Επιτρέπει ο Θεός να τραντάζεται η γη, αλλά δεν την καταστρέφει, σείει δυνατά τα πάντα με το σεισμό, αλλά δεν τα κατεδαφίζει, για να μας οδηγήσει στην μετάνοια. Τόσο μεγάλο είναι το πέλαγος της ευσπλαχνίας Του. Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος.

 

 

Ὁ λαὸς ἵσταται διὰ τὴν ἀνάγνωσιν τοῦ Συναξαρίου.
Συναξάριον
Τῇ ΚΖ’ (27ῃ) τοῦ μηνὸς Ἰανουαρίου, ἡ ἀνακομιδὴ (438) τοῦ λειψάνου τοῦ ἐν ἁγίοις πατρὸς ἡμῶν Ἰωάννου, ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως, τοῦ Χρυσοστόμου. (†407)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τοῦ ἐν ἁγίοις πατρὸς ἡμῶν Δημητριανοῦ, ἐπισκόπου Ταμασσοῦ τῆς ἐν Κύπρῳ. (α´ αἰ.)

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ὁ Ὅσιος Πέτρος ὁ Αἰγύπτιος, εἰς βαθὺ γῆρας ἐλθών, ἐν εἰρήνῃ τελειοῦται. (ε´ αἰ.)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τῆς Ἁγίας Μάρτυρος Νεονίλλας ἐκ Παμφυλίας
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ἡ Ἁγία Μαρκιανὴ Βασίλισσα, ἡ ἐν τοῖς Ἁγίοις Ἀποστόλοις, ἐν εἰρήνῃ τελειοῦται. (518-527)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ὁ Ὅσιος Κλαυδῖνος ἐν εἰρήνῃ τελειοῦται.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἐν ἁγίοις πατρὸς ἡμῶν Ἠλιοὺ β´, πατριάρχου Ἱεροσολύμων. (†797)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τοῦ Ἁγίου μάρτυρος Ἀσιὸτ Α΄ τοῦ κουροπαλάτου καὶ εἶτα βασιλέως τῆς Γεωργίας. (830)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου μάρτυρος Ἰουλιανοῦ, ἐν Σόρᾳ (Sora) τῆς Ἰταλίας μαρτυρήσαντος ἐπὶ Ἀντωνίνου Πίου. (~†150)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῆς ἁγίας παρθενομάρτυρος Δεβότης (Devota), τελευτησάσης ἐν Κορσικῇ ἐπὶ Διοκλητιανοῦ. (†303)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου ἱερομάρτυρος Ἀβίτου, ἀποστόλου καὶ ἐπισκόπου τῶν Καναρίων νήσων.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῶν ἐν βορείῳ Ἀφρικῇ ἁγίων μαρτύρων Δατίου, Ῥεάτρου, καὶ τῶν σὺν αὐτοῖς· ἔτι δὲ Δατίου, Ἰουλιανοῦ, Βικεντίου καὶ ἑτέρων κζ´ ὑπὸ τῶν Ἀρειανῶν Βανδάλων τελειωθέντων. (~†500)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου Μαύρου (Μάριου), κτίτορος μονῆς ἐν Βοβάκῳ (Bobacum, Bodon) ἐν Γαλλίᾳ. (~†555)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου Ναταλίου, κτίτορος μονῶν ἐν τῇ βορείῳ Ἰρλανδίᾳ, συνεργάτου τοῦ ὁσίου Κολουμβανοῦ. (†564)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου Λούπου, ἐπισκόπου Καβυλλόνης (Cabyllona, Châlons-sur-Saone), ἀρωγοῦ ἐμπεριστάτων. (~†610)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου Βιταλιανοῦ, πάπα Ῥώμης. (†672)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου Ἐμερίου, κτήτορος τῆς μονῆς Ἁγίου Στεφάνου ἐν Βανυόλες (Bañoles) τῆς Καταλονίας. (η´ αἰ.)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῆς ὁσίας Κανδίδης (Candida), μητρὸς τοῦ ἁγίου Ἐμερίου, ἀναχωρητρίας ἐν Banoles Ἱσπανίας (798)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου Τίτου, τοῦ ἀπὸ στρατιωτῶν, μοναχοῦ ἐν τῇ Λαύρᾳ τῶν Σπηλαίων τοῦ Κιέβου. (ια´ αἰ.)
 Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ὁ Ἅγιος Νεομάρτυς Δημήτριος, ὁ οἰνοπώλης, ὁ ἐν Γαλατά Κωνσταντινουπόλει μαρτυρήσας, ἐν ἔτει͵αψπδ´(1784ῳ), ξίφει τελειοῦται.
 Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, κοίμησις τῆς Ὁσίας Νεονίλλας τῆς Μονῆς τοῦ Νταβίντωφ τῆς Ῥωσίας (1875)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ  πατρὸς Κοσμᾶ Ἀσλανίδη τοῦ  Γρηγοριάτη τοῦ ἱεραποστόλου ἐν Κονγκό (πρώην Ζαΐρ)(1989)

Στίχοι
Νεκρὸς καθίζῃ, ὢ Ἰωάννη, θρόνῳ,
Ἀλλ’ ἐν Θεῷ ζῶν, πᾶσιν Εἰρήνη, λέγεις.
Ἄπνουν ἑβδομάτῃ κόμισαν δέμας εἰκάδι χρυσοῦν.

27 Ιανουαρίου
Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος
π.Ἀνανίας Κουστένης,

Πάμε, τώρα, 27 του μηνός Ιανουαρίου. Έχομε την ανακομιδή του ιερού λειψάνου του εν αγίοις πατρός ημών Ιωάννου αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως του Χρυσοστόμου. Μέγα ύψος κι εκείνος. Χρυσό στόμα. Χρυσή καρδιά. Χρυσός βίος. Αγώνες για τον Χριστό και την πίστη και τόσα άλλα και σπουδαία και τρανά! είχε, όμως, τη λεβεντιά και την παρρησία να ελέγχει τους άρχοντες, όταν αδικούσαν τον λαό και στην εποχή του, ο Αρκάδιος ήτο αυτοκράτωρ και η Ευδοξία, η γυναίκα του, έκανε πολλές αδικίες. Κι ο Άγιος Ιωάννης και με ευγένεια άλλά και με παρρησία και με τον καλό του τον τρόπο την ήλεγχε. Εκείνη δεν άντεξε. Τον έστειλε δυο φορές εξορία και τον ανεκάλεσε. Γιατί ο λαός ξεσηκώθηκε, έγινε και σεισμός, και φάνηκε πώς αυτό που έκαναν ήταν πολύ κακό και δεν το άντεξε η καημένη και έστειλε και τον έφεραν την τρίτη, όμως, φορά, τον εξόρισε στην Πιτυούντα του Πόντου. Πολύ μακριά. Αφού πρώτα πήγε στην Κουκουσό, στην Αραβισσό, στα Κόμανα. Αλλά, βέβαια, η οδηγία ήταν να φτάσει στην Πιτυούντα. Δεν πρόλαβε. Εκοιμήθη εκεί. Στα Κόμανα του Πόντου. 14 Σεπτεμβρίου, 407 μ.Χ και τον έθαψαν εκεί στον ναό του Αγίου Βασιλίσκου και Αγίου Λουκιανού, αφού τον κάλεσαν στη Θεία Βασιλεία οι μεγάλοι απόστολοι Πέτρος και Ιωάννης, κατά το Συναξάριον και έμεινε εκεί. Στα 408, ένα έτος αργότερα, πέθανε κι ο Αρκάδιος και η Ευδοξία. Πού ν’ αντέξουν την αδικία! Πού ν’ αντέξουν το κακό! Γι’ αυτό ας προσέχομε, να μην αδικούμε, να μην κάνουμε κακό στην ψυχή μας, να μην κάνουμε κακό στους άλλους. Δεν αντέχει η ψυχή μας όλα αυτά. Δεν είναι γι’ αυτά η ψυχή μας. Η ψυχή μας είναι για τον Θεό, για τον Παράδεισο είναι για την αγάπη, είναι για την καλοσύνη, είναι για την ομορφιά δεν της ανήκουν δεν της αντιστοιχούν. Και στα 434 έγινε πατριάρχης, αρχιεπίσκοπος, καλύτερα, Κωνσταντινουπόλεως ο Πρόκλος. Ο μαθητής και υπηρέτης του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου. Και Στα 438, τέσσερα χρόνια αργότερα, έπεισε τον αυτοκράτορα Θεοδόσιο τον Β’, τον μικρό, τον γυιό του Αρκαδίου, και την Πουλχερία, να στείλουν και να φέρουν από τα Κόμανα το ιερό λείψανο του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, αφού κάνουν και ανακομιδή. Πήγαν εκείνοι, έγινε η ανακομιδή, μετά θέλησαν να σηκώσουν τη λάρνακα, το κιβώτιο μέσα στο οποίο έβαλαν τα ιερά και άγια λείψανα, αλλά εκείνο ήτο τόσο βαρύ, που δεν εσηκώνετο δεν έδινε ο Άγιος τον εαυτό του, να τον παραλάβουν και να τον μεταφέρουν οι άνθρωποι στη Βασιλεύουσα. Ήλθαν πίσω στον αυτοκράτορα και του το είπαν. Κι εκείνος κατάλαβε. Κι έγραψε μια επιστολή στον Άγιο Ιωάννη, τον οικουμενικό πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως τον Χρυσόστομο και του ζητούσε συγγνώμη και εκ μέρους του και εκ μέρους των γονέων του και εκ μέρους των εχθρών του. «Εμείς λέγαμε πώς είσαι πεθαμένος και μπορούμε να πάρομε τα ιερά σου λείψανα και να τα μεταφέρουμε. Αλλά εσύ είσαι, όμως, ζωντανός και δεν μας έδωσες τα λείψανα σου.» Τι ωραία είν’ αυτά! «Επειδή, όμως, εσύ εκήρυξες τη μετάνοια και επειδή βλέπεις πώς όντως σε αγαπάμε και σε θέλομε και σε ποθούμε, σε παρακαλούμε πολύ να μάς παραδώσεις τα ιερά σου λείψανα, να τα φέρουμε στη Βασιλεύουσα και να σε αποκαταστήσομε,» το άδικο πονάει και τους Αγίους. Μην το ξεχνάμε αυτό και πράγματι, όταν πήγαν την επιστολή στα Κόμανα και την ακούμπησαν στη λάρνακα, εκείνη έγινε πανάλαφρη και την σήκωσαν αμέσως κι όχι μόνο την σήκωσαν αμέσως, αλλά εκείνοι που δήθεν σήκωναν τους κρατούσε ο Άγιος και περπατούσαν τόσο ανάλαφρα, που λες πώς τους σήκωνε και αυτούς. Και σίγουρα τους εσήκωνε! Κι έφθασαν, λοιπόν, στην Κωνσταντινούπολη, αγαλλομένω ποδί και βγήκε ο αυτοκράτορας στο απέναντι μέρος εκεί της Κωνσταντινουπόλεως, με το βασιλικό του καράβι και οι υπόλοιποι, και βγήκαν στη ξηρά, δια ξηράς ήρχοντο, και προϋπάντησαν το σκήνωμα του Αγίου Ιωάννου και μάλιστα, αφού το προσκύνησαν και λοιπά, και δόξασαν τον Θεό και τίμησαν τον Άγιο, το πήραν στο βασιλικό καράβι. Και καθώς μπήκαν όλοι, για να ‘ρθουν στο άλλο μέρος στην Κωνσταντινούπολη, είχαν πάει στο Πέραν, όπως ξέρετε, όσοι έχετε πάει, λοιπόν. Ξεσηκώθηκε μεγάλη τρικυμία. Ήσαν κι άλλα καράβια συνοδεία του βασιλικού. Και σκορπίστηκαν όλα και το καράβι εκείνο, ακυβέρνητο, που ‘χε τη λάρνακα, πήγε και σταμάτησε στο χωράφι της χήρας Καλλιτρόπης, το οποιο είχε πάρει η μητέρα του Θεοδοσίου, η Ευδοξία, αδίκως και τότε ο Θεοδόσιος κατάλαβε και έκλαψε. Και γονάτισε μπροστά στη λάρνακα και λέει: «”Άγιε μου, εγώ το δίνω πάλι το χωράφι στη χήρα.» Κι ήταν κι εκεί η χήρα, μάλιστα, και της το έδωσε μπροστά σε όλους επισήμως. Τότε σταμάτησε η τρικυμία, ησύχασαν τα πάντα, τι ωραία που είναι η αποκατάσταση! Η έμπρακτη μετάνοια! Τι σπουδαία πράγματα έχει η Εκκλησία και η ψυχή μας. Και τότε προχώρησαν, έφτασαν στον ναό του Αγίου αποστόλου Θωμά, κατέβασαν το ιερό λείψανο, εκεί, εν τοις Αμαντίου, στην περιοχή του Αμαντίου, το έβαλαν στον ναό, δοξολόγησαν, ευχαρίστησαν, και στη συνέχεια, με βασιλική πομπή και συνοδεία, το πήγαν στον ναό της αγίας Ειρήνης. Εκείνη ήταν η πρώτη εκκλησία κι από ‘κείνη τον έδιωξαν τον Άγιο. Και τον έβαλαν στο σύνθρονο, που ‘ναι μέσα, πίσω απ’ την Αγία Τράπεζα, εκεί ήταν τότε, και τώρα είναι, άλλά έχομε και δεσποτικό θρόνο, που ‘ναι ένα κάθισμα, που κάθεται ο επίσκοπος, δίπλα στους ψάλτες, για να χοροστατεί. Λοιπόν. Και του ‘παν: «Απόλαυε τον θρόνον σου, άγιε». Κι εχάρησαν και στη συνέχεια τον πήγαν στον ναό των Αγίων Αποστόλων. Κι εκεί, αφού τον ανέβασαν στο σύνθρονο, εκείνος τότε μίλησε στα πλήθη τα παραληρούντα και τι είπε; «Ειρήνη πάσι.» Ειρήνη σε όλους. Γιατί ήταν ζωντανός και είναι και είπε: «Ειρήνη σε όλους». Επήλθε πια η συμφιλίωση και τον έθαψαν στον ναό των Αγίων Αποστόλων, στο Ιερό Βήμα, κάτω από την Αγία Τράπεζα. Κι έκαμε θαύματα ο Άγιος Ιωάννης. Πολλά και μεγάλα. Γιατί είναι από τους πολύ μεγάλους Αγίους μας. Τα λείψανα του πήγαν μετά στη Δύση, και τώρα μάς τα ‘δωσαν οι Δυτικοί και τα έχομε στην Κωνσταντινούπολη, στο Οικουμενικό μας Πατριαρχείο, εκεί όπου άνηκαν. Ο,τι να πούμε για τον Άγιο Ιωάννη είναι πάρα πολύ λίγα. Πάρα πολύ λίγα. Ας έχομε την ευχή του. Ας μάς οδηγεί στην μετάνοια. Αφού είναι αμαρτωλών εγγυητής. Ας μάς γλυτώνει απ’ της φιλαργυρίας το πικρόν Χειμώνα, που λεν οι ύμνοι του. Και ας μάς φροντίζει, όπως εκείνος γνωρίζει. Κι ας μάς φωτίζει, να διαβάζομε και τα ιερά του έργα και τα συγγράμματα, που ‘ναι πολλά, να μπορέσομε κι εμείς να σώσομε τις ψυχές μας, τουλάχιστον. Το σπουδαιότερο.
Ἀρχιμανδρίτης Ἀνανίας Κουστένης,, Χειμερινὸ Συναξάρι, Τόμος Β΄.

Οταν εφέρθη τό άγιο λείψανο στόν Ναό του Αποστόλου Θωμά, τόν ονομαζόμενο του Αμαντίου, όπου ο βασιλεύς ήταν παρών καί σκέπαζε με την βασιλική του χλαμύδα την θεία σορό του λειψάνου και μαζί παρεκάλει τόν Άγιο νά παύσει τόν κλονισμό του τάφου της μητρός του, ο οποίος έτρεμε ήδη τριάντα τρία έτη’ καί δή επέτυχε της αιτήσεως διότι στάθηκε, παραδόξως, ο κινούμενος τάφος εκείνης.

***Λόγος εγκωμιαστικός στην ανακομιδή του λειψάνου του Αγίου Πατρός ημών Ιωάννου του Χρυσοστόμου που συνέγραψε ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης
(Μεταφέρεται εδώ αποσπασματικά και σε απλούστερη απόδοση)

...Ας χαρούμε και εμείς πνευματικώς σήμερα. Ας ευφημήσουμε με ύμνους και ωδές πνευματικές τον μέγα Χρυσόστομο! Ας προσκυνήσουμε νοερά το πάνσεπτό του λείψανο για να λάβουμε και την χάρη του Αγίου Πνεύματος, η οποία δίδεται και αόρατα ως αόρατη και απεριόριστη….
Με ποιο όνομα ιερό και άγιο να ονομάσουμε τον Χρυσόστομο και να μη αρμόζη σε αυτόν;

Να τον ο­νομάσουμε άγγελο; Και του πρέπει, διότι αυτός έζη­σε στα αλήθεια μια ζωή ισάγγελη, με χαυμενίες, α­γρυπνίες, προσευχές και ασκήσεις υπερφυσικές…
Προ του θανάτου του τρεις ολόκληρους μήνες δεν έφαγε ολότελα ανθρώπινο φαγητό, ως άσαρκος και άυλος μέχρις ότου ετελεύτησε. Βάστασε με μό­νην εκείνη την άφθαρτη τροφή, που του έδωσαν και έφαγε οι ιεροί Απόστολοι, καθώς μαρτυρούν όλοι οι συγγραφείς του βίου του.…

Να τον ονομάσουμε Απόστολον; Και μάλιστα, διότι αυτός με την πάγχρυση διδασκαλία του εσαγηνευσε πολλά έθνη και τα έφερε στην πίστη του Χρι­στού. Δι’ αυτό και οι θείοι Απόστολοι εφάνησαν οφθαλμοφανώς εις αυτόν, ως ισαπόστολο, τόσες και τόσες φορές, ο Πέτρος και Ιωάννης δύο φορές…. Ο Παύλος στην Κων/πολι, όταν του ομιλούσε μυστικά στα αυτιά, ερμηνεύοντας τις επιστολές του, και όταν αισθητά τον εφίλησε, ευχαριστώντας αυ­τόν, αφού τα ερμήνευσε….

Να τον ονομάσουμε Προφήτην; Ναι, και αυτό το όνομα το απέκτησε διά των έργων… Επροφήτευσε στον άγιο Επιφάνιο πως δεν θέλει φθάσει να πάη στον θρόνο του…, αλλά και όταν εξωρίζονταν, περνώντας από την Νίκαια προφήτευσε στον πατέρα του βασιλιά Μαυρίκιου, που ήταν άτεκνος, ότι έχει να γέννηση γιο που μέλλει να γίνη βασιλιάς, πως έχει να αμαρτήση, πλήν θέλει πάλιν μετανοήσει και θέλει αξιωθεί της σωτηρίας, καθώς έτσι και τα πράγματα ακολούθησαν.

Να τον ονομάσουμε μάρτυρα; Ναι και του αρμόζει, επειδή εκτός από τις ασθένειες της υδρωπικίας, των πυρετών και της παντοτινής στομαχαλγίας, που έπασχε ο Τρισμακάριστος, έλαβε και πολλά βάσανα και μαρτύρια στις εξορίες του….
Διά αυτό και στον καιρό του θανάτου του, ήλθαν οι άγιοι μάρτυρες Βασιλίσκος ο ιερομάρτυς και Λουκιανός και τον προσκάλεσαν, για να έλθη στα ουράνια να συγκατοική με αυτούς ως συναθλητής.

Να τον ονομάσουμε Ιεράρχη και διδάσκαλο της Εκκλησίας; Ναι, βεβαιότατα! Θέλετε να το καταλά­βετε; Ακούσατε την φοβερή οπτασία που είδε ο επίσκοπος της Αραβισσού Αδελφειός.
Αυτός έχοντας πολλή αγάπη να μάθη για τον ά­γιο Χρυσόστομο ποια δόξα αξιώθηκε να λάβη από τον Θεό στους ουρανούς, και παρακαλώντας συχνά γι’ αυτό τον Κύριο ήλθε σε έκσταση και είδε ένα ωραιότατο άνδρα που του έδειξε σε τόπο λαμπρό όλους τους πατέρες και διδασκάλους· αλλά δεν είδε ανάμεσά τους τον Ιωάννη! Και λυπήθηκε κατάκαρδα. Τότε άκουσε φωνή αγγέλου που του είπε: «Ιωάννην τον της μετανοίας λέγεις; Άνθρωπος, που εί­ναι με σώμα, εκείνον να δει δεν μπορεί! διότι παρί­σταται εκεί, όπου ο θρόνος ο Δεσποτικός». Την ί­δια οπτασία είδε και ο άγιος Μάρκος ο ασκητής, και άκουσε τα ίδια λόγια, σαν από τον Άγιο Επιφάνιο, που του φανερώθηκε στην οπτασία του, διότι και ο θείος Μάρκος παρακαλούσε να μάθει για τον Χρυσόστομο.

Να τον ονομάσουμε ρήτορα και εξηγητή των Θείων Γραφών;… Ο ρήτορας Λιβάνιος μπροστά στον Ιουλιανό τον παραβάτη, καίτοι εχθρός της πί­στεως, εκήρυξε ότι ο Ιωάννης υπερβαίνει στην ρητορική και την σοφία και τον Δημοσθένη, και τον Πλάτωνα.
Στην εξήγηση πάλι των θείων Γραφών υπερέβαινε και αυτόν τον μέγα Θεολόγον Γρηγόριον. Ο βασιλεύς Θεοδόσιος ο μέγας, παρεκάλεσε τον Γρηγόριο τον Θεολόγο να εξηγήση το ιερό Ευαγγέλιο, και το επεχείρησε. Παρακαλώντας τον Θεό να τον πληροφορήση αν η εξήγηση του είναι ορθή, άκουσε από τον Θεό την εξής φωνή: «Ούτε σε σένα, ούτε σε κάποιον άλλο το χάρισμα αυτό έχει δοθεί παρά στον Ιωάννη της Αντιοχείας». Ο δε άγιος Πρόκλος ο Πατριάρχης, έλεγε: «Έτσι είμαι εγώ προς τον μακάριο Ιωάννη, όπως ακριβώς πηγή προς θάλασσα και ρυάκι προς ποταμό».
Γι’ αυτό και σε κάθε διδαχή που έκαμνε ο Άγιος, οι άνθρωποι που άκουγαν, μη υποφέροντας την χαρά, κτυπούσαν πολλές φορές, κάτω από τον άμβωνα, όλοι με συμφωνία τα χέρια τους.
Σε ένα μόνο καιρό, που γινόταν λιτανεία στην Κων/πολη, εκ του προχείρου έκαμε 18 λόγους στο δρόμο το πάγχρυσο εκείνο στόμα! Τόση ευκολία είχε στο να ομιλή.

Να ονομάσουμε τον Χρυσόστομο φίλο γνήσιο της Θεοτόκου; Ναι, και αυτό το αξιώθηκε! Ευρισκόμενος ο Άγιος για την ασθένειά του έξω από την Κων/λη, στο καλούμενο ζεύγμα,  εκεί που προσευχόταν κατά το μεσονύκτιο, είδε ξύπνιος την Κυρία Θεοτόκο, η οποία ήλθε προς αυτόν με άπειρο φως και έχοντας τριγύρω της πλήθος από άνδρες και γυναίκες του είπε αυτά με φωνή χαριέστατη: «Ιωάννη, του εμού θεράπων Υιού και Θεού, καλώς αγωνίστηκες τον αγώνα της α­σκήσεως, καλώς εποίμανες το λογικόν ποίμνιον, αλλά ανδρίζου ακόμη και κραταιού. Διότι ιδού και μαρτυρικός σε αναμένει δρόμος και αθλητικό σε περιμένει στάδιο διά ποικίλων πόνων και πειρασμών, για να καταστή φανερή η δοκιμασία σου και στη γη και τον ουρανό…. Ας αγαλλιασθή λοιπόν και ας χαρή το πνεύμα σου, διότι σε έχει αποταμιευθεί και χαρά στους ουρανούς, ανάλογα με τις θλίψεις σου». Αυτά καθώς άκουσε ο άγιος έπεσε καταγής και με δάκρυα και χαρά όπως η Ελισάβετ:” Πόθεν μοι τούτο, ίνα η μήτηρ του Κυρίου μου έλθει προς με;” Και ο τόπος εκείνος όπου στάθηκε η Θεοτόκος έγινε κήπος και τα χορταρικά του θεράπευαν…

Επίσης και η θαυμαστή οπτασία που είδε ο άγιος Κύριλλος ο Αλεξανδρείας.
Ο θείος του πατριάρχης Αλεξανδρείας Θεόφιλος είχε εχθρόν τον άγιο Χρυσόστομο…
Βλέπει μία φορά σε όραμα την Κυρία Θεοτόκο, μαζί και τον άγιο Χρυσόστομο, να συνομιλούν μεταξύ τους σε ένα πάμφωτο και ωραιότατο τόπο. Βλέποντας τους, όμως, επιθυμούσε και εζητούσε να πάη κοντά και αυτός αλλά ο θείος Χρυσόστομος τον επιτιμούσε και τον εμπόδιζε. Τότε, ακούει φωνή από την Θεοτόκο, που έλεγε προς τον Χρυσόστομο αυτά: Συγχώρησέ τον χάριν εμού (για χάρι δική μου), διότι πολλά επάσχισε, εκοπίασε για εμένα, καταντροπιάσας τον υβριστή Νεστόριο, και εμένα Θεοτόκο με ανακήρυξε. Από άγνοια την άσχημη για σένα υπόληψη – γνώμη εσχημάτισε και θα φανέρωση αυτήν, που απέκτησε με επίγνωση.
Μετά από αυτό το όραμα ο άγιος Κύριλλος, έ­γινε μεγάλος φίλος του Χρυσοστόμου, επαινώντας αυτόν και συνέγραψε και τον βίον Του.

Τι άλλο θέλετε να ονομάσουμε τον Χρυσόστομο; Θαυματουργόν; Ναι διότι τόσο πλούσια του εδόθη το χάρισμα των θαυμάτων, ώστε όλοι τον επωνόμιζαν «Ιωάννην τον θαυματουργόν».

Να τον ονομάσουμε ελεήμονα; Και βέβαια, για την υπερβολική του ευσπλαγχνία προς τους πτωχούς τον ωνόμαζαν όλοι «Ιωάννης ο της ελεημοσύνης».

Να τον ονομάσουμε κήρυκα της μετανοίας; Και ποιος μπορεί να το αρνηθή! Τέτοια δύναμη είχε ο λόγος του στο να τραβά τους αμαρτωλούς σε μετά­νοια, ώστε έφθανε μόνο να ακούση κάποιος την διδαχή του για να μετανοήση και αλλάξη ζωή!…. Δί­καια λοιπόν από όλους ωνομαζόταν «Ιωάννης ο της μετανοίας».…

Αδελφοί, μας λέγει ο άγιος Νικόδημος, οι εορ­τές των αγίων δεν γίνονται για άλλο λόγο παρά για να συναχθούν σε αυτές οι Χριστιανοί, να ακούσουν τα κατορθώματα των Αγίων που εορτάζουν και να τα μιμηθούν και αυτοί, όσο τους είναι δυνατόν, και έτσι να λάβουν στην ψυχή τους ευλάβεια και στην ζωή τους διόρθωση και ακρίβεια. Έτσι μάς διδά­σκει η πάγχρυση γλώσσα του Χρυσοστόμου: «Ε­ορτή είναι επίδειξις έργων αγαθών, ψυχής ευλά­βεια, πολιτείας ακρίβεια».

…Ας έχουμε υπομονή σε όλες τις θλίψεις που μάς έρχονται είτε από τους δαίμονες, είτε από τους ανθρώπους είτε και από φυσική ασθένεια του σώματος, και ας ευχαριστούμε πάντοτε τον Θεό σε όσα μάς ακολουθούν είτε καλά, είτε κακά. Διότι και ο άγιος Χρυσόστομος υπέμεινε μετά χαράς τις εξορίες, τις οποίες του έκαμαν, και σε όλα ευχαριστούσε τον Θεό, συνηθίζοντας να λέγη πάντοτε αυτό το αξιομνημόνευτο λόγιο: «Δόξα τω Θεώ πάντων ένεκεν” ου γαρ παύσομαι τούτο επιλέγων αεί επί πάσί μοι τοις συμβαίνουσιν». Και αυτόν τον λόγο αφού είπε τελευταίο, παρέδωσε την αγία του ψυχή….
Ακολουθία Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, Εκδόσεις “Ορθόδοξος Κυψέλη”

***

Γιατί δεν έχουμε Ηγέτες
άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος

«Επιτρέπει ο Θεός να τραντάζεται η γη, αλλά δεν την καταστρέφει, σείει δυνατά τα πάντα με το σεισμό, αλλά δεν τα κατεδαφίζει, για να μας οδηγήσει στην μετάνοια. Τόσο μεγάλο είναι το πέλαγος της ευσπλαχνίας Του.
Γιατί είδε να παραβαίνουμε τις εντολές Του και να Τον πικραίνουμε υπερβολικά… Είδε να ζούμε μέσα στην κακία και να κινούμαστε από φθόνο. Είδε να προσθέτουμε στο φθόνο και την πονηρία. Είδε τις καταιγίδες της υποκρισίας να βυθίζουν σαν βάρκες τους απονήρευτους. Είδε ότι αδικούσαμε όσο μπορούσαμε περισσότερο. Είδε να ναυαγεί η αγάπη και να προκόβει η απάτη στο πέλαγος της ζωής. 
«Αλίμονο σε κείνους που λένε το κακό καλό και το καλό κακό. Σε κείνους που παρουσιάζουν το φως ως σκοτάδι και το σκοτάδι ως φως. Σε κείνους που προβάλλουν το γλυκό ως πικρό και το πικρό ως γλυκό.
Θα αφαιρέσω λοιπόν, λέει ο Θεός, για την ανομία σας από ανάμεσά σας κάθε ισχυρό άνδρα και δυνατή γυναίκα και κάθε άνθρωπο πολεμιστή και δικαστή και κάθε προφήτη και άνθρωπο συνετό.
Δεν είναι δε μικρό είδος οργής να στερηθούν και τις προφητείες. Μαζί δε με τον προφήτη, λέγει, θα αφαιρέσει και κάθε στοχαστή… Και θα αφαιρέσω ακόμη και κάθε έμπειρο πρεσβύτερο και πεντηκόνταρχο.
Πρεσβύτερο δεν ονομάζει απλά αυτόν που έχει γεράσει, αλλά αυτόν που μαζί με τα άσπρα μαλλιά του διατηρεί και την πρέπουσα σύνεση. Και όταν λέει πεντηκόνταρχο εννοεί όλους τους άρχοντες. Και άρχοντας είναι αυτός που είναι εμπειρογνώμων και γνώστης πολλών και που γνωρίζει να διευθετεί με σύνεση όλες τις υποθέσεις της πόλεως. Και μαζί μ’ αυτούς θα αφαιρέσει και κάθε συνετό ακροατή.
Και θα τοποθετήσω σ’ αυτούς νεαρούς άρχοντες, λέει ο Θεός.
Αυτό είναι χειρότερο και φοβερότερο από την αναρχία. Γιατί εκείνος που δεν έχει άρχοντα, έχει στερηθεί εκείνον που θα τον οδηγήσει, ενώ εκείνος που έχει κακό άρχοντα, έχει εκείνον που τον σπρώχνει στους γκρεμούς. Και θα επιτρέψω σε απατεώνες να τους εξουσιάσουν, λέει ο Θεός.
Απατεώνες ονομάζει τους είρωνες, τους κόλακες, εκείνους που με τα γλυκά τους λόγια παραδίδουν τους ανθρώπους στο κακό και τον διάβολο. Και θα συμπλακεί ο λαός και ο ένας άνθρωπος θα ορμήσει εναντίον του άλλου και ο άλλος θα ορμήσει εναντίον του πλησίον του, λέει ο Θεός.
Όπως ακριβώς δηλαδή αν τα ξύλα που συγκρατούν τις οικοδομές σαπίσουν ή αφαιρεθούν, κατ’ ανάγκην οι τοίχοι γκρεμίζονται, αφού τίποτε δεν υπάρχει που να τους συγκρατεί, έτσι και αυτοί για τους οποίους προηγουμένως μιλήσαμε, αφού αφαιρέθηκαν άρχοντες, σύμβουλοι, δικαστές και προφήτες, δεν υπήρχε τίποτε που να εμπόδιζε το λαό να διασπασθεί και να δημιουργηθεί μεγάλη σύγχυση.
Θα αυθαδιάσει το παιδί προς το γέροντα και ο ανέντιμος προς τον έντιμο, λέει και πάλι ο Θεός. Γιατί όταν περιφρονούνται τα γηρατειά από τους νέους, οι δε ανάξιοι και αποδοκιμασμένοι περιφρονούν εκείνους, που προηγουμένως ήταν αξιοσέβαστοι, η πόλη αυτή δεν είναι δυνατόν να βρίσκεται σε καθόλου καλύτερη κατάσταση από εκείνη που καταφεύγει σε μάντεις» (Εις Ησαΐαν, κεφ. Γ’, 1,2,3,4, ΕΠΕ 8, 304-306-308-310-314-316-MG 56, 40-44).

Άγιε Ιωάννη χρυσορρήμων, Δάσκαλε του ελέους του Θεού, ..σύ όπου δίδαξες σε όλους την μετάνοια, δος τον εαυτόν σου, ως Πατήρ φιλόπαις, εις ημάς τους φιλοπάτορας υιούς σου και τους σε ποθούντας εύφρανε διά της παρουσίας σου.
https://iconandlight.wordpress.com/2022/01/26/%ce%ac%ce%b3%ce%b9%ce%b5-%ce%b9%cf%89%ce%ac%ce%bd%ce%bd%ce%b7-%cf%87%cf%81%cf%85%cf%83%ce%bf%cf%81%cf%81%ce%ae%ce%bc%cf%89%ce%bd-%ce%b4%ce%ac%cf%83%ce%ba%ce%b1%ce%bb%ce%b5-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%b5/

Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος υπέμεινε μετά χαράς τις εξορίες, και σε όλα ευχαριστούσε τον Θεό, λέγοντας: «Δόξα τω Θεώ πάντων ένεκεν”
https://iconandlight.wordpress.com/2018/01/26/21561/

Ουδείς άνθρωπος ενδεδυμένος ακόμη τη σάρκα μπορεί να δει τον Άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο, διότι είναι στον Θρόνο του Θεού με τα Χερουβείμ και τα Σεραφείμ. Ποθητέ Πάτερ Χρυσόστομε, κάθε σκέψη προς εσένα είναι για μένα γιορτή και χαρά, πνευματική αγαλλίαση, αρωγός, υγεία και ανάσταση.
https://iconandlight.wordpress.com/2021/11/12/71013/

Ἀπολυτίκιον τοῦ Ἱεράρχου.
Ἦχος πλ. δ´.

Ἡ τοῦ στόματός σου, καθάπερ πυρσὸς ἐκλάμψασα χάρις, τὴν οἰκουμένην ἐφώτισεν· ἀφιλαργυρίας τῷ κόσμῳ θησαυροὺς ἐναπέθετο· τὸ ὕψος ἡμῖν, τῆς ταπεινοφροσύνης ὑπέδειξεν. Ἀλλὰ σοῖς λόγοις παιδεύων, Πάτερ Ἰωάννη Χρυσόστομε, πρέσβευε τῷ Λόγῳ Χριστῷ τῷ Θεῷ, σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Ἀπολυτίκιον τῆς Ἀνακομιδῆς.
Ἦχος α´. Τὸν τάφον σου Σωτήρ.

Εὐφράνθη μυστικῶς ἡ σεπτὴ Ἐκκλησία, τῇ Ἀνακομιδῇ ἱεροῦ σου Λειψάνου· καὶ τοῦτο κατακρύψασα ὡς χρυσίον πολύτιμον τοῖς ὑμνοῦσί σε ἀδιαλείπτως παρέχει ταῖς πρεσβείαις σου τῶν ἰαμάτων τὴν χάριν, Ἰωάννη Χρυσόστομε

Ἀπολυτίκιον τοῦ Ἁγίου Δημητριανοῦ, ἐπισκόπου Ταμασοῦ τῆς Κύπρου.
Ἦχος α΄. Τῆς ἐρήμου πολίτης.

Τῶν Κυπρίων τὸ κλέος, Ταμασέων ὁ πρόεδρος, φύλαξ καὶ φρουρὸς τῶν Περάτων, Δημητριανὲ πατὴρ ἡμῶν ἀνεδείχθης· διὸ τυφλὸν ἐφώτισάς ποτε, τὸ φῶς ἐνεδίδους τηλαυγῶς, ἀνέκραζε δὲ οὗτος, τῷ διὰ σοῦ μὲ φωτίσαντι δόξα σοι. Δόξα τῷ οὕτως εὐδοκήσαντι Θεῷ· δόξα τῷ σὲ θαυμαστώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργοῦντι διὰ σοῦ τοιαῦτα τέρατα.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον. (Χαραλάμπους Μπούσια)
Ἦχος πλ. α´. Τὸν Συνάναρχον Λόγον.

Τὴν ἁγίαν σου κάραν ὡς ὄλβον ἄσυλον κατέχει Βατοπαιδίου ἡ ἐν τῷ Ἄθῳ Μονή, Ἰωάννη χαριτώνυμε, Χρυσόστομε, σάλπιγξ μεγάφωνε σεπτῶν ἐν Χριστῷ νουθεσιῶν καὶ μάστιγξ παρα- νομούντων, ἣν εὐλαβῶς προσκυνοῦντες σῆς θείας χάριτος πληρούμεθα.

Ἀπολυτίκιον των αγίων Νεομαρτύρων των μετά την Άλωση της Κωνσταντινουπόλεως μαρτυρησάντων
Ἦχος γ’. Θείας πίστεως

Νέοι Μάρτυρες, παλαιάν πλάνην, καταστρέψαντες, ὕψωσαν πίστιν, τῶν ᾽Ορθοδόξων, καί στερρῶς ἠγωνίσθησαν τήν γάρ ἀνόμων θρησκείαν ἐλέγξαντες, ἐν παρρησίᾳ Χριστόν ἀνεκήρυξαν, Θεόν τέλειον. Καί νῦν ἀπαύστως πρεσβεύουσι, δωρήσασθαι ἡμῖν τό μέγα ἔλεος.

Προσευχή προς τον Ύψιστον Θεόν:
Αγίου Σωφρονίου του Έσσεξ

«Αποκάλυψον εις την καρδίαν μου τα μυστήρια Σου· φανέρωσον εις εμέ τον αμαρτωλόν την κεκρυμμένην από του αιώνος Σοφίαν Σου· φώτισον δια του Αγίου Σου Πνεύματος τους νοερούς οφθαλμούς της καρδίας μου, όπως δυνηθώ να ίδω την αγαθήν Πρόνοιαν Σου περί παντός του γένους των ανθρώπων, έτι και εις τα φοβερά γεγονότα του καιρού ημών. Δώρησαι εις την ψυχήν μου δυνάμεις υπομονητικής αγάπης, διότι αποκάμνω εν τη φθαρτή σαρκί μου εκ της θέας, και έτι πλέον, εκ της ακοής περί των αφορήτων βασάνων εις τας οποίας υποβάλλονται αιχμάλωτοι αδελφοί εφ’ όλου του προσώπου της γης … Συ πολλάκις έδωκας εις εμέ την βεβαίωσιν δια την τελικήν νίκην του Φωτός Σου, και όμως βλέπεις, είμαι εξησθενημένος εν τη διακονία μου».

Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος (27 Ιανουαρίου)
Ομιλία του Πανοσιολογιοτάτου Αρχιμανδρίτη π. Ανανία Κουστένη
https://www.youtube.com/watch?v=3GpdHJhTfSk

Ο Άγιος Νεομάρτυς Δημήτριος, ο εν Κωνσταντινουπόλει (27 Ιανουαρίου)
https://www.youtube.com/watch?v=_cwIflUFkU8

 iconandlight.wordpress.com