Λουκιλλιανός και τα σύν αυτω 4 νήπια Διονύσιος, Κλαύδιος, Παύλος και Υπάτιος και Παύλη η παρθένομάρτυς, μάρτυρες στη Νικομήδεια Βιθυνίας Μ. Ασίας (270)
Αθανάσιος του Τραϊανου, ο θαυματουργός, όσιος στην Κιλικία Μ. Ασίας
Ιερία η χήρα, οσία στη Μεσοποταμία Ιράκ
Αχιλλας Επίσκοπος Αλεξανδρείας Αιγύπτου (312)
Κέβιν ο θαυματουργός, ο ερημίτης στο Glendalough Ιρλανδίας (618)
Εορτάζουν στις 3 Ιουνίου.
«…μή εάσης ημάς ορφανούς Κύριε, ελθέτω σου το Πνεύμα, φέρον ειρήνην τω κόσμω, δείξον τοις Υιοίς των ανθρώπων, έργα δυνάμεώς Σου, Κύριε φιλάνθρωπε».
Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης
Οι ελευθερωμένοι άνθρωποι από τα πάθη τους, επειδή δεν έχουν κακία, το κακό το διορθώνουν με καλοσύνη. Αν δουν καμιά φορά κάπου λίγη ακαθαρσία που δεν καθαρίζεται, την σκεπάζουν με καμιά πλάκα, για να μην αηδιάσει και ο άλλος που θα την δη. Ενώ εκείνοι που ξεσκαλίζουν σκουπίδια μοιάζουν με τις κότες… Τώρα ο διάβολος κάνει μουντζούρες πολλές και μπλέκει πολύ τα πράγματα, αλλά τελικά θα σπάσει τα μούτρα του. Μετά από χρόνια θα λάμψουν οι δίκαιοι. Και λίγη αρετή να έχουν, εν τούτοις θα φαίνονται, γιατί θα επικρατεί πολύ σκοτάδι, και ο κόσμος θα στραφεί προς αυτούς. Αυτοί που σήμερα κάνουν τα σκάνδαλα, αν ζουν τότε, θα ντρέπονται.
***
Θα ‘ρθει καιρός, θα με θυμηθείς, που κι αυτοί ακόμη που δεν πιστεύουν ή πιστεύουν λίγο θα αλλάξουν γνώμη και θα παραδεχτούν ότι η θρησκεία είναι καλό πράγμα και βοηθάει τον άνθρωπο, την κοινωνία.
* * *
Παλιά αν ήταν κανείς ευλαβής κοσμικός ή παπάς ή μοναχός ακόμα περισσότερον, που ασχολείτο με τα κοσμικά, τον είχαν για κλείσιμο στον πύργο (εννοεί χαριτολογώντας τη φυλακή, ότι εξέπεσε, ότι του ‘στριψε, ότι δεν αρμόζει στους χριστιανούς).
Σήμερα αν δεν ασχολείται κανείς είναι για κλείσιμο στον πύργο, γιατί αυτοί πάνε να τα χαλάσουν όλα. Βλέπεις ο απόστολος έλεγε στους Χριστιανούς να μην ασχολούνται, να ξεχωρίζουν από τον κόσμο, γιατί όλος ο κόσμος ήταν ειδωλολατρικός, ανήκε σ’ αυτούς, κάναν όπως θέλανε. Μετά τον Μέγα Κωνσταντίνο όμως άλλαξαν τα πράγματα. Έγινε Χριστιανικός ο κόσμος. Ναοί, ιδρύματα, ελεύθερη η εκκλησία. Έχουμε ευθύνη. Είναι δικά μας αυτά. Αυτοί τώρα πάνε να τα χαλάσουν όλα.
* * *
Μια φορά τον είχε επισκεφθεί μια παρέα φίλων. Ο γέροντας ρώτησε τον ένα από αυτούς:
— Εσύ που δουλεύεις;
— Μηχανικός στην αεροπορία.
— Τον τάδε τον γνωρίζεις;
— Όχι γέροντα… είμαστε πολλοί εκεί.
— Να γνωριστείτε. Σ’ αυτούς τους δύσκολους καιρούς είναι καλό να γνωρίζεστε μεταξύ σας, για να βοηθιέστε. Κάτι φερ’ ειπείν μπορεί να τύχει και να φοβάσαι να το πεις στον άλλο που είναι έτοιμος να βοηθήσει και εσύ να μή το γνωρίζεις.
Σήμερα οι άνθρωποι ζουν στην ίδια πολυκατοικία και δεν γνωρίζονται μεταξύ τους.
Παλιά ήθελε κάποιος να πάει κάπου, το έλεγε… ή άλλος που ήταν με το κάρο ρωτούσε. Πού πας; Από πού έρχεσαι; Είχαν την καλή περιέργεια, για να βοηθήσουν! Ανέβα πάνω ή αν μπορείς να περιμένεις, σε δύο ώρες φεύγω με τα ζώα ή αύριο να φύγουμε, έλα από το σπίτι να κοιμηθείς… Έτσι γνωριζόντουσαν μεταξύ τους οι άνθρωποι και είχαν γνωστούς από χωριό σε χωριό και βοηθιόντουσαν σε όλα τα ζητήματα.
Υπήρχε παλιά η «γειτονιά» που βοηθούσε τα πρόσωπα. Ήταν στήριγμα. Σήμερα, αδέρφια ζούσαν στην ίδια πολυκατοικία και δεν γνωριζόντουσαν μεταξύ τους για τρία χρόνια!
Άλλο οι καλόγεροι που φεύγουμε από τους γνωστούς και τους συγγενείς για να μπούμε στη μεγάλη οικογένεια του Θεού, να αγαπάμε όλους τους ανθρώπους.
Εσείς οι λαϊκοί πρέπει να έχετε σχέσεις μεταξύ σας και με τους συγγενείς για να βοηθιέστε.
* * *
Παλιά αν κανείς μοναχός ασχολούνταν με τα πολιτικά τον έκλειναν στον πύργο. Σήμερα αν δεν ασχολείται κανείς, πρέπει να τον κλείνουν. Αυτοί πάνε να τα χαλάσουν όλα!!
***
Οι
μαρξιστές δεν πιστεύουν και, όταν πας να τους αποδείξης την ύπαρξη του
Θεού, κρίνουν τον Θεό και είναι όλο ερωτήσεις· «γιατί αυτό, γιατί εκείνο
κ.λπ.». Ο Προφήτης Ησαΐας λέει ότι αυτοί που δεν θέλουν να σωθούν, δεν καταλαβαίνουν
(1). Μια φορά τους είπα: «Βλέπετε τα αστέρια; Αυτά δεν είναι βιδωμένα·
κάποιος τα κρατά στο στερέωμα. Για τον Χριστό, όσα είπαν οι Προφήτες
εκπληρώθηκαν. Έχουμε τόσους Μάρτυρες, που ήταν πριν πολύ άπιστοι,
δήμιοι, ειδωλολάτρες, και μετά πίστεψαν στον Χριστό και μαρτύρησαν.
Μερικούς τους έκοβαν την γλώσσα, για να μη μιλάνε για τον Χριστό, και με
κομμένη γλώσσα μιλούσαν καλύτερα! Κάθε μέρα έχουμε τόσους Αγίους που
εορτάζουν! Είναι ζωντανή η παρουσία των Αγίων. Και όταν ακόμη εμείς δεν
τους βρίσκουμε, εκείνοι μας βρίσκουν! Πολλοί ασκητές στην έρημο, που δεν έχουν ημερολόγιο και δεν ξέρουν ποιος Άγιος γιορτάζει, λένε «Άγιοι της ημέρας, πρεσβεύσατε υπέρ ημών» και παρουσιάζονται οι Άγιοι και τους φανερώνουν και το όνομά τους·
και μάλιστα είναι Άγιοι με δύσκολα ονόματα. Κοιτάνε ύστερα οι ασκητές
το ημερολόγιο και βλέπουν ότι γιορτάζουν εκείνη την ημέρα οι Άγιοι που
τους παρουσιάσθηκαν (2). Αυτό πως το βλέπετε;». Μετά μου είπαν: «Γιατί
πάνε οι Άγιοι στους καλογήρους και δεν πάνε να βοηθήσουν τον λαό που
έχει ανάγκη;». «Με τι ήρθατε εδώ, παλληκάρια; τα ρώτησα· με το
αεροπλάνο;». «Όχι, με το αυτοκίνητο», μου λένε. «Εντάξει· στον δρόμο που
ερχόσασταν, πόσα προσκυνητάρια είδατε; Αυτά δεν φύτρωσαν με τα
πρωτοβρόχια. Βοηθήθηκαν οι άνθρωποι από τους Αγίους και από ευλάβεια τα
έφτιαξαν, και ανάβουν και τα κανδήλια. Οι πνευματικοί άνθρωποι, όσο πετούν τα υλικά, τόσο ανεβαίνουν.
Οι υλιστές, και αυτοί κάτι απολαμβάνουν· φτιάχνουν π.χ. τόσα κύπελλα,
παίρνουν τόσα χρήματα· άμα φτιάξουν περισσότερα, παίρνουν περισσότερα.
Εσείς μόνον την προπαγάνδα κάνετε και σταματάτε εκεί· δεν έχετε τίποτε
να απολαύσετε. Είστε οι πιο ταλαίπωροι, διότι, όταν πετύχετε αυτό που θέλετε, δεν θα έχετε κανένα άλλο ιδανικό, μόνον το βάσανο της μαρξιστικής σκλαβιάς». Στο τέλος μου είπαν: «Είσαι πολύ καλός άνθρωπος, δίκαιος, σοφός…».
Πάντως είτε το θέλουν οι άνθρωποι
είτε δεν το θέλουν, θα έρθη καιρός που όλοι θα πιστέψουν, γιατί θα
φθάσουν σε αδιέξοδο και θα επέμβη ο Χριστός.
1) Βλ. Ησ. 6, 9-10.
2) Στις 3-6-1979, επειδή ο Γέροντας δεν
θυμόταν ποιος Άγιος γιόρταζε εκείνη την ημέρα και δεν έβρισκε τα γυαλιά
του, για να δη στο ημερολόγιο – μόλις τότε είχε εγκατασταθή στο Καλύβι
«Παναγούδα» και ακόμη δεν είχε τακτοποιηθή –, έκανε κομποσχοίνι λέγοντας
«Άγιοι της ημέρας, πρεσβεύσατε υπέρ ημών». Τότε τον επισκέφθηκε ο Άγιος
Λουκιλλιανός που γιορτάζει εκείνη την ημέρα και του επανέλαβε τρεις
φορές το δύσκολο όνομά του.
(Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου: Πνευματική αφύπνιση. Λόγοι Β’ Εκδ. Ι. Η. Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος, Σουρωτή Θεσσαλονίκης)
….θα χειροτερέψουν τα πράγματα αλλά μετά θα ξανάρθουν στη θέση τους…
***
….Ο Θεός θα αξιοποιήσει όλα τ’ άσχημα. Ναι θα τα αξιοποιήσει.
***
Όταν ο άνθρωπος δεν αγαπάει τον Θεό, μετά δεν αγαπάει και τους γονείς του, ούτε τη γειτονιά, ούτε το χωριό του, ούτε την πατρίδα του, γιατί και η πατρίδα μια μεγάλη οικογένεια είναι. Αυτός ο άνθρωπος μετά είναι ΑΧΡΗΣΤΟΣ.
***
Το Βυζάντιο γέννησε το Άγιον Όρος. Σήμερα θα μπορούσε το Άγιον Όρος να ξαναγεννήσει το Βυζάντιο, αρκεί να μην «ξεθωριάσουμε». Βλέπετε
σήμερα οι άνθρωποι έχουν απογοητευθεί από τα πάντα, και αναζητούν κάτι
που να αξίζει. Είναι πολύ εύκολα. Αρκεί να μην «ξεθωριάσουμε».
Πρέπει
να απλοποιήσουμε την ζωή μας. Η πολυτέλεια κουράζει. Είναι μερικοί που
συνέχεια θέλουν να αλλάζουν έπιπλα κ.λ.π. Τρέχουν μετά να βγάλουν
περισσότερα χρήματα και έτσι γεμίζουν άγχος.
– Γέροντα, σήμερα πολλοί νέοι άνθρωποι δεν θέλουν να κάνουν παιδιά γιατί σκέφτονται σε τί είδους κόσμο θα φέρουν το παιδί τους. Μόλυνση από τα χημικά από τα πυρηνικά, ζωή γεμάτη άγχος, άγρια κοινωνία, πόλεμοι… Αν είμαστε κιόλας στον καιρό του Αντίχριστου, σκέφτομαι και εγώ, μήπως δεν αξίζει κανείς να παντρεύεται και να κάνει παιδιά.
— Όχι, Θανάση, δεν είναι έτσι!… Οι χριστιανοί στον καιρό των διωγμών δεν παντρεύονταν; δεν κάναν παιδιά; Και παντρευόντουσαν και παιδιά κάναν! Είχαν την ελπίδα τους στηριγμένη στον Χριστό… όχι στους ανθρώπους.
Είναι ολιγοπιστία αυτός ο λογισμός. Ο Θεός σε μια στιγμή μπορεί να τα διορθώσει όλα. Να σβήσει όλα τα στραβά. Κάνουν οι άνθρωποι σχέδια… έχει και ο Θεός τα δικά Του.
Νάξερες πόσες φορές τύλιξε ο διάβολος τη γη με την ουρά του για να την καταστρέψει… Δεν τον αφήνει ο Θεός… του χαλάει τα σχέδια· και το κακό που πάει να κάνει ο διάβολος, ο Θεός το αξιοποιεί και βγάζει μεγάλο καλό. Μην ανησυχείς!
— Γέροντα, μέχρι που φτάνει η υποχρέωση που έχει ένας γονιός για τα παιδιά του; Να τα αφήσει κάτι, σκέφτεται. Πόσο κάτι; Ένα, δύο,… τρία σπίτια;
— Ένας γνωστός μου εργοστασιάρχης που είχε πολλά χρήματα, πολυκατοικίες κ.λ.π. τι έκανε; Τα σπούδασε τα παιδιά του, τελείωσαν πανεπιστήμιο, κάναν και μεταπτυχιακά, και τους άφησε από ένα διαμέρισμα. Τα υπόλοιπα τάδωσε στους εργάτες του και σ’ άλλους πούχαν ανάγκη.
Πρώτα απ’ όλα να τους δώσει κανείς καλή, χριστιανική ανατροφή. Αυτό είναι το σπουδαιότερο εφόδιο για τη ζωή τους. Μετά να τα σπουδάσει να μάθουν λίγα γράμματα. Αν θέλουν να προχωρήσουν πανεπιστήμιο, μεταπτυχιακά, να τα βοηθήσει ή να μάθουν μία τέχνη. Να τα βοηθήσει δηλαδή να βγάζουν το ψωμί τους. Ε! μετά αν έχει την δυνατότητα να τους αφήσει και κάτι… κανένα οικόπεδο, κανένα σπίτι. Νάχουν κι αυτά μια φωλιά!
Είναι και μερικοί γονείς που αδιαφορούν για τα παιδιά τους και τα τρώνε όλα… δεν αφήνουν τίποτα για τα παιδιά τους! Μερικοί μάλιστα αφήνουν μόνο χρέη!… Αυτό είναι πολύ άσχημο.
Όταν ήρθαν οι πρόσφυγες, το 1924, από την Μικρασία, ο πρόεδρος του χωριού κοιτούσε να τους βολέψει όλους. Αυτός να πάρει αυτό το χωράφι, ο άλλος εκείνο το κτήμα κ.λ.π. Τον εαυτό του τον άφησε τελευταίο… δεν τον υπολόγισε.
Όταν μεγάλωσαν τα παιδιά του, του παραπονέθηκαν: — «Καλά όλους τους βόλεψες… Εμάς δεν μας σκέφτηκες;…» και είχαν δίκιο τα παιδιά… Άλλο νάναι κανείς μόνος του… Αν έχει κανείς οικογένεια πρέπει να σκέφτεται πρώτα την οικογένειά του και μετά τους άλλους που έχουν και αυτοί τους δικούς τους να τους σκεφτούν.
***
Στην
κατοχή είχε μείνει στην γειτονιά ένα ορφανό. Κανείς δεν το έπαιρνε
σπίτι του. Σκεφτόντουσαν διάφορα πράγματα. Κατοχή είναι… τα βολεύω
δύσκολα… πως θα το ταΐσω… κ.λ.π.
Ένας πολύτεκνος, είχε δέκα παιδιά, ήταν και
φτωχός, μόλις το είδε το κακόμοιρο, το λυπήθηκε!! Το φώναξε σπίτι του
και τόχωσε κάτω από τις κουβέρτες μαζί με τ’ άλλα. — «Δέκα έχω… και ένα
αυτό ένδεκα!!» σκέφτηκε «έχει ο Θεός»…
Γέλασε ο γέροντας χαρούμενος και ευτυχισμένος και συνέχισε.
— Βλέπεις ο πολύτεκνος είχε πλούσια καρδιά… κι ας ήταν φτωχός… γι’ αυτό είχε και πλούσια την βοήθεια του Θεού.
Πηγή: Αθανάσιος Ρακοβαλής «Ο πατήρ Παΐσιος μου είπε…», εκδόσεις «Μέλισσα», Θεσσαλονίκη 1998
Η θαυμαστή εμφάνιση του αγίου Λουκιλλιανού και του Αγίου Παντελεήμονος στον Γέροντα Παΐσιο (3 Ιουνίου 1979)
https://iconandlight.wordpress.com/2019/06/02/29001/
Απολυτίκιον Ήχος δ’
Ανελήφθης εν δόξη, Χριστέ ο Θεός ημών, χαροποιήσας τους Μαθητάς, τη επαγγελία του αγίου Πνεύματος, βεβαιωθέντων αυτών διά της ευλογίας, ότι σύ ει ο Υιός τού Θεού, ο λυτρωτής του κόσμου.
Απολυτίκιον των αγίων Μαρτύρων
Ήχος δ’
Τους μάρτυρας Χριστού, ικετεύσωμεν πάντες· αυτοί γαρ την ημών, σωτηρίαν αιτούνται, και πόθω προσέλθωμεν, προς αυτούς μετά πίστεως, ούτοι βρύουσι των ιαμάτων την χάριν, ούτοι φάλαγγας, αποσοβούσι δαιμόνων, ως φύλακες της πίστεως.
Δόξα… Και νύν… Ήχος πλ. β’
Εν τοις όρεσι τοις αγίοις, θεωρούντές σου τας υψώσεις Χριστέ, το απαύγασμα της δόξης τού Πατρός, ανυμνούμέν σου την φωτοειδή τού προσώπου μορφήν, προσκυνούμέν σου τα Παθήματα, τιμώμεν την Ανάστασιν την ένδοξον Ανάληψιν δοξάζοντες, ελέησον ημάς.
Ήχος πλ. α΄. Χαίροις ασκητικών.
Χαίροις, ο καθαρά προσευχή, προς θεωρίαν υψωθείς Πάτερ Όσιε· θεάμων γαρ αθεάτων εγένου υπερφυώς, και των απορρήτων γνώσιν έσχηκας, Θεού τα μυστήρια, εμυήθης μακάριε, μετά Αγίων, συνωμιλήσας Άγιε, ύμνων ήκουσας, των Αγγέλων ισάγγελε· ξένης τροφής μετέλαβες, την πάναγνον Δέσποιναν, ως καθαρός υπεδέξω του δε Κυρίου το πρόσωπον, κατείδες θεόπτα, Ον δυσώπει ημίν δούναι το μέγα έλεος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου