Για σαράντα ημέρες μετά τη δική του Ανάσταση, ο Χριστός ήταν ανάμεσα στους ανθρώπους στη γη. Αλλά γιατί το χρειαζόταν αυτό και τι έκανε όλο αυτό το διάστημα; Γιατί δεν ανέβηκε αμέσως στη Βασιλεία των Ουρανών; Για να λάβουμε απαντήσεις σε αυτές τις ερωτήσεις, ας στραφούμε στα γεγονότα που συνέβησαν σχεδόν αμέσως μετά τον φυσικό θάνατο του Σωτήρος.
Γνωρίζουμε πολλά για όλα όσα συνέβησαν πριν από τη σταύρωση του Ιησού - οι απόστολοι περιέγραψαν αυτή τη χρονική περίοδο με τόση λεπτομέρεια που, αν θέλουμε, μπορούμε να ζήσουμε κυριολεκτικά κάθε μία από αυτές τις μέρες. Ωστόσο, το τι συνέβη μετά την Ανάσταση στο Ευαγγέλιο περιγράφεται με πολύ λιγότερες λεπτομέρειες και ορισμένα σημεία είναι εντελώς ασυνεπή - και, όπως μπορεί να φαίνεται, ακόμη και αντιφατικά.
Γιατί χρειαζόταν ο Κύριος αυτές τις σαράντα επίγειες μέρες;
Το κύριο καθήκον του δεν ήταν να εμφανιστεί ενώπιον ολόκληρου του κόσμου στη Δόξα της δικής του Ανάστασης, αλλά να πείσει τους μαθητές Του για αυτήν την Ανάσταση. Επιπλέον, ήθελε να έχει χρόνο για να τους διδάξει εκείνα τα πράγματα που στη συνέχεια χρειάζονταν κατά τις στιγμές της αποστολικής τους υπηρεσίας.
Γιατί περιγράφονται τόσο άσχημα και ακατανόητα οι εμφανίσεις του Σωτήρα;
Εδώ παίζουν αρκετοί παράγοντες. Πρώτα απ' όλα, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι μετά την Ανάσταση, ο Ιησούς δεν περιοριζόταν πλέον από το φυσικό, σωματικό κέλυφος· ο χρόνος και ο χώρος έχασαν το νόημά τους γι' αυτόν. Μπορούσε να μπαίνει σε σπίτια από κλειστές πόρτες χωρίς να τον αναγνωρίζουν. Σύμφωνα με τον Απόστολο Παύλο, ο Σωτήρας, αφού εμφανίστηκε ενώπιον των στενότερων μαθητών του, εμφανίστηκε στη συνέχεια σε «περισσότερους από πεντακόσιους αδελφούς» ταυτόχρονα.
Έτσι, είναι εξαιρετικά δύσκολο να διατηρηθεί μια ακριβής χρονολογία σε τέτοιες περιστάσεις – άλλωστε τώρα οι μαθητές του Χριστού δεν είχαν την ευκαιρία να Τον ακολουθούν συνεχώς.
Επιπλέον, ο Σωτήρας αφιέρωσε τον περισσότερο χρόνο μετά την Ανάσταση στη διδασκαλία των οπαδών Του - αυτό ήταν πολύ σημαντικό για το κήρυγμα που ετοιμάζονταν να εκφωνήσουν. Αυτή η στιγμή δεν είναι ιδιαίτερα σημαντική ή ενδιαφέρουσα για εμάς, γι' αυτό οι απόστολοι περιέγραψαν λεπτομερώς μόνο εκείνα τα γεγονότα που θεωρούσαν απαραίτητα για την πίστη μας στην πραγματικότητα της Ανάστασης του Χριστού.
Χρονολόγιο γεγονότων μετά την Ανάσταση του Χριστού
Η πρώτη στην οποία εμφανίστηκε ο Σωτήρας ήταν η Μαρία η Μαγδαληνή - αυτό συνέβη τη στιγμή που πλησίασε τον Τάφο του Ιησού με την ειρήνη στα χέρια της. Στην αρχή δεν αναγνώρισε τον Χριστό, αλλά όταν την φώναξε με το όνομά της, η Μαρία είδε την όρασή της. Ήθελε αμέσως να αγγίξει τον Σωτήρα, αλλά Εκείνος την προειδοποίησε:
«Μη Με αγγίζεις, γιατί δεν έχω ακόμη ανέβει στον Πατέρα Μου. Αλλά πήγαινε στους αδελφούς Μου και πες τους: Ανεβαίνω στον Πατέρα μου και τον Πατέρα σας, και στον Θεό μου και στον Θεό σας».
Μετά από αυτό, ο Ιησούς εμφανίστηκε στους υπόλοιπους Μυροφόρους, και για καλό λόγο - ήταν αυτές οι γυναίκες που, σε δύσκολες στιγμές, μπόρεσαν να μην χάσουν την ικανότητά τους να ενεργούν και παρέμειναν πιστοί στη δική τους πίστη στον Σωτήρα, αποδεικνύοντας αυτό μόνο με λόγια, αλλά και με πράξεις. Γι' αυτή την πίστη τους ανταμείφθηκαν γενναιόδωρα - εξάλλου δεν τόλμησαν καν να ονειρευτούν μια τόσο χαρούμενη, τόσο υπέροχη συνάντηση.
Ο Χριστός εμφανίστηκε στους υπόλοιπους μαθητές του σε διαφορετικές στιγμές - έτσι μπόρεσε να δώσει στον καθένα ό,τι χρειαζόταν, κάτι που βοήθησε στην ενίσχυση της πίστης του.
Σε ποιους από τους μαθητές Του εμφανίστηκε ο Χριστός;
Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος ήταν πεπεισμένος ότι ο πρώτος απόστολος που είδε τον Σωτήρα ήταν ο Πέτρος. Αυτό μπορεί να οφείλεται στο γεγονός ότι ο Πέτρος λαχταρούσε πολύ αυτή τη συνάντηση - βασανίστηκε από ένα πικρό αίσθημα ενοχής επειδή είχε προηγουμένως απαρνηθεί τον Χριστό. Γι' αυτό η πίστη του ήταν ιδιαίτερα ισχυρή. Και ο Ιησούς, γνωρίζοντας αυτό, του εμφανίστηκε και είπε:
«Εσύ είσαι ο Πέτρος, και πάνω σε αυτόν τον βράχο θα οικοδομήσω την Εκκλησία Μου, και οι πύλες της κόλασης δεν θα την υπερισχύσουν».
Μετά από αυτό, ο Σωτήρας εμφανίστηκε στον Λουκά και στον Κλεόπα - αυτοί, σε απόγνωση, είχαν ήδη εγκαταλείψει τα εδάφη της Ιερουσαλήμ, κατευθυνόμενοι προς την Εμμαούς. Αυτοί, όπως η Μαρία η Μαγδαληνή, δεν Τον αναγνώρισαν αμέσως. Σε μια συνομιλία μαζί τους, ο Ιησούς αναφέρει τις προφητείες της Παλαιάς Διαθήκης, που μιλούσαν για κάποιον «Μεσσία-Σωτήρα» και αποδεικνύει ότι τα λόγια αυτών των προφητειών αφορούν Αυτόν.
Αλλά ο Κύριος αποκαλύφθηκε στους δικούς του οπαδούς μόνο τη στιγμή που έσπασε το ψωμί μαζί τους. Οι περισσότεροι ερμηνευτές πιστεύουν ότι στην περίπτωση αυτή εννοείται το Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας. Σύμφωνα με τον μακαριστό Θεοφύλακτο της Βουλγαρίας,
«Όσοι τρώνε από τον ευλογημένο άρτο ανοίγουν τα μάτια τους για να Τον δουν. Διότι η σάρκα του Κυρίου έχει μεγάλη, ανείπωτη δύναμη».
Μετά από αυτό, οι μαθητές του Σωτήρα, προικισμένοι με έμπνευση και χάρη, επέστρεψαν στην Ιερουσαλήμ, όπου μίλησαν για το τι είχε συμβεί στους έντεκα αποστόλους και σε όσους ήταν δίπλα τους εκείνη τη στιγμή. Την ίδια στιγμή, ο ίδιος ο Σωτήρας, που στεκόταν δίπλα τους, είπε: «Ειρήνη μαζί σας!»
Κατά τη διάρκεια αυτής της συνάντησης, ο Χριστός καταδεικνύει με κάθε δυνατό τρόπο τη φυσική πραγματικότητα της δικής του Ανάστασης και στη συνέχεια παρουσιάζει στους αποστόλους το δώρο του Αγίου Πνεύματος.
Μέσα από μια ορατή δράση - μια πνοή - ο Κύριος τους προικίζει με αόρατη Θεία δύναμη, τη χάρη της αποστολικότητας. Επιπλέον, τους δίνει την ευκαιρία για άφεση αμαρτιών:
«...Σε ποιους συγχωρείτε τις αμαρτίες, θα συγχωρεθούν. Σε όποιον και να το αφήσεις, θα μείνει σε αυτό».
Ωστόσο, οι απόστολοι θα γίνουν πλήρεις φορείς του Αγίου Πνεύματος μόνο την ημέρα της Πεντηκοστής, μετά την Ανάληψη του Σωτήρος.
ΑΠΟΔΟΣΗ : ΟΡΘΟΔΟΞΑ ΘΕΜΑΤΑ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου