Να ζείτε με ειρήνη και Αγάπη. Αν υπάρχουν αυτές οι αρετές ανάμεσα σας, πάντοτε θα έχετε χαρά στις ψυχές σας. Έτσι θα σωθείτε με το έλεος του Κυρίου και τις πρεσβείες της Παναγίας Μητέρας Του… Άγιος Σεβαστιανός ο Ομολογητής της Καραγκάντα.

 

 

Ὁ λαὸς ἵσταται διὰ τὴν ἀνάγνωσιν τοῦ Συναξαρίου.
Συναξάριον .
Τῇ ΙΘ´ (19ῃ) τοῦ μηνὸς Ἀπριλίου, μνήμη τοῦ ἁγίου ἱερομάρτυρος Παφνουτίου τοῦ Ἱεροσολυμίτου, καί τῶν σύν αὐτῷ ἀθλησάντων πεντακοσίων τεσσαράκοντα ἕξ μαρτύρων. (284-305)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου μάρτυρος Θεοδώρου τοῦ ἐν Πέργῃ τῆς Παμφυλίας, σταυρῷ τελειωθέντος. (+140)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ἡ ἁγία μάρτυς Φιλίππα, ἡ μήτηρ τοῦ Ἁγίου Θεοδώρου, ξίφει τελειοῦται. (+140)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, οἱ ἅγιοι Σωκράτης καὶ Διονύσιος, οἱ στρατιῶται, τῷ μαρτυρίῳ τοῦ Θεοδώρου παριστάμενοι καὶ πιστεύσαντες, λόγχῃ τρωθέντες ἐν μέσῳ τῆς πυρᾶς τελειοῦνται. (+140)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ὁ ἅγιος Διόσκορος, ὁ ἀπὸ ἱερέων τῶν εἰδώλων, Χριστὸν ὁμολογήσας, ἐν πεπυρωμένῃ σχάρᾳ βληθεὶς τελειοῦται. (+140)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἐν ἁγίοις πατρὸς ἡμῶν Ἰωάννου Γ´ πατριάρχου Ἱεροσολύμων. (†524)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρα, Μνήμη τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Ἑρμογένους, Ἐξπεδίτου, Ἀριστονίκου, Ῥούφου καὶ Γαλατᾶ.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρὸς ἡμῶν Γεωργίου, ἐπισκόπου Πισιδείας, τοῦ Ὁμολογητοῦ. (741-775)

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἐν ἁγίοις πατρὸς ἡμῶν Τρύφωνος, ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως. (931) Τελεῖται δὲ ἡ αὐτοῦ σύναξις ἐν τῇ Ἁγιωτάτῃ Μεγάλῃ Ἐκκλησίᾳ.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρα, ὁ Ἅγιος Ἱερομάρτυς Ἀλπέγιος (Alphege), ἀρχιεπίσκοπος Καντουαρίας, ἐν ἔτει 1012, ξίφει τελειοῦται
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ὁ ὅσιος Συμεών, ἡγούμενος τῆς ἐν τῷ Ἄθῳ ἱερᾶς μονῆς τοῦ Φιλοθέου, ὁ μονοχίτων καὶ ἀνυπόδητος, ὁ καὶ κτήτωρ τῆς ἐν τῷ ὄρει τοῦ Φλαμουρίου Πηλίου ἱερᾶς Μονῆς τῆς ἁγίας Τριάδος, ἐν εἰρήνῃ τελειοῦται, ἐν τῇ Νήσῳ Χάλκη τῆς Προποντίδος. (+1594)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρὸς ἡμῶν Ἰωάσαφ (Bolotov) ἐν Κοντιάκ, φωτιστοῦ τῆς Ἀλάσκας καὶ τῆς Ἀμερικανικῆς χώρας (1799)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου ὁσιομάρτυρος Ἀγαθαγγέλου τοῦ Ἐσφιγμενίτου, ἐκ πόλεως Αἴνου τῆς Θράκης, καὶ ἐν Σμύρνῃ ἀθλήσαντος ἐν ἔτει 1819ῳ, εἰς ἡλικίαν εἴκοσι καὶ τεσσάρων ἐτῶν.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρα, Μνήμη τῆς Ἁγίας Ἀσινὲθ τοῦ Γκορίτσκυ, τῆς διὰ Χριστὸν σαλῆς (1892)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρα, Μνήμη τοῦ Ἁγίου Ἱερομάρτυρος Βίκτωρος ἐπισκόπου Γκλαζώφ τῆς Ῥωσσίας.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρα, ἡ ἀνάμνησις τῆς ἀνακομιδῆ τῶν λειψάνων τοῦ Ἁγίου Μωϋσέως τοῦ Θαυματουργοῦ.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ οἱ Ἅγιοι νεο-Ἱερομάρτυρες καὶ ὁμολογητές ἐν Ῥωσίᾳ: Ἀλέξιος (Dekhterev), Ἰάκωβος Μπέλοφ, Ἰάκωβος Μπόικοφ , Ilya Burtsev, Ἀλέξανδρος Voskresensky, Βασίλειος Ντυακόνοφ, Βασίλειος Kopylov, Κορνήλιος (Jacobs), Βασίλειος (Lapshansky), Κονσταντίν Λιουμπίμοφ, Γκάμπριελ Σομπολέφ ἐν πολλαῖς βασάνοις, φυλακαῖς καὶ διωγμοῖς ὑπὸ τῶν ἀθέων μπολσεβίκων τελειωθέντες ἐν Ῥωσίᾳ.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρα, Μνήμη τοῦ Ὁσίου Σεβαστιανοῦ (Φόμιν) τοῦ Ῥώσσου, τοῦ ἐν Καραγκάντα τοῦ Καζακστάν διακονήσαντος. (1966)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρα, Μνήμη τοῦ Ὁσίου Σεραφείμ (Τυάποτσκιν) τοῦ Μπέλγκοροντ Ῥωσίας (1982)

Στίχοι
Κοινωνὸς ὤφθης, Θεόδωρε, τοῦ πάθους,
Τῷ καὶ παθητῷ, καὶ παθῶν ὑπερτέρῳ.
Στίχοι Φιλῶ Φιλίππαν, ὡς ἀθλητοῦ μητέρα,
Φίλην Φιλίππαν, ὡς ἀθλοῦσαν ἐκ ξίφους.

Άγιος Σεβαστιανός ο Ομολογητής της Καραγκάντα (1884-1966)

Από το 1929, λόγω των διώξεων και των συλλήψεων, πήγαινε σπάνια στον ναό. Τελούσε τις ιερές ακολουθίες και τη θεία Λειτουργία στο διαμέρισμα, όπου έμενε, με τη βοήθεια των μοναζουσών Φεβρωνίας, Αγριππίνας και Βαρβάρας. Οι μοναχές αυτές είχαν εξαναγκαστεί από τις σοβιετικές αρχές να εγκαταλείψουν τα μοναστήρια τους και βρήκαν καταφύγιο κοντά στον ευσεβή ιερομόναχο.
Στις 25 Φεβρουάριου του 1933, καθώς ο διωγμός της Εκκλησίας συνεχιζόταν με αμείωτη ένταση, ο π. Σεβαστιανός και οι τρεις μοναχές συνελήφθησαν και κλείστηκαν στη φυλακή του Ταμπώφ.
Για μιάν ολόκληρη νύχτα άφησαν τον γέροντα όρθιο στην αυλή της φυλακής, μέσα στη χειμωνιάτικη παγωνιά, ζητώντας του ν’ αρνηθεί την πίστη. Εκείνος, όμως, με τη χάρη του Θεού, ούτε τον Χριστό πρόδωσε ούτε αρρώστησε. Το πρωί τον οδήγησαν στον ανακριτή, ο οποίος του είπε στεγνά:
– Αφού δεν αρνήθηκες τον Χριστό, πήγαινε στη φυλακή.
Οι ανακρίσεις, βέβαια, συνεχίστηκαν και κράτησαν τρεις μήνες. Παρ’ όλες τις ψυχολογικές πιέσεις και τις επώδυνες δοκιμασίες πού δέχτηκε, ο π. Σεβαστιανός διατήρησε την ακεραιότητα του και το θάρρος του. Σε κάποια ανάκριση του κατέθεσε: «Στο διαμέρισμά μου έρχονταν διάφορα πρόσωπα, τα περισσότερα άγνωστα, για ιεροτελεστίες, συμβουλές ή εξομολόγηση. Κάποιοι με ρωτούσαν αν πρέπει να συμμετέχουν στα κολχόζ, και τους απαντούσα: “Κάντε ότι νομίζετε. Εγώ, πάντως, όλα όσα γίνονται από τη σοβιετική εξουσία, τα βλέπω σαν οργή του Θεού. Η εξουσία αυτή δεν είναι παρά μια θεία τιμωρία για τούς ανθρώπους”. Τέτοιες απόψεις διατύπωνα όχι μόνο σ’ εκείνους πού με επισκέπτονταν, αλλά και στους άλλους πολίτες, γενικά, όποτε γινόταν σχετική συζήτηση. Δεν παρέλειπα, επίσης, να επισημαίνω ότι οφείλουμε όλοι οι πιστοί να ζούμε με Αγάπη και να προσευχόμαστε στον Θεό για την αλλαγή της καταστάσεως. Ομολογώ πώς είμαι πολύ δυσαρεστημένος με τη σοβιετική εξουσία, επειδή καταδιώκει την Ορθόδοξη Εκκλησία και κλείνει τούς ναούς και τα μοναστήρια».
Στις 2 Ιουνίου του 1933 η τρόικα της ΓκεΠεΟυ καταδίκασε τον π. Σεβαστιανό σε εγκλεισμό επτά χρόνων σε Σωφρονιστικό Στρατόπεδο Εργασίας για «συμμετοχή σε αντεπαναστατική οργάνωση». Τον έστειλαν στο Καζακστάν, στο στρατόπεδο Καραγκάντα, κοντά στο χωριό Ντολίνκα.

Τον πρώτο καιρό, οι φύλακες του στρατοπέδου επιφύλαξαν σκληρή και βάναυση μεταχείριση στον νεοφερμένο ιερομόναχο. Τον χτυπούσαν καθημερινά και τον προπηλάκιζαν, ζητώντας του ν’ αρνηθεί τον Θεό. Όταν είδαν ότι δεν λύγιζε, τον έστειλαν στην παράγκα των βαρυποινιτών εγκληματιών.
– Εκεί θα σε ξεπαστρέψουν γρήγορα, του είπαν.
Ό Θεός, όμως, τον φύλαξε σώο.

Όταν πέρασαν τα τέσσερα πρώτα χρόνια της ποινής του, του ανέθεσαν να μεταφέρει μέ βόδια νερό στους κατοίκους του χωριού Ντολίνκα. Από τότε, λόγω της εργασίας του. έβγαινε συχνά από το στρατόπεδο.
Τον χειμώνα ζέσταινε τα παγωμένα χέρια του, ακουμπώντας τα πάνω στα βόδια. Αρκετές φορές οι χωρικοί του χάρισαν μάλλινα γάντια. Μέσα σε μια-δύο μέρες, έπρεπε να ζεσταίνει πάλι τα χέρια του στα ζώα, γιατί τα γάντια τα είχε δώσει σε κάποιον φτωχό ή σ’ έναν συγκρατούμενό του. Αλλά και τις κρύες χειμωνιάτικες νύχτες κουλουριαζόταν ανάμεσα στα βόδια για να ζεσταθεί, καθώς τα ρούχα του ήταν παλιά και σχεδόν κουρελιασμένα.

Στις 29 Απριλίου του 1939 ο π Σεβαστιανός ελευθερώθηκε και πήγε στην Μπαλσάγια Μιχαήλοφκα.
Εγκαταστάθηκε στο σπιτάκι των μοναζουσών, μέσα σε μια μικρή κουζίνα, καθώς δεν υπήρχε άλλος ελεύθερος χώρος…
Στα χρόνια του Δευτέρου παγκοσμίου πολέμου η έλλειψη των τροφίμων ήταν μεγάλη. Ο π. Σεβαστιανός μ ένα φθαρμένο γκρίζο κουστούμι, πήγαινε από νωρίς στον τόπο της διανομής του ψωμιού για να πιάσει σειρά. Πρόωρα γερασμένος και αδύναμος καθώς ήταν, πολύ συχνά, όταν πλησίαζε να πάρει το ψωμί, παραμεριζόταν από κάποιους θρασείς, που τον έσπρωχναν και τον έβγαζαν από την σειρά του. Έτσι αναγκαζόταν να πηγαίνει στο τέλος και να περιμένει ώρες. Όταν αυτό έγινε κάμποσες φορές, οι συμπολίτες του, βλέποντας την πραότητα και την ανεξικακία του, τον λυπήθηκαν και άρχισαν να του προσφέρουν τη σειρά τους .

Κάποτε ο π. Σεβαστιανός πήγε με τις μοναχές Μαρία και Μάρθα στο κοιμητήριο του χωρίου Τυχώνοφκα. Στο κέντρο του υπήρχε ένα κοινοτάφιο, όπου παλαιότερα έριχναν ίσαμε διακόσιους νεκρούς εξόριστους κάθε μέρα -όσους πέθαιναν από την πείνα και τις αρρώστιες. Ο γέροντας στάθηκε εκεί και είπε:
– Εδώ, στους τάφους των μαρτύρων, μέρα και νύχτα καίνε κεριά από τη γη μέχρι τον ουρανό.

Ο παππούλης λειτουργούσε κρυφά τις νύχτες στα σπίτια των πιστών. Σηκωνόταν λίγο μετά τα μεσάνυχτα κι έκανε τον μοναχικό του κανόνα. Έπειτα, φορώντας το μακρύ μαύρο παλτό του και τον σκούφο του, κινούσε για το σπίτι όπου θα τελούνταν ο Όρθρος και η Λειτουργία. Μαζεύονταν πολλοί πιστοί, οι οποίοι, για λόγους ασφάλειας, έρχονταν από νωρίς ένας- ένας ή το πολύ δύο-δύο. Τις καθημερινές η ακολουθία άρχιζε στις 3 και τις εορτές στη 1 μετά τα μεσάνυχτα. Τα παράθυρα ήταν όλα καλυμμένα με χοντρές κουβέρτες. Ή Λειτουργία τελείωνε προτού ξημερώσει. Οι πιστοί έφευγαν πάλι ένας-ένας ή δύο-δύο προφυλαγμένοι από το σκοτάδι.

***

Κάπου-κάπου έρχονταν στον ναό πράκτορες της σοβιετικής εξουσίας ή αστυνομικοί, άλλοτε φανερά, με την υπηρεσιακή τους στολή, και άλλοτε κρυφά, με πολιτική περιβολή. Ο π. Σεβαστιανός ήξερε ότι οποιαδήποτε στιγμή μπορούσαν να διακόψουν την ακολουθία και να τον συλλάβουν με κάποια πρόφαση. Ωστόσο, δεν ανησυχούσε για τον εαυτό του, καθώς όλες του τις ελπίδες τις είχε αποθέσει μέ εμπιστοσύνη στον Θεό. Καμιά φορά τον πλησίαζε κάποιος πιστός, τού έδειχνε με τρόπο έναν άγνωστο, πού στεκόταν ανάμεσα στον εκκλησίασμα με παγερό ύφος, και τού ψιθύριζε:
– Παππούλη, αυτόν τον άνθρωπο τον φοβάμαι.
– Ναι; έλεγε εκείνος χαμογελώντας. Εγώ δεν τον φοβάμαι. Κανέναν άνθρωπο δεν φοβάμαι. Φοβάμαι μόνο μην κλείσουν την εκκλησία. Φοβάμαι και για σάς. Για τον εαυτό μου δεν φοβάμαι. Εγώ ξέρω τί θα κάνω. Δεν ξέρω, όμως, τί θα κάνετε εσείς.
Στον ναό έρχονταν πολλοί νέοι. Μόνο στη χορωδία συμμετείχαν δεκαεπτά κοπέλες, πού κρύβονταν, όταν κατέφθανε για έλεγχο ο τοπικός επίτροπος θρησκευμάτων με τούς συνεργάτες του. Μερικοί πιστοί παραφύλαγαν στην είσοδο τού ναού. Και μόλις ακουγόταν η λέξη “εξουσία”, οι νέες εξαφανίζονταν. Ο επίτροπος, μπαίνοντας, δεν έβλεπε στον χορό παρά μόνο γριούλες.

Για την προσευχή έλεγε:
– Μπορούμε να προσευχόμαστε σε κάθε τόπο και σε κάθε περίσταση -όρθιοι, καθιστοί, ξαπλωμένοι, στη δουλειά, στον δρόμο και, κατεξοχήν, στον ναό, όπου κάθε συζήτηση την ώρα της ακολουθίας είναι μεγάλη αμαρτία.

Όποτε έμπαινε σε λεωφορείο ή άλλο μεταφορικό μέσο, έκανε σιωπηλά το σημείο του σταυρού, χωρίς να δίνει σημασία σ’ εκείνους πού τον χλεύαζαν. Και έλεγε:
– Η πίστη και η προσευχή ενός ή δύο ανθρώπων μπορούν να σώσουν πολλούς από ένα μεγάλο κακό.

Από τη συμπόνια και την Αγάπη προς τον πλησίον εξαρτάται η σωτηρία της ψυχής μας.

Να τιμάτε όλους τους αγίους και να επικαλείστε τις πρεσβείες τους στις θλίψεις, στις αρρώστιες και στούς πειρασμούς σας. Προπάντων να τιμάτε τον άγιο πού τ’ όνομα του πήρατε στη άγιο Βάπτισμα. Οι χριστιανοί γιορτάζουν την ημέρα της μνήμης του αγίου τους, όχι τα γενέθλιά τους, όπως κάνουν οι άνθρωποι του κόσμου. Μην ξεχνάτε πώς ο Ηρώδης στη διάρκεια του συμποσίου των γενεθλίων του πρόσταξε να αποκεφαλιστεί ο άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος.

Πιο μακάριος από τον άνθρωπο πού βλέπει αγγέλους είναι εκείνος πού βλέπει τις αμαρτίες του.

Ως τον θάνατο, μην έχετε εμπιστοσύνη στον εαυτό σας και στις δυνάμεις σας. Κανείς δεν μπορεί ν’ απαλλαγεί μόνος του από τα πάθη. Μόνο ο Κύριος μπορεί να μας απαλλάξει απ’ αυτά, αν ζητάμε τη βοήθειά Του και επικαλούμαστε τις πρεσβείες των αγίων Του.

Εγώ φεύγω από κοντά σας. Εγκαταλείπω την επίγεια ζωή. Ήρθε η ώρα να χωριστούμε. Σας είχα υποσχεθεί ότι, πριν φύγω, θα σας αποχαιρετούσα. Και να πού εκπληρώνω την υπόσχεση μου. Ένα μόνο ζητώ απ’ όλους σας: Να ζείτε με ειρήνη και Αγάπη. Αν υπάρχουν αυτές οι αρετές ανάμεσα σας, πάντοτε θα έχετε χαρά στις ψυχές σας. Αύριο θα γιορτάσουμε τον φωτεινό Όρθρο, το Πάσχα, το προοίμιο της αναστάσεως μας, της σωτηρίας μας, της αιώνιας χαράς μας. Και πώς μπορούμε να το γιορτάσουμε σωστά; Με την ειρήνη, με την Αγάπη, με την ειλικρίνεια, με την καρδιακή προσευχή. Δεν μας σώζουν όσα καλά είναι έξω από μας, αλλά όσα καλά είναι μέσα στην καρδιά μας. Αυτή είναι η τελευταία παραγγελία μου. Σάς παρακαλώ να με συγχωρήσετε…

Αν πίκρανα κάποιον από σας, τον παρακαλώ να με συγχωρήσει για χάρη του Χριστού. Κι εγώ σας συγχωρώ όλους για όλα. Σας συμπονώ. Σας ικετεύω και πάλι ν’ αγαπάτε ο ένας τον άλλον και να ζείτε ειρηνικά. ’Αν με ακούσετε, θα είστε πράγματι παιδιά μου.
Εγώ είμαι αμαρτωλός και ανάξιος, αλλά ελπίζω στο άπειρο έλεος του Κυρίου. Αν Εκείνος με αξιώσει να μπω στη φωτεινή ουράνια πολιτεία Του, θα μεσιτεύω για σας αδιάλειπτα…

Σας αφήνω στην προστασία της Βασίλισσας των Ουρανών. Αυτή θα σας καθοδηγεί. Κι εγώ δεν θα σας λησμονήσω. Αν βρω παρρησία ενώπιον του Κυρίου, θα προσεύχομαι για σας. Κι εσείς από ’δώ να προσεύχεστε για μένα. Και να ζείτε, όπως τόσες φορές έχω πει, με ειρήνη και αγάπη. Έτσι θα σωθείτε με το έλεος του Κυρίου και τις πρεσβείες της Παναγίας Μητέρας Του…

Το πρωί της Τρίτης, 19 Απριλίου, κοιμήθηκε ειρηνικά Κηδεύθηκε τρείς μέρες αργότερα στο κοιμητήριο της Μιχαήλοφκα. Σ’ όλη τη διαδρομή η χορωδία, πού πήγαινε πίσω από το φέρετρο, έψαλλε το «Χριστός ανέστη». Όλος ο λαός έκανε το ίδιο.

Τα λείψανα του ομολογητή γέροντα Σεβαστιανού ανακομίστηκαν στις 22 Οκτωβρίου του 1997 και τοποθετήθηκαν στον Καθεδρικό Ναό των Εισοδίων της Θεοτόκου της Καραγκάντα.

Ἀπολυτίκιον τοῦ Ἁγίου Θεοδώρου Πέργης
Ἦχος α΄ Χορός Ἀγγελικός.

Ὡς ἄστρον φαεινόν ἐκ νυκτός τῆς ἀπάτης, Θεόδωρε πιστέ εὐσεβῶς ἀναλάμψας, γενναίως ἠγώνισαι, μετά ἐνδόξου μητρός σου· ὅθεν πρέσβευε σύν τῷ Διονυσίῳ, καί Σωκράτῃ τε κλεινῷ Χριστῷ Ἀθλοφόρε, ὑπέρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν.

Ἀπολυτίκιον τοῦ ἁγίου ἱερομάρτυρος Παφνουτίου τοῦ Ἱεροσολυμίτου
Ἦχος δ´

Καί τρόπων μέτοχος, καί θρόνων διάδοχος, τῶν Ἀποστόλων γενόμενος, τήν πρᾶξιν εὗρες θεόπνευστε, εἰς θεωρίας ἐπίβασιν· διά τοῦτο τόν λόγον τῆς ἀληθείας ὀρθοτομῶν, καί τῇ πίστει ἐνήθλησας μέχρις αἵματος, Ἱερομάρτυς Παφνούτιε· πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, σωθῆναι τάς ψυχάς ἡμῶν.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον τοῦ ἁγίου ἱερομάρτυρος Παφνουτίου τοῦ Ἱεροσολυμίτου
Ἦχος δ´. Ταχὺ προκατάλαβε.

Θυσίαν τὴν ἔνθεον, πιστῶς προσφέρων Θεῷ, ὡς θῦμα εὐπρόσδεκτον, προσανηνέχθης αὐτῷ, ἀθλήσεως ἄνθραξιν· ὅθεν ὡς ἱερέα, καὶ στερρὸν Ἀθλοφόρον, ἔδειξέ σε ὁ Κτίστης, χαρισμάτων ταμεῖον· ἐξ ὧν καὶ ἡμῖν παράσχου, Ἱερομάρτυς Παφνούτιε.

Ἀπολυτίκιον τοῦ ὁσίου Συμεών τοῦ μονοχίτωνος ἐν τῷ ὄρει Φλαμουρίου Πηλίου
῏Ηχος πλ. δʹ.

Ταῖς τῶν δακρύων σου ροαῖς, τῆς ἐρήμου τὸ ἄγονον ἐγεώργησας, καὶ τοῖς ἐκ βάθους στεναγμοῖς, εἰς ἑκατὸν τοὺς πόνους ἐκαρποφόρησας, καὶ γέγονας φωστήρ, τῇ οἰκουμένῃ λάμπων τοῖς θαύμασι, Συμεὼν πατὴρ ἡμῶν ὅσιε· πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεοῦ, σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον τοῦ ὁσίου Συμεών τοῦ μονοχίτωνος ἐν τῷ ὄρει Φλαμουρίου Πηλίου
῏Ηχος δʹ.

Σὲ τὴν θεόβρυτον πηγὴν τῶν θαυμάτων, καθικετεύομεν οἱ πάθεσι πλεῖστοις, κατασχεθέντες δοῦλοί σου, ἐκ βάθους τῆς ψυχῆς, ἅγιε βοῶμέν σοι, τῇ θερμῇ σου πρεσβείᾳ, τάχυνον ἐλέησον κακωθέντας σοὺς δούλους, καὶ εἰρηναίαν αἴτησαι ζωήν, ὅπως σωθέντες σὲ πόθῳ δοξάζομεν.

Ἀπολυτίκιον τοῦ Ἁγίου Ὁσιομάρτυρος Ἀγαθαγγέλου τοῦ Ἐσφιγμενίτου
Ἦχος γ΄. Τὴν ὡραιότητα.

Τὸν ἀξιέπαινον, Ὁσιομάρτυρα, τῆς πολυαίνου τε, Αἴνου τὸ βλάστημα, καὶ Ἐσφιγμένου τῆς Μονῆς, ἐξαίρετον εὐωδίαν, πάντες εὐφημήσωμεν, ἱερὸν Ἀγαθάγγελον, οὗτος γὰρ κατέστρεψε, τοῦ βελίαρ τὰ τάγματα· διὸ στεφηφορῶν σὺν Ἁγίοις, πρεσβεύει σωθῆναι πάντας ἡμᾶς.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον τοῦ Ἁγίου Ὁσιομάρτυρος Ἀγαθαγγέλου τοῦ Ἐσφιγμενίτου.
Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.

Ἀσκήσεως νάμασι, καταρδευθεῖς τὴν ψυχήν, Μαρτύρων ἐξήστραψας, μαρμαρυγᾶς φωταυγεῖς, σοφὲ Ἀγαθάγγελε, ὅθεν ἐν ἀμφοτέροις, ἀκριβῶς διαπρέψας, ἤσχυνας τοὺς ἐξ Ἄγαρ, τὸν Χριστὸν μεγαλύνας. Αὐτὸν οὒν ὁσιομάρτυς, ἡμῖν ἰλέωσαι.

iconandlight.wordpress.com