«Είσαι ένας άγγελος, το ξέρεις;». Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης.

 

 

Ὁ λαὸς ἵσταται διὰ τὴν ἀνάγνωσιν τοῦ Συναξαρίου.
Συναξάριον.
Τῇ ΙΒ´ (12ῃ) τοῦ μηνὸς Ἀπριλίου, μνήμη τοῦ Ὁσίου Πατρὸς ἡμῶν Βασιλείου, Ἐπισκόπου Παρίου, τοῦ Ὁμολογητοῦ.(754)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῆς Ὁσίας Μητρὸς ἡμῶν Ἀνθούσης, θυγατρὸς Βασιλέως Κωνσταντίνου τοῦ Ε´. (809)
Οἱ Ἅγιοι Μάρτυρες Δήμης καὶ Πρωτίων ξίφει τελειοῦνται. (285-305)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ Ἁγίου Ἱερομάρτυρος Ἀρτέμονος, πρεσβυτέρου Λαοδικείας. (284-305)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρα, Μνήμη τοῦ Ἁγίου Μάρτυρος Σάββα τοῦ ἐν Μπουζάου Ρουμανίας μαρτυρήσαντος ἐν ἔτει 372.

Τῇ αὐ­τῇ ἡ­μέ­ρᾳ, μνή­μη τοῦ ὁ­σί­ου Ἰ­σα­άκ, Σύ­ρου φυ­γά­δος ἐκ τοῦ μο­νο­φυ­σι­τι­κοῦ δι­ω­γμοῦ, κτί­το­ρος μο­νῆς ἐν τῷ Φω­τό­ρει (Monteluco) πλη­σί­ον τοῦ Σπο­λέ­του (Spoleto) ἐν Ἰ­τα­λίᾳ. (~†550)
Τῇ αὐ­τῇ ἡ­μέ­ρᾳ, μνή­μη τῶν ἁ­γί­ων ὁ­σι­ομαρ­τύ­ρων Ἀββάδων Μη­νᾶ, Δαυ­ῒδ καὶ Ἰ­ω­άν­νου τῶν ἐν Πα­λαι­στί­νῃ ὑ­πὸ τῶν Ἀ­ρά­βων ἀ­πο­κταν­θέν­των. (ζ´ αἰ.)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ Ὁσίου πατρὸς ἡμῶν Ζήνωνος, ἐπισκόπου Βερόνης τῆς ἐν Ἰταλίᾳ, τοῦ Ὁμολογητοῦ. (†380)
Τῇ αὐ­τῇ ἡ­μέ­ρᾳ, μνή­μη τῆς ἁ­γί­ας παρ­θε­νο­μάρ­τυ­ρος Βισ­σί­ας (Vissia), τῆς ἐ­πὶ Δε­κί­ου ἀ­θλη­σά­σης ἐν Φέρ­μῳ (Fermo) πλη­σί­ον τῆς Ἀγ­κῶ­νος. (~†250)
Τῇ αὐ­τῇ ἡ­μέ­ρᾳ, μνή­μη τοῦ ἁ­γί­ου μάρ­τυ­ρος Βί­κτω­ρος, κα­τη­χου­μέ­νου, ἐν τῷ αὑ­τοῦ αἵ­μα­τι βα­πτι­σθέν­τος ἐ­πὶ Δι­ο­κλη­τι­α­νοῦ ἐν Βρά­γᾳ τῆς Πορ­το­γα­λί­ας. (~†300)
Τῇ αὐ­τῇ ἡ­μέ­ρᾳ, μνή­μη τοῦ ἐν ἁ­γί­οις πα­τρὸς ἡ­μῶν Ἰ­ου­λί­ου τοῦ α´, πά­πα Ῥώ­μης, ὑ­πε­ρα­σπι­στοῦ τοῦ ἁ­γί­ου Ἀ­θα­να­σί­ου καὶ κτί­το­ρος πλη­θύ­ος να­ῶν. (†352)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρα, Μνήμη τοῦ Ἁγίου Δαμιανοῦ ἐπισκόπου Παβίας Λομβαρδίας τῆς Ἰταλίας
Τῇ αὐ­τῇ ἡ­μέ­ρᾳ, μνή­μη τοῦ ἐν ἁ­γί­οις πα­τρὸς ἡ­μῶν Κων­σταν­τί­νου, α´ ἐ­πι­σκό­που Γα­πέν­σης (Gap) τῶν Ἄ­νω Ἄλ­πε­ων ἐν Γαλ­λίᾳ. (†529)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ἐν ἔτει ͵Ϛυν´ (6450) ἀπὸ κτίσεως κόσμου (ἤτοι τῷ 942), ἀνεκομίσθη ἡ τιμία Ζώνη τῆς ὑπεραγίας Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου ἀπὸ τῆς Ἐπισκοπῆς Ζήλας ἐπὶ τὴν βασιλίδα τῶν πόλεων, ἐπὶ Κωνσταντίνου καὶ Ῥωμανοῦ τῶν Πορφυρογεννήτων· μετὰ δὲ ταῦτα, ὕστερον μετετέθη ἐν τῇ ἁγίᾳ σορῷ τῶν Χαλκοπρατείων, κατὰ τὴν λα´ Αὐγούστου.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἐν Ἁγίοις πατρὸς ἡμῶν Σεργίου τοῦ Β´ πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως. (†1019)
Τῇ αὐ­τῇ ἡ­μέ­ρᾳ, μνή­μη τοῦ ἐν ἁ­γί­οις πα­τρὸς ἡ­μῶν Συλ­βέ­στρου, ἐ­πι­σκό­που Πε­ρε­ϊ­ασ­λάβ (Pereiaslav) καὶ ἡ­γου­μέ­νου τῆς μο­νῆς Βυ­δου­βυτ­σί­ου (Vydubychi) ἐν Ῥωσ­σίᾳ. (†1123)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἐν Ἁγίοις πατρὸς ἡμῶν Βασιλείου, ἐπισκόπου Ῥυαζάν καὶ Μούρωμ, τοῦ θαυματουργοῦ τῆς Ῥωσσίας. (†1295)
Ὁ Ὅσιος Ἀκάκιος ὁ νέος, ὁ ἐν τῇ κατὰ τὸ Ἅγιον Ὄρος σκήτῃ τοῦ Καυσοκαλυβίου ἀσκήσας κατὰ τὸ ἔτος ͵αψλ´ (1730), ἐν εἰρήνῃ τελειοῦται.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρα, ἡ Σύναξις τῆς Εἰκόνος τῆς Παναγίας τοῦ Μούρωμ Ῥωσίας
Τῇ αὐτῇ ἡμέρα, ἡ Σύναξις τῆς Εἰκόνος τῆς Παναγίας τοῦ Μπελινίτς Ῥωσίας

Στίχοι
Χαίρων, τελεύτα, Βασίλειε τρισμάκαρ·
Ἐκεῖ γὰρ ἥξεις, οὗ χαρᾶς πλησθῇς ὅσης.
Δωδεκάτῃ, Βασίλειε, ταφήια δύσσαο νεκρός.
Στίχ. Ῥίζης δυσώδους καρπὸς εὐώδης μάλα,
Ἀνθοῦσα σεμνὴ γῆς ἀπανθεῖ καὶ βίου.

Ἅγιος Βασίλειος Ἐπίσκοπος Ριαζὰν καὶ Μούρωμ

Ὡς Ἐπίσκοπος ἀρχιεράτευσε ἀρχικά στό Μούρομ, ὅπου ὁ διάβολος προσπάθησε νά διακόψει τήν θεοφιλή ποιμαντορία του μέ τόν ἀκόλουθο τρόπο: Παρουσίαζε ὁ μισόκαλος κατά φαντασίαν μία γυναῖκα νά μπαίνει τίς νύκτες στό ἐνδιαίτημα τοῦ Ἀρχιερέως! Τό γεγονός αὐτό προκάλεσε – ὅπως ἦταν φυσικό – σκανδαλισμό καί κλονισμό τῆς πίστεως τοῦ λαοῦ στό πρόσωπο τοῦ Ποιμενάρχη του, κάποια στιγμή μάλιστα κινδύνευσε καί ἡ ζωή του ἀπό τό ἐξαγριωμένο πλῆθος.
Ὁ Ἅγιος, ἔχοντας ἐμπιστοσύνη στό Θεό, ζήτησε ἀπό τό λαό προθεσμία μιᾶς νύκτας γιά νά κριθεῖ δημόσια τήν ἑπομένη. Ἔπειτα, ἀφοῦ ἔκανε ὁλονύκτια ἀγρυπνία στό Ἐπισκοπικό Παρεκκλήσιο, πῆγε στόν Καθεδρικό Ναό καί προσκύνησε τήν θαυματουργή εἰκόνα τῆς Παναγίας πού εἶχε φέρει ἀπό τό Κίεβο ὁ Ἡγεμόνας τοῦ Μούρωμ ἅγ. Κωνσταντῖνος. Στή συνέχεια μέ τήν εἰκόνα στά χέρια, πῆγε στήν ὄχθη τοῦ ποταμοῦ Ὄκα, ὅπου ὁ Θεός οἰκονόμησε ἐξαίσιο θαῦμα γιά νά ἀποδείξει τήν ἀθωότητα τοῦ Λειτουργοῦ Του: Ὁ Ἅγιος ἅπλωσε τόν μανδύα του στό νερό, ἀνέβηκε πάνω του κρατῶντας τήν εἰκόνα καί ἔπλευσε ἀντίθετα πρός τό ρεῦμα τοῦ ποταμοῦ! ἐνῶ ὁ λαός καί οἱ ἄρχοντες τόν ἱκέτευαν νά μήν τούς ἐγκαταλείψει.
Ὁ ἅγ. Βασίλειος συνέχισε τόν ἀνάπλου τοῦ ποταμοῦ μέχρι τό Ριαζάν, ὅπου ὁ λαός τοῦ ἐπιφύλαξε θερμή ὑποδοχή. Ἕκτοτε μετέφερε τήν ἕδρα τῆς Ἐπισκοπῆς στό Ριαζάν καί κατέθεσε τήν εἰκόνα τῆς Παναγίας στόν Καθεδρικό Ναό τῆς πόλεως, ὅπου καί σήμερα φυλάσσεται. Ἀργότερα ὁ Ἅγιος ἀναγκάσθηκε νά μετακινηθεῖ στό Περεγιασλάβλ, κατά τήν διάρκεια μιᾶς Ταταρικῆς ἐπιδρομῆς, ὅπου καί κοιμήθηκε εἰρηνικά τό 1360 (ἤ 1378). Τό Λείψανό του ἀνακομίσθηκε ἀδιάφθορο τό 1609 καί κατατέθηκε στόν Καθεδρικό Ναό τοῦ Ριαζάν. Μετά τήν Ἐπανάσταση τοῦ 1917, δέν ὑπάρχουν πληροφορίες γιά τήν τύχη του.
Γιά τούς Ρώσους Ὀρθοδόξους θεωρεῖται προστάτης ὅσων πρόκειται νά κάνουν χερσαῖο ἤ θαλάσσιο ταξείδι.
Ἡ μνήμη του τιμᾶται τήν 12η Ἀπριλίου, τήν 21η Μαϊου, τήν 5η Ἰουνίου καί τήν 10η Ἰουλίου. [https://churchsynaxarion.blogspot.com/2012/04/1360.html]

***

Ομολογητής!

Ήταν ένας πατέρας που μεγάλωνε ένα ανάπηρο παιδί, μόνος του. Το παιδί ήταν κατάκοιτο στο κρεβάτι. Κάποια στιγμή έφτασε σε τεράστιο οικονομικό αδιέξοδο. Τότε εμφανίστηκε κάποιος άνθρωπος στην ζωή του, που άρχισε να τον βοηθά χρηματικά προς χάριν του παιδιού.
Τον βοήθαγε για πολύ καιρό, ώσπου κάποια στιγμή ο πατέρας του είπε:
«σου χρωστάω την ζωή μου».
Μόλις το άκουσε αυτό ο άνθρωπος του είπε:
«θέλω να έρθεις μαζί μου σε μια συγκέντρωση».
Έτσι κι έγινε, κάποια μέρα κλείδωσαν το κατάκοιτο παιδί στο σπίτι και πήγαν σε κάποιον χώρο όπου γινόταν η συγκέντρωση. Εκεί ο πατέρας διαπίστωσε ότι ήταν συγκέντρωση των Ιεχωβάδων. Σκέφτηκε να μείνει για να μην τους προσβάλλει. Μόλις τελείωσε η συγκέντρωση και έφευγε ο κόσμος, του είπε ο ”ευεργέτης”:
«εσύ μείνε».
Πήγαν τον πατέρα σε ένα άλλο δωμάτιο, όπου ήταν Χριστιανικές εικόνες πάνω στο πάτωμα και του είπε:
«Μου ανέφερες ότι μου χρωστάς την ζωή σου. Πάτησε λοιπόν τις εικόνες και γίνε μάρτυρας του ιεχωβά».
Ο πατέρας ευθύς απάντησε:
«Εγώ Ορθόδοξος γεννήθηκα και Ορθόδοξος θα πεθάνω. Την ζωή μου είπα ότι σου χρωστάω, όχι την ψυχή μου».
Τότε τον ξυλοκόπησαν άγρια και τον πέταξαν στον δρόμο. Ο αιμόφυρτος πατέρας πήρε ένα ταξί και παρά την προτροπή του ταξιτζή να τον πάει στο νοσοκομείο, εκείνος πήγε σπίτι.
Έξω από το ξεκλείδωτο πλέον σπίτι του, είδε το παιδί του να τρέχει και να γελά όπως όλα τα παιδάκια. Με έκπληξη ρώτησε το παιδί τι έγινε και εκείνο του είπε τα λόγια:
«Ήρθε ο Κύριος Ιησούς Χριστός, με σήκωσε και μου είπε: Αυτή την στιγμή ο πατέρας σου μαρτυράει για Εμένα»…
 [Αυτό το θαύμα μου το ανέφερε κάποιος Μοναχός από το Άγιο Όρος].

***

Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης

– Βλέπεις να βρίζουν τα άγια και ο άλλος δεν λέει τίποτε. Σ’ αυτήν την περίπτωση η πραότητα είναι δαιμονική.
Μία φορά που έβγαινα από το Άγιον Όρος, συνάντησα στο καράβι και έναν που είχε φύγει ο καημένος από το ψυχιατρείο και είχε έρθει στο Όρος. Φώναζε και έβριζε συνέχεια όλους τους μεγάλους, τους κυβερνήτες, τους γιατρούς… «Τόσα χρόνια, έλεγε, με τάραξαν στα ηλεκτροσόκ και στα χάπια. Εσείς περνάτε καλά. Έχετε την καλοπέραση σας, τα αυτοκίνητα σας.
Έμενα από δώδεκα χρονών η μάνα μου μ’ έστειλε σ’ ένα νησί. Είκοσι πέντε χρόνια γυρίζω από τρελλοκομείο σε τρελλοκομείο». Έβριζε όλα τα κόμματα και μετά άρχισε να βρίζει Χριστό και Παναγία. Σηκώνομαι επάνω, «πάψε, του λέω· δεν υπάρχει καμμιά αρχή εδώ μέσα;». Θίχθηκε, φαίνεται, ο συνοδός του – πρέπει να ήταν χωροφύλακας – και τον σύμμασε λίγο. Είχε πει όλο το πρόβλημα του φωνάζοντας και βρίζοντας. Τον πόνεσα. Μετά ήρθε, μου φίλησε το χέρι. Τον φίλησα. Είχε δίκαιο. Όλοι λίγο-πολύ έχουμε το μερίδιο μας. Ήμουν και εγώ αιτία που έβριζε ο καημένος. Αν είχα πνευματική κατάσταση, θα τον είχα κάνει καλά.

Πόσο είχαν απογοητευθεί οι Φαρασιώτες, τότε με την Ανταλλαγή, όταν έρχονταν με το καράβι στην Ελλάδα! Δυο ναύτες μάλωναν και έβριζαν τον Χριστό και την Παναγία. Τους φάνηκε πολύ βαρύ!
Σού λέει: «Έλληνες, Χριστιανοί, να βρίζουν τον Χριστό και την Παναγία!». Τους άρπαξαν και τους πέταξαν στην θάλασσα. Ευτυχώς ήξεραν κολύμπι και γλύτωσαν. Ακόμη και όταν βρίζουν κάποιον άνθρωπο, πρέπει να τον υπερασπίσουμε, πόσο μάλλον τον Χριστό!

Ήρθε ένα παιδί στο Καλύβι που κούτσαινε, αλλά λαμποκοπούσε το προσωπάκι του. Λέω: «Κάτι γίνεται εδώ, για να λάμπει έτσι η θεία Χάρις!». Τον ρώτησα «τι κάνεις κ.λπ.» και μου είπε τι συνέβη.
Κάποιος, ένα θηρίο μέχρι εκεί πάνω, έβριζε τον Χριστό και την Παναγία και το παιδί όρμησε επάνω του, για να σταματήσει. Εκείνος το έβαλε κάτω, το τσαλαπάτησε, του σακάτεψε τα πόδια, και μετά το καημένο κούτσαινε. Ομολογητής! Τι τράβηξαν οι Ομολογητές, οι Μάρτυρες!

Χθες βράδυ, την ώρα που πήγαινα στον ναό για την αγρυπνία, είδα σε μια άκρη έναν πατέρα με ένα παιδάκι σε αναπηρικό καροτσάκι. Πλησίασα, αγκάλιασα τον μικρό και τον φίλησα. «Είσαι ένας άγγελος, του είπα, το ξέρεις;».
Και στον πατέρα του είπα: «Μεγάλη τιμή για σένα να υπηρετείς έναν άγγελο. Να χαίρεστε, γιατί θα πάτε και οι δύο στον Παράδεισο». Έλαμψαν από χαρά τα πρόσωπά τους, γιατί ένιωσαν την Θεϊκή παρηγοριά.

Η παρουσία των Χριστιανών είναι πλέον ομολογία πίστεως. Μπορεί κανείς με την προσευχή να βοηθήσει περισσότερο, αλλά την σιωπή του θα την εκμεταλλευτούν οι άλλοι και θα πουν: «Ο τάδε και ο τάδε δεν διαμαρτυρήθηκαν, επομένως είναι με το μέρος μας». Αν δεν αρχίσουν μερικοί να χτυπούν το κακό, να ελέγχουν δηλαδή αυτούς που σκανδαλίζουν τους πιστούς, θα γίνει μεγαλύτερο κακό. Έτσι θα τονωθούν λίγο οι πιστοί, αλλά και θα εμποδιστούν λίγο όσοι πολεμούν την Εκκλησία. Η Εκκλησία δεν είναι δικό τους καΐκι, να κάνουν βόλτες· είναι το σκάφος του Χριστού. Αυτοί είναι κατακριτέοι. Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να έχουν μεγάλο μισθό, πολυτελές αυτοκίνητο, να τρέχουν στις διασκεδάσεις. Και ύστερα κάνουν νόμο να παντρεύονται με πολιτικό γάμο, νομιμοποιούν τις αμβλώσεις.
Με τις βλάσφημες ταινίες που παρουσιάζουν, θέλουν να γελοιοποιήσουν τον Χριστό. Το κάνουν, για να πουν, «αυτός ήταν ο Χριστός, τώρα θα έρθει ο Μεσσίας», και να παρουσιάσουν μετά τον «Μεσσία» τους. Εκεί το πάνε.

-Οι άνθρωποι γέροντα, τα πιστεύουν και βλάπτονται!
-Ο βλαμμένος βλάπτεται. Τα πιστεύει, γιατί θέλει να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα και να αναπαύσει τον λογισμό του. Με όλα αυτά τα βλάσφημα πάνε να δικαιολογήσουν ηθικές αταξίες. Το έχουν παρακάνει. Είχαν κάνει μήνυση ότι η ταινία «Ο τελευταίος πειρασμός» [1] προσβάλλει την θρησκεία και οι εισαγγελείς είπαν· «Δεν είναι τίποτε». Τέτοιες βλασφημίες δεν ακούστηκαν ποτέ! Για μας η διαμαρτυρία για την βλάσφημη εκείνη ταινία ήταν ομολογία πίστεως. Βέβαια με όλα αυτά τα βλάσφημα γίνεται και ένα καλό· χωρίζει η ήρα από το σιτάρι, κοσκινίζεται ο κόσμος».
Σημειώσεις:
[1] Η βλάσφημη ταινία «Ο τελευταίος πειρασμός» η οποία σκηνοθετήθηκε από τον Μαρτίν Σκορτσέζε, παίχτηκε για λίγο σε κινηματογράφους των Αθηνών το 1988 και προκάλεσε θύελλα διαμαρτυριών από μέρους των πιστών και της Ελλαδικής Εκκλησίας, ώστε να σταματήσει η προβολή της. Ο γέροντας, παρ’ όλη την δυσκολία που είχε από τον πόνο λόγω της κήλης, βγήκε από το Άγιο Όρος με άλλους Αγιορείτες και παραβρέθηκε στο συλλαλητήριο που έγινε στην Θεσσαλονίκη, ενισχύοντας με την παρουσία του τον πιστό λαό. 
(Από το βιβλίο, «Πνευματική αφύπνιση», τόμος Β).

***

Αν ήμασταν εμείς στα χρόνια των μαρτύρων με τον ορθολογισμό που έχουμε, θα λέγαμε, τον Θεό τον αρνούμαι απ’ έξω, όχι από μέσα μου, γιατί έτσι θα μου δώσουν την τάδε θέση και θα βοηθάω και κανένα φτωχό. Τότε, λιβάνι να έριχναν στη φωτιά των ειδώλων, η Εκκλησία δεν τους κοινωνούσε. Ήταν μ’ αυτούς που λέγονταν προσκλαίοντες. Αυτοί που αρνιόνταν τον Χριστό, έπρεπε με μαρτύριο να εξιλεωθούν.

***

«Στην περίοδο της εικονομαχίας», έλεγε «δέκα Χριστιανοί υπερασπίστηκαν δυναμικά την εικόνα του Χριστού στην Χρυσή Πύλη και μαρτύρησαν γι΄αυτήν. Τώρα που βλασφημείται το πρόσωπο του Χριστού δεν πρέπει να αδιαφορούμε.
Αν ζούσαμε τότε εμείς οι «διακριτικοί» και «γνωστικοί» θα λέγαμε στους δέκα μάρτυρες: «Έτσι δεν ενεργείτε πνευματικά, περιφρονείστε τον Σπαθάριο που ανεβαίνει να γκρεμίσει την εικόνα, και όταν αλλάξει η κατάσταση, θα βάλουμε στην θέση της άλλη εικόνα, και μάλιστα βυζαντινή. Αυτό είναι το φοβερό!
Την πτώση μας, την δειλία, το βόλεμά μας το παρουσιάζομε σαν κάτι ανώτερο!»
Από τον Βίο του Αγίου Παϊσίου, γέροντος Ισαάκ, σελ. 314

Ἀπολυτίκιον. Ἅγιος Βασίλειος Παρίου
Ἦχος δ´

Κανόνα πίστεως, καὶ εἰκόνα πραότητος, ἐγκρατείας διδάσκαλον, ἀνέδειξε σε τῇ ποίμνῃ σου, ἡ τῶν πραγμάτων ἀλήθεια· διὰ τοῦτο ἐκτήσω τῇ ταπεινώσει τὰ ὑψηλά, τῇ πτωχείᾳ τὰ πλούσια. Πάτερ Ἱεράρχα Βασίλειε, πρέσβευε Χριστῷ τῷ θεῷ, σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον. Ἅγιος Βασίλειος Παρίου
Ἦχος δ´. Ὁ ὑψωθεὶς ἐν τῷ Σταυρῷ

Ὡς ἱερεὺς τοῦ Βασιλέως τῆς δόξης, ὁμολογίας διαλάμπεις τῇ αἴγλῃ, Ἱερομάρτυς ἔνδοξε Βασίλειε· τῶν εἰκονομάχων γάρ, τὴν ἀπάτην ἐλέγχων, πόνοις προσωμίλησας, ὑπὲρ τῆς ἀληθείας· καὶ μεταστὰς ἐν δόξῃ πρὸς Θεόν, τῶν σὲ τιμώντων, ἀπαύστως μνημόνευε.

Ἀπολυτίκιον.τοῦ ὁ­σί­ου Ἀ­κα­κί­ου
Ἦχος πλ. α´. Τὸν συνάναρχον Λόγον

Ἀκακίᾳ ἐμπρέπων Πάτερ Ἀκάκιε, καὶ λαμπρότητι βίου ἀστὴρ ὡς πάμφωτος, τῶν Ὁσίων μιμητὴς τῶν πάλαι γέγονας, καὶ χαρισμάτων θεϊκῶν, δαψιλῶς ἀξιωθείς, μὴ παύσῃ καθικετεύων, τὴν Παναγίαν Τριάδα, διδόναι πᾶσι τὸ θεῖον ἔλεος.

Ἀπολυτίκιον τοῦ ὁ­σί­ου Ἀ­κα­κί­ου, τοῦ συστησαμένου τὴν ἐν Ἁ­γί­ῳ Ὄ­ρει σκή­την τῶν Καυσοκαλυβίων.
Ἦχος α’.

Θαβωρείου φωτὸς ἐκζητῶν τὴν λαμπρότητα, ἐν τῷ ῎Αθω βιώσας ἀνεπαύσω πληρώτατα· Ἀκάκιε, Ἀγράφων τέκνον τὸ σεπτόν, ἀγλάϊσμα ὁσίων τὸ φαιδρόν· ὅτι εὐχαῖς σου καὶ ἁγίαις διδαχαῖς Μάρτυρας νέους καὶ ὁσίους ἀθλητὰς ἀνέδειξας. Δόξα τῷ σὲ αὐγάσαντι Χριστῷ, δόξα τῷ μεγαλύναντι, δόξα τῷ δείξαντί σε ἐν παντὶ διδάχον ἔνθεον.

Ἀπολυτίκιον τοῦ ὁ­σί­ου Ἀ­κα­κί­ου, τοῦ συστησαμένου τὴν ἐν Ἁ­γί­ῳ Ὄ­ρει σκή­την τῶν Καυσοκαλυβίων.
Ἦχος πλ. α΄. Τὸν συνάναρχον Λόγον.

Τὸν Σταυρὸν τοῦ Κυρίου λαβὼν ἐπ’ ὤμων σου, καὶ αὐτῷ μέχρι τέλος κατηκολούθησας, καταφρόνησας ἐπιγείων τὴν ἀπόλαυσιν, πόθῳ τρωθείς σου τὴν ψυχήν, ἐκ νεότητος σοφέ, ἀσκήσας καλῶς ἐνταῦθα· Ἀκάκιε θεοφόρε, ταῖς πρὸς Θεόν σου πρεσβείαις, ἡμᾶς συντήρησον.

iconandlight.wordpress.com