Ο Θεός μας με πόση υπομονή ανέχεται τις αμαρτίες μας!! Κι όταν τιμωρεί με πόση αγάπη τιμωρεί!! Άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ.

 

 

Άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ

Όταν υπάρχει αγάπη στην καρδιά ο Θεός είναι μαζί μας.

Ο Κύριος μας συνιστά να «βαστάζουμε αλλήλων τα βάρη». Αυτός ο ίδιος μας δίνει την εντολή να αγαπάμε ο ένας τον άλλον, ώστε ενισχυμένοι απ’ αυτή την αγάπη, η «τεθλιμμένη» πορεία προς την ουράνια πατρίδα να μας φαίνεται πιο εύκολη. Θα πρέπει να συμπεριφέρεσαι με ευγένεια στον αδερφό σου, χωρίς να αφήνεις ούτε καν υποψία προσβολής. Όταν αποστρεφόμαστε έναν άνθρωπο ή τον προσβάλλουμε είναι σαν να αφήνουμε μια πέτρα στην καρδιά του. Αν ένας αδερφός έχει αμαρτήσει, κάλυψέ τον, συμβουλεύει ο Αγ. Ισαάκ ο Σύρος: «Ρίξε τον χιτώνα σου πάνω σ’ εκείνον που έχει αμαρτήσει και κάλυψέ τον».

Πρέπει η αγάπη για τον πλησίον μας να μην ξεπεράση τα όρια του μέτρου – «ως σεαυτόν» – και μας διασπάση απ’ την πρώτη και κύρια εντολή, δηλ. την αγάπη του Θεού.

Ο Θεός μας δείχνει την αγάπη του για το ανθρώπινο γένος όχι μόνο όταν κάνουμε το καλό, αλλά ακόμα και όταν Τον προσβάλλουμε ή τον δυσαρεστούμε. Με πόση υπομονή ανέχεται τις αμαρτίες μας!! Κι όταν τιμωρεί με πόση αγάπη τιμωρεί!!

Όποιος απέκτησε την τέλεια αγάπη για τον Θεό, ζει σ’ αυτή τη ζωή σαν να μην υπάρχει.
Είναι ξένος για τα γήινα και περιμένει ανυπόμονα τα αιώνια. Έχει αλλοιωθεί ολόκληρος από την αγάπη του Θεού και δεν δεσμεύεται από καμία άλλη αγάπη.

Όποιος αγαπά τον εαυτό του, δεν μπορεί να αγαπά τον Θεό. Όποιος χάριν της αγάπης του Θεού δεν αγαπά τον εαυτό του, εκείνος αγαπά τον Θεό.

***

Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

Αν δεν υπήρχε η αγάπη, όλοι οι άνθρωποι θα ήταν θύματα της κοσμικής νομικής δικαιοσύνης. Χωρίς αγάπη ο νόμος δεν μπορεί να περιφρουρήσει αυτό που ήδη υπάρχει. Η αγάπη όμως δημιουργεί καινούργια και μεγάλα έργα στον κόσμο. Ολόκληρο τον κόσμο τον δημιούργησε η αγάπη. Γι’ αυτό και είναι καλλίτερο στους ανθρώπους ν’ ασκούνται από τη παιδική τους ηλικία στη γνώση της γλυκύτητας που προσφέρει η αγάπη κι η φιλανθρωπία, παρά να μάθουν τη σκληρότητα του νόμου. Το νόμο τον μαθαίνει κανείς οποτεδήποτε. Όταν όμως η καρδιά σκληρυνθεί, είναι δύσκολο να ξαναγυρίσει και να γίνει σπλαχνική. Όταν οι άνθρωποι είναι ελεήμονες δε θ’ αμαρτήσουν ενάντια στο νόμο. Όταν όμως τηρούν το νόμο αλλά τους λείπει η φιλανθρωπία, διακινδυνεύουν να χάσουν το στεφάνι της δόξας που υποσχέθηκε ο Κύριος στους φιλάνθρωπους.

Για ποιό λόγο λοιπόν το παιδί αγαπαέι τη μητέρα του; Επειδή διαισθάνεται την αγάπη της μάνας προς αυτό. Για ποιό λόγο λοιπόν ο άνθρωπος δεν αισθάνεται την αγάπη του Θεού; Επειδή η καρδιά του σκλήρυνε και η πνευματική του όραση σκοτείνιασε από την αμαρτία. Ο Χριστός ήρθε στον κόσμο για να μαλακώσει την ανθρώπινη καρδιά. Ήρθε στον κόσμο για να αποκτήσει ο άνθρωπος ένα τρυφερό αίσθημα αγάπης προς τον Θεό και για να φωτίσει την πνευματική όραση της σκοτεινής ανθρωπότητας. Ο Κύριος Ιησούς Χριστός ήρθε στον κόσμο και υπήρξε η πιό δυνατή έκφραση της θεϊκής αναλλοίωτης αγάπης προς τον άνθρωπο. Ο Ιησούς Χριστός ήρθε στον κόσμο για να αναθερμάνει τη φλόγα της αγάπης στις καρδιές των παιδιών του Θεού.

Ο Θεός περιβάλλει εμάς τους αμαρτωλούς και ακάθαρτους ανθρώπους με την ίδια την αγάπη που περιβάλλει τον Μονογενή Του Υιό! Εκείνοι που μπορούν να γνωρίσουν και να αισθανθούν την άσβηστη φλόγα αυτής της θεϊκής αγάπης δεν χρειάζονται καμία εντολή για την αγάπη. Αντίθετα, αυτοί θα ντρεπόντουσαν, εάν κανείς τους διέταζε να αγαπούν τον Θεό, δηλαδή να απαντήσουν με αγάπη στην αγάπη. Ο απόστολος Ιωάννης, που ακούμπησε το κεφάλι του στο στήθος του Κυρίου-Θεού Του και αισθάνθηκε το βάθος και την γλυκύτητα της θεϊκής αγάπης, γράφει: Εμείς αγαπάμε τον Θεό, γιατί Εκείνος πρώτος μας αγάπησε (Ιώαν. Α 4,19,4,10) Δείτε τι γράφει. Αυτό δεν είναι επιδέξια επιλεγμένα λόγια, σαν τα λόγια που λένε οι κοσμικοί σοφοί, αλλά αυτά είναι τα λόγια του ανθρώπου που ήπιε το νερό της αγάπης από τήν ίδια την πηγή και στη συνέχεια με ενθουσιώδη χαρά χρησιμοποίησε τα πιό απλά λόγια να εκφράσει αυτήν την ανείπωτη αγάπη του Θεού.
Ακούστε τώρα ένα άλλον απόστολο που αρχικά μισούσε και καταδίωκε τον Χριστό να γράφει για την αγάπη: Τι, λοιπόν μπορεί να μας χωρίσει από την αγάπη του Χριστού; Μήπως τα παθήματα, οι στενοχώριες, οι διωγμοί, η πείνα, η γύμνια, οι κίνδυνοι, ή ο μαρτυρικός θάνατος; Και ακόμη συμπληρώνει: κι είμαι πράγματι βέβαιος πως ούτε ο θάνατος ούτε ζωή ούτε άγγελοι ούτε άλλες ουράνιες δυνάμει ούτε παρόντα ούτε μέλλοντα ούτε κάτι άλλο είτε στον ουρανό είτε στον άδη, ούτε κανένα άλλο δημιούργημα θα μπορέσουν ποτέ να μας χωρίσουν από την αγάπη του Θεού για μας, όπως αυτή φανερώθηκε στο πρόσωπο του Ιησού Χριστου του Κυρίου μας (Ρωμ. 8, 35-39). Εγώ νομίζω από τότε που υπάρχει ο κόσμος και ο χρόνος κανένας άνθρωπος δεν περιέγραψε με τόσο δυνατά λόγια την αγάπη του προς τον Θεό.

Η άλλη εντολή, όμοια μέ αυτήν, είναι να αγαπάς τον πλησίον σου όπως τον εαυτό σου. Δεν λέει πως η παραπάνω εντολή είναι ίδια αλλά λέει όμοια με αυτήν. Αυτό σημαίνει: και η άλλη εντολή αφορά την αγάπη αλλά όχι την αγάπη προς τον Δημιουργό αλλά προς τα δημιουργήματα… Η αγάπη προς την μάνα ενισχύει την αγάπη προς τους αδερφούς και τις αδερφές. Όποιος έχει αγάπη προς τους γονείς του φυσιολογικά θα έχει αγάπη για τα αδέρφια του. Όποιος δεν έχει αγάπη προς τους γονείς σπάνια μπορεί να έχει αγάπη προς τους αδερφούς του. Το ίδιο όποιος έχει αγάπη προς το Θεό εύκολα θα έχει αγάπη για τους ανθρώπους που απέναντι στον Θεό είναι αδέρφια του. Όποιος όμως δεν έχει αγάπη προς τον Θεό αυταπατάται αν πιστεύει πως έχει αγάπη προς τους ανθρώπους. Ο τέτοιου είδους άνθρωπος στην καλύτερη περίπτωση μπορεί να έχει μόνο μιά κάποια συμπόνια προς τους ανθρώπους.
Παρόλο, λοιπόν που αυτή η εντολή διατυπώθηκε και στην Παλαιά Διαθήκη είναι απολύτως καινούργια στο στόμα του Χριστού. Ο Κύριος λέει σ’ ένα άλλο σημείο: Σας δίνω μία νέα εντολή, να αγαπάτε ο ένας τον άλλο. Όπως σας αγάπησα εγώ, να αγαπάτε κι εσείς ό ένας τον άλλο (Κατά Ιωάν. 13,34). Είναι νέα εντολή γιατί την εκφράζει. Εκείνος ο οποίος έδειξε την μεγαλύτερη αγάπη στην ιστορία του κόσμου. 

Οι άνθρωποι που είναι πλησίον μας είναι το ορατό έδαφος, στο οποίο εμείς δείχνουμε την αγάπη μας προς τον αόρατο Θεό. Σε ποιόν θα δείξουμε την αγάπη μας προς τον Θεό αν όχι στους ανθρώπους που ζούνε μαζί μας στη γη; Ο Θεός συγκινείται με την αγάπη που δείχνουμε προς τους γείτονές μας όπως η μάνα νιώθει συγκινημένη με την αγάπη κάποιου ξένου ανθρώπου προς το παιδί της.
Τόσο είναι απαραίτητο, αναγκαίο να δείχνει κανείς την αγάπη του προς τον Θεό με το να αγαπά τους ανθρώπους που είναι δίπλα του, που ο απόστολος της αγάπης ονομάζει ψεύτη εκείνον που λέει ότι αγαπά τον Θεό αλλά μισεί τον αδελφό του: Αν κάποιος πει «αγαπώ τον Θεό» μισεί όμως τον αδερφό του, είναι ψεύτης (Ιωάν. 4,20)
Ο πλησίον μας είναι για μας το σχολείο στο οποίο εμείς εξασκούμεθα στην τελειοποίηση της αγάπης-της αγάπης προς το Θεό! Κάθε έργο αγάπης το οποίο κάνουμε σε κάποιον άνθρωπο θερμαίνει περισσότερο την αγάπη μας προς το Θεό. Πιο πρέπει να είναι το περιεχόμενο της αγάπης μας προς τους πλησίον μας το έδειξε με το παράδειγμά Του ο ίδιος ο Κύριος, οι άγιοι απόστολοί Του και ολόκληρος ο στρατός του Θεού που αποτελείται από τους Άγιους Πατέρες και τους μάρτυρες. Το βασικά λοιπόν έργα της αγάπης είναι: η ελεημοσύνη, η συγχώρεση των προσβολών, η προσευχή για τους άλλους, η υποστήριξη των αδύναμων, η καταπράυνση των περήφανων ανθρώπων, η υπενθύμιση στους άδικους, η καθοδήγηση των αμαθών, η απόκρυψη των ελαττωμάτων των άλλων ανθρώπων, η παρηγοριά των λυπημένων, η θυσία της ζωής για τους άλλους.

Κανείς δεν έχει μεγαλύτερη αγάπη από κείνον που θυσιάζει τη ζωή του για χάρη των φίλων του (Ιωάν. 15,13). Εάν κάποιος κάνει ακόμη μεγαλύτερες θυσίες γιά κάποιους άλλους λόγους, και όχι λόγια της αγάπης, η θυσία του δεν αξίζει τίποτε.
Κι αν ακόμα μοιράσω στους φτωχούς όλα μου τα υπάρχοντα κι αν παραδώσω στη φωτιά το σώμα μου για να καεί αλλά δεν έχω αγάπη σε τίποτε δεν ωφελεί (Α΄ Κορ. 13, 1-3). Όποιος έχει αγάπη, τα έχει όλα, εφαρμόζει κάθε εντολή.

Η αγάπη είναι σωτηρία, το μίσος είναι καταστροφή.
Αυτές λοιπόν οι δύο εντολές για την αγάπη, είναι οι πιό σημαντικές που υπάρχουν στον θεϊκό νόμο. Ούτε υπήρχαν ούτε υπάρχουν σημαντικότερες από αυτές στην γη. Αυτός είναι Βασιλικός νόμος (Ιάκωβος 2, 8) με τον οποίο κρατιέται ο ουρανός και σώζεται η γη. Σ’ αυτές τις δύο εντολές συνοψίζονται όλος ο νόμος και οι προφήτες.

Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης

Να είστε αγαπημένες, μονιασμένες, καταρτισμένες πνευματικά, να έχετε παλληκαριά, να είστε ένα σώμα, και μη φοβάσθε τίποτε. Βοηθάει μετά ο Θεός. Να καλλιεργήσετε την αγάπη την πνευματική. Να έχετε την αγάπη που έχει η μάνα για το παιδί. Να υπάρχη η αδελφοσύνη, η θυσία. Θα περάσουμε σιγά-σιγά δύσκολες μέρες… Η επαφή με πνευματικούς ανθρώπους πολύ τον βοηθάει- περισσότερο κι από την πνευματική μελέτη – διότι αυτή η χαρά του πνευματικού συνδέσμου του δίνει όρεξη μεγάλη, για να αγωνίζεται πνευματικά. Ακόμα και στην εργασία, σε μια δημόσια υπηρεσία κ.λ.π., καλά είναι να γνωρίζονται μεταξύ τους οι πνευματικοί άνθρωποι, για να αλληλοβοηθούνται… Σιγά-σιγά λοιπόν θα γνωρισθούν μεταξύ τους οι πνευματικοί άνθρωποι από όλα τα επαγγέλματα και από όλες τις επιστήμες. Τελικά ο διάβολος με την κακία του, χωρίς να το θέλη, κάνει καλό: χωρίζει τα πρόβατα από τα γίδια. Θα χωρίσουν λοιπόν τα πρόβατα από τα γίδια και θα ζούν ως «μία ποίμνη, εις ποιμήν»….Τώρα τα γίδια αγρίεψαν και χτυπούν άσχημα τα πρόβατα του Χριστού. Τα πρόβατα πάλι ψάχνουν καλό βοσκό και κοπάδι μόνον από πρόβατα. Γιατί έτσι που έγινε ο κόσμος, είναι μόνο για όσους ζούν στην αμαρτία.
Στις μέρες μας και να μη θέλουν να δεθούν οι πνευματικοί άνθρωποι, θα τους αναγκάση ο διάβολος να δεθούν. Ο διάβολος με την πολλή του κακία κάνει το μεγαλύτερο καλό σήμερα στον κόσμο.
Γι᾿ αυτό θα χωρίζωνται οι άνθρωποι και θα ξεχωρίσουν τα πρόβατα από τα ερίφια. Και αυτό το καλό το κάνει τώρα ο διάβολος με την κακία του, χωρίς να το θέλη.
Στα δύσκολα χρόνια δημιουργείται μια αδελφοσύνη πολύ δυνατή.
(Από το βιβλίο: «ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ Γ΄ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ» 

Πολλοί λέμε περί αγάπης (όπως και εγώ), αλλά δεν γνωρίζουμε πόσων καρατιών είναι η αγάπη μας. Εάν ο Χριστός ήθελε να μας δοκιμάση, για να γνωρίσουμε ο καθένας την αξία της αγάπης μας, και μας έλεγε: «Παιδιά μου, ο Παράδεισος γέμισε πια, και δεν έχω που να σας βάλω», μερικοί από εμάς θα λέγαμε στον Χριστό με αναίδεια: «Και γιατί δεν μας το έλεγες αυτό νωρίτερα;» Άλλοι θα έτρεχαν, για να μη χασομερήσουν καθόλου, να προλάβουν και το ένα λεφτό, για να το διασκεδάσουν, και δεν θα ήθελαν ούτε να ακούσουν για τον Χριστό.
Τα φιλότιμα όμως παιδιά του Θεού θα έλεγαν στον Χριστό με ευλάβεια: «Μη στενοχωρήσαι καθόλου για μας, αρκεί που γέμισε ο Παράδεισος. Αυτό μας δίνει τόσο μεγάλη χαρά, σαν να βρισκώμαστε κι εμείς στον Παράδεισο!» και θα συνεχίσουν, όπως και πριν, τους φιλότιμους πνευματικούς αγώνες τους με χαρά γι’ Αυτόν που αγάπησαν με ακριβή αγάπη.

Για να υπάρξει πνευματική επικοινωνία μεταξύ των ανθρώπων, πρέπει να εργάζωνται στην ίδια συχνότητα. Αυτό δεν μπορούν να το πιάσουν οι επιστήμονες.

Όταν ο άνθρωπος έχη την Αγάπη, τον Χριστό, και βουβός να είναι, μπορεί να συνεννοηθή με όλα τα δισεκατομμύρια των λαών και με την κάθε ηλικία των ανθρώπων, που έχει και αυτή την δική της γλώσσα.

Στην πνευματική ζωή δεν υπάρχη «κοντά» και «μακριά». Την αγάπη του Χριστού δεν την χωρίζουν αποστάσεις, γιατί ο Χριστός με την αγάπη Του καταργεί τις αποστάσεις. Επομένως, είτε κοντά είτε μακριά βρίσκεται κανείς, νιώθει πάντα κοντά, όταν είναι κοντά στον Χριστό και συνδέεται με τον άλλον αδελφικά με αγάπη Χριστού.
Δοξολογώ τον Θεό που η αγάπη μου είναι τέτοιου είδους, πνευματική, αγγελική, οπότε οι αποστάσεις καταργούνται και η επαφή θα υπάρχη μαζί σας και σ’ αυτήν την ζωή από μακριά και στην άλλη που είναι ακόμη πιο μακριά, γιατί και εκείνη η απόσταση θα είναι πολύ κοντινή, αφού μας ενώνει η Αγάπη, ο Χριστός. (ΛΟΓΟΙ Ε΄ ΠΑΘΗ ΚΑΙ ΑΡΕΤΕΣ)

iconandlight.wordpress.com