Γεγονός αναμφισβήτητο, η Βάπτιση του Κυρίου στα γάργαρα νερά του Ιορδάνη ποταμού. Το αναφέρουν οι τρείς πρώτοι ευαγγελιστές – Ματθαίος, Μάρκος, Λουκάς – ενώ ο Ιωάννης αναφέρει απλά πως ο Ιωάννης ο Βαπτιστής, ενώ «ανακρινόταν» από ανθρώπους του Ιεραρχείου (Φαρισαίους) και του βασιλιά Ηρώδη του Αντύπα για το ποιός είναι τέλος πάντων και κηρύττει με τέτοιο πάθος, εκείνος τους αποκάλυψε πως δεν είναι ο Μεσσίας αυτός, αλλά ο Ιησούς που ήρθε σε εκείνον να τον βαπτίσει και ότι κατά την ώρα της βάπτισης, άκουσε θεία φωνή να λέει «Εκείνος που πάνω του θα δεις να κατεβαίνει και να μένει το Πνεύμα, αυτός είναι που βαπτίζει με Άγιο Πνεύμα». Κι αυτό εγώ το είδα και διακήρυξα δημόσια πως αυτός είναι ο Υιός του Θεού» (Ιωάννης, 3, 29-33)
Η μαρτυρία αυτή που επιβεβαιώνουν με τον έναν ή τον άλλον τρόπο και οι τέσσερις ευαγγελιστές, αποτελεί ιστορικό στοιχείο και ως εκ τούτου, αποδεδειγμένο γεγονός. Δεν χρειάζεται να προβεί ο ιστορικός και σε άλλες πηγές, όπως π.χ ο Φλάβιος Ιώσηππος ή κάποιος άλλος σύγχρονος του, διότι αν εξαιρέσει κάποιος τον λάτρη της ακρίβειας των γεγονότων Ματθαίο, τόσο ο Μάρκος, όσο και ο Λουκάς που δεν είδαν ποτέ τον Κύριο αλλά συνέλεγαν αποδεικτικά στοιχεία από μαρτυρίες άλλων, επιβεβαιώνουν μέσω διασταύρωσης μαρτυριών ένα γεγονός που συνέβη κατά την πρώτη συνάντηση του Κυρίου με εξάδελφό του τον Ιωάννη τον Βαπτιστή, στον ποταμό Ιορδάνη, εκεί όπου ο δεύτερος βάπτιζε (εξάγνιζε επί της ουσίας) όλους όσους μετανοούσαν.
Ο Ιησούς πριν τη Βάπτιση.
Είχαν περάσει περίπου τριάντα ολόκληρα χρόνια, από το μέγα γεγονός της Γέννησης του Σωτήρα. Μέσα σε εκείνα τα χρόνια, ο Ιησούς μεγάλωνε όπως μεγάλωναν όλα τα παιδιά της ηλικίας του, ενώ τα θετά του αδέλφια που ήταν αρκετά μεγαλύτερα από εκείνον (ο Ιωσήφ πριν νυμφευτεί την Μαρία, είχε αποκτήσει τέσσερις γιούς και δυό κόρες, τον Ιάκωβο – τον γνωστό μας Αδελφόθεο και Απόστολο – τον Ιούδα, τον Ιωσή, τον Σίμωνα, την Μαρία και τη Σαλώμη, τη σύζυγο του Ζεβεδαίου και μητέρα των Αποστόλων Ιάκωβου και Ιωάννη) είχαν δημιουργήσει τις δικές τους ζωές.
Και γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο, ο Ιωσήφ είχε δώσει όλον του τον εαυτό στην διαπαιδαγώγηση του νεαρού Ιησού, φροντίζοντας να του διδάσκει τις Γραφές και τον Ιερό Νόμο του Μωϋσή, πράγμα που επιβεβαιώνεται και από την συμπεριφορά του Ιησού, όταν, όντας μόλις 12 ετών και κατά την επίσκεψη της οικογένειας στην Ιερουσαλήμ για τη γιορτή του Πάσχα, εξέπληξε τους πάντες, ιερείς και Φαρισαίους, τόσο για την απόλυτη γνώση των Γραφών, όσο και για την απίστευτη νοημοσύνη Του (Λουκάς, 2-3, 41-52)
Ήταν η πρώτη φορά που ο Ιησούς ως παιδί, κάνει την δημόσια εμφάνιση Του και η εμφάνιση αυτή, μάλλον δεν είχε ξεχαστεί. Ο Φαρισαίος Νικόδημος, μέλος του Ιερατείου και του Συνεδρίου, αυτός που είχε σοβαρές αντιρρήσεις απέναντι στην απόφαση του Καϊάφα για την καταδίκη σε θάνατο του Ιησού, πρέπει να τον θυμόταν από εκείνη την εμφάνιση ως παιδιού, όταν άκουσε για πρώτη φορά για τον Ιησού από την Ναζαρέτ, που έκανε θαύματα και οι λόγοι Του ήταν βάλσαμο για όλους. Και ίσως γι’ αυτό να είχε τόση επιφυλακτικότητα απέναντι στους υπόλοιπους Φαρισαίους για τις απόψεις τους εναντίον του Ιησού. Αυτή είναι άποψη δική μου και δεν θα τη βρείτε πουθενά, σε καμμιά Γραφή ούτε σε κάποιο ιερό κείμενο.
Ο Κύριος λοιπόν, μέχρι να φτάσει ηλικιακά στην ώρα όπου θα συναντούσε τον εξάδελφό του και προφήτη Του Ιωάννη για να Τον βαπτίσει, ζούσε με τους γονείς Του και ασχολούνταν με την ξυλουργική τέχνη. Ο Λουκάς μάλιστα, τον ονομάζει «ην υποτασσόμενος» στον «Ιωσήφ και στη μητέρα του» (Λουκ. 2,51). Επομένως, μετά τον θάνατο του θετού πατέρα Του (πρέπει να είχε λάβει χώρα αυτό το γεγονός όταν ο Ιησούς βρισκόταν μεταξύ 15 και 17 ετών) είχε γίνει το στήριγμα της οικογένειας και εργαζόταν ως ξυλουργός για τα προς το ζην.
Όλες οι άλλες απόψεις και θεωρίες διαφόρων “Γνωστικών” περί της ένταξης του στην ομάδα των Εσσαίων* ή αυτές τις θεωρίες των δυτικών “Μελετητών” που έχουν να κάνουν με…ταξίδια του Ιησού στην …Ινδία και σε άλλα ανατολίτικα κέντρα θεοσοφίας, είναι μπαρούφες και μάλιστα πρώτης διαλογής.
Ο Ιησούς, μέσω της χειρονακτικής του εργασίας, ζυμωνόταν με την ίδια τη ζωή και τις δύσκολες συνθήκες που αυτή απαιτούσε στα δύσκολα εκείνα χρόνια και παράλληλα προετοίμαζε τον εαυτό Του για το δύσκολο έργο που επρόκειτο να τελέσει.
Ήξερε φανερά ποιός ήταν (η μητέρα Του οπωσδήποτε θα τον είχε πληροφορήσει για πάντα τα γεγονότα που αφορούσαν την βρεφική και παιδική Του ηλικία, πώς συνελήφθη ως τέκνο, πώς γεννήθηκε και τι θαυμαστά συνέβησαν κατά τη γέννηση Του, γιατί είχαν φύγει στην Αίγυπτο, πώς γύρισαν πίσω στην Ναζαρέτ) και τι αποστολή είχε και γι’ αυτό μέσω της σκληρής εργασίας, ισχυροποιούσε το σώμα και το Πνεύμα Του, ώσπου ήρθε η ώρα να βγει πλέον στον κόσμο και να κηρύξει την αλήθεια και τον Θείο Λόγο.
Όταν έφυγε από την Ναζαρέτ και πορεύτηκε προς τον Ιορδάνη ποταμό για να συναντήσει τον Ιωάννη, πρέπει να γνώριζε για το Σχέδιο του Θεού Πατέρα Του, που ήταν να συμβεί μια πρώτη και τελευταία Παρουσία της Αγίας Τριάδας μπροστά σε πλήθος κόσμου. Εκείνος προσωπικά, δεν είχε καμμιά ανάγκη βαπτίσματος, δηλαδή εξαγνισμού. Δεν είχε αμαρτίες ως άνθρωπος, δεν είχε πειρασμικά οράματα (όπως αφηγείται ο – φανερά επιρρεασμένος από τον δυτικό Παπισμό – Νίκος Καζαντζάκης στο έργο του “Ο Τελευταίος Πειρασμός”), δεν είχε τίποτε άλλο πέρα από την Αγία Αγνότητα Του. Ούτε τον είχε…ερωτευτεί(!) η αδελφή του Λαζάρου Μάρθα – κατά μία άλλη εκδοχή των Γνωστικών (ευαγγέλιο του Ιούδα) – για να είχε πειρασμικούς λογισμούς. Η βάπτιση του, ήταν καθαρά πράξη για να ενωθεί ευκολότερα με τον υπόλοιπο κόσμο, μιας και οι στενόμυαλοι Ιουδαίοι, πήγαιναν κατά γράμμα με τον Νόμο του Μωϋσέως και ως εκ τούτου, δεν ήθελε να δώσει καμμιά αφορμή για να κατηγορηθεί αργότερα ως “ασεβής”. Βασικά, ήξερε καλά με ποιους είχε να κάνει. Επομένως, η βάπτιση Του είχε πολλαπλά μηνύματα προς όλους, ιδίως γι’ αυτούς που επρόκειτο να Τον κατηγορήσουν αργότερα ως…αγύρτη και ψευτοπροφήτη.
Η Βάπτιση ως Μέγα και Παγκόσμιο Γεγονός.
Όταν ο Ιωάννης ο Βαπτιστής Τον είδε ανάμεσα στο πλήθος, αμέσως Τον αναγνώρισε. Ενώ επρόκειτο να βαπτίσει άλλον, έμεινε εκστατικός για λίγο και μετά είπε προς όλους δείχνοντας τον Ιησού “Ιδού, ο αμνός του Θεού” και όλοι γύρισαν να δουν για ποιον μιλάει.
Όπως μας αφηγείται ο Ματθαίος (Ματθ. 3-4, 13-17) “Τότε παραγίνεται ὁ Ἰησοῦς ἀπὸ τῆς Γαλιλαίας ἐπὶ τὸν Ἰορδάνην πρὸς τὸν Ἰωάννην τοῦ βαπτισθῆναι ὑπ᾿ αὐτοῦ. Ο δὲ Ἰωάννης διεκώλυεν αὐτὸν λέγων· ἐγὼ χρείαν ἔχω ὑπὸ σοῦ βαπτισθῆναι, καὶ σὺ ἔρχῃ πρός με; ἀποκριθεὶς δὲ ὁ Ἰησοῦς εἶπε πρὸς αὐτόν· ἄφες ἄρτι· οὕτω γὰρ πρέπον ἐστὶν ἡμῖν πληρῶσαι πᾶσαν δικαιοσύνην· τότε ἀφίησιν αὐτόν· καὶ βαπτισθεὶς ὁ Ἰησοῦς ἀνέβη εὐθὺς ἀπὸ τοῦ ὕδατος· καὶ ἰδοὺ ἀνεῴχθησαν αὐτῷ οἱ οὐρανοί, καὶ εἶδε τὸ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ καταβαῖνον ὡσεὶ περιστερὰν καὶ ἐρχόμενον ἐπ᾿ αὐτόν· καὶ ἰδοὺ φωνὴ ἐκ τῶν οὐρανῶν λέγουσα· οὗτός ἐστιν ὁ υἱός μου ὁ ἀγαπητός, ἐν ᾧ εὐδόκησα.
(Μετάφραση: Τότε έρχεται ο Ιησούς από την Γαλιλαία στον Ιορδάνη, προς τον Ιωάννη για να βαπτισθεί από αυτόν. Ο Ιωάννης όμως, τον εμπόδισε λέγοντας του “Εγώ έχω ανάγκη για να βαπτισθώ από Εσένα, κι εσύ έρχεσαι σε εμένα;” Ο Ιησούς όμως του αποκρίθηκε: “Ας τα αφήσουμε τώρα αυτά γιατί πρέπει να εκπληρώσουμε και οι δυό μας ό,τι προβλέπει το σχέδιο του Θεού”. Τότε ο Ιωάννης (σ.σ. ακούγοντας για…σχέδιο του Θεού) τον άφησε να βαπτιστεί. Βαπτίστηκε λοιπόν (από τα χέρια του Ιωάννη) κι αμέσως βγήκε από το νερό. Τότε άνοιξαν γι΄αυτόν οι ουρανοί και είδε το Άγιο Πνεύμα με τη μορφή λευκού περιστεριού να κατεβαίνει και να έρχεται πάνω από το κεφάλι του. Ακούστηκε τότε μια ουράνια φωνή που έλεγε “Αυτός είναι ο Υιός μου ο Αγαπημένος, αυτός είναι ο Εκλεκτός μου”)
Όλα αυτά τα οποία αφηγείται ο Ματθαίος, πρέπει να είχαν συνταράξει το πλήθος. Ήταν η πρώτη και η τελευταία φορά, όπου το ανθρώπινο γένος ΕΙΔΕ και ΑΚΟΥΣΕ τον ίδιο τον Θεό σε πλήρη τριαδική μορφή – Πατήρ(φωνή), Υιός(παρουσία), Άγιο Πνεύμα (περιστέρι). ΑΥΤΟ ΑΚΡΙΒΩΣ ήταν το ΣΧΕΔΙΟ του ΘΕΟΥ. Γι’ αυτόν ΚΥΡΙΩΣ τον λόγο, πήγε ο Ιησούς και βαπτίστηκε, εκτός των άλλων λόγων που ανέφερα πιο πάνω. ΓΙΑ ΝΑ ΕΜΦΑΝΙΣΘΕΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΚΑΙ ΝΑ ΚΑΤΑΓΡΑΦΕΙ ΩΣ ΓΕΓΟΝΟΣ, Η ΠΛΗΡΗΣ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΣΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ.
Αυτό ήταν το μήνυμα που μας έστειλε τότε η Θεία Μέριμνα και αυτό κατέγραψε πλήρως ο Ματθαίος. Την πληροφορία αυτή πρέπει να την πήρε από τον αδελφό του Πέτρου, τον Ανδρέα, ο οποίος ήταν παρών στην βάπτιση. Και ασφαλώς, το κατέγραψε όπως ακριβώς του το διηγήθηκε ο Ανδρέας. Και έτσι, έφτασε ως εμάς, μέσω της Ιεράς Γραφής.
Η σπουδαιότητα του γεγονότος αυτού είναι μέγιστη. Ο διακεκριμένος Θεολόγος Λάμπρος Σκόντζος γράφει σε κείμενο του:
“Αυτό το συγκλονιστικό γεγονός της θεοφάνειας σημαίνει ότι το έργο της σωτηρίας του ανθρωπίνου γένους είναι συλλογική απόφαση του Τριαδικού Θεού. Η φανέρωσή Του κατά την στιγμή της Βαπτίσεως του Χριστού φανερώνει την επιβεβαίωση για την ξεχωριστή επιμέλεια του Θεού για τη λύτρωση του κόσμου και την επίσημη χρίση του Χριστού ως Μεσσία και Λυτρωτή της ανθρωπότητας και ολοκλήρου της κτίσεως. Αποτέλεσμα αυτής της επιβεβαίωσης είναι η κατοπινή δυναμική πορεία του Κυρίου στον κόσμο της πτώσεως και της φθοράς και η πανηγυρική νίκη Του κατά των δυνάμεων του σκότους, η οποία θα ολοκληρωθεί με την λαμπροφόρο Ανάστασή Του”
Και πράγματι, από τη στιγμή εκείνη της Θεοφάνειας, ο Ιησούς παίρνει τεράστια δύναμη και φεύγει προς την έρημο, όπου θα δοκιμαστεί για σαράντα ημέρες το σώμα και το πνεύμα Του κατά την επίθεση που θα υποστεί από τον ίδιο τον Διάβολο. Η νίκη του ήταν κατα κράτος ασφαλώς, αλλά ο Μισόκαλος δεν το είχε βάλει κάτω. Και ο Ιησούς το κατάλαβε αυτό, όταν και έμαθε πως ο Ηρώδης ο Αντύπας είχε συλλάβει τον Ιωάννη και τον είχε κλείσει στα μπουντρούμια του παλατιού του.
Κατά την επιστροφή του στη Γαλιλαία και συγκεκριμένα στην Καπερναούμ εκπληρώνοντας την προφητεία του Ησαΐα (“Η χώρα του Ζαβουλών και του Νεφθαλίμ, χώρα του σκότους που κατοικείται από ειδωλολάτρες, είδε φως δυνατό. Ανέτειλε ένα φως για χάρη τους”), εκεί στη λίμνη της Γενησαρέτ, συνάντησε τον Ανδρέα και τον αδερφό του τον Πέτρο, ψαράδες και οι δύο. Εκεί συνετελέσθη και το πρώτο θαύμα της γεμάτης από ψάρια διχτυάς και αναγαλλίασε ο γκρινιάρης και μουρτζούφλης Πέτρος.
Ήταν η πρώτη “σκηνή” της τρίχρονης εκπληκτικής πορείας του Σωτήρα προς την ολοκληρωτική νίκη Του ενάντια στο Κακό, σώζοντας από τα δίχτυα του τον Άνθρωπο. Και το κατάφερε, με την τελική Του νίκη πάνω στον Σταυρό και με την Ανάσταση Του, άνοιξε ο δρόμος για την οριστική νίκη του θανάτου και του αιωνίου σκότους.
Το μήνυμα Του ο Θεός, μέσω της Βαπτίσεως του Υιού Του, το έστειλε στην ανθρωπότητα μέσω της ολικής Εμφανίσεως Του εκείνο το ζεστό απόγευμα στον Ιορδάνη ποταμό. Εμείς όλοι σήμερα, το έχουμε λάβει άραγε;
Πύρινος Λόγιος
Sergioschrys@outlook.com
ΥΠΟΜΝΗΜΑ – ΠΗΓΕΣ – ΑΝΑΦΟΡΕΣ
*Εσσαίοι= Θρησκευτική αιρετική εβραϊκή ομάδα από σωβινιστές Ισραηλίτες, όπου όλα τα μέλη της κοινότητας προετοίμαζαν τον ερχομό δύο Μεσσιών και όχι ενός. Επίσης υποτιμούσαν τις γυναίκες, εφάρμοζαν αυστηρό τελετουργικό με πολύ συχνές πλύσεις – καθάρσεις και διατάξεις Σαββάτου, ετοιμάζονταν για πνευματικό πόλεμο, επικεντρώνονταν στο Μωυσή, ερμήνευαν αριθμολογικά τις Γραφές (λέγεται ότι από τους Εσσαίους εισήλθε η αριθμολογία στην Καμπάλα), το βάπτισμά τους είχε μαγική σημασία και η ευχαριστία τους είχε έννοια ειδωλολατρικής ιερής τελετής.
ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ, Ματθαίος, Λουκάς, Ιωάννης
Λάμπρος Σκόντζος, «ΕΝ ΙΟΡΔΑΝΗ ΒΑΠΤΙΖΟΜΕΝΟΥ ΣΟΥ ΚΥΡΙΕ», (Θεολογικό σχόλιο στη μεγάλη εορτή των Θεοφανείων)
Νίκος Καζαντζάκης, «Ο Τελευταίος Πειρασμός», 1947
Φράνκο Τζεφιρέλλι, «Ο Ιησούς από την Ναζαρέτ», ταινία, 1978
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου