Ήταν Σάββατο, κι ό Κύριος δίδασκε σε μία ιουδαϊκή Συναγωγή. Έκεί, ανάμεσα στόν κόσμο πού είχε συγκεντρωθεί, ήταν και μία γυναίκα «συγκύπτουσα», ή οποία επί 18 έτη έπασχε άπό φοβερή άσθένεια πού τήν κρατούσε μονίμως κυρτωμένη- δέν μπορούσε νά σηκώσει τό σώμα της ούτε στό έλάχιστο. Μαρτύριο ήταν ή ζωή γιά τήν ταλαίπωρη έκείνη συγκύπτουσα. Δεκαοκτώ χρόνια χωρίς νά μπορεί νά κοιτάξει τον ουρανό, τά πουλιά, τ' άστέρια, τά πρόσωπα των άνθρώπων γύρω της. 
Δεκαοκτώ χρόνια καταδικασμένη νά βλέπει τό χώμα, σκυμμένη στή γή! Κι όμως, ή γυναίκα αύτή δέν απελπίστηκε. Δέν έχασε τήν πίστη και τήν ύπομονή της. Ή άσθένεια του σώματος έκανε τήν ψυχή της πιό άνθεκτική. Γι αύτό και τή βλέπουμε νά μήν ύπολογίζει τον κόπο, τόν πόνο, τις είρωνείες ή τήν περιφρόνηση των άνθρώπων και νά έρχεται στή Συναγωγή γιά νά ενισχυθεί πνευματικά μέ τήν προσευχή και τή μελέτη του θείου Νόμου, Άραγε ποιός μπορούσε νά καταλάβει τί ύπομονή έκανε αύτή ή γυναίκα; Ποιός ήταν ικανός νά διακρίνει τό μεγαλείο της ψυχής της; Ποιός υποψιαζόταν τό έσώτερο κάλλος αύτής πού έξωτερικά φαινόταν καμπουριασμένη και άσχημη;... Μόνο ό
καρδιογνώστης Κύριος γνώριζε τή βαθιά πίστη της και τήν ταπεινή της διάθεση, γι' αύτό καί, χωρίς έκείνη νά πει ούτε μια λέξη, μπροστά σέ όλους στράφηκε καί της είπε: «γύναι, άπολέλυσαι της άσθενείας σου»· γυναίκα, είσαι λυμένη καί ελευθερωμένη άπό τήν άρρώστια σου. Μάλιστα έθεσε πάνω της τά χέρια Του, καί τήν ϊδια στιγμή ή συγκύπτουσα έγινε καλά! Έπανέκτησε τήν όρθια στάση του σώματος της και δόξαζε τόν Θεό γιά τή θεραπεία της.
Είναι άξιοσημείωτο τό γεγονός ότι ό φιλάνθρωπος Κύριος χάρισε τήν υγεία στή συγκύπτουσα χωρίς έκείνη νά τό ζητήσει καί χωρίς νά τήν προκαλέσει νά εκφράσει τήν πίστη της. Γιατί; Διότι καί μόνο τό ότι αύτή ή γυναίκα ήρθε στή Συναγωγή σέ τέτοια κατάσταση, αύτό φανέρωνε τήν άγαθή καί ταπεινή της διάθεση. Γι αύτό καί δέχθηκε τήν εύεργετική Χάρη του Κυρίου.
Άς τό ύπογραμμίσουμε, λοιπόν, ότι ό Κύριος δέν κρίνει άπό τά έξωτερικά φαινόμενα, άλλά διεισδύει στό βάθος της ψυχής τοϋ άνθρώπου. Γνωρίζει τις σκέψεις καί τις έπιθυμίες μας, τά κίνητρα των πράξεών μας, τις διαθέσεις τής καρδιάς μας. Δέν ξεφεύγει άπό τό θεϊκό Του βλέμμα ούτε ένα δάκρυ ούτε ένας στεναγμός, πόσο μάλλον κάθε πόνος καί κόπος, κάθε θλίψη καί στενοχώρια! Ή άπειρη άγάπη καί τό πλούσιο έλεός Του προτρέχει καί προσφέρεται στόν άνθρωπο πού θέλει βοήθεια καί ένίσχυση. Στόν άνθρωπο πού είναι ταπεινός καί δεκτικός τής Χάριτος Του. Όχι σ' αύτούς πού άντιδρούν, άκόμη κι όταν 'Εκείνος ευεργετεί. Κάτι πού, όπως θά δούμε, συνέβη καί στή συνέχεια τής διηγήσεως τής εύαγγελικής περικοπής.
2.Σημείον αντιλεγόμενον.
Όλοι είδαν τό θαύμα πού έκανε ό Κύριος 'Ιησούς Χριστός στή γυναίκα έκείνη. Δέν τό δέχθηκαν όμως όλοι μέ τά ϊδια αισθήματα.
Αύτός μάλιστα πού άντέδρασε έντονότερα ήταν ό άρχισυνάγωγος, ό όποιος γεμάτος άγανάκτηση στράφηκε στό πλήθος τοϋ λαού καί είπε: Έξι μέρες έχουμε στή διάθεσή μας νά έργαζόμαστε. Αύτές τις μέρες, λοιπόν, και μόνο αύτές μπορείτε νά έρχεστε και έσείς έδώ γιά νά θεραπεύεσθε, και όχι τή μέρα του Σαββάτου, πού είναι αργία.
Τότε ό Κύριος του απάντησε: Υποκριτή, πού ενδιαφέρεσαι τάχα γιά τήν άργία του Σαββάτου... Ό καθένας σας τή μέρα του Σαββάτου δέν λύνει τό βόδι του ή τό γαϊδούρι άπό τό παχνί και δέν τό πηγαίνει νά τό ποτίσει; Αύτό έσείς δέν τό θεωρείτε παράβαση της άργίας του Σαββάτου. Αύτη λοιπόν ή γυναίκα, πού είναι άσυγκρίτως άνώτερη άπό τά ζώα ώς γνήσια άπόγονος του Αβραάμ και πού τήν έδεσε ό σατανάς μέ τέτοια άρρώστια, ώστε νά μήν μπορεί νά σηκωθεί όρθια δεκαοκτώ ολόκληρα χρόνια, δέν ήταν σωστό και έπιβεβλημένο νά λυθεί άπό τά μακροχρόνια και οδυνηρά δεσμά της τή μέρα του Σαββάτου;...
Μέ τήν αποστομωτική αύτή άπάντηση του Κυρίου, ντροπιάστηκαν όλοι oi αντίπαλοι του. Κι ό λαός χαιρόταν γιά όλα τά λαμπρά και θαυμαστά έργα πού επιτελούσε ό Χριστός.
Είναι πάντως ν' άπορεί κανείς, πώς ένα όλοφάνερο θαύμα του Χριστού δημιουργεί τόσο άντίθετες καταστάσεις. Αλλά έτσι ήταν όλη ή ζωή του Κυρίου. "Οπως άκριβώς τό είχε προφητεύσει ό δίκαιος Συμεών: «σημείον άντιλεγόμενον».
Δέν λείπουν και σήμερα τά θαύματα του Χριστού γιά νά πιστεύσουμε. Άν όμως ή καρδιά μας είναι σκληρή και σκοτισμένος ό νους άπό τά πάθη, τότε ακόμη και θαύματα νά δούμε, δέν μπορούμε νά πιστέψουμε. Γιά νά διακρίνουμε τήν εύεργετική παρουσία του Χρίστου στή ζωή μας και νά δεχθούμε τις θαυμαστές άλλοιώσεις της χάριτός Του, χρειάζεται καρδιά καθαρή και άγια διάθεση νά έμπιστευθούμε τή ζωή μας σ' Έκείνον.
Ας παρακαλέσουμε τον άγιο Νικόλαο, πού έορτάζουμε τη μνήμη του σήμερα, νά μαλακώνει μέ τις πρεσβείες του τήν καρδιά μας και νά δυναμώνει τήν πίστη και τήν έλπίδα μας στόν παντοδύναμο Κύριο
Δεκαοκτώ χρόνια καταδικασμένη νά βλέπει τό χώμα, σκυμμένη στή γή! Κι όμως, ή γυναίκα αύτή δέν απελπίστηκε. Δέν έχασε τήν πίστη και τήν ύπομονή της. Ή άσθένεια του σώματος έκανε τήν ψυχή της πιό άνθεκτική. Γι αύτό και τή βλέπουμε νά μήν ύπολογίζει τον κόπο, τόν πόνο, τις είρωνείες ή τήν περιφρόνηση των άνθρώπων και νά έρχεται στή Συναγωγή γιά νά ενισχυθεί πνευματικά μέ τήν προσευχή και τή μελέτη του θείου Νόμου, Άραγε ποιός μπορούσε νά καταλάβει τί ύπομονή έκανε αύτή ή γυναίκα; Ποιός ήταν ικανός νά διακρίνει τό μεγαλείο της ψυχής της; Ποιός υποψιαζόταν τό έσώτερο κάλλος αύτής πού έξωτερικά φαινόταν καμπουριασμένη και άσχημη;... Μόνο ό καρδιογνώστης Κύριος γνώριζε τή βαθιά πίστη της και τήν ταπεινή της διάθεση, γι' αύτό καί, χωρίς έκείνη νά πει ούτε μια λέξη, μπροστά σέ όλους στράφηκε καί της είπε: «γύναι, άπολέλυσαι της άσθενείας σου»· γυναίκα, είσαι λυμένη καί ελευθερωμένη άπό τήν άρρώστια σου. Μάλιστα έθεσε πάνω της τά χέρια Του, καί τήν ϊδια στιγμή ή συγκύπτουσα έγινε καλά! Έπανέκτησε τήν όρθια στάση του σώματος της και δόξαζε τόν Θεό γιά τή θεραπεία της.
Είναι άξιοσημείωτο τό γεγονός ότι ό φιλάνθρωπος Κύριος χάρισε τήν υγεία στή συγκύπτουσα χωρίς έκείνη νά τό ζητήσει καί χωρίς νά τήν προκαλέσει νά εκφράσει τήν πίστη της. Γιατί; Διότι καί μόνο τό ότι αύτή ή γυναίκα ήρθε στή Συναγωγή σέ τέτοια κατάσταση, αύτό φανέρωνε τήν άγαθή καί ταπεινή της διάθεση. Γι αύτό καί δέχθηκε τήν εύεργετική Χάρη του Κυρίου.
Άς τό ύπογραμμίσουμε, λοιπόν, ότι ό Κύριος δέν κρίνει άπό τά έξωτερικά φαινόμενα, άλλά διεισδύει στό βάθος της ψυχής τοϋ άνθρώπου. Γνωρίζει τις σκέψεις καί τις έπιθυμίες μας, τά κίνητρα των πράξεών μας, τις διαθέσεις τής καρδιάς μας. Δέν ξεφεύγει άπό τό θεϊκό Του βλέμμα ούτε ένα δάκρυ ούτε ένας στεναγμός, πόσο μάλλον κάθε πόνος καί κόπος, κάθε θλίψη καί στενοχώρια! Ή άπειρη άγάπη καί τό πλούσιο έλεός Του προτρέχει καί προσφέρεται στόν άνθρωπο πού θέλει βοήθεια καί ένίσχυση. Στόν άνθρωπο πού είναι ταπεινός καί δεκτικός τής Χάριτος Του. Όχι σ' αύτούς πού άντιδρούν, άκόμη κι όταν 'Εκείνος ευεργετεί. Κάτι πού, όπως θά δούμε, συνέβη καί στή συνέχεια τής διηγήσεως τής εύαγγελικής περικοπής.
2.Σημείον αντιλεγόμενον.
Όλοι είδαν τό θαύμα πού έκανε ό Κύριος 'Ιησούς Χριστός στή γυναίκα έκείνη. Δέν τό δέχθηκαν όμως όλοι μέ τά ϊδια αισθήματα.
Αύτός μάλιστα πού άντέδρασε έντονότερα ήταν ό άρχισυνάγωγος, ό όποιος γεμάτος άγανάκτηση στράφηκε στό πλήθος τοϋ λαού καί είπε: Έξι μέρες έχουμε στή διάθεσή μας νά έργαζόμαστε. Αύτές τις μέρες, λοιπόν, και μόνο αύτές μπορείτε νά έρχεστε και έσείς έδώ γιά νά θεραπεύεσθε, και όχι τή μέρα του Σαββάτου, πού είναι αργία.
Τότε ό Κύριος του απάντησε: Υποκριτή, πού ενδιαφέρεσαι τάχα γιά τήν άργία του Σαββάτου... Ό καθένας σας τή μέρα του Σαββάτου δέν λύνει τό βόδι του ή τό γαϊδούρι άπό τό παχνί και δέν τό πηγαίνει νά τό ποτίσει; Αύτό έσείς δέν τό θεωρείτε παράβαση της άργίας του Σαββάτου. Αύτη λοιπόν ή γυναίκα, πού είναι άσυγκρίτως άνώτερη άπό τά ζώα ώς γνήσια άπόγονος του Αβραάμ και πού τήν έδεσε ό σατανάς μέ τέτοια άρρώστια, ώστε νά μήν μπορεί νά σηκωθεί όρθια δεκαοκτώ ολόκληρα χρόνια, δέν ήταν σωστό και έπιβεβλημένο νά λυθεί άπό τά μακροχρόνια και οδυνηρά δεσμά της τή μέρα του Σαββάτου;...
Μέ τήν αποστομωτική αύτή άπάντηση του Κυρίου, ντροπιάστηκαν όλοι oi αντίπαλοι του. Κι ό λαός χαιρόταν γιά όλα τά λαμπρά και θαυμαστά έργα πού επιτελούσε ό Χριστός.
Είναι πάντως ν' άπορεί κανείς, πώς ένα όλοφάνερο θαύμα του Χριστού δημιουργεί τόσο άντίθετες καταστάσεις. Αλλά έτσι ήταν όλη ή ζωή του Κυρίου. "Οπως άκριβώς τό είχε προφητεύσει ό δίκαιος Συμεών: «σημείον άντιλεγόμενον».
Δέν λείπουν και σήμερα τά θαύματα του Χριστού γιά νά πιστεύσουμε. Άν όμως ή καρδιά μας είναι σκληρή και σκοτισμένος ό νους άπό τά πάθη, τότε ακόμη και θαύματα νά δούμε, δέν μπορούμε νά πιστέψουμε. Γιά νά διακρίνουμε τήν εύεργετική παρουσία του Χρίστου στή ζωή μας και νά δεχθούμε τις θαυμαστές άλλοιώσεις της χάριτός Του, χρειάζεται καρδιά καθαρή και άγια διάθεση νά έμπιστευθούμε τή ζωή μας σ' Έκείνον.
Ας παρακαλέσουμε τον άγιο Νικόλαο, πού έορτάζουμε τη μνήμη του σήμερα, νά μαλακώνει μέ τις πρεσβείες του τήν καρδιά μας και νά δυναμώνει τήν πίστη και τήν έλπίδα μας στόν παντοδύναμο Κύριο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου