Άγιε Ιωάννη Θεολόγε, έγγισέ μας σ’ Αυτόν, τον παντοδύναμο Θεό, τον γλυκύτατο Ιησού, παρότι ανάξιοι για να γείρουμε στο στήθος Του, τουλάχιστον, επιστήθιε φίλε Αυτού, φέρε μας εγγύτερα στα πόδια Του! Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς – Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης.

 

 

Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος και Ευαγγελιστής
Γεδεών ο δίκαιος, κριτής της Π. Διαθήκης
Χήρα αγία μάρτυς
Νείλος ο Καλαβρός, του Ροσσάνο ηγουμένος Μονης Κρυπτοφέρρης Crotlaferrata Ιταλίας (+1004)
Βαρούχ ο ερημίτης της νήσου Μπάρι Ουαλλίας (26/9 καί 29/9, +577)

Εορτάζουν στις 26 Σεπτεμβρίου 

Στίχοι
Πατρός παρέστης ηγαπημένω Λόγω,
Πάντων μαθητών Ηγαπημένε πλέον.
Προς γε Θεόν μετέβη βροντής παίς εικάδι έκτη.

«Ο Θεός αγάπη εστί, και ο μένων εν τη αγάπη εν τω Θεώ μένει και ο Θεός εν αυτώ» (Α´ Ιωάννου, δ´, 16).

«Εντολή καινήν δίδωμι υμίν ίνα αγαπάτε αλλήλους καθώς ηγάπησα υμάς ίνα και υμείς αγαπάτε αλλήλους. Εν τούτω γνώσονται πάντες ότι εμοί μαθηταί εστέ, εάν αγάπη έχητε εν αλλήλοις». (Ιωάν.ιγ΄34-35).
Σας δίδω μία νέα εντολή• να αγαπάτε με όλη σας την δύναμιν ο ένας τον άλλον• όπως εγώ σας αγάπησα, έτσι και σεις να αγαπάτε ο ένας τον άλλον. Με αυτό θα μάθουν όλοι ότι είσθε μαθητές μου, εάν έχετε αγάπη μεταξύ σας”.

Ύμνος
στον Άγιο Ιωάννη τον Θεολόγο.
Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς,

Ο άγιος Ιωάννης, ο Ευαγγελιστής,
υιός Ζεβεδαίου του αλιέως,
νεαρός βλαστός ήταν, όταν συνάντησε
τη θερμουργό αγάπη του Ιησού.
*
Ο πιο πιστός φίλος του Χριστού
αγνή, παρθένος ψυχή,
ψυχή αγνή και αγαπώσα
διορατική, ηρωική.
Αποκάλυψε άρρητες οράσεις,
αίροντας τη σφραγίδα που σφράγιζε την αιωνιότητα.
Ο άγιος Ιωάννης είδε το πεπρωμένο του κόσμου,
από την αρχή μέχρι το τέλος!
*
Κήρυξε την Αγάπη
και με Αγάπη πορεύθηκε μέσα στον κόσμο.
Ως τον θρόνο του Υψίστου Θεού
ανυψώθηκε από την Αγάπη.
Σαν όρος χιονοστεφές αυτός, ο υιός της Βροντής,
ο φοβερός προφήτης,
αλλά και πράος και ταπεινός τη καρδία.
*
Ω Ιωάννη, ουρανοφάντορ και μυστολέκτα των αρρήτων,
βροντόλαλε άγιε Θεολόγε,
δέξου τις μικρές ικεσίες μας
προς τον μεγάλο Φίλο σου και Σωτήρα ημών!
*
Έγγισέ μας σ’ Αυτόν,
τον παντοδύναμο Θεό, τον γλυκύτατο Ιησού.
Και, παρότι ανάξιοι για να γείρουμε στο στήθος Του,
τουλάχιστον, επιστήθιε φίλε Αυτού,
φέρε μας εγγύτερα στα πόδια Του!
(Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, Ο Πρόλογος της Αχρίδος, Σεπτέμβριος, εκδ. Άθως, σ. 238-242)

***

Η ακριβή μητρική αγάπη
Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης

-Γέροντα, πώς μπορεί να βάλει κανείς όλον τον κόσμο μέσα στην καρδιά του;
Πώς μπορεί να αγκαλιάσει όλον τον κόσμο, όταν τα χέρια του είναι μικρά;

– Για να βάλει κανείς όλον τον κόσμο στην καρδιά του, πρέπει να πλατύνει την καρδιά του.

-Πώς θα γίνει αυτό, Γέροντα;

-Με την αγάπη. Αλλά κι αυτό δεν φτάνει.
Χρειάζεται ΜΗΤΡΙΚΗ ΑΓΑΠΗ!
Η μάνα αγαπάει τα παιδιά της περισσότερο από τον εαυτό της. Αυτήν την αγάπη αν αποκτήση κανείς, αγαπάει όχι μόνον όσους τον αγαπούν αλλά και εκείνους που τον βλάπτουν, γιατί, όπως η μάνα όλα τα δικαιολογεί, έτσι και αυτός πάντα βρίσκει ελαφρυντικά για τους άλλους και ρίχνει το βάρος στον εαυτό του. Ακόμη και να τον κλέψουν, νιώθει τύψεις, αν πιάσουν τον κλέφτη και τον βάλουν στην φυλακή.
<<Εξαιτίας μου φυλακίστηκε, θα λέει. Αν έβρισκα τρόπο να του δώσω τα χρήματα που του χρειάζονταν, δεν θα έκλεβε και δεν θα ήταν τώρα στην φυλακή>>.
Η ΜΗΤΡΙΚΗ ΑΓΑΠΗ όλα τα καλύπτει, όλα τα σβήνει! Αν ένα παιδί κάνει μια ζημιά ή φερθεί άσχημα, η μάνα του αμέσως το συγχωρεί, γιατί είναι παιδί της.
Έτσι, και όταν αγαπάς τον πλησίον σου με ΑΓΑΠΗ ΜΗΤΡΙΚΗ, δικαιολογείς τις αδυναμίες του και δεν βλέπεις τα σφάλματά του, μα κι αν τα δεις, τα συγχωρείς. Τότε η καρδιά σου πλημμυρίζει από αγάπη, γιατί γίνεσαι μιμητής του Χριστού που μας ανέχεται όλους.

–Να δικαιολογείς τις αταξίες και τις ελλείψεις των άλλων. Να τα αντιμετωπίζεις όλα πνευματικά, με πίστη και εμπιστοσύνη στον Θεό. Να σκέφτεσαι ότι βρίσκεσαι στα χέρια του Θεού και, αν δεν γίνεται κάτι όπως το θέλεις και το επιθυμείς, να το δέχεσαι με δοξολογία.

Εγώ τώρα ξέρετε πώς νιώθω; Νιώθω τέτοια ΜΗΤΡΙΚΗ ΑΓΑΠΗ, τέτοια στοργή και τρυφερότητα, που δεν είχα πρώτα. Χωράει μέσα μου όλος ο κόσμος. Θέλω να αγκαλιάσω όλους τους ανθρώπους, για να τους βοηθήσω. Γιατί η αγάπη δεν μπορεί να μείνει κλεισμένη στην καρδιά. Όπως το γάλα μιας μητέρας που το παιδάκι της πέθανε, τρέχει και χύνεται, έτσι και η αγάπη θέλει να δοθεί.

***

Αγάπη είναι….
Αγάπη είναι να ακούσεις με πόνο την στενοχώρια του άλλου.
Αγάπη είναι κι ένα βλέμμα πονεμένο κι ένας λόγος που θα πεις με πόνο στον άλλον, όταν αντιμετωπίζει κάποια δυσκολία.
Αγάπη είναι να συμμερισθείς τη λύπη του, να τον αναπαύσεις στη δυσκολία του.
Αγάπη είναι να σηκώσεις έναν βαρύ λόγο που θα σου πει.
όταν αγαπάς τον πλησίον σου με αγάπη μητρική, δικαιολογείς τις αδυναμίες του και δεν βλέπεις τα σφάλματά του, μα κι αν τα δεις, τα συγχωρείς. Τότε η καρδιά σου πλημμυρίζει από αγάπη, γιατί γίνεσαι μιμητής του Χριστού που μας ανέχεται όλους.

Η ακριβή αγάπη προς τον Θεό, με τις θυσίες της, γλυκοβράζει την καρδιά, και σαν τον ατμό πετιέται ο θείος έρως, ο οποίος δεν μπορεί να συγκρατηθή, και ενώνεται με τον Θεό.

Η καρδιά, όταν είναι ολόκληρη στον Θεό δοσμένη, τότε φυσικά είναι και σ’ ολόκληρο τον κόσμο μοιρασμένη, και η αγάπη τότε είναι θεοποιημένη. Η μεγάλη αυτή θεία αγάπη του Χριστού δεν κλείνεται ούτε μέσα στην καρδιά ούτε σε σπίτι ούτε σε κτίρια συλλόγων ούτε με αγκαθωτά σύρματα συνόρων, διότι ο Χριστός δεν κλείνεται. Εάν υπάρχουν αγκαθωτά σύρματα στα σύνορα των ορθοδόξων Χριστιανών, αυτό φανερώνει την αγκαθοποιημένη πνευματική μας κατάσταση, και μόνον το όνομα του Χριστού φέρουμε και δεν είμαστε στην ουσία Χριστιανοί και το όνομα του Χριστού μόνον κλείνουμε και όχι τον Χριστό, ο Οποίος δεν κλείνεται.

Η αγάπη με τον πόνο προς τους συνανθρώπους έχει την δύναμη του Χριστού και αλλοιώνει ψυχές βαρβάρων, ημερεύει άγρια θηρία, και τον πλησιάζουν σαν αρνιά.
Όποιος αγαπάει όλους τους ανθρώπους και υποφέρει για τις συμφορές τους, σ’ αυτόν ο Θεός ποτέ δεν επιτρέπει να υποφέρη από δική του συμφορά.

Μέσα στον πόνο κρύβεται η περισσότερη αγάπη από την κανονική. 
Γιατί, όταν πονάς τον άλλον, τον αγαπάς λίγο παραπάνω. 
Αγάπη με πόνο είναι να σφίξης στην αγκαλιά σου έναν αδελφό σου που έχει δαιμόνιο και το δαιμόνιο να φύγη. 
Γιατί η «σφιχτή» αγάπη, η πνευματική αγάπη με πόνο, δίνει παρηγοριά θεϊκή στα πλάσματα του Θεού, πνίγει δαίμονες, ελευθερώνει ψυχές και θεραπεύει τραύματα με το βάλσαμο της αγάπης του Χριστού που χύνει. 
Ο πνευματικός άνθρωπος είναι όλος ένας πόνος. 
Λειώνει από τον πόνο για τους άλλους, εύχεται, παρηγορεί. Και ενώ παίρνει τον πόνο των άλλων, είναι πάντα χαρούμενος, γιατί ο Χριστός του παίρνει τον πόνο και τον παρηγορεί πνευματικά.

Όπου υπάρχει αγάπη, κατοικεί ο Χριστός (η Αγάπη), και, όπου υπάρχει ταπείνωση, την Χάρη του Θεού την πιάνει το νοικιοστάσιο, και βασιλεύει ο Θεός, και η γη μεταβάλλεται πια σε παράδεισο. Όπου λείπει η αγάπη και η ταπείνωση, κατοικεί το ταγκαλάκι (ο εχθρός), και ζουν μαζί του οι άνθρωποι την κόλαση από εδώ και συνέχεια χειροτερεύουν την θέση τους στην άλλη ζωή, στο αιώνιο πυρ.

***

Μια μέρα ήρθε στο Καλύβι ένα δαιμονισμένο παιδί με τον πατέρα του. 

Εκείνη την ώρα ήρθε και κάποιος γνωστός μου κι εγώ πήρα τον πατέρα παράμερα, για να του πω μερικά πράγματα, επειδή αυτός ήταν αιτία που είχε δαιμονισθή το παιδί. 
Το καημένο ήταν χάλια! Κοτζάμ παλληκάρι, έτρεχαν οι μύξες του…
Όταν το είδε ο γνωστός μου, το πλησίασε, έβγαλε το μαντήλι του, του σκούπισε την μύτη και το ξαναέβαλεστην τσέπη του. 
Έβγαλε ύστερα τον σταυρό του – χρυσό σταυρό – και τον έβαλε στον λαιμό του παιδιού. 
Αλλά δεν ήταν τόσο αυτό, όσο με τί αγάπη, με τί στοργή σκούπισε το παιδί – να βλέπατε σε τί χάλια ήταν! 

Μου έκανε εντύπωση! 
Τον πόνεσε σαν αδελφό του· αν δεν τον ένιωθε αδελφό, θα το έκανε αυτό; 

Αν αγαπήσης τον άλλον σαν αδελφό, με το μαντήλι το δικό σου σκουπίζεις και την μύτη του και το ξαναβάζεις στην τσέπη σου! 
Αλλά, αν δεν τον νιώθης αδελφό, είναι σαν ένα ξένο σώμα, γι᾿ αυτό λίγο να σε αγγίξη, αμέσως τινάζεσαι· λίγο σάλιο να πέση επάνω σου, θα πάς να πλυθής.
Αφού σ᾿ εμάς ο Καλός Θεός έδωσε άφθονες δωρεές και δεν επέτρεψε να ταλαιπωρηθούμε, πρέπει να πονέσουμε για τον πλησίον μας που ταλαιπωρείται. 

Βλέπουμε λ.χ. έναν ανάπηρο. Εάν σκεφθούμε: «άν εγώ ήμουν ανάπηρος και δεν μπορούσα να περπατήσω, πώς θα ένιωθα;», θα τον πονέσουμε. 

Ή, αν ζητήση την βοήθειά μας κάποιος που έχει προβλήματα, αμέσως πρέπει να σκεφθούμε: «Αν είχα εγώ τα δικά του προβλήματα, δεν θα ήθελα να με βοηθήσουν;», κι έτσι θα τον πονέσουμε.
Αλλά και δοκιμασίες να περνά κανείς, όταν έχη αγάπη αληθινή, με πόνο, τον δικό του πόνο τον ξεχνάει και πονάει για τον άλλον.

Εγώ, όταν μου μιλάη ο άλλος για τον πόνο του, κι επάνω σε σπασμένα γυαλιά να κάθωμαι ή σε αγκάθια να πατάω, δεν καταλαβαίνω τίποτε.

***

Καθώς τα υγιέστατα αδέλφια από αγάπη προς τα αδύνατα ή φιλάσθενα αδέλφια τους πάντοτε σηκώνουν τα βαρύτερα πράγματα και αφήνουν τα ελαφρότερα, έτσι και τα καλά αδέλφια στην Πνευματική ζωή πάντοτε παίρνουν το βαρύ άδικο και αφήνουν το ελαφρό δίκαιο στους αδύνατους.

Αυτοί που έχουν μεγάλη αγάπη και ταπείνωση και συμμαζεύουν το ταλαίπωρο άδικο, που όλοι το αποστρέφονται, κάνουν το μεγαλύτερο ψυχικό, διότι, ενώ για τα κακόμοιρα νόθα υπάρχει και βρεφοκομείο, και κάπως προστατεύονται, για το ταλαίπωρο όμως άδικο, δυστυχώς, άσυλο δεν υπάρχει, και όλοι το αποστρέφονται, γιατί είναι πολύ βαρύ και άσχημο. Δυστυχώς, πολλοί θέλουν το δίκαιο και λένε ότι έχουν δίκαιο, αλλά το κακό είναι ότι παίρνει ο καθένας περισσότερο δίκαιο απ’ ό,τι δικαιούται, γι’ αυτό και αλληλοτρώγονται.

Οι υγιείς που έχουν αγάπη και ταπείνωση, πολλές φορές μαλώνουν από αγάπη ποιος να πρωτοσηκώση τα βαρύτερα και να αρπάξη τα χειρότερα πράγματα ή να κρατήση τα σάπια για τον εαυτό του, για να τα φάη, και τα καλύτερα να δώση στον πλησίον του, που είναι ο Χριστός· και, ενώ τρώει τα σάπια, αισθάνεται μεγαλύτερη γλυκύτητα από τον αδελφό που τρώει τα γερά, διότι τρώει και την αγάπη και τρώγεται από την αγάπη. (Έτσι αλληλοτρώγονται οι πνευματικοί άνθρωποι).

Σπείρε την λίγη αγάπη που σου έμεινε, για να φυτρώση αγάπη, να μεγαλώση, να καρπίση και να θερίσης αγάπη. Μετά θα σπείρης την περισσότερη αγάπη που θα θερίσης, και σιγά-σιγά θα γεμίση το αμπάρι σου και δεν θα έχης πού να την βάλης, γιατί, όσο σπέρνεις αγάπη, τόσο πιο πολύ αυξάνει. Ας πούμε, ένας γεωργός έχει ένα σακκουλάκι σπόρο και τον σπέρνει. Μετά μαζεύει τον καρπό και γεμίζει μία μεγάλη σακκούλα. Αν σπείρη ύστερα τον καρπό που έχει στην σακκούλα, θα γεμίση ένα σακκί. Και όταν μαζέψη πολύ σπόρο και τον σπείρη, θα γεμίση ένα αμπάρι. Ενώ, αν κρατήση τον σπόρο στο σακκουλάκι και δεν τον σπείρη, ο σπόρος θα σκουληκιάση. Πρέπει να πετάξη τον σπόρο στην γη, για να φυτρώση, να μεγαλώση και να κάνη καρπό.

Οι εύσπλαχνοι επειδή πάντα χορταίνουν τους άλλους με αγάπη, πάντοτε είναι χορτασμένοι από την αγάπη τού Θεού και από τις άφθονες ευλογίες Του .

Οι φθονεροί και κακοί, όπου να βρεθούν, κακία και διαβολιές μεταφέρουν και την βάσανο της κολάσεως και προσπαθούν να βασανίζουν και άλλους, όπως κάνουν και οι δαίμονες.
Οι άνθρωποι που έχουν αγάπη και καλοσύνη, μοιάζουν με τους Αγγέλους, που μεταφέρουν χαρά και αγαλλίαση, όπου και εάν βρεθούν.

Εύχομαι να κάψη ο Θεός με την αγάπη Του τις καρδιές σας!Αγαπάτε αλλήλους γιατί η αγάπη θα μας πάει στον Παράδεισο. Γέροντας Σωφρόνιος του Έσσεξ
https://iconandlight.wordpress.com/2017/09/26/%ce%b1%ce%b3%ce%b1%cf%80%ce%ac%cf%84%ce%b5-%ce%b1%ce%bb%ce%bb%ce%ae%ce%bb%ce%bf%cf%85%cf%82-%ce%b3%ce%b9%ce%b1%cf%84%ce%af-%ce%b7-%ce%b1%ce%b3%ce%ac%cf%80%ce%b7-%ce%b8%ce%b1-%ce%bc%ce%b1%cf%82-%cf%80/

Κοιτάξτε να αδελφωθήτε πιο πολύ. Τώρα πολεμάμε με τον διάβολο. Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης
https://iconandlight.wordpress.com/2017/10/14/%ce%ba%ce%bf%ce%b9%cf%84%ce%ac%ce%be%cf%84%ce%b5-%ce%bd%ce%b1-%ce%b1%ce%b4%ce%b5%ce%bb%cf%86%cf%89%ce%b8%ce%ae%cf%84%ce%b5-%cf%80%ce%b9%ce%bf-%cf%80%ce%bf%ce%bb%cf%8d-%cf%84%cf%8e%cf%81%ce%b1-%cf%80/

Είδα τον άγιο Ιωάννη τον Θεολόγο,…έζησα το γεγονός της Θείας Αποκαλύψεως. Άγιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης του Ωρωπού
https://iconandlight.wordpress.com/2015/05/07/%CE%B5%CE%AF%CE%B4%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%AC%CE%B3%CE%B9%CE%BF-%CE%B9%CF%89%CE%AC%CE%BD%CE%BD%CE%B7-%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%B8%CE%B5%CE%BF%CE%BB%CF%8C%CE%B3%CE%BF-%CE%AD%CE%B6%CE%B7%CF%83/

Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος, μείζονα ταύτης αγάπην ουδείς έχει, ίνα τις την ψυχήν αυτού θη υπέρ των φίλων αυτού. Αντώνιος Bloom Μητροπολίτης Σουρόζ
https://iconandlight.wordpress.com/2019/09/25/%ce%ac%ce%b3%ce%b9%ce%bf%cf%82-%ce%b9%cf%89%ce%ac%ce%bd%ce%bd%ce%b7%cf%82-%ce%bf-%ce%b8%ce%b5%ce%bf%ce%bb%cf%8c%ce%b3%ce%bf%cf%82-%ce%bc%ce%b5%ce%af%ce%b6%ce%bf%ce%bd%ce%b1-%cf%84%ce%b1%cf%8d%cf%84/

Απολυτίκιον του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου, Ήχος β΄

Απόστολε, Χριστώ τω Θεώ ηγαπημένε, επιτάχυνον, ρύσαι λαόν αναπολόγητον δέχεταί σε προσπίπτοντα, ο επιπεσόνα τω στήθει καταδεξάμενος όν ικέτευε Θεολόγε, και επίμονον νέφος εθνών διασκεδάσαι, αιτούμενος ημίν ειρήνην, και το μέγα έλεος.

Ήχος α’
Τών ουρανίων ταγμάτων

Τη βροντοφώνω σου γλώττη αναφθεγγόμενος, της του Θεού σοφίας, τον απόκρυφον λόγον, Θεώ ηγαπημένε, κράζεις αεί, αναπτύσσων τα χείλη πυκνώς, το, Εν αρχή ήν ο Λόγος, και δαδουχείς, πάντα άνθρωπον προς γνώσιν Θεού. (Δίς)

Δόξα… Ήχος β’
Γερμανού
Οι δέ Βυζαντίου

Τον υιόν της βροντής, τον θεμέλιον των θείων λόγων, τον αρχηγόν της θεολογίας, και κήρυκα πρώτιστον, της αληθούς δογμάτων Θεού σοφίας, τον ηγαπημένον Ιωάννην και Παρθένον, μερόπων γένος κατά χρέος ευφημήσωμεν, ούτος γαρ, άληκτον έχων το θείον εν εαυτώ, το, Εν αρχή μεν έφησεν ο Λόγος, αύθίς τε το προς τον Πατέρα αχώριστον, και το ίσον μετά ταύτα, της του Πατρός ουσίας, δεικνύων ημίν δι’ αυτού, την ορθοδοξίαν της Αγίας Τριάδος, δημιουργόν τε όντα συν τω Πατρί, και ζωήν φέροντα, και φως αληθινόν, τον αυτόν έδειξεν ημίν, Ώ θαύματος εκστατικού και πράγματος εκπληκτικού! ότι πλήρης ων της αγάπης, πλήρης γέγονε και της θεολογίας, δόξη και τιμή και πίστει, θέμεθλος υπάρχων, της ακραιφνούς ημών πίστεως, δι’ ής τύχοιμεν των αιωνίων αγαθών, εν τη ημέρα της κρίσεως.

Εις τήν Λιτήν Ήχος α’ 
Ανδρέου Πυρού

Το φυτόν της αγνείας, το μύρον της ευωδίας, πάλιν ανέτειλεν ημίν, εις την παρούσαν Εορτήν, βοήσαι προς αυτόν, ο αναπεσών επί το στήθος το δεσποτικόν, και επομβρήσας τω κόσμω τον λόγον, Ιωάννη Απόστολε, ο την Παρθένον φυλάξας ως κόρην οφθαλμού, αίτησαι ημίν παρά Χριστού το μέγα έλεος.

Δόξα… Ήχος δ’
Βυζαντίου

Αναπεσών εν τω στήθει τού Διδασκάλου Χριστού, εν τω δείπνω Κυρίου, ηγαπημένε Μαθητά, εκείθεν έγνως τα άρρητα, και την ουράνιον πάσιν εβρόντησας φωνήν, Εν αρχή ήν ο Λόγος, και ο Λόγος ήν προς τον Θεόν, και Θεός ήν ο Λόγος, το φως το αληθινόν, το φωτίζον πάντα άνθρωπον, εις τον κόσμον ερχόμενον, Χριστός ο Θεός, και Σωτήρ τών ψυχών ημών.

iconandlight.wordpress.com