Δεν είναι χωρίς λόγο που η Κύπρος χαρακτηρίστηκε «Νήσος αγίων». Για δύο χιλιάδες χρόνια η Εκκλησία του Χριστού ανέδειξε και εδώ αγίους Ιεράρχες, Μάρτυρες και Οσίους, που με την παρουσία τους βεβαιώνουν ότι το Άγιο Πνεύμα είναι ζωντανό και αγιάζει, φωτίζει, σκέπει και καθοδηγεί τον κόσμο.
Ένας τέτοιος, Κύπριος άγιος, που τιμάται πανορθόδοξα είναι ο απλός Επίσκοπος Τριμυθούντος άγιος Σπυρίδωνας ο θαυματουργός. Γεννημένος από χωρικούς γονείς στην Τρεμετουσιά, ζούσε ως βοσκός. «Νυμφεύθηκε σε νεαρή ηλικία και απέκτησε παιδιά, αλλά, όταν η γυναίκα του πέθανε, εκείνος αφιερώθηκε ολοκληρωτικά στην υπηρεσία του Θεού.»[1] Οι χριστιανοί της περιοχής τον εξέλεξαν Επίσκοπό τους για την απλότητα, την πίστη και την αφοσίωσή του στο Θεό και σ’ αυτούς, ενώ συνέχιζε να φροντίζει ο ίδιος τα ζωντανά του και να καλλιεργεί με τα χέρια του τη γη.
Επικαλούμενος τη δύναμη του Θεού «έφερε βροχή σε περίοδο ξηρασίας, σταμάτησε τη ροή ενός ποταμού, ανέστησε ανθρώπους από τους νεκρούς, θεράπευσε τον αυτοκράτορα Κωνστάντιο από βαρειά ασθένεια, είδε και άκουσε αγγέλους του Θεού, προφήτευσε τα μέλλοντα, διέκρινε τα κρύφια των καρδιών των ανθρώπων, μετέστρεψε πολλούς στην αληθινή πίστη και πολλά άλλα ακόμη»,[2] ώστε να συνοδεύεται το όνομά του με το επίθετο «θαυματουργός».
Η συμμετοχή του στην Α΄ οικουμενική Σύνοδο, εκπροσωπώντας την Εκκλησία της Κύπρου, υπήρξε καθοριστική και ουσιαστική, αφού με την απλότητα και παρουσία του συνέβαλε στην κατανόηση της αίρεσης από την Αλήθεια της Εκκλησίας.
Αναπαύθηκε το έτος 348. Το άγιο λείψανό του άφθαρτο και ευωδιάζον, βρίσκεται στην Κέρκυρα, η οποία, βέβαια, τον τιμά ιδιαίτερα και τον έχει προστάτη.
Το φαινόμενο να τιμούμε και να επικαλούμαστε στον πόνο και τη δυσκολία μας ένα πρόσωπο που δεν γνωρίζουμε «κατ’ όψιν», που δεν είδαμεν ποτέ, δείχνει τη ζωντανή παρουσία του αφενός και τη σχέση που έχουμε μαζί του αφετέρου.
Πέρα από τη λογική μας, που θέλει να αποδέχεται μόνο ό,τι γνωρίζει με τις αισθήσεις, η Εκκλησία μάς προβάλλει την άλλη γνώση, εκείνης που καταργεί το θάνατος, και αποκαλύπτει τον κόσμο του ουρανού.
Η Εκκλησία, ως το Σώμα του ζώντος Χριστού, του νικητή του θανάτου, κατέχει το μυστικό της κατάργησής του στο πρόσωπο του Χριστού, που γνωρίζεται σ ’όσους Εκείνος θέλει και είναι έτοιμοι με την ταπείνωση να το δεχτούν. Τότε κατανοούν τι σημαίνει σχέση κι επικοινωνία με τους αγίους που έζησαν πριν από μας, με τρόπο ουσιαστικό και αληθινό, χωρίς ψευδαίσθηση αλλά με αίσθηση, χωρίς φαντασία αλλά πραγματικά, με τη χάρη του αγίου Πνεύματος που ζωντανεύει την παρουσία του αγίου.
Γιορτάζοντας τον άγιο της Κύπρου και της Οικουμένης, ας τον παρακαλέσουμε να σκέπει τον κόσμο από εχθρικές επιβουλές, από θανατηφόρες ασθένειες, από πειρασμούς που δυσκολεύουν τους ανθρώπους και τους κάνουν να συντρίβονται και να θλίβονται. Γιατί η παρουσία του αγίου Σπυρίδωνα δια μέσου των αιώνων, παλαιότερα και πρόσφατα, έδειξε τη ζωντάνια του, την αγάπη του, τη δύναμη που έχει ως οικείος και φίλος Χριστού.
[1] Αγ. Νικολάου Βελιμίροβιτς, Ο Πρόλογος της Αχρίδος, Άθως, Αθήνα 2010, 6.114
[2] Ό.π. 6.114-115
π. Ανδρέα Αγαθοκλέους
Πηγή: Ησυχαστήριο Αγίας Τριάδος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου