Έλεγε ένας Στάρετς την εξής προσευχή:

 

Ο Χριστός θα πει σε πολλούς ανθρώπους: ''Δεν σας γνωρίζω!''. Όχι με έννοια την γνωσιολογική, αλλά ότι οι άνθρωποι αυτοί, δεν αγωνίστηκαν να Τον ομοιάσουν, διότι δίαγαν μια ζωή, όπως την ήθελαν αυτοί.

Αν ο Θεός δεν αποκαλυφθεί μέσα μας, μάταια ελπίζουμε ότι θα αποκαλυφθεί εξωτερικώς.

Όσο πιο πολύ ταπεινωθεί κάποιος, τόσο πιο πολύ θα αγαπήσει τον Χριστό. 

Και όσο πιο πολύ αγαπήσει τον Χριστό, τόσο πιο πολύ θα εφαρμόσει τις εντολές Του. 

Και όσο πιο πολύ εφαρμόσει τις εντολές Του, τόσο πιο ψηλά και πιο κοντά θα βρίσκεται στον θρόνο του Θεού στον Παράδεισο.

Ουδεμία προσευχή γίνεται δεκτή από το Θεό που γίνεται χωρίς νηστεία. Και καμμία νηστεία δεν είναι ευάρεστη στο Θεό, όταν δεν συνοδεύεται με προσευχή. Η νηστεία βοηθάει στο να μην υπερηφανευτεί ο άνθρωπος που κάνει προσευχή, νομίζοντας ότι επιτελεί θεάρεστο έργο και τον προσγειώνει στην πραγματικότητα, κάνοντάς τον να νιώσει την αμαρτωλότητά του. 

Η νηστεία και η προσευχή είναι τα 2 μέσα, με τα οποία εκβάλλονται τα δαιμόνια, όπως αποκάλυψε ο ίδιος ο Χριστός. Δια της νηστείας και την προσευχής, ρυθμίζονται και λύνονται όλα τα προσωπικά μας προβλήματα.

Έλεγε ένας Στάρετς την εξής προσευχή: 

- Χριστέ μου, σε ευχαριστώ, για όλα όσα μου έδωσες! 

Χριστέ μου, σε ευχαριστώ περισσότερο, για αυτά που δεν μου έδωσες! Χριστέ μου, σε ευχαριστώ δε πάρα πολύ, για αυτά, που δεν θα μου δώσεις ποτέ! 

Ο Στάρετς έφτασε σε πολύ μεγάλη κατάσταση αγιότητας και θεώσεως. Στην προσευχή του, δεν ζητούσε τίποτε... 

Όταν γίνεται η Θεία Λειτουργία, ο ίδιος ο Χριστός Λειτουργεί, δανειζόμενος το στόμα και το σώμα του εκάστοτε ιερέως! Ο Χριστός είναι ο προσφέρων και ο προσφερόμενος. 

Δεν θυσιάζει ο παπάς τον Χριστό, αλλά ο Χριστός αυτοθυσιάζεται. Δεν Λειτουργεί ο παπάς με την βοήθεια του Χριστού, αλλά ο Χριστός Λειτουργεί με την βοήθεια του παπά.

Η Θεία Λειτουργία γίνεται εις ανάμνηση της Γεννήσεως, Σταυρώσεως, Αναστάσεως, Αναλήψεως και Δευτέρας Παρουσίας του Κυρίου. 

Στην Θεία Λειτουργία όταν ο ιερέας μας ευλογεί σταυροειδώς με το: "ειρήνη υμίν ειρήνη πάσι" μεταδίδονται από τα χέρια του στο εκκλησίασμα, στην κυριολεξία ακτίνες Θείας Χάριτος.

Κάποιος είχε κάνει ένα τάμα στο Θεό: 

- Κύριε, αν με γλυτώσεις απ' αυτόν τον πειρασμό, θα Σου δώσω από το ένα τσουβάλι καρύδια που έχω, τα μισά. 

Ο Θεός τον γλύτωσε από τον πειρασμό. 

Τότε εκείνος, προκειμένου να εκπληρώσει το τάμα του, έσπασε όλα τα καρύδια και γέμισε το μισό τσουβάλι με φλούδια και το έδωσε στο Θεό, ενώ αυτός κράτησε τα καρύδια. Και είπε: 

- Θεέ μου, κατά την υπόσχεσή μου, σου δίνω το μισό αυτό τσουβάλι (φλούδια). 

Βέβαια ο Θεός δεν τρώει καρύδια, αλλά θέλησε να βαθμολογήσει την προαίρεση του ανθρώπου αυτού. Του είπε τότε ο Θεός ενδομύχως: 

- Θυμήσου παιδί μου, ότι αυτό που προσκομίζεις, αυτό είσαι... 

Ό,τι προσκομίζουμε, αυτό είμαστε. Ανάλογα με την προαίρεσή μας, δίνουμε και τα ανάλογα.

Γέροντας Εφραίμ της Σκήτης του Αγίου Ανδρέα του Αγίου Όρους.

apantaortodoxias.blogspot.com