Θα έχετε ένα ανίκητο όπλο πάντα μαζί σας και αυτό είναι Ο ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΜΑΣ, να είσθε σίγουροι ότι όταν ΤΟΝ κρατάτε με πίστη και ΤΟΝ προσκυνάτε με ευλάβεια τα δαιμόνια της Ευρώπης θα φρίττουν και θα φεύγουν από εκεί που ήρθαν Όσιος Γεώργιος Καρσλίδης ο Ομολογητής.

 

Αγία Ματρώνα της Μόσχας η Τυφλή
Θα έλθει καιρός που θα βάλουν μπροστά σας τον ΣΤΑΥΡΟ και το ΨΩΜΙ και θα σας πούν «Διαλέξετε!».

Η Αγια Ματρώνα από την αρχή σήκωσε ένα βαρύ σταυρό τον οποίο με την ταπείνωση και την υπομονή τον κράτησε σε όλη της την ζωή.

Έλεγε: ‘‘Να θωρακίζεται κανείς με τον Τίμιο Σταυρό , με προσευχή , με Αγιασμό, με συχνή Θεία Μετάληψη… Να έχετε μπροστά στις εικόνες αναμμένα κανδήλια’’.
Η ίδια έκανε συνεχώς πολλούς σταυρούς ώστε στο μέτωπο της σχηματίστηκε μιά μικρή ουλή από τα δάκτυλα της.
Σε όλους έλεγε να φορούν πάντοτε το σταυρό τους και να κάνουν προσευχή. «Αδικοχαμένος γίνεται κανείς, όταν ζεί χωρίς προσευχή» έλεγε.

Την ρώτησε κάποτε η Ζηναΐδα Ζδάνοβα: Γιατί επέτρεψε ο Θεός να κλείσουν και να γκρεμίσουν τόσες Εκκλησίες; και απάντησε με τα παρακάτω λόγια,

– Αυτό ήταν το θέλημα του Θεού. Ο λαός είναι σαν υπνωτισμένος και μια φοβερή δαιμονική δύναμη έχει μπεί σε δράση. Βρίσκεται στον αέρα, και διεισδύει παντού. Παλιά, η δαιμονική αυτή δύναμη κατοικούσε στα έλη και στα πυκνά δάση, επειδή οι άνθρωποι πήγαιναν τακτικά στην εκκλησία, φορούσαν και τιμούσαν τον σταυρό. Τα σπίτια τους ήταν προστατευμένα από τις εικόνες, τα κανδήλια πού έκαιγαν, τον αγιασμό πού έκαναν… Τα δαιμόνια πετούσαν μακριά και φοβόντουσαν να πλησιάσουν… Σήμερα όμως, τα σπίτια αυτά αλλά και οι ίδιοι οι άνθρωποι έχουνε γίνει κατοικητήριο δαιμόνων για την απιστία τους, και την απομάκρυνσή τους από τον Χριστό…

Μας δίδασκε
– Με τη δύναμη του Σταυρού να σώζεστε και να αμυνόσαστε. Ο εχθρός έρχεται – πρέπει συνέχεια να προσευχόμαστε. Αιφνίδιος θάνατος υπάρχει μόνο χωρίς προσευχή. Ο εχθρός είναι στον αριστερό ώμο, και στο δεξιό – ο Άγγελος. Να κάνετε το σταυρό σας πιο συχνά, είναι η κλειδαριά σας όπως η κλειδαριά της πόρτας.
‘‘Πιο συχνά,- έλεγε-, να κάνετε το σταυρό σας. Ο σταυρός είναι κλειδαριά, όπως και της πόρτας’’. Συμβούλευε να μην ξεχνά κανείς να σταυρώνει το φαγητό. ‘‘ Να καταφεύγετε στη σωστική και προστατευτική δύναμη του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού’’.,-έλεγε.
Μια κοπέλα είδε ότι όλη τη νύχτα προσευχόταν και έκανε μετάνοιες. Από τους συχνούς σταυρούς δημιουργήθηκε στο μέτωπό της Αγίας ένα λακκάκι- το ίχνος των δακτύλων της. Το σταυρό της τον έκανε βραδέως, με θέρμη, τα δακτυλάκια της ψάχνανε το λακκάκι.

***

Η Άννα Βιμπόρνοβα θυμάται… «Επισκέφθηκα την Ματρώνα τις μέρες της Μεγάλης Σαρακοστής, λίγο πριν πεθάνει.
– Μη φοβάσαι μου λέει, δεν θα ξαναγίνει σύντομα πόλεμος. Θα ξαπλώσουμε έτσι, και θα σηκωθούμε «αλλιώς»…
– Πως αλλιώς; την ρωτάω.
– Να,-μου λέει- θα γυρίσουμε στο «ξύλινο»…
– Μάτουσκα, της λέω, τι σημαίνει το «ξύλινο»;
– Ξύλινο αλέτρι μου λέει, με αυτό θα δουλεύουμε τότε…
– Καί που θα πάνε τα τρακτέρ που τώρα έχουμε;…»
– Ω, λέει, άσε τα τρακτέρ… Θα δουλεύει τότε το αλέτρι το ξύλινο, και η ζωή θα είναι καλή. Όμως, ακόμη δεν φτάσαμε μέχρι αυτούς τους καιρούς. Εσύ όμως, δεν θα πεθάνεις μέχρι τότε, και θα τα δείς όλα αυτά. Η επαναφορά του ξύλινου αρότρου στην ζωή μας (και εφ΄ όσον βρεθούνε ζώα να τα σύρουν), θα ισοπεδώσει την ανθρώπινη αλαζονεία της εποχής μας…
Εάν δεν βρεθούνε ζωντανά πολύ φοβάμαι ότι θα τα σύρουμε εμείς για να μη πεθάνουμε από την πείνα. Πόλεμος (συμπλήρωσε) δεν θα ξαναγίνει (με τον τρόπο που μέχρι τώρα ξέρουμε…) Χωρίς… πόλεμο θα πεθάνετε όλοι. Θα πέσουν πολλά θύματα. Όλοι οι νεκροί, θα ξαπλώσετε επάνω στην γη….
Θα σας πω και κάτι άλλο, Αποβραδίς, όλα θα είναι (όρθια και καλά) πάνω στην γη, και όταν θα σηκωθείτε το άλλο πρωί, όλα θα μπούν (θα ταφούν) μέσα στην γη. Χωρίς «πόλεμο».
«Πως σας λυπάμαι, όσους τους έσχατους καιρούς θα ζήσετε. Η ζωή θα γίνεται όλο χειρότερη. Τελικά θα έλθει καιρός που θα βάλουν μπροστά σας τον ΣΤΑΥΡΟ και το ΨΩΜΙ και θα σας πούν «Διαλέξετε!».

Θα διαλέξουμε τον Σταυρό, της έλεγαν, αλλά πως θα μπορέσουμε να ζήσουμε;
-«Ε, θα κάνουμε προσευχή, θα πλάσουμε βώλους λίγο χωματάκι, θα προσευχηθούμε στον Θεό, θα φάμε και θα χορτάσουμε! » αποκρινόταν προφητικά η Αγία Ματρώνα, ενώ αλλού έλεγε:
«Θα πάρετε χώμα, θα κάνετε κουλουράκια, θα τα σταυρώνετε, και θα είναι σαν ψωμί!»

Έλεγε: ‘‘Δεν πρέπει να φοβάται κανείς τίποτα, όσο φοβερό και αν φαίνεται αυτό. Βλέπεις, κουβαλάνε ένα μωρό με το ελκηθράκι και δεν το νοιάζει τίποτα! Όλα θα τα κανονίσει ο ίδιος ο Κύριος!

Όσιος Γεώργιος Καρσλίδης ο Ομολογητής

…..Όταν ήμουν μικρό παιδάκι και η γιαγιά σου έκανε τακτικά Αγιασμό στο πατρικό σπίτι μας μου συνέβαινε κάθε φορά που παρευρισκόμουν εκεί να μην μπορώ να συγκρατήσω τα γέλια μου. Ο Ιερέας που ήταν ασκητικό-καλόγερος με έβλεπε αλλά δεν μου έδινε σημασία, μία φορά όμως στο τέλος ενός Αγιασμού με πλησίασε και μου είπε “Γιαννάκη σήμερα θα βγάλουμε αυτόν τον βρώμικο που έχεις μέσα σου” δυσανασχέτησα που με καθυστερούσε ο Παπά-Γιώργης από το παιχνίδι, αλλά κάθισα και αυτός μου διάβαζε κάτω από το πετραχήλι του κάτι λόγια που πρώτη φορά τα άκουγα. Στο τέλος μου έριξε ΑΓΙΑΣΜΟ και μου έδωσε να ασπασθώ τον ΣΤΑΥΡΟ. Από εκείνη την στιγμή σαν να έφυγε ένα βάρος από επάνω μου. Μετά κάθε φορά που κάναμε αγιασμό τον παρακολουθούσα κατανυκτικά και μάλιστα σιγόψελνα. Πέρασαν τα χρόνια και αυτή η αλλαγή είχε αποτυπωθεί στο μυαλό μου διότι αισθανόμουν την ευλάβεια σε όλες τις εκδηλώσεις της ζωής. Τέλος της δεκαετίας του ’50 τον επισκέφθηκα στο μοναστηράκι του έξω από την Δράμα και τον ρώτησα επί τούτου “Γέροντα τι λόγια διάβαζες και μετά ηρέμησα;” και αυτός ο σεβάσμιος παππούλης μου απήντησε παλληκάρι μου έβγαλα το ακάθαρτο πνεύμα που σε τυραννούσε από μικρό παιδάκι. Όταν μεγαλώσεις θα ξαναδείς το ίδιο ακάθαρτο πνεύμα μαζί με πολλά άλλα να έρχονται από την Ευρώπη και να κατακλύζουν τα Ελληνικά σπίτια μέχρι και το Κοινοβούλιο μας και τότε θα δείτε πράγματα που δεν τα χωράει ο νους σας. Τώρα τα βλέπω να έρχονται σιγά-σιγά σαν μαύρη καταχνιά και σύννεφο από την Ευρώπη.”

“ΣΗΜΕΙΩΤΕΟΝ ήταν το 1957 που τα έλεγε ο παπά-Γιώργης, η χρονιά που συνερχόνταν οι Ευρωπαίοι στην Ρώμη για να αποφασίσουν για το μέλλον της Ευρώπης… ΣΥΝΘΗΚΗ ΡΩΜΗΣ”.

Με αφέλεια τον ρώτησα “παππούλη θα έρθεις να μας διαβάσεις τότε τα ίδια λόγια σαν και αυτά που διάβασες σε μένα;

“παιδί μου εγώ τότε θα τα βλέπω τα πράγματα από αλλού και δεν θα είμαι μαζί σας, όμως θα έχετε ένα ανίκητο όπλο πάντα μαζί σας και αυτό είναι Ο ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΜΑΣ, τότε να φροντίσετε να τον στήσετε στα σπίτια σας, στις πλατείες, στα κτίρια σας αλλά και να τον έχετε μπροστά σας όπου πάτε όπως κουβαλάτε τα πλακάτ στις διαμαρτυρίες που κάνετε. Να είσθε σίγουροι ότι όταν ΤΟΝ κρατάτε με πίστη και ΤΟΝ προσκυνάτε με ευλάβεια τα δαιμόνια της Ευρώπης θα φρίττουν και θα φεύγουν από εκεί που ήρθαν για να κάνουν τα μνημόσυνα στα αφεντικά τους. Όμως παιδάκι μου θλίβομαι γιατί εκείνες τις μέρες ελάχιστοι θα είναι οι αγνοί σημαιοφόροι του ΣΤΑΥΡΟΥ από το Ιερατείο!!! Ο ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΣ ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΤΟΤΕ ΔΕΝ ΘΑ ΜΑΣ ΑΦΗΣΕΙ ΜΟΝΟΥΣ, ΘΑ ΦΡΟΝΤΙΣΕΙ ΜΕ ΠΕΡΙΣΣΗ ΑΓΑΠΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΙΣΤΟ ΛΑΟ.”

“Θείε πρέπει ο παπάς αυτός να ήταν Άγιος;” Ρώτησα τον θείο μου σε εκείνη την αναπάντεχη συζήτηση που έγινε. Και αυτός μου απάντησε

“Και βέβαια είναι Άγιος αφού τον ΑΓΙΟΠΟΙΗΣΕ η Εκκλησία μας τιμώντας τον και είναι ο ΑΓΙΟΣ ΝΕΟΣ – ΟΜΟΛΟΓΗΤΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΡΣΛΙΔΗΣ ο εξ Αργυρουπόλεως του Πόντου.”

“Τι λες βρε θείε γνώριζες αυτόν τον Άγιο και ποτέ δεν μου ανέφερες τίποτα;”

“Σου τα λέω τώρα γιατί ο ΟΜΟΛΟΓΗΤΗΣ ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ επαληθεύτηκε. Έτσι μου έρχεται να πάρω ένα μεγάλο ΣΤΑΥΡΟ και να πάω έξω από το κοινοβούλιο, να τον στήσω μπροστά στα μούτρα τους, όπως καθημερινά αυτοί φορτώνουν με δυσβάστακτους Σταυρούς τις ζωές των Ελλήνων. Θα μου πεις θα γίνει τίποτα; Άμα πιστεύεις θα γίνει ο καλύτερος αγιασμός της ΒΟΥΛΗΣ!!! Αρκεί να εννοείς τα λόγια-ευχές που έλεγε ο Άγιος Γεώργιος ο Ομολογητής.

ΣΤΑΥΡΟΣ Ο ΦΥΛΑΞ ΠΑΣΗΣ ΤΗΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΗΣ
ΣΤΑΥΡΟΣ Η ΩΡΑΙΟΤΗΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ
ΣΤΑΥΡΟΣ ΒΑΣΙΛΕΩΝ ΤΟ ΚΡΑΤΑΙΩΜΑ
ΣΤΑΥΡΟΣ ΠΙΣΤΩΝ ΤΟ ΣΤΗΡΙΓΜΑ
ΣΤΑΥΡΟΣ ΑΓΓΕΛΩΝ Η ΔΟΞΑ
Και των δαιμονίων «ΜΝΗΜΟΝΙΩΝ» το τραύμα.
ΔΡ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΒΑΡΔΑΚΑΣ.
http://iasmos.blogspot.gr/2013/09/blog-post_16.html

O Όσιος Γεώργιος Καρσλίδης έλεγε στα πνευματικά του τέκνα: ”Θα γίνει πόλεμος. Να κάνετε καταφύγια, γιατί ο πόλεμος θα είναι με πυρηνικά. Τότε θα περπατάτε τριάντα χιλιόμετρα για να δείτε άνθρωπο. Και όταν τον συναντήσετε θα λέτε: Δόξα τω Θεώ, βρήκα επιτέλους ένα άνθρωπο”.

Παιδιά μου, ο κόσμος έχει φύγει από την αθωότητα κι από την καλωσύνη! Κάθε μέρα και προς το κακό φροντίζει να βαδίζη. Όσο περνούν τα χρόνια βαδίζουμε στην καταστροφή και ο Θεός αυτά δεν τα θέλει. Πόση διαφορά υπάρχει σήμερα, από πριν πενήντα χρόνια!

Θα έλθει καιρός, που οι άνθρωποι θα κυκλοφορούν γυμνοί. Θα έχουμε μεγάλους σεισμούς και καταστροφές.

Μέσα στην αμαρτία κυλιέται ο κόσμος και δεν το καταλαβαίνει. Αυτά με κουράζουν, δεν αντέχω.

Ένα πρωϊνό μετά την Θεία Λειτουργία, ρώτησα τον Γέροντα γιατί έτρεχαν δάκρυα από τα μάτια της Παναγίας. Με κοίταξε και κούνησε το κεφάλι του: Γιαβρούμ, πως να μη κλαίει η Παναγία μας μ’ αυτά που γίνονται και μ’ αυτά που θα γίνουν…

Άλλοτε, βγαίνοντας από την Εκκλησία της Μονής και βλέποντας συναγμένο κόσμο, τους είπε: ”Εσείς καλά θα πεθάνετε, αλλά αυτά τα μικρά παιδιά τι έχουν να δουν! Οι Τούρκοι θα φθάσουν ως εδώ, αλλά ύστερα θα γυρίσουν πίσω και τότε μέσα στην Κωνσταντινούπολη εφτά μηνών μοσχάρι θα κολυμπάει μέσα στο αίμα…”

Την Ελλάδα η Ρωσία θα την υποστηρίξει. Η κόκκινη φυλή θα βοηθήσει την Ελλάδα. Θα γίνει πόλεμος στην Κωνσταντινούπολη και η κόκκινη φυλή θα φωνάξει τον Βασιλιά, για να’ ρθει και να καθίσει στην Πόλη.

Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης
Έλειψε και η θεία Χάρις και δαιμονίζονται οι άνθρωποι

Παλιά οι άνθρωποι, όταν αρρώσταιναν, έπαιρναν λαδάκι από το κανδήλι τους, αλείφονταν και γίνονταν καλά.Τώρα το κανδήλι το έχουν τυπικά, μόνο γιά νά φωτίζει καί τό λάδι, όταν πλένουν το κανδήλι, το ρίχνουν στον νεροχύτη.

Κάποτε πήγα σε ένα σπίτι και είδα την νοικοκυρά να πλένη το κανδήλι της στον νεροχύτη. «Που πάνε τα νερά;», την ρώτησα. «Στην αποχέτευση», μου λέει. «Μα καλά, τής λέω, από το ενα μέρος παίρνεις λαδάκι από το κανδήλι και σταυρώνεις το παιδί σου, όταν είναι άρρωστο, και από το άλλο όλο το λάδι της κούπας πάει στην αποχέτευση;
Πώς το δικαιολογείς αυτό; Πώς να ερθη η ευλογία του Θεού στο σπίτι σου;». Στα σημερινά σπίτια ένα ιερό πράγμα, π.χ. το χαρτάκι πού τύλιξες το αντίδωρο, δεν έχεις που να το ρίξης.

Θυμάμαι, στο σπίτι μας ακόμη και τα νερά πού πλέναμε τα πιάτα δεν πήγαιναν στην αποχέτευση· πήγαιναν άλλου, γιατί και τα ψίχουλα είναι ιερά, αφού κάνουμε προσευχή πριν και μετά το φαγητό. Όλα αυτά έχουν λείψει σήμερα, γι’ αυτό έλειψε και η θεία Χάρις και δαιμονίζονται οι άνθρωποι.
Όσο μπορούμε, να προσέχουμε σε όλα. …
Μετά την Θεία Κοινωνία ή το αντίδωρο ή το Ευχέλαιο, καλό είναι να σκουπίζουμε τα χέρια μας με λίγο βαμβάκι βρεγμένο με οινόπνευμα και να καίμε το βαμβάκι. Όταν σκουπίζουμε το Ιερό, όσα μαζεύουμε να τα ρίχνουμε στην θάλασσα ή να τα καίμε σε έναν καθαρό τόπο, γιατί μπορεί να έπεσε αντίδωρο ή μαργαρίτης.

Φυσικά, αν πέση κάτω ένας μαργαρίτης, ο Χριστός δεν θα καθήση να πατηθή, άλλα φεύγει η Χάρις από εμάς. Στο εξωτερικό, στους Ναούς δεν έχουν ούτε χωνευτήρια. Τα νερά τής Προσκομιδής πάνε με τα όμβρια. «Μας απαγορεύουν, λένε, να έχουμε χωνευτήρια, επειδή δημιουργούνται μικρόβια». Όλοι οι άνθρωποι έχουν γεμίσει σωματικά και πνευματικά μικρόβια και, αν στάξη λίγο μύρο στο κεφάλι, σου λένε «θα δημιουργηθούν μικρόβια»! Πώς να έρθη η ευλογία του Θεού;
Απόσπασμα από τις σελίδες 137 -140 του βιβλίου: Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου Λόγοι Β’ – Πνευματική Αφύπνιση

Σταυρός, ο φύλαξ πάσης της οικουμένης.
Σταυρός, η ωραιότης της Εκκλησίας.
Σταυρός, βασιλέων το κραταίωμα.
Σταυρός, πιστών το στήριγμα.
Σταυρός, αγγέλων η δόξα
και των δαιμόνων
το τραύμα

Απολυτίκιον της Οσίας Ματρώνας.
(Ήχος πλ. α΄. Τον συνάναρχον Λόγον)

Αδιάσειστον στύλον Ρωσίας όγδοον, την στερουμένην ομμάτων εκ γενετής, ευλαβώς ανυμνήσωμεν Ματρώναν την αοίδιμον, ως σκεύος θείων δωρεών και αγάπης ακραιφνούς προς πάντας εμπεριστάτους βοώντες· σκέδασον ζόφον παθών ημών φωτί σης χάριτος.

Ήχος πλ. α´. Χαίροις ασκητικών.

Χαίροις, ο αγαπήσας Χριστόν, εκ της νεότητος σου χρόνων Γεώργιε, και όλον αφιερώσας βίον Αυτώ σον σεπτόν, κλέισμα Ποντίων πολυτίμητον· Αυτού θεία χάριτι, φυλακήν καθυπέμεινας, και διεσώθης, εκ θανάτου πανόλβιε, ίνα στέφανον, λάβης ομολογίας σου, και κατά πνεύμα τέκνα σου εκ του αιωνίζοντος, σώσης θανάτου ευχαίς σου και διδαχαίς θεοπνεύστοις σου, σοφέ ποδηγέτα, ευσεβών και κατευθύντορ αυτών προς θέωσιν.

Απολυτίκιον Οσίου Παϊσίου Αγιορείτου
Ήχος πλάγιος α΄. Τον Συνάναρχον.

Tης ενθέου αγάπης το πυρ δεξάμενος υπερβαλλούση ασκήσει εδόθης όλος Θεώ και παράκλησις πολλών ανθρώπων γέγονας, λόγους θείους νουθετών, προσευχαίς θαυματουργών Παΐσιε Θεοφόρε, και νυν πρεσβεύεις απαύστως υπέρ παντός του κόσμου, Όσιε.

iconandlight.wordpress.com