Γιατί οι μοναχοί του Αγίου Όρους έμειναν ήσυχοι στον σεισμό;

Του Γιώργου Θεοχάρη-ΒΗΜΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

Ένας σημαδιακός σεισμός έγινε  στο Άγιον Όρος.
Γιατί λέμε σημαδιακός;
Επειδή ακριβώς 88 χρόνια πριν, στις 14 Σεπτεμβρίου 1932, και ακριβώς την ίδια ώρα, έγινε στο Άγιο Όρος ένας ακόμη δυνατός σεισμός, 7 Ρίχτερ.

Έγινε την τετάρτη ώρα της νύχτας (10 μ.μ.), κατά το μέσο της αγρυπνίας της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού, ακριβώς δηλαδή την ίδια ώρα που έγινε και ο πρώτος δυνατός χθεσινός σεισμός.
Στον σεισμό αυτόν του 1932 ισοπεδώθηκε η Ιερισσός και τα κοντινά χωριά, ενώ υπήρξαν σε αυτά γύρω στους 100 συνολικά νεκροί.

Παράλληλα τον γύρο του διαδικτύου κάνουν τις τελευταίες ώρες δύο βίντεο μέσα από τον Ναό του Πρωτάτου στις Καρυές, με την ψυχραιμία των μοναχών να προκαλεί εντύπωση στον απλό κόσμο.
Ο ισχυρός σεισμός βρήκε τους μοναχούς την ώρα της Αγρυπνίας του Τιμίου Σταυρού.
Στο βίντεο, που φαίνεται να προέρχονται από κάμερες ασφαλείας, διακρίνονται σοβάδες να πέφτουν με τον ιερέα να συνεχίζει να ψέλνει και τον μοναχό να τρώει αντίδωρο, αφού μόλις έχει μεταλάβει.
Ήρεμος παραμένει και ο εφημέριος του Ναού.

Σημειώνεται ότι σύμφωνα με το Γεωδυναμικό Ινστιτούτο ο σεισμός ήταν 5.2 Ρίχτερ.
Τόσο στον σεισμό αυτόν, που έγινε στις 1.50 μετά τα μεσάνυκτα, όσο και στον άλλο ισχυρό σεισμό, που έγινε λίγες ώρες πριν, στις 21.39, μεγέθους 4,9 Ρίχτερ, κανένας από τους μοναχούς δεν βγήκε από τον ναό.
Αντίθετα, σύμφωνα με πληροφορίες του Βηματος Ορθοδοξίας, όλοι οι αστυνομικοί που βρίσκονταν μέσα στο Αστυνομικό Τμήμα Καρυών πετάχθηκαν έντρομοι έξω.
Στο Άγιον Όρος εξακολουθούν να γίνονται συνεχείς μετασεισμοί.
Οι δύο σεισμοί έγιναν περισσότερο αισθητοί στις Μονές που βρίσκονται πιο κοντά στο ακρωτήριο του Άθω, την Μονή Αγίου Παύλου, τις Σκήτες της Αγίας Άννας, Καυσοκαλυβίων, Νέα Σκήτη, στα Κατουνάκια, και στη Μονή Μεγίστης Λαύρας.

Πώς εξηγείται η αταραξία αυτή των μοναχών;

Την απάντηση μας δίνει ο όσιος Σιλουανός, που γιόρταζε την περασμένη Πέμπτη, περιγράφοντάς μας τον μεγάλο σεισμό του 1932:
«Βρισκόμουν στους χορούς [που είναι στο αντίστοιχο μέρος του γυναικωνίτη των κοσμικών εκκλησίων], κοντά στο εξομολογητήριο του πάτερ Υφηγουμένου, ο οποίος εκείνη την ώρα βρισκόταν δίπλα μου, έξω από το εξομολογητήριο. Απο το εξομολογητήριο έπεσε ένα τούβλο με ασβέστη.
Στην αρχή φοβήθηκα λίγο, αλλά γρήγορα ησύχασα και λέω στο Γέροντα Υφηγούμενο:
– Να, ο ελεήμων Κύριος θέλει να μετανοήσωμε.

Και βλέπαμε τους μοναχούς και κάτω στο ναό και στους χορούς, κι ελάχιστοι απ’ αυτούς φοβήθηκαν. Περίπου έξι βγήκαν από την εκκλησία, οι άλλοι όμως παρέμειναν στα στασίδια τους κι η αγρυπνία συνεχίστηκε με την καθορισμένη τάξη και τόσο ήρεμα σαν να μην συνέβαινε τίποτε.

Και σκέφτηκα: Πόσο μεγάλη χάρη Αγίου Πνεύματος έχουν οι μοναχοί, ώστε να μένουν ήσυχοι σε τέτοιο σεισμό· γιατί έτρεμαν όλες οι τεράστιες οικοδομές της Μονής [Μονή Αγίου Παντελεήμονος (Ρωσικό)], έπεφταν οι σοβάδες, κουνιόνταν οι πολυέλαιοι, τα καντήλια και τα μανουάλια και χτυπούσαν στο καμπαναριό οι καμπάνες, χτύπησε ακόμα κι η μεγαλύτερη καμπάνα (σχεδόν δώδεκα τόνοι).
Και σκεφτόμουν: Ψυχή που γνώρισε τον Κύριο δεν φοβάται τίποτε, εκτός από την αμαρτία και προπαντός την αμαρτία της υπερηφάνειας. Γνωρίζει πως ο Κύριος μας αγαπά· κι αν Αυτός μας αγαπά, τότε τι να φοβηθούμε;
Ο ελεήμων Κύριος μας νουθετεί:

– Παιδιά μου, μετανοείτε και ζήτε με αγάπη, γίνετε υπάκουοι και εγκρατείς και μάθετε από μένα την πραότητα και την ταπείνωση, και οι ψυχές σας θα βρουν ανάπαυση». (από το βιβλίο του Αρχιμανδρίτη Σωφρονίου ο “Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης”. έκδοση Ι.Μ. Τιμίου Προδρόμου, Έσσεξ Αγγλίας).

vimaorthodoxias.gr