Η μάτουσκα Ναταλία της Βίριτσα η «διά Χριστόν σαλή» περιτριγυρισμένη από σκυλιά, γάτες, κατσίκες, κουνέλια, κότες και πάπιες, περνούσε κεκλεισμένων των θυρών, σταματούσε τα τραμ με ένα λόγο της, θεράπευε ασθενείς, ήταν ανάπαυση και παρηγοριά για τους φτωχούς και απελπισμένους.

 

 

Συναξάριον
Τῇ ΙΣΤ’ (16ῃ) τοῦ μηνὸς Ἰανουαρίου, ἡ προσκύνησις τῆς τιμίας Ἁλύσεως τοῦ Ἁγίου καὶ ἐνδόξου Ἀποστόλου Πέτρου.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τῶς Ἁγίων Μαρτύρων καὶ αὐταδέλφων, Πευσίππου, Ἐλασίππου, καὶ Μεσίππου· καὶ Νεονίλλης τῆς μάμμης αὐτῶν.(~†161-180)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῆς ἁγίας μάρτυρος Ἰουνίλλης τῆς ἐν Καισαρείᾳ. (~†161-180)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ Ἁγίου Μάρτυρος Δάνακτος τοῦ ἀναγνώστου ἐξ Αὐλῶνος Βορείου Ηπείρου. (β´ αἰ.)

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ Ἁγίου Μήλα τοῦ Ὁμολογητοῦ, ἐπισκόπου Ῥινοκούρων τῆς Συρίας.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ Ἁγίου Ὀνωράτου, ἀρχιεπισκόπου Ἀρελάτης τῆς Γαλλίας καὶ κτίτορος τῆς μονῆς Λερίνων (Lerins) ἐν Γαλλίᾳ. (†429)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ Ὁσίου Ῥωμύλου τοῦ ἡσυχαστοῦ καὶ τῶν σὺν αὐτῷ· Νέστορος, Μαρτίνου, Δανιήλ, Σισώη, Ζωσιμᾶ καὶ Γρηγορίου.(†1375)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου Μαξίμου τῆς Τότμα, τοῦ διά Χριστόν σαλοῦ καί Θαυματουργοῦ, ἐν Βολογκντᾷ. (†1650)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ Ἁγίου Νέου Ἱερομάρτυρος Δαμασκηνοῦ τοῦ Χιλανδαρινοῦ, μαρτυρήσαντος εἰς Γάμπροβον τοῦ Τυρνόβου, καὶ δι᾿ ἀγχόνης τελειωθέντος. (†1771)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ Ἁγίου Νεομάρτυρος Νικολάου τοῦ ἐν Μυτιλήνῃ, μαρτυρικῶς τελειωθέντος. (†1777)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, κοίμησις τῆς Ὁσίας μητρός Ναταλίας τῆς διὰ Χριστὸν σαλῆς ἐν Βίριτσᾳ τῆς ἁγίας Πετρουπόλεως (1976)

Η μάτουσκα Ναταλία της Βίριτσα η «διά Χριστόν σαλή»

Ο πατήρ Σεραφείμ της Βίριτσα έλεγε στα πνευματικά του παιδιά:
Κάποτε θα έλθει στην Βιριτσα η μητέρα Ναταλία. Πολλοί άνθρωποι θα πηγαίνουν σ’ αυτήν και θα ζητάνε την βοήθεια και τις προσευχές της όπως τώρα από μένα.
Τα λόγια αυτά του γέροντα έγιναν πραγματικότητα το 1955 όταν στην Βιριτσα εγκαταστάθηκε η διά Χριστόν σαλή μητέρα Ναταλία, η οποία μέχρι την μακαρία κοίμηση της το 1976 δεχόταν ανθρώπους και τους πρόσφερε πνευματική βοήθεια. Σχεδόν τίποτα δεν γνωρίζουμε για την ζωή της μητέρας Ναταλίας μέχρι το 1955. Τα στοιχεία που παραθέτουμε είναι διηγήσεις των ανθρώπων που την γνώρισαν την περίοδο που αυτή ζούσε στην Βιριτσα.

Διήγηση του πρωθιερέα π. Βασιλείου Σβετς(+2011) :
Η Ναταλία Μιχαήλοβνα ( το επίθετό της κανείς δεν το γνωρίζει) γεννήθηκε το 1890. Είναι σίγουρο ότι καταγόταν από μία αριστοκρατική οικογένεια. Αυτό φαινόταν από την ευγενική της συμπεριφορά, από τον τρόπο ομιλίας και από ότι ήξερε πολλές ξένες γλώσσες (τα γαλλικά τα ήξερε τέλεια). Κάποιοι έλεγαν ότι η μητέρα Ναταλία καταγόταν από την αυτοκρατορική οικογένεια των Ρομάνωφ. Έλεγαν επίσης ότι μετά την επανάσταση του 1917 η μητέρα Ναταλία πήγε στον Καύκασο και κρύφτηκε εκεί στα βουνά…
Δεν γνωρίζω τίποτα παραπάνω για την ζωή της μέχρι την εμφάνισή της στην Βίριτσα το έτος 1955.
Το 1955 η μητέρα Ναταλία εμφανίστηκε πρώτη φορά στο Μοναστήρι των σπηλαίων του Πσκωφ. Την ίδια χρονιά ο ιερομόναχος πατήρ Συμεών Ζελνιν, στον οποίο ο Θεός είχε αποκαλύψει το ύψος της πνευματικής της ζωής την έστειλε στη δική μας Αγία Γη, στην Βίριτσα…
Πιθανώς η μητέρα Ναταλία ήταν μοναχή, μπορεί να είχε λάβει και το μεγάλο σχήμα. Εγώ πάντως την γνώρισα ως διά Χριστόν σαλή.
Όταν η Ναταλία έφτασε στην Βίριτσα την δέχτηκε η Άννα Λιμπαντσεβα και της πρότεινε να μείνει στο σπίτι της. Αλλά η Ναταλία αρνήθηκε, λέγοντας:
– Όχι, θα σε ενοχλώ.

Κοντά στο σπίτι της Άννας υπήρχε ένα ρυάκι, και εκεί άρχισαν να χτίζουν για την Ναταλία ένα πρόχειρο σπίτι…
Μόλις η Ναταλία εγκαταστάθηκε στην Βίριτσα γέμισε το σπίτι της με διάφορα κατοικίδια ζώα, κατσίκες, κουνέλια, κότες και πάπιες. Πάντα φορούσε απλά ρούχα, ένα μαντήλι στο κεφάλι και στη μέση μια απλή ζώνη…

Την επισκέπτονταν πολύς κόσμος. Οι άνθρωποι ζητούσαν απ’ αυτήν συμβουλές και τους τις έδινε. Η κυρία του σπιτιού άρχισε να ενοχλείται μ΄ αυτήν την κατάσταση. Δεν της άρεσε να βλέπει κάθε μέρα στο σπίτι της τόσους ανθρώπους. Γι αυτό η Ναταλία άφησε εκείνο το σπίτι και πήγε να μείνει μαζί με τις δύο αδελφές. Εκείνες οι αδελφές παραχώρησαν στην Ναταλία ένα μικρό κομμάτι γης στο οποίο αυτή άρχισε να χτίζει δικό της σπίτι. Το έχτιζε επί είκοσι χρόνια… Και σ’ αυτό το σπίτι είχε η Ναταλία πολλά ζώα, εκτός από κατσίκες, κουνέλια, κότες και πάπιες είχε και σκύλους, οι οποίοι δεν άφηναν κανένα ξένο να πλησιάσει το σπίτι της.
Τα σκυλιά της Ναταλίας την βοηθούσαν στην διακονία των ανθρώπων. Πήγαιναν στο σιδηροδρομικό σταθμό και περίμεναν εκεί τους ανθρώπους που έρχονταν να την επισκεφτούν. Καταλάβαιναν αμέσως ποιοί από τους επιβάτες ήλθαν για την Ναταλία, τους παίρνανε προσεκτικά από τα ρούχα και τους οδηγούσαν στο σπίτι της. Άνθρωποι που το έβλεπαν πρώτη φορά παραξενευονταν αλλά οι άλλοι τους έλεγαν:
– Προφανώς πάτε στην μητέρα Ναταλία, μη φοβάστε, είναι δικά της τα σκυλιά.

Τα ζώα της Ναταλίας ήταν πολύ περίεργα όντα, σαν να ήταν σκεπτόμενα. Κανένα από τα ζώα της ποτέ δεν έπαθε τίποτα, ούτε πατήθηκε πότε από αυτοκίνητο ή τρένο. Ούτε τα άλλα ζώα τα πείραζαν, ούτε οι άνθρωποι…
Εκείνο τον καιρό είχα πολύ μεγάλο χρέος, έπρεπε να ξεχρεώσω το σπίτι που είχα αγοράσει στην Βίριτσα. Μια μέρα με επισκέφτηκε η Ναταλία και με ρώτησε:
– Πώς είσαι; Έχεις μεγάλο χρέος; Θα σε βοηθήσω.
– Με ποιό τρόπο, μητέρα μου; την ρώτησα.
– Έλα πάρε αυτές τις πάπιες, και μου έδωσε μερικές από τις δικές της πάπιες.
Οι πάπιες αυτές ένα χρόνο ζούσαν στο σπίτι μου και σχεδόν κάθε μέρα γεννούσαν αυγά. Μέσα σ’ αυτό το χρόνο όχι μόνο ξεχρέωσα το σπίτι μου αλλά πλήρωσα και το χρέος του εξαδέρφου μου. Για μένα ήταν ξεκάθαρο ότι οι πάπιες που σχεδόν κάθε μέρα γεννούσαν αυγά συμβόλιζαν με κάποιο τρόπο την προσευχή που έκανε όλο αυτό το διάστημα η μητέρα Ναταλία. Μόλις πλήρωσα τα χρέη μου της επέστρεψα τις πάπιες…

Μια φορά επισκέφτηκε την Ναταλία μια γυναίκα που ζούσε στην Βίριτσα. Ο άνδρας της έπασχε από οινοποσία. Όταν αυτή μιλούσε με την Ναταλία την πλησίασε ένας τράγος, απ’ αυτούς που ζούσαν στο σπίτι της διά Χριστόν σαλής, και την χτύπησε με το κεφάλι του. Η Ναταλία αμέσως άρχισε να φωνάζει
– Αχ, μέθυσε, δεν σου φτάνει που πίνεις, χτυπάς και τους ανθρώπους. Δεν μπορώ άλλο. Πάμε στην αστυνομία, να κάνουμε κάτι μ’ αυτόν τον τράγο!
Η Ναταλία πήγε στην αστυνομία. Εκεί κανείς δεν μπόρεσε να καταλάβει τι θέλει αυτή η γυναίκα. Όταν κατάλαβαν ότι παραπονιέται για τον τράγο που χτύπησε κάποιον, της είπαν
– Βρέστε τα μόνοι, μεταξύ σας!
Μετά από λίγες μέρες ο άνδρας αυτής της γυναίκας γύρισε μεθυσμένος και άρχισε να την χτυπά. Αυτή έτρεξε στην αστυνομία αλλά εκεί της είπαν
-Βρέστε τα μόνοι, μεταξύ σας!

Συχνά την μητέρα Ναταλία επισκέπτονταν άνθρωποι που έπασχαν από αλκοολισμό. Όταν αυτοί έρχονταν η Ναταλία έβαζε νερό σ’ ένα μπουκάλι κι άρχιζε να το πίνει σαν να ήταν βότκα. Μετά έδινε να πιούν απ’ αυτό οι επισκέπτες της. Και μόλις έπιναν απ’ αυτό το νερό θεραπεύονταν από το πάθος τους.
Με την προσευχή της μητέρας Ναταλίας θεραπεύονταν οι άνθρωποι από τις πιο βαριές ασθένειες. Έδινε να πιούν οι άρρωστοι λίγο κρασί και γίνονταν καλά….
Λίγο πριν τη μακαρία κοίμηση της την μητέρα Ναταλία επισκέφτηκε ο άγιος Νικόλαος για να της πει την ημέρα αναχώρησής της για τον άλλο κόσμο.
Η μητέρα Ναταλία εκοιμήθη εν Κυρίω την παραμονή των Θεοφανείων το 1976 σε ηλικία ογδόντα έξι χρονών. Η κηδεία της έγινε ακριβώς την επόμενη ημέρα των Θεοφανείων. Ο τάφος της βρίσκεται στο νεκροταφείο στην Βίριτσα. Ακόμα και σήμερα πλήθος ανθρώπων επισκέπτονται το τάφο αυτής της δούλης του Κυρίου.

***

Διήγηση Σεβασμιωτάτου Πρόκλου αρχιεπισκόπου Σιμπίρσκ και Μελεκές(+2014):
…Μια φορά επισκέφτηκα την  Ναταλία μαζί με τον πατέρα Βασίλειο Σβετς.
– Ήλθε ο παππούλης, πολύ ωραία. Τώρα θα ψάλουμε παράκληση, είπε η μητέρα Ναταλία.
Ο πατήρ Βασίλειος έβαλε επιτραχήλιο και άρχισε: «Ευλογητός ο Θεός ημών…». Όταν φτάσαμε στον κανόνα η μητέρα Ναταλία άρχισε μόνη της να ψάλει:
«Άγιε πατέρα Ιωάννη πρέσβευε υπέρ ημών. Αγία μήτηρ Ξένια πρέσβευε υπέρ ημών». (Ούτε ο Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης, ούτε η δια Χριστόν σαλή Αγία Ξένια της Πετρούπολης είχαν ακόμα ανακηρυχθεί επίσημα άγιοι)…
Όταν τελειώσαμε τον αγιασμό η μητέρα Ναταλία είπε:
– Είστε φιλοξενούμενοι. Καθίστε τώρα για να σας κεράσω.
Έβγαλε από κάπου παστή ρέγκα, κρεμμύδι και λάδι. Τα έκοψε, τα ανακάτεψε μαζί σε ένα πιάτο και έβαλε το πιάτο στο τραπέζι λέγοντας:
-Να, πόσα φαγητά έκανα, σαν για τον αρχιερέα!
Δεν είχαμε ψωμί και εγώ σκέφτηκα: «Αν θα φάω τώρα αυτή τη ρέγκα χωρίς ψωμί τι θα γίνει; Τόσο αλάτι που έχει, μετά μέχρι το βράδυ θα πίνω νερό ασταμάτητα. Μακάρι να υπήρχε καμία κονσέρβα. Θα προτιμούσα να φάω κονσέρβα παρά αυτή τη ρέγκα». Η Ναταλία σαν να διάβαζε τις σκέψεις μου. Αμέσως έβγαλε μια κονσέρβα και την έβαλε πάνω στο τραπέζι…
Την ώρα που τρώγαμε η Ναταλία σαν από απροσεξία έριξε στο καινούριο παλτό μου μισό ποτήρι λάδι. «Πάει το παλτό μου. Με τίποτα δε θα βγει αυτός ο λεκές», σκέφτηκα. Όλη την ώρα που τρώγαμε η μητέρα Ναταλία έψαλε:
– Άγιε πατέρα Ιωάννη πρέσβευε υπέρ ημών. Αγία μήτηρ Ξένια πρέσβευε υπέρ ημών.
Το έψαλε πάρα πολλές φορές. Όταν τελειώσαμε το φαγητό μας την ρώτησα:
– Μητέρα Ναταλία, γιατί το ψάλατε αφού ακόμα δεν ανακηρύχτηκαν άγιοι; Και αυτή μου απάντησε:
– Έτσι πρέπει να ψάλλουμε. Ξέρεις εσύ θα είσαι αυτός που θα ανοίξει τα λείψανα του αγίου Ιωάννου της Κροστάνδης. Θα συμμετάσχεις και στην ανακήρυξη της αγίας Ξένιας… Έλα, ώρα για ύπνο, πάμε να κοιμηθούμε. Που να σας βάλω; Τέτοιοι άνθρωποι πρέπει να κοιμούνται στον δεύτερο όροφο, εκεί είναι τα δωμάτια του αρχιερέα.
Τα λόγια αυτά της Ναταλίας ήταν προφητικά. Έγινα αρχιερέας και το δωμάτιό μου στην επισκοπή βρίσκεται στον δεύτερο όροφο… Δεν κοιμηθήκαμε όλη τη νύχτα και είδαμε πως η Ναταλία μέχρι το πρωί προσευχόταν γονατιστή…
Την άλλη μέρα έπρεπε να φύγουμε. Όταν φόρεσα το παλτό μου, όπου η Ναταλία προηγουμένως έριξε λάδι, ο λεκές δεν υπήρχε…

Μια φορά χτύπησα το δάχτυλό μου. Μου πονούσε πάρα πολύ. Αποφάσισα να πάω στην μητέρα Ναταλία.
Μπαίνω στην αυλή του σπιτιού της και βλέπω εκεί την μητέρα Ναταλία να κάθεται σ’ ένα σκαμνάκι και δίπλα της να παίζει το ραδιόφωνο.
– Ήλθε το πουλάκι. Πάνω από όλα ησυχία. Σταμάτα πονηρέ!
Και το ραδιόφωνο έκλεισε μόνο του.
– Μην ανησυχείς για το δάχτυλό σου. Θα βάλουμε φάρμακο και θα γίνει καλά το δάχτυλο.
Όταν γύρισα σπίτι το δάχτυλο δεν πονούσε.

Η μητέρα Ναταλία προείπε το θάνατο του τότε πάπα Ρώμης και του ηγέτη του κομμουνιστικού κόμματος της Σοβιετικής Ένωσης Μπρέζνιεφ. Όταν μιλούσε γι’ αυτούς ρωτούσε φωναχτά:
– Σωστά το λέω Κύριε;
Και μόνη της απαντούσε:
– Σωστά…
Απόσπασμα από το βιβλίο “Σεραφείμ της Βίριτσα, Ο νεοφανής άγιος της Ρωσίας, Βίος, θαύματα, προφητείες” Εκδόσεις Ορθόδοξος Κυψέλη», Θεσσαλονίκη, 2003.

***

Διήγηση της Αικατερίνας Βλαντιμίροβνα:
Ενώ ζούσε ακόμη, ο πατήρ Σεραφείμ μου έδωσε ευλογία να χτίσω ένα σπίτι στη Βίριτσα. Πραγματικά έχτισα στην Βίριτσα το σπίτι μου και όταν εκοιμήθη ο Γέροντας άρχισα να πηγαίνω στον τάφο του. Από το 1949, άρχισα να πηγαίνω τακτικά στην Λαύρα των Σπηλαίων του Πσκωφ, όπου ζούσε ο στάρετς Συμεών, ο οποίος έγινε πνευματικός μου πατέρας.

Με την ευλογία του γνωρίστηκα και με τη Μάτουσκα Ναταλία. Αυτό συνέβη αμέσως μετά τη διαγραφή μου από το κόμμα. Και έγινε με τον εξής τρόπο:
Μια μέρα ο πατήρ Συμεών με ρώτησε:
– «Γνωρίζεις τη μητέρα Ναταλία;»
– Όχι.
– «Σε λίγο θα την δεις, έρχεται εδώ και είναι τώρα κοντά.
– «Ναι, αλλά πώς θα την γνωρίσω;»
– Κάνε προσευχή και παρακάλεσε τον Κύριο: «Κύριε, βοήθησέ με να δω τη Μητέρα Ναταλία», και θα τη δεις, ακούει τα πάντα.
Όλη την επόμενη εβδομάδα σκεφτόμουν τα λόγια του Στάρετς και μέσα μου συνεχώς έλεγα: «Κύριε, βοήθησέ με να δω τη μητέρα Ναταλία».
Έτσι, βγαίνοντας μια μέρα από το μοναστήρι, είδα, καθισμένη στο έδαφος, μια ηλικιωμένη κυρία ντυμένη περίεργα. Κουνιόταν ελαφρά μπρος πίσω , με τα χέρια της να τυλίγονται γύρω από τα γόνατά της και ψιθύριζε:
– Κάτια, Κάτια, σε περιμένω μια ολόκληρη εβδομάδα.
Ήταν η μητέρα Ναταλία. Δίπλα της ήταν ένα καλάθι που μέσα είχε μια γάτα και μια κότα. Δεν είχε άλλα πράγματα. Θυμάμαι ότι αυτή η αμεσότητα με εξέπληξε.
Της είπα: «Με έδιωξαν από το κόμμα και από τη δουλειά μου».
Και εκείνη απάντησε: «Τι ωραία φωτογραφία!» .
Και η Μητερούλα περιέγραψε το δωμάτιό μου στο Λένινγκραντ και τι υπάρχει μέσα. Και συνέχισε, απαντώντας σε μια σκέψη μου που δεν είχα εκφράσει ακόμη. Με απασχολούσε πάρα πολύ πως θα ζω στο εξής, αυτή η ερώτηση με βασάνιζε, γιατί μετά την διαγραφή μου από το κόμμα, κανείς δεν με έπαιρνε στην δουλειά. Και η Μάτουσκα συνέχισε: «Πούλησε τον πίνακα, θα ζήσεις για ένα χρόνο με αυτό το εισόδημα. Πούλησε το χαλί, θα ζήσουμε κι άλλο από αυτό».
‘Μου έκανε εντύπωση πως είπε «θα ζήσουμε»; Τί σήμαινε αυτό ότι θα ζούσαμε μαζί; Τότε κατάλαβα γιατί η Μάτιουσκα είχε απαριθμήσει τα πράγματα στο δωμάτιό μου. Είχα μερικούς πολύτιμους πίνακες ζωγραφικής, εκλεκτές αντίκες, και στην πραγματικότητα πρόβλεψε ότι μετά θα ζούσα με τα χρήματα που κέρδιζα πουλώντας αυτά.

Μετά από αυτή τη συνάντηση με την μητέρα Ναταλία πήγα στον Μπάτιουσκα. Και μου είπε: «Πάρε τη μητέρα Ναταλία μαζί σου. Πρέπει να μένει στη Βίριτσα. Είναι μια μεγάλη εκλεκτή του Θεού». Και έτσι η μητερούλα Ναταλία βρέθηκε στη Βίριτσα. …

Θυμάμαι και μια άλλη ιστορία. Ο πατήρ Συμεών (Jelnine, κοιμήθηκε το 1960) ήταν ο πνευματικός πατέρας της μονής των Σπηλαίων και ο πατήρ Σάββας (Ostapienko, κοιμήθηκε το 1980), επιθυμώντας να λάβει το μεγάλο σχήμα, ζήτησε την ευλογία του στάρετς. Αυτός του απάντησε:
– Ξέρετε, θα μπορούσα να ευλογήσω το αίτημά σας να λάβετε το μεγάλο σχήμα, αλλά τώρα υπάρχει η Μητέρα Ναταλία. Είναι ανώτερη από εμένα κατά δύο επίπεδα. Αν αυτή το ευλογήσει, τότε θα ευλογήσω κι εγώ. Πήγαινε στη Βίριτσα, εκεί θα την βρεις.
Δύο φορές πήγε ο πατήρ Σάββας στην Βίριτσα και δεν την βρήκε. Πήγε πάλι στον πατέρα Συμεών και του λέει:
– Δυο φορές πήγα και δεν βρήκα την Ναταλία.
– Με την καρδιά σου παρακάλεσε, αν θες να σου φανερωθεί, του απάντησε.
Ο πατήρ Σάββας προσευχήθηκε και πήγε πάλι στην Βίριτσα. Η μητέρα Ναταλία τον περίμενε…

Είχα ένα δωμάτιο στο Λένινγκραντ ( σσ σημερινή Αγ. Πετρούπολη), αλλά έμενα τον περισσότερο χρόνο στη Βίριτσα. Η Μάτουσκα Ναταλία δεν ήξερε τη διεύθυνσή μου, γιατί πολύ σπάνια πήγαινα στην πόλη. Μια μέρα παραμονή των Χριστουγέννων , πήγα στο διαμέρισμα και η γειτόνισσα μου είπε: «Σε ζήτησε μια ασθενής, προφανώς δεν είναι στα καλά της, φοράει σκουφάκι και από πάνω καπέλο και ρούχα εντελώς ασυνήθιστα». Εκείνη την στιγμή εμφανίστηκε η μητέρα Ναταλία. Επιβεβαίωσα στη γειτόνισσα ότι αυτή η επίσκεψη ήταν όντως για μένα και ρώτησα τη Μάτουσκα πώς με βρήκε. «Περπατάω στην πόλη και ρωτάω, “Πού μένει η Κάτια, με το μεγάλο της καπέλο; Κι όλος ο κόσμος μου έλεγε που να πάω.”

κεκλεισμένων των θυρών

Η Μάτουσκα μπορούσε να περάσει από κλειστές πόρτες. Το συνήθισα τελικά, αλλά την πρώτη φορά φοβήθηκα. Να τι έγινε. Ένα βράδυ ξύπνησα από κάτι σαν θρόισμα. Σηκώθηκα τρομαγμένη από το κρεβάτι και είδα την μητέρα Ναταλία ξαπλωμένη στο πάτωμα της κρεβατοκάμαρας μου.
–Mάτιουσκα, πώς μπήκες;
-Ένας άγγελος μου άνοιξε την πόρτα.
Το πρωί ρώτησα τους γείτονες αν είδαν κάποιον  εκείνο το βράδυ και μου απάντησαν ότι δεν είχαν δει κανέναν.

Μια γυναίκα που ζούσε στην Βύριτσα, και ανήκε στον κύκλο της Μάτιουσκα, μου είπε ότι ένα βράδυ άκουσε ένα μικρό θόρυβο στο δωμάτιό της. Ήταν μόνη στο σπίτι και είχε κλειδώσει την πόρτα της. Νόμιζε ότι είχε παραισθήσεις. Όταν όμως άναψε το φως, είδε τη μητέρα Ναταλία να είναι γονατιστη μπροστά στις εικόνες.
– Μάτουσκα, πώς βρέθηκες εδώ;
– Γλίστρησα κάτω από την πόρτα, της απάντησε. 

Κατά τη διάρκεια της ζωής μου, συνέβησαν όλα όσα προέβλεψε η μητέρα Ναταλία. Αφού αποκλείστηκα από τη δουλειά και το κόμμα λόγω της πίστης μου, δεν μπορούσα να εγκατασταθώ πουθενά για πολύ καιρό. Έζησα για πέντε χρόνια  πουλώντας τα πράγματα που είχα στο σπίτι. Τελικά, βρήκα δουλειά στην κυλικείο σε ένα επιστημονικό ερευνητικό ίδρυμα. Μια μέρα μπήκε στο κυλικείο ο θυρωρός (είχαμε πρόγραμμα εργασίας με διαλείμματα) και μου είπε: «Μόλις ήρθε μια μάτουσκα και σε ζητάει, πολύ παράξενη». Αμέσως κατάλαβα ότι ήταν η μητέρα Ναταλία. Παρακάλεσα αν ήταν δυνατόν να την αφήσει να μπει, λέγοντας ότι ήταν συγγενής. Ήταν το μεσημεριανό διάλειμμα και το κυλικείο ήταν γεμάτο κόσμο. Περίμενα με συγκίνηση την εμφάνιση της μάτουσκα. Όταν μπήκε στο κυλικείο μου φάνηκε ότι όλοι διέκοψαν το γεύμα τους και κοιτούσαν έκπληκτοι αυτό το θαύμα. Έχοντας ένα τεράστιο καλάθι, η Mάτιουσκα ήταν ντυμένη με ένα ξυλωμένο παλτό, κάτω από το οποίο μπορούσε κανείς να δει τα γυμνά της πόδια. Ντράπηκα πάρα πολύ και σκέφτηκα: Τι θα πουν οι άνθρωποι; Αλλά αμέσως μου ήλθε μια άλλη σκέψη: Μήπως με δοκιμάζει αν μπορέσω να νικήσω την ντροπή;

   Έβαλα την Μάτουσκα να καθίσει σε ένα τραπέζι και την ρώτησα αν θέλει κάτι να φάει. Αυτή μόλις κάθισε στην καρέκλα της μου είπε με φωναχτά: «Αικατερίνα Βλαντιμίροβνα, πάμε να δούμε τη Μαρία Ιβάνοβνα στο νοσοκομείο, θα της πάμε τον 90ο Ψαλμό και το φαγητό μου».
Ντρεπόμουν πάρα πολύ. Όλοι μας κοιτούσαν με περιέργεια. Δέχθηκα όμως την πρότασή της, ζήτησα άδεια να φύγω από την δουλειά και ξεκινήσαμε μαζί για το νοσοκομείο. Στο δρόμο όλοι γύριζαν και μας κοιτούσαν. Και πραγματικά άξιζε να δει κανείς αυτό το θέαμα, η μητέρα Ναταλία με το περίεργο της ντύσιμο, δίπλα της εγώ με ένα κοφίνι μεγάλο, στο οποίο κάθονταν μαζί μια κότα, μια γάτα και ένα μικρό σκυλί με μια αλυσίδα στο λαιμό. Νομίζω ότι μ’ αυτό τον τρόπο η μητέρα Ναταλία ήθελε να με κάνει να ταπεινωθω…

Μια μέρα πήγα στην εκκλησία και είδα στο δρόμο την μητέρα Ναταλία που ανέβαινε στο τραμ μ’ ένα σάκο γεμάτο παξιμάδια και μια δική μου εικόνα. «Μόνο να μην είναι η εικόνα του Χριστού» (την οποία αγαπούσα πάρα πολύ), σκέφτηκα μέσα μου .
– Δεν είναι αυτή, άλλη είναι, μου απάντησε η Ναταλία, διαβάζοντας την σκέψη μου…

Σταμάτησε το τραμ

Μιά μέρα μαζί με μια γνωστή μου πηγαίναμε με το τραμ στην εκκλησία του Αγίου Νικολάου. Ξαφνικά το τραμ σταμάτησε απότομα (ενώ δεν είχε εκεί στάση), άνοιξαν οι πόρτες και μέσα μπήκε η μητέρα Ναταλία με πρόσωπο που έλαμπε από χαρά. Μας πλησίασε και μας είπε:
– Περπατάω στο δρόμο και ξαφνικά βλέπω ότι οι γνωστοί μου πάνε στην εκκλησία. Και λέω: Αμαξά! Σταμάτα!, και το τραμ σταμάτησε.
Ο οδηγός του τραμ μας κοιτούσε με απορία. Δεν μπόρεσε να καταλάβει τι συμβαίνει. Πώς σταμάτησε το τραμ χωρίς να πατήσει αυτός το φρένο;

Μιά φορά την ημέρα των εκλογών η μητέρα Ναταλία ήλθε στο εκλογικό κέντρο με έλκηθρο που το έσυρε ένας τράγος. Όταν την ρώτησαν τί σημαίνει αυτό, απάντησε:
– Ήλθα να ψηφίσω το κομμουνιστικό κόμμα. Ας ζήσει ακόμα για λίγο.

Το αγαπημένο της σκυλί 

Μιά φορά πήγαμε μαζί με την μητέρα Ναταλία στην αγορά και συναντήσαμε εκεί έναν άνδρα που είχε μαζί του ένα μικρό σκυλί. Η μητέρα Ναταλία τον πλησίασε και του είπε:
– Είναι δικό μου αυτό το σκυλί, δώσ’ μου το πίσω!
– Όχι είναι δικό μου, απάντησε ο άνδρας.
Άρχισε καυγάς. Η μητέρα Ναταλία δεν ήθελε να κάνει πίσω. Ήρθε αστυνόμος. Ο άνδρας έξω φρενών φώναζε ότι η γριά θέλει να του πάρει το σκυλί. Τότε η Ναταλία είπε:
– Ας αφήσουμε τον σκύλο ελεύθερο και θα δούμε με ποιόν θα πάει.
Μόλις τον αφήσανε ο σκύλος με χαρά και προθυμία έτρεξε στην μητέρα Ναταλία παρά τις φωνές του άνδρα. Ο αστυνόμος του είπε αυστηρά:
– Δεν ντρέπεστε; Γιατί ενοχλείτε την γιαγιά;
Το σκυλάκι αυτό το αγαπούσε πάρα πολύ η Ναταλία. Ήταν το αγαπημένο της. Και συχνά όταν πήγαινε κάπου το έπαιρνε μαζί της, βάζοντάς το μέσα σ’ ένα κοφίνι.

Μιά φορά ένας άνθρωπος που είχε ακούσει για την μητέρα Ναταλία αποφάσισε να την επισκεφθεί στην Βίριτσα. Αλλά δεν ήξερε την διεύθυνσή της. Οι άλλοι του είπαν να πάει και η μητέρα Ναταλία μόνη της θα τον βρει.
– Προφήτη Ηλία στείλε μου έναν άνθρωπο να μου φτιάξει την σόμπα.
Εκείνος την πλησίασε και της είπε:
– Μητερούλα μου, μήπως μπορώ να σε βοηθήσω;Αυτό είναι το επάγγελμά μου, ασχολούμαι με τις σόμπες.
– Σ’ ευχαριστώ προφήτη, μου έστειλες τον άνθρωπο, είπε η γιαγιά. Ήταν η μητέρα Ναταλία…

***

Διηγούνται πολλά για την μακαρία Ναταλία. Με την προσευχή της έκανε καλά πολλούς αρρώστους, δίνοντας τους να πιουν αγιασμένο νερό και να βάλουν απ’ αυτό πάνω στον πόνο τους. Τυφλοί και δαιμονισμένοι έβρισκαν εκεί την ίαση τους. Αλκοολικοί, διαζευγμένοι, απελπισμένοι και φτωχοί, ανάπαυση και παρηγοριά.
Όταν οι Αρχές του τόπου ανησύχησαν για την κίνηση πού δημιουργήθηκε γύρω της και θέλησαν να την εξορίσουν, συνέβη το εξής: Ο υπεύθυνος πού θα πήγαινε να εκτελέση την απόφαση αυτή, βρήκε ξαφνικά το παιδί του παράλυτο, από τη μέση και κάτω. Το πήρε αμέσως στην αγκαλιά του κι έτρεξε στη Ναταλία να προσευχηθεί γι’ αυτό. Το παιδί έγινε καλά και ο πατέρας του δεν μπόρεσε να πραγματοποίηση την απειλή του…

***

Πριν πεθάνει, η μητέρα Ναταλία είπε σε όσους ήταν κοντά της: «Τα αιτήματα όσων έρχονται στον τάφο μου θα εκπληρωθούν!»
Πριν από το θάνατο της μητέρας της εμφανίστηκε ο Άγιος Νικόλαος, που της ανακοίνωσε την επικείμενη αναχώρησή της. Η μητέρα Νατάλια κοιμήθηκε εν Κυρίω σε ηλικία ογδόντα έξι ετών. Την παραμονή των Θεοφανείων το 1976. Τάφηκε στο νεκροταφείο της Βίριτσας τη γιορτή των Θεοφανείων.

***

Η Ναταλία δεν είχε σπίτι δικό της. Φιλοξενούνταν σε μια ευσεβή χριστιανή. Όταν επέστρεψε από ένα ταξίδι του ό γιός της γυναίκας πού φιλοξενούσε τη Ναταλία, είπε στη μητέρα του, με θυμό και αγανάκτηση, πώς πρέπει να την διώξει από το σπίτι. Η Ναταλία άκουσε τις φωνές και κάλεσε τη μητέρα να της πει να την υπομείνουν μέχρι την άλλη ημερα και τότε θα φύγει. Η μητέρα προτιμούσε να τα χαλάσει με το γιό της παρά να διώξει την άγια αυτή γυναίκα, πού έβλεπε την προσευχή της καθημερινά να θαυματουργή και τα λόγια της να αναπαύουν τόσες πονεμένες ψυχές. Η Ναταλία, με ιλαρότητα και ηρεμία, την ευχαρίστησε θερμά για την υπομονετική φιλοξενία της και την αγόγγυστη διακονία της και της έδωσε πολλές εγκάρδιες ευχές. Η γυναίκα δεν καταλάβαινε κι’ επέμενε να της λέει να μη φύγει. Την ιδία νύχτα η Ναταλία ανεπαύθη εν Κυρίω…

Η ανακομιδή των άφθαρτων λειψάνων της έγινε στις 4 Οκτωβρίου 2012. Αναπαύονται, μαζί με αυτά άλλων αγίων ανδρών και γυναικών, ακριβώς δίπλα στο παρεκκλήσι όπου τιμούνται τα λείψανα του Αγίου Σεραφείμ όπως και της κατά κόσμον συζύγους του της Μάτιουσκα Σεραφίμα.

***

Άγιος Νικόλαος (Βελιμίροβιτς)

Μάθετε να σέβεστε και να αγαπάτε τους ταπεινούς και απλούς ανθρώπους. Οι πιο ευλογημένοι πάνω στη γη τέτοιοι είναι: όπως και οι ανώτεροι στη Βασιλεία των Ουρανών. Σε αυτούς δεν υπάρχει υπερηφάνεια, δηλαδή η βασική τρέλα από την οποία υποφέρουν οι ψυχές των πλουσίων και των ισχυρών αυτού του κόσμου.
Οι ταπεινοί επιτελούν τέλεια το καθήκον τους σ ‘ αυτόν τον κόσμο και παρ’ όλα αυτά όταν κάποιος τους επαινέσει γι ‘αυτό, θεωρούν ότι δεν το αξίζουν, ενώ οι φίλαυτοι άνθρωποι αυτού του κόσμου, επιζητούν επαίνους για όλα τα έργα τους τα οποία συχνά είναι ατελής.
… Πολλοί βασιλείς και πρίγκιπες, μόλις γνώριζαν τη γλυκύτητα της πίστης του Χριστού, αφαιρούσαν τα στέμματά τους και έφευγαν από την αριστοκρατική ματαιοδοξία , προτιμώντας να είναι ανάμεσα στους απλούς ανθρώπους. Μήπως και ο ίδιος, ο Βασιλεύς των Βασιλέων, ο Κύριος ο Χριστός μας δεν εμφανίστηκε στους βοσκούς και στους ψαράδες; Ο Άγιος Ζήνων συμβουλεύει: “Μην διαλέγετε για να ζήσετε ένα λαμπρό κατάλυμα και μην συνδέεστε με ανθρώπους με εξέχον όνομα”.
Άγιος Νικόλαος (Βελιμίροβιτς) 
http://prologue.orthodox.cn/August12.htm

Ο Σαλός βιώνοντας την κοινωνική απόρριψη και κατακραυγή καθίσταται ως άλλος «Λίθον ὃν ἀπεδοκίμασαν οἱ οἰκοδομοῦντες, οὗτος ἐγενήθη εἰς κεφαλὴν γωνίας».
https://dimpenews.com/2022/06/05/%ce%b7-%ce%b8%ce%b1%cf%85%ce%bc%ce%b1%cf%83%cf%84%ce%ae-%ce%bc%ce%ac%cf%84%ce%bf%cf%85%cf%83%ce%ba%ce%b1-%ce%bd%ce%b1%cf%84%ce%b1%ce%bb%ce%af%ce%b1-%cf%84%ce%b7%cf%82-%ce%b2%ce%af%cf%81%ce%b9%cf%84/

Οι δια Χριστόν Σαλοί κρύβονται στην αφάνεια, Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης
https://iconandlight.wordpress.com/2016/05/03/%CE%BF%CE%B9-%CE%B4%CE%B9%CE%B1-%CF%87%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CF%8C%CE%BD-%CF%83%CE%B1%CE%BB%CE%BF%CE%AF-%CE%BA%CF%81%CF%8D%CE%B2%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%B1%CE%B9-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B1%CF%86/

Ο δια Χριστόν Σαλός είναι η ζωντανή συνείδηση της κοινωνίας. Κάλλιστος Ware Μητροπολίτης Διοκλείας
https://iconandlight.wordpress.com/2015/04/30/%CE%BF-%CE%B4%CE%B9%CE%B1-%CF%87%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CF%8C%CE%BD-%CF%83%CE%B1%CE%BB%CF%8C%CF%82-%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9-%CE%B7-%CE%B6%CF%89%CE%BD%CF%84%CE%B1%CE%BD%CE%AE-%CF%83%CF%85%CE%BD/

Ο Σαλός εκπληρώνει έναν προφητικό ρόλο. Μητροπολίτης Διοκλείας Κάλλιστος Ware
https://iconandlight.wordpress.com/2015/05/25/%CE%BF-%CF%83%CE%B1%CE%BB%CF%8C%CF%82-%CE%B5%CE%BA%CF%80%CE%BB%CE%B7%CF%81%CF%8E%CE%BD%CE%B5%CE%B9-%CE%AD%CE%BD%CE%B1%CE%BD-%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%86%CE%B7%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C-%CF%81%CF%8C%CE%BB/Ἀπολυτίκιον προσκύνησις τῆς τιμίας Ἁλύσεως τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Πέτρου. (Χ. Μπούσια)
Ἦχος δ’

Τὴν Ῥώμην μὴ λιπών, πρὸς ἡμᾶς ἐπεδήμησας, δι’ ὧν ἐφόρεσας τιμίων Ἀλύσεων, τῶν Ἀποστόλων Πρωτόθρονε· ἃς ἐν πίστει προσκυνοῦντες δεόμεθα, ταῖς πρὸς Θεὸν πρεσβείαις σου, δώρησαι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον. (Χαραλάμπους Μπούσια)
Ἦχος πλ. α´. Τὸν συνάναρχον Λόγον.

Τῶν τιμίων δεσμῶν σου τὴν θείαν ἅλυσιν πανευλαβῶς προσκυνοῦντες, Εὐαγγελίου σεπτοῦ χριστοκῆρυξ, Πέτρε, πάνσοφε Ἀπόστολε, κλεὶς ὁ βαστάζων ἐν χερσί, Βασιλείας οὐρανῶν, διάνοιξον Παραδείσου κἀμοί τὰς πύλας εὐχαῖς σου καὶ κληρονόμον πόλου δεῖξόν με.

Ἀπολυτίκιον Ἁγίου Δάνακτος. (ὑπὸ Ἱερομ.Ἀθανασίου Σιμωνοπετρίτου)
῏Ηχος δ´. Ταχὺ προκατάλαβε.

Ὡς σάλπιγξ θεόφθογγος, τὰς ἐντολὰς τοῦ Χριστοῦ, καλῶς ἀνεγίνωσκες, τῇ ᾿Εκκλησίᾳ αὐτοῦ, ὦ Δάναξ μακάριε· πλάνην δὲ τῶν εἰδώλων, μυκτηρίσας πανσόφως, ξίφει τὴν κεφαλήν σου, ἐν Αὐλῶνι ἐτμήθης, αὐλαῖς δὲ τοῦ Θεοῦ νῦν οἰκῶν, ἡμῶν μνημόνευε.

Ἀπολυτίκιον τοῦ Ἁγίου καί Ἐνδόξου Νεομάρτυρος Νικολάου τοῦ Μυτιληναίου.
Ἦχος πλ. α΄.

Νεομάρτυς Κυρίου ἀξιοθαύμαστε, τού τήν μνήμην τελοῦντας τοῦ μαρτυρίου σου, καί ἀθροισθέντας τῶ ναῶ περιφρούρησον, ἀπό πάσης ἀπειλῆς σεισμοῦ, λοιμοῦ τε καί ὀργῆς, Νικόλαε νεομάρτυς, βραβεύων πᾶσιν εἰρήνην πταισμάτων λύσιν καί μέγα ἔλεος.

Ἀπολυτίκιον τοῦ Ἁγίου νέου ̔Ὁσιομάρτυρος Δαμασκηνοῦ τοῦ Χιλανδαρηνοῦ(Ἀθανασίου Σιμωνοπετρίτου)
Ἦχος α΄. Τῆς ἐρήμου πολίτης.

Ἐν τῷ Ἄθῳ ἀσκήσας ἐν Σφιστόβῳ ἐνήθλησας, διὰ τὴν ἀγάπην Κυρίου, ὡς ἀμνὸς ἐθελόθυτος· καὶ γὰρ συκοφαντίας τὸν ζυγόν, δεξάμενος ἐνέμεινας πιστῶς, ἐν τῇ πίστει τῶν Πατέρων Δαμασκηνέ, φαυλίσας Ἄγαρ δύσθεον. Δόξα τῷ σὲ δοξάσαντι Χριστῷ, δόξα τῷ στεφανώσαντι, δόξα τῷ ἀναδείξαντι ἡμῖν, σὲ πρέσβυν ἀκαταίσχυντον.

Ἀπολυτίκιον τῆς Ὁσίας Ναταλίας τῆς διὰ Χριστὸν σαλῆς ἐν Βίριτσᾳ
Ἦχος πλ. δ’

Ἐν σοὶ Μῆτερ ἀκριβῶς διεσώθη τὸ κατ’ εἰκόνα· λαβοῦσα γὰρ τὸν σταυρόν, ἠκολούθησας τῷ Χριστῷ· καὶ πράττουσα ἐδίδασκες, ὑπερορᾶν μὲν σαρκός, παρέρχεται γάρ, ἐπιμελεῖσθαι δὲ ψυχῆς, πράγματος ἀθανάτου· διὸ καὶ μετὰ Ἀγγέλων συναγάλλεται, Ὁσία Ναταλία τὸ Πνεῦμά σου.

Ἀπολυτίκιον. Πάντων τῶν ἐν διαφόροις ἔτεσι μαρτυρησάντων ἀφανῶν καὶ Ἀγνώστων ἡμῖν Μαρτύρων(Χαραλάμπους Μπούσια) 
Ἦχος πλ. α’. Τὸν συνάναρχον Λόγον.

Τῶν ἀγνώστων Μαρτύρων τὸν θεῖον σύλλογον, ἐν διαφόροις τοῖς χρόνοις, ὑπὲρ Χριστοῦ τοῦ Θεοῦ, τοὺς ἀθλήσαντας εὐψύχως εὐφημήσωμεν, ὥσπερ σταδίου ἀριστεῖς, δεξαμένους ἐκ Θεοῦ, στεφάνους ἀθανασίας, αὐτῶν αἰτούμενοι πόθῳ, λιτὰς πρὸς Κύριον τὸν εὔσπλαγχνον.

iconandlight.wordpress.com