Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΙΩΣΗΦ Ο ΒΑΤΟΠΑΙΔΙΝΟΣ ΣΧΟΛΙΑΖΕΙ ΤΙΣ ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ.

Από το βιβλίο του Γέροντα Ιωσήφ του Βατοπαιδινού ΠΕΡΙ ΣΥΝΤΕΛΕΙΑΣ ΚΑΙ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ παραθέτουμε ένα απόσπασμα με σχόλια που έγραψε το 1987 πάνω σε προφητείες του Αγίου Ταρασίου και του Λέοντα του Σοφού.         .5.     Προφητεία Αγίου Ταρασίου
 Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως. 

Ό Άγιος Ταράσιος διέπρεψε στο θρόνο της Κωνστα­ντινουπόλεως τό 784 και συνεκάλεσε την 7η Οικουμε­νική Σύνοδο κατά τό έτος 787. Έκοιμήθη τό 806.

«... Μετά άπ' αυτό θά γίνει πόλεμος εμφύλιος, και θά χαθεί όλος ό άπιστος λαός. Και τότε θά ξυπνήσει ό Άγιος Βασιλεύς, πού τό όνομα του αρχίζει άπό I και τε­λειώνει σε Σ...».

Έδώ επισημαίνεται ή αγριότητα του εμφυλίου πολέ­μου, όπως είπαν και οί προγενέστεροι Πατέρες. Αναφέ­ρεται δε ότι τό όνομα του προορισμένου άπό τον Θεό βασιλιά θά είναι Ιωάννης.

6.       Χρησμοί Λέοντος του Σοφού. 

Ό Λέων ό Σοφός ήταν Αυτοκράτορας τοϋ Βυζαντίου, υιός του Βασιλείου του Μακεδόνος (886-912). Ασχολή­θηκε μέ ποιητικά και ηθοπλαστικά συγγράμματα και θε­ολογικές μελέτες, έγραψε δέ και διάφορα κείμενα προ­φητικά, ονομαζόμενα χρησμοί.

«Γιά τό φτωχό και εκλεκτό βασιλιά πού αναφέρει ό θρύλος, πού είναι γνωστός και άγνωστος, πού κατοικεί  

στά σύνορα του Βυζαντινού κράτους. Ό αληθινός βασι­λιάς... πού τον έδιωξαν από τό σπίτι του οί άνθρωποι... θά αποκαλυφθεί όταν θά εξαλειφθούν οί Ίσμαηλίτες, ήμερα Παρασκευή και ώρα τρίτη χαράματα της Παναγίας. Πρόκειται νά έλθει με τόξα και σημεία. Θά αναγγελθεί από άγγελο πού θά εμφανισθεί ως άνθρωπος αξιωματούχος λευκοφορεμένος. Θά του μιλήσει όταν θά κοιμάται και άφού κρατή­σει τό δεξί του χέρι θά του πει.

«Ξύπνα και σήκω άπό τον ύπνο... και ό Χριστός θά σε φωτίσει. Σε καλεί νά καθοδηγήσεις εκλεκτό λαό.» Γιά δεύτερη φορά θά του πει: «Φανερώσου και μή κρύβεσαι, πολλοί σε ζητούν...». Τήν τρίτη φορά θά του δώσει πλά­κες λίθινες, στις οποίες έχουν χαραχτεί δύο εντολές* νά τιμωρήσεις και νά διοικήσεις με σύνεση· νά διώξεις τήν ασέβεια και νά κάψεις όσους κάνουν σοδομιτικά έργα^-επίσης νά εκδιώξεις τούς κακούς ιερείς άπό τό ιερό και νά αποκαταστήσεις τούς άξιους.

Έχει δε αυτός σημάδια. Τό νύχι του μεγάλου δακτύ­λου του δεξιού ποδιού θά είναι φουσκωμένο... και στις δύο ωμοπλάτες θά εχει κόκκινους σταυρούς... τό δε όνο­μα του βασιλιά θά είναι άγνωστο στά εθνη... Ό Κύριος θά τοποθετήσει τό χέρι Του στο κεφάλι του... Εκείνες τις ήμερες θά στενοχωριούνται οί άνθρωποι και θά ακουμπούν τά πρόσωπα τους στήν γη, θά βάζουν χώμα στά κεφάλια τους, και θά φωνάζουν στον Κύριο τό Θεό του ουρανού και της γης. Τότε θά εισακούσει ό Κύριος τις δεήσεις τους και θά  στείλει τον Αρχάγγελο Του μέ μορφή άνθρωπου και θά κατοικήσει στά νησιά. Και θά βρει τον έκλεκτόν άγιόν Του, πού δεν τον βλέπει και δεν τον γνωρίζει κανένας... πού είναι σέ όλους κρυμμένος και αφανής, στο Θεό όμως και στον εαυτό του φανερός·

κατάγεται από οικογένεια δουκών και γένος βασι­λικό... και θά είναι αφιερωμένος στον Κύριο... Θά τον αποκαλύψει ό Θεός, θά τον φανερώσει και θά τον χρίσει με λάδι στά τέλη των ήμερών... Θά αποκαλυφθεί δέ μέ αυτό τον τρόπο. Θά εμφανιστεί άστρο τρεις ήμερες, και γιά τρεις ώρες την νύκτα μέχρι τήν χαραυγή, στο κέντρο της πόλεως της Μητρός του Υψίστου.

Τό δε άστρο δεν θά ανήκει στους πλανήτες, άλλά θά είναι όπως εκείνο πού εμφανίστηκε στήν σωτήρια Γέν­νηση του Χριστού). Και θά είναι κήρυκας πού θά φω­νάζει δυνατά κατά τις τρείς ήμερες ανακαλώντας και φανερώνοντας τον έλπιζόμενο. Τότε ό λαός βλέποντας και άκούοντας τήν βροντώδη φωνή του κηρύγματος θά εκπλαγεί. Και έκπληκτοι άπό τήν χαρά και τό φόβο θά φωνάξουν ότι δεν γνωρίζουν τον έλπιζόμενο. Τότε, ενώ θά βλέπουν όλοι, και μέ θέρμη θά φωνάζουν συνεχώς τό Κύριε έλέησον, κάνοντας εδαφιαίες μετάνοιες, στενάζο­ντας και χύνοντας δάκρυα γιά τήν θλίψη πού έρχεται, θά καμφθεί ό Θεός και θά δεχθεί τήν δέηση τους ευμενώς, και μέ ευσπλαχνία θά κοιτάξει τούς ανθρώπους και εξ αιτίας τών εκλεκτών πού απέμειναν θά φανερώσει τον εκλεκτό, θά εμφανισθεί στον ουρανό νεφώδες στερέ­ωμα του ήλιου έχοντας μέγεθος όπως τό καλοκαιρινό αλώνι πού αλωνίζουν εξι βόδια. Άπό κάτω θά κρεμασθεί κόκκινος σταυρός, αριστερά του δέ, εκτεταμένο τόξο, τό 

όποιο δόθηκε στους πατέρες μας ώς διαθήκη αιώνια. Ένώ δέ όλοι θά άγνοούν τον έλπιζόμενο, θά σπάσει τό τόξο στο νότιο άκρο και θά φανερώσει την φτωχική κα­λύβα του αληθινού βασιλιά.

Τότε οί λαοί δοξάζοντες τό Θεό, θά τρέξουν στο άκρο του τόξου και άφού πάρουν τον πολύτιμο και γηραιό βασιλιά με λαμπάδες και βάϊα, θά τον μεταφέρουν στην μεγάλη Σιών... Και κήρυκας πού θά φωνάζει δυνατά χωρίς νά φαίνεται, άπό τον ουρανό, θά πεί προς τό λαό· σας αρέσει αυτός; Τότε θά νοιώσουν δλοι φόβο, τρόμο και έκσταση στο άκουσμα της βροντερής φωνής. Και μετά, κτυπώντας τά στήθη, με δάκρυα και στεναγμούς, άφού σηκώσουν τά χέρια προς τον ουρανό θά λένε: Ναί, Κύριε, οτι Έσύ μας τον έδωσες, είναι αρεστός σέ εμάς, και άφού τον προσκυνήσουν θά τον μεταφέρουν στήν μεγάλη Σιών.

Και άφού προσευχηθεί και ευλογήσει τις Πύλες θά ανοίξουν... όσοι δε βρίσκονται εκεί θά φύγουν μέ μεγά­λο φόβο, και άφού προσευχηθούν θά τον μεταφέρουν σέ ενα ύψωμα και θά τον ανακηρύξουν βασιλιά τους... Και θά τον οδηγήσουν στο παλάτι τήν νύκτα... Θά τον συνοδεύουν δύο άγγελοι μέ μορφή άνθρωπου, λευκοφορεμένου αξιωματούχου* και θά του πουν τί πρόκειται νά κάνει».

«Άλλοίμονο σέ σένα έπτάλοφη πόλη, όταν τό εικοστό στοιχείο επαινείται στά τείχη σου.

Τότε πλησιάζει ή πτώση και ή απώλεια των δυναστών σου, και όσων δικάζουν άδικα όποιος εχει τά δάκτυλα  

του σάν δρεπάνια πού είναι τό δρεπάνι της έρημώσεως και βλασφημία κατά του Υψίστου».

Και αύτη ή προφητεία είναι συνέχεια των προηγου­μένων. Άν και γράφτηκε σε διαφορετικό χρόνο και από άλλο συγγραφέα, περιέχει όμως λεπτομερέστερα την θεία παρέμβαση στην κατάπαυση του πολέμου και στην ανακάλυψη και προβολή του μεγάλου άναμορφωτή της βυθισμένης τότε κοινωνίας.

Ό μεγάλος αυτός άρχοντας πιστεύεται ότι δεν θά είναι γέννημα της δικής μας γενεάς, άλλα βρίσκεται κρυμμένος άπό τήν μεγάλη πρόνοια του Θεού, γιά νά φανερωθεί στήν ώρα και σ' εκείνο τον καιρό, και αυτό δεν θά είναι παράξενο, επειδή στον Θεό ταιριάζουν των θαυμάτων τά παράδοξα.

Στο πρόσωπο του μυστηριώδους αύτού άρχοντα δεν θά υπάρχουν, όπως φαίνεται, μόνον ανθρώπινες διοι­κητικές "ικανότητες, άλλά και υπερφυσικές, όπως στους παλαιούς εθνάρχες και προφήτες, όπως στον Μωϋσή, διότι μόνον έτσι θά μπορέσει νά αναμορφώσει τήν χαώ­δη παγκόσμια κατάσταση.

Δεν έρχεται αυτός ό εκλεκτός του Κυρίου ώς ενας απλός άνθρωπος- «άρχοντας» ή ώς ενας άπό τούς πα­λαιούς προφήτες, γιά νά υποστεί τήν ανθρώπινη κρι­τική και καταδίκη, άλλά θά έλθει σάν πρόδρομος του   

μέλλοντος, «μετά δόξης κρίναι ζώντας και νεκρούς». Έρχεται μέ παρρησία, ώς απεσταλμένος άπό τον Θεό πού εξουσιάζει τά πάντα, γιά νά επιβάλει τήν θεία βου­λή, νά εφαρμόσει τό θείο θέλημα και νά τιμωρήσει τούς υιούς του πονηρού, πού γιά τόσο χρόνο κατατυράννη­σαν τούς πιστούς. Σάν τά ζιζάνια της παραβολής έπνι­γαν αυτοί τό σιτάρι, λόγω τής μακροθυμίας του Θεού,(σημ.εννοεί την σημερινή οικονομικο-πολιτική κατάσταση)

μέχρι την ημέρα του θερισμού,που ο καθένας θα πάρει την κατάλληλη θέση κατά τα έργα του.