρώπους, πως δεν βλέπω κανέναν άλλο, εκτός από τους ίδιους και τους ίδιους».

• Εἰρήνη (κοντά 5 ἐτῶν)

Εἶπε στή μητέρα της ἡ Εἰρήνη: «Θα ρωτήσουμε τον αστυνόμο αν μπορούμε να πάμε στην Εκκλησία και θα του εξηγήσουμε ότι ο Χριστούλης έχει πολύ πόνο και πρέπει να μας αφήσει!!!»

• Παναγιώτα (10 ἐτῶν)

Ὅταν οἱ ἱερεῑς ἄνοιξαν τίς πόρτες κατά τήν Ἀναστάσιμη Θ. Λειτουργία καί εἰσῆλθε μαζί μέ τή μητέρα της στήν Ἐκκλησία, συνεχῶς ἔκλαιγε ἀπό τή χαρά της, γιατί θά κοινωνοῦσε τό Σῶμα καί τό Αἷμα τοῦ Χριστοῦ.
Τά λόγια περισσεύουν. Ὁ νοῦς ἰλιγγιᾶ. Ἡ γλώσσα δένεται μετά τίς μαρτυρίες τῶν παιδιῶν μας, πού εἶναι παιδιά τοῦ Θεοῦ, παιδιά εὐσεβῶν γονέων τά ὁποῖα γαλουχήθηκαν μέ τήν ἐκκλησιαστική ζωή.

Τό μόνο πού θέλω νά σᾶς πῶ, παιδιά μου, εἶναι τό ἑξῆς: Σᾶς ζητῶ συγγνώμη πού δέν στάθηκα στό ὕψος τῆς ἀποστολῆς μου. Σᾶς πρόδωσα σάν τόν Ἰούδα. Πῶς θά ἀντικρίσω τά ἀγγελικά σας πρόσωπα; Πῶς θά μιλήσω γιά τήν ἀξία τῆς Θ. Κοινωνίας ἤ τοῦ Μυστηρίου τῆς ἱερᾶς Ἐξομολογήσεως;
Σεῖς, πού ἀγαπᾶτε τό Χριστό, μέ φλόγα προσευχηθεῖτε νά μᾶς λυπηθεῖ ὁ Θεός. Νά εὐλογήσει τήν Πατρίδα μας. Μᾶς διδάσκετε, μᾶς ἐλέγχετε, μᾶς ἀφυπνίζετε.

 

Ë Ë Ë

Εἶναι ἀλήθεια, πώς αὐτές τίς ἡμέρες μέ προβληματίζει καί ἐλέγχει τό γεγονός πού συνέβη σέ γηροκομεῖο τῶν Ἀθηνῶν. τό Πανάγιο καί Πανάσπιλο Σῶμα τοῦ Κυρίου μας, ἐπάνω στό Σταυρό καί στόν Ἐπιτάφιο, γέμισε κηλῖδες αἵματος! Σημεῖο τῶν καιρῶν! Χριστιανός, μοῦ εἶπαν, πού πῆρε σέ βαμβάκι ρανῖδες αἵματος καί τό πῆγε στήν οἰκογένειά του, εὐωδίασε ὅλο τό σπίτι.

Στό παρελθόν, μοῦ κατέθεσε πρεσβυτέρα, λαϊκός πού βρισκόταν στό ἱερό Βῆμα κατά τή Θ. Λειτουργία Κυριακῆς, στή φρικτή ὥρα τοῦ Καθαγιασμοῦ τῶν Τιμίων Δώρων, εἶδε τά χέρια τοῦ ἱερέως νά εἶναι «βουτηγμένα» στό αἷμα, κατάσταση πού βίωσε καί ὁ ἴδιος ὁ ἱερέας, δέσμευσε ὅμως τόν πιστό νά μήν κοινοποιήσει τό ὄνομά του, ὅσο ἐκεῖνος ζεῖ...

Τήν ἀναπλαστική δύναμη τοῦ Παναχράντου Σώματος καί τοῦ Τιμίου Αἵματος τοῦ Χριστοῦ ὁμολογεῖ ὁ Μ. Ἀθανασιος: «Ὀλίγαι ρανῖδες αἵματος ὅλον τόν κόσμον ἀναπλάττουσι». Ὁ δέ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος ὀνομάζει τό Αἷμα τοῦ Χριστοῦ «καθάρσιον» τοῦ ἀνθρωπίνου γένους, ἀφοῦ διά τῆς ἑνώσεως μαζί Του, μᾶς χαρίζει τήν ἐλευθερία ἀπό τό ζυγό τῆς ἁμαρτίας καί τήν ἀπολύτρωση τῶν παραπτωμάτων (Ἐφεσ.1,7 , Α΄Πετρ.1,19). Ὁ πόθος τῆς ἀληθινῆς ζωῆς πού παρέχει ἡ Θ. Κοινωνία ἔκανε τόν Ἅγιο Ἰγνάτιο τό Θεοφόρο νά ἀναφωνεῖ λίγο πρίν ἀπό τό μαρτυρικό του τέλος: «Ἄρτον Θεοῦ θέλω, ὅ ἐστί Σάρξ Χριστοῦ…καί πόμα Θεοῦ θέλω, τό Αἷμα Αὐτοῦ» (Πρός Ρωμαίους ἐπιστολή Ἁγίου Ἰγνατίου Θεοφόρου).

Ἐν τούτοις, τή Θεία Κοινωνία τήν ἀρνηθήκαμε, μέ πρώτους τόν Πατριάρχη μας κ. Βαρθολομαῖο, τόν Ἀρχιεπίσκοπο κ. Ἱερώνυμο καί τούς Ἐπισκόπους μας, ἐφόσον συμβιβάστηκαν μέ τήν ἐντολή τῆς ἀντιχριστιανικῆς, πλέον, κυβερνήσεως καί τῶν κομμάτων, μέ ἐξαίρεση κάποιους Μητροπολίτες καί κληρικούς. Κατέπληξε καί τό γεγονός, ὅτι οἱ χριστιανοί, ὅταν ἀντιδροῦσαν στούς ἀστυνομικούς πού τούς ἐμπόδιζαν νά εἰσέλθουν στούς ναούς, οἱ ἀστυνομικοί ἔδιναν τήν ἀπάντηση: Ἐμεῖς ἐφαρμόζουμε τήν ἐντολή τῆς Συνόδου.

Ἡ προκειμένη κατάσταση προφητικά εἰπώθηκε ἀπό τόν Ἅγιο Παΐσιο τόν Ἁγιορείτη:

«…Τώρα πάλι παρουσιάστηκε μιά ἀρρώστια, γιά τήν ὁποία βρῆκαν ἕνα ἐμβόλιο πού θά εἶναι ὑποχρεωτικό καί, γιά νά τό κάνει κανείς, θά τόν σφραγίζουν. Πόσοι ἄνθρωποι στήν Ἀμερική εἶναι ἤδη σφραγισμένοι μέ ἀκτίνες λέιζερ, ἄλλοι στό μέτωπο καί ἄλλοι στό χέρι! Ἀργότερα, ὅποιος δέν θά εἶναι σφραγισμένος μέ τόν ἀριθμό 666 δέν θά μπορῆ οὔτε νά πουλᾶ οὔτε νά ἀγοράζη ἤ νά παίρνη δάνειο, νά διορίζεται κ.λ.π.

Μοῦ λέει ὁ λογισμός ὅτι ὁ Ἀντίχριστος μέ αὐτό τό σύστημα θέλησε νά πιάση ὅλο τόν κόσμο καί, ἅμα δέν εἶναι κανείς στό σύστημα, δέν θά μπορῆ νά δουλέψη κ.λπ., εἴτε κόκκινος εἴτε μαῦρος εἴτε ἄσπρος, ὅλοι δηλαδή. Θά ἐπιβληθῆ ἔτσι μέ ἕνα οἰκονομικό σύστημα πού θά ἐλέγχη τήν παγκόσμια οἰκονομία, καί μόνον ὅσοι θά ἔχουν δεχθῆ τό σφράγισμα, τό χάραγμα μέ τόν ἀριθμό 666, θά μποροῦν νά ἔχουν ἐμπορικές συναλλαγές…» (βλέπ. Β΄ τόμος, Πνευματική ἀφύπνιση).

Εἴθε ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ νά μᾶς ὁδηγήσει στήν ταπείνωση καί νά μπεῖ μέσα μας ἡ «καλή ἀνησυχία», ὅπως συνήθιζε να λέει ὁ Ἅγιος Γέροντάς μας Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης, ὁ νέος προφήτης τοῦ Γένους.

Ἀρχιμανδρίτου Παύλου Ντανᾶ
Ἱεροκήρυκος

orthodoxostypos.gr