Παρασκευή 25 Δεκεμβρίου 2015

Αποφθέγματα του π. Σίμωνος Αρβανίτη.

Ο πατέρας Ζωσιμάς σημειώνει ότι ο πατέρας Σίμων δεν
παρέλειψε το έργο της διδαχής στο βαθμό που μπορούσε να το κάνει. Αν και ολιγογράμματος, ήταν «διδακτός Θεού» και προσέφερε ως σοφός γραμματεύς ό,τι είχε αποθησαυρισμένο στην
αγιασμένη καρδιά του, από την οποία, σαν από θησαυροφυλάκιο, έβγαζε «καινά και παλαιά».
193/195). Ο π. Ζωσιμάς σταχυολόγησε αποσπάσματα από κάποιες ομιλίες του Γέρονταστην Τράπεζα της Μονής του Αγίου Παντελεήμονος, οι οποίες είχαν μαγνητοφωνηθεί από πνευματικά του τέκνα, ως εξής:
Α)

Εκείνο που προέχει σήμερα είναι να πιστέψουμε ολόψυχα στο Θεό και ότι τίποτε δεν γίνεται χωρίς Αυτόν
. Όλα περιλαμβάνονται στη Θεία Του Πρόνοια.
Ίσως, όμως, ρωτήσουν κάποιοι: «Και τα κακά πώς εξηγούνται; Από το Θεό προέρχονται»;
Είναι πολύ μεγάλο ζήτημα αυτό και δεν το επιτρέπουν τα πέντε λεπτά που
διατίθενται γι’ αυτήν την προσλαλιά να το θίξουμε. Εκείνο που μπορώ να πω είναι πως ο Θεός
ούτε θέλει τα κακά ούτε είναι δημιουργός τους. Είναι γεννήματα της δικής μας αμαρτίας και
κακίας. Και επειδή εφευρέτης του κακού και της αμαρτίας είναι ο σατανάς, εκμεταλλεύεται τη δική μας κακία και μας κάνει συνεργάτες του. Βλέποντας ο Θεός πως μένουμε στην κακία και την αμαρτία, την οποία, αν και μας θανατώνει, λατρεύουμε και την έχουμε θρονιασμένη στις
καρδιές μας, θέλει να μας βοηθήσει να καταλάβουμε πως το κακό είναι κακό και αποβλέπει στην καταστροφή μας εδώ στη γη και στον αιώνιο όλεθρό μας κατόπιν. Και για να βοηθηθούμε
σ’ αυτό, επιτρέπει να μας βρούν κάποια δυσάρεστα πράγματα, όπως είναι ο πόνος, η θλίψη, οι αναποδιές της ζωής, οι αρρώστιες κλπ. Αν κάποιος π.χ. φθονεί κάποιον άλλον, ο Θεός επιτρέπει να του συμβεί κάποιο κακό για να καταλάβει την κακία του και να μετανοήσει, για να
μπει στο δρόμο του καλού και να μη φθονεί, αλλά να αγαπάει τον άλλον.
Εμείς, όμως, τι λέμε; «Ναι, βέβαια, το κακό είναι κακό, αλλά έλα που δεν μπορούμε να
απαλλαγούμε από αυτό»!
Λησμονούμε όμως πως ο Χριστός έγινε άνθρωπος γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο, για να μας
βοηθήσει να απαλλαγούμε από το κακό, μέσα στο οπ
οίο ζούμε και το οποίο μας βασανίζει. Ο
Χριστός όμως δεν ήρθε απλώς στη γη για να φύγει από κοντά μας κάπου στα βάθη του
ουρανού. Ο Χριστός είναι διαρκώς παρών στην Εκκλησία Του και πάντα κοντά μας. Δεν είπε,
αφήνοντας τους Μαθητάς Του μετά την ανάστασή το
υ: «Ιδού εγώ μεθ’ υμών ειμί πάσας τας
ημέρας έως της συντελείας του αιώνος»; (Ματθ. κη ́ 20). Και είμαι παρών όχι μόνο σε έναν
τόπο, αλλά παντού (σαν Θεός). Επομένως μπορώ να πραγματοποιήσω ό,τι σας υποσχέθηκα.
Αυτά λέει ο Χριστός. Πρέπει όμως να αποφασίσου
με κι’ εμείς να πάμε κοντά του. Και αν θέλετε
να με ακολουθήσετε, λέει ο Κύριος, και να είστε πάντα κοντά μου, θα με έχετε πάντα κοντά σας,
γιατί εγώ είμαι πάντα παρών. Και θα σας δώσω όλα όσα σας υποσχέθηκα και θα ζήτε σαν σε
παράδεισο. «Δόξα και τιμή κα
ι ειρήνη παντί τω εργαζομένω το αγαθόν» (Ρωμ. β ́ 10). Η ειρήνη
είμαι εγώ, ο Χριστός, και μόνον εγώ μπορώ να σας δώσω δόξα και τιμή. Αν όμως εσείς τρέχετε
στα όσα σας προσφέρει ο κόσμος και όχι σε ό,τι σας προσφέρω εγώ, τι να σας κάνω τότε; Εφ’
όσον θα θέλε
τε να με λατρεύετε, θα με έχετε κοντά σας. Αν όμως θεωρείτε ευτυχία σας τη μέθη
και τις απολαύσεις του κόσμου αυτού, πώς θα είμαι παρών μέσα σας στην περίπτωση αυτή;
Ο κόσμος σας οδηγεί στη διαφθορά και στη φθορά. Σας υπόσχεται χαρά, υγεία, ευτυχία.
Αλλά
αυτά που υπόσχεται ο κόσμος, αποτελούν απλούστατα δόλωμα για να σας τραβήξει
κοντά του. Δεν έχει όμως τίποτε να σας προσφέρει. Θέλει ο κόσμος να σας εμποδίσει να ζήσετε
παραδεισένια ζωή από αυτή τη ζωή και σας ετοιμάζει την κόλαση από τώρα, γιατί ο παράδε
ισος
του κόσμου είναι πραγματική κόλαση
.
Θα πείτε, ίσως, πως ο Θεός επιτρέπει δοκιμασίες. Επομένως δε πρόκειται και κοντά του
να τις αποφύγουμε. Και βέβαια θα επιτρέψει δοκιμασίες ο Θεός, μας λέγει ο Κύριος. Πώς αλλιώς θα απαλλαγείτε από τις κακίες σας; Αν όμως με αφήσετε να σας θεραπεύσω, τότε θα
γίνετε άγγελοι. Εφόσον λοιπόν δεν δίνουμε σημασία στην πρόσκληση του Χριστού να είμαστε
μαζί του, τότε μένουμε σε κόλαση, που μόνοι μας δημιουργούμε. Εάν δεχθούμε όμως μεευγνωμοσύνη τη δοκιμασία που στέλνει
ο Θεός, τότε και θα διορθωθούμε και πάντα θα υπάρχει
η ελπίδα να απαλλαγούμε από τη δοκιμασία. Αλλά και αν την κρατήσει, θα έχει άλλο νόημα για μας και αυτό θα σημαίνει την προαγωγή μας σε αγιασμό. ια να απαλλαγούμε από τα κακά ο Θεός μας αφαιρεί τα υλικά αγαθά, τα οποία μας βλάπτουν. Αν όμως έχουμε καλή διάθεση να υπηρετήσουμε τους άλλους με αγάπη και ζούμε
ως οικονόμοι Θεού, τότε μας τα διατηρεί και γινόμαστε άγγελοι Θεού και προκαλούμε τουςάλλους να μας μιμηθούν.
Το κακό, αγαπητοί, προέρχεται από εμάς και όχι από τους άλλους.Και για μας φέρει σε συναίσθηση ο Θεός επιτρέπει να μας κακοποιήσουν οι κακοί. Αν όμως δεν φταίμε, και μας αδικούν οι κακοί, τότε ας χαίρωμεν και ας αγαλλιώμεν εν εκείνη τη ημέρα. Ο Θεός θα μας αποδώσει πολλαπλάσια τιμή που τώρα τσαλακώνεται από τους αδίκους και πολλαπλάσια
αυτών που χάνουμε ή ζημιωνόμαστε. Ας προσέχουμε, λοιπόν, να μη βλάπτουμε εμείς τον εαυτό
μας. «Εαυτόν μη βλάπτοντα, ουδείς παραβλάψαι δύναται», λέγει ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος.
Όποιος δεν βλάπτει
τον εαυτό του, κανένας άλλος δεν μπορεί να τον βλάψει.
Βεβαίως, κάνοντας το καλό, μπορεί να συναντήσουμε την αδικία και συκοφαντία εκ μέρους
άλλων. Ας μην απογοητευόμαστε εμείς. Δεν θα επιτρέψει ο Θεός να χαθούμε. Εμείς θα κάνουμε
υπομονή, δεν θα κακολογούμε ούτε θα βρίζουμε ούτε θα καταριόμαστε κανέναν ούτε θα τρέχουμε στα δικαστήρια. Και ο Θεός ξέρει και μπορεί να μας ανοίξει πηγές ευλογίας.
Η πηγή των αγαθών είναι μία, ο Θεός και Δημιουργός των όλων. Από αυτήν την πηγή
του καλού πηγάζουν και όλες οι άλλες πηγές. Ο Θεός είναι η πηγή της χάριτος. Και δεν μπορεί ο άνθρωπος που θα πάρει κάποια χάρη και δωρεά να μην έχει χαρά και όποια άλλη ευλογία.
Καρπός του Πνεύματος, λέγει η Γραφή, είναι αγάπη, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, χρηστότης,
αγαθωσύνη, πίστις, πραό
της, εγκράτεια (Γαλ. ε ́ 22). Παίρνοντας λοιπόν από την πηγή των
χαρισμάτων του Αγίου Πνεύματος τις διάφορες χάριτες, τα διάφορα χαρίσματα, πώς είναι δυνατόν να έχει κανένας μίσος, να αδικεί τους άλλους, να είναι γενικά κακός; Παίρνοντας,
λοιπόν, το Άγιον Πνεύμα, δεν παίρνουμε λόγια, αλλά καταστάσεις μοναδικές, όπως είναι αυτές
που είδαμε πιο πάνω ως καρπούς του Πνεύματος. Ας μη παύσουμε να ζητούμε τα χαρίσματα
αυτά που ανανεώνουν την καρδιά και την κάνουν να μη γερνάει ποτέ.
Τα δώρα αυτά αναφέρονται στην ψυχή. Και αυτή αποτελεί τον κυρίως άνθρωπο. Αυτήν
πρέπει να φροντίζουμε να ομορφαίνουμε, οπότε τιμούμε και προστατεύουμε και το σώμα μας
από τη φθορά και διαφθορά της αμαρτίας. Ο εγκρατής άνθρωπος π.χ. δεν αφήνει το σώμα του
να κυλιέται στη λάσπη. Το ντύνει
με χίλια δυό όμορφα καλύμματα, όπως είναι η αγάπη, η
ελεημοσύνη, η συγχωρητικότητα και αποκλείει τα αντίθετα, π.χ. τη φιλαργυρία, τη ματαιοδοξία,
το μίσος και όλα τα αντίστοιχά τους, που δεν φέρνουν την ειρήνη και την τιμή.
Ο προφήτης Δαβίδ λέει σε κάποιον ψαλμό:
«εθαυμαστώθη η γνώσις σου εξ εμού»
.
Μια ψυχή και ένα σώμα στολισμένα με πνευματικά χαρίσματα δημιουργεί στις ψυχές των άλλων
τον θαυμασμό για τον Δημιουργό τέτοιου θαύματος. Αν ακολουθήσουμε, λοιπόν, σταθερά την
ωραία και βασιλική οδό της αγάπης
προς όλους, της αλληλοβοηθείας και γενικά της αρετής,
τότε ο Χριστός θα είναι πάντα παρών μέσα μας και η χαρά θα βασιλεύει μέσα μας, ενώ η ειρήνη
θα χαρακτηρίζει τις σχέσεις μας με τους γύρω μας, μέσα και έξω από την οικογένειά μας.
Β). Όσοι αγωνίζονται επάξια, θα πάρουν διπλό μισθό
, αυτό μας βεβαιώνει η Γραφή.
Γιατί; Γιατί κανένας άγιος και κανένας αγωνιστής της Εκκλησίας μας δεν πέρασε χωρίς
διωγμούς και συκοφαντίες, χωρίς ιδιαίτερα μεγάλο πόνο και μαρτύριο για τον Κύριο. Για όλα αυτά κάνει ιδιαίτερο λόγο ο απόστολος Παύλος, που τα έζησε, όπως και όλοι οι άγιοι απόστολοι και οι άλλοι άγιοι. «Εν παντί θλιβόμενοι, αλλ’ ου στενοχωρούμενοι, απορούμενοι, αλλ’ ουκ
εξαπορούμενοι, διωκόμενοι, αλλ’ ουκ εγκαταλειπόμενοι, καταβαλλόμενοι, αλλ’ ουκ απολλύμενοι
..
.
ως αγνοούμενοι και επιγινωσκόμενοι, ως αποθνήσκοντες και ιδού ζώμεν.λοιδορούμενοι
ευλογούμεν, διωκόμενοι ανεχόμεθα...». Αυτά διαβάζουμε στις δύο προς Κορινθίους επιστολές
του. Και αυτά που έζησαν αυτοί οι άγιοι, τα ίδια, τηρουμένων κάποιων αναλογιών, πρέπει να
ζούμε κι’ εμείς και με τον ίδιο τρόπο να αντιμετωπίζουμε τις διάφορες καταστάσεις.
Λένε όμως κάποιοι: «Κάνεις το καλό και βρίσκεις τον μπελά σου». Τέτοιους «μπελάδες»
βρήκαν οι άγιοι, όπως αναφέραμε πιο πάνω. Και τους δέχτηκαν εκείνοι με πίστη, με χαρά, μεενθουσιασμό, με υπομονή, με αγάπη και αφοσίωση στον Κύριο μέχρι θανάτου. Και γι’ αυτό και
είναι άξιοι διπλού μισθού. Θα είναι δε κρίμα να χάνουμε το καλό, να πάψουμε να το ενεργούμε,
γιατί θα υπάρξουν αντιδράσεις, συκοφαντίες κλπ. Ας μη λησμονούμε πόσα αγαθά και αμοιβές
μας ετοιμάζει ο Κύριος και τί χάνουμε λυγίζοντας, επειδή μας κατηγορεί ο κόσμος.
Ο χριστιανός δεν φοβάται την εχθρότητα που θα συναντήσει στην καλωσύνη και την
αγάπη, με την οποία αντιμετωπίζει την κακότητα και την αντίδραση του κόσμου. Α
υτό δεν έκανε
ο Χριστός; Όχι μόνο συγχώρεσε τους σταυρωτές του, αλλά και προσευχήθηκε γι’ αυτούς. Και
πρέπει ο χριστιανός να συγχωρεί σε τόσο βαθμό, που να μπορεί να προσεύχεται γι’ αυτούς που
του κάνουν κακό. Ο χριστιανός ακόμη αποφεύγει να κατακρίνει του
ς άλλους. Ο απόστολος
Παύλος λέει: «Σύ τις εί ο κρίνων αλλότριον οικέτην; Τω ιδίω Κυρίω στήκει ή πίπτει. Σταθήσεται
δε. Δυνατός γάρ εστίν Θεός στήσαι αυτόν» (Ρωμ. ιδ ́ 4). Και ο ίδιος ο Κύριος είπε: «Μη κρίνετε,
ίνα μη κριθήτε» (Ματθ. ζ ́ 1). Είναι αλλουνού δούλος ο άλλος, δούλος του Θεού. Και είναι υπεύθυνος έναντι μόνον του Θεού. Και αν τυχόν πέσει, ο Θεός μπορεί να τον ξανασηκώσει. Μεποιό δικαίωμα τον κατακρίνουμε εμείς; Ο Κύριος μέρα και νύχτα προσπαθεί και θέλει να βοηθήσει τον άνθρωπο, προκειμένου να ξαναγυρίσει στη σωστή πορεία, στην αρχική του τάξη και κατάσταση. Κι αν το θέλει ο Κύριος για τον κάθε πιστό, πολύ περισσότερο το θέλει για τον κάθε κληρικό και λειτουργό του.
Κάτι που πρέπει να επιδιώκει ο κάθε χριστιανός είναι η πραότης, που τελικά σημαίνει
ταπείνωση και ειρηνική διάθεση. Και αυτό οφείλεται στο ότι ταπείνωση σημαίνει κατοχή του πλούτου της Θεότητος. Γι’ αυτό ο ταπεινός δεν οργίζεται, αλλά είναι ο πράος, ο ειρηνικός και ο γεμάτος γλυκύτητα, ο απλός άνθρωπος.Όλα αυτά αποτελούν θείο δώρο
. Και μπορεί και ο πιπος να είναι
στολισμένος με το θείο αυτό δώρο, πράγμα που ίσως οι θεωρούμενοι σημαντικοί άνθρωποι να μη δίνουν σημασία σ’ αυτά και ιδιαιτέρως σ’ αυτούς τους άσημους ανθρώπους. Αλλά αν οιάνθρωποι, όποιοι και να είναι αυτοί, τους αγνοούν, δεν τους αγνοούν όμως οι άγγελοι του Θεού.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου