Μια σοφή μητέρα δεν θεωρεί τα παιδιά της δικά της παιδιά, αλλά του Θεού.

 

 

Σύλληψη της Αγίας Άννης (25/7 κοίμησι, +1ος αἰ.)
Άννα η προφήτις, η μητέρα του προφήτου Σαμουήλ (1100 π.Χ)
Στέφανος ο Νεολαμπής εν Κωνσταντινούπολει [ονομάσθηκε Νεολαμπής επειδή όταν γεννήθηκε έλαμπε στο στήθος του ένας φωτεινός Σταυρός] (829)(912)
Σωσίθεος, Ναρσής και Ισαάκ, μάρτυρες στην Περσία (9/12, +? αἰ.)
Άνθιμος ο Αθωνίτης εκ Βουλγαρίας (1867)
Σέργιος Μέτσιεφ πρεσβύτερος ιερομάρτυς στη Μόσχα Ρωσίας (1941)
Εικόνα της Παναγίας Θεοτόκου η «Απροσδόκητη Χαρά» (και 1 Μαΐου )

Εορτάζουν στις 9 Δεκεμβρίου.

Στίχοι
Τι σοι επαινέσειεν, Άννα, τις πλέον;
Το καρτερόφρον ή το της ευτεκνίας;

Παναγία, η Απροσδόκητος Χαρά

Την ιστορία αυτή συνέγραψε ο Άγιος Δημήτριος, Μητροπολίτης της Ροστοβίας (ΙΖ΄ αι.). στο έργο του “Πόκος ο ένδροσος”.
ΕΝΑΣ άνθρωπος αμαρτωλός είχε μεγάλη ευλάβεια στην Υπεραγία Θεοτόκο και είχε ως ευλαβή συνήθεια, αν και συνέχιζε να αμαρτάνη, οπωσδήποτε να προσεύχεται καθημερινώς έμπροσθεν της Ιεράς Εικόνος Αυτής με τα λόγια του Αρχαγγέλου Γαβριήλ: “Χαίρε Κεχαριτωμένη!…”.

Μία φορά, ενώ ετοιμαζόταν να εξέλθη από το σπίτι του για τις συνηθισμένες αμαρτωλές πράξεις του, εγονάτισε όπως πάντοτε έμπροσθεν της Ιεράς Εικόνος και προσηύχετο. Ξαφνικά, βλέπει με τρόμο ότι η Εικόνα ζωντάνευσε: στο θείο Βρέφος άνοιξαν πληγές στα χέρια, τα πόδια και την πλευρά Του, από τις οποίες έρρεε αίμα. Ο αμαρτωλός έπεσε στο έδαφος και ανέκραξε:

“Δέσποινά μου, ποιος το έκανε αυτό!;…”.

“Εσύ και οι άλλοι αμαρτωλοί σταυρώνετε πάλι τον Υιό μου, όπως οι Ιουδαίοι”, απάντησε η Θεομήτωρ.
“Εσείς Με αποκαλείτε Ελεούσα. Διατί, λοιπόν, Με στενοχωρείτε με τις άνομες πράξεις σας;”.

“Ω Δέσποινα”, απάντησε συγκλονισμένος και μετανοημένος ο αμαρτωλός, “οι αμαρτίες μου να μη νικήσουν την ανέκφραστη αγαθότητά Σου. Συ είσαι η μόνη Ελπίδα όλων των αμαρτωλών. Ικέτευε τον Υιόν Σου και Θεόν ημών!”.

Τότε, η Δέσποινα Θεοτόκος παρεκάλεσε δύο φορές τον Υιό Της, αλλά Αυτός έμεινε αμετάπειστος. Τελικά, μπροστά στην επίμονη δέησι της Θεομήτορος, απάντησε:
“Εισακούω την παράκλησί Σου. Ας γίνη το θέλημά Σου. Για χάρι Σου, συγχωρούνται οι αμαρτίες του ανθρώπου αυτού. Ως σημείον της συγχωρήσεως να ασπασθή τις πληγές Μου”.

Τότε, εσηκώθη ο αμαρτωλός, στον οποίο με τέτοιο θαυμαστό τρόπο έλαμψε η ανεξάντλητος ευσπλαγχνία της Θεομήτορος, ασπάσθηκε τις πληγές του Σωτήρος μας καί ένοιωσε την απροσδόκητη χαρά της συγγνώμης. Από το εξαίσιο θαύμα αυτό η Εικόνα ωνομάσθηκε “Παναγία η Απροσδόκητος Χαρά”, ο δε πρώην αμαρτωλός έζησε πλέον μία καθαρή και θεάρεστη ζωή.

Οι ευσεβείς Ρώσοι συνηθίζουν να διαβάζουν τους Χαιρετισμούς ενώπιον της Εικόνος αυτής, όταν θέλουν την βοήθεια Της για την λύση δύσκολων προβλημάτων τους. Υπάρχει η ευλαβής δοξασία, ότι όποιος διαβάζει το Απολυτίκιο της Παναγίας αυτής καθημερινώς επί ένα έτος, αξιώνεται να έχει μία απροσδόκητον χαράν εις την ζωήν του.

Ομιλία
για τον Σαμουήλ
Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

Υπὲρ τοῦ παιδαρίου τούτου προσηυξάμην, καὶ ἔδωκέ μοι Κύριος τὸ αἴτημά μου, ὃ ᾐτησάμην παρ᾿ αὐτοῦ· κἀγὼ κιχρῶ αὐτὸν τῷ Κυρίῳ πάσας τὰς ἡμέρας, ἃς ζῇ αὐτός, χρῆσιν τῷ Κυρίῳ. (Α Βασ. 1,27-28 )

Ο θεαίτητος και αφιερωμένος στον Θεό Σαμουήλ ήταν προφήτης και αρχηγός του λαού του Ισραήλ. Η ευλογημένη Άννα, η άτεκνη μητέρα του, είχε προσευχηθεί εκτενώς στον Θεό γι’ αυτόν, με δάκρυα και θυσίες. Έτσι από βρέφος αφιέρωσε, τον ευλογημένο μονάκριβο γιο της, στην υπηρεσία του Κυρίου.
Μια σοφή μητέρα δεν θεωρεί τα παιδιά της δικά της παιδιά, αλλά του Θεού μάλλον. Είναι του Θεού, ούτως ή άλλως, και όταν Αυτός τα δίνει και όταν τα παίρνει. Αλλά είναι περισσότερο δικά Του, όταν μια μητέρα από μόνη της Του τα αφιερώνει. Τότε το δώρο του Θεού επιστρέφει σ ‘Αυτόν ως αντίδωρο, γιατί δεν έχουμε τίποτα δικό μας να Του δώσουμε, παρά μόνο αυτό που λαμβάνουμε από Αυτόν.

Ο νεαρός Σαμουήλ ζούσε στον ναό, ανάμεσα στους ανόμους γιούς του αρχιερέως Ηλί, και όμως ο ίδιος δεν διεφθάρει. Ο Κύριος δεν αποκαλύπτεται τον εαυτό Του στους αμαρτωλούς πρεσβυτέρους, εμφανίστηκε όμως στο καθαρό αυτό παιδί: γιατί ο Σαμουήλ έκανε το θέλημα του Θεού και δεν άφησε κανένα από τα λόγια Του να πέσει στο έδαφος (Α’ Σαμουήλ 3:19). Ο Σαμουήλ ήταν κριτής του λαού του Ισραήλ από νέος και, μέχρι που γέρασε, δεν διέπραξε τίποτα πονηρό ενώπιον του Θεού ή ενώπιον του λαού. Ο Κύριος του έδωσε δύναμη να προφητεύει και να κάνει θαύματα. Νίκησε όλους τους εχθρούς του Θεού και τους εχθρούς του λαού, και επί βασιλείας του έχρισε δύο βασιλείς, τον Σαούλ και τον Δαβίδ.

Όταν έφθασε σε προχωρημένη ηλικία, κάλεσε όλους τους ανθρώπους και τους ρώτησε αν είχε αδικήσει ποτέ κάποιον ή μήπως είχε ποτέ δεχθεί δωροδοκία από κάποιον. Και ο λαός απάντησε με μία φωνή: ‘’οὐκ ἠδίκησας ἡμᾶς καὶ οὐ κατεδυνάστευσας ἡμᾶς καὶ οὐκ ἔθλασας ἡμᾶς καὶ οὐκ εἴληφας ἐκ χειρὸς οὐδενὸς οὐδέν’’. (Δεν μας αδίκησες, ούτε μας τυράννησες, ούτε μας συνέτριψες και τίποτε δεν πήρες από το χέρι κανενός) (Ι. Σαμουήλ 12: 4).

Τέτοιος άνθρωπος ήταν λοιπόν αυτός, ο οποίος δόθηκε από τον Θεό και αντιδόθηκε στον Θεό ως αντίδωρο, και που ανατράφηκε με την ευλογία του Θεού και την ευλογία της μητέρας του. Ας επωφεληθούν οι μητέρες από το παράδειγμα της ευλογημένης Άννας. Ας επωφεληθούν και οι δικαστές και οι ηγεμόνες των λαών από το παράδειγμα του δικαίου Σαμουήλ!

Ω, Άγιε και Πανάγιε Κύριε, οικτίρμων και πανοικτίρμον, διάνοιξε τα μάτια της ψυχής μας για να δούμε την αγιότητά Σου και την αγαθοσύνη Σου, ώστε να μετανοήσουμε για τις πονηρίες μας.

Σοι πρέπει πάσα δόξα, τιμή και προσκύνησις εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Πηγή: Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, «Ο Πρόλογος της Οχρίδας», (Δεκέμβριος), Εκδ. Αθως
http://prologue.orthodox.cn/December19.htm

Βασιλειών Α΄(ή Σαμουήλ Α’)
https://orthodoxoiorizontes.gr/Palaia_Diathikh/Basileiwn_A’/Basileiwn_A’.htm

Απολυτίκιον ιεράς Εικόνος «Η Απροσδόκητος Χαρά»
Ήχος γ΄. Την ωραιότητα

Την Απροσδόκητον Χαράν μοι δώρησαι, Παντοβασίλισσα, διά της Σκέπης Σου, των λυπηρών επαγωγάς και θλίψεων σκεδάζουσα· σπεύσον νυν, Θεόνυμφε, και ταχέως εκπλήρωσον, πάντα τα αιτήματα του προσπίπτοντος δούλου Σου, Εικόνι Σου τῃ θείᾳ βοώντος, Χαίρε, ελπίς απηλπισμένων!

Σύλληψις της Αγίας Άννης Απολυτίκιον — Ήχος δ’

Σήμερον της ατεκνίας δεσμά διαλύονται· του Ιωακείμ γαρ και της Άννης, εισακούων Θεός, παρ’ ελπίδα τεκείν αυτούς, σαφώς υπισχνείται Θεόπαιδα, εξ ης αυτός ετέχθη ο απερίγραπτος, βροτός γεγονώς, δι’ Αγγέλου κελεύσας βοήσαι αυτή· χαίρε Κεχαριτωμένη, ο Κύριος μετά σου.

iconandlight.wordpress.com