“όταν
οι ΑΓΙΟΙ πάνε στην Θεσσαλονίκη για να χαρούν τον ΑΓΙΟ ΔΗΜΗΤΡΙΟ και να
συζητήσουν για τα ΔΙΚΑΙΑ της πατρίδος δεν πρέπει να φοβόμαστε τίποτε”
ΣΉΜΕΡΑ κατανοήσαμε ποιο γεγονός συνδέει τον ΑΓΙΟ ΔΗΜΗΤΡΙΟ με τον ΑΓΙΟ ΓΕΩΡΓΙΟ από τα Γιάννενα.
και αυτό είναι ότι στις 26 Οκτωβρίου του 1971 ανήμερα της εορτής του πρώτου έγινε η ανακομιδή των ιερών λειψάνων του δεύτερου.
Ευτυχώς
βρέθηκε ο Όσιος Νικόδημος ο Αγιορείτης να μαζέψει τα άγια αίματα των
Νεομαρτύρων του 21 στα συναξάρια του και να μας πει “ με τούτα ποτίζεστε
μέχρι σήμερα”
Γράφει ο Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας
Η
βιωματική ψυχογραφία της ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ του 1821 που την φοβούνται
είναι η ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ του ανθρώπου να νοηματοδωτήσει την πραγματική
ευτυχία του στην αξία της ειρήνευσης του βίου και της προόδου.
Αλλά τα θηρία , πάντα θεριά και πάντα τα ίδια διαχρονικά.
Άλλοι
κατέδιδαν τους Νεομάρτυρες της ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ στους τούρκους και άλλοι
(κυρίως τουρκαλβανοί) ελάμβαναν εντολή για να αποκτείνουν με χαντζάρες
τα άγια σφάγεια.
Από
παιδιόθεν στα ακούσματα μας στους περιώνυμους εκφωνηθέντες πανηγυρικούς
λόγους ακούμε για αίματα που πότισαν το δέντρο της ΛΕΥΤΕΡΙΑΣ από όλο
το φάσμα των εξουσιών , αλλά εκείνο που βλέπαμε και βλέπουμε και μακάρι
να μην δούμε άλλο , είναι ότι “ποτιζόταν” με το άγιο αυτό αίμα οι
τσέπες και οι θέσεις των αθλίων εκείνων που καπηλεύονται μέχρι και
σήμερα τα ιερά και τα όσια μας προς ίδιον όφελος ανέλιξης.
Δεν
τους έφτανε μόνο αυτό, αλλά αφού γλυκάθηκαν πήραν εντολές να σβήσουν
ολάκερα κομμάτια ιστορίας ή να τα παραδώσουν μαζί με άγια ονόματα
περιοχών στους διαχρονικούς δημίους μας.
Προσέξτε μια μοίρα θλιβερή να μην επαναληφθεί …
Βλέπουμε τι σκαρφίστηκαν για την πατρίδα τόσα χρόνια αυτοί που διαφημίζονται ως σώστες μας.
” θέλουν να τελειώνουν με την Ελλάδα; ”
”
θέλουν να την μειώσουν παντού , να καταπιούν το άγιο χώμα της με
συμφωνίες , να μειώσουν τον Ελληνικό πληθυσμό , να τον εξανδραποδίσουν
στην ξενιτειά … θέλουν , θέλουν πολλά και μόλις άρχισαν να υλοποιούν
τις ανομίες τους έπεσαν οι μάσκες. φυσικά όχι οι προστατευτικές για τον
ξενόφερτο ιό της ανομίας και της πανδημίας; ”
Πάμε τώρα σε αυτά που είναι απίστευτα, αλλά βιωματικά.
Βαρυχειμωνιά
είχε πλακώσει τέτοιες ημέρες όχι πολλά χρόνια πριν στην Δυτική
Μακεδονία. Ήταν οι χρονιές που “έψηναν” στα κάστανα την συμφωνία των
Πρεσπών.
Η Εγνατία οδός φρακαρισμένη στο χιόνι και μετά δυσκολίας γινόταν η κυκλοφορία με αλυσίδες.
Κάποιος
αδελφός είχε μια υποχρέωση στην όμορφη πόλη των Γρεβενών της
Ελληνικοτάτης Μακεδονίας μας ( για να μην ξεχνιόμαστε ) και επέστρεφε
στην Θεσσαλονίκη.
Λίγο
έξω από τα Γρεβενά εκεί στον κόμβο με το χωριό του ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ που η
παράδοση το θέλει γενέτειρα του Αγίου Νεομάρτυρος εξ Ιωαννίνων ,
σταμάτησε για να βάλει αλυσίδες.
Τα
χέρια του είχαν παγώσει και δυσκολευόταν, αλλά μόλις σήκωσε τα μάτια
μπροστά στο καπό, βλέπει ένα παλληκαράκι με λεπτό μουστακάκι να του
χαμογελάει και να του προτείνει να τον βοηθήσει.
Πράγματι όλα τελείωσαν στο άψε – σβήσε.
Ευχαριστώντας το παλληκάρι αυτό, άκουσε να του λέει:
” αν πας Θεσσαλονίκη, μπορείς να με πάρεις και εμένα , θέλω να πάω στον ΑΓΙΟ ΔΗΜΗΤΡΙΟ για να τον προσκυνήσω.”
Τάχασε ο οδηγός , το μυαλό του κατακλύστηκε από σκέψεις διάφορες
“τόσες ώρες με έναν άγνωστο και που ξέρεις τι είναι και τι μπορεί να σου κάνει στην διαδρομή;“
Βλέποντας όμως το καθαρό πρόσωπο του νέου δεν δίστασε να του πει:
– εντάξει παλληκάρι μου , ευκαιρία να προσκυνήσω και εγώ μαζί σου την ΧΑΡΗ του ΑΓΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ.
O νέος του συστήθηκε:
” με λένε Γιώργο και ασχολούμαι με άλογα στην περιοχή ”
Όλα γύρω παγωμένα αλλά το αυτοκίνητο τσουλούσε λες και ήταν πάνω σε ένα αερόστρωμα.
Και φυσικά η συζήτηση με τον νέο περιεστράφει γύρω από τα τότε τεκταινόμενα για το Σκοπιανό και τις αντιδράσεις του κόσμου.
Έλεγε, έλεγε ο οδηγός…είχε πιάσει όλους τους πολιτικούς και τους ανεβοκατέβαζε γενιές 14ερες...
Ο συνοδηγός τον άκουγε με προσοχή , κουνώντας το κεφάλι του , λες και επικροτούσε, ότι άκουγε από τον συνομιλητή του.
Αφού πέρασαν τις σήραγγες της Εγνατίας και στην μεγάλη κατηφοριά της Βέροιας ο νέος άρχισε να σταυροκοπιέται συνέχεια.
Καλά του λέει ο οδηγός
-τι σε έπιασε ξαφνικά, για πόσες εκκλησίες και αγίους σταυροκοπιέσαι;, τον ρώτησε.
και ο νέος του απάντησε:
“η Βέροια είναι γεμάτη με πολλούς νεομάρτυρες από τα χρόνια της σκλαβιάς που δεν τους ξέρετε, αλλά για μένα είναι φίλοι μου”
Παράξενα
πράγματα είπε μέσα του οδηγός και ξεκίνησε πάλι να του μιλάει για τους
πολιτικούς που διαπραγματευόταν για την ονομασία της Μακεδονίας.
Αφού πέρασαν τον Κόμβο στο ΚΛΕΙΔΙ μπήκαν στην μεγάλη ευθεία προς την Θεσσαλονίκη.
Στέγνωσε το στόμα του οδηγού να μιλάει και σώπασε για λίγο,
όταν άκουσε τότε τον συνοδηγό του να του αποκαλύπτει, ότι αυτό που άνοιξαν οι Σκοπιανοί με τους φίλους τους
“θα το λύσει ο ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΣ, όταν ξαναεπιτεθούν οι τούρκοι στην Ελλάδα”
Μόλις το παλληκάρι είπε την λέξη ¨τούρκοι¨ το πρόσωπο του έκανε συσπάσεις πόνου και κοιτούσε τα πόδια του.
– τι έχεις τον ρώτησε , σαστισμένος ο οδηγός
Αμίλητος ο νέος δίπλα του.
Σε ένα φανάρι μέσα στην Θεσσαλονίκη έσκυψε ο οδηγός να δει τα πόδια του νέου που έδειχνε ότι πονάει.
και τι να δει ..
τα πάντα είχαν γεμίσει αίματα
– ΠΑΝΑΓΙΑ μου είπε ,να σε πάω σε κοντινό νοσοκομείο.
”
όχι αδελφέ μου , δεν είναι τίποτε πάντα τέτοια μέρα ανοίγουν οι πληγές
στα πόδια μου που μου έκαναν οι τούρκοι, να με πας στον ΑΓΙΟ ΔΗΜΗΤΡΙΟ”
του σύστησε.
ποιοι
τούρκοι και γιατί να μην τον πάω στο νοσοκομείο , αφού είμαι υπεύθυνος
για την υγεία του; αναρωτήθηκε ο οδηγός για τα παράδοξα
Τελικά τον έπεισε να τον πάει σε νοσοκομείο της πόλης.
Εκείνη
την στιγμή δεν μπορούσε να σκεφτεί τίποτε από όσα του είπε ο νέος για
τους τούρκους, έβλεπε τα αίματα στις μοκέτες της θέσης του συνοδηγού και
τρόμαζε με τις εικόνες αυτές.
Έξω
από το νοσοκομείο μεταξύ της στάθμευσης των επειγόντων και μέχρι να
φωνάξει ένα καροτσάκι , ο νέος είχε εξαφανιστεί από την θέση του
συνοδηγού, ρώτησε , ξαναρώτησε σε όλο το νοσοκομείο , κανείς δεν είδε
τον νέο αυτό , όπως τον περιέγραφε.
Πήγε και στον ΑΓΙΟ ΔΗΜΗΤΡΙΟ αλλά και εκεί δεν τον βρήκε μόνο προσκύνησε τον ΑΓΙΟ στην λάρνακα του που μυρόβλυζε
Στο μυαλό του μπήκαν πάλι πολλοί λογισμοί
– τι παράξενα πράγματα είναι όλα αυτά , καλύτερα να μην τον έπαιρνα μαζί μου στο ταξίδι.
Μέχρι και στην αστυνομία σκέφτηκε να πάει και να καταγγείλει το συμβάν.
Το βράδυ αποκαμωμένος από τα γενόμενα, βλέπει τον νέο, συνταξιδευτή του κατ όναρ να του λέει:
” – καλά έκανες κύριε Κώστα και με πήρες για την Θεσσαλονίκη.
–
πάντα τέτοιες μέρες πριν την γιορτή μου έρχομαι με άλλους νεομάρτυρες
αδελφούς και συναντούμε στην Θεσσαλονίκη τον ΑΓΙΟ ΔΗΜΗΤΡΙΟ.
πάνω στο μαρτύριο του στηρίχτηκαν και τα δικά μας μαρτύρια για τον ΧΡΙΣΤΟ.
– είμαι ο ΓΕΩΡΓΙΟΣ ο εξ Ιωαννίνων που με κρέμασαν οι τούρκοι κτυπώντας αλύπητα πρώτα τα πόδια μου , σέρνοντας με.
–
από τα αίματα που είδες, θα μείνει ένα μόνο μικρό σημείο πάνω στην
μοκέτα ξεραμένο αίμα, να το κόψεις και είναι το δώρο που σου κάνω για
το ταξίδι που μου χάρισες.
– όλα θα γίνουν κατά το ΑΓΙΟ ΘΕΛΗΜΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ για την πατρίδα και μην ανησυχείς , έχουν γνώση οι φύλακες.
-αυτά τα αίματα μας θα τρομάξουν τους τούρκους που θα ξαναέλθουν με τις πλάτες άλλων”
ΣΤΩΜΕΝ καλώς
Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου